Νηστεία και προσευχή λατρεμένοι μου φίλοι. Και σα να μη μας έφτανε αυτό, μπαίνω στο λεωφορείο μετά τη δουλειά τη Παρασκευή και κάθομαι σε ένα κάθισμα κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Ύστερα από λίγο ακούω κάτι φωνές, κάτι βρισιές κάτι μπουνιές και γυρνάω και βλέπω δύο κυρίους να πλακώνονται στο ξύλο. Και όμως, δεν είχαν έρθει στα χέρια δύο άντρες για χάρη μου όπως ίσως θα φαντάζεστε (και πολύ δικαιολογημένα) αλλά γιατί ο ένας δεν έκανε πέρα να περάσει ο άλλος να κατέβει. Οι μπουνιές και οι βρισιές έπεφταν σύννεφο, οι δύο κύριοι πέφτανε πάνω στους επιβάτες και στο πάτωμα. Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και ειδοποίησε την αστυνομία. Οι περισότεροι επιβάτες προσπάθησαν να βγουν αλλά ο οδηγός είπε ότι έπρεπε να περιμένουμε να έρθει η αστυνομία. Πλακώνουν τα περιπολικά και μπαίνουν μέσα στο λεωφορείο τρεις αστυνομικοί. Στην αρχή τους περίμενα με ανυπομονησία γιατί έχω μια προτίμηση στους ένστολους, αλλά όταν μπήκαν και ο ένας ήταν σα τον Έβερτ, ο άλλος σα το Πάγκαλο και ο τρίτος σα την Αλέκα την Παπαρήγα με μουστάκι, κάπως τολμώ να ομολογήσω ότι ξενέρωσα. Αρχίσαν τις ερωτήσεις, πήρανε τον ένα έξω να του μιλήσουν και τον άλλο στην άλλη άκρη να του μιλήσουν και αυτουνού. Μη σας τα πολυλογώ, κράτησε μισή ώρα αυτό το πράγμα, και τελικά ο Έβερτ ξαναμπήκε στο λεωφορείο, ρώτησε ποιος είδε τι συνέβη, κανείς δε μίλησε, ξαναβγήκε από το λεωφορείο και μετά από άλλο ένα μισάωρο, το λεωφορείο πήρε επιτέλους μπρος. Και έφτασα σπίτι μου μέσα στη μαύρη νύχτα. Πέφτω για ύπνο και πάνω που ονειρευόμουν ότι είμαι με τον Τζορτζ τον Κλούνευ και κανονίζουμε τα του γάμου μας, χτυπάει το τηλέφωνο μέσα στη μαύρη νύχτα. Είναι η Τσουτσουνέλα η οποία χώρισε με τους τρεις Σέρβους (και με τους τρεις) και ήταν απελπισμένη, χτυπιότανε και έλεγε ότι δε θα το αντέξει αυτό. Ευτυχώς είχε και την τηλεόραση ανοιχτή όσο έκλαιγε και κάποια στιγμή είδε διαφήμιση για πίτσα, θυμήθηκε ότι πείναγε και το έκλεισε για να παραγγείλει.
Υ.Γ. Η Mrs Petrochilos εδώ και μήνες ανακαινίζει το πίσω μέρος του σπιτιού της το οποίο το χρησιμοποιούσε ως δεύτερο γκαράζ, αλλά τελικά πούλησε το δεύτερο αυτοκίνητο και αποφάσισε να το μετατρέψει σε δωμάτιο για χόμπυ. Μου είχε πει ότι ήθελε να του δώσει απόλυτο ελληνικό χαρακτήρα. Φώναξε μάλιστα και έναν καλλιτέχνη ο οποίος έχει κάνει τοιχογραφίες σε εστιατόρια της περιοχής και είναι ελληνικής καταγωγής για να τις ζωγραφίσει τον ένα τοίχο. Οι εργασίες της ανακαίνισης κράτησαν μεγάλο διάστημα, αλλά επιτέλους η Mrs Petrochilos έκανε τα αποκαλυπτήρια. Σας παραθέτω δύο φωτογραφίες που τράβηξα με μεγάλη συγκίνηση με το κινητό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να της πω ότι η σημαία για το Αθήνα 2004 είναι τόσο παλιά που έχει το παλιό λογότυπο που δεν χρησιμοποιήθηκε μετά.
17 comments:
χαχαχαχαχχα, είναι το λόγκο της διεκδίκησης των αγώνων ρε
Πως το'κανε έτσι το γκαράζ? Σαν ταβέρνα γ' κατηγορίας είναι. Και ποιός παίζει όλα αυτά τα όργανα?
μέχρι τώρα νόμιζα ότι η Mrs. Petrocheilos ήταν ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας. είναι μεγάλο σοκ που οι φωτογραφίες του δευτερου γκαράζ-χασαποταβέρνα την μετατρέπουν ξαφνικά σε αντικείμενο ρεπορτάζ ρεαλιστικού ρεπορτάζ. σε λίγο θα βάλεις και φωτογραφία της Τσουτσουνέλας να κλαίει πάνω από τη φωτογραφία των τριών Σέρβων. τι να πω; you never cease to amaze.
Tι καρακιτσιαριο θεε μου. Σαν κατι αυθαιρετα κουτουκια με ελενιτ που βρισκεις μετα τα μεγαρα οταν χανεσαι στο δρομο προς Αγ. Θεοδωρους.
Μα αν ειναι δυνατον.
Απορω πως αντεχεις.
να βγάλεις γυμνές φωτογραφίες σου πάνω στο μπιλιάρδο (μη μου πείς πως δεν έβαλε θα πεθάνω), και να τις ανεβάσεις.
έχω δει πολλά σόκιν πράγματα στα διάφορα μπλογκ, αλλά αυτό είναι το χειρότερο...
Στην αρχή που διάβασα τη σκηνή με το ξύλο στο λεωφορείο χάρηκα γιατί νόμισα ότι είχες έρθει Ελλάδα.
Το τσαρδί της Mrs Petroxeilos είναι σαν προεκλογικό κέντρο του Μήτσου του τσομπάνου.
Έχω αρχίσει να σε λυπάμαι: μήπως να οργανώσουμε αποστολή σωτηρίας οι υπόλοιποι ιστολόγοι; Μήπως να απαγάγω κανένα Αμερικανάκι και να ζητώ να σε γυρίσουν στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα;
Τελικώς: είσαι καλά;
Αχ, αυτή η λεπτεπίλεπτη διακόσμηση ελληνικής ταβέρνας της δεκαετίας του '70 πόσο πίσω με πάει; Τόσο όσο δεν φαντάζ(ομαι)εσαι! Τα φιλιά μου στην Πετρόχειλος. Την αγαπώ.
Μα τι γκαντεμιά είναι αυτή που σε δέρνει? Μήπως να φωνάξεις έναν παπά να σου κάνει ένα ευχέλαιο???
gsus μου, αυτή που το βρήκε μου λες?
μαρία μου, είναι collection λέει.... πάντως η ίδια δε ξέρει να παίζει....
anonymous μου, σε ευχαριστώ, ελπίζω σύντομαι και περισσότερο φωτογραφικό ρεπορτάζ!
x-oyranouli άστα να πάνε, άστα!
mahlerouko πονηρούλη! Μπιλιάρδο δεν έχει! Σπανκ στο ποπουλίνο πάραυτα!
scatterbrain μου λολ, κουράγιο, εγώ που το είδα και από κοντά τι να πω!
αχ Ιφιμέδεια μου, καλά είμαι αλλά μου λείπει η Ελλάδα και οι Έλληνες τσολιάδες!
vivi μου θα της τα δώσω! Δε θα της πω ότι είπες το γκαράζ της ταβέρνα μη πληγωθεί όμως!
αχ Παυλούκο μου άστα, δε λες που δε με βιάσανε κιόλας στο λεωφορείο...
Μανούλα μου. My big fat greek wedding σπίτι, ένα πράμα.
Κι εγώ η ξανθιά χάρηκα, νόμιζα ότι όντως ήρθες εδώ γιατί στην Αμερική τους έχω για πολύ παιδαράδες τους ένστολους και ουχί Έβερτ-look.
Άσε που αναρωτήθηκα, τέτοιες καφρίλες στα λεωφορεία συμβαίνουν κι εκεί καλεεε;
Περαστικά για τη φίλη σου, έχω πάθει πολιτιστικό και cult σοκ απανωτά! Ήμαρτον!!!
Pame na kanoume sex katw apo to tagari t-w-r-a.
Οι τοιχογραφίες στο γκαράζ είναι οι κακοί οιωνοί των ελληνικών εκλογών
Που είσαι αγαπητέ μου? Τώρα που σε ανακάλυψα (αχ άργησα), αραίωσες τις εμφανίσεις σου στα ίντερνετς..
george μου έτσι και χειρότερα...
siganopapadia μου και εγώ ένα σοκ το έπαθα...
bibi NOW όμως!
αχ KnottyCat μου άργησα, αλλά επέστρεψα...
Δεν ξέρω ποιά είναι η Mrs. Petrocheilos γιατί μόλις ήρθα αλλά έχεις πλάκα θα σε διαβάζω!
Post a Comment