Η οδύσσεια μιας ξεφωνημένης

Γεια σας,
ξεκινάω σήμερα αυτό το blog. Θα μπορούσε να λέγεται το μπλογκ μιας ξενιτεμένης, ή ακόμα καλύτερα το μπλογκ μιας ξεφωνημένης ξενιτεμένης. Με λένε Γιάννη αλλά μου αρέσει να με λένε Τζούλια. Και αν και είμαι μακριά από την πολυαγαπημένη μου πατρίδα την Ελλάδα, επιστρέφω συχνά. Γιατί η ζωή μακριά από τον ελληνικό αντρικό πληθυσμό είναι αφόρητη.
Επέστρεψα από Ελλάδα πριν μια εβδομάδα και ακόμη τα σημάδια από την επίσκεψη μου είναι έντονα (καλέ δεν εννοώ που δε μπορώ να κάτσω από το ξέσκισμα που μου έριξε ο Σάκης, για τα ψυχολογικά σημάδια εννοώ). Ας ελπίσουμε να μπορέσω να επιστρέψω Ελλάδα μόνιμα κάποια στιγμή.

Τέλος πάντων, πάω να δω φωτογραφίες του τέλειου άνδρα να ηρεμήσω.