ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα στο κλαμπ ΧΧΧΧ. Ήσουν με ένα φίλο σου. Τρελάθηκα με το που σε είδα. Έκανα ότι έπεσα κατά λάθος πάνω σου για να γίνει κατάσταση και εσύ για ξεκάρφωμα είπες "που πα ρε μπετονιέρα." ΄Οταν σε ακολούθησα χαμογελώντας, είπες ότι τάχα θα φώναζες την αστυνομία αν δε σε άφηνα ήσυχο (και καλά για να μη δείξεις τίποτε στους φίλους σου). Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Επικοινώνησε μαζί μου και πες μου τι σου ψιθύρισα όταν με απομάκρυνε ο σεκιούριτυ, για να ξέρω ότι είσαι εσύ.

Χάπια

Χθες ο Ιρλανδός με κάλεσε για δείπνο σε ελληνικό εστιατόριο για να με ευχαριστήσει που τον βοήθησα με την μετακόμιση και ανακαίνιση του σπιτιού. Αχ τι γλυκούλης, και τον είχα παρεξηγήσει. Μάλισα αφού κάτσαμε να φάμε, έσκυψε και στηρίχτηκε στο ένα γόνατο και ήμουν στο τσακ να αρχίζω να φωνάζω “yes yes I do” γιατί νόμιζα ότι θα μου έκανε πρόταση γάμου. Αλλά τελικά είχε σκύψει να πιάσει το μαχαίρι που του έπεσε, και ευτυχώς που δε μίλησα γιατί θα γινόμουνα ρόμπα. Το δείπνο ήταν πολύ ρομαντικό, δοκιμάσαμε μουσακά και τυρόπιτα και ο Ιρλανδός είπε ότι είναι πολύ πιο νόστιμα αυτά που μαγειρεύω εγώ από αυτά του εστιατορίου (μα όχι είδατε τι ευγενικό παιδί είναι κατά βάθος).

Και τώρα που είπα βάθος, η Mrs Petrochilos και ο εραστής της με παρακάλεσαν να τους ποτίζω τα φυτά όσο θα λείπουν (ναι πάλι για ταξίδι πάνε τα πιτσουνάκια μου, στο Σινσινάτι αυτή τη φορά αλλά μη με ρωτάτε τι πάνε εκεί να κάνουν, δε ξέρω). Πήγα το πρωί και αφού πότισα όλα τα φυτά στο σαλόνι, πήγα και στο υπνοδωμάτιο σύμφωνα με τις υποδείξεις τους για να ποτίσω μια τεράστια γλάστρα δέντρο. Και έριξα ένα γρήγορο βλέμα στο κομοδίνο που ήταν γεμάτο μπουκαλάκια φάρμακα, και όχι ότι είμαι κανένας περίεργος, αλλά τυχαία πάλι, πήρε το μάτι μου ότι το ένα κουτάκι έλεγε Viagra. Και έτσι λύθηκε το μυστήριο για το πως αποδίδει ο εραστής της Mrs Petrochilos στο κρεβάτι.

Υ.Γ. Χθες δέχτηκα για μια ακόμη φορά επίθεση λάσπης και κακοήθιας από τον ποταπό Πρόβατο Γαμηκουλίδη. Οι δικηγόροι μου, Τάνια Μπίρταχα, Τάκης Δίτσουνος και Paul Poulos δουλεύουν πυρετωδώς για να καταθέσουν μήνυση, και η καλή μου φίλη Γωγώ Αντζολετάκη στέκεται για μια ακόμη φορά στο πλευρό μου. Πρόβατε, ο καιρός γαρ εγγυς!

Paint

Ο Ιρλανδός μετακόμισε σε ένα σπίτι το οποίο θέλει πολύ δουλειά (είναι βασικά ένα ετοιμόροπο αχούρι). Και εγώ προσφέρθηκα γενικά και αόριστα να βοηθήσω. Όταν μου είπε λοιπόν να τον βοηθήσω να βάψει χθες ένα από τα δωμάτια (το υπνοδωμάτιο συγκεκριμένα) δέχτηκα και προσποιήθηκα και χαρά (γιατί οι σχέσεις θέλουν θυσίες και δουλειά).

Έρχεται λοιπόν το πρωί με το αυτοκίνητο. Ξεκινάμε να πάρουμε τις μπογιές. Αρχίζουμε να κοιτάμε δείγματα και ξαφνικά βλέποντας ένα απαίσιο μείγμα καναρινί λαχανί, ο Ιρλανδός μέσα στον ενθουσιασμό φωνάζει “oh that’s it! That’s exactly it!” Στην αρχή γελώ νομίζοντας ότι αστειεύεται, αλλά καθώς τον κοιτάζω, διαπιστώνω με τρόμο ότι σοβαρολογεί. Όσα επιχειρήματα και αν χρησιμοποίησα, ότι παρακάλια και αν του έκανα, ήταν αμετακίνητος. Δοκίμασα να του δείξω άλλα δείγματα, τίποτε! Κοίτα τι ωραίο που είναι και αυτό, να λέω εγώ, νόου γουέη, να λέει αυτός. Και τελικά αγοράζουμε κουτιά με αυτό το χρώμα το ….. του εμετού της νυφίτσας. (και για υπνοδωμάτιο, να το τονίσω και αυτό!)

Και γυρνάμε στο σπίτι του να αρχίσουμε το βάψιμο. Εγώ φυσικά δεν έχω ξαναβάψει ποτέ στη ζωή μου, και επιπλέον έπεσα και στον Ιρλανδό ο οποίος το είχε δει λες και αναστηλώναμε την Ακρόπολη. Αν μου ξέφευγε λίγη μπογιά στο ταβάνι (πέρα από την μπλε ταινία που είχε βάλει για να προστατέψει τις γωνίες) φώναζε και χτυπιόταν, λες και κόλλησα τσίχλα στη Μόνα Λίζα στο Λούβρο. Όταν μου έπεσε λιγουλάκι μπογίτσα στη μοκέτα κάτω από τις εφημερίδες, άρχισε να φωνάζει ότι είμαι fucking incompetent. Επειδή όμως είμαι άνθρωπος ανώτερος, δεν έδωσα συνέχεια (αν και ήμουν στο τσακ να του ρίξω ένα κουβά λαχανί μπογιά στη μούρη).

Φτάνει το μεσημέρι, εγώ έχω πεθάνει στην κούραση και λυσσάξει στην πείνα. Ο Ιρλανδός λέει κάτι για τρίτο χέρι μπογιά που θα χρειαστεί, αλλά εγώ έχω φτάσει να έχω παραισθήσεις. Του λέω δε κάνουμε επιτέλους το πολυπόθητο lunch break? Είχε αναλάβει εκείνος να φέρει σνακς κλπ και μου είπε να μην ανησυχώ, τα είχε όλα τακτοποιήσει. Ανοίγει το σάκο του και βγάζει από μέσα δυο μπουκάλια ζεστή μπύρα (εγώ δεν πίνω μπύρα, πόσο μάλλον ζεστή). Μετά βγάζει ένα πράγμα με αλουμινόχαρτο, το ανοίγει και βλέπω μέσα δυο λουκάνικα. Εγώ λατρεμένοι μου φίλοι όπως ξέρετε έχω πάθος για τα λουκάνικα, αλλά αυτό το κίτρινο λουκάνικο το περίεργο που μύριζε και περίεργα δεν υπήρχε περίπτωση να το φάω! Τι άλλο έφερες του λέω, “that’s it” μου απαντάει, “this is not a fucking all you can eat lunch buffet.” Τα νεύρα μου φυσικά τσατάλια. Αλλά δεν απαντάω γιατί κάνω υπομονή. Συνεχίζω να βάφω όσο εκείνος τρώει και τα δυο τα βρωμερά λουκάνικα και πίνει και τις ζεστές τις μπύρες.

Τελιώσαμε μετά από τέσσερις ώρες. Έχω πιαστεί, πονάει όλο μου το σώμα (τέτοιο πιάσιμο ούτε όταν είχα πάει διακοπές στο Ζούμπερι με πέντε πεζοναύτες). Φυσικά τον φιλοξενώ εδώ γιατί δε μπορεί να μείνει στο σπίτι που μυρίζει ακόμα μπογιά (και λουκάνικα)-εγώ δε θα μπορούσα να κοιμηθώ εκεί λόγω χρώματος. Με ρώτησε τι θα κάνουμε το βράδυ, του είπα να κάνει ότι θέλει, εγώ θα κοιμηθώ γιατί δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου (και τώρα που σας γράφω ακούω να ανοίγει ντουλάπια στην κουζίνα και να τραγουδάει με φωνή τενόρου). Κάτι μου λέει ότι η σχέση αυτή δε τραβάει….

Cultural Sensitivity

Εδώ στην Αμερική στον εργασικακό χώρο δίνουν μεγάλη έμφαση στο cultural sensitivity δηλαδή να δείχνεις σεβασμό και ευαισθησία απέναντι στην κουλτούρα του άλλου, όπου κουλτούρα δεν είναι μόνο η θρησκεία αλλά και οι παραδόσεις, τα έθιμα, οι παραδόσεις κλπ
Έτσι για παράδειγμα όταν ο άλλος είναι από μια χώρα όπου πρέπει να σκύβεις το κεφάλι στο χαιρετισμό, καλό θα ήταν να τον χαιρετίζεις έτσι (ώστε να δείξεις το σεβασμό σου απέναντι στην κουλτούρα του).
Στο γραφείο κάθε καινούργιος εργαζόμενος περνάει υποχρεωτικό cultural sensitivity training το οποίο κρατάει 3 ώρες (ένα από τα παραδείγματα που σου δείχνουν είναι και μια τρανσέξουαλ και ότι είναι λάθος να ρωτάμε αν πόνεσε όταν το έκοψε).
Σήμερα λοιπόν στη δουλειά έγινε παθιασμένη συζήτηση για το θέμα αυτό με αφορμή έναν καινούργιο υπάλληλο που έχει έρθει από το Πακιστάν. Ο υπάλληλος αυτός τη Δευτέρα έφερε στη δουλειά την αδελφή του (ή πέρασε η αδελφή του το μεσημέρι να τον πάρει για φαγητό, I am not sure). Όταν μπήκε στο γραφείο του ο υποδιευθυντής, ο υπάλληλος είπε από εδώ η αδελφή μου. Και ο υποδιευθυντής άπλωσε το χέρι του για χειραψία, η κοπέλα δεν έδωσε το δικό της, ο υποδιευθυντής συνέχισε να το έχει απλωμένο για αρκετή ώρα, η κοπέλα δεν τον κοίταζε στα μάτια και αυτός τα πήρε και βγήκε από το γραφείο του. Το ίδιο απόγευμα ο υπάλληλος πήγε στο γραφείο του και του έκανε παράπονο γιατί η αδελφή του δεν είναι σωστό να την ακουμπούν ξένοι άντρες, και με το να κάθεται τόσο ώρα απέναντι της δε σεβάστηκε ότι εκείνη δεν είναι σωστό να κοιτάζει άντρες στα μάτια.
Ο υποδιευθυντής ήταν έξαλλος και προέβαλε το επιχείρημα ότι όταν πας σε μια ξένη χώρα πρέπει να σέβεσαι και τα ήθη και τα έθιμα της χώρας αυτής, και αν η χειραψία που είναι καθιερωμένος τρόπος χαιρετισμού στην Αμερική σε προσβάλει, δε πας Αμερική. Η συζήτηση έφτασε στα άκρα με τους μισούς να υποστηρίζουν ότι δε μπορεί η Αμερική να σβήνει τα δικά της κοινωνικά μοντέλα για να είναι σεβαστή προς όλες τις παραδόσεις, η τρελοκοτσιδού έλεγε ότι πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε να σεβαστούμε κάθε κουλτούρα, ένας άλλος έλεγε ότι αν στην κουλτούρα του άλλου πλακώνονται στο ξύλο, αν θα πρέπει να το ενστερνιστούμε και εμείς κλπ. Εγώ δε πήρα θέση, τους άκουγα με αφοσίωση. Για το συγκεκριμένο θέμα έχω να πω μόνο δύο πράγματα-και εγώ όταν πρωτοήρθα Αμερική, είχα σκοπό να μη με αγγίξει και μαγαρίσει άντρας (αλλά κάπου πήγε στραβά το σχέδιο) και δεύτερον ο Πακιστανός υπάλληλος είναι αρκετά χοτ (σοκολατί το χρώμα που μ’αρέσει είσαι εσύ) και έχει και ένα χαλάκι στο γραφείο για τις προσευχές του σε συγκεκριμένες ώρες (το οποίο είναι σα μικρογραφία των χαλιών της Μιραράκη με το μπορδοκοκκινοκεραμιδί). Μα τι κακό βρε παιδί μου με αυτό το μπλογκ, ξεκινάω να κάνω σοβαρή πολιτικοκοινωνική ανάλυση και καταλήγω στο σεξ….

Υ.Γ. Εγώ βέβαια ανέκαθεν ήμουνα του cultural sensitivity. Όταν συζούσα με τον ποταπό Πρόβατο στη Δραπετσώνα, είχαμε ένα γείτονα, τον Djedid από το Djibouti Ως γνωστόν τοις πάσι, ο συνήθης χαιρετισμός στo Djibouti είναι να πέφτεις στα γόνατα και να φιλάς το πέος του άλλου (ο Πρόβατος γύρισε από τη δουλειά μια μέρα και με είδε στα γόνατα μπροστά από το γείτονα στην είσοδο της πολυκατοικίας, και πήγε το νου του στο πονηρό-αλλά ποιος έχασε το cultural sensitivity για να το βρει ο Πρόβατος?)

Quick Labor Day update

Τη Δευτέρα στην παγωμένη ξενιτιά (την Αμερική) είχαμε αργία (labor day). Παρόλα αυτά πήγα στο γραφείο γιατί η στρίγγλα μας έχει βάλει να δουλεύουμε αδυσώπητα για προθεσμία που πλησιάζει απειλητικά. Ενώ όμως είχα τη δουλειά της αρκούδας, πέρασα σχεδόν μια ώρα χαζεύοντας το lamebook.com όπου κανείς βλέπει τα πιο κουφά και ατυχή του facebook.
Ιδού και οι επιλογές μου




Η συγκεκριμένη αργία όμως είναι αργία για τις δημόσιες υπηρεσίες, τα μαγαζιά όχι μόνο είναι ανοιχτά, αλλά έχουν και εκπτώσεις, τις λεγόμενες Labor Day Sales. Γινόταν της κολάσεως στο κέντρο, είχαν βγει όλοι για ψώνια. Το απόγευμα πετάχτηκα από το γραφείο στα γρήγορα να δω την Mrs Petrochilos η οποία μόλις γύρισε από hiking trip με τον εραστή της (είχαν πάρει τα βουνά και τα λαγγάδια σε Μοντάνα, Άινταχο και δε συμμαζεύεται). Μου δείξανε και φωτογραφίες (αν και μετά τις πρώτες 20 κόντευε να με πάρει ο ύπνος). Ο δε γάιδαρος εραστής της ήταν σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες, έβγαζε φαίνεται φωτογραφίες αποκλειστικά τον εαυτό του κυρίως ως άλλος υπερήλικας νάρκισσος, με τους υποτιθέμενους μυς στα μπράτσα, στην μια με καπέλο, στην άλλη χωρίς καπέλο, με μασέλα, χωρίς μασέλα κλπ. Με καλέσανε και για φαγητό το Σάββατο για να δούμε λέει ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες με την ησυχία μας (τι αμαρτίες πληρώνω)...

Υ.Γ. Επίσης ενημερώθηκα ότι για άλλη μια φορά η Ελλάδα δεν κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση (ούτε και την τελευταία) σε μια ακόμα παγκόσμια κατάταξη
A Worldwide View of Tops vs Bottoms

Perfect dinner

Δε ξέρω τι σκέφτονταν οι διαφημιστές στην προκειμένη περίπτωση, αλλά το βίντεο θα μπορούσε να είναι και το τέλειο date που γίνεται εφιάλτης (και πιστέψτε με, έχω βιώσει τέτοια, αν και όχι τόσο σουρεάλ)

Ring

Σήμερα στη δουλειά μιλούσαμε για purity rings. Εδώ στην Αμερική όσοι θέλουν να δηλώσουν ότι παραμένουν αγνοί και παρθένοι μέχρι το γάμο τους φορούν αυτά τα δαχτυλίδια (ανάμεσα τους και πολλοί νέοι καλλιτέχνες στυλ jonas brothers και κάτι άλλα ανήλικα σταρ της Ντίσνευ). Αυτό όμως που δε γνώριζα είναι ότι purity rings φορούν και πολοί reborn virgins για να δείξουν έμπρακτα την αφοσίωση τους στην αποχή από το σεξ μέχρι να παντρευτούν. Οπότε όταν η συζήτηση έφτασε στους ενήλικες που φορούν purity rings, είπα ότι ίσως θα έπρεπε να φοράω και εγώ, γυρνάει η τρελοκοτσιδού και μου λέει “You? A purity ring? But you are a slut!” Excluse me παλιοηλίθια, εμένα θα πεις σλατ? Δηλαδή έλεος, είμαι εντελώς παρεξηγημένος, αν απλά είσαι άτομο αισθησιακό και εκπέμπεις ερωτισμό, δε σημαίνει ότι το κάνεις και με όλους. Εγώ φταίω που όταν τα θαλάσσωνε η τρελοκοτσιδού τις έκανα τις πλάτες στη στρίγγλα, για να μη χάσει τη δουλειά της-ωραία φίλη, που στα γεράματα κάνει τα μαλλιά της κοτσιδάκια.

Τέλος πάντων, αποφάσισα να πάρω purity ring για να τους μπω στο μάτι. Όταν είπα το βράδυ στον Ιρλανδό να πάρουμε και να φοράμε και οι δύο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα κάνουμε σεξ, απλά θα λέμε και καλά ότι περιμένουμε) απάντησε “what the fuck are you talking about” και όταν προσπάθησα να του εξηγήσω, μου είπε ότι αν πάρω τέτοιο δαχτυλίδι, θα με χωρίσει. Οπότε πρέπει να το φοράω μόνο στη δουλειά.
Πήγα σε κοσμηματοπωλείο εδώ κοντά το οποίο είναι και δίπλα σε εκκλησία (είναι και καλά χριστιανικό κοσμηματοπωλείο, whatever that means) και τα έχει και στη βιτρίνα. Η υπάλληλος είχε ένα περίεργο κότσο και μιλούσε με τσιριχτή φωνή. Άρχισε να μου δείχνει διάφορα, της λέω “do you have them in other types of rings as well?” “What do you mean?” με ρωτάει. “like purity cock rings” της απαντάω και με κοιτάει λες και της είπα ότι τρώω ωμά κουτάβια. «ΝΟ we do not!” απάντησε κοφτά. Σιγά μαντάμ, εγώ φταίω που σου δίνω και ιδέες να επεκτείνεις το φραντσάιζ σου.

Τέλος πάντων, πήρα δυο (σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη ο Ιρλανδός). Δεν είναι τέλειο? True love waits!