In Greece

Στην Ελλάδα για διακοπές...
Όμως και στο καθήκον μου ως μπλογκερ και ανταποκρίτρια σεξουαλικών σκανδάλων συνεχίζω με τις καταχωρήσεις μου. Καταρχάς θα ήθελα να σχολιάσω ότι την ώρα που έφτανα στην Αθήνα με το αεροπλάνο, καιγόταν η Ραφήνα και οι ηλίθιοι τουρίστες στο αεροπλάνο κοίταγαν μέσα στη χαρά τη μισή Αττική να καίγεται και χαμογελούσαν και τραβούσαν φωτογραφίες. Τι να πω, δηλαδή, ή νόμισαν ότι βάλαμε φωτιά για να τους υποδεχτούμε ή είναι εντελώς αναίσθητοι. Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο για ταξί, μύριζε τόσο καμένο που έλεγες ότι όλα πήραν φωτιά. Και οι ταξιτζήδες με ευγένεια σου έλεγαν ότι κάποιοι δρόμοι έχουν κλείσει και αν θες να πας σε συγκεκριμένες περιοχές που είναι αποκλεισμένες, να πας να γαμηθείς.
Κάθησα στην Αθήνα μια μέρα. Τη χαρά της επιστροφής διαδέχεται η κατάθλιψη, δεν μένουν όλα ίδια, αλλάζουν , αλλά προς το χειρότερο. Έφυγα για Σαντορίνη με τρεις φαντάρους (σας γράφω από Σαντορίνη τώρα). Ακόμα και στις διακοπές φροντίζω για τον ελληνικό στρατό. Και για τα φουκαριάρικα τα αδέσποτα που τρέχουν απελπισμένα και ψάχνουν λίγη στοργή.
Μια φορά πριν χρόνια είχα έρθει ξανά Σαντορίνη και είχα γνωρίσει έναν άνδρα πολύ μάτσο και καλά, στυλ νταλικιέρη, γαμάω και δέρνω, στρατιωτικό, παντρεμένο και μάγκα. Τον έτρεμαν όλοι όπως έλεγε, αλλά μια φορά μου ζήτησε να φορέσει τη νυχτικιά μου και να βαφτεί λίγο και αν με πείραζε να τον βιάσω με ένα αγγούρι, και όλο αυτό με ξενέρωσε λιγάκι. Αυτό συμβαίνει συχνά με μάτσο Έλληνες που κρύβουν απωθημένα, και εγώ δεν έχω πρόβλημα να μοιραστώ το άιλάινερ με τον νταλικιέρη και το καλτσόν με τον ιερέα, αλλά βγες βρε κούκλε/α μου και πες το από την αρχή. Μη βγαίνεις προς τα έξω ο γαμίκουλας και με λίγο κρασάκι γίνεσαι η Μενεγάκη και κάνεις γούτσου γούτσου. Τι να πει κανείς πια.
Πάμε για μπάνιο.

Poem, ξανά

Ως γνωστόν, είμαι η ποιήτρια που τολμά να γράψει για τα μέρη του σώματος που άλλοι καλλιτέχνες δεν τόλμησαν να εξυψώσουν. Έτσι μετά από το ποίημα μου για τη μασχάλη, που μου ζητήθηκε και για Γιουροβίζιον (το θέλει η Ελλάδα για τη συμμετοχή μας το 2006 αλλά προσφορά έχω δεχτεί και από Ιρλανδία να παίξει σε μετάφραση) και για Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσαλλονίκης (που αναβιώνεται), ήρθε η ώρα να εξυμνήσω την πατούσα με το νέο μου ποίημα.

Μη με ρωτάς αν είμαι μια θεούσα
όταν πηγαίνω να σου γλείψω την πατούσα
Είμαι ευαίσθητη και με πολλές ανησυχίες
αλλά τα πόδια σου μου φέρνουν αϋπνίες.

Δεν είναι που άφησα τον άντρα μου για σένα
και γράφω το όνομα σου πάνω μου με χένα
Είναι που θα'θελα να ήσουν σαρανταποδαρούσα
για να σου γλείφω κάθε μέρα άλλη πατούσα.

Τι και αν με ώθησες απότομα και στη παρανομία
και με έκανες να γίνω μια τσούλα με τη βία
Κλαίω και οδύρομαι τα βράδια, πόρνη ούσα
παρηγοριά μου μόνο να σου γλείφω τη πατούσα.


Αφιερωμένο στο Νανάκο.

Instructions for the upcoming heatwave

Συμβουλή αντιμετώπισης του καύσωνα- Ανοίγουμε το αιρ κοντισιον και καλούμε φαντάρους για παιχνίδια. Αν δεν έχουμε αιρ κοντισιον φλερτάρουμε επίμονα άτομο με αιρ κοντισιον ώσπου να μας καλέσει σπίτι του. Πίνουμε πολλά υγρά. Φοράμε καπέλο (και μέσα στο σπίτι, δε ξέρεις καμια φορά). Κάνουμε άφθονα ντους με κρύο νερό. Παίρνουμε εισιτήρια για Αυστραλία όπου έχουν τώρα χειμώνα.
Γενικώς ότι μπορεί ο καθένας-σωθείτε, ήρθε καύσωνας!!!!!!

Ζέστη

Ζέστη πολλή έπιασε. Είναι να κρύβεσαι σπίτι με το αιρκοντισιον στο φουλ.

Διάβασα διάφορους έλληνες μπλογκοβλάκες που έγραφαν για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο και τα γνωστά ελληνικά "καλά να πάθουν" και δεν είναι αθώοι γιατί βρίσκονταν στο Λονδίνο, τι δουλειά είχαν να είναι εκεί, κλπ. Και θύμωσα πολύ, ήθελα να γράψω και να αφήσω σχόλια και να ξεκινήσω το διάλογο. Και μετά συνειδητοποίησα ότι άνθρωποι που βλέπουν θύματα, ανθρώπους με αίματα, με πληγές, τρομαγμένους, γονείς να ψάχνουν για τα παιδιά τους και να σπαράζουν, είτε στο Λονδίνο,είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στο Ιράκ, είτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, και χαλαρά, με το φραπεδάκι στο χέρι σου λένε, έλα μωρέ καλά να πάθουν, είναι άνθρωποι χαμένοι από χέρι. Και λυπάμαι που τέτοιοι άνθρωποι-τέρατα είναι τόσο άφθονοι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Αλλά και η ελληνική μπλογκόσφαιρα είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. How sad!

Haiku

Θα σε παρακαλέσω να μη με ξαναποκαλέσεις κότα,
τουλάχιστον όχι μπροστά στα κλωσσόπουλα μας.

Poem

Ως ποιήτρια και άνθρωπος των τεχνών γενικώς, απορώ πως η λογοτεχνία, η ποίηση και η ζωγραφική εξυμνούν σχεδόν όλα τα μέρη του σώματος, π.χ. τα μάτια, τη μύτη, τα χείλη, τα χέρια, πόδια κλπ και ποτέ δεν αναφέρονται στις μασχάλες. Για να αναπληρώσω αυτό το κενό, παραθέτω το παρακάτω ποίημα. Κάνω έκκληση στη Ναταλία Γερμανού να το προωθήσει για Γιουροβίζιον.

Ήρθα γλυκέ μου σπίτι σου και πάλι
για να σου γλείψω τη γλυκιά σου τη μασχάλη

Πλύσου καλά μ'αφρόλουτρο λεβάντα
βάλε το λάστιχο να τρέχει στη βεράντα

Η θεία σου μου είπε βρήκες άλλη
και όταν το έμαθα μου ήρθε μια ζάλη
κι αναρωτιέμαι αν σου γλείφει τη μασχάλη
η σκρόφα όταν χορεύεις πεντοζάλι

I am your lover undercover
και τη μασχάλη σου τη γλείφω like no other

survey

Καλέ βοήθεια, τι ζέστη είναι αυτή. Για όνομα δηλαδή! Και στην Ευρώπη έχει κύμα καύσωνα, οπότε που να πάει κανείς να δροσιστεί? Αυστραλία, που έχουν χειμώνα τώρα? Η ζέστη είναι αφόρητη, με υγρασία, δε μπορείς να αναπνεύσεις (σα να έχει κάτσει η Damsel πάνω σου ένα πράγμα).
Ευτυχώς που έρχεται το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα είναι αργία στην Αμερική (καθότι 4η Ιουλίου).

Και ερωτώ, τι κάνατε αυτή την εβδομάδα που να σας έκανε καλύτερους ανθρώπους?