Πως περασα το Πασχα

Χριστός Ανέστη!

Έτρεχα με τις δουλειές νύχτα μέρα αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο αποφάσισα να τιμήσω τις παραδόσεις του τόπου μας. Έτσι πήγα με την Mrs Petrochilos το βράδυ του Σαββάτου στην εκκλησία. Εδώ στην παγωμένη ξενιτιά γιορτάζουμε την Ανάσταση, αλλά δεν έχει πυροτεχνήματα και πανικό στο δρόμο καθότι οι περισσότεροι Αμερικάνοι το έχουν ήδη γιορτάσει το Πάσχα τους, άσε που άμα ακούσουν πυροτεχνήματα μέσα στη νύχτα θα νομίζουν ότι πέφτουν θύμα τρομοκρατικής επίθεσης και θα γίνει χαμός. Έτσι εορτάζουμε σεμνά μέσα στο ναό. Η Mrs Petrochilos έφερε και τον αντιπαθέσταστο εραστή της ο οποίος πάλι ήρθε να γιορτάσει μαζί της το Πάσχα. Στην εκκλησία μέσα γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο. Ο εραστής της Mrs Petrochilos με την λαμπάδα του μου ακουμπούσε τον ποπό και κάθε τόσο πεταγόμουνα ενοχλημένος και γύριζα πίσω και τον κοίταζα, αλλά αυτός έκανε ότι ψέλνει. Κάποια στιγμή η Mrs Petrochilos με ρώτησε γιατί πετάγομαι συνέχεια, και της είπα "your boyfriend's λαμπάδα is touching my ποπουλίνο".
Kαι εκείνη μου απάντησε "ε καλά, αφού δεν είναι αναμένη η λαμπάδα τι σε ενοχλεί..."
Δηλαδή θες να γίνω παρανάλωμα πρώτα για να διαμαρτυρηθώ? Αχ Mrs Petrochilos μου, έπεσες σε παλιάνθρωπο και ο έρωτας σε έχει τυφλώσει, φταίει ο έρωτας για ότι σου συμβαίνει. Μετά τη λειτουργία πήγαμε σπίτι της για μαγειρίτσα η οποία ήταν όμως σα κοτόσουπα, ίσως γιατί δεν είχε βάλει εντόσθια και τα σχετικά αλλά μόνο κύβους κοτοζομού....

Ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα πήγα στο μεγάλο glenti που οργανώνει η εκκλησία στο διπλανό πάρκο όπου και είχαν στήσει σκηνές και είχε άφθονο φαγητό. Μουσική επιμέλεια είχε ο Dj Kostas.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός, λιακάδα και ζέστη. Έτσι αποφάσισαν κάποιοι μετά το φαγητό να παίξουν ποδόσφαιρο. Και σας ανακοινώνω με μεγάλη χαρά ότι εγώ έκανα το διαιτητή! Μάλιστα, και να φανταστείτε ότι δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο (αλλά δε το ανέφερα αυτό όταν προσφέρθηκα εθελοντικά). Αλλά όταν ήταν να χωριστούμε σε ομάδες, τους υπέδειξα η μία ομάδα να βγάλει τις μπλούζες και να παίζουν ημίγυμνοι για να ξέρουμε ποιοι είναι ποιοι. Διάλεξα τους πιο χοτ και είπα τάχα μου τυχαία, εσείς εκεί να τα βγάλετε. Κατά τη διάρκεια του αγώνα σφύριζα σε ανυποψίαστες στιγμές (μου είχαν δώσει και μια σφυρίχτρα) και με βρίζανε και με μουτζώνανε... Δυστυχώς μετά από κανα τέταρτο μου αφαίρεσαν την ιδιότητα του διαιτητή και ένας κύριος παχουλός με μούσια φώναζε "που τον βρήκαμε αυτό τον άσχετο" δίπλα μου λες και δεν τον άκουγα. "Εχε χάρη που δε σφύριξα όταν ήσουν οφσάιντ" του απάντησα για να τον ρεζιλέψω και εκείνος με μούτζωσε.
Κάθησα να δω το τέλος του αγώνα με την ελπίδα να κερδίσουν οι ημίγυμνοι, το οποίο και έγινε. Επωφελήθηκα και όρμηξα στους πανηγυρισμούς και άρχισα να τους αγκαλιάζω όλους, και νά σου τον πάλι ο παχουλός ο κύριος με τα μούσια να φωνάζει ότι αυτό ήταν απόδειξη ότι ήμουν μεροληπτικός. Του είπα, "τι κρίμα εμάς τους Έλληνες να μας τρώει πάντα η διχόνοια" και αυτός με ξαναμούντζωσε.

Γύρισα σπίτι εξουθενωμένος και είχα και την Τσουτσουνέλα μετά να έρχεται να μου λέει πως πέρασε Πάσχα στη σερβική εκκλησία με τους τρεις Σέρβους. Και από αύριο πάλι δουλειά.....