Thanksgiving 09

Αχ χάθηκα πάλι το ξέρω! Αλλά ήταν που είχαμε γιορτές και πανηγύρια.
Τις προάλλες είχαμε Thanksgiving και ως παράδοση αυτού του μπλογκ οφείλω να σας αναφέρω πως τα πέρασα.
Καταρχάς να δώσω λίγο μπάγκραουντ ινφορμάσιον. Ο Ιρλανδός ο οποίος γνώρισα, με κυνηγούσε έμμονα. Τι να κάνω και εγώ, δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα, δέχτηκα να βγούμε. Την ημέρα που θα βγαίναμε, μου έστελνε συνέχεια μηνύματα στο κινητό. Αλλά πολύ ρομαντικά, του στυλ "tonight i will fuck you like there is no tomorrow" και μετά "get ready for my dick" -αχ είναι ποιητής πάντως, δε μπορείς να πεις, αφού προς στιγμήν νόμισα ότι μου έστελνε μηνύματα στο κινητό στα Αγγλικά η Κική Δημουλά. Εκείνο λοιπόν το βράδυ πήγαμε, σε ένα περίεργο εστιατόριο μπαρ, που ο κόσμος έπινε μπύρες και έπαιζε μπιλιάρδο, βελάκια και άλλα κουφά, νομίζω ότι το 60% εκεί μέσα είχε κάνει σίγουρα φυλακή, και οι υπόλοιποι 40% ήταν καταζητούμενοι ή δραπέτες. Η συζήτηση δε κυλούσε και πολύ ομαλά, βασικά ο Ιρλανδός μου έλεγε για μηχανάκια, και για συνεργεία και άλλα βαρετά, μετά κάτι έλεγε για τη κρίση στο Ντουμπάι και για το χρηματιστήριο, αλλά εγώ προσπαθούσα να αποφασίσω να φάω όλες τις τηγανητές πατάτες, ή να το παίξω σεμνός και να τσιμπήσω μόνο μια δυο. Όλη την ώρα που μιλάγε χρησιμοποιούσε όσες βρισιές ξέρω στα αγγλικά (και μερικές που δεν ήξερα). Κανονικά σε άλλο εστιατόριο θα είχα φρικάρει μήπως μας ακούνε, αλλά μια και ο σερβιτόρος στο συγκεκριμένο πήρε την παραγγελία μας λέγοντας "what the fuck do you want" δεν ανησυχούσα και τόσο. Μετά το δείπνο πήγαμε σπίτι μου για να συνεχίσουμε τη συζήτηση για την οικονομική κρίση. Μετά κάναμε κολασμένο σεξ, αλλά επειδή είμαι άτομο σεμνό και ντροπαλό δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. Μια λοιπόν και επήλθε η Ελληνοιρλανδική αυτή συμμαχία, αποφάσισα να περάσω Thanksgiving μαζί του, και με τη Τσουτσουνέλα και την τρελοκοτσιδού στο σπίτι μου.

Και έφαγα όλο το πρωινό να παλεύω με μια γαλοπούλα μισού τόνου-μιλάμε αυτή η γαλοπούλα ήταν σαν ένας κοντούλης χοντρός άνθρωπος, αν σου έπεφτε στο πόδι σίγουρα στο έλιωνε. Τη γέμισα κιόλας, μπορώ να πω ότι η γαλοπούλα δε πρέπει να ήταν virgin, γιατί χωρούσε όλο το χέρι μέσα. Έφτιαξα και γλυκά και σαλάτες, τι να σας λέω, πέρασα ώρες στην κουζίνα! Η Τσουτσουνέλα ήρθε και έφερε πατατάκια (!!!) και σοκολατάκια, μάλλον το πέρασε για μούβι νάιτ. Η τρελοκοτσιδού ήρθε με το καινούργιο της μπόιφρεντ, και έφερε ένα κέικ με οργανικά υλικά, σόγια, χόρτα, γρασίδι, κλπ. Ο Ιρλανδός ήρθε τελευταίος και με μεγάλη καθυστέρηση (είχαμε λυσάξει στην πείνα ώσπου να έρθει). Μαζευτήκαμε λοιπόν όλοι γύρω από το τραπέζι και η τρελοκοτσιδού και ο φίλος της άρχισαν να ευχαριστούν που είμαστε όλοι μαζί απόψε κλπ κλπ. Η Τσουτσουνέλα και ο Ιρλανδός ήδη τσίμπαγαν τη γαλοπούλα όσο οι άλλοι με πάθος έδιναν ευχαριστίες, οπότε η διαδικασία ολοκληρώθηκε με γοργά βήματα. Φάγαμε, ήπιαμε, και γενικώς περάσαμε πολύ ωραία, αν εξαιρέσει κανείς ότι δε μπορούσαμε να βρούμε θέμα συζήτησης που να ενδιαφέρει όλους και να μας κρατάει σε συζήτηση πάνω από πέντε λεπτά. Η τρελοκοτσιδού έκανε το μοιραίο λάθος να ρωτήσει πως γιορτάζουμε το Thanksgiving στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Ο Ιρλανδός της απάντησε "we don't celebrate fucking Thanksgiving" (λιτός αλλά επί της ουσίας) ενώ η ηλίθια η Τσουτσουνέλα άρχισε μια διατριβή για λαγάνες και χαρταετούς μια και προφανώς πίστεψε ότι η Καθαρή Δευτέρα είναι το Thanksgiving της Ελλάδας. Όταν η τρελοκοτσιδού είπε "δηλαδή δε τρώτε γαλοπούλα?" η Τσουτσουνέλα απάντησε με έμφαση "no for Thanksgiving we eat fish and stuffed wine leaves".

Ο φίλος της τρελοκοτσιδούς μάλλον είχε κάνει λοβοτομή. Ότι και να λέγαμε έλεγε ή κουλ ή γάου. Επίσης να τονίσω ότι έφαγε τη μισή γαλοπούλα, όχι ότι του μέτραγα τις μπουκιές του ανθρώπου, αλλά η εικόνα που είδα γυρνώντας από την κουζίνα και τον είδα να είναι μπουκωμένος και να βγαίνουν από το στόμα του δύο κόκαλα ποδιών γαλοπούλας, με σόκαρε. Φάγαμε και pumpkin pies και παγωτά και άλλα πολλά, γενικά τον περίδρομο!

Πάω τώρα γιατί βρήκα μια συνταγή για irish soda bread, που εμείς οι Ιρλανδοί τρώμε πολύ, και θα τη δοκιμάσω. Αν πετύχει θα σας δώσω και τη συνταγή! Επίσης να τονίσω ότι η Ιρλανδία ήταν παράδειγμα προς μίμηση για το οικονομικό τους θαύμα και την ευμάρεια που είχαν στα 90ς, και τώρα περνάνε μεγάλη κρίση οικονιμική (άτιμο timing, πως να πάω εκεί τώρα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά με τον Ιρλανδό που δεν έχει δουλειές!)....