του αγοριού απέναντι (στα Starbucks)

Αχ άργησα λίγο να γράψω, αλλά είχα πάει στην Καλιφόρνια για το Πάσχα. Εκεί που πήγα έψηναν αρνιά τα οπόία όμως δεν ήταν όλόκληρα γιατί λέει αναστατώνονται τα παιδιά να βλέπουν το νεκρό ζώο να σουβλίζεται. Δεν έχουν και άδικο, μη βλέπεις που εμάς από μικρά μας βάζαν να γυρνάμε και τη σούβλα. Από την άλλη βέβαια δε πρέπει να αποστασιοποιηθούμε τόσο από τη τροφή μας σα τα Αμερικανόπουλα μιας έρευνας τα οποία κατά πλειοψηφία δήλωσαν ότι τα χάμπουργκερ φυτρώνουν σε ειδικά δέντρα.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι η διατροφή και το οικοσύστημα. Είναι άλλο!
Λοιπόν στα Starbucks απέναντι από τη δουλειά μου είναι ένας νέος κύριος που δουλεύει και κάθε πρωί μου χαμογελάει καθώς παίρνει την παραγγελία μου. Είναι ένας Θεός, σούπερ σέξυ τέλειος, ο απόλυτος άνδρας. Και είναι και ευγενικός. Είμαι τρελλή για εκείνον, σε σημείο που με τόση καφεϊνη που καταναλώνω για να μπορώ να τον βλέπω καθημερινά (και πολλές φορές τη μέρα συχνά πυκνά) έχω να κλείσω μάτι δέκα μέρες. Τα Σαββατοκύριακα δε δουλεύει οπότε δε πίνω καφέ. Είναι όμως τέλειος, δε μπορώ να σας τον περιγράψω, είναι τόσο γλυκούλης. Έτσι μου έρχεται να τον βγάλω φωτογραφία στα κρυφά με το κινητό να σας τον δείξω, αλλά δε ξέρω, περικαλώ ο e-lawyer να με ενημερώσει για τη προστασία δεδομένων-τι λέει η νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα των τεκνών και το μπλογκινγκ.