Wednesday, September 28, 2005

Hit me baby one more time

Χτες γνώρισα άνδρα σοβαρό, ευκατάστατο, εμφανίσιμο, με χιούμορ, επαγγελματικά αποκατεστημένο-κατάλληλο για γάμο- δηλαδή ο τύπος που ψάχνω. Το μόνο προβληματάκι είναι ότι είναι λίγο άγριος στο κρεβάτι. Δηλαδή όχι απλά λίγο άγριος (το οποίο θα ήταν και θεμιτό αλλά και επιθυμητό) αλλά πάρα πολύ άγριος, με χέρι πολύ βαρύ. Και είναι δύσκολο να πας στο πρώτο βοηθειών με τη see-through νυχτικιά και να πεις με σάπισε στο ξύλο ο άνδρας της ζωής μου την ώρα που κάναμε σεξ γιατί του αρέσει το ξύλο, αλλά μιλάμε για πολύ ξύλο.
Οπότε βλέπω να διακόπτεται και αυτή η σχέση και είναι κρίμα γιατί έχουμε το ίδιο γούστο στη μουσική και στη λογοτεχνία, απλά μετά το σεξ εκείνος καπνίζει και εσύ μαζεύεις τα δόντια σου και τη μύτη σου από το πάτωμα. Και είναι ένας κούκλος-ίσως πρέπει να το ξανασκεφτώ.
On other news, απέκτησα ένα σκυλάκι!!! His name is Babis και σύντομα θα έχω φωτογραφίες του να σας δείξω.

Saturday, September 24, 2005

Rain

Έτρεξα να προλάβω ένα ραντεβού. Έγινα μούσκεμα στη βροχή. Έχωσα γρήγορα το περιοδικό και το ipod στη τσάντα για να τα σώσω. Ομπρέλα φυσικά δεν είχα. Πήγα στο ραντεβού μούσκεμα. Όχι δεν ήταν ρομαντικό ραντεβού, του στυλ, "αχ μούσκεμα έγινα, θα τα βγάλω όλα να στεγνώσω". Ήταν επαγγελματικό το ραντεβού, και ανούσιο, βαρετό, ατελείωτο. Γύρισα στο σπίτι μούσκεμα και με πονοκέφαλο (γιατί φυσικά έβρεχε και στην επιστροφή). Ήρθε ο εστιάτορας αλλά είχε δουλειά και έπρεπε να φύγει οπότε ήθελε παιχνιδάκια τύπου ψεκάστε σκουπίστε τελιώσατε. Δεν είχα όρεξη μετά να βγω, κάθησα και είδα για τη Ρίτα, για την αγωνία στο Τέξας και στη Λουιζιάνα. Και μου φάνηκε φυσικά ασήμαντη η περιπέτεια με τη βροχή. Good night...

Monday, September 19, 2005

In the kitchen

Τι ωραία που περνάμε.... χάλια δηλαδή. Τι να πει κανείς?
Σύντομα θα παραθέσω στο μπλογκ αυτό, συνταγή εύκολη και δοκιμασμένη για ψωμί. Το έχω σερβίρει σε φίλους, εραστές και λοιπούς θαυμαστές με μεγάλη επιτυχία. Άντε η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά. Θα μου πείτε τι μου ήρθε τώρα να μιλάω για ψωμιά και ζυμώματα? Πάνω στο γενικό ντεπρεσιόν είπα να καλέσω φίλους για φαγητό απόψε. Τι το ήθελα η hostess? Βαριέμαι φρικτά να μαγειρέψω, έχω πονοκέφαλο και αντί να καθαρίζω πατάτες, γράφω εδώ. Σε τρεις ώρες έρχονται οι καλεσμένοι. Κάλεσα και τον ομορφούλη από τη δουλειά. Ελπίζω να μείνει μετά (όταν θα φύγουν οι υπόλοιποι) και να κάνουμε κολασμένο σεξ πάνω στη τραπεζαρία-αλλά χλωμό το βλέπω γιατό μας έχει πρήξει να μιλάει για την αρραβωνιαστικιά του. Εγώ άλλωστε δεν είμαι και καμιά αντροχωρίστρα. Αχ πάω, θα μου καεί το φαγητόόό΄....

Friday, September 16, 2005

Looking

Στα σχόλια της προηγούμενης καταχώρησης ευχαρίστησα όλους όσους έδειξαν συμπαράσταση στο Γολγοθά της εύρεσης εργασίας.
Αλήθεια πόσα μπορεί κανείς να ανεχτεί στον εργασιακό χώρο? Τι είναι αυτό που σε κάνει να μένεις σε μια δουλειά ή να θες να φύγεις? Γιατί άψογη δουλειά δεν υπάρχει, παντού υπάρχουν στριμένοι, περίεργες καταστάσεις κλπ. Αλλά άλλοτε τα ανεχόμαστε και άλλοτε όχι. Ας πούμε εγώ, δούλευα όσο σπούδαζα, σε ένα γραφείο που γινόταν της μουρλής, αλλά είχα προϊστάμενο έναν κούκλο, θεό, τεκνό. Τότε βέβαια ήξερα ότι δεν πήγαινα για καριέρα εκεί, και έτσι ότι και να γινόταν εγώ ήμουν στο κόσμο μου, και αν μου έκανε και καμιά παρατήρηση, ένιωθα σα τη Βουγιουκλάκη γραμματέα που της υπαγορεύει αυστηρά ο Παπαμιχαήλ και εκείνη πληκτρογραφεί στη μηχανή και του λέει κάθε τόσο "πιο γρήγορα παρακαλώ". Ή σα τη ταινία Secretary αν και δε το είχαμε προχωρήσει τόσο το πράγμα. Δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα αυτή η εταιρεία.
Έρχεται το Σαββατοκύριακο-κουράγιο λοιπόν.
Επίσης εκτός από δουλειά ψάχνω και κύριο ελεύθερο, σοβαρό και εχέμυθο με σκοπό το γάμο.

Saturday, September 10, 2005

Give me a job

Α πα πα δε πάει άλλο. Θέλω να αλλάξω δουλειά. Δε μπορώ το κλίμα εδω πέρα. Αν έχετε κάτι υπόψιν σας περικαλώ ειδοποιήστε με. 'Εχω μόρφωση, τσαχπινιά, μπρίο, ξέρω ξένες γλώσσες, μαγειρεύω πολύ καλά, ξέρω να γράφω αναλυτικές μελέτες για διάφορα θέματα (ε να μη μπω σε λεπτομέρειες τώρα), έχω καλό γούστο στη διακόσμηση (γιαυτό και γέμισα το γραφείο με αφίσες του Μποπ του Σφουγγαράκη) και γενικά δουλεύω σκληρά. Με λίγα λόγια όπως λέμε και εδώ στο άκαρδο αμέρικα, I work hard and party hard. Έχω πτυχία πολλά. Κάνω έκκληση σε ευκατάστατους κυρίους να με προσλάβουν σε υψηλόβαθμη θέση.
Συζήτησα τα επαγγελματικά με τον εστιάτορα-εραστή και μου είπε, κρίμα βρε παιδί μου και προσλάβαμε στο μαγαζί ανθρώπους πριν λίγες εβδομάδες. Τι να κάνει και αυτός ο καημένος. Και βλέπεις οι γνωριμίες μου με τσοντοσκηνοθέτες και πεζοναύτες δε μπορούν να το προωθήσουν το επαγγελματικό, καταλαβαίνετε.

Saturday, September 03, 2005

Sad

Άργησα να γράψω γιατί είχα τρεξίματα. Ένας πολύ καλός μου φίλος μένει για κάποιες μέρες μαζί μου. Έμενε στη Νέα Ορλεάνη και έφυγε μία μέρα πριν τη καταστροφή. Δε ξέρει αν τα έχασε όλα, έφυγε με τα κλειδιά, μια μικρή βαλίτσα και τώρα κοιτά τις ειδήσεις μήπως και δείξουν τη γειτονιά του για να δει αν υπάρχει ακόμα το κτίριο και σε ποια κατάσταση. Θα περάσουν τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες πριν αφήσουν κόσμο να γυρίσει σπίτια τους, αν αυτά δηλαδή υπάρχουν ακόμα. Η καταστροφή είναι αφάνταστη. ΄Αραγε υπήρξε αδράνεια για τους άστεγους, που ήταν φτωχοί και μαύροι και δεν είχαν στον ήλιο μοίρα? Και που ακόμα περιμένουν κάποιον να τους φέρει νερό να πιουν ή να τους πάρουν σε άλλη περιοχή. Αυτοί που δε μπόρεσαν να φύγουν, τώρα δίνουν αγώνα να επιβιώσουν σε απίστευτες συνθήκες.

Θα κλείσω τη τηλεόραση για λίγο ώσπου να την ξανανοίξω και δω πάλι δυσάρεστες ειδήσεις.