World Cup

Μήπως τελικά να αρχίσω να παρακολουθώ Μουντιάλ?

Clouds

Κοιτάμε τα σύννεφα και προσπαθούμε να τους δώσουμε μορφή σε κάτι οικείο ή και φανταστικό. Το σύννεφο της φωτογραφίας το κοιτούσαμε χθες για ώρα στο πάρκο και τσακωνόμασταν ως το προς τι θυμίζει.... Εσύ τι λες (θα γίνουμε επιτέλους εραστές)?

The end of an era

Τελικά ο καύσωνας είναι φρικτός. Και με τα αιρ κοντισιον στο φουλ, με έπιασε ο λαιμός μου! Τρέχα γύρευε δηλαδή. Σήμερα βγήκα με τον εστιάτορα βόλτα και μετά γυρίσαμε σπίτι και κάναμε κολασμένο σεξ. Το πρωτότυπο είναι ότι ήταν η τελευταία φορά, γιατί ο εστιατορούλης μου παντρεύεται σε 2 εβδομάδες. Και παρ'όλο που επέμενε να έρθω και στο γάμο δε μου αρέσουν καταστάσεις του στυλ "από εδώ η γυναίκα μου και από εδώ το αίσθημα μου" ούτε εμένα να τραγουδάω στη δεξίωση "και θέλω να έρθω να σε αρπάξω από την άλλη να τη ρωτήσω με τα μάτια βουρκωμένα, με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα..." Και έτσι τελίωσαν όλα απόψε όμορφα όπως είχαν αρχίσει ένα χρόνο περίπου...

Dolls

Ο φίλος μου ο Μπρικόλας μου υπέδειξε σήμερα μια ιστοσελίδα που θα μπορούσε να είναι η λύση στη μοναξιά του, αν είχε πολλά χρήματα όπως τόνισε. Αν είχε πολλά χρήματα όμως, ίσως η λύση να είχε δοθεί και χωρίς κούκλες από σιλικόνη που φέρουν απίστευτη ομοιότητα σε άνθρωπο. Κυκλοφορεί και σε άντρικο μοντέλο και θα μπορούσε να τον αγοράσει για παρέα, αλλά όπως επισήμανε ο Μπρικόλας, ποιος θέλει να βλέπει ματς μαζί με το κολλητό του, ενώ ο κολλητός έχει πλήρη στύση;
Αλλά για εμάς τις κυρίες ίσως είναι μια λύση-δε ξέρω τι να σας πω....

Προσοχή στον εργασιακό χώρο

At the movies

Από την ασπρόμαυρη ελληνική ταινία "Ο Λουστράκος":

Η πλούσια νέα κόρη (Μιράντα Κουνελάκη) κατεβαίνει τις σκάλες και βλέπει το φτωχό νέο (Δήμητρη Παπαμιχαήλ) να γυαλίζει παπούτσια.

Κοπέλλα: Πώς σε λένε;
Νέος: (με ειρωνεία) Λούστρο
Κοπέλλα: Εμένα με λένε Λίζα.

Τι να της πεις τώρα;

Lyrics

Συχνά πυκνά κάθομαι με τις φίλες μου Βαγγέλη και Τσουτσουνέλα και τραγουδάμε γνωστά σουξέ με ελαφρώς αλλαγμένο στοίχο, πχ "Είμαι γκει και το κέφι μου θα κάνω, και θα πάρω και μια πίπα παραπάνω" ή το "Είμαι εγώ γυναίκα φίνα και μπλογκέρισσα". Το κάνουμε αυτό για μια δυο ώρες και βρίσκουμε μια εκτόνωση. Μόνο που χτες το κάναμε σε ένα καφενείο αντί για το σπίτι της Τσουτσουνέλας όπως συνήθως, διότι λέμε τι ξέρουν τα αλλοδαπά (ασχολούμαστε αποκλειστικά με ελληνικό στοίχο). Αλλά κατά κακή μας τύχη εκεί που ξεφάντωνε η Βαγγέλης με το "Εξαιρούνται τα μεγάλα σου αρχίδια, τα πυκνά σου μαλλιά" μας πλησίασε ένας κύριος από το διπλανό τραπέζι και μας είπε στα ελληνικά "μπράβο τα κορίτσια, είστε και στιχουργοί." Άντε τώρα να ξαναβγούμε έξω. Και το έλεγα εγώ, καλά να το τραγουδάμε, είναι ανάγκη και να το χορεύουμε?