Shopping and Fucking

Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με λιακάδα, μετά άρχισε να βρέχει και τελικά να χιονίζει. Είναι και αυτό μέσα στα ατού του να ζεις στην πολιτεία της Αμερικής στην οποία βρίσκομαι. Έχει φυσικά και άλλα πολλά πλεονεκτήματα η ξενιτιά, όπως πχ ότι περνάς δέκα ώρες σε ένα τεράστιο αγοραστικό κέντρο ψάχνοντας να βρείς ένα έξυπνο δώρο για φίλο που έχει γενέθλια αύριο. Και πάω εγώ να κάνω τα ψώνια μου ως άλλη Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, με ταγιέρ και γόβα στιλέτο (by the way, thanks Damsel for the Manolo link)και βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα σε εκατοντάδες στρουμπουλούς γελαδάρηδες να ψωνίζουν με το κιλό, στο ένα χέρι οι σακούλες με ψώνια και στο άλλο το χάρμπουργκερ, οι πατάτες και το βαρέλι Starbucks frappucino moccachino skim milk. Και όλες οι κυρίες με τα παπούτσια του τένις και make-up και κοσμήματα. Που πας κυρά μου έτσι ντυμένη, σε βγάλανε άρον άρον από το γήπεδο και σε βάψανε και σε βάλανε να ψωνίσεις; Άσε τις ατέλιωτες ουρές στον multiplex κινηματογράφο που βρίσκεται μέσα στο τεράστιο αγοραστικό κέντρο-πολιτεία. Για ταινία ήρθατε ή για το τελευταίο συσσίτιο εν καιρώ πολέμου. Και φυσικά δε μιλάμε για αναμονή για ταινία του Κουστουρίτσα, μιλάμε για ταινία με αυτοκίνητα που τρέχουν, εκρήξεις και λοιπές σαχλαμάρες. Και δε μου φτάνανε όλα αυτά, γυρνάω σπίτι και έχω μήνυμα στο τηλεφωνητή από το τσοντοσκηνοθέτη, να πάμε για ποτό λέει. Έχω κάνει πολλές θυσίες για την έβδομη τέχνη, αλλά έχω και τα όρια μου. Έρχομαι το Πάσχα Ελλάδα, αρχίστε να σοθβλίζετε αρνιά από τώρα.

niaou 

Saving Private Ryan

Χτες γνώρισα ένα σκηνοθέτη που το λέγανε Ryan. Τώρα τι ακριβώς σκηνοθετεί θα σας γελάσω. Όσες φορές τον ρώτησα αν έχει γυρίσει ταινίες ή σήριαλ ή ντοκυμαντέρ ή διαφημιστικά, χαμογελούσε και απαντούσε "δε μπορώ να πω". Τελικά αφού ήπιε δέκα σφηνάκια αποκαλύφθηκε ότι σκηνοθετούσε τσόντες. Μάζεψα τη τσάντα μου, τις γόβες μου και όπου φύγει φύγει. Μη γίνω και πορν σταρ, χωρίς καλά καλά να το καταλάβω.

Τα Σόδομα και τα Γόμορα

Και ερωτώ, γιατί οι άνθρωποι έχουν κακία μέσα τους και ζήλια?
Αυτό μου ήρθε τώρα γιατί παρατηρούσα μια στρίγγλα στη δουλειά να φωνάζει και να προσβάλλει μια συνάδελφο της.
Can't we all just get along?

Δεν ασχολούμαι με τα τραγικά σκάνδαλα των παπάδων. Ούτε με τα σκάνδαλα με τους δικαστικούς. Ούτε με το ότι η οικονομία μας δεν ήταν αυτό που νομίζαμε. Ούτε που όλοι στη τηλεόραση ξεκατινιάζονται. Ούτε που βουλιάζουμε αντί της εθνικής εξύψωσης. Ούτε που έχουμε χάσει τα μέτρα και τα σταθμά. Ούτε που είναι όλα κατάθλιψη και ντροπή.
Θέλω όραμα τώρα, με express delivery! Και δίνω μπουρμπουαρ ασύστολα γιατί είμαι μια κιουρία.

Μια από τα ίδια

Να πω ότι χθες ήταν παραγωγική ημέρα, θα σας πώ ψέματα.
Είχαμε ένα σωρό meetings και συζητήσεις επί συζητήσεων. Αλλά δε πρόλαβα να κάνω τίποτε άλλο. Γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα αμέσως. Στις τρεις το πρωί το τηλέφωνο με ξύπνησε αλλά ωσπού να το σηκώσω, το είχανε κλείσει. Ποιος άτιμος ήτανε? Φλογερός εραστής, μεθυσμένος, φίλος από Ελλάδα που ξέχασε τη διαφορά της ώρας? Ποιος ε, ποιος?

Σήμερα το πρωί μια συνάδελφος μου έκανε κήρυγμα για τα hydrogenated oils και ότι πρέπει να ψωνίζουμε μόνο προϊόντα που έχουν την ένδειξη NO HYDROGENATED OILS. Τι είναι πάλι αυτό βρε παιδιά; Μόδα των αμερικανών ή σημαντική πληροφορία που μου διέφυγε καθώς έπαιζα με τις Barbie μου?? Στο τέλος τι πρέπει να τρώμε επιτέλους?

Μια από τις αγαπημένες μου σειρές το Arrested Development δε πάει καλά με τις ακροαματικότητες και παρόλες τις καλές κριτικές και τα βραβεία, υπάρχει κίνδυνος να κοπεί.

Του αγοριού απέναντι

Σήμερα το πρωί έβρεχε και τώρα βγήκε ο ήλιος και κάνει ζέστη.
Τρελός καιρός.
Πήγα το πρωί στη δουλειά (ναι ναι ξέρω είναι Κυριακή, τι δουλειά έχω να είμαι στη δουλειά, αλλά ας όψεται η άτιμη κοινωνία που έχουμε σημαντικό meeting αύριο και εγώ είμαι ένα working girl). Πάω λοιπόν στον πρώτο όροφο να τυπώσω κάτι διαφάνειες και συναντάω ένα παλικάρι από άλλο team που επίσης έχει παρουσίαση με πελάτη αύριο. Αχ και εσύ εδώ Κυριακάτικα του λέω, ναι άστα μου λέει, τι να κάνουμε βρε παιδάκι μου υπομονή, του λέω, I hear you take it up the ass, μου λέει. Παρντόν??? Τι να απαντήσω τώρα, με έπιασαν και οι ντροπές. Τελικά αποδείχτηκε ότι έχουμε ένα κοινό γνωστό, ο οποίος όντως με είχε πάρει up the ass και του τα είχε διηγηθεί με το νι και με το σίγμα. Τελικά κανονίσαμε (με το παιδί στο πρώτο όροφο, όχι το φίλο του) να περάσει το βράδυ να δούμε τηλεόραση. Οπότε γύρισα από τη δουλειά να σιγυρίσω, να ετοιμαστώ και να φτιαχτώ. Τώρα όμως με έπιασε μια νύστα φοβερή, έκανα καφέ και είπα να γράψω εδώ μπας και ξυπνήσω. Και να δούμε πόση ώρα θα "δούμε τηλεόραση" απόψε γιατί το meeting αύριο αρχίζει στισ επτά.

Greek bloggers

Το τελευταίο καιρό βρίσκω όλο και πιο πολλά ελληνικά blogs.
Θυμάμαι πριν τρία χρόνια που τα μετρούσες στα δάχτυλα και τώρα γίνεται χαμός.

Έχει αρκετά και στο blogspot στη γειτονιά μου δηλαδή.

Να ένας ποδοσφαιρόφιλος.
Να ένας αρκούδος.
Να και ένας ομορφούλης.

Η οδύσσεια μιας ξεφωνημένης

Γεια σας,
ξεκινάω σήμερα αυτό το blog. Θα μπορούσε να λέγεται το μπλογκ μιας ξενιτεμένης, ή ακόμα καλύτερα το μπλογκ μιας ξεφωνημένης ξενιτεμένης. Με λένε Γιάννη αλλά μου αρέσει να με λένε Τζούλια. Και αν και είμαι μακριά από την πολυαγαπημένη μου πατρίδα την Ελλάδα, επιστρέφω συχνά. Γιατί η ζωή μακριά από τον ελληνικό αντρικό πληθυσμό είναι αφόρητη.
Επέστρεψα από Ελλάδα πριν μια εβδομάδα και ακόμη τα σημάδια από την επίσκεψη μου είναι έντονα (καλέ δεν εννοώ που δε μπορώ να κάτσω από το ξέσκισμα που μου έριξε ο Σάκης, για τα ψυχολογικά σημάδια εννοώ). Ας ελπίσουμε να μπορέσω να επιστρέψω Ελλάδα μόνιμα κάποια στιγμή.

Τέλος πάντων, πάω να δω φωτογραφίες του τέλειου άνδρα να ηρεμήσω.