Update

Όπως ίσως γνωρίζετε, δε δουλεύω σε κανονική δουλειά αλλά στις πύλες της κολάσεως.... Τέλος πάντων, ας μη τα θυμάμαι πάλι και συγχίζομαι. Τη Κυριακή βγήκα για καφέ με την Τσουτσουνέλα και συζήτησαμε εναλλακτικές επαγγελματικές προτάσεις. Σκεφτήκαμε πολλές ιδέες, πχ να ανοίξουμε ένα κοσμηματοπωλείο, αλλά ένα που να πουλάει μόνο cock rings. Και να έρχονται οι πελάτες να τα δοκιμάζουν και εμείς να τους λέμε "ααα σας πάει πολύ, σας το μακρύνει πολύ" ή "το ασημί θα φορεθεί πολύ φέτος στο πέος" ή "και βέβαια μπορούμε να σας το στενέψουμε για να μη σας φεύγει" και άλλα τέτοια.
Μια άλλη ιδέα είναι να ανοίξουμε ζαχαροπλαστείο που να πουλάει αρτοειδή με Βιάγκρα. Έτσι θα έχουμε μπλε κουλουράκια, μπλε μπαγκέτες για ψωμί, μπλε μάφινς κλπ Θα δίνουμε βέβαια και οδηγίες στους πελάτες του στυλ "καλοφάγωτο, αλλά μη το φάτε όλο με μιας, και θυμηθείτε, αν έχετε στύση για πάνω από 4 συνεχόμενες ώρες, να πάτε στα επείγοντα περιστατικά..."
Τώρα που είπα στύση, η σχέση μου με τον Ντόναλντ έχει δοκιμαστεί πολύ κυρίως μετά από ένα περιστατικό που ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι. Πριν δύο εβδομάδες ήρθε ένα Σάββατο βράδυ. Εγώ ως γατούλα του σεξ αλλά και της κουζίνας είχα ετοιμάσει βραδυνό. Αλλά ο Ντόναλντ δεν ήθελε να φάει σαν άνθρωπος στο τραπέζι, αντ'αυτού προτίμησε να φάει στο κρεβάτι γιατί στην κρεβατοκάμαρα έχω μια μεγάλη τηλεόραση. Εμένα η ιδέα του φαγητού στο κρεβάτι με ανατριχιάζει, αλλά δεν είπα τίποτε γιατί σε μια σχέση κάνουμε υποχωρήσεις για να μη μας λένε στριμένους και γκρινιάριδες. Κάθησε λοιπόν στο κρεβάτι με ένα πιάτο κεφτεδάκια και πατάτες και έβλεπε μια βλακεία έργο με κάτι αστυνομικούς που ήταν ταυτόχρονα και έμποροι ναρκωτικών. Το βράδυ κοιμηθήκαμε και την επομένη, εκεί που έστρωνα το κρεβάτι τι ανακάλυψα??? Τι???? Θα λυποθυμήσω μόνο που το σκέφτομαι... Εκεί που σήκωσα το πάπλωμα είδα ένα κεφτεδάκι πάνω στο στρώμα!!! Ναι, όλο το βράδυ το συγκεκριμένο κεφτεδάκι ήταν στο στρώμα και προφανώς πότιζε με λάδι το σεντόνι, το στρώμα, τη μοκέτα, την πολυκατοικία, τα πάντα. Που σημαίνει ότι κοιμήθηκα στο ίδιο κρεβάτι με το κεφτεδάκι!!! Έπαθα μια σεμνή υστερία που ίσως να επέφερε πλήγμα στις σχέσεις μου με τον Ντόναλντ. Έβαλα όλα τα σεντόνια στο πλυντήριο αλλά σκέφτομαι να τα κάψω και αυτά και το στρώμα (και όχι τίποτε άλλο αλλά έχω και king size bed). Το σοκ μου είναι μεγάλο και δε γνωρίζω αν θα το ξεπεράσω.... Πρέπει να ελέγξω τα ζώδια δίότι περνώ δύσκολα και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά....

Μπακ σουν!

Χάθηκα το ξέρω, αλλά τρέχω με δουλειές. Σύντομα όμως και πάλι κοντά σας! Νιαου!

busy busy all time busy

Πάλι τρέχω στη δουλειά και πίνω καφέδες για να μείνω ξύπνιος. Τι αδικία, ενώ θα μπορούσα να είμαι σε δουλειά που να εκφράζω τα τόσα μου ταλέντα, κάθομαι εδώ και χαραμίζομαι με τη στρίγγλα! Θα μπορούσα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο (όχι με τις τσόντες, κακοήθη!). Έχω πάρα πολλές ιδέες για ταινίες, και αν κάποιος μπορεί να με φέρει σε επαφή με έλληνες ή ξένους παραγωγούς, περικαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου γιατί έχω πολλά σενάρια και ιδέες. Πχ, σκέφτομαι τι τέλειο που θα ήταν να γινόταν το ριμέικ της ταινίας "Πουλιά" του Χίτσκοκ, μόνο που στο σίκουελ τα πουλιά δε θα ήταν πτηνά αλλά πέη. Δηλαδή μια ολόκληρη πόλη θα έπεφτε θύμα από επίθεση πολλών πέων, ώσπου εμφανίζεται μια ομάδα από γκέι μαζορέτους και σώζει την πόλη προβάλλοντας τα οπίσθια τους.
Μια άλλη ιδέα είναι το σίκουελ του "Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας." Στο συγκεκριμένο, ο τίτλος θα αναφέρεται πάλι σε πέη. Θα βλέπουμε λοιπόν σε ένα οίκο ευγηρίας διάφορους και ξαφνικά μέσα στην ησυχία θα ακούγεται μια άρια από όπερα, και θα λένε όλοι "Α το πουλί του Τάκη, πεθαίνει τραγουδώντας" που σημαίνει ότι ο Τάκης δε μπορεί πια να έχει στύξη. Μετά θα ακολουθεί ησυχία και μετά από πολλή ώρα θα ακούγεται κάποιο βαρυλαϊκό και θα ξέρουν όλοι ότι αλλουνού το πέος έπεσε για πάντα. Μια μέρα εμφανίζεται ένας πλασιέ-πωλητής Βιάγκρα ο οποίος μοιράζει χάπια σε όλους και από εκείνη την μέρα δε ξανακούγεται τραγούδι στον οίκο ευγηρίας, ώσπου κάποια μέρα ο πλασιέ δεν ξαναπερνά, και εκείνη την ημέρα ακούγονται δεκάδες διαφορετικά άσματα από όλα τα πουλιά που πεθαίνουν τραγουδώντας. Η ιστορία έχει πολλαπλά επίπεδα, δε μπορώ να σας τα εξηγήσω τώρα, αλλά είναι προφανώς μια ελεγεία στον έρωτα και στις αξίες που χάνονται. Μήπως δεν έπρεπε να πιω τις δύο κανάτες καφέ?