Γίνε και εσύ Νίντζα-μπορείς!!!

  

Calendar

Σας παρουσιάζω ένα πρωτότυπο δώρο που μπορείτε να κάνετε σε φίλους και γνωστούς για τις γιορτέs:

Οι νεκροθάφτες 2007


  

And the Oscar goes to....

  
Ιδού τα αποτελέσματα του κουιζ. Συγχαρητήρια στη δεσποινίδα Συκιά που κέρδισε, πήρε το βραβείο, είναι μια θεά, μπράβο, μπράβο!



Πρόβατος
....αγοράζω απορρυπαντικό και μαλακτικό για τα ρούχα με βάση το άρωμα τους και μπορώ να σου πω αναλυτικά που υπερτερεί το ariel σε σχέση με το skip
Δευτέρα, Σεπτέμβριος 5
Φιλία δεν υπάρχει...
http://provatos.blogspot.com/2005_09_01_provatos_archive.html

Arkoudos
Γαμώ το Ariel μου γαμώ: έχω την αίσθηση οτι όλοι, όλοι όλοι (όλοι) κοιτάνε τον λεκέ που ξέμεινε από τους μπλέ και τους πράσινους κόκκους και το διπλάσιο αμωνιαζολ στην μπλούζα μου. (γράφοντας, έκανα έτσι να κοιτάξω: δεν ήταν… φτού. Ακόμα εδώ είναι). Φύγε λεκκέ, φύγε (ούτε πως έγινε, δεν ξέρω…)
Οχι (ή αλλώς ‘μικρά’)
http://arkoudos.com/blog/?m=200411
November 29th, 2004

Nanakos
...το βρακί μου ν'ανεμίσω για την Ελενίτσα αλλά έπεσε σε laundry day και δεν φόραγα.
Τρίτη, Μάϊος 24, 2005
LOVIN' HELENA
http://nanakos.blogspot.com/2005_05_01_nanakos_archive.html

Null
Ο πληροφορικάριος σήμερα κατέχει υψηλή θέση στην κοινωνία μιας και είναι ο μόνος που μπορεί να επικοινωνεί με τους υπολογιστές για λογαριασμό των ανθρώπων.
Ο καλός θεούλης και ο πληροφορικάριος
Saturday, February 11th, 2006
http://singensanggesungen.wordpress.com

Sofia
Όπως είπε και ο Gibson σε μια ομιλία πέρσι το καλό με την Επιστημονική Φαντασία είναι ότι μόλις βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση μπορείς πάντα να εφεύρεις κάποια λύση.
http://www.digital-era.org/blog/?m=200411
Η μοριακή μετατόπιση
Sunday, November 21st, 2004

The "How well do you know your blogger" game

  Λε-πόν, τώρα που πιάσανε οι μεγάλες ζέστες, είπα να παίξουμε κανένα παιχνίδι να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Πόσο καλά γνωρίζετε τους μπλόγκερς σας, ε? Ε?
Οι παρακάτω δηλώσεις ανήκουν στους μπλόγκερς της λίστας, αντιστοιχείστε τον αριθμό της δήλωσης με το γράμμα του μπλόγκερ που νομίζετε ότι την έκανε. Ο πρώτος που θα γράψει την σωστή απάντηση, θα κερδίσει ειδική μνεία, την αγάπη και εκτίμηση μας, αλλά και αυτόγραφο του αγαπημένου του μπλόγκερ (τώρα αυτό δε ξέρω πως θα το πραγματοποιήσω, αλλά ακούγεται ωραίο).

Έχουμε και λέμε:


Δηλώσεις:

1.αγοράζω απορρυπαντικό και μαλακτικό για τα ρούχα με βάση το άρωμα τους και μπορώ να σου πω αναλυτικά που υπερτερεί το ariel σε σχέση με το skip

2.Γαμώ το Ariel μου γαμώ: έχω την αίσθηση οτι όλοι, όλοι όλοι (όλοι) κοιτάνε τον λεκέ που ξέμεινε από τους μπλέ και τους πράσινους κόκκους και το διπλάσιο αμωνιαζολ στην μπλούζα μου. (γράφοντας, έκανα έτσι να κοιτάξω: δεν ήταν… φτού. Ακόμα εδώ είναι). Φύγε λεκκέ, φύγε (ούτε πως έγινε, δεν ξέρω…)

3.Ο πληροφορικάριος σήμερα κατέχει υψηλή θέση στην κοινωνία μιας και είναι ο μόνος που μπορεί να επικοινωνεί με τους υπολογιστές για λογαριασμό των ανθρώπων.

4.το βρακί μου ν'ανεμίσω για την Ελενίτσα αλλά έπεσε σε laundry day και δεν φόραγα.

5.Όπως είπε και ο Gibson σε μια ομιλία πέρσι το καλό με την Επιστημονική Φαντασία είναι ότι μόλις βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση μπορείς πάντα να εφεύρεις κάποια λύση.


και οι bloggers:

A.Nanakos

B.Sofia

C.Arkoudos

D.Provatos

E.Null



Ο χρόνος ξεκινάει .... ΤΩΡΑ! GO!

E pote!

Καλέ τι έστειλε η Κύπρος το 1984? Για όνομα δηλαδή!!! (Τι βρίσκω στο YouTube όσο περιμένω να έρθει η πίτσα!)

Sokrates


Καλέ για τον Κόκκαλη λένε?

Hey Mr DJ put the record on

Κρύβουν θησαυρούς τα παλιά δισκάδικα...

Bloggers in my mind

Τελικά η μπλογκόσφαιρα με έχει επηρεάσει πολύ. Χτες συνάντησα στην δουλειά έναν Κύπριο ο οποίος άρχισε να μου μιλά για τον όσιο Αμβρόσιο, και εγώ στην αρχή νόμιζα ότι μου μιλούσε για τον Αμβροσιούλη, τον γλυκό μπλόγκερ.



Το ίδιο μου είχε συμβεί πριν καιρό όταν ένας γνωστός που έχει μανία με γιαπωνέζικα καρτουνς και ανιματιον, κάλεσε κόσμο στο σπίτι του και μας είπε γεμάτος χαρά ότι θα δούμε Nanako's secrets, και εγώ κόντεψα να λιποθυμήσω από τη χαρά μου ότι πρόκειται για ταινία με θέμα τον Νανάκο, αλλά τελικά το animation αναφέρεται στη Νανάκο, γιαπωνέζα νοσοκόμα και ηρωίδα (βασικά με πήρε ο ύπνος μετά τα πρώτα δέκα λεπτά).






On other news: Δε μπορώ τον καύσωνα καθόλου και δε λέει να σταματήσει.

blog from work

Από το CNN:

LONDON, England (CNN) -- A British secretary working in Paris who says she was fired because her Paris employer objected to her Weblog has provoked an old and New Media storm.

Unmarried mother Catherine Sanderson -- "La Petite Anglaise" to 3,000 regular readers of her Internet diary -- is launching legal action in France, claiming unfair dismissal against accountancy firm Dixon Wilson, British media reports say.

The "old fashioned" firm was never named in her blog. Sanderson, 33, also remained anonymous -- except for her photograph on her Web site.

Now Sanderson claims to have been "dooced" -- the New Media term for getting fired for what you write in a blog after a Web designer lost her job for writing about her job and colleagues on her site, Dooce.com.

Όλη η είδηση εδώ.

Στο παρελθόν έχω γράψει για τη στρίγκλα που έχουμε εδώ στη δουλειά, επίσης και για τα καυτά αγόρια της δουλειάς-λες να .....
Πάντως βρε παιδιά η συγκεκριμένη στρίγκλα, είναι πάρα πολύ στρίγκλα...

games and war

Ψηνόμαστε στη ζέστη. Φέτος γίνονται εδώ στο Chicago τα gay games. Παρά την αφόρητη ζέστη έχω πάει μέχρι στιγμής σε δύο εκδηλώσεις και ανυπομονώ να πάω και στον Μαραθώνιο (δηλαδή στο τέρμα να περιμένω με μπουκαλάκι νερό και καπελάκι, όχι να τρέχω δέκα ώρες μέσα στο λιοπύρι, μη τρελαθούμε).
Χτες πήγα σε ένα πάρτυ στο οποίο συμμετείχαν πολλοί αθλητές-γνώρισα μία λεσβία δισκοβόλο Ελληνικής καταγωγής. Σε κάποια στιγμή άρχισε και συζήτηση για όσα γίνονται στη Μέση Ανατολή και ήταν φανερό πόσο διαφορετικές ήταν οι απόψεις και πόσο πάθος είχαν όλες οι πλευρές (και δικαιολογημένα). Άρχισε ένας κύριος να μας αναλύει ότι βιώνουμε τις αρχές του τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Γύρισα σπίτι, άνοιξα το αιρ κοντίσιον και πήρα αγκαλιά τον Μπάμπη μου με την ελπίδα την άλλη μέρα να έχουν φτιάξει όλα, αλλά δυστυχώς....

Italy wins

Συγχαρητήρια στην Ιταλική ομάδα για τη νίκη στο Μουντιάλ! Μπράβο και νιαου!

More soccer

Ήταν σοφή η συμβουλή σας να ασχοληθώ με το Μουντιάλ! Πόσα έχω μάθει τις τελευταίες μέρες!!!

World Cup (cont.)

Ο κύριος της φωτογραφίας, με ενημερώνουν, συμμετείχε με την Αμερικανική αποστολή στο Μουντιάλ, αλλά δυστυχώς η ομάδα αποκλείστηκε. (Νομίζω τον λένε Mastroeni ή κάπως έτσι.) Έτσι μείναμε με τη φωτογραφία του με το διάφανο. Άτιμο πράγμα το ποδόσφαιρο, πάνω που εκτιμάς μια ομάδα, εξαφανίζεται.

World Cup

Μήπως τελικά να αρχίσω να παρακολουθώ Μουντιάλ?

Clouds

Κοιτάμε τα σύννεφα και προσπαθούμε να τους δώσουμε μορφή σε κάτι οικείο ή και φανταστικό. Το σύννεφο της φωτογραφίας το κοιτούσαμε χθες για ώρα στο πάρκο και τσακωνόμασταν ως το προς τι θυμίζει.... Εσύ τι λες (θα γίνουμε επιτέλους εραστές)?

The end of an era

Τελικά ο καύσωνας είναι φρικτός. Και με τα αιρ κοντισιον στο φουλ, με έπιασε ο λαιμός μου! Τρέχα γύρευε δηλαδή. Σήμερα βγήκα με τον εστιάτορα βόλτα και μετά γυρίσαμε σπίτι και κάναμε κολασμένο σεξ. Το πρωτότυπο είναι ότι ήταν η τελευταία φορά, γιατί ο εστιατορούλης μου παντρεύεται σε 2 εβδομάδες. Και παρ'όλο που επέμενε να έρθω και στο γάμο δε μου αρέσουν καταστάσεις του στυλ "από εδώ η γυναίκα μου και από εδώ το αίσθημα μου" ούτε εμένα να τραγουδάω στη δεξίωση "και θέλω να έρθω να σε αρπάξω από την άλλη να τη ρωτήσω με τα μάτια βουρκωμένα, με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα..." Και έτσι τελίωσαν όλα απόψε όμορφα όπως είχαν αρχίσει ένα χρόνο περίπου...

Dolls

Ο φίλος μου ο Μπρικόλας μου υπέδειξε σήμερα μια ιστοσελίδα που θα μπορούσε να είναι η λύση στη μοναξιά του, αν είχε πολλά χρήματα όπως τόνισε. Αν είχε πολλά χρήματα όμως, ίσως η λύση να είχε δοθεί και χωρίς κούκλες από σιλικόνη που φέρουν απίστευτη ομοιότητα σε άνθρωπο. Κυκλοφορεί και σε άντρικο μοντέλο και θα μπορούσε να τον αγοράσει για παρέα, αλλά όπως επισήμανε ο Μπρικόλας, ποιος θέλει να βλέπει ματς μαζί με το κολλητό του, ενώ ο κολλητός έχει πλήρη στύση;
Αλλά για εμάς τις κυρίες ίσως είναι μια λύση-δε ξέρω τι να σας πω....

Προσοχή στον εργασιακό χώρο

At the movies

Από την ασπρόμαυρη ελληνική ταινία "Ο Λουστράκος":

Η πλούσια νέα κόρη (Μιράντα Κουνελάκη) κατεβαίνει τις σκάλες και βλέπει το φτωχό νέο (Δήμητρη Παπαμιχαήλ) να γυαλίζει παπούτσια.

Κοπέλλα: Πώς σε λένε;
Νέος: (με ειρωνεία) Λούστρο
Κοπέλλα: Εμένα με λένε Λίζα.

Τι να της πεις τώρα;

Lyrics

Συχνά πυκνά κάθομαι με τις φίλες μου Βαγγέλη και Τσουτσουνέλα και τραγουδάμε γνωστά σουξέ με ελαφρώς αλλαγμένο στοίχο, πχ "Είμαι γκει και το κέφι μου θα κάνω, και θα πάρω και μια πίπα παραπάνω" ή το "Είμαι εγώ γυναίκα φίνα και μπλογκέρισσα". Το κάνουμε αυτό για μια δυο ώρες και βρίσκουμε μια εκτόνωση. Μόνο που χτες το κάναμε σε ένα καφενείο αντί για το σπίτι της Τσουτσουνέλας όπως συνήθως, διότι λέμε τι ξέρουν τα αλλοδαπά (ασχολούμαστε αποκλειστικά με ελληνικό στοίχο). Αλλά κατά κακή μας τύχη εκεί που ξεφάντωνε η Βαγγέλης με το "Εξαιρούνται τα μεγάλα σου αρχίδια, τα πυκνά σου μαλλιά" μας πλησίασε ένας κύριος από το διπλανό τραπέζι και μας είπε στα ελληνικά "μπράβο τα κορίτσια, είστε και στιχουργοί." Άντε τώρα να ξαναβγούμε έξω. Και το έλεγα εγώ, καλά να το τραγουδάμε, είναι ανάγκη και να το χορεύουμε?

Preparing for the big event

Ενώ αρχικά ήταν να είμαι στην Ελλάδα τον καιρό της Γιουροβίζιον, τελικά έμεινα εδώ στην ξενιτιά. Έχω κάτσει και μαγειρέψει όμως και θα έρθουν σε λίγο οι φίλοι Τσουτσουνέλλα, Βαγγέλης, εστιάτορας και Ιρλανδός φοιτητής να δούμε αγκαλιά με τον Μπάμπη την τελετή (μέσω διαδικτύου). Άντε και με τη νίκη (για τους Ρουμάνους το λέω αυτό). Έγκυρες πηγές με ενημερώνουν ότι η εκπρόσωπος της Σουηδίας είναι σκύλα και κακιά, οπότε δε κάνει να κερδίσει. Με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι τα μακαρόνια θα κολλήσουν. Τρέέέχωωωω....


Υ.Γ. Η Ελλάδα αποδεικνύει έμπρακτα ότι και η τρίτη ηλικία έχει δικαίωμα στο τραγούδι.

Ντοκουμέντα

Αφού μου το ζήτησε ο Αμβροσιούλης μου, ορίστε η φωτό του Σταρμπακίτη. Φυσικά, για ξεκάρφωμα, αναγκάστηκα να τους πω ότι θέλω να βγάλω φωτογραφία όλα τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, και καλά επειδή είναι τόσο πρόθυμα για να τους θυμάμαι.... Τέλος πάντων, στο τελικό αποτέλεσμα, έκοψα τους άλλους γιατί προς τι να βλέπουμε την καρακάξα συνάδελφο και τον ηλικιωμένο μάνατζερ? Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στον καυτό εραστή, και κρίμα που δεν έχει και audio να ακούσετε πόσο σέξυ είναι η φωνή του...




Και επειδή μου το ζήτησε η φίλη μου η Μαρία (αχ χαλί γίνομαι να με πατήσετε), να και ο Μπάμπης ο οποίος συνεχώς μεγαλώνει.

Bryan is leaving

Είχα βγει χτες για καφέ με τις φίλες μου τις Τσουτσουνέλλα και Βαγγέλη, και συζητάγαμε για τις τάσεις της μόδας και το πόσο σέξυ είναι ο συνάδελφος μου ο Μπράιαν από τη δουλειά. Είμαστε όμως πολύ λυπημένες γιατί ο Μπράιαν φεύγει σε τρεις εβδομάδες. Πάει να δουλέψει σε μαγαζί ξαδέλφου του στη Νεμπράσκα. Που πας άνθρωπε μου στη Νεμπράσκα? Μπορούν οι Νεμπρασκιανοί να εκτιμήσουν το καυτό κορμί σου, τους μυς σου, το χαμόγελο σου? Δε νομίζω, δε το νομίζω καθόλου!
Και τώρα που είπα χαμόγελο, τελικά η προκατάληψη που έχουν οι Αμερικάνοι για τους Βρετανούς (ότι έχουν άσχημα και κίτρινα δόντια) πρέπει να ισχύει. Στη δουλειά ήρθαν 20 Βρετανοί (από Λονδίνο και Γλασκώβη) να τους κάνουμε training workshop. Και πριν την άφιξη τους όλοι περιμέναμε κανά Τζουντ Λο, αλλά τελικά και οι 15 είναι το μαύρο τους το χάλι. Και από δόντια, λες και τα πήρες και τα έσπασες με Μπλακ εντ Ντεκερ και μετά τα πέρασες με κιτρινοκαφέ μπογιά. Και λέω για 15, γιατί οι άλλοι 5 είναι γυναίκες, τουλάχιστον έτσι λέει η ταυτότητα, αλλά όρκο δεν παίρνω. Και μια και είπα παίρνω, όποιος τις έχει πάρει αυτές είναι ήρωας! Αλλά τι κάθομαι και λέω, δεν είναι του επιπέδου μου οι κακίες, αλλιώς θα ήμουν μετα-μπλογκερ. Αλλά είναι που βρέχει, ο Μπράιαν φεύγει και έχουμε απομείνει να κοιτούμε παλιές φωτογραφίες και να αναπολούμε τις μικρές στιγμές ευτυχίες που μας σκόρπισε ο τέλειος αυτός άνδρας και να αναστενάζουμε. Το σχέδιο μας είναι στο goodbye party που θα του κάνουμε, να τον μεθύσουμε και να τον γδύσουμε.
Αααχ τι να πει κανείς, τώρα που φεύγει και αυτός, πως θα περνάν οι ώρες στην δουλειά?

Γνώσεις Γεωγραφίας

Geography Greek to Americans λέει. Πως λέμε άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη? Δε μπορεί λέει να σου δείξει ο Αμερικανός το Ιράκ στο χάρτη αλλά ούτε και τη Νέα Ορλεάνη. Γιαυτό όταν μας λένε ειδήσεις μας δείχνουν το χάρτη μία ώρα, αλλά που να μάθει ο τηλεθεατής, δε βαριέσαι....
Ακόμα δεν έχω βρει θάρρος να βγάλω φωτογραφία τον καυτό εραστή των Σταρμπακς, ντρέπομαι να του το ζητήσω, δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, μη με περάσει και για καμιά λυσασμένη (δε θέλω σχόλια επ'αυτού).
Αντί λοιπόν για φωτό του τεκνού, σας παραθέτω μια μωρουδιακή φωτογραφία του σεξ συμβόλου, συγγραφέα, μπλογκερ, υποψήφιου νομάρχη Λαμπρούκου. Η φωτογραφία αυτή είναι από το καιρό που πήγαινε ο Λαμπρούκος νηπιαγωγείο και μου την παραχώρησε με ευγενική καλοσύνη η πάλαι ποτέ νηπιαγωγός του (και νυν υπερήλιξ) Τούλα Κουλουμπή.

του αγοριού απέναντι (στα Starbucks)

Αχ άργησα λίγο να γράψω, αλλά είχα πάει στην Καλιφόρνια για το Πάσχα. Εκεί που πήγα έψηναν αρνιά τα οπόία όμως δεν ήταν όλόκληρα γιατί λέει αναστατώνονται τα παιδιά να βλέπουν το νεκρό ζώο να σουβλίζεται. Δεν έχουν και άδικο, μη βλέπεις που εμάς από μικρά μας βάζαν να γυρνάμε και τη σούβλα. Από την άλλη βέβαια δε πρέπει να αποστασιοποιηθούμε τόσο από τη τροφή μας σα τα Αμερικανόπουλα μιας έρευνας τα οποία κατά πλειοψηφία δήλωσαν ότι τα χάμπουργκερ φυτρώνουν σε ειδικά δέντρα.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι η διατροφή και το οικοσύστημα. Είναι άλλο!
Λοιπόν στα Starbucks απέναντι από τη δουλειά μου είναι ένας νέος κύριος που δουλεύει και κάθε πρωί μου χαμογελάει καθώς παίρνει την παραγγελία μου. Είναι ένας Θεός, σούπερ σέξυ τέλειος, ο απόλυτος άνδρας. Και είναι και ευγενικός. Είμαι τρελλή για εκείνον, σε σημείο που με τόση καφεϊνη που καταναλώνω για να μπορώ να τον βλέπω καθημερινά (και πολλές φορές τη μέρα συχνά πυκνά) έχω να κλείσω μάτι δέκα μέρες. Τα Σαββατοκύριακα δε δουλεύει οπότε δε πίνω καφέ. Είναι όμως τέλειος, δε μπορώ να σας τον περιγράψω, είναι τόσο γλυκούλης. Έτσι μου έρχεται να τον βγάλω φωτογραφία στα κρυφά με το κινητό να σας τον δείξω, αλλά δε ξέρω, περικαλώ ο e-lawyer να με ενημερώσει για τη προστασία δεδομένων-τι λέει η νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα των τεκνών και το μπλογκινγκ.

The room

Όταν γλυκά αγόρια που τους έχω αδυναμία, όπως ο Νανάκος και ο Λαμπρούκος το ζητάνε, εγώ δε μπορώ να αρνηθώ...

Evaluation of the love room

Νιαου, είμαι η γατούλα του σεξ. Την προηγούμενη εβδομάδα εγκαινίασα το ανακαινισμένο δωμάτιο-ναό του σεξ και ίσως το παραέκανα. Ποδαρικό έκανε ο εστιάτορας ο οποίος έμεινε θαμπωμένος από τα χρώματα και τα κεριά, αλλά με θλίψη μου ομολογώ ότι είπε "σα μπορδέλο είναι". Αλλά τι ξέρει ο φτωχός πλην τίμιος ταβερνιάρης από διακόσμηση. Μετά από δυο ημέρες βρέθηκα στο ίδιο δωμάτιο με Αμερικάνο φοιτητή ο οποίος δεν ήτο ομιλητικός και απλά σχολίασε "cool" το οποίο μπορεί να σημαίνει πολλά. Τέλος, το Σαββατοκύριακο ήρθε Αμερικάνος μεσήλικας με φίλο του και οι δύο σχολίασαν ότι είναι εντυπωσιακό. Αυτήν την εβδομάδα περιμένω Βέλγο για να αντιμετωπίσω και την κριτική των Ευρωπαίων. Πάντως εγώ προσωπικά αποδίδω καλύτερα στο ναό του σεξ όπου όλα σε προδιαθέτουν και υπάρχουν και τα κατάλληλα εξαρτήματα, (χαρτομάντιλα, προφυλακτικά, δονητές, λιπαντική κρέμα κλπ) παρά σε άλλο δωμάτιο (πχ σαλόνι, μπάνιο, γραφείο) όπου η διακόσμηση δεν υπηρετεί πάντα τις λειτουργίες του έρωτα. Κατά τα άλλα, παλιόκαιρος-βροχές και άνεμοι. Αλλά η άνοιξη έχει μπει και εγώ θα είμαι στην Ελλάδα τον καιρό της Eurovision και αυτό ως ποιήτρια, χορεύτρια και γενικότερα δημιουργό, με χαροποιεί πολύ.

Cooking

Ααααχ η μεσούλα μου. Τι τις ήθελα τις οικοδομικές εργασίες? Ευτυχώς που ήρθε και ένας Σέρβος να βοηθήσει στο βάψιμο, και προέκυψε και μια σεξουαλική κατάσταση.

Ο ναός του έρωτα είναι σχεδόν έτοιμος. Και ακολουθώντας τη συμβουλή του Νανακουλίνου, θα βάλω και κούνια. ΄Οχι κούνιες και μαλλί της γριας να το κάνω πάρκο παραμονές δημοτικών εκλογών, αλλά ερωτική κούνια, από αυτή που βοηθάει για ερωτική τραμπάλα.

Όσο όμως εγώ ανακαινίζω το δωμάτιο-ναό του έρωτα, ή επικαιρότητα τρέχει. Σήμερα θα γίνει η επιλογή του τραγουδιού που θα στείλουμε στη Γιουρο-βιζι-ον. Κανονίστε να μη γίνουμε ρεζίλι. Εγώ ως ξενιτεμένη δε τα έχω ακούσει τα άσματα, ελπίζω να μην είναι όσο χάλια ακούγεται ο τίτλος τους.

Σήμερα το βράδυ έχω καλεσμένους (πάλι) και το έριξα στη μαγειρική.
Και μια και είπα για μαγειρική, Νανάκο, άσε τις δίαιτες, είσαι ένας κούκλος, και σου έφτιαξα μια τούρτα να σε κεράσω.

Home Improvement

Τι με έπιασε και αποφάσισα να κάνω ανακαίνιση σε ένα δωμάτιο στο διαμέρισμα μου? Και πήρα μπογιές και πινέλα, υφάσματα και μαξιλάρια για να το κάνω το δωμάτιο αυτό κάτι σα ναό του σεξ. Να εξηγήσω- σου έρχεται επισκέπτης καυτός εραστής. Αφού κάθεστε στο σαλόνι και λέτε μια βλακεία να περάσει η ώρα ("τι θα γίνει με τη γρίππη των πουλερικών, πως αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου" κλπ) φτάνει η ώρα εκείνη που θέλετε να γνωριστείτε καλύτερα. Το σαλόνι μου είναι άβολο για αυτά τα πράγματα, και τι να του πεις του άλλου, έλα στη κουζίνα που φτιάχνω γεμιστά? Δε λέει. Η κρεβατοκάμαρα έχει άλλο πρόβλημα, μπορεί να έχεις το δονητή σου εκεί, ή τα βιβλία σου, ή να μη θες να πεις στον άλλο, ξάπλωσε, γιατί μετά μπορεί να πάρει κανέναν ύπνο και εσύ έχεις δουλειές. Για να μη τα πολυλογώ, για τους λόγους αυτούς, αποφάσισα ένα δωμάτιο που το είχα κάτι μεταξύ αποθήκης και γραφείου να το μετατρέψω σε ρομαντικό χώρο πολιτιστικών δρώμενων, δηλαδή πεοθηλασμού, πισωκολλητού και λοιπών ολυμπιακών αθλημάτων. Βάζω μωβ και ροζ έπιπλα, κεράκια, οι τοίχοι απαλό κόκινο και ροδακινί, υφάσματα σκούρα, μαύρο βελούδο, καυτό κόκινο. Αλλά οι εργασίες ακόμα να τελιώσουν. Δεν είναι εύκολο πράγμα να φτιάχνεις το ναό του έρωτα. Θα σας βγάλω φωτογραφίες όταν τελιώσει να δείτε. Στο εν τω μεταξύ δείτε το Χανς και τον Φριτς που χαριεντίζονται κατά την διεξαγωγή οικοδομικών εργασιών.

My house guests

φωτογραφία των καλεσμένων μου από το χθεσινό μου πάρτυ (...λέμε τώρα)

Lyrics

Ίσως κάποιοι από εσάς να μη γνωρίζετε ότι ακόμη και στις μέρες μας υφίσταται μεγάλη λογοκρισία στα ελληνικά πολιτιστικά δρώμενα. Πολλές φορές, ως ποιήτρια και στιχουργός, έχω γράψει πρωτοποριακά, τολμηρά θα έλεγα κείμενα, τα οποία οι δισκογραφικές φοβούνται να χρησιμοποιήσουν ατόφια, τα παραποιούν, τα λογοκρίνουν και τα παρουσιάζουν ως έργο άλλων.

Έτσι έκαναν με το ποίημα μου
Είναι γάτα είναι γάτα
και τον έχει σα γραβάτα
που αλλοiώθηκε και στην παραποιημένη του μορφή αποδόθηκε στον Καρβέλα,
ή το αξέχαστο

Το΄πε το΄πε
ο παπαγάλος
ότι σου κάνει γλυφοκώλι
άλλος

Όμως τώρα ως μπλογκερ μπορώ να παρουσιάζω το έργο μου άμεσα στο κοινό μου. Έτσι λοιπόν, για τη Eurovision έχω προτείνει το εξής ποίημα μου (αν το δείτε αλλαγμένο να το λέει η Βίσση θα καταλάβετε τι έχει συμβεί).

Number Two

You are my lover
undercover
and you fuck me
like no other

You are my two
my number two
everything I do
I do for you

You are capricious
and delicious
but your dick is
not nutricious

You are my two
you are my number two
everything for you
let's do in the zoo

You are so true
my number two
if I give you the flu
please don't kick me with your shoe

Scandal

Τώρα με τις υποκλοπές δε πιστεύω να εκτεθώ και εγώ γιατί έκανα phonesex με υπουργό!
Δε θα το ήθελα να αναμειχθεί το όνομα μου στο σκάνδαλο αυτό.

Names and dates

Καθόμουνα με τη φίλη μου την Τσουτσουνέλλα και συζητούσαμε για ονόματα (γιατί μια άλλη φίλη μας, η Τούλα η Κουλουμπή, είναι έγγυος και δε ξέρει ακόμα πως θα το βγάλει το παιδί). Και μας προέκυψαν κάποιες απορίες, πχ
-αν σε λένε Σάββα πόσο συχνά συμβαίνει να σου λένε "Σάββα, το βράδυ θα βγούμε?" και εσύ να ακούς "Σάββατο βράδυ θα βγούμε?"
-αν σε λένε Ξανθή, πόσος κόσμος εκ παραδρομής σε φωνάζει Ξανθιά?
-αν στο επίθετο σε λένε Κουνελάκη (όπως Μιράντα Κουνελάκη) αλλά είσαι τριχωτός υπέρβαρος νταλικιέρης, κάθε φορά που σε φωνάζουνε, νιώθεις ότι σε μούτζωσε η μοίρα?

Τελικά καταλήξαμε ότι αν είναι αγοράκι πρέπει να το βγάλει Σάκη, και αν είναι κοριτσάκι να το βγάλει Μπρίτνευ ή Λατόγια.

Απόψε το βράδυ ετοιμάζομαι για έξοδο με Έλληνα DJ- είναι ο γνωστός στα μέρη μας Ελληνοαμερικάνος DJ Kostas. Για άλλη μια φορά θα δείξω την συμπαράσταση του ελληνικού λαού στην ομογένεια μας, γιατί όπως είπε και η Τατιάνα Στεφανίδου "αυτοί εκεί πέρα είναι πιο Έλληνες και από εμάς" (για το σόι του Περικλή στη Γερμανία το είχε πει, αλλά ισχύσει φυσικά ως ρητό για πάσα ομογένεια -πως λέμε πάσα νόσο και πάσα μαλακία) και επίσης όπως είχε πει και ο Μελισσανίδης "όταν γνωρίζεις την ομογένεια, είναι σα να μπαίνει όλη η Ελλάδα στο κορμί σου" -άντε να δούμε πάλι τι θα μας μπει απόψε...

Time for a nap

Μετά από μια εξαντλητική μέρα στη δουλειά και στα μαγαζιά, ώρα να ξαποστάσουμε...

Αγγελία

Αναζητείται sexy και σοβαρός blogger με σκοπό το γαμό.
Για πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με τη δεσποινίδα Συκιά στη διεύθυνση
sikia(papaki)email.com

Υ.Γ. Παρακαλώ, meta-bloggers να μην επικοινωνήσουν.

The Greek Consumer

Με πήρε τηλέφωνο ο μακρινός ξάδελφος μου Λευτέρης από Ελλάδα ο οποίος είναι τρομερά αντιαμερικανός- δηλαδή πιστεύει ότι ΟΛΟΙ οι Αμερικάνοι είναι καταναλωτικοί και χαζοί και κάνει γενικεύσεις που θα έκανε ένα παιδί στο δημοτικό. Μπορεί δε να κάθεται να σου εξηγεί τι φοράνε και τρώνε όλοι οι Αμερικάνοι και πως σκέφτονται χωρίς ποτέ να έχει ταξιδέψει στην Αμερική (ως πηγή για τις πληροφορίες του χρησιμοποιεί το Κακαουνάκη και το Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς τα οποία ως γνωστόν είναι οι κατεξοχήν κοινωνιολογικές πηγές ενημέρωσης). Ο Λευτέρης με πήρε λοιπόν με μεγάλη χαρά να μου ανακοινώσει ότι μόλις γύρισε με τη γυναίκα του από το The Mall. Εκεί να δεις χλιδή και μαγαζιά, και εσείς στην Αμερική θα τα ζηλεύατε, μου λέει, πάω στοίχημα ότι δεν έχετε τέτοιο εκεί (που να πάει στο Mall of America στη Μιννεσότα που είναι μια πολιτεία ολόκληρη αγοραστικό κέντρο). Και μετά μου είπε πως ξεσήκωσαν όλο το μαγαζί και τι δε πήραν, και μετά φάγανε και σε ένα χλιδάτο μαγαζί-"να δεις πως το λέγανε, Ελένηηηηηη πως το λέγανε καλέ το εστιατόριο?" "Δε θυμάμαι ακριβώς, Ρουμπίνια Φραϊντέι".... Ο Χριστός και η Παναγία-στο Ruby Tuesday πήγανε, που εδώ στην Αμερική είναι αλυσίδα της κακιάς ώρας. Και αφού μου τα είπε όλα αυτά (ΚΑΙ ότι η Ελένη είχε ξαναπάει μετά τα Χριστούγεννα και είδε τη συνόνοματη Μενεγάκη, και ήτανε δίπλα δίπλα στα σουβλάκια και στο μαγαζί με τα είδη επίπλου) τελειώνει το τηλεφώνημα λέγοντας "Εσύ εκεί πως τα πάτε? Τι κάνουν τα χαζά Αμερικανάκια? Τρώνε σα τα βουβάλια και ψωνίζουνε ασύστολα?"
Τώρα τι να του πω που είμαι και μια κυρία. (Όταν ήμασταν παιδιά, εκεί που παίζαμε μήλα τον είχα χτυπήσει με τη μπάλα στο κεφάλι και να'τα τώρα τα αποτελέσματα).


On other news, ο Μπάμπης μου θέλει να γνωρίσει την πατρίδα του (διότι ναι μεν γεννήθηκε στην Αμερική, αλλά είναι Ελληνάκι) και θα ρωτήσω αύριο την δοκτορ κτηνίατρο, αν μπορεί να ταξιδέψει χωρίς να ταλαιπωρηθεί. Τι τραβάμε και εμείς οι ξενιτεμένες μάνες....

Happy New Year!

Happy New Year!
Εγώ εδώ πέρασα ήσυχα με το σκυλάκο μου και μερικούς φίλους την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Είναι παράξενο που λόγω διαφοράς της ώρας εκεί που πίνεις μεσημεριανό καφέ, παίρνεις τηλέφωνο στην Ελλάδα και ακούς τα μεταμεσονύκτια πυροτεχνήματα.
Το βράδυ έκανα ένα μικρό πάρτυ με λίγους φίλους και αφού φάγαμε τα θεϊκά μου φαγητά (λέμε τώρα), παίξαμε επιτραπέζια και τα μεσάνυχτα βγήκαμε στο μπαλκόνι να δούμε τα φώτα της πόλης και τα πυροτεχνήματα. Ξύπνησα το πρωί και διαπίστωσα ότι ήταν άλλοι τέσσερις στο σαλόνι-όχι μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό για πάρτυ με ούζα, απλά πήγε πολύ αργά και είπα στα παιδιά να μείνουν εδώ, τους βλέπω τώρα να κοιμούνται σκεπασμένοι με κουβέρτες που κατέβασα από το πατάρι, ο Μπάμπης να με κοιτά με ύφος "πότε θα παίξουμε στον κήπο" και ο καφές είναι αχνιστός στη καφετιέρα. Ελπίζω η καλή χρονιά να μας μπήκε σε όλους καλά (με τη καλή έννοια βέβαια)...

Merry Xmas

Η μαμά μου (δεσποινίς Συκιά) και εγώ σας ευχόμαστε ευτυχισμένα Χριστουγέννα και χαρούμενο το νέο Έτος. Θα περάσουμε τα πρώτα μου Χριστούγεννα εδώ στην Αμερική γιατί είμαι ακόμα μικρός και δε θέλω να κάνω το υπεραντλαντικό ταξίδι που θα με ταλαιπωρήσει. Πάω να φάω το υπόλοιπο της τσάντας. Πολλά φιλιά.

Snow

Τι κρύο είναι αυτό, τι χιονοθύελλα. Και πως να βγεις με τη γόβα στιλέτο να κάνεις πατινάζ πάνω στα παγωμένα πεζοδρόμια.
Αλλά όταν χτες ο Τζακ (όχι ο αντεροβγάλτης, ο κοινωνικός λειτουργός) είπε να πάμε ραντεβού, αψήφησα το κρύο και το παγετό και δέχτηκα να τον συναντήσω σε ρομαντικό εστιατόριο. Την ώρα που τρώγαμε τα τορτελίνια ο Τζακ άρχισε να μιλάει με πάθος για τον Αραφάτ (ίσως επειδή το τραπεζομάντιλο του θύμισε το φακιόλη που φορούσε ο μακαρίτης) και για το παλαιστινιακό. Μιλούσε με πάθος, έφτυνε σάλτσες και μαρούλια, χτυπούσε το τραπέζι. Δεν είχα ηρεμιστική ένεση να του κάνω, αλλά δεν ήθελα να τον αφήσω και στα κρύα του λουτρού γιατί ήταν ο οδηγός μου το βράδυ εκείνο και δεν μπορούσα να πά σπίτι μου με τα πόδια μέσα στα χιόνια. Που πάω και τους βρίσκω. Με έφερε σπίτι αλλά δε του είπα, έλα επάνω για καφέ γιατί δεν είχα όρεξη να ακούσω άλλα για τον Αραφάτ που ήταν κατά τον Τζακ ο δεύτερος Χίτλερ (ο τρίτος είναι στη δουλειά μου και είναι η στρίγκλα). Η όλη βραδιά με έκανε να εκτιμήσω το λαβερ μου, τον Έλληνα εστιάτορα, ο οποίος είναι κύριος και καυτός εραστής (και φέρνει και μουσακά και κουραμπιέδες που είναι της εποχής). Τι να πεις βρε παιδί μου είναι δύσκολη εποχή για σχέσεις.
Αύριο πάω με τον Μπάμπη μου να του πάρω παλτουδάκι για τις πρωινές του βόλτες τώρα που έχει παγετο. Θα βγάλω φώτο να σας δείξω.

American theater

Τη Πέμπτη είχαμε τη γιορτή του Thanksgiving και μαζευτήκαμε Έλληνες, Αμερικάνοι, μια Κινέζα, ένας Γερμανός και ένας Καναδός σε σπίτι να φάμε την παραδοσιακή γαλοπούλα. Είναι η ημέρα που στην Αμερική κλείνουν σχεδόν τα πάντα (μάλλον η μόνη μέρα που συμβαίνει αυτό γιατί και Χριστούγεννα βλέπεις μαγαζιά ανοικτά) και όλοι μαζεύονται σε σπίτια και τρώνε μέχρι να σκάσουν.
Ως σωστοί καλεσμένοι οι Έλληνες φέραμε όλοι από κάτι (ένα γλυκό, μια σαλάτα, κάτιτις). Ο ένας από τους οικοδέσποτες (αμερικάνος) έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν έμαθε ότι στην Ελλάδα, στη Κίνα και στη Γερμανία δε γιορτάζουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών (γιατί θα ήταν λογικό να γιορτάζουμε που οι Αμερικάνοι έσφαξαν τους Ινδιάνους μετά από συμφιλιωτικό τσιμπούσι). Τέλος πάντων, δώσαμε τις κατάλληλες εξηγήσεις (ότι η κάθε χώρα έχει τις δικές της γιορτές και επετείους)-έχω ακούσει τόσα κουφά στην Αμερική (πχ ερωτηήσεις του στυλ, "στην Ελλάδα πιστεύετε στο δωδεκάθεο?", "η Ελλάδα είναι στην Αφρική ή στην Ευρώπη?", "στην Ελλάδα γεννιέστε να μιλάτε Αγγλικά και μετά μαθαίνετε Ελληνικά?") που δε με εξέπληξε και τόσο η ερώτηση για το Thanksgiving. Όταν η γαλοπούλα ψήθηκε, οι πίτες ροδίσανε, οι σαλάτες ετοιμαστήκανε, καθήσαμε επιτέλους στο τραπέζι. Άντε να φάμε, σκέφτομαι, γιατί με έπιασε μεγάλη πείνα. Αλλά αλλοίμονο, οι οικοδεσπότες θέλανε να πιαστούμε χέρι χέρι (τι έγινε παιδιά? θα ρίξουμε κανα τσάμικο?-όχι να προσευχηθούμε λέει). ΄Αρχισε η προσευχή η ατελειώτου (Dear God, thank you for bringing us all together this very special day and allowing us to celebrate with friends in peace and safety...) Η προσευχή κράτησε κανα δωδεκάωρο-ούτε τηλεμαραθώνιος να ήτανε, εγώ έβλεπα τη γαλοπούλα μπροστά μου και με τα ζόρια δεν όρμηξα. Τελειώνουμε, πάμε να πιάσουμε τα μαχαιροπήρουνα, αλλά όχι.... Οι οικοδεσπότες θέλανε να πει ένας ένας για ποια πράγματα είναι ευγνώμονες (give thanks). Ε όχι $^&#*&@*!
Αρχίζει ένας ένας (οι άλλοι Αμερικάνοι λέγανε για ειρήνη και αγάπη, η Κινέζα κάτι είπε για σύσφιξη λαών- τώρα τι ακριβώς θα σας γελάσω γιατί είχα υπογλυκαιμικό σοκ), ο Τάκης είπε για το ότι η Ελλάδα κέρδισε στη Eurovision (το ξεφτίλισες Τάκη) και εγώ είπα κάτι βλακείες για αγάπη και φιλία (ήθελα να πω για δονητές και γόβες, αλλά σκέφτηκα επειδή είναι θρήσκοι μήπως δεν είναι πρέπον). Μετά οι οικοδεσπότες είπανε να προσευχθούμε και για τοως στρατιώτες στο Ιράκ-ο Τάκης και εγώ ήδη τσιμπούσαμε πέτσα από τη γαλοπούλα. Μετά ο οικοδεσπότης είπε με βουρκωμένα μάτια στην οικοδέσποινα "I love you honey, you are the world to me" και η οικοδέσποινα βούρκωσε και αυτή. Και μετά άρχισε το φαγητό, αλλά εμάς μας είχε κοπεί η όρεξη, γιατί όλοι ξέρουμε στη δουλειά ότι ο οικοδεσπότης κερατώνει την οικοδέσποινα με τη Κινέζα και το κάνουν στο γραφείο. Happy Thanksgiving!

Hey y'all

Γκουχ, γκουχ....
Το κρυολόγημα δεν έχει θεραπευτεί εντελώς, αλλά το παλεύω.
Στη δουλειά σφάζονται, μετράω τις ώρες να γυρίσω σπίτι να πάρω τον Μπάμπη μου να πάμε βόλτα.
Δεν είχα πάρει ιδέα ότι υπάρχουν ελληνικά μπλογκς που επικεντρώνονται στο να επικρίνουν ή επαινούν άλλα μπλογκς (του στυλ, αίσχος το ποστ του Τάκη, βαρετό, μπράβο Σούλα έχεις καλή πένα και σε εκτιμώ). Γουάι? Γουατ ις δε περπος οφ δις? Χου δε φακ αρ δις πιπλ? Αλλά εντάξει, ό καθένας ότι θέλει κάνει. Και διαγωνισμό ποίησης με αντίπαλο τον εαυτό του, όπως ο φίλος μου και θαυμαστής μου Μπακόλας.
Πάω να φάω κάτι ντονατς που φέρανε στη δουλειά να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ελπίζω μόνο να μη πέσω πάνω στη στρίγγλα και τη ξεμαλλιάσω.

Got the bird flu

Αχ πάλι κρύωσα, δε ξέρω αν ήταν γρίππη των πουλερικών (γιατί με έχουν αποκαλέσει κότα) αλλά ήταν γρίππη με βήχα, αντιβιοτικά, σιρόπια, πυρετούς, καυτό σεξ κάτω από τους κοκοφοίνικες κλπ. Το δίδαγμα είναι να αποφεύγουμε γλωσσόφιλα με φαντάρους που έχουν κρυολογήσει (ελπίζω το ΕΣΡ να μην αρχίσει να ελέγχει και τα μπλογκς).
Και μια και λέμε για έλεγχο, ποιότητα, ήθος και σεβασμό, ας παραθέσω ένα αηδιαστικό ανέκδοτο που μου είπαν χτες.
Ρωτάει ο Λαλάκης το μπαμπά του:
-"Μπαμπά, πως είναι το γυναικείο γεννητικό όργανο?"
-"Λαλάκη παιδί μου, εξαρτάται, πριν ή μετά το σεξ?"
-"Πως είναι πριν το σεξ, μπαμπά?"
-"Λαλάκη, πριν το σεξ το γυναικέιο γεννητικό όργανο είναι σαν ένα τριαντάφυλλο με γλυκά ροδοπέταλα, έτοιμο να ανοίξει."
-"Και πως είναι μετά το σεξ, μπαμπά?"
-"Έχεις δει τη μούρη ενός μπουλντογκ πασαλειμένο με μαγιονέζα?"

Muni Wifi

Καλέ τι είναι το Muni Wifi?

Πάντως η ιδέα του δημάρχου στο Σαν Φρανσίσκο να κάνει όλη την πόλη προσιτή σε wireless είναι πολύ καλή. Προτείνω σε δημάρχους και τοπικούς άρχοντες να κάνουν τα νησιά μας (ή έστω ένα) wireless accessible. Ακόμα και αν δεν είναι Muni.

Life goes on

Γεια σας πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες. Έχασε η Εθνική, το πληροφορήθηκα καθώς ήμουν στα μαγαζιά (άτιμη διαφορά ώρας). Χτυπάει το κινητό, βλέπω ότι είναι ο Νίκος και του έχω πει να μου τηλεφωνήσει να μου πει το τελικό αποτέλεσμα.
-Έλα Νίκο, τι έγινε, κερδίσαμε?
-Τι φασαρία είναι αυτή, που είσαι?
-Α είμαι στα μαγαζιά, συγκεκριμένα τώρα είμαι μέσα σε βιβλιοπωλείο, αλλά έχουν και εκδήλωση. Είναι ένας τύπος με φαλάκρα και κοτσίδα-με ρωτάς πως γίνεται αυτό, γίνεται, και υπογράφει το καινούργιο βιβλίο του.
-Τι βιβλίο είναι?
-Δε ξέρω, κάτι για το πως να βρεις την ευτυχία με μακροβιοτική διατροφή.
-Τώρα που είπες διατροφή, απίστευτο το φαγητό χτες στο σπίτι της Κινέζας.
-Ναι δε λέω, αλλά εγώ περίμενα να μας κάνει κινέζικο, καθότι Κινέζα.
-ΟΚ, σεβαστό, αλλά η μακαρονάδα ήταν αχτύπητη.
-Ναι τώρα που το λες πείνασα. Πάω να τσιμπήσω κάτι. Θες να έρθεις?
-ΟΚ, έρχομαι.
-Ωραία, να γιορτάσουμε και τη νίκη της Εθνικής μας.
-Α δε στα'πα, χάσαμε.
-Τιιιιι?

Better luck next time. Ο Μπάμπης μου σας στέλνει τα χαιρετίσματα του και σας ευχαριστεί για τα καλά σας λόγια. More pictures coming soon.

Babis

Μπάμπη μου! (4 weeks old)

Hit me baby one more time

Χτες γνώρισα άνδρα σοβαρό, ευκατάστατο, εμφανίσιμο, με χιούμορ, επαγγελματικά αποκατεστημένο-κατάλληλο για γάμο- δηλαδή ο τύπος που ψάχνω. Το μόνο προβληματάκι είναι ότι είναι λίγο άγριος στο κρεβάτι. Δηλαδή όχι απλά λίγο άγριος (το οποίο θα ήταν και θεμιτό αλλά και επιθυμητό) αλλά πάρα πολύ άγριος, με χέρι πολύ βαρύ. Και είναι δύσκολο να πας στο πρώτο βοηθειών με τη see-through νυχτικιά και να πεις με σάπισε στο ξύλο ο άνδρας της ζωής μου την ώρα που κάναμε σεξ γιατί του αρέσει το ξύλο, αλλά μιλάμε για πολύ ξύλο.
Οπότε βλέπω να διακόπτεται και αυτή η σχέση και είναι κρίμα γιατί έχουμε το ίδιο γούστο στη μουσική και στη λογοτεχνία, απλά μετά το σεξ εκείνος καπνίζει και εσύ μαζεύεις τα δόντια σου και τη μύτη σου από το πάτωμα. Και είναι ένας κούκλος-ίσως πρέπει να το ξανασκεφτώ.
On other news, απέκτησα ένα σκυλάκι!!! His name is Babis και σύντομα θα έχω φωτογραφίες του να σας δείξω.

Rain

Έτρεξα να προλάβω ένα ραντεβού. Έγινα μούσκεμα στη βροχή. Έχωσα γρήγορα το περιοδικό και το ipod στη τσάντα για να τα σώσω. Ομπρέλα φυσικά δεν είχα. Πήγα στο ραντεβού μούσκεμα. Όχι δεν ήταν ρομαντικό ραντεβού, του στυλ, "αχ μούσκεμα έγινα, θα τα βγάλω όλα να στεγνώσω". Ήταν επαγγελματικό το ραντεβού, και ανούσιο, βαρετό, ατελείωτο. Γύρισα στο σπίτι μούσκεμα και με πονοκέφαλο (γιατί φυσικά έβρεχε και στην επιστροφή). Ήρθε ο εστιάτορας αλλά είχε δουλειά και έπρεπε να φύγει οπότε ήθελε παιχνιδάκια τύπου ψεκάστε σκουπίστε τελιώσατε. Δεν είχα όρεξη μετά να βγω, κάθησα και είδα για τη Ρίτα, για την αγωνία στο Τέξας και στη Λουιζιάνα. Και μου φάνηκε φυσικά ασήμαντη η περιπέτεια με τη βροχή. Good night...

In the kitchen

Τι ωραία που περνάμε.... χάλια δηλαδή. Τι να πει κανείς?
Σύντομα θα παραθέσω στο μπλογκ αυτό, συνταγή εύκολη και δοκιμασμένη για ψωμί. Το έχω σερβίρει σε φίλους, εραστές και λοιπούς θαυμαστές με μεγάλη επιτυχία. Άντε η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά. Θα μου πείτε τι μου ήρθε τώρα να μιλάω για ψωμιά και ζυμώματα? Πάνω στο γενικό ντεπρεσιόν είπα να καλέσω φίλους για φαγητό απόψε. Τι το ήθελα η hostess? Βαριέμαι φρικτά να μαγειρέψω, έχω πονοκέφαλο και αντί να καθαρίζω πατάτες, γράφω εδώ. Σε τρεις ώρες έρχονται οι καλεσμένοι. Κάλεσα και τον ομορφούλη από τη δουλειά. Ελπίζω να μείνει μετά (όταν θα φύγουν οι υπόλοιποι) και να κάνουμε κολασμένο σεξ πάνω στη τραπεζαρία-αλλά χλωμό το βλέπω γιατό μας έχει πρήξει να μιλάει για την αρραβωνιαστικιά του. Εγώ άλλωστε δεν είμαι και καμιά αντροχωρίστρα. Αχ πάω, θα μου καεί το φαγητόόό΄....

Looking

Στα σχόλια της προηγούμενης καταχώρησης ευχαρίστησα όλους όσους έδειξαν συμπαράσταση στο Γολγοθά της εύρεσης εργασίας.
Αλήθεια πόσα μπορεί κανείς να ανεχτεί στον εργασιακό χώρο? Τι είναι αυτό που σε κάνει να μένεις σε μια δουλειά ή να θες να φύγεις? Γιατί άψογη δουλειά δεν υπάρχει, παντού υπάρχουν στριμένοι, περίεργες καταστάσεις κλπ. Αλλά άλλοτε τα ανεχόμαστε και άλλοτε όχι. Ας πούμε εγώ, δούλευα όσο σπούδαζα, σε ένα γραφείο που γινόταν της μουρλής, αλλά είχα προϊστάμενο έναν κούκλο, θεό, τεκνό. Τότε βέβαια ήξερα ότι δεν πήγαινα για καριέρα εκεί, και έτσι ότι και να γινόταν εγώ ήμουν στο κόσμο μου, και αν μου έκανε και καμιά παρατήρηση, ένιωθα σα τη Βουγιουκλάκη γραμματέα που της υπαγορεύει αυστηρά ο Παπαμιχαήλ και εκείνη πληκτρογραφεί στη μηχανή και του λέει κάθε τόσο "πιο γρήγορα παρακαλώ". Ή σα τη ταινία Secretary αν και δε το είχαμε προχωρήσει τόσο το πράγμα. Δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα αυτή η εταιρεία.
Έρχεται το Σαββατοκύριακο-κουράγιο λοιπόν.
Επίσης εκτός από δουλειά ψάχνω και κύριο ελεύθερο, σοβαρό και εχέμυθο με σκοπό το γάμο.

Give me a job

Α πα πα δε πάει άλλο. Θέλω να αλλάξω δουλειά. Δε μπορώ το κλίμα εδω πέρα. Αν έχετε κάτι υπόψιν σας περικαλώ ειδοποιήστε με. 'Εχω μόρφωση, τσαχπινιά, μπρίο, ξέρω ξένες γλώσσες, μαγειρεύω πολύ καλά, ξέρω να γράφω αναλυτικές μελέτες για διάφορα θέματα (ε να μη μπω σε λεπτομέρειες τώρα), έχω καλό γούστο στη διακόσμηση (γιαυτό και γέμισα το γραφείο με αφίσες του Μποπ του Σφουγγαράκη) και γενικά δουλεύω σκληρά. Με λίγα λόγια όπως λέμε και εδώ στο άκαρδο αμέρικα, I work hard and party hard. Έχω πτυχία πολλά. Κάνω έκκληση σε ευκατάστατους κυρίους να με προσλάβουν σε υψηλόβαθμη θέση.
Συζήτησα τα επαγγελματικά με τον εστιάτορα-εραστή και μου είπε, κρίμα βρε παιδί μου και προσλάβαμε στο μαγαζί ανθρώπους πριν λίγες εβδομάδες. Τι να κάνει και αυτός ο καημένος. Και βλέπεις οι γνωριμίες μου με τσοντοσκηνοθέτες και πεζοναύτες δε μπορούν να το προωθήσουν το επαγγελματικό, καταλαβαίνετε.

Sad

Άργησα να γράψω γιατί είχα τρεξίματα. Ένας πολύ καλός μου φίλος μένει για κάποιες μέρες μαζί μου. Έμενε στη Νέα Ορλεάνη και έφυγε μία μέρα πριν τη καταστροφή. Δε ξέρει αν τα έχασε όλα, έφυγε με τα κλειδιά, μια μικρή βαλίτσα και τώρα κοιτά τις ειδήσεις μήπως και δείξουν τη γειτονιά του για να δει αν υπάρχει ακόμα το κτίριο και σε ποια κατάσταση. Θα περάσουν τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες πριν αφήσουν κόσμο να γυρίσει σπίτια τους, αν αυτά δηλαδή υπάρχουν ακόμα. Η καταστροφή είναι αφάνταστη. ΄Αραγε υπήρξε αδράνεια για τους άστεγους, που ήταν φτωχοί και μαύροι και δεν είχαν στον ήλιο μοίρα? Και που ακόμα περιμένουν κάποιον να τους φέρει νερό να πιουν ή να τους πάρουν σε άλλη περιοχή. Αυτοί που δε μπόρεσαν να φύγουν, τώρα δίνουν αγώνα να επιβιώσουν σε απίστευτες συνθήκες.

Θα κλείσω τη τηλεόραση για λίγο ώσπου να την ξανανοίξω και δω πάλι δυσάρεστες ειδήσεις.

Ανακοινώσεις

Θα ήθελα να διαβάσω ευχάριστες ειδήσεις. Αν βρείτε κάτι, παρακαλώ ειδοποιήστε με (κυρίως για Ελλάδα). Προσοχή παρακαλώ, δεν αναφέρομαι σε χαριτωμένες ή αστείες ειδήσεις σαν αυτές που έχει σε ειδική στήλη το site της ΕΡΤ, πχ. κύριος έφαγε σε μια μέρα εκατό χάμπουργκερ και μπήκε στο ρεκόρ Γκίνες. Αναφέρομαι σε θετικές ειδήσεις, του στυλ, φτιάχτηκε δρόμος, μειώθηκε η ανεργία, ανακαινίστηκε κτίριο, έδωσαν φαγητό σε άστεγους κλπ. Έχω ανάγκη να πιστέψω ότι δεν βρισκόμαστε σε ένα μόνιμο γκρι τοπίο με μουντό ουρανό.
Επίσης κυκλοφορούν, λέει, γυμνές φωτογραφίες στο Ιντερνετ του Jude Law, ο οποίος άλλαζε εσώρουχο ή έβαζε μαγιό και τον φωτογραφίσανε αδίστακτοι παπαράτσι τσίτσίδο. Αν βρείτε τις φωτογραφίες σε κανένα site, παρακαλώ ειδοποιήστε με.
Thank you beloved readers.

Επιστροφή -The Blues

Γύρισα πίσω στη δουλειά και δεν έχω καμία όρεξη. Βαριέμαι, και έχω πάθει κατάθλιψη. Μου λείπει η Ελλάδα. Οι συνάδελφοι μου με κάνουν να θέλω να κόψω τις γλέβες μου. Αλλά κατά τα άλλα καλά.
Θα βγω απόψε με τον Έλληνα εστιάτορα για φαγητό.


Έλειψα, βλέπετε, στους θαυμαστές μου και πρέπει να τους ξανασυναντήσω όλους γιατί έχουν αρχίσει και παραπονιούνται. Στο τρένο χτες ένας μου έδωσε τη κάρτα του με το τηλέφωνο του, αλλά δεν ήταν για πονηρό, Μορμόνος ήτανε και ήθελε να κάνει προσυλητισμό- αλλά που ξέρεις μπορεί να ήθελε και κάτι παραπάνω. Καλά οι Μορμόνοι δε πίνουν καφέ και κοκα κόλες γιατί η καφεϊνη λέει είναι εθιστική ουσία και αλιώνει τη σκέψη. Έλεος. Είχα και μια γνωστή παλαιότερα που ήτανε Μορμόνα και ήτανε πολύ τσόκαρο.

Telemarketing

Είναι ένας τύπος, Kevin Trudeau τον λένε, που διαφημίζει στη τηλεόραση διάφορα παρασκευάσματα, στυλ βιταμίνες και κρέμες. Όσοι ζουν Αμερική, θα τον ξέρουν από τα νυχτερινά και Σαββατιάτικα informecials. Αυτός έχει δεχτεί μηνύσεις από το FDA (Federal Drug Administration) που είναι κάτι σα τον δικό μας τον ΕΟΦ, για διαφήμιση προϊόντων με ισχυρισμούς για επιπτώσεις στην υγεία των καταναλωτών που δεν έχουν αποδειχτεί ή είναι εντελώς ψευδή (πχ πουλούσε παλιά κάτι βιταμίνες και άφηνε να εννοηθεί ότι θεραπεύουν τον καρκίνο). Του απαγόρευσαν να διαφημίζει στη τηλεόραση τέτοια σκευάσματα οπότε αυτός έγραψε ένα βιβλίο για τα όσα δε θέλει το κράτος να ξέρουμε για φυσικές θεραπείες (δε μπορούν να του απαγορεύσουν να διαφημίζει βιβλία γιατί προστατεύεται από το Σύνταγμα λόγω του δικαιώματος της ελεύθερης γνώμης). Το βιβλίο αυτό έγινε ανάρπαστο και είναι νο 2 στα best seller list του New York Times (μετά το Χάρρυ Πόττερ). Το εξέδωσε μόνος του και κάνει διαφημιστικά για το βιβλίο του το οποίο προβάλλεται όλη την ώρα κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο τύπος αυτός στο παρελθόν είχε κάνει και φυλακή για απάτες με πιστωτικές κάρτες.
Το θέμα μας όμως είναι ότι εμένα με ανάβει πολύ αυτός ο άνδρας, ναι αυτός ο τελεμαρκετας, ο απατεωνούλης, μα δεν είναι πολύ γλυκούλης?
Ιδού και το site του www.naturalcures.com (μη παραγγείλετε κανα βιβλίο, για σεξουαλική απόλαυση το δίνω το λινκ).

TV Suggestion

Μεγάλη επιτυχία έχει λέει στην Ελλάδα το σήριαλ εκ Τουρκίας, Τα Σύνορα της αγάπης, που αναφέρεται στον έρωτα Τουρκάλας και Έλληνα. Η επιτυχία αυτή ακολουθεί αυτήν του φετεινού χειμώνα, Μη μου λες αντίο, που αφορούσε στον έρωτα Ελληνίδας χριστιανής και μουσουλμάνου στη Θράκη, και της περσινής σειράς με θέμα τον έρωτα Ελληνίδας και Αλβανού.

Προτείνω λοιπόν για την επόμενη σεζόν στα κανάλια το εξής σήριαλ, του οποίου το σενάριο έχω ήδη γράψει.
Τίτλος: Η αγάπη δεν έχει διαβατήριο (ούτε ξέρει από συνθήκες Σένγκεν)
Υπόθεση:
Εκείνη, η Σταυρούλα, χριστιανή, λευκή, Ελληνίδα member της Χρυσής Αυγής, μεγαλωμένη σε αστικό περιβάλλον από αυστηρούς γονείς.
Εκείνος, ο Αμπντουλ Τσουτσου, μαύρος, μουσουλμάνος γκει, με πατέρα Αλβανό και μητέρα Τουρκάλα και γιαγιά από τα Σκόπια που αμφισβητεί την ελληνικότητα του Μεγαλέξανδρου.
Γνωρίζονται τυχαία σε εκδήλωση πώλησης τάπερ, και η Σταυρούλα, βλέποντας τα προσπέκτους της εταιρείας στην οποία δουλεύει ο Αμπντουλ Τσουτσου, του δίνει το κινητό της για να της φέρει μασαζοκαλτσον. Ξαναβρίσκονται και ένας έρωτας γεννιέται. Η έλξη είναι πολύ δυνατή και η Σταυρούλα αδιαφορεί που ο Αμπντουλ είναι μαύρος, γκει, μουσουλμάνος, Αλβανοτουρκοσκοπιανός και κτηνοβάτης. Μα και εκέινος αδιαφορεί που η Σταυρούλα είναι χρυσαυγίτισα, θεούσα και με διασυνδέσεις στην ΚουκλουξΚλαν.
Το περιβάλλον τους θα αντιδράσει στον έρωτα τους. Οι οικογένεις αρνιούνται να δεχτούν αυτή τη σχέση. Άραγε, οι προκαταλήψεις και τα μίση που ξεκινούν μέσα από τους αιώνες θα καταφέρουν να κρατήσουν την Σταυρούλα και τον Αμπντουλ Τσουτσου μακριά, ή ο έρωτας τους θα γεφυρώσει το χάσμα? Γιατί η αγάπη δεν έχει διαβατήριο.

In Greece

Στην Ελλάδα για διακοπές...
Όμως και στο καθήκον μου ως μπλογκερ και ανταποκρίτρια σεξουαλικών σκανδάλων συνεχίζω με τις καταχωρήσεις μου. Καταρχάς θα ήθελα να σχολιάσω ότι την ώρα που έφτανα στην Αθήνα με το αεροπλάνο, καιγόταν η Ραφήνα και οι ηλίθιοι τουρίστες στο αεροπλάνο κοίταγαν μέσα στη χαρά τη μισή Αττική να καίγεται και χαμογελούσαν και τραβούσαν φωτογραφίες. Τι να πω, δηλαδή, ή νόμισαν ότι βάλαμε φωτιά για να τους υποδεχτούμε ή είναι εντελώς αναίσθητοι. Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο για ταξί, μύριζε τόσο καμένο που έλεγες ότι όλα πήραν φωτιά. Και οι ταξιτζήδες με ευγένεια σου έλεγαν ότι κάποιοι δρόμοι έχουν κλείσει και αν θες να πας σε συγκεκριμένες περιοχές που είναι αποκλεισμένες, να πας να γαμηθείς.
Κάθησα στην Αθήνα μια μέρα. Τη χαρά της επιστροφής διαδέχεται η κατάθλιψη, δεν μένουν όλα ίδια, αλλάζουν , αλλά προς το χειρότερο. Έφυγα για Σαντορίνη με τρεις φαντάρους (σας γράφω από Σαντορίνη τώρα). Ακόμα και στις διακοπές φροντίζω για τον ελληνικό στρατό. Και για τα φουκαριάρικα τα αδέσποτα που τρέχουν απελπισμένα και ψάχνουν λίγη στοργή.
Μια φορά πριν χρόνια είχα έρθει ξανά Σαντορίνη και είχα γνωρίσει έναν άνδρα πολύ μάτσο και καλά, στυλ νταλικιέρη, γαμάω και δέρνω, στρατιωτικό, παντρεμένο και μάγκα. Τον έτρεμαν όλοι όπως έλεγε, αλλά μια φορά μου ζήτησε να φορέσει τη νυχτικιά μου και να βαφτεί λίγο και αν με πείραζε να τον βιάσω με ένα αγγούρι, και όλο αυτό με ξενέρωσε λιγάκι. Αυτό συμβαίνει συχνά με μάτσο Έλληνες που κρύβουν απωθημένα, και εγώ δεν έχω πρόβλημα να μοιραστώ το άιλάινερ με τον νταλικιέρη και το καλτσόν με τον ιερέα, αλλά βγες βρε κούκλε/α μου και πες το από την αρχή. Μη βγαίνεις προς τα έξω ο γαμίκουλας και με λίγο κρασάκι γίνεσαι η Μενεγάκη και κάνεις γούτσου γούτσου. Τι να πει κανείς πια.
Πάμε για μπάνιο.

Poem, ξανά

Ως γνωστόν, είμαι η ποιήτρια που τολμά να γράψει για τα μέρη του σώματος που άλλοι καλλιτέχνες δεν τόλμησαν να εξυψώσουν. Έτσι μετά από το ποίημα μου για τη μασχάλη, που μου ζητήθηκε και για Γιουροβίζιον (το θέλει η Ελλάδα για τη συμμετοχή μας το 2006 αλλά προσφορά έχω δεχτεί και από Ιρλανδία να παίξει σε μετάφραση) και για Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσαλλονίκης (που αναβιώνεται), ήρθε η ώρα να εξυμνήσω την πατούσα με το νέο μου ποίημα.

Μη με ρωτάς αν είμαι μια θεούσα
όταν πηγαίνω να σου γλείψω την πατούσα
Είμαι ευαίσθητη και με πολλές ανησυχίες
αλλά τα πόδια σου μου φέρνουν αϋπνίες.

Δεν είναι που άφησα τον άντρα μου για σένα
και γράφω το όνομα σου πάνω μου με χένα
Είναι που θα'θελα να ήσουν σαρανταποδαρούσα
για να σου γλείφω κάθε μέρα άλλη πατούσα.

Τι και αν με ώθησες απότομα και στη παρανομία
και με έκανες να γίνω μια τσούλα με τη βία
Κλαίω και οδύρομαι τα βράδια, πόρνη ούσα
παρηγοριά μου μόνο να σου γλείφω τη πατούσα.


Αφιερωμένο στο Νανάκο.

Instructions for the upcoming heatwave

Συμβουλή αντιμετώπισης του καύσωνα- Ανοίγουμε το αιρ κοντισιον και καλούμε φαντάρους για παιχνίδια. Αν δεν έχουμε αιρ κοντισιον φλερτάρουμε επίμονα άτομο με αιρ κοντισιον ώσπου να μας καλέσει σπίτι του. Πίνουμε πολλά υγρά. Φοράμε καπέλο (και μέσα στο σπίτι, δε ξέρεις καμια φορά). Κάνουμε άφθονα ντους με κρύο νερό. Παίρνουμε εισιτήρια για Αυστραλία όπου έχουν τώρα χειμώνα.
Γενικώς ότι μπορεί ο καθένας-σωθείτε, ήρθε καύσωνας!!!!!!

Ζέστη

Ζέστη πολλή έπιασε. Είναι να κρύβεσαι σπίτι με το αιρκοντισιον στο φουλ.

Διάβασα διάφορους έλληνες μπλογκοβλάκες που έγραφαν για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο και τα γνωστά ελληνικά "καλά να πάθουν" και δεν είναι αθώοι γιατί βρίσκονταν στο Λονδίνο, τι δουλειά είχαν να είναι εκεί, κλπ. Και θύμωσα πολύ, ήθελα να γράψω και να αφήσω σχόλια και να ξεκινήσω το διάλογο. Και μετά συνειδητοποίησα ότι άνθρωποι που βλέπουν θύματα, ανθρώπους με αίματα, με πληγές, τρομαγμένους, γονείς να ψάχνουν για τα παιδιά τους και να σπαράζουν, είτε στο Λονδίνο,είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στο Ιράκ, είτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, και χαλαρά, με το φραπεδάκι στο χέρι σου λένε, έλα μωρέ καλά να πάθουν, είναι άνθρωποι χαμένοι από χέρι. Και λυπάμαι που τέτοιοι άνθρωποι-τέρατα είναι τόσο άφθονοι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Αλλά και η ελληνική μπλογκόσφαιρα είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. How sad!

Haiku

Θα σε παρακαλέσω να μη με ξαναποκαλέσεις κότα,
τουλάχιστον όχι μπροστά στα κλωσσόπουλα μας.

Poem

Ως ποιήτρια και άνθρωπος των τεχνών γενικώς, απορώ πως η λογοτεχνία, η ποίηση και η ζωγραφική εξυμνούν σχεδόν όλα τα μέρη του σώματος, π.χ. τα μάτια, τη μύτη, τα χείλη, τα χέρια, πόδια κλπ και ποτέ δεν αναφέρονται στις μασχάλες. Για να αναπληρώσω αυτό το κενό, παραθέτω το παρακάτω ποίημα. Κάνω έκκληση στη Ναταλία Γερμανού να το προωθήσει για Γιουροβίζιον.

Ήρθα γλυκέ μου σπίτι σου και πάλι
για να σου γλείψω τη γλυκιά σου τη μασχάλη

Πλύσου καλά μ'αφρόλουτρο λεβάντα
βάλε το λάστιχο να τρέχει στη βεράντα

Η θεία σου μου είπε βρήκες άλλη
και όταν το έμαθα μου ήρθε μια ζάλη
κι αναρωτιέμαι αν σου γλείφει τη μασχάλη
η σκρόφα όταν χορεύεις πεντοζάλι

I am your lover undercover
και τη μασχάλη σου τη γλείφω like no other

survey

Καλέ βοήθεια, τι ζέστη είναι αυτή. Για όνομα δηλαδή! Και στην Ευρώπη έχει κύμα καύσωνα, οπότε που να πάει κανείς να δροσιστεί? Αυστραλία, που έχουν χειμώνα τώρα? Η ζέστη είναι αφόρητη, με υγρασία, δε μπορείς να αναπνεύσεις (σα να έχει κάτσει η Damsel πάνω σου ένα πράγμα).
Ευτυχώς που έρχεται το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα είναι αργία στην Αμερική (καθότι 4η Ιουλίου).

Και ερωτώ, τι κάνατε αυτή την εβδομάδα που να σας έκανε καλύτερους ανθρώπους?

On other news

Είναι μπροστά οι Γάλλοι, δε το συζητώ...

Sleepy

Έπιασε ζέστη πολλή. Ο ήλιος καίει και έχει και υγρασία. Ευτυχώς που υπάρχει και το αιρ κοντίσιον γιατί δε τις μπορώ τις πολλές τις ζέστες. Είναι Σάββατο και είμαι στη δουλειά. Ααααχ τι να πει κανείς.

Κάθομαι εδώ και χασμουριέμαι. Γιατί το χασμουρητό είναι μεταδοτικό? Και αυτό ισχύει και για ανθρώπους και για χιμπατζήδες. Τι λέω πάλι η επιστημόνισσα. Τα διάβασα
εδώ. (via kottke.org)

Πάω να ξαπλώσω πάνω στο φωτοτυπικό. Αααα και να μη ξεχάσω, από ότι φαίνεται διαπρέπω στη Γαλλία:
http://www.sikia.fr

Anonymous

Διαβάζω όλα αυτά που γράφονται για την ανωνυμία των μπλόγκερς και σχετικό άρθρο που αποκαλούσε με λίγα λόγια θρασείς ή δειλούς τους ανώνουμους μπλόγκερς. Και διάβασα και τις απαντήσεις και τα σχόλια, πχ. εδώ . Μου είναι λίγο δύσκολο να παρακολουθήσω το επιχείρημα της εφημερίδας.
1) Το γεγονός ότι χρησιμοποιεί κάποιος ένα ψευδώνυμο ή user name δε σημαίνει ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία. Δηλαδή ο ΚΥΡ ή ο Αρκάς που κάνει τις γελοιογραφείες είναι ανώνυμοι επειδή δε χρησιμοποιούν το όνομα της ταυτότητας τους? Στο διαδίκτυο το όνομα που δηλώνεις και η γραφή σου, τα κείμενα σου είναι η ταυτότητα σου. Δε βγαίνεις με το πραγματικό σου όνομα γιατί δε παίζεις στα παιχνίδια των μεταγραφών των μεγαλοεκδοτών και γενικών κομπιναδόρων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα να έχεις άποψη και να την εκφράζεις.
2) Πολλοί μπλογκερς έχουν μεγαλύτερη προβολή από "επώνυμους δημοσιογράφους που δε τους διαβάζει κανείς." Το Ιντερνετ είναι άλλο μέσο. Στο Άλτερ βγαίνουν στις ειδήσεις και ουρλίαζουν, στο ΒΒC δε γράφουν το όνομα του παρουσιαστή στις ειδήσεις ενώ στον Άλφα οι ειδήσεις λέγονται "η ώρα του παιδιού με το Νίκο Χατζηνικολάου¨". Ο καθένας με το τρόπο του, το κοινό του, το μέσο που επιλέγει να προβληθεί και για το λόγο που επιλέγει να προβληθεί. Υπάρχουν και μπλόγκερς που δε περιμένουν να έρθει ο διαπλεκόμενος να τους προσλάβει στο κίτρινο κανάλι, απλά εκφράζουν μια άποψη και επικοινωνούν με άλλους. Δεν είναι όλοι οι μπλόγκερς δημοσιογράφοι. Αν θέλω να βγω να πω ότι θα παίξω απόψε με ένα αγγούρι (που θα το πω, και θα το κάνω) δε θα αυτολογοκριθώ με το σκεπτικό ότι ο Τσαγκαρουσιάνος δε θα το ομολογούσε, ή ότι δε θα το τύπωνε το Έθνος ή ότι δε θα αρέσει στο αναγνωστικό κοινό ή ότι θα μου ακυρώσουν το συμβόλαιο. Το λέω και όποιος το ακούσει το άκουσε.
Τα είπα και ησύχασα, πάω λαϊκή.

Για να έρθω Ελλάδα το καλοκαίρι, αναγκάζομαι να πετάξω μέσω Αλάσκας, Μαλαισίας, Νέας Ζηλανδίας. Όχι ύπερβάλλω, αλλά πρέπει να κάνω ένα σωρό στάσεις για να βρω εισιτήριο σε τιμή λογική. Το τελευταίο κομάτι του ταξιδιού πρέπει να γίνει με Ολυμπιακή-τι να κάνουμε θα το υποστούμε και αυτό. Όμως η Ολυμπιακή δε σε χρεώνει και δε σου βγάζει εισιτήριο αν δεν τους πάρεις τηλέφωνο, τους στείλεις φαξ ότι είσαι όντως εσύ και ότι όντως θες να πετάξεις με Ολυμπιακή (σου λέει τρελός είναι ο κόσμος?). Και έτσι σου βγαίνουν όλα σε e-ticket εκτός από το τελευταίο κομάτι προς Αθήνα, όπου πρέπει να κάνεις όλα αυτά που σας είπα. Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο (χθες) στο Σικάγο την Ολυμπιακή να τους επιβεβαιώσω ότι είμαι εγώ.
-Olympic Airlines, hello.
-Hello, τους λέω και εγώ. I am calling to confirm that you can charge my credit card and issue a ticket for part of my trip to Athens.
-Ah yes. OK. No problem.
-Great, my name is...
-Just a minute, just a minute. Πως μπαίνω τώρα σε αυτό το κωλοσύστημα γαμώ την Ολυμπιακή μου.
-(Σκέφτηκα να του πω, ααα μιλάτε Ελληνικά, αλλά λέω άσε μη τον ντροπιάσω, οπότε συνεχίζω στο Αγγλικό). Yes I can wait.
-OK ok, I found it. But you know it is 10 in the morning so I cannot enter the information yet, can you call later when Takis is here?
-When will Takis be there?
-He will come, no problem.
-OK, so should I call in an hour?
-No tomorrow!
Τώρα τι να του πεις! Ευτυχώς σήμερα ο Τάκης δέχτηκε να καταγράψει τα στοιχεία μου και θα μου στείλουν το εισιτήριο λένε με ταχυδρομείο. Στο Expedia μου είπανε ότι προτιμάνε άλλες εταιρείες και είναι δύσκολο το business με Ολυμπιακή. Φαίνεται δε γνωρίζουν τον Τάκη οι κύριοι του Expedia. Πάντως αν κλείσει η Ολυμπιακή πριν τον Αύγουστο που έρχομαι Ελλάδα, θα κάνω απεργία πείνας (ωχ άστο καλύτερα μη ψοθήσουμε και στη πείνα.) Κάτι διάβαζα ότι ενδιαφέρονται κάποιοι αγοραστές, τρελλοί είναι καλέ?
On other news, η εκστρατεία μου για μια καθαρή Ελλάδα συνεχίζεται. Με ειδοποιεί ο αναγνώστης και θαυμαστής Μπακόλας ότι έβαλε τη μαμά του να μαζέψει τα σκουπίδια που είχε κρεμάσει σε δέντρα της γειτονιάς ως Christmas decoration επειδή είχαν γεμίσει οι κάδοι και την βοήθησε να σφουγγαρίσουν το πεζοδρόμιο. Χαίρομαι πολύ! Step by step, we will clean the country.

Friday Morning Fever

Α πα πα, δε ξαναβγαίνω με το ρεμπουπλικάνο που σας έλεγα. Κατ'αρχάς επέμενε να τον φωνάζω Daddy το οποίο λίγο με ξενερώνει (αλλά εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα, πχ μέλος του εκτελεστικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ που επέμενε στο κρεβάτι να λέω "τι μου κάνεις σύντροφε"). Πήγαμε σπίτι του και είχε ένα σωρό καραμπίνες. Αυτό με αγρίεψε λίγο. Άσε που όσα έλεγε θύμιζαν καρτούν συντηρητικού Ρεμπουπλικάνου. Μόνο τη φωτογραφία του Ράμσφελντ που δεν είδα να ξενερώσω μια και καλή να πάω να γίνω καλόγρια. Απα πα, ποτέ ξανά. Καλύτερα με τον Έλληνα τον εστιάτορα, γιατί όπως λέει και η παροιμία, (πα)πούτσα από τον τόπο σου και ας είν' και μπαλωμένη. Και ο άνθρωπος πάντα φιλόξενος, μετά το άγριο σεξ πάντα λέει, "φτιάξαμε τρια ταψιά μουσακά, να σου βάλω να πάρεις στο σπίτι" Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι πρέπει να υφίσταμαι όλα τα χιτς της Άντζελας Δημητρίου κάθε φορά που βρισκόμαστε, και να τον βλέπω να συγκινείται όταν ακούει το "Εξαιρούνται τα μεγάλα σου μάτια" αλλά τι να κάνουμε, κανείς δεν είναι τέλειος.
Πότε θα έρθει το γουικέντ επιτέλους? Μια εβδομάδα κόλασης στη δουλειά. Λες ο Μάικλ Τζάκσον να πάει φυλακή? Γιατί ακόμα να βγάλουν απόφαση? Εμένα τι με νοιάζει? Αχ τι λέω, πάω να τελιώσω κανα report στη δουλειά γιατί με βλέπω να νυχτώνω εδώ μέσα. Kisses xxx

Deep Throat and other News

Η εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ» επιβεβαίωσε, λέει, ότι ο πρώην αξιωματούχος του FBI, Μαρκ Φελτ, ήταν ο περίφημος πληροφοριοδότης με το ψευδώνυμο «Βαθύ Λαρύγγι», ο οποίος έπαιξε ρόλο κλειδί στην αποκάλυψη του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ που οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου Νίξον το 1974. Αχ τι μου θύμισε αυτό το άρθρο, στο λύκειο το παρατσούκλι μου ήταν Βαθύ Λαρύγγι.
Κατά τα άλλα η στρίγγλα στη δουλειά είναι μια κακιασμένη. Σας ερωτώ πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που όχι απλώς έχουν κακία μέσα τους, αλλά θέλουν να καταστρέφουν πράγματα ακόμα και όταν δεν έχουν οι ίδιοι να κερδίσουν κάτι, δηλαδή η καταστροφή και ο πόνος είναι η ηδονή τους. Η στρίγγλα η συγκεκριμένη εκτός από κομπλεξικιά και στριμένη, λέει ψέματα για να καταφέρει να απολύσει κάποιους συναδέλφους.
Τέλος πάντων, αυτό το γουικέντ θα βγω ραντεβού με συντηρητικό Ρεμπουπλικάνο, ο οποίος έχει καταχαρεί με την άρνηση των Γάλλων και Ολλανδών να δεχτούν το Ευρωσύνταγμα, και την αποδυνάμωση της Ευρώπης που όπως λέει αυτό σημαίνει. Και θα ρωτήσετε φυσικά, τι δουλειά έχεις εσύ, η γατούλα του σεξ και βασίλισα της νύχτας, να βγει date με τον βλάκα αυτόν. Το κάνω για δύο λόγους, 1) είναι μπρατσωμένος και παιδαράς και 2) για να έχω να σας πω νέα τη Δεύτερα στο μπλογκ. (Πάλι θυσίες.)
Πολλά φιλιά.

Eurovision

Λυσσάξαnε με τη Eurovision. Μου τη σπάει όταν βγαίνουν τύποι τάχα μου διανοούμενοι και λένε "Ντροπή και αίσχος, γιατί δε πανηγυρίσαμε όταν γράφτηκε το Άξιον Εστί, γιατί δε βγαίνουμε στο δρόμο για τον Ελύτη και το Καβάφη" Για τον απλούστατο λόγο ότι δε βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους επειδή έκανε ανασκόπηση του ελληνικού πολιτισμού και αποφάνθηκε ότι το Number One είναι το καλύτερο δείγμα του πολιτισμού μας, απλά επειδή κερδίσαμε ένα διαγωνισμό (χαζό μεν, αλλά πανευρωπαϊκό πανηγύρι). Δηλαδή όταν πανηγυρίζαμε για το Πανευρωπαικό, υπονοούσαμε ότι ο Ζαγοράκης είναι καλύτερος από τον Σεφέρη?
Βγαίνουν τώρα και σου λέει γιατί τραγούδησε αγγλικά, γιατί είναι όμορφη και όχι κοίτος σα τη Φαραντούρη που είναι κουλτουριάρα, γιατί η μητέρα της είχε σταυρουδάκι που είναι δείγμα της θρησκευόμενης δεξιάς, γιατί πήρε το κλειδί της πόλης στο Κίεβο (δηλαδή τι να έπαιρνε , ένα αδέσποτο από το Κίεβο).
Άσε το άλλο για τα λεφτά που ξοδεύτηκαν! Ήδη όσα λεφτά επένδυσε η ΕΡΤ τα έβγαλε και με το παραπάνω, τα ταξίδια της τραγουδίστριας τα πλήρωναν οι χορηγοί, τη στείλανε σε όλες τις τουριστικές εκθέσεις που είχε η Ελλάδα να πατήσει πόδι από τα χρόνια του όθωνα. Αν θες να δεις πως σου τρώνε τα λεφτά, κοίτα τριγύρω σου, τα λεφτά από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης που έφταναν για να έχεις τη καλύτερη παιδεία, το καλύτερο σύστημα υγείας, τους καλύτερους δρόμους. Πιο πολύ τόπο πιάσανε τα 80000 ευρώ που δώσανε για τη Γιουροβίζιον, παρά τα σχεδόν 300 εκατομύρια ευρώ που έδωσαν για την Πολιτιστική Ολυμπιάδα και ΚΑΝΕΙΣ στον πλανήτη δε πήρε πρέφα. (Είκοσι χιλιάδες ευρώ μόνο δεξίωση που έδωσε ο Βενιζέλος στο προξενείο της Νέας Υόρκης για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού-μα τι έφαγε). Τουλάχιστον γράφτηκε και κάτι καλό για τη χώρα μας, και θα έχουμε να τους δείχνουμε του χρόνου φιλμάκια για την Ελλάδα δωρεάν διαφήμιση σε εκατομύρια τηλεθεατές. Και όσο χαζό και αν ακούγεται, διάβασα ότι η Ιρλανδία είχε δει μεγάλη αύξηση του τουρισμού της μετά από τουριστική προβολή που έκανε στην οργάνωση του διαγωνισμού στη χώρα τους.
Γιαυτό σας λέω, φτάνει η γρκίνια με την Γιουροβίζιον. Και δε τα λέω αυτά επειδή μοιάζω στη Παπαρίζου και είμαστε και οι δυο μας θεές (που είμαστε).

Greek-American Glenti

"Sotiri Bazoukas serenaded with Greek bouzouki music and guests danced the night away to the sounds of Kaitoula Garbi, Annoula Vissi and the divine Despina Vandi brought by Dj Zorba. George Chlapas, owner of GreekSports Inc, donated 100 tsourekia, a greek egg-butter bread-like pastry. Jimmy and Helen Zavos provided guests with ouzo and beer. What a night! Special thanks to Maria and Dimitra Poulos, John and Janna Stamos, the music group Leventes and the funeral home of the Katsoulis family. Great fun was had by all! Opa!"

Campaign progress

Και οι δήμοι και οι κοινότητες στο πλευρό της Συκιάς.

Γράμματα θαυμαστών (Part 2)

κα Πελαγία (Γρεβενά, νοικοκυρά)-"Η εκστρατεία αυτή μου άλλαξε τη ζωή. Ενθουσιάστηκα τόσο που έτρεξα τσίτσιδη να κάνω δουλειές στο σπίτι."

Γράμματα θαυμαστών (Part 1)

κα Ελένη (Ηράκλειο Κρήτης, ιδιωτική υπάλληλος)- "Η εκστρατεία της δεσποινίδος Συκιάς για μια καθαρή Ελλάδα με έχει κατενθουσιάσει. Η καθαριότητα είναι τρόπος ζωής."

Sikia's campaign for a cleaner Greece

Αχ καλέ τι γουικεντ ήταν αυτό και δε μπορώ να κάτσω. Ο εστιάτορας που σας ανέφερα, είναι προικισμένος από τη φύση και έτσι περνώντας μαζί του τόσες μέρες νιώθω σα να πέρασα την εβδομάδα καθισμένη πάνω σε στύλο της ΔΕΗ.
Είπα όμως ΔΕΗ και θυμήθηκα, ξεκινώ μια νέα εκστρατεία εξωραϊσμού της χώρας μας, και καλώ εσάς φίλοι και φίλες της μπλογκόσφαιρας να με στηρίξετε στη προσπάθεια μου αυτή. Σας καλώ να πάρετε μια σφουγγαρίστρα, σκούπα, κουβά με νερό και απορρυπαντικό και να καθαρίσετε το πεζοδρόμιο μπροστά στα σπίτια σας (όλο το τετράγωνο, όχι μονό μπροστά στην είσοδο). Επίσης, αν σας περισσεύει το κατιτις και δε το ξοδέψατε για το αρνί του Πάσχα, βάψτε και τη πρόσοψη του κτιρίου, που είναι το χάλι του το μαύρο. Τι ωραίες που θα ήταν κάποιες συνοικίες στην Ελλάδα αν ήταν λίγο προσεγμένες. Γιατί μπορεί να φταίει η αρχιτεκτονική αλλά και η βρώμα και η δυσωδία καθώς και τα σκουπίδια δε βοηθούν. Γιαυτό καλοί μου φίλοι, πολυαγαπημένοι αναγνώστες και λατρεμένοι εραστές, βάλτε φασίνα.
Σκούπισε τη πόλη σου, μπορείς!

Να ζήσετε

wedding cake


Παντρεύτηκε μια φίλη μου στο Σικάγο. Άντε και στα δικά μας στις λεύθερες.

Πήγα στο γάμο και μετά στη δεξίωση όπου παραλίγο να πέσω θύμα βιασμού από ξάδελφο της νύφης ο οποίος είναι Ελληνοαμερικάνος οργανοπαίχτης. Τι όργανο παίζει (δε θέλω σχόλια)? Παίζει μπουζούκι και τον καλούν σε όλους τους ελληνικούς γάμους και τα πανηγύρια στις Μεσοδυτικές Πολιτείες. Είχε πιει και το κατιτίς και μου υποσχέθηκε να με κάνει βασίλισα του παλκοσένικου. Δεν ενέδωσα, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή είναι παντρεμένος και η γυναίκα του καθόταν παραδίπλα.

Το Σαββατοκύριακο θα πάμε κάποια άτομα από τη δουλειά για εκδρομή. Θα έρθει και ο Μπράιαν που σας έλεγα, ο καυτός εραστής, ο θεικός άνδρας, ο Σάκης Ρουβάς της Αμερικής (βασικά κλητήρας είναι αλλά εννοώ σε βαθμό σεξ απηλ), ο τέλειος άνδρας ο άνδρας ο σωστός (ωχ πέσαμε σε ελληνική βλαχοποπ). Σκέφτομαι λοιπόν τα εξής τρία εναλλακτικά σενάρια,
1) να κάνω ότι πέφτω στη λίμνη και φωνάζω βοήθεια ώσπου να έρθει να με σώσει
(ο κίνδυνος είναι να προσφερθεί η λεσβία συνάδελφος που είναι και μπρατσωμένη)
2) να κάνω ότι λιποθυμώ για να με κρατήσει να μη πέσω
(ο κίνδυνος είναι να μη με κρατήσει και να πέσω)
3) να του ριχτώ στα ίσα και να του πω, έλα πάρε με και πέτα με στα βράχια, βρίσε με και σκίσε με (δε βλέπω κίνδυνο σε αυτό οπότε μάλλον για αυτή την επιλογή με βλέπω).

Ι λαβ χιμ. Αλλά επειδή το Σάββατο αργεί να έρθει, απόψε έχω ραντεβού με έλληνα εστιάτορα. Updates to follow.

ERT Satellite

Χτες το απόγευμα πήγα βόλτα στα μαγαζιά με τη φίλη μου τη Βαγγέλη. Ψωνίσαμε ένα σωρό πράγματα, μαντίλια, τσάντες, θήκη για κινητό, δυο πεζοναύτες. Ήταν γενικά ένα έντονο βράδυ. Με όλα αυτά δε κοιμήθηκα στο σπίτι μου, αλλά διανυκτέρευσα στο σπίτι της Βαγγέλης που μένει και πιο κοντά στη δουλειά μου. Έτσι το βράδυ έβαλα να δω λίγη τηλεόραση και έπεσα πάνω στην ΕΡΤ Σάτελαιτ που εκπέμπει για εμάς τους καψερούς της ομογένειας και της ξενιτιάς. Εγώ δεν έχω σπίτι μου δορυφορική τηλεόραση οπότε μόνο σε φίλους και γνωστούς βλέπω. Χτες λοιπό η ΕΡΤ έδειχνε ρεπορτάζ για τις ομορφιές της χώρας μας (απ'ότι μαθαίνω συνέχεια αυτά δείχνει η δορυφορική) και εκεί που είχε μια τρελή Ελληνοαμερικάνα να παίρνει συνεντεύξεις από ντόπιους νησιώτες (ψαράδες, φουρνάρηδες κλπ) και η Ελληνοαμερικάνα ρωτούσε "Πείτε μας τι καλό έχει το νησί σας?" βλέπω ξαφνικά ένα παλιό μου συμμαθητή ο οποίος δούλευε τώρα σε νησί και είχε Ίντερνετ καφέ. Ο Νίκος (έτσι τον λένε τον άνθρωπο) εξήγησε ότι ήρθε στο νησί (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιο) πριν τέσσερα χρόνια. Τι παράξενο, ήταν ο διπλανός μου για χρόνια στο σχολείο και τώρα τον έβλεπα στην τηλεόραση, εγώ στην Αμερική και αυτός στο (απροσδιόριστο) νησί.
Αλλά καλύτερα να επιστρέψω στη δουλειά, όχι τίποτε άλλο αλλά είχα και πρωινή συνάντηση με τη στρίγγλα. Ευτυχώς που είναι Παρασκευή!

Περιπέτεια στο ελληνικό προξενείο

-Γεια σας. Τι κάνετε?
-Τι θες?
-Μου είπανε να περάσω από το γραφείο σας για τα χαρτιά ανανέωσης διαβατηρίου.
-Όχι εδώ για αμερικάνους υπηκόους.
-Όχι συγγνώμη, δεν είμαι αμερικάνος υπήκοος. (Μπας και έβαλα καπελάκι, σορτσάκι και μασάω τσίχλα και δε το πήρα χαμπάρι?)
-Μπα? Ελληνική υπηκοότητα?
-Ναι. (γιατί, δε σου γεμίζω το ματί μωρή κατσίκα?)
-Χρειάζομαι έγγραφο Χ, έγγραφο Υ, έγγραφο Ζ
-Ναι τα έφερα όλα, μαζί μου τα έχω.
-Ναι αλλά δε βλέπω βεβαίωση ότι το διαβατήριο είναι γνήσιο.
-Συγγνώμη, δε μου είπανε, τι ακριβώς είναι αυτή η βεβαίωση?
-Α δε γίνεται να τελειώσει η διαδικασία σήμερα, θέλουμε αυτό το χαρτί.
-Ναι αυτό το κατάλαβα, απλά ενημερωτικά για την επόμενη φορά πείτε μου τι ακριβώς…
-Στις πληροφορίες θα στα πουν αυτά
-Μα στις πληροφορίες ρώτησα και ΔΕΝ μου είπανε για μια τέτοια βεβαίωση.
-Η Σούλα?
-Κοιτάξτε δε ξέρω αν τον λέγανε Σούλα τον κύριο, είχε πάντως μουστάκι, αυτός μου έδωσε τις πληροφορίες και…
-Η Σούλα ξέρει για τη βεβαίωση….
-Α ωραία, δε μου λέτε και μένα να μάθω? Θέλετε βεβαίωση από μένα ότι το διαβατήριο μου είναι πραγματικά δικό μου?
-Α κάνουμε και πνεύμα…
(Ναι γιατί αν κάναμε θα το καταλάβαινες μωρή φώκια)
-Όχι προς Θεού. Απλά θέλω τη βοήθεια σας να διεκπεραιώσω αυτή τη διαδικασία.
-Μα εδώ πρέπει να έρχεσαι με όλα τα χαρτιά συμπληρωμένα και έτοιμα. Εδώ τελειώνει η διαδικασία, δεν αρχίζει.
(Εδώ θα γίνει ο τάφος σου)
-Καλά μπορείτε να μου πείτε που θα βρω τη Σούλα να ρωτήσω.
-Α η Σούλα έχει πάρει άδεια.
-Και εκτός από τη Σούλα, άλλο άτομο στο προξενείο δε μπορεί να με ενημερώσει?
-Πάρε τις πληροφορίες.
-Μα αυτές πήρα… πάλι τα ίδια θα λέμε?
-(γυρνάει προς άλλη υπάλληλο) Ελένη, πότε γυρνάει η Σούλα από την άδεια?
-(κυρία Ελένη:) γύρισε πριν δυο εβδομάδες
(πολύ συναδελφικό το κλίμα φαίνεται)
-Που είναι τώρα?
-(κυρία Ελένη:) στο κυλικείο
(ωχ, μασαμπουκιάζει η άλλη και εγώ εδώ περνάω το Γολγοθά)
-Ευχαριστώ, θα πάω να τη βρω στο κυλικείο, να πάρω και κανένα σαντουιτσάκι.

Μη σας τα πολυλογώ πήγα στο κυλικείο, ήταν μια κινέζα και μια μελαχροινή στρουμπουλή, πόνταρα στη στρουμπουλή, της λέω
-κυρία Σούλα?
-ναι καλέ, πως ξέρεις το όνομα μου?
(σιγά μην ήταν η κινέζα η Σούλα)
-μου είπανε να σας βρω

-αααα του Μπάμπη ανήψι είσαι?
-του Μπάμπη? Όχι δε….
-από Σέριφο είσαι?
-όχι ακριβώς, για ένα χαρτί διαβεβαίωσης γνησιότητας διαβατηρίου… μου είπε η κυρία στον πρώτο όροφο να σας μιλήσω
-η Τασία?
-(άντε πάλι με τα ονόματα) Να σας πω την αλήθεια δε τη ρώτησα το όνομα της, είχε μαλλιά μαύρα κορακί με ξανθές ανταύγειες οξυζενέ και προχωρημένου βαθμού στραβισμό
-α η Τασία
-ναι αυτή
-δεν υπάρχει αυτό το έγγραφο
-όταν λέτε δεν υπάρχει, χάσατε τα έντυπα?
-όχι απλά δε χρειάζεται, έχεις έγγραφα Χ,Υ, Ζ?
-ναι μαζί μου τα έχω όλα
-πήγαινε στη Τασία να το τακτοποιήσει
-από τη Τασία έρχομαι, εκείνη με έστειλε στο κυλικείο να σας βρω
-που ήξερε ότι είμαι στο κυλικείο?
-της το είπε μια άλλη κυρία, αυτηνής το όνομα το ξέρω, Ελένη
-α καλά, στάσου να δω τα χαρτιά
-(ναι αλλά τα χέρια σου είναι λαδωμένα από το σάντοιυιτς) Ορίστε.
-ΟΚ, θα τα πάρω μαζί μου και έλα αύριο, το γραφείο μου είναι στο δεύτερο
-δηλαδή τακτοποιήθηκε το θέμα?
-θα τα πούμε αύριο αυτά

Χαίρομαι που η Ελλάδα φροντίζει να μεταφέρει τη κουλτούρα της σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε προξενεία και πρεσβείες. Ι λαβ Γκρικ μενταλιτι.

Turbulence and bears

Αχ χάθηκα πάλι, αλλά έλειπα σε μπιζνες τριπ, άστα να πάνε.
Γύρισα χτες το βράδυ. Είχα πάει σε άλλη πολιτεία της πολυαγαπημένης μας Αμερικής και επέστρεψα με το αεροπλάνο. Όμως στην επιστροφή ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε καταιγίδες και χαλάζι στο Σικάγο και έτσι δεν ήξερε αν μπορούσαμε να προσγειωθούμε και περίμενε να τον ειδοποιήσουν από το κέντρο ελέγχου. Ώσπου να τον ειδοποιήσουν, κάναμε κύκλους πάνω από τη πόλη. Είχε όμως τόσες αναταράξεις που είχαν γίνει τα εντόσθια μας φραπέ. Και πάνω στην όλη κρίση άρχισε η διπλανή μου να κάνει εμετό. (Αχ και την έβλεπα που μασουλούσε κάτι πατατάκια στο αεροδρόμιο, τελικά τα είδα και τα πατατάκια σε μορφή πολτού στο κάθισμα και στο πάτωμα.) Η αεροσυνοδός έτρεξε με σακούλες και χαρτοπετσέτες και σα σωστή επαγγελματίας της λέει της γυναίκας "Καλά από τώρα σας πείραξαν οι αναταράξεις, που να αρχίσουμε να προσγειωνόμαστε που θα γίνεται χαμός." Μπράβο κοπέλα μου, τέτοια λέγε μας γιατί νομίζαμε ότι θα τη γλιτώναμε τη κρίση πανικού, και τώρα που μας το είπες, τι να κάνουμε, να ανοίξουμε την πόρτα να κατέβουμε? Τελικά του έδωσαν άδεια να προσγειωθεί του άμοιρου πιλότου και μας ανακοίνωσε "ας το προσπαθήσουμε". Τι να προσπαθήσουμε, εδώ δεν είναι να απλώσεις φύλλο για τυρόπιτα και να πεις το προσπαθήσαμε αλλά δε πέτυχε. Άρχισε η προσγείωση και το αεροπλάνο άρχισε τις τούμπες, εγώ τις προσευχές, η διπλανή συνέχισε με τους εμετούς και άλλοι απλά φωνάζανε ή κλαίγανε. Όταν άγγιξαν οι ρόδες του αεροπλάνου το έδαφος αρχίσαμε να αγγαλιαζόμαστε και να δοξάσουμε το Μεγαλοδύναμο. Μόνο κεριά που δεν ανάψαμε να πούμε και το "Χριστός Ανέστη".
Έτσι έλειπα αυτές τις μέρες και τώρα μόλις άρχισα να ενημερώνομαι για τα νέα της πατριδας μας.
Λέει η Καθημερινή ότι ύστερα από 60 χρόνια αρκούδα πάτησε στον Oλυμπο . Αρκούδε, ήσουν στον Όλυμπο το γουικέντ και δεν έγραψες στο μπλογκ σου? Και μια και είπα για αρκούδες, μέχρι πρότινος, μόνο δύο αρκούδες είχα σε υπόληψη, το αρκουδάκι του Casoline και τον Αρκούδο. Όμως πήγα στο ζωολογικό κήπο τη Κυριακή (στην άλλη πολιτεία που σας προείπα) και τα έχασα με δυο λευκές πολικές αρκούδες που έκαναν παιχνίδια και νάζια μπροστά σε δεκάδες θεατές πίσω από κάγκελα που χώριζαν το σπίτι τους (φτιαγμένο από πάγο) από τους θεατές με τα παγωτά και τα ποπ κορν στο χέρι που έβγαζαν φωτογραφίες σα τρελλοί.
Ο συγκεκριμένος ζωολογικός κήπος είχε από όλα, πίθηκους, γορίλες, καγκουρό, κότες, πάπιες, δελφίνια, κατσίκες. Για να τα δεις όλα τα ζωντανά θες δυο μέρες. Στο πουλμαν έγινε εντονότατη συζήτηση μεταξύ Αργεντινού τουρίστα και Αμερικανού τουρίστα για τη χρησιμότητα των ζωολογικών κήπων (ο Αργεντινός βέβαια πήγαινε και αυτός στον κήπο, αλλά ισχυριζόταν ότι πρόκειται για βάναυση χρήση των ζώων ως αντικειμένων διασκέδασης, ο Αμερικάνος έλεγε για προστασία ζώων που αλλιώς δε θα έπιβίωναν και για τη δυνατότητα επαφής και μόρφωσης). Εγώ δε πήρα θέση στο καβγά, γιατί δεν ήξερα και τι να πω, αλλά όταν αργότερα ήμασταν στο κλουβί με τους γορίλες και κάποιος σχολίασε την ομοιότητα συγκεκριμένου γορίλα με το Μπους, συμφώνησα απόλυτα με κίνδυνο να με σπάσει στο ξύλο ο συγκεκριμένος Αμερικανός τουρίστας (του καβγά) ο οποίος ήταν Ρεμπουπλικάνος.


Bears 

Sex at the Workplace

Χτες το απόγευμα αργά μετά τη δουλειά το αφεντικό (δε μποσ) είπε σε τρεις άλλους συναδέλφους και σε μένα να βγούμε να συζητήσουμε κάτι σχετικό με τη δουλειά. Επειδή ο καιρός ήταν καλός, πρότεινε να πάμε σε ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο γραφείο που πουλάει παγωτό. Πας, χτυπάς το κουδουνάκι και εμφανίζεται ο κύριος, παίρνει τη παραγγελία, σου δίνει το παγωτό σου και φεύγεις. Μόνο που χτες πήγαμε, χτυπήσαμε το κουδουνάκι μια, δύο, περιμέναμε πέντε λεπτά και εκεί που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, εμφανίστηκε από τη κουζίνα μια κυρία με μαλλιά ξεχτένιστα και το μισό πουκάμισο της έξω από το παντελόνι της και το άλλο μισό μέσα. Από πίσω της εμφανίστηκε ένας κύριος, επίσης ξεχτένιστος, που κούμπωνε το παντελόνι του. Δώσαμε τις παραγγελίες μας, πήραμε τα παγωτά μας και σχολιάσαμε τι νόστιμα που ήτανε. Κανένας δε σχολίασε τίποτε και εγώ φυσικά δε μίλησα να σχολιάσω ότι στη κουζίνα έγινε το αχαλίνωτο σεξ του αιώνα, και ελπίζω να πλύνανε τα χέρια τους προτού μας σερβίρουν. Ενώ ήταν εκεί όλοι και προφανώς όλοι αυτό θα σκέφτηκαν, αν κάοποιος το έλεγε θα φρίκαραν.

Αυτό μου θύμισε μια φορά πριν μερικά χρόνια, που ήμουν στο σπίτι της θείας μου και είχε το ραδιόφωνο ανοικτό. Το ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι του Μητσιά που λέει "ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα". Η θεία μου μέσα στην πόρωση σιγοτραγουδούσε "ποτέ δε θα δω άλλο στόμα", οπότε της λέω "θεία, το τραγούδι δεν είναι για έναν οδοντίατρο, που δε θα ξαναδεχτεί ασθενείς, ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα, λέει το τραγούδι". Οπότε έντρομη η θεία μου λέει "τι λες παιδάκι μου, σιγά μη λέει ο Μητσιάς τέτοιες βρωμιές."

Anyway, ως Greek citizen έχω να κάνω πρόταση για την ονομασία της FYROM. Όλοι μιλάνε για το αν θα είναι διπλή η ονομασία ή θα έχει δύο σύνθετα. Εγώ προτείνω τριπλή ονομασία- Άννα Μαρία Σκόπια.

lover

Το CNN μας δίνει
οδηγίες για ασφαλές μπλόγκινγκ. Εργοδότες, λέει, έχουν βρει τα μπλογκς εργαζομένων που θάβανε το αφεντικό και απολύθηκαν. Σύζυγοι βρήκαν το μπλογκ συζύγων οι οποίοι το πρωί ντύνονταν νταλικιέρηδες και το βράδυ Λολίτες. Γιαυτό λέει προσέξτε τι γράφετε. Καλά κάνω εγώ και τα έχω βγάλει όλα στη φόρα, έτσι αν κάποιος διαβάσει το μπλογκ μου θα του φανώ πιο σοβαρή και με αρχές απ'ότι του φαινόμουν κανονικά.
Ο κίνδυνος να διαβάσουν το μπλογκ μου στη δουλειά είναι όμως μικρός γιατί δε ξέρει κανείς εκεί μέσα ελληνικά. Η στρίγγλα, για την οποία σας έχω μιλήσει σε γενικές γραμμές, είναι μια Αμερικάνα βλαμένη και κακιασμένη, κομπλεξική και υστερική και κουτσομπόλα. Κατά τα άλλα καλό κορίτσι δε λέω. Έχω και ένα αφεντικό ζώον. Γενικά το κλίμα στη δουλειά δεν είναι καλό. Και είχα ξεγελαστεί γιατί εδώ στην Αμερική είναι όλοι στην αρχή πολύ ευγενικοί του στυλ "Wow you are wonderful, we love you, we are a big happy family, everything is great, let's have fun" και μετά από λίγο γίνεται μετάλλαξη σε εωσφόρο. Αλλά όπως σας έχω πει έχουμε στη δουλειά (δυστυχώς όχι μόνιμα) έναν κούκλο, έναν θεό... τον Μπράιαν. Αποφάσισα να του δοθώ ολοκληρωτικά και να γίνω υπηρέτρια του, αλλά δε ξέρω πως να του το θίξω το θέμα. Μήπως να του πάω κουλουράκια να του πω ότι τα έφτιαξα με τα χεράκια μου? Ήρθε για να κάνει τη πρακτική του (δε θέλω σχόλια του τύπου, να δεις πρακτική που θα σου κάνει κλπ, διότι όπως ξέρετε είμαι σοβαρό άτομο και ψάχνω άνδρα με σκοπό το γάμο). Έτσι θα μείνει μαζί μας για λίγους μόνο μήνες, οπότε πρέπει να δράσω άμεσα.

Υ.Γ. Αν έχετε συνταγή για κουλουράκια, περικαλώ στείλτε την (αλλά να είναι επιπέδου, μη γίνω και ρεζίλι στο καυτό αγόρι)

Back home

Επέστρεψε ο Τάκης από Ελλάδα και μαζευτήκαμε όλοι με χαρά και ανυπομονησία. Εδώ στη ξενιτιά (άτιμη κοινωνία) κάθε φορά που κάποιος από εμάς πάει Ελλάδα, όταν γυρνά μαζευόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Όχι πως δε παρακολουθούμε μέσω διαδικτύου και ατελείωτων τηλεφωνικών συνομιλιών με φίλους και συγγενείς, αλλά άλλο είναι να έχεις τον ανταποκριτή μπροστά σου. Έτσι χτες μαζευτήκαμε όλοι σε ελληνικό εστιατόριο και καθήσαμε γύρω από το Τάκη να μας διαφωτίσει.
-Τάκη μου, τι έγινε, πως πέρασες, τι νέα από τη μητέρα πατρίδα?
-Καλά μωρέ, χαμός με διατροφικά σκάνδαλα και άλλα πολλά. αλλά όταν ήμουν κάτω, πρόλαβα και είδα το τελικό του Fame Story.
-Μπαρδον?
-Ναι μωρέ, ο Περικλής νίκησε, ήταν αναμενόμενο.
-Ο... ποιος?
-Καλά δε ξέρεις το Περικλή? Είναι η νούμερο ένα προσωπικότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
-Α πα πα.... δηλαδή είναι κάτι σα τη Καλομοίρα?
-Ναι αλλά με λιγότερο ταλέντο.
-Αυτό πάλι πως γίνεται? Βρε τι πάθαμε με τους τραγουδιστές.
-Είπες τραγουδιστές και θυμήθηκα, έχουμε πιθανότητες φέτος στη Eurovision.
-Έλα...
-You are my lover, undercover
-Τάκη, πονηρούλη, με θες σα κολασμένος βλέπω, κάτι είχα καταλάβει...
-'Οχι εσένα μωρή ηλίθια, το τραγούδι το λέει.
-Το τραγούδι που στέλνουμε στη Eurovision? Ρεζίλι θα γίνουμε καλέ...
-Όχι είναι φοβερό. Τους στίχους τους έγραψε η Ναταλία Γερμανού και ο Δάντης.
-Ήθελε δύο άτομα για να γραφτεί αυτός ο στίχος?
-Ναι ελπίζω να σκίσουμε. Να τους δείξουμε τι αξίζει η Ελλάδα. Number One λέγεται.
-Τώρα για Number δεν έχω αμφιβολία, για το one δε ξέρω.

Τελικά στην Ελλάδα τρώμε χρόνια τώρα χαλασμένα γιαούρτια. Απλά τελευταία τα απέσυρε η ΦΑΓΕ γιατί δε πήγαινε άλλο....

Update

Mas leei to in.gr:

Το γέλιο δεν είναι μια αποκλειστικά ανθρώπινη συμπεριφορά, υποστηρίζει Αμερικανός ζωολόγος. Σύμφωνα με τη μελέτη του, που δημοσιεύεται στο Science, πολλά ζώα έχουν τις δικές τους μορφές γέλιου που επιτελούν την ίδια λειτουργία.

Egw kale to elega apo kairo, afou eixame kai apodeixeis.




P.S. De milisa simera gia sex, dioti exw kai ena alfa epipedo. An kai den einai eykolo. Pou na pas na xehaseis to sex, sto fourno? Se kanena ktima stin Aystralia?

H na miliseis me kamia eidiko?