Happy belated Valentine's

Τα ταξίδια της δουλειάς με έχουν φέρει μακριά από τον Ιρλανδό σύζυγο μου, σε βαρετά μίτινγκς και δουλειά μέχρι τελικής πτώσεως. Και ο Ιρλανδός ούτε ένα μήνυμα στο κινητό δε μου έστειλε για το Valentine's ενώ εγώ μέχρι και φράουλες βουτηγμένες στη σοκολάτα του έστειλα (από αυτά τα μαγαζιά που κάνουν ντελίβερυ σε όλη την Αμερική, καθότι εγώ ήμουν στην άλλη άκρη λόγω δουλειάς). Και μια και είχα και την πιστωτική κάρτα στο χέρι, αγόρασα και μια τούρτα σοκολάτα για τον εαυτό μου. Για να πάνε τα φαρμάκια κάτω εδώ στην ξενιτιά. Και γνώρισα και έναν ακόμη Έλληνα εδώ στην ξενιτιά, τον λένε Γιώργο (και ποτέ δε τραγουδάει) και είναι πολύ καλό παιδί αλλά δυστυχώς είναι στρέιτ (προς το παρών τουλάχιστον). Του έστειλα και εκείνου φράουλες με σοκολάτα, και νομίζω φρίκαρε το παιδί, αλλά εντάξει εγώ του εξήγησα ότι στην Αμερική η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι κάτι σα τα Χριστούγεννα που όλοι κάνουν δώρα σε όλους (η οικονομία να δουλεύει). Δε νομίζω ότι το κατανόησε πλήρως. Και όταν εντελώς τυχαία έπεσα πάνω του στο λεωφορείο, ο πανικός ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του! Μήπως με θέλει κολασμένα και απλά κάνει το δύσκολο?


Αυτή την φωτό μου την έστειλε ένας χοτ κύριος από Βοστώνη.