tag:blogger.com,1999:blog-109503562024-03-23T11:48:08.150-07:00Tsouzei alla mou areseisikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.comBlogger515125tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-69615242285687862642013-02-01T13:30:00.000-08:002013-02-01T13:32:21.960-08:00Radio News
Χτες είχε στην εκπομπή του ο <A HREF=http://paolofuego.blogspot.com target=_blank>Παυλούκος</A> στο <A HREF=http://www.sinwebradio.com target=_blank>sinwebradio</A> καλεσμένο τον ποταπό <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A>. Ήξερα ότι λόγω διαφοράς ώρας δε θα μπορούσα να την ακούσω την εκπομπή ζωντανά στη δουλειά. Ευτυχώς όμως ο <A HREF=http://paolofuego.blogspot.com target=_blank>Παυλούκος</A> την έγραψε. Γύρισα στο σπίτι μετά τη δουλειά και πριν καλά καλά βγάλω τις γόβες έβαλα να ακούσω την ηχογραφημένη εκπομπή βάζοντας ένα ποτήρι ουίσκι να πιω γιατί ήξερα ότι αυτό που άκουγα θα ήταν hardcore. Από πού να αρχίσω και που να <i>τελιώσω</i> (το έπιασες το υπονοούμενο)?
Αρχικά όταν άκουσα ξανά τη φωνή του <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατου</A> και του <A HREF=http://paolofuego.blogspot.com target=_blank>Παυλούκου</A>, θυμήθηκα τις παλιές καλές εποχές που μαζευόμασταν στο φτωχικό σπίτι μας στη Δραπετσώνα και μαγείρευα τις σπεσιαλιτέ μου (και μετά πηγαίναμε κρυφά με τον <A HREF=http://kianotipies.blogspot.com target=_blank>blueprintsouli</A> στο πλυσταριό και παίζαμε κρυφτό μέσα στις μπουγάδες). Όμως πολύ σύντομα ήρθε στη θύμηση πόσο δύσκολα ήταν εκείνα τα χρόνια της καταπίεσης και της απιστίας του Προβάτου. Για να καταλάβετε ότι έχει μείνει ο ίδιος, πείτε μου αν έχετε ξανακούσει ραδιοφωνική εκπομπή να ακούγεται ανάμεσα στα τραγούδια «όχι μη κάθεσαι πάνω μου, έλα από εδώ, ζούμπιξε με από εκεί, ωχ τι είναι αυτό που βλέπω» και παράλληλα άλλες φωνές πέρα του Πρόβατου και του Παύλου να μουγγρίζουν ηδονικά. Δεν έχω λόγια! Ο Πρόβατος δεν συκοφάντησε μόνο εμένα αλλά και την Μαντόνα, που την αποκάλεσε γιαγιάκα, για να μη πω τι είπε ο στόμας του για τη καλή μου φίλη τη Μαρί (αλλά ίσως έφταιγε και το κρασί καθώς ο ίδιος μας δήλωσε ότι είχε πιει 9-10 ποτηράκια, και απότι μου είπε ο Παυλούκος, τα ποτηράκια ήταν σα τη σουπιέρα της γιαγιάς το καθένα).
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9z7in79gFt2-Ir8EGb_vl9kFv-MWJFEN9H-9yLfqoGVb1sOSan2e9zWmYy-VteAFPW7aPg_b-dIajNPKzvSvD6ZWgqRf5DGtBGfgRN7_gs8MX1ld56fEh1e0Cc79nT69vCFKF/s1600/mari.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="256" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9z7in79gFt2-Ir8EGb_vl9kFv-MWJFEN9H-9yLfqoGVb1sOSan2e9zWmYy-VteAFPW7aPg_b-dIajNPKzvSvD6ZWgqRf5DGtBGfgRN7_gs8MX1ld56fEh1e0Cc79nT69vCFKF/s320/mari.jpg" /></a>
Παυλούκο μου, όταν επισκεφτώ τα πάτρια εδάφη με το καλό θέλω να με καλέσεις στην εκπομπή σου για να μιλήσω έξω από τα δόντια και να λάμψει η αλήθεια (για μια εξομολόγηση <i>εκ βαθέων</i>- το έπιασες το υπονοούμενο έτσι?)! Θα φέρω και lemon pie.
sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com109tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-60987460570040049802012-12-02T19:14:00.000-08:002012-12-02T19:14:00.076-08:00Hard
Ο Malcolm Gladwell λέει στο βιβλίο του Outliers, ότι για να γίνει κάποιος αυθεντία σε κάτι, πρέπει να το εξασκεί για δέκα χιλιάδες ώρες ή δέκα χρόνια. Να λοιπόν που δεν είναι τυχαίο ότι τρεις χρονιές στη σειρά πήρα την πρώτη θέση στα καλλιστεία Miss Pipa. Αλλά θέλει επιμονή και υπομονή. Θυμάμαι ακόμα όταν ακόμα παρθένο άβγαλτο νιάτο άρχισα να βγαίνω με τον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A> και όταν τη πρώτη φορά αντίκρυσα το 41ποντο πουλί του, τρόμαξα, πανικοβλήθηκα. Αλλά μετά σκέφτηκα, ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε για τα δύσκολα, και έκανα το καθήκον μου.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά όμως? Γιατί θέλω καλοί μου φίλοι να τονίσω τη σημασία της προσπάθειας και του μόχθου. Don't give up!
Ορίστε σας παραθέτω και δύο motivational posters to get the message across.
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUhM3tvqE80Wl_aLXCfuWDrrSnr_FEdQedeKeKHBW1ND73LoHurLfqfi3OcJOfz6AyysoCn7HzauuPi13YGKFjYDnCs6ism-YV95PJm-UukFdf-gOUViE5s-f7JWyFm4R2Q-K6/s1600/Never-give-up.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="240" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUhM3tvqE80Wl_aLXCfuWDrrSnr_FEdQedeKeKHBW1ND73LoHurLfqfi3OcJOfz6AyysoCn7HzauuPi13YGKFjYDnCs6ism-YV95PJm-UukFdf-gOUViE5s-f7JWyFm4R2Q-K6/s320/Never-give-up.jpg" /></a>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaG6fDXYwyQIDqEUZuxlA9Jh6V2JZWMRYrk-YzEPytkiImC2p1o_vFb6BCA-iC4GcvaJ1fP7Y-QdfZDxFxUovsKUxrTGkHFCCF-b51soei4IYYfZo7SO30ys5wdPAVRpM-Y6eA/s1600/stripedbriefs.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="320" width="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaG6fDXYwyQIDqEUZuxlA9Jh6V2JZWMRYrk-YzEPytkiImC2p1o_vFb6BCA-iC4GcvaJ1fP7Y-QdfZDxFxUovsKUxrTGkHFCCF-b51soei4IYYfZo7SO30ys5wdPAVRpM-Y6eA/s320/stripedbriefs.jpg" /></a>
sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-81934455682498165102012-11-11T15:03:00.000-08:002012-11-11T15:03:38.032-08:00Elections
Νιαου καλοί μου φίλοι! Δεν έχω γράψει τόσο καιρό γιατί και εγώ δε μπορώ να πιστέψω αυτά όλα που γίνονται. Αλλά αν στις πιο δύσκολες στιγμές δεν προτάσουμε το ποπουλίνο μας να αντιμετωπίσουμε όσα έρχονται, πότε θα το κάνουμε?
Μέσα στη μαύρη μαυρίλα όλων των εξελίξεων είχαμε και ένα ευχάριστο νέο με την επανεκλογή του Ομπάμα! Ο οποίος επισήμως πήγε στο Σικιάγο να αναμένει τα αποτελέσματα των εκλογών καθότι είναι η παλιά του γειτονιά. Εκεί είχαμε γνωριστεί άλλωστε, αυτός έφυγε μετά για την Ουάσινγκτον και εγώ μετά για τη Δυτική Ακτή. Αλλά η φλόγα του καυτού του πάθους έμεινε άσβηστη όλα αυτά τα χρόνια. Το βράδυ των εκλογών λοιπόν είχα βρεθεί και εγώ στα παλιά λημέρια (τάχα μου για επαγγελματικούς λόγους) και ο Μπαράκ με κάλεσε στη σουίτα του ξενοδοχείου (στο Φαίρμοντ συγκεκριμένα) και εκεί, στη σούιτα 1248 κάναμε κολασμένο και αδυσώπητο σεξ με την προσωπική του φρουρά μέσα και έξω από το δωμάτιο και τη Μισέλ στη ρεσεψιόν να βλέπει τα αποτελέσματα των εκλογών στην τηλεόραση και να ταϊζει τα παιδάκια μπρόκολο και κουνουπίδι καθότι έχει λυσσάξει με το θέμα της παιδικής παχυσαρκίας και έχει βαλθεί να βάζει όλους τους Αμερικάνους να τρέχουν και να χοροπηδάνε και αντί για σοκολάτες και παγωτά, να τρώνε χορτάρι και τόφου και βραστή σόγια με ωμές μπάμιες. Άσε μας χρυσή μου, που το ωμό το μπρόκολο είναι λέει νόστιμο φτάνει να πειστούμε ότι μας αρέσει. Στις ειδήσεις ειπώθηκε ότι την ημέρα των εκλογών ο Ομπάμα ήταν στο Σικάγο και έφαγε πρωινό σε ένα γειτονικό μαγαζί και μετά έπαιξε μπάσκετ με τους συνεργάτες του, όπως ακριβώς είχε κάνει πριν 4 χρόνια, για να του φέρει γούρι το ίδιο τελετουργικό. Αυτό όμως που τα μέσα τα κατευθυνόμενα, απέκρυψαν, είναι ότι γούρι του έφερε όχι το μπάσκετ, αλλά το αδυσώπητο σεξ που προανέφερα, σε αυτό που είχαν αναλωθεί τα κορμιά μας, όπως τέσσερα χρόνια πριν, στην πρώτη του νίκη.
Το ίδιο γούρι είχα φέρει και στον Σαρκοζί (μετά τα έφτιαξε με τη γκαμίλα τη Κάρλα, και η πολιτική του καριέρα πήγε κατά διαόλου). Αχ αν υπήρχαν στην Ελλάδα κάποιοι πολιτικοί ικανοί, θα είχα βάλει το χεράκι μου (?) και τώρα θα είχαμε σωστούς ηγέτες.sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-49252037511721103172012-05-26T09:33:00.000-07:002012-05-26T09:33:46.625-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9Bv25qIBxOVW1UiYbH2S1wkvUwEp6YMzJ0axAimGxu-kPfO3X0wImtq0c8qmOenImjERZYaWuqv4tQI1nbeSXKDSWfG45E2l7JM0ohGdg9hrLiOvRT5U1fXKF_DvPxidil1j9/s1600/527492_10150718125608892_795981048_n.jpg" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="213" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9Bv25qIBxOVW1UiYbH2S1wkvUwEp6YMzJ0axAimGxu-kPfO3X0wImtq0c8qmOenImjERZYaWuqv4tQI1nbeSXKDSWfG45E2l7JM0ohGdg9hrLiOvRT5U1fXKF_DvPxidil1j9/s320/527492_10150718125608892_795981048_n.jpg" /></a></div>
Το αγαπημένο φαγητό της Λαγκάρντ είναι παιδάκι με πατάτες στο φούρνο.
Άσε κάτω μωρή το παιδάκι!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-3618846104443253812012-05-20T11:16:00.001-07:002012-05-20T11:16:53.869-07:00Ντοντ κράι φορ μι δραπετσώναΛατρεμένοι φίλοι, συμπατριώτες, εραστές και θαυμαστές,
σας κάνω έκκληση να σώσουμε την Ελλάδα μας! Δε γνωρίζω ακριβώς πως θα συμβεί αυτό, αλλά ευελπιστώ ότι όλοι μαζί με τη δύναμη του έρωτα και της σαρκικής απόλαυσης θα τα καταφέρουμε. Παρακολουθώ από εδώ στην παγωμένη ξενιτιά τα τεκταινόμενα όπου έχουμε πια γίνει πρωτοσέλιδο καθημερινά, και θέλω να πιστέψω ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Επέστρεψα στο αραχνιασμένο μου μπλογκ για να σας κάνω αυτή την έκκληση και επίσης να διαδώσω το μήνυμα της ερωτικής απελευθέρωσης! Γδυθείτε πάραυτα και βγείτε στους δρόμους. Εγώ όπως ξέρετε χρόνια τώρα υπηρετώ το πολιτικοποιημένο τραγούδι για να εξυπνήσω το κόσμο να ξεσηκωθεί (γιαυτό και με λένε Τζοαν Μπαεζ της Δραπετσώνας). Με το δίσκο μου "Νιαου νιαου" τάραξα τα πολιτικά δρώμενα, τόσα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ χαστούκια στο κοινωνικό κατεστημένο, το αξέχαστο "Είσαι γυμνός, είμαι γυμνή, έλα να κάνουμε παιδί" που ρίχνει άπλετο φως στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα μας, το λατρεμένο "έχω απόψε αποδείξεις ότι θες να με πηδήξεις" (που μιλά για τη θέση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) ή το "μου ζητάς να σ'αγαπήσω, έλα πάρε με από πίσω" που όλοι μας έχουμε σιγοτραγουδήσει... Τι να πρωτοθυμηθώ...
Αν και ιέρεια του σεξ, βιώνω την απόλυτη αποχή. Εγώ μετακομίζοντας στην καινούργια πόλη άφησα πίσω μου τον Ιρλανδό με τον οποίο έχουμε βρεθεί μόνο 2 φορές από τότε (μια φορά που πήγα να τον δω εγώ και μια που ήρθε αυτός). Τώρα πια μιλάμε μόνο μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων και βιαστικών τηλεφωνημάτων. Και όλο αυτό το διάστημα λόγω αποχής έγινα για μια ακόμα φορά reborn virgin. Το σεξ μόνο στις ταινίες και τα περιοδικά το βιώνω πια, και κάθε βράδυ μετά από μια ακόμα μέρα νηστείας και προσευχής. πέφτω στο άδειο μου κρεβάτι. Έχει έρθει στη δουλειά ένας Χιλιανός που είναι πάρα πολύ χοτ (αλλά δυστυχώς είναι παντρεμένος....) και τον βλέπω στα όνειρα μου.
Ένας σέξυ αναγνώστης στο προηγούμενο ποστ σχολίασε ότι αν γυρίσω πίσω θα προσφέρει το καυτό στρέιτ κορμί του για 2 βραδιές. Since I kept my end of the deal, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου άμεσα! (με πληροφορίες για το που και πότε).sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-80981383297152612582011-12-11T19:59:00.000-08:002011-12-11T20:17:09.555-08:00NeighborsΠέρασα όλο το Σαββατοκύριακο με οικοκυρικά, πλυντήρια, σιδερώματα, σκουπίσματα. Και εκεί που είχα πέσει στα γόνατα και σφουγγάριζα τα πατώματα, χτύπησε το κουδούνι. Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα ήταν ένας καυτός ταχυδρόμος και καθώς θα έμπαινε μέσα με το πακέτο του (το πιάσατε το υπονοούμενο ε?) θα καταλήγαμε να κάνουμε κολασμένο σεξ στο πάτωμα δίπλα στον κουβά με το απορρυπαντικό. Αντ'αυτού όμως ήταν δύο Μορμόνοι. Δεν εγκατέλειψα την ελπίδα διότι η Τσουτσουνέλα μου είχε πει ότι μια φορά της την έπεσε ένας πολύ χοτ προσηλυτιστής αλλά δεν κατάλαβε ποια θρησκεία εκπροσωπούσε. Δυστυχώς όμως οι δικοί μου δεν ήταν χοτ, και επιπλέον ήταν άκρως εκνευριστικοί. Μιλούσαν ακατάπαυστα. είχαν και φυλλάδια μαζί τους. Εγώ φυσικά δε τους είχα βάλει μέσα, και τα λέγανε στο διάδρομο. Και ο μόνος λόγος που σας λέω για τα Μορμονάκια, είναι ότι εκεί που λέγανε τα δικά τους και σκεφτόμουν πως να τους κλείσω την πόρτα καταμούτρως χωρίς να τους προσβάλω, βλέπω την πόρτα απέναντι να ανοίγει και να βγαίνει ένας σούπερ χοτ κύριος! Έχω χοτ γείτονα και δε το ήξερα! Και χρειάστηκαν να έρθουν οι Μορμόνοι για να τον γνωρίσω. Μάλιστα πρόλαβα και του χαμογέλασα καθώς έμπαινε στο ανσασέρ και εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο! I am in love. Όταν έφυγε, έδιωξα κακήν κακώς τους Μορμόνους για να μπορέσω να καταστρώσω σχέδιο γνωριμίας. Λέω να του πάω ένα κέικ για να γνωριστούμε οι γείτονες.<br /><br />Meanwhile, η Νόνικα Γαληνέα δήλωσε στο Βήμα ότι τη διαφύλαξε στη ζωή της ο φόβος του γελοίου. Γιαυτό και στη φωτό βλέπετε ότι δεν μας βγαίνει πάντα σε καλό να νικάμε τους φόβους μας.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUlZlOMw4uXShW07U168rJBkRI4Zpd50isUj-Eks9o_xbPlWkMY77_Z44rjHpgMye_JmzK4wa9I6Mx6d4zjwFLUHfyTk-kem3_nyZ_Lmq7TnepwZmvkxZXDxIyTSgLXx7wfewf/s1600/nonika.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 215px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUlZlOMw4uXShW07U168rJBkRI4Zpd50isUj-Eks9o_xbPlWkMY77_Z44rjHpgMye_JmzK4wa9I6Mx6d4zjwFLUHfyTk-kem3_nyZ_Lmq7TnepwZmvkxZXDxIyTSgLXx7wfewf/s320/nonika.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5685087270291513122" /></a><br /><br /><br />Lets play the piñata!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgDGGL0FhsgVMcggZatJ2NNxocf2dbAiwbinZFhSOFbTX9KBbrDR6b0Nco_8KOPlrwCcA_0e1CYlm3vFlm7H4ICHXEn8qXyNLpJh73t8YNRC4_DyPlHLOaoOfVZqAJKh2BRcGJ/s1600/DSCF2854.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgDGGL0FhsgVMcggZatJ2NNxocf2dbAiwbinZFhSOFbTX9KBbrDR6b0Nco_8KOPlrwCcA_0e1CYlm3vFlm7H4ICHXEn8qXyNLpJh73t8YNRC4_DyPlHLOaoOfVZqAJKh2BRcGJ/s320/DSCF2854.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5685086810915279794" /></a>sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-74411954675130465732011-12-04T14:06:00.000-08:002011-12-05T05:21:31.358-08:00Look who's back!Με το βλέμα χαμηλωμένο, σεμνά και ταπεινά επιστρέφω καλοί μου φίλες και εραστές. Δεν είχα σκοπό να λείψω για τόσο μεγάλο διάστημα. Αλλά συνέβησαν τόσα που ως άνθρωπος, καλλιτέχνης και γατούλα του σεξ δεν προλάβαινα ούτε γραμμή να γράψω. Θα μου πεις τόσο καιρό που έκανα, έγραφα όταν η Ελλάδα ήταν ακόμα ανερχόμενη οικονομία που ζούσε το οικονομικό θαύμα και τώρα ζούμε την απόλυτη καταστροφή. <br />Ποιος θα το έλεγε ότι η χώρα μας θα γινόταν καημερινό πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων για τόσους μήνες! (Ευτυχώς που χώρισε και η Κιμ η Καρντάσιαν και γίναμε δεύτερο θέμα για μια εβδομάδα). Τόσες αναλύσεις επί αναλύσεων δεν έχουν γίνει ούτε για το παλαιστινιακό. Γιαυτό θα παραθέσω και τη δική μου. Η Ελλάδα πνίγει τις ιδέες και τα όνερα της νέας γενιάς και διαλύει κάθε υπόνοια επιχειρηματικότητας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν συζούσα με τον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A>, τα δύσκολα εκείνα χρόνια, είχα πολλές ιδέες για επιχειρήσεις, γιατί δεν ήθελα να ασχολούμαι μόνο με τα οικιακά. Είχα σκεφτεί να ανοίξω ένα μαγαζί που να πουλάει τα πάντα γύρω από το πέος, cockrings, προφυλακτικά, κρέμες, ξυριστικές μηχανές για όρχεις, λιπαντικά και εσώρουχα. Είχα μάλιστα σκεφτεί και τον τίτλο “Και του πουλιού το γάλα.” Όταν το πρότεινα στον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A> και του ζήτησα να χρηματοδοτήσει την ιδέα, έβγαλε αφρούς από το στόμα και ήταν κατηγορηματικά αντίθετος και ανένδοτος. Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία (είχα σκέψεις να επεκταθώ με αλυσίδες σε όλα τα Βαλκάνια). Και μετά όταν πρότεινα κομωτήριο για πέη (you get the concept) πάλι αρνήθηκε. Και πολλά άλλα παραδείγματα (την ιδέα μου για τηλεπαιχνίδια The Penis is Right και Blind Blow Job, μια δική μου πατέντα για εσώρουχο που στέλνει sms κλπ κλπ) Στην ιστορία αυτή δείτε παρακαλώ μεταφορικά εμένα ως τη νέα γενιά με ιδέες και όρεξη για δουλειά, και τον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A> τον δύσκαμπτο αρτηριοσκληρωτικό μηχανισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας και των συμφερόντων που πνίγει κάθε πρωτοβουλία.<br /><br />Πρέπει να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε! Και επ’αυτού έχω προτάσεις. Να ψηφιστεί νομοσχέδιο που να απαγορεύει ρητά σε συγγενείς πρώτου βαθμού όσων έχουν κάνει πρωθυπουργοί τα τελευταία 50 χρόνια να είναι στη βουλή. Επίσης όσοι υπήρξαν υπουργοί τα τελευταία 50 χρόνια (και είναι ακόμα εν ζωή) θα απολογούνται δημοσίως για όσα έκαναν και το κοινό θα ψηφίσει ποιοι θα παραμείνουν στην τελική πεντάδα όπου θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν να ενασχολούνται με τα πολιτικά. Τέλος όσοι πολιτικοί έχουν λογαριασμούς στο εξωτερικό θα πρέπει να επιστρέψουν όλα τα επιχειρησιακά τους στοιχεία στο κράτος και να πάνε να τους φιλοξενήσει η Ζωζώ Σαπουντζάκη στην Κινέτα.<br /><br />Αλλά ας αφήσουμε τα πολιτικά και ας πιάσουμε τα προσωπικά. Μετακόμισα όπως σας έιχα πει, σε άλλη πόλη αλλά ακόμα εδώ στην παγωμένη ξενιτιά (αν και μετακόμισα σε λιγότερο παγωμένο μέρος, αλλά η ξενιτιά είναι πάντα παγωμένη). Και άφησα πίσω μου συντρίμια αλλά και τον Ιρλανδό, και ήρθα εδώ μέσα στη μοναξιά να αφοσιωθώ στην παρθενία και την πλήρη αποχή από το σεξ. Αν εξαιρέσουμε κάτι περιστασιακό με τους μεταφορείς που έφεραν τα κοβώτια, και ένα φίλο ενός φοιτητή που κάνει πρακτική στη δουλειά, και τον κύριο στο καθαριστήριο, έχω πλήρη αποχή από το σεξ, αφού κοντεύω να ξεχάσω πως γίνεται. Επίσης δεν έχω γνωρίσει εδώ και κανένα Έλληνα και ξέρετε πόσο πολύ αγαπώ το ελληνικό… στοιχείο.<br /><br /><br />In summary, περνάμε δύσκολους καιρούς αλλά χρειάζεται να κάνουμε υπομονή, να μη το βάζουμε κάτω, Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές πρέπει να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι, να τραγουδάμε “Τράβα μπρος” και να κουνάμε το ποπουλίνο μας ρυθμικά!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-51800983210315743332011-05-07T11:28:00.000-07:002011-05-07T11:41:03.752-07:00getting to know youΑκόμα έχω πράγματα στις κούτες. Κάθε πρωί ξυπνάω και ψάχνω, σε ποια κούτα είναι η καφέ ζώνη, που είναι το ροζ στρινγκάκι, που είναι ο δονητής με τις βούλες, που είναι η κατσαρόλα για τα μακαρόνια, όλο ψάχνω. Αλλά πότε να προλάβω να ξεπακετάρω που τρέχω και στη δουλειά. Δεν έχω δει πολλά πράγματα ακόμη από την καινούργια πόλη, μια δυο γειτονιές, λίγα μαγαζιά, αυτά. Όμως επειδή η Ελλάδα κυλάει στο αίμα μου, οι Έλληνες του εξωτερικού είναι δύο φορές Έλληνες, και όπου και να πάω, η Ελλάδα μου τον χώνει, εντόπισα ήδη μια ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και πήγα να τσεκάρω τι γίνεται με την τοπική ομογένεια και να συσφίξω (εχμ) σχέσεις. Πήγα την προηγούμενη Κυριακή, αλλά άργησα να ξυπνήσω, άργησα να τη βρω την εκκλησία (που την είχαν κρύψει πίσω από δέντρα και λιβάδια) και έφτασα στο τέλος της παράστασης,,, εεε.... λειτουργίας ήθελα να πω. Μετά από τη λειτουργία ανέβηκαν στον επάνω όροφο (ναι είναι διόροφη η εκκλησία) για καφέ. Επειδή είμαι άτομο πολύ σεμνό και ντροπαλό, δεν μου ήταν εύκολο να κάτσω σε ένα τραπέζι με ανυποψίαστο κόσμο και να αρχίσω τις συστάσεις. Οπότε καθόμουν σε μια γωνία με ένα φλιτζάνι καφέ και έτρωγα κουλουράκια (brought by the Charitos Family) και έψαχβα στο πλήθος για ένα ζεστό χαμόγελο (by the way, καθόλου χοτ οι ομογενείς τη συγκεκριμένη μέρα, και να το τονίσουμε αυτό). Εγώ περίμενα να δω τίποτις μπρουτάλ με τριχωτά στέρνα και νυχάκι, αλλά εκεί ήταν μαζεμένοι κάτι τύποι σα σκανδιναβοί περιπατητές. Αλλά φυσικά μέσα στο πλήθος τον εντόπισα τον πιο μπρουτάλ κύριο εκεί μέσα ο οποίος όταν ήρθε να πάρει και άλλα κουλουράκια κάναμε και τις συστάσεις. Δε φορούσε βέρα, και είναι και ο ταμίας της εκκλησίας αν κατάλαβα καλά (ή τέλος πάντων τους κρατάει τα βιβλία-δε κατάλαβα και καλά τι έλεγε γιατί είχε πάρει το τελευταίο κουλουράκι από το δίσκο και με στεναχώρησε που δε μου το προσέφερε αλλά αντ'αυτού το έφαγε με μια χαψιά). Ανταλλάξαμε και τηλέφωνα. <br /><br />Υ.Γ. Ο Ιρλανδός έρχεται σε μια εβδομάδα για τέσσερις μέρες να με επισκεφτεί (γιατί η long η distance η relationship θέλει θυσίες).sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-16250612764789013922011-04-25T21:32:00.000-07:002011-04-25T21:41:44.350-07:00odyssey (of a fig)Χάθηκα, το παραδέχομαι, προτού όμως με καταδικάσετε και με μαστιγώσετε (αχ φούντωσα πάλι) να σας πω ότι για μια ακόμη φορά είχα λόγους σοβαρούς.<br />Από που να αρχίσω και πού να τελιώσω (νάτο πάλι το σεξουαλικό το υπονοούμενο).<br /><br />1) με τον Ιρλανδό ζω μια long distance relationship που αμφιβάλω αν θα αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου και της τεράστιας γεωγραφικής απόστασης. Όχι δε γύρισε πίσω Ιρλανδία, εγώ μετακόμισα. Ναι πιστοί μου φίλοι και εραστές, μετακόμισα στη δυτική ακτή. Άφησα τη ζεστασία του Σικιάγο (ζεστασιά τρόπος του λέγειν, έχει γίνει παγάκια το ποπουλίνο μας) και ήρθα στη δυτική την ακτή για να γνωρίσω τον έρωτα ....ε... για επαγγελματικούς λόγους ήθελα να πω.<br />2) η στρίγγλα αν και έμεινε πίσω στο Σικιάγο δεν έφυγε από τη ζωή μου (δυστυχώς) αλλά τώρα την ακούω στο τηλέφωνο και αραιά και που τη βλέπω και ζωντανή μπροστά μου (στάσου να σταυροκοπηθώ....)<br />3) η Τσουτσουνέλα έμεινε πίσω στο Σικιάγο, αν και με απείλησε ότι θα έρθει να με επισκεφτεί συντόμως. Ευτυχώς που δεν είναι εντελώς μόνη, έχει δύο Σέρβους, έναν Μαροκινό και ένα Αιγύπτιο να της κρατούν παρέα<br />4) η Mrs Petrochilos, η καλή πιστή μου φίλη, έμεινε πίσω και αυτή, και ο αποχαιρετισμός μας ήταν δακρύβρεχτος. Ο εραστής της το κάθαρμα, φεύγοντας από το σπίτι της, μου τσίμπησε το ποπουλίνο, αποδεικνύοντας ασύστολα ότι ήταν βάσιμες οι υποψίες μου ότι με ήθελε κολασμένα.<br /><br />Ακόμα έχω κούτες στο σπίτι, αλλά σύντομα θα σας ανεβάσω και φωτογραφίες. Έχω μεγάλο άγχος με τις δουλειές, δεν είναι και εύκολο πράγμα, ένα αθώο παρθένο πλάσμα να μετακομίζει μόνο του στην άλλη άκρη του κόσμου. <br /><br />Χριστός Ανέστη. Καλή άνοιξη. Πολλά φιλιά! I am back!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-39456247311846321432011-02-21T16:32:00.000-08:002011-02-21T16:55:54.081-08:00newsΤο τι κακοκαιρία έχουμε δει εδώ στην ξενιτιά δε λέγεται. Έχουμε φάει τόσο χιόνι που νιώθω σα μυρμήγκι σε κασέλα με κουραμπιέδες (όπου η άχνη συμβολίζει το χιόνι- μάλλον ατυχής η παρομοίωση, αλλά από το κρύο έχει παγώσει και ο εγκέφαλος μου). Με τόσο κρύο ακόμα και η διάθεση για σεξ μειώνεται (καθώς αποφεύγεις να αφαιρέσεις τα δέκα στρώματα ρούχα, για να μην αναφερθώ στην απαραίτητη σωβρακοφανέλα). Και η σχέση μου με τον Ιρλανδό περνάει περίοδο ψύχους. Βασικά, όπως γνωρίζετε, μόνο το σεξ δε φτάνει να ενώσει δυο καρδιές όταν υπάρχουν διαφορές πιο βαθιές, οπότε με τον Ιρλανδό καθώς δεν έχουμε να πούμε και τίποτε, ή θα τρώμε, ή θα μοιρολογεί το ipad του (ναι ακόμα το θρηνεί) ή θα λέμε για το κρύο. <br /><br />Στο γραφείο είχαμε λίγες μέρες ηρεμίας οι οποίες όμως τελίωσαν. Συγκεκριμένα η στρίγκλα ήταν στο νοσοκομείο (έκανε εγχείρηση hip replacement-πως λέγεται αυτό στα ελληνικά, αντικατάσταση γοφού?). Πήγαμε μάλιστα τις προάλλες και την επισκεφτήκαμε στο νοσοκομείο. Της πήγαμε λουλούδια και σοκολατάκια. Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο της, νόμισα στην αρχή ότι είχαμε μπει σε λάθος δωμάτιο. Χωρίς τους δέκα τόνους μακιγιάζ ήταν αγνώριστη. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι ήταν αυτή, αλλά όταν άρχισε να παραπονιέται ότι τα σοκολατάκια που της πήγαμε δεν ήταν οργανικά και είχαν συντηρητικά, άρχισε να ρωτάει για τη δουλειά και να λέει ότι ανυπομονεί να γυρίσει να μας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, οπότε βεβαιώθηκα ότι ήταν αυτή. Σήμερα γύρισε στο γραφείο με ένα μπαστούνι (όταν της πρότεινα να φοράει μπαστούνι με διαμαντάκια, σαν τους pimp στις ταινίες και να φορέσει μεγάλο άσπρο γούνινο καπέλο, με κοίταξε με φονικό βλέμα- δυστυχώς she is back!)...Έφερε μάλιστα για τις επόμενες εβδομάδες και έναν personal assistant (τον οποίον τον πληρώνει από την τσέπη της όπως μας εξήγησε) και τον οποίον θα τον βασανίσει οικτρά αν κρίνουμε από την πρώτη μέρα, που τον έβαζε να της φέρνει καφέδες, παυσίπονα, μαξιλάρια, ψώνια και ποιος ξέρει και τι άλλο (ίσως της αλλάζει και τις πάνες). Ο ασσίσταντ (Άντυ τον λένε) είναι γλυκούλης και πολύ πρόθυμος (συνεχώς χαμογελάει, του λέει η άλλη, τσακίσου φέρε μου ένα κουλούρι γιατί έχω υπογλυκαιμία, και αυτός τρέχει μέσα στο χαμόγελο). Δε ξέρω για πόσο ακόμα θα χαμογελάει-αλλά ας όψεται η οικονομική η κρίση, τι να σου κάνει ο άνθρωπος. <br /><br />Το Σαββατοκύριακο ξαναρχίζω το θεάρεστο έργο μου διδάσκοντας ελληνικά στους ομογενείς της εκκλησίας. Θα έχω άλλη τάξη φέτος (δε μου είπαν πολλές λεπτομέρειες). Μα πόσες θυσίες κάνω πια για την πατρίδα? Πάω τώρα να βάλω φωτιά σε κανένα έπιπλο να ζεσταθώ.sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-77041260750314546582011-01-16T20:03:00.000-08:002011-01-16T20:04:52.269-08:00χάπυ νιου γίαρ (και νιαου γίαρ)Happy New Year (με μια μικρή καθυστέρηση οι ευχές)!<br /><br />Τα Χριστούγεννα τα πέρασα στην ξενιτιά και στη μοναξιά. Ο Ιρλανδός αποφάσισε να πάει πίσω στο Δουβλίνο για ένα μήνα σχεδόν αφήνοντας με σα τη καλαμιά στον κάμπο. Έτσι πέρασα και ανήμερα Χριστούγεννα και παραμονή Πρωτοχρονιάς με την Mrs Petrochilos και τον εραστή της. <br />Ο Ιρλανδός (ο οποίος επιστρέφει αύριο) ποιος ξέρει σε τι ακολασίες έχει επιδοθεί στα μπαρ του Δουβλίνου. Βέβαια την Πρωτοχρονιά έστειλε SMS “fireworks in the sky, lets fuck” το οποίο επιβεβαιώνει ότι είναι ένας ποιητής. Όμως μου μπήκαν και ψύλλοι στα αυτιά ότι μπορεί να σκόπευε να το στείλει το μήνυμα αλλού, σε κάποιον άλλο Ιρλανδό φίλο από τα παλιά, συμμαθητή ή συγκρατούμενο στις φυλακές από το παρελθόν. Διότι αν στέλνεις μήνυμα σε κάποιον που είναι 10 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, δε λες “ας το κάνουμε”, λες “αχ μου λείπεις και δε μπορούμε να το κάνουμε”. Αλλά ας το παραβλέψουμε. Με την έναρξη του 2011 έγινα για άλλη μια φορά reborn virgin, και θα ακολουθήσω το δρόμο της αποχής και της αγνότητας. Κυρίως διότι σε μια στιγμή αδυναμίας έκανα ένα μικρό παράπτωμα. Όπως έχω αναφέρει παλαιότερα, συμμετέχω σε ένα book club όπου κάθε μήνα συζητάμε ένα βιβλίο που όλη στην ομάδα έχουμε διαβάσει και αυτός που διαλέγει το βιβλίο φιλοξενεί τους άλλους στο σπίτι του (τι φταίω που είμαι των τεχνών και των γραμμάτων). Τέλη Δεκεμβρίου ήταν η σειρά μου να φιλοξενήσω τους υπόλοιπους. Και επειδή ως Έλλην το θεσμό της φιλοξενίας τον τιμώ, φρόντισα να έχω μέχρι και του πουλιού το γάλα (no pun intended). Αφού το συζητήσαμε το βιβλίο μέχρι θανάτου (το οποίο by the way ήταν το Freedom του Franzen που το συνιστώ ανεπιφύλακτα) και φάγαμε και ήπιαμε, άρχισαν να φεύγουν ένας ένας οι καλεσμένοι. Στο τέλος έμεινε μόνο ένας, που τον γνωρίζω εδώ και καιρό (σοβαρό παιδί και από σπίτι). Τον ρώτησα αν θέλει λίγο καφέ, μου είπε ναι, πήγα μέσα να φτιάξω τον καφέ, γυρνάω με το φλιτζάνι στο χέρι και είναι στον καναπέ με το παντελόνι κατεβασμένο. Αφού όπως προείπα τη φιλοξενία τη θεωρώ ύψιστη αρχή, τι να έκανα ο host(ες). Όμως περασμένα ξεχασμένα, κυρίως διότι έγινα πάλι reborn virgin, και έτσι δε χρειάζεται να μάθει τίποτε ο Ιρλανδός. <br /><br />Επίσης να σας αναφέρω ότι είδα τόσο χιόνι στις γιορτές όσο δεν έχει δει η πολική η αρκούδα. Χιονοθύελλες η μία πάνω στην άλλη, για να καταλάβετε δεν έκαναν ντελίβερυ στη γειτονιά μας οι πιτσαρίες λόγω χιονιού για τρεις μέρες (κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα μέρη μας). Ευτυχώς έχουν αρχίσει να λιώνουν σιγά σιγά….sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-32037728716385239682010-12-23T19:29:00.000-08:002010-12-23T19:30:40.419-08:00Merry Christmas<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jGDKQGH81ikc0BGF4VNRpRghsI-o2yoE0_ZceazbamhpLnpioUMkcTUSSMBJUWMjq9e9yH0a5Ek-2JWl3MvLcKzydYwF6myXUUqIoIyqQJtf8kzQvrgBiW6gLiVCovcQBhui/s1600/HX-Christmas-Hunks-0014.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jGDKQGH81ikc0BGF4VNRpRghsI-o2yoE0_ZceazbamhpLnpioUMkcTUSSMBJUWMjq9e9yH0a5Ek-2JWl3MvLcKzydYwF6myXUUqIoIyqQJtf8kzQvrgBiW6gLiVCovcQBhui/s320/HX-Christmas-Hunks-0014.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554086070639781058" /></a><br />Τα δύσκολα χρόνια που ζούσα με τον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A>, δύο ήταν οι επίμονες φήμες που κυκλοφορούσαν στη γειτονιά μας, στη Δραπετσώνα. Η πρώτη φήμη ήταν ότι είχα κερδίσει την πρώτη θέση στα καλλιστεία Miss Pipa με μέσο (το οποίο ήταν αισχρή συκοφαντία που διέδιδαν οι δύο αναπληρωματικές, η Ελένη η κομώτρια και ο Τάκης ο φοροτεχνικός). Η δεύτερη φήμη ήταν ότι ο <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατος</A> ήταν μέλος της ρωσικής μαφίας (ακόμα παραμένει αδιευκρίνιστο-don’t ask, don’t tell). Η αλήθεια είναι ότι στη γειτονιά με ζηλεύανε γιατί ήμουν τρέντυ και μπροστά από την εποχή μου (εγώ διοργάνωσα το πρώτο red carpet event στη Δραπετσώνα, και είχα πληρώσει το περιπτερά να κάνει τον paparazzi στην αυλή μας, αλλά δε τα καταλαβαίνανε αυτά και έλεγαν ότι είμαι για δέσιμο). Τα Χριστούγεννα όμως έρχονταν όλοι να δοκιμάσουν τα μελομακάρονα μου και τους κουραμπιέδες μου, και να θαυμάσουν το σεμνό και λιτό χριστουγεννιάτικο στολισμό που έκανα στο σαλόνι μας. Και διαπίστωνα ότι οι μέρες των Χριστουγέννων είναι όντως μέρες αγάπης και φιλίας. Αφού όλοι οι γείτονες, αυτοί οι ίδιοι που δε δίσταζαν να σχολιάζουν και να κουτσομπολεύουν, τις μέρες αυτές έρχονταν για να ευχηθούν, και ενώ όλο το χρόνο με εκνεύριζαν, όταν τους έβλεπα όλους μαζεμένους γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να πίνουν κρασί και να τραγουδούν γυμνοί, ένιωθα ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων σε κάνει να συγχωρείς και να αγαπάς. Μπορεί να μη κρατάει πολύ η διάθεση αυτή (ίσως όσο κρατάνε οι γιορτές) αλλά όσο είναι κανείς σε πνεύμα συγχώρεσης νιώθει πιο ελεύθερος (και αυτές τις γιορτινές μέρες κατάφερνα μέχρι και τον <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A> να συγχωρέσω που ενώ του ζητούσα συγκεκριμένο δώρο για τα Χριστούγεννα (πχ γούνα, διαμάντι, σεμνό κολιέ) εκείνος μου αγόραζε άσχετα (πχ συνδετήρες, ένα δαγκωμένο κρουασάν, ξηρούς καρπούς). Τέλος πάντων, ας μη τα θυμάμαι και συγχίζομαι, είπαμε τις γιορτές τα συγχωρούμε (σχεδόν) όλα. Merry Christmas everybody!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-91049041307889247282010-12-01T19:51:00.000-08:002010-12-01T19:52:26.950-08:00Thanksgiving updateΣας γράφω με μικρή καθυστέρηση πως πέρασα το Thanksgiving κατά την παράδοση αυτού του μπλογκ. Και για να μη σας κρατάω σε αγωνία να σας πω πως φέτος δεν είχε κολασμένο σεξ η μέρα.<br />Αποφάσισα φέτος να κάνω εγώ την hostess και να καλέσω λίγα άτομα στο σπίτι να φάμε τη γεμιστή τη γαλοπούλα. Μπήκα σε μεγάλους μπελάδες και την πέρασα στην κουζίνα όλη την προηγούμενη μέρα προετοιμάζοντας το εορταστικό το γεύμα. Τιμώντας τις παραδόσεις έφτιαξα και γαλοπούλα και sweet potato pie αλλά και ελληνικές σπεσιαλιτέ (όπως τυρόπιτα, τζατζίκι και πακοτίνια).<br /><br />Κάλεσα φυσικά τον Ιρλανδό, την Τσουτσουνέλα και ένα συνάδελφο από τη δουλειά με τη γυναίκα του και μια κοπέλα που μένει στην ίδια πολυκατοικία και έχει έρθει από τη Ντακότα (τη νότια συγκεκριμένα) και δε ξέρει πολύ κόσμο η δόλια, και η μοίρα της έπαιξε σκληρό παιχνίδι με την Τσουτσουνέλα και μένα να είμαστε τα πρώτα άτομα που γνώρισε μετακομίζοντας στο Σικιάγο.<br /><br />Καθίσαμε όλοι στο τραπέζι το μεσημέρι. Νόμιζα ότι το καλό με το να είσαι ο οικοδεσπότης είναι ότι ελέγχεις την κατάσταση στα διαδικαστικά, οπότε εγώ αμέσως είπα να αρχίσουμε να τρώμε για να αποφύγουμε τα φρικτά να λέει ο καθένας γιατί είναι ευγνώμων ή ακόμα χειρότερα να αρχίσουμε τις προσευχές. Φευ, οι καλεσμένοι είχαν άλλη άποψη και έτσι δε το γλυτώσαμε, άρχισε το ζευγάρι με τα “είμαστε ευγνώμονες που είμαστε στο σπίτι φίλων και τρώμε φαγητό, για τους γονείς μας, το σκύλο και τη γιαγιά Ντακ”, μετά η κοπέλα ευχαρίστησε για το που ήρθε στο Σικάγο και έπιασε δουλειά σε πολυκατάστημα (αχ η άτιμη η ανεργία) και η Τσουτσουνέλα και ο Ιρλανδός όπως αναμενόταν, έριξαν το επίπεδο, με την Τσουτσουνέλα να λέει κάτι ασυναρτησίες για τον Άγιο Βασίλη που δε λέγεται Νικόλαος στην Ελλάδα (his name is not Nickos, it is Vasilis, you know, like Bill, Bill Clinton, μας εξήγησε και την κοιτούσαν όλοι με απορία) και τον Ιρλανδό αντί για ευχαριστίες να μας λέει ότι στην Ιρλανδία δεν έχουν Thanksgiving αλλά το Νοέμβριο κάνει κρύο στο Δουβλίνο και όταν ήταν μικρός έσκαγε λάστιχα αυτοκινήτων στη γειτονιά (άσχετο).<br /><br />Μετά αρχίσαμε να τρώμε και όλα κυλούσαν ομαλά ώσπου η σύζυγος του συναδέλφου ρώτησε πως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ιρλανδία μια και οι δυο χώρες είναι υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ (και τι ωραία που είχαμε εκπροσώπους και από τις δύο χώρες στο τραπέζι μας). Πριν προλάβει η Τσουτσουνέλα να μιλήσει, ο Ιρλανδός άρχισε να λέει ότι τα πράγματα στην Ιρλανδία δεν είναι τόσο άσχημα όσο στην Ελλάδα, we are not as fucked up, είπε συγκεκριμένα, κάτι που ξύπνησε το πατριωτικό αίσθημα της Τσουτσουνέλας που του απάντησε you are more fucked!, εκείνος της απάντησε no you are fucked, εκείνη φώναζε, no you are fucked! Και εγώ κοιτούσα με αμηχανία τους υπόλοιπους, και προσπαθούσα να εστιάσω την προσοχή τους στην πατατοσαλάτα. Η Τσουτσουνέλα άρχισε να εξηγεί το γνωστό επιχείρημα ότι όταν εμείς ανακαλύπταμε τα μαθηματικά και τις τέχνες, οι Ιρλανδοί ήταν πίθηκοι στα δέντρα, εκείνος της απάντησε ότι τον παίρναμε από τότε και έχουμε προετοιμαστεί που μας τον φοράνε και τώρα, η Τσουτσουνέλα του είπε ότι και στους Ιρλανδούς τον φοράνε, αλλά επειδή είναι τύφλα στο μεθύσι δε θυμούνται τίποτε μετά. Σκέφτηκα προς στιγμήν να εξηγήσω στους καλεσμένους ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία είχαν προσβληθεί από το Τσερνομπιλ, και ότι η γενιά της Τσουτσουνέλας και του Ιρλανδού έχουν τα μεγαλύτερα κουσούρια, αλλά ευτυχώς το θέμα άλλαξε όταν ο συνάδελφος άρχισε να ρωτάει για τα αεροπορικά ταξίδια προς Ευρώπη. Αργότερα και ενώ πίναμε τον καφέ μας, πήγε πάλι να ξεσπάσει καβγάς μεταξύ των δύο όταν η Τσουτσουνέλα με ρώτησε στα ελληνικά “πως λέμε στα αγγλικά την κοπριά?” άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας, “γιατί” τη ρωτάω, “να μωρέ, για να πω, ότι αν βάλουμε στον καφέ κοπριά, θα λέγεται irish coffee.” Ο Ιρλανδός έπιασε το τελευταίο και ήθελε να μάθει τι λέμε, ευτυχώς όμως η γυναίκα του συναδέλφου φώναξε “I love irish coffee.” Τελίωσε το βασανιστικό γεύμα και έφυγαν όλοι, ο Ιρλανδός για να πάει με φίλους του για ποτό, η Τσουτσουνέλα θα έβγαινε με Έλληνες φοιτητές, και έμεινα στο σπίτι να πλένω στίβες πιάτα και να μαζεύω. Λάθος μέγα, τι το ήθελα το γλέντι σπίτι!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-35425221223845285662010-11-07T15:54:00.000-08:002010-11-07T16:00:08.090-08:00siteΤελικά επέζησα παρά την οργή του αγνοούμενου Ιρλανδού (ο οποίος εμφανίστηκε στο εντωμεταξύ) παρόλο που ακόμα θρηνεί το ipad του και οι πληγές είναι νωπές.<br />Όταν πήγα στο σπίτι του τον βρήκα να τρώει πίτσες και να βλέπει τηλεόραση. Όσο και να του χτυπούσα την πόρτα και ακόμα και το τζάμι καθώς τον έβλεπα από το παράθυρο να είναι μέσα στο σαλόνι και να περιδρομιάζει, εκείνος δεν άνοιγε. Γύρισα σπίτι και την επόμενη ημέρα μου έστειλε μήνυμα να πάμε για ποτό. Γιατί ο έρωτας ξεπερνά όλα τα εμπόδια! Και έτσι με αργά βήματα προσπαθούμε να ένα ξανακολλήσουμε το ραγισμένο γυαλί (της σχέσης μας γιατί αυτό του ipad δε κολλάει με τίποτε). Κάθε βράδυ του φτιάχνω και διαφορετικό φαγητό για να εξευμενιστώ, μέχρι και τον αφήνω να καπνίσει μέσα στο σπίτι ζώντας με το φόβο ότι θα πάρει μπρος το fire alarm και θα γίνουμε μούσκεμα (γιατί στην Αμερική προτιμότερο είναι να σφάξεις πέντε αθώους στο σαλόνι παρά να ανάψεις τσιγάρο). Ζω με το συνεχή φόβο ότι θα μυρίσουν τσιγάρο οι γείτονες και θα με καρφώσουν στην αστυνομία. Η Τσουτσουνέλα που ζει από πάνω (δυστυχώς) με ενημέρωσε ότι τις προάλλες που μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της μύρισε το τσιγάρο του Ιρλανδού στο σαλόνι. Η αλήθεια είναι ότι όταν καθαρίζει ο αέρας από τα τσιγάρα μετά το μυρίζεις στο πουλόβερ του τύπου που κάθεται τρία μέτρα μακριά, δεν είναι σα την Ελλάδα που έχει πάθει παράλυση η μύτη των ανθρώπων και μπαίνουν σε μπαρ που δε βλέπεις από τον καπνό και σου λένε «αχ fresh air”. Αυτό βέβαια παλαιότερα, δε ξέρω τώρα τι γίνεται με τον αντικαπνιστικό νόμο. Και μια και μίλησα για τη λατρεμένη πατρίδα, πήγα να βάλω αγγελία στο Eligblegreeks.com για να βρω ένα καλό παιδί και εγώ (σε περίπτωση που η σχέση με τον Ιρλανδό δεν προχωρήσει). Το πρόβλημα όμως είναι ότι δε μπορείς να πεις ότι είσαι άντρας και ψάχνεις για άντρα, αν βάλεις ότι είσαι άντρας, σου βγάζει αμέσως αγγελίες με γυναίκες από ομογένεια ("I am good kopela and virgin") αλλά και από Ελλάδα ("ela gia agries katastaseis"). Έτσι πρέπει να πεις ότι είσαι γυναίκα για να ψάξεις τις αγγελίες των αντρών (αυτή τη στιγμή μου έχει γυαλίσει ένας ομογενής από το Ταλαχάσι της Φλόριντα που λέει "honest palikari seeking for honest wife"). Είναι πολύ χοτ, και με ενέπνευσε να γράψω ποίημα (στο ταλαχάσι, στο ταλαχάσι, πήγα και πάρθηκα με το Θανάση)-δε μπορώ να του στείλω μήνυμα, γιατί ο Operator του site δεν ενέκρινε το προφιλ μου, ίσως γιατί έχω βάλει headline "γιάννης-γατούλα του σεξ ψάχνει σοβαρό νέο με σκοπό το γάμο"). Πως θα αποκατασταθούν οι έλληνες γκέι του εξωτερικού αν δεν μας βοηθήσει και το κράτος?sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-80673865527447793352010-10-14T20:03:00.000-07:002010-10-14T20:19:01.235-07:00Ιρλανδός αγνοείταιΖω άλλο ένα δράμα αισθηματικό. Ο Ιρλανδός πήρε πριν τρεις εβδομάδες ένα ipad το οποίο δε το αποχωριζόταν ποτέ, στην τουαλέτα, στο κρεβάτι, στο φαγητό, στο αυτοκίνητο, πάντα μαζί του είχε το ipad. Χτες το βράδυ μετά από ώρες ταλαιπωρίας στην κουζίνα, πήγα να κάτσω στον καναπέ δίπλα του που έβλεπε στην τηλεόραση ένα σήριαλ με εξωγήινους. Εκεί που κάθισα με ορμή, μπρίο, τσαχπινιά αλλά και φινέτσα, άκουσα ένα κρακ σα να σπάει μια γυάλινη επιφάνεια. Σηκώθηκα απότομα και διαπίστωσα ότι το ipad είχε σπάσει (το οποίο όμως δεν το είχα δει καν εκεί ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ που το είχε χώσει). Ο Ιρλανδός άφησε κάτω το μπούτι κοτόπουλο που έτρωγε και άρχισε να φωνάζει έντρομος ότι έσπασα το ipad του. Άκουσα όλες τις ιρλανδικές βρισιές που υπάρχουν στο λεξιλόγιο, ενώ ο Ιρλανδός χτυπιόταν πάνω κάτω, είχε γυρίσει το μάτι του, νομίζω ότι άφριζε και το στόμα του. Προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντας του να μη φωνάζει και ότι θα του έφτιαχνα κέικ με παγωτό. Αλλά αυτό δεν τον ηρέμησε, αντ'αυτού άρχισε να πετάει ποτήρια, μαξιλάρια και να κλωτσάει τις καρέκλες. Τελικά έφυγε κοπανώντας την πόρτα, αφήνοντας πίσω του συντρίμια (το ipad), το μπούτι κοτόπουλο, αλλά και το μπουφάν του. Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί του, δε το σηκώνει το κινητό, δεν απαντάει στα μηνύματα μου (ούτε καν σε αυτό με το φιλοσοφικό νόημα για το πως ο σύγχρονος άνθρωπος εξαρτάται σε ανησυχητικό βαθμό από την τεχνολογία) και γενικώς αγνοείται για σχεδόν 24 ώρες. Προσπάθησα να κολλήσω την οθόνη με σελοτέιπ, αλλά δεν βοήθησε και πολύ. Θα περάσω από το σπίτι του να δω αν είναι εκεί (θα πάρω και την Τσουτσουνέλα μαζί μου ως bodyguard).<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPWrX_qHVaUXbFTCGlZQdz76tmWPHXjE_Vs6CdEP3ZNihFYu_6Cf2nHdv_opIZM-9dEisjrSOag8rHSsxCISrFJ6dArQ_9ad4hoQc_kSJMfuznzKCd5GeyH9_8M3sWnMVn8_B8/s1600/broken-ipad-repair.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 193px; height: 241px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPWrX_qHVaUXbFTCGlZQdz76tmWPHXjE_Vs6CdEP3ZNihFYu_6Cf2nHdv_opIZM-9dEisjrSOag8rHSsxCISrFJ6dArQ_9ad4hoQc_kSJMfuznzKCd5GeyH9_8M3sWnMVn8_B8/s320/broken-ipad-repair.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5528107069799978546" /></a>sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-35883121782426681662010-10-03T08:45:00.000-07:002010-10-03T08:49:50.036-07:00PieΌπως θα γνωρίζετε, έχω μεγάλο πάθος με τη μαγειρική. Στο λύκειο οι συμμαθητές μου με φωνάζανε Σαλέα, και δεν ήξερα τι εννοούσαν, αλλά εκ των υστέρων κατάλαβα ότι εννοούσαν ότι όπως ο Σαλέας έχει πάθος με το κλαρίνο, εγώ έχω πάθος με τη μαγειρική (και με τη λογοτεχνία και γενικότερα τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος). <br /><br />Σας υποσχέθηκα πριν καιρό μια συνταγή για Ιρλανδική κρεατόπιτα, την οποία και επιτέλους σας την παραθέτω. Τώρα που τα κατέχω τα της Ιρλανδικής κουζίνας, λόγω της σχέσης μου με τον Ιρλανδό, πρέπει να σας πω ότι η κουζίνα τους σε γενικές γραμμές είναι βαριά και ανθυγιεινή. Επίσης είναι το είδος φαγητών που θες να φας αν έξω βρέχει, έχεις μια ψιλοκατάθλιψη και περιφέρεσαι στο σπίτι με τις πιτζάμες τυλιγμένος σε μια κουβέρτα. Με το φαγητό πίνουν τις μπύρες τους (ίσως λόγω της γενικότερης κατάθλιψης). Η συνταγή που σας παρουσιάζω έχει τη σφραγίδα αποδοχής του Ιρλανδού ο οποίος μου είπε ότι είναι σαν αυτή που έτρωγε μικρός (βέβαια αυτό δε ξέρω τι βαρύτητα φέρει, καθώς επίσης μου έχει πει ότι μικρός έτρωγε ροκανίδια και χώμα). Αν την κάνετε, μπορείτε να πείτε στους καλεσμένους ότι είναι Ιρλανδική πίτα (το πρόβλημα με τη κρεατόπιτα είναι ότι στα ελληνικά ο τίτλος για κάποιον λόγο παραπέμπει σε κάτι πονηρό, και έτσι μου έχει τύχει να πω σε Έλληνα, θα φτιάξω κρεατόπιτα το βράδυ, θες να έρθεις? Και ο άλλος σου τσιμπάει το ποπουλίνο και σου λέει, “το έπιασα το υπονοούμενο, θες να σου έρθω ξυρισμένος?”) <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSSPBSUb9Z7oLxBfAwTYbcpcpDU4kup5kwTBC-Pg6OpwmQKknaFVfVcKyycq62uSHO20gGmt5q1plWlC9r6PAR6_yf9S5i6qSHTG1yRIzIbNap347wehAlwONRG9t1XqWaMOw/s1600/Pot+Pie.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSSPBSUb9Z7oLxBfAwTYbcpcpDU4kup5kwTBC-Pg6OpwmQKknaFVfVcKyycq62uSHO20gGmt5q1plWlC9r6PAR6_yf9S5i6qSHTG1yRIzIbNap347wehAlwONRG9t1XqWaMOw/s320/Pot+Pie.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523846588280814898" /></a><br /><br />Για τη γέμιση:<br />Μισό κιλό βοδινός κιμάς<br />1 μεγάλο κρεμύδι, ψιλοκομένο<br />1 φλιτζάνι ζωμός βοδινού<br />2 κουταλιές σούπας αλεύρι<br />αλάτι πιπέρι<br />½ φλιτζάνι βούτυρο<br />4 κρεμύδια κομένα σε λεπτές φέτες<br />4 πατάτες κομένες σε μικρά κομάτια<br /><br />Λιώνουμε το βούτυρο σε ένα τηγάνι. Σωτάρουμε το κρεμύδι και τον κιμά. Σε μια κατσαρόλα βράζουμε τις πατάτες και τα καρότα ώσπου να τρυπιούνται με το πηρούνι και τα στραγγίζουμε. Σε άλλη κατσαρόλα (ναι έχει πολλά σκεύη η συνταγή) ζεσταίνουμε το ζωμό με το αλεύρι ανακατεύοντας σε χαμηλή φωτιά ώσπου να δέσει. Προσθέτουμε τον κιμά με το κρεμύδι, τις πατάτες και τα καρότα.<br /><br />Για τη ζύμη:<br />2 φλιτζάνια αλεύρι<br />λίγο αλάτι<br />½ φλιτζάνι ελαιόλαδο<br />1 φλιτζάνι γάλα<br /><br />Ανακατεύουμε όλα τα υλικά ώσπου να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα και ανοίγουμε τη ζύμη πάνω σε κηρόχαρτο με τον πλάστη. <br /><br />Λίγο περισότερο από τη μισή ζύμη χρησιμοποιείται για το κάτω μέρος της πίτας μας, καθώς την απλώνουμε στο ταψί μας (βασικά βάση για τάρτα). <br /><br />Προσθέτουμε τη γέμιση με το κρέας. Σκεπάζουμε το ταψί με την υπόλοιπη ζύμη και αν θέλουμε την αλείφουμε με αυγό. Με ένα πηρούνι κάνουμε λίγες επιφανειακές τρύπες στη ζύμη. Ψήνουμε για μισή ώρα περίπου στους 180 βαθμούς ώσπου να ροδοκοκινίσει.<br /><br />Για το σερβίρισμα:<br />Φοράμε κάτι απλό και απέριτο, κατά προτίμηση see-through. Αφού έχουμε βγάλει τη κρεατόπιτα από το φούρνο και την έχουμε αφήσει να κρυώσει για δέκα λεπτά, πιάνουμε το σκεύος με γάντια μη καούμε και την περιφέρουμε καθώς κουνιόμαστε προκλητικά. Καλό θα ήταν να είναι μπροστά και κάποιος άλλος για να μη δίνουμε παράσταση μόνοι μας, αλλά και μόνοι μας να είμαστε, δε μας χαλάει. Αφού έχουμε κάνει πέντε περιστροφές με το νεγκλιζέ και το ταψί στα χέρια, το ακουμπάμε στο τραπέζι και παίρνουμε ένα μαχαίρι και κόβουμε ένα κομάτι. Καθώς κόβουμε, βογγάμε με ηδονή, και όταν βάζουμε το κομάτι σε ένα πιάτο, βγάζουμε επιφωνήματα θαυμασμού.<br /><br />Καλή επιτυχία!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-41808540692441285372010-09-26T13:52:00.000-07:002010-09-26T13:56:35.373-07:00ΣΕ ΕΙΔΑΣε είδα στο κλαμπ ΧΧΧΧ. Ήσουν με ένα φίλο σου. Τρελάθηκα με το που σε είδα. Έκανα ότι έπεσα κατά λάθος πάνω σου για να γίνει κατάσταση και εσύ για ξεκάρφωμα είπες "που πα ρε μπετονιέρα." ΄Οταν σε ακολούθησα χαμογελώντας, είπες ότι τάχα θα φώναζες την αστυνομία αν δε σε άφηνα ήσυχο (και καλά για να μη δείξεις τίποτε στους φίλους σου). Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Επικοινώνησε μαζί μου και πες μου τι σου ψιθύρισα όταν με απομάκρυνε ο σεκιούριτυ, για να ξέρω ότι είσαι εσύ.sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-73554207001937140352010-09-20T18:18:00.001-07:002010-09-20T18:18:59.485-07:00ΧάπιαΧθες ο Ιρλανδός με κάλεσε για δείπνο σε ελληνικό εστιατόριο για να με ευχαριστήσει που τον βοήθησα με την μετακόμιση και ανακαίνιση του σπιτιού. Αχ τι γλυκούλης, και τον είχα παρεξηγήσει. Μάλισα αφού κάτσαμε να φάμε, έσκυψε και στηρίχτηκε στο ένα γόνατο και ήμουν στο τσακ να αρχίζω να φωνάζω “yes yes I do” γιατί νόμιζα ότι θα μου έκανε πρόταση γάμου. Αλλά τελικά είχε σκύψει να πιάσει το μαχαίρι που του έπεσε, και ευτυχώς που δε μίλησα γιατί θα γινόμουνα ρόμπα. Το δείπνο ήταν πολύ ρομαντικό, δοκιμάσαμε μουσακά και τυρόπιτα και ο Ιρλανδός είπε ότι είναι πολύ πιο νόστιμα αυτά που μαγειρεύω εγώ από αυτά του εστιατορίου (μα όχι είδατε τι ευγενικό παιδί είναι κατά βάθος). <br /><br />Και τώρα που είπα βάθος, η Mrs Petrochilos και ο εραστής της με παρακάλεσαν να τους ποτίζω τα φυτά όσο θα λείπουν (ναι πάλι για ταξίδι πάνε τα πιτσουνάκια μου, στο Σινσινάτι αυτή τη φορά αλλά μη με ρωτάτε τι πάνε εκεί να κάνουν, δε ξέρω). Πήγα το πρωί και αφού πότισα όλα τα φυτά στο σαλόνι, πήγα και στο υπνοδωμάτιο σύμφωνα με τις υποδείξεις τους για να ποτίσω μια τεράστια γλάστρα δέντρο. Και έριξα ένα γρήγορο βλέμα στο κομοδίνο που ήταν γεμάτο μπουκαλάκια φάρμακα, και όχι ότι είμαι κανένας περίεργος, αλλά τυχαία πάλι, πήρε το μάτι μου ότι το ένα κουτάκι έλεγε Viagra. Και έτσι λύθηκε το μυστήριο για το πως αποδίδει ο εραστής της Mrs Petrochilos στο κρεβάτι. <br /><br />Υ.Γ. Χθες δέχτηκα για μια ακόμη φορά <A HREF=http://provatos.blogspot.com/2010/09/blog-post_20.html target=_blank>επίθεση λάσπης</A> και κακοήθιας από τον ποταπό <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο Γαμηκουλίδη</A>. Οι δικηγόροι μου, Τάνια Μπίρταχα, Τάκης Δίτσουνος και Paul Poulos δουλεύουν πυρετωδώς για να καταθέσουν μήνυση, και η καλή μου φίλη Γωγώ Αντζολετάκη στέκεται για μια ακόμη φορά στο πλευρό μου. <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατε</A>, ο καιρός γαρ εγγυς!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-72476479978440678992010-09-11T18:40:00.001-07:002010-09-11T18:40:15.666-07:00PaintΟ Ιρλανδός μετακόμισε σε ένα σπίτι το οποίο θέλει πολύ δουλειά (είναι βασικά ένα ετοιμόροπο αχούρι). Και εγώ προσφέρθηκα γενικά και αόριστα να βοηθήσω. Όταν μου είπε λοιπόν να τον βοηθήσω να βάψει χθες ένα από τα δωμάτια (το υπνοδωμάτιο συγκεκριμένα) δέχτηκα και προσποιήθηκα και χαρά (γιατί οι σχέσεις θέλουν θυσίες και δουλειά).<br /><br />Έρχεται λοιπόν το πρωί με το αυτοκίνητο. Ξεκινάμε να πάρουμε τις μπογιές. Αρχίζουμε να κοιτάμε δείγματα και ξαφνικά βλέποντας ένα απαίσιο μείγμα καναρινί λαχανί, ο Ιρλανδός μέσα στον ενθουσιασμό φωνάζει “oh that’s it! That’s exactly it!” Στην αρχή γελώ νομίζοντας ότι αστειεύεται, αλλά καθώς τον κοιτάζω, διαπιστώνω με τρόμο ότι σοβαρολογεί. Όσα επιχειρήματα και αν χρησιμοποίησα, ότι παρακάλια και αν του έκανα, ήταν αμετακίνητος. Δοκίμασα να του δείξω άλλα δείγματα, τίποτε! Κοίτα τι ωραίο που είναι και αυτό, να λέω εγώ, νόου γουέη, να λέει αυτός. Και τελικά αγοράζουμε κουτιά με αυτό το χρώμα το ….. του εμετού της νυφίτσας. (και για υπνοδωμάτιο, να το τονίσω και αυτό!)<br /><br />Και γυρνάμε στο σπίτι του να αρχίσουμε το βάψιμο. Εγώ φυσικά δεν έχω ξαναβάψει ποτέ στη ζωή μου, και επιπλέον έπεσα και στον Ιρλανδό ο οποίος το είχε δει λες και αναστηλώναμε την Ακρόπολη. Αν μου ξέφευγε λίγη μπογιά στο ταβάνι (πέρα από την μπλε ταινία που είχε βάλει για να προστατέψει τις γωνίες) φώναζε και χτυπιόταν, λες και κόλλησα τσίχλα στη Μόνα Λίζα στο Λούβρο. Όταν μου έπεσε λιγουλάκι μπογίτσα στη μοκέτα κάτω από τις εφημερίδες, άρχισε να φωνάζει ότι είμαι fucking incompetent. Επειδή όμως είμαι άνθρωπος ανώτερος, δεν έδωσα συνέχεια (αν και ήμουν στο τσακ να του ρίξω ένα κουβά λαχανί μπογιά στη μούρη).<br /><br />Φτάνει το μεσημέρι, εγώ έχω πεθάνει στην κούραση και λυσσάξει στην πείνα. Ο Ιρλανδός λέει κάτι για τρίτο χέρι μπογιά που θα χρειαστεί, αλλά εγώ έχω φτάσει να έχω παραισθήσεις. Του λέω δε κάνουμε επιτέλους το πολυπόθητο lunch break? Είχε αναλάβει εκείνος να φέρει σνακς κλπ και μου είπε να μην ανησυχώ, τα είχε όλα τακτοποιήσει. Ανοίγει το σάκο του και βγάζει από μέσα δυο μπουκάλια ζεστή μπύρα (εγώ δεν πίνω μπύρα, πόσο μάλλον ζεστή). Μετά βγάζει ένα πράγμα με αλουμινόχαρτο, το ανοίγει και βλέπω μέσα δυο λουκάνικα. Εγώ λατρεμένοι μου φίλοι όπως ξέρετε έχω πάθος για τα λουκάνικα, αλλά αυτό το κίτρινο λουκάνικο το περίεργο που μύριζε και περίεργα δεν υπήρχε περίπτωση να το φάω! Τι άλλο έφερες του λέω, “that’s it” μου απαντάει, “this is not a fucking all you can eat lunch buffet.” Τα νεύρα μου φυσικά τσατάλια. Αλλά δεν απαντάω γιατί κάνω υπομονή. Συνεχίζω να βάφω όσο εκείνος τρώει και τα δυο τα βρωμερά λουκάνικα και πίνει και τις ζεστές τις μπύρες. <br /><br />Τελιώσαμε μετά από τέσσερις ώρες. Έχω πιαστεί, πονάει όλο μου το σώμα (τέτοιο πιάσιμο ούτε όταν είχα πάει διακοπές στο Ζούμπερι με πέντε πεζοναύτες). Φυσικά τον φιλοξενώ εδώ γιατί δε μπορεί να μείνει στο σπίτι που μυρίζει ακόμα μπογιά (και λουκάνικα)-εγώ δε θα μπορούσα να κοιμηθώ εκεί λόγω χρώματος. Με ρώτησε τι θα κάνουμε το βράδυ, του είπα να κάνει ότι θέλει, εγώ θα κοιμηθώ γιατί δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου (και τώρα που σας γράφω ακούω να ανοίγει ντουλάπια στην κουζίνα και να τραγουδάει με φωνή τενόρου). Κάτι μου λέει ότι η σχέση αυτή δε τραβάει….sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-14751594475718229402010-09-08T22:05:00.000-07:002010-09-08T22:07:59.799-07:00Cultural Sensitivity<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheeJbf5a3oNMmyMePSD_UpW_WJVyyanCgerdhf23p_1w4kXwmfLJxBUOWgG-RsqniY23uQyCbEwGy8uuPQGhYi1PKK-wWCmM79dussbqtXVXiP7mSvm-rr9Zg2IcTQMRk1Rxyj/s1600/globe+diversity.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 231px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheeJbf5a3oNMmyMePSD_UpW_WJVyyanCgerdhf23p_1w4kXwmfLJxBUOWgG-RsqniY23uQyCbEwGy8uuPQGhYi1PKK-wWCmM79dussbqtXVXiP7mSvm-rr9Zg2IcTQMRk1Rxyj/s320/globe+diversity.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514775986821177234" /></a><br /><br />Εδώ στην Αμερική στον εργασικακό χώρο δίνουν μεγάλη έμφαση στο cultural sensitivity δηλαδή να δείχνεις σεβασμό και ευαισθησία απέναντι στην κουλτούρα του άλλου, όπου κουλτούρα δεν είναι μόνο η θρησκεία αλλά και οι παραδόσεις, τα έθιμα, οι παραδόσεις κλπ<br />Έτσι για παράδειγμα όταν ο άλλος είναι από μια χώρα όπου πρέπει να σκύβεις το κεφάλι στο χαιρετισμό, καλό θα ήταν να τον χαιρετίζεις έτσι (ώστε να δείξεις το σεβασμό σου απέναντι στην κουλτούρα του).<br />Στο γραφείο κάθε καινούργιος εργαζόμενος περνάει υποχρεωτικό cultural sensitivity training το οποίο κρατάει 3 ώρες (ένα από τα παραδείγματα που σου δείχνουν είναι και μια τρανσέξουαλ και ότι είναι λάθος να ρωτάμε αν πόνεσε όταν το έκοψε).<br />Σήμερα λοιπόν στη δουλειά έγινε παθιασμένη συζήτηση για το θέμα αυτό με αφορμή έναν καινούργιο υπάλληλο που έχει έρθει από το Πακιστάν. Ο υπάλληλος αυτός τη Δευτέρα έφερε στη δουλειά την αδελφή του (ή πέρασε η αδελφή του το μεσημέρι να τον πάρει για φαγητό, I am not sure). Όταν μπήκε στο γραφείο του ο υποδιευθυντής, ο υπάλληλος είπε από εδώ η αδελφή μου. Και ο υποδιευθυντής άπλωσε το χέρι του για χειραψία, η κοπέλα δεν έδωσε το δικό της, ο υποδιευθυντής συνέχισε να το έχει απλωμένο για αρκετή ώρα, η κοπέλα δεν τον κοίταζε στα μάτια και αυτός τα πήρε και βγήκε από το γραφείο του. Το ίδιο απόγευμα ο υπάλληλος πήγε στο γραφείο του και του έκανε παράπονο γιατί η αδελφή του δεν είναι σωστό να την ακουμπούν ξένοι άντρες, και με το να κάθεται τόσο ώρα απέναντι της δε σεβάστηκε ότι εκείνη δεν είναι σωστό να κοιτάζει άντρες στα μάτια.<br />Ο υποδιευθυντής ήταν έξαλλος και προέβαλε το επιχείρημα ότι όταν πας σε μια ξένη χώρα πρέπει να σέβεσαι και τα ήθη και τα έθιμα της χώρας αυτής, και αν η χειραψία που είναι καθιερωμένος τρόπος χαιρετισμού στην Αμερική σε προσβάλει, δε πας Αμερική. Η συζήτηση έφτασε στα άκρα με τους μισούς να υποστηρίζουν ότι δε μπορεί η Αμερική να σβήνει τα δικά της κοινωνικά μοντέλα για να είναι σεβαστή προς όλες τις παραδόσεις, η τρελοκοτσιδού έλεγε ότι πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε να σεβαστούμε κάθε κουλτούρα, ένας άλλος έλεγε ότι αν στην κουλτούρα του άλλου πλακώνονται στο ξύλο, αν θα πρέπει να το ενστερνιστούμε και εμείς κλπ. Εγώ δε πήρα θέση, τους άκουγα με αφοσίωση. Για το συγκεκριμένο θέμα έχω να πω μόνο δύο πράγματα-και εγώ όταν πρωτοήρθα Αμερική, είχα σκοπό να μη με αγγίξει και μαγαρίσει άντρας (αλλά κάπου πήγε στραβά το σχέδιο) και δεύτερον ο Πακιστανός υπάλληλος είναι αρκετά χοτ (σοκολατί το χρώμα που μ’αρέσει είσαι εσύ) και έχει και ένα χαλάκι στο γραφείο για τις προσευχές του σε συγκεκριμένες ώρες (το οποίο είναι σα μικρογραφία των χαλιών της Μιραράκη με το μπορδοκοκκινοκεραμιδί). Μα τι κακό βρε παιδί μου με αυτό το μπλογκ, ξεκινάω να κάνω σοβαρή πολιτικοκοινωνική ανάλυση και καταλήγω στο σεξ….<br /><br />Υ.Γ. Εγώ βέβαια ανέκαθεν ήμουνα του cultural sensitivity. Όταν συζούσα με τον ποταπό <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατο</A> στη Δραπετσώνα, είχαμε ένα γείτονα, τον Djedid από το Djibouti Ως γνωστόν τοις πάσι, ο συνήθης χαιρετισμός στo Djibouti είναι να πέφτεις στα γόνατα και να φιλάς το πέος του άλλου (ο <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατος</A> γύρισε από τη δουλειά μια μέρα και με είδε στα γόνατα μπροστά από το γείτονα στην είσοδο της πολυκατοικίας, και πήγε το νου του στο πονηρό-αλλά ποιος έχασε το cultural sensitivity για να το βρει ο <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατος</A>?)sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-10690407305611680802010-09-06T21:25:00.000-07:002010-09-06T21:42:52.645-07:00Quick Labor Day updateΤη Δευτέρα στην παγωμένη ξενιτιά (την Αμερική) είχαμε αργία (labor day). Παρόλα αυτά πήγα στο γραφείο γιατί η στρίγγλα μας έχει βάλει να δουλεύουμε αδυσώπητα για προθεσμία που πλησιάζει απειλητικά. Ενώ όμως είχα τη δουλειά της αρκούδας, πέρασα σχεδόν μια ώρα χαζεύοντας το lamebook.com όπου κανείς βλέπει τα πιο κουφά και ατυχή του facebook.<br />Ιδού και οι επιλογές μου<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2JCbSIhYUvsrCWxzZOU-1OgVxhj24NETHzAncrkgNGZ9RCwRbv9qolQYSPpHfdeyQrX7t88Q8c8qy5XEmqObTBAHDIB8sJKVSYna9WyYzfi_yesUAErFuau8CY1xyM6uvNWv/s1600/folker1.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 138px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2JCbSIhYUvsrCWxzZOU-1OgVxhj24NETHzAncrkgNGZ9RCwRbv9qolQYSPpHfdeyQrX7t88Q8c8qy5XEmqObTBAHDIB8sJKVSYna9WyYzfi_yesUAErFuau8CY1xyM6uvNWv/s320/folker1.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514023882470931106" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdIImy5_latoNQFUyOxCM0CxxkUMlO2Cxsb0PdiT5RR5kTleFTdsW6CIpXDHADUVinTylnkKNkhWRatP1cg4WO5zi0Y-K9wJ7MxT_57xs7cUzJSGMTvPu1cdG94XvZXEErLiS/s1600/plusposts2.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 189px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdIImy5_latoNQFUyOxCM0CxxkUMlO2Cxsb0PdiT5RR5kTleFTdsW6CIpXDHADUVinTylnkKNkhWRatP1cg4WO5zi0Y-K9wJ7MxT_57xs7cUzJSGMTvPu1cdG94XvZXEErLiS/s320/plusposts2.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514023694933121810" /></a><br /><br />Η συγκεκριμένη αργία όμως είναι αργία για τις δημόσιες υπηρεσίες, τα μαγαζιά όχι μόνο είναι ανοιχτά, αλλά έχουν και εκπτώσεις, τις λεγόμενες Labor Day Sales. Γινόταν της κολάσεως στο κέντρο, είχαν βγει όλοι για ψώνια. Το απόγευμα πετάχτηκα από το γραφείο στα γρήγορα να δω την Mrs Petrochilos η οποία μόλις γύρισε από hiking trip με τον εραστή της (είχαν πάρει τα βουνά και τα λαγγάδια σε Μοντάνα, Άινταχο και δε συμμαζεύεται). Μου δείξανε και φωτογραφίες (αν και μετά τις πρώτες 20 κόντευε να με πάρει ο ύπνος). Ο δε γάιδαρος εραστής της ήταν σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες, έβγαζε φαίνεται φωτογραφίες αποκλειστικά τον εαυτό του κυρίως ως άλλος υπερήλικας νάρκισσος, με τους υποτιθέμενους μυς στα μπράτσα, στην μια με καπέλο, στην άλλη χωρίς καπέλο, με μασέλα, χωρίς μασέλα κλπ. Με καλέσανε και για φαγητό το Σάββατο για να δούμε λέει ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες με την ησυχία μας (τι αμαρτίες πληρώνω)...<br /><br />Υ.Γ. Επίσης ενημερώθηκα ότι για άλλη μια φορά η Ελλάδα δεν κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση (ούτε και την τελευταία) σε μια ακόμα παγκόσμια κατάταξη<br /><A HREF=http://manhuntdaily.com/2010/08/a-worldwide-view-of-tops-vs-bottoms/ target=_blank>A Worldwide View of Tops vs Bottoms</A>sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-25720909587930963322010-09-03T20:40:00.000-07:002010-09-03T20:43:31.007-07:00Perfect dinnerΔε ξέρω τι σκέφτονταν οι διαφημιστές στην προκειμένη περίπτωση, αλλά το βίντεο θα μπορούσε να είναι και το τέλειο date που γίνεται εφιάλτης (και πιστέψτε με, έχω βιώσει τέτοια, αν και όχι τόσο σουρεάλ)<br /><br /><object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6Xnpk1DfOyw?fs=1&hl=en_US&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6Xnpk1DfOyw?fs=1&hl=en_US&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-28360440935666201332010-09-01T13:51:00.000-07:002010-09-01T13:52:53.332-07:00RingΣήμερα στη δουλειά μιλούσαμε για purity rings. Εδώ στην Αμερική όσοι θέλουν να δηλώσουν ότι παραμένουν αγνοί και παρθένοι μέχρι το γάμο τους φορούν αυτά τα δαχτυλίδια (ανάμεσα τους και πολλοί νέοι καλλιτέχνες στυλ jonas brothers και κάτι άλλα ανήλικα σταρ της Ντίσνευ). Αυτό όμως που δε γνώριζα είναι ότι purity rings φορούν και πολοί reborn virgins για να δείξουν έμπρακτα την αφοσίωση τους στην αποχή από το σεξ μέχρι να παντρευτούν. Οπότε όταν η συζήτηση έφτασε στους ενήλικες που φορούν purity rings, είπα ότι ίσως θα έπρεπε να φοράω και εγώ, γυρνάει η τρελοκοτσιδού και μου λέει “You? A purity ring? But you are a slut!” Excluse me παλιοηλίθια, εμένα θα πεις σλατ? Δηλαδή έλεος, είμαι εντελώς παρεξηγημένος, αν απλά είσαι άτομο αισθησιακό και εκπέμπεις ερωτισμό, δε σημαίνει ότι το κάνεις και με όλους. Εγώ φταίω που όταν τα θαλάσσωνε η τρελοκοτσιδού τις έκανα τις πλάτες στη στρίγγλα, για να μη χάσει τη δουλειά της-ωραία φίλη, που στα γεράματα κάνει τα μαλλιά της κοτσιδάκια.<br /><br />Τέλος πάντων, αποφάσισα να πάρω purity ring για να τους μπω στο μάτι. Όταν είπα το βράδυ στον Ιρλανδό να πάρουμε και να φοράμε και οι δύο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα κάνουμε σεξ, απλά θα λέμε και καλά ότι περιμένουμε) απάντησε “what the fuck are you talking about” και όταν προσπάθησα να του εξηγήσω, μου είπε ότι αν πάρω τέτοιο δαχτυλίδι, θα με χωρίσει. Οπότε πρέπει να το φοράω μόνο στη δουλειά.<br />Πήγα σε κοσμηματοπωλείο εδώ κοντά το οποίο είναι και δίπλα σε εκκλησία (είναι και καλά χριστιανικό κοσμηματοπωλείο, whatever that means) και τα έχει και στη βιτρίνα. Η υπάλληλος είχε ένα περίεργο κότσο και μιλούσε με τσιριχτή φωνή. Άρχισε να μου δείχνει διάφορα, της λέω “do you have them in other types of rings as well?” “What do you mean?” με ρωτάει. “like purity cock rings” της απαντάω και με κοιτάει λες και της είπα ότι τρώω ωμά κουτάβια. «ΝΟ we do not!” απάντησε κοφτά. Σιγά μαντάμ, εγώ φταίω που σου δίνω και ιδέες να επεκτείνεις το φραντσάιζ σου. <br /><br />Τέλος πάντων, πήρα δυο (σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη ο Ιρλανδός). Δεν είναι τέλειο? True love waits!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSCThvHW6yH-0oQPI11Z-JI74LefrrGEMG5dI23SOQCPmAOnb0xQy3c14jbipADz3555esuD9sfdM-XlX_hgebGirr5pwx-VuCH2-cIxWqWqZtBXt0fq6hao5rQ-BtB5CjmGPu/s1600/ring.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSCThvHW6yH-0oQPI11Z-JI74LefrrGEMG5dI23SOQCPmAOnb0xQy3c14jbipADz3555esuD9sfdM-XlX_hgebGirr5pwx-VuCH2-cIxWqWqZtBXt0fq6hao5rQ-BtB5CjmGPu/s320/ring.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5512050795876202146" /></a>sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-36075870774452346222010-08-29T18:51:00.001-07:002010-08-29T18:51:29.309-07:00Back again!Χάθηκα, εξαφανίστηκα, το γνωρίζω, και ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Είχα όμως πολύ σοβαρούς λόγους για αυτή μου την αποχή.<br />Καταρχάς στη δουλειά γινόταν ο πανικός, με προθεσμίες, με μετακομίσεις γραφείων, με τη στρίγγλα να έχει πάθει ολοκληρωτικό παροξυσμό (more to follow on a separate post).<br /><br />Κατά δεύτερον είχα πέσει θύμα εκβιασμού του πρώην εραστή μου και καρμικού συντρόφου, <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Potapius Προβατίδη</A>. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια της παθιασμένης σχέσης μας, σε μια στιγμή αδυναμίας δέχτηκα να βιντεοσκοπήσουμε κάποιες ιδιωτικές μας στιγμές και αυτό μόνο μετά από συνεχείς και έντονες επιβεβαιώσεις του <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατου</A> ότι το βίντεο θα ήταν αποκλειστικά για ιδιωτική χρήση και δε θα έπεφτε στα χέρια ή στα μάτια κανενός άλλου και θα το υπερασπιζόταν με την ίδια του τη ζωή. Πριν μερικούς μήνες δέχτηκα απειλητικό/ εκβιαστικό μήνυμα ότι αν δε του έδινα ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό θα κυκλοφορούσε το ερωτικό αυτό βίντεο στο Ιντερνετ στο οποίο πρωταγωνιστώ εγώ, δυο υδραυλικοί που έτυχε εκείνη τη στιγμή να έρθουν να μας φτιάξουν τη λεκάνη,ένα πιάτο κεφτεδάκια με μια τηγανιά πατάτες (γιατί πεινάσαμε στη διάρκεια των γυρισμάτων), και ο ίδιος ο <A HREF=http://provatos.blogspot.com target=_blank>Πρόβατος</A> από τη μέση και κάτω όμως καθότι ως οπερατέρ δεν εμφανίζει το πρόσωπο του. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, δεν ήξερα που θα έβρισκα τόσα λεφτά. Έφτασα να σκέφτομαι σοβαρά να πρωταγωνιστήσω σε πορνοταινία για να μαζέψω τα λεφτά. Αλλά τελικά μετά από τόσες άγρυπνες νύχτες, ο Πρόβατος διαπίστωσε ότι είχε σβήσει κατά λάθος την ταινία γιατί είχε γράψει από πάνω το “Πήρε Τοστ το Σαββατόβραδο” με το Μάρκο Σεφερλή όταν το είχε δείξει ο ΑΝΤ1 (έχει πάθος με το θέατρο).<br /><br />Κατά τα άλλα, τα νέα μου είναι πάνω κάτω τα ίδια. Με τον Ιρλανδό συνεχίζω τη σχέση αλλά έχω πια πειστεί ότι δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε ουσιαστικό επίπεδο, μας χωρίζει όπως έχω επισημάνει και παλαιότερα, χάσμα μεγάλο. Πήγαμε να δούμε το Inception, και εγώ έφυγα με συγκεκριμένες απορίες (πχ αν η Μαλ και ο Κομπ γεράσανε μαζί σε Limbo ως ζευγάρι, γιατί στη σκηνή που τους πατάει το τρένο για να φύγουν από εκεί, είναι νέοι?) αλλά τουλάχιστον καταλάβα τα γενικά, αυτός είπε ότι δε κατάλαβε τίποτε και ήταν έξαλλος με τους σεναριογράφους-δεν έπιασε ούτε τα βασικά (ίσως βέβαια έφταιγε και που είχε πάρει στην αρχή της ταινίας ένα βαρέλι νάτσος και μια σκάφη κοτομπουκιές και τον πήρε μία ώρα να τα φάει όλα).<br /><br />Anyway, I am back, μου λείψατε πολύ, νιαου!sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-10950356.post-1481001301982762822010-04-25T18:32:00.001-07:002010-04-25T18:32:43.975-07:00TroublingΑνησυχώ πολύ για τη σχέση μου με τον Ιρλανδό.<br />Προχθές είχε έρθει σπίτι μου και αφού φάγαμε, του πρότεινα να μείνει το βράδυ μια και είχε πάει αργά και έξω έβρεχε (greek hospitality γαρ). Εγώ είχα να ξυπνήσω πολύ νωρίς την επόμενη μέρα για να πάω στη δουλειά σε άκρως επείγον μίτινγκ. Αφού αναλύσαμε την οικονομική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης του ανακοίνωσα ότι πάω για ύπνο, εκείνος μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν και εκείνος.<br /><br />Ακούμπησα το κεφαλάκι μου στο μαλακό μαξιλάρι και κοιμήθηκα αμέσως. Ξαφνικά πετάγομαι επάνω ακούγοντας κάτι ουρλιαχτά από την τηλεόραση και τον Ιρλανδό να φωνάζει oh fuck, oh yeah. Κοιτάω το ρολόι και ήταν 3 το πρωί. Με ανησυχία ρωτάω τι συμβαίνει (βλέποντας τον να είναι σε απόσταση δύο εκατοστών από την οθόνη της τηλεόρασης αρχικά υπέθεσα ότι έβλεπε τσόντα), και μου απαντάει ότι βλέπει τα Lost Tapes στο American Planet (ένα καλωδιακό κανάλι που όλη την ώρα βάζει ντοκιμαντέρ και εκπομπές με ζώα). Μένει με ανοιχτό το στόμα όταν του λέω ότι δεν έχω δει ποτέ Lost Tapes και μου εξηγεί ότι είναι μια σειρά που δείχνει ανθρώπους που έχουν μαζί τους βιντεοκάμαρες και καταγράφουν τις τελευταίες στιγμές τους πριν τους φάνε άγρια ζώα. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο ένα ανακόντα έτρωγε έναν κύριο. <br />Προσπάθησα με προσποιητό ευγενικό ύφος να του εξηγήσω ότι ήταν μαύρη νύχτα και έπρεπε να κοιμηθώ. Έδειξε κατανόηση και είπε ότι θα δει ως το τέλος το ανακόντα και μετά θα κλείσει την τηλεόραση. Ξαναέπεσα στο κρεβάτι βλαστημώντας το ανακόντα και τη σύσφιξη των λαών. Έβαλα ένα μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου για να μην ακούω τα ουρλιαχτά του κυρίου που του έτρωγε το τριχωτό μπούτι το ανακόντα, και τα επιφωνήματα του Ιρλανδού οποίος έκανε σα να βλέπει ποδοσφαιρικό αγώνα. Δε ξέρω πόση ώρα πέρασε αλλά ένα καινούργιο ουρλιαχτό με ξύπνησε πάλι. Με λιγότερο ευγενικό ύφος (αλλά πάντα με ευγένεια, τσαχπινιά και μπρίο) ρωτώ τον Ιρλανδό αν ακόμη το ανακόντα τρώει τον κύριο, και μου εξηγεί ότι το επεισόδιο εκείνο τέλιωσε αλλά τώρα έχει ένα με το τσουπακάμπρα (μη ρωτάτε τι είναι αυτό, κάτι σα σαύρα που το έχουν δει λέει στο Μεξικό και στο Πουέρτο Ρίκο αλλά δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει πραγματικά). Το συγκεκριμένο το τσουπακάμπρα ρουφούσε το αίμα μιας κυρίας μπροστά στο σύζυγο και το παιδί της. Του εξήγησα ότι έχω να ξυπνήσω πολύ νωρίς αλλά εκείνος μου διευκρίνισε ότι το κανάλι είχε μαραθώνιο με όλα τα επεισόδια και μου είπε να κάτσουμε να δούμε τα υπόλοιπα επεισόδια μαζί (με ρώτησε και αν έχω παγωτό). Αποφάσισα να μην απαντήσω για να μη πλακωθούμε μέσα στη νύχτα και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ με ωτασπίδες (αν και συνέχεια άκουγα και τον Ιρλανδό να φωνάζει και διάφορους να ουρλιάζουν καθώς τους κριτσινίζανε τα θηρία.)<br /><br />Και σας ερωτώ, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος βλέπει μέσα στη μαύρη νύχτα ανθρώπους να τους τρώνε τα ανακόντα και τα τσουπακάμπρα και το ευχαριστιέται και θέλει και παγωτό και ποπ κορν? Περιττό να σας πω ότι τα νεύρα μου την επόμενη μέρα στη δουλειά ήταν κρόσια. Και απ’ ό,τι μου εξήγησε η τρελοκοτσιδού τα Lost Tapes είναι mockumentary, δηλαδή στημένα. Όταν το είπα στον Ιρλανδό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά, δεν ήθελε να το πιστέψει επουδενί. Του είπα ότι δε μπορεί να είναι τόσο αφελής, και ότι μάλλον θα πιστεύει και στον Άγιο Βασίλη, μου απάντησε no I don’t believe in fucking Santa Claus, του είπα να μη βρίζει τον Άγιο, και μου είπε ότι θα βρίζει όποιον θέλει. Τελικά συμφιλιωθήκαμε (αλλά όπως καταλαβαίνεται έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν έχει σώας τα φρένας).sikiahttp://www.blogger.com/profile/06652220939421947145noreply@blogger.com26