Neighbors

Πέρασα όλο το Σαββατοκύριακο με οικοκυρικά, πλυντήρια, σιδερώματα, σκουπίσματα. Και εκεί που είχα πέσει στα γόνατα και σφουγγάριζα τα πατώματα, χτύπησε το κουδούνι. Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα ήταν ένας καυτός ταχυδρόμος και καθώς θα έμπαινε μέσα με το πακέτο του (το πιάσατε το υπονοούμενο ε?) θα καταλήγαμε να κάνουμε κολασμένο σεξ στο πάτωμα δίπλα στον κουβά με το απορρυπαντικό. Αντ'αυτού όμως ήταν δύο Μορμόνοι. Δεν εγκατέλειψα την ελπίδα διότι η Τσουτσουνέλα μου είχε πει ότι μια φορά της την έπεσε ένας πολύ χοτ προσηλυτιστής αλλά δεν κατάλαβε ποια θρησκεία εκπροσωπούσε. Δυστυχώς όμως οι δικοί μου δεν ήταν χοτ, και επιπλέον ήταν άκρως εκνευριστικοί. Μιλούσαν ακατάπαυστα. είχαν και φυλλάδια μαζί τους. Εγώ φυσικά δε τους είχα βάλει μέσα, και τα λέγανε στο διάδρομο. Και ο μόνος λόγος που σας λέω για τα Μορμονάκια, είναι ότι εκεί που λέγανε τα δικά τους και σκεφτόμουν πως να τους κλείσω την πόρτα καταμούτρως χωρίς να τους προσβάλω, βλέπω την πόρτα απέναντι να ανοίγει και να βγαίνει ένας σούπερ χοτ κύριος! Έχω χοτ γείτονα και δε το ήξερα! Και χρειάστηκαν να έρθουν οι Μορμόνοι για να τον γνωρίσω. Μάλιστα πρόλαβα και του χαμογέλασα καθώς έμπαινε στο ανσασέρ και εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο! I am in love. Όταν έφυγε, έδιωξα κακήν κακώς τους Μορμόνους για να μπορέσω να καταστρώσω σχέδιο γνωριμίας. Λέω να του πάω ένα κέικ για να γνωριστούμε οι γείτονες.

Meanwhile, η Νόνικα Γαληνέα δήλωσε στο Βήμα ότι τη διαφύλαξε στη ζωή της ο φόβος του γελοίου. Γιαυτό και στη φωτό βλέπετε ότι δεν μας βγαίνει πάντα σε καλό να νικάμε τους φόβους μας.



Lets play the piñata!

Look who's back!

Με το βλέμα χαμηλωμένο, σεμνά και ταπεινά επιστρέφω καλοί μου φίλες και εραστές. Δεν είχα σκοπό να λείψω για τόσο μεγάλο διάστημα. Αλλά συνέβησαν τόσα που ως άνθρωπος, καλλιτέχνης και γατούλα του σεξ δεν προλάβαινα ούτε γραμμή να γράψω. Θα μου πεις τόσο καιρό που έκανα, έγραφα όταν η Ελλάδα ήταν ακόμα ανερχόμενη οικονομία που ζούσε το οικονομικό θαύμα και τώρα ζούμε την απόλυτη καταστροφή.
Ποιος θα το έλεγε ότι η χώρα μας θα γινόταν καημερινό πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων για τόσους μήνες! (Ευτυχώς που χώρισε και η Κιμ η Καρντάσιαν και γίναμε δεύτερο θέμα για μια εβδομάδα). Τόσες αναλύσεις επί αναλύσεων δεν έχουν γίνει ούτε για το παλαιστινιακό. Γιαυτό θα παραθέσω και τη δική μου. Η Ελλάδα πνίγει τις ιδέες και τα όνερα της νέας γενιάς και διαλύει κάθε υπόνοια επιχειρηματικότητας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν συζούσα με τον Πρόβατο, τα δύσκολα εκείνα χρόνια, είχα πολλές ιδέες για επιχειρήσεις, γιατί δεν ήθελα να ασχολούμαι μόνο με τα οικιακά. Είχα σκεφτεί να ανοίξω ένα μαγαζί που να πουλάει τα πάντα γύρω από το πέος, cockrings, προφυλακτικά, κρέμες, ξυριστικές μηχανές για όρχεις, λιπαντικά και εσώρουχα. Είχα μάλιστα σκεφτεί και τον τίτλο “Και του πουλιού το γάλα.” Όταν το πρότεινα στον Πρόβατο και του ζήτησα να χρηματοδοτήσει την ιδέα, έβγαλε αφρούς από το στόμα και ήταν κατηγορηματικά αντίθετος και ανένδοτος. Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία (είχα σκέψεις να επεκταθώ με αλυσίδες σε όλα τα Βαλκάνια). Και μετά όταν πρότεινα κομωτήριο για πέη (you get the concept) πάλι αρνήθηκε. Και πολλά άλλα παραδείγματα (την ιδέα μου για τηλεπαιχνίδια The Penis is Right και Blind Blow Job, μια δική μου πατέντα για εσώρουχο που στέλνει sms κλπ κλπ) Στην ιστορία αυτή δείτε παρακαλώ μεταφορικά εμένα ως τη νέα γενιά με ιδέες και όρεξη για δουλειά, και τον Πρόβατο τον δύσκαμπτο αρτηριοσκληρωτικό μηχανισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας και των συμφερόντων που πνίγει κάθε πρωτοβουλία.

Πρέπει να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε! Και επ’αυτού έχω προτάσεις. Να ψηφιστεί νομοσχέδιο που να απαγορεύει ρητά σε συγγενείς πρώτου βαθμού όσων έχουν κάνει πρωθυπουργοί τα τελευταία 50 χρόνια να είναι στη βουλή. Επίσης όσοι υπήρξαν υπουργοί τα τελευταία 50 χρόνια (και είναι ακόμα εν ζωή) θα απολογούνται δημοσίως για όσα έκαναν και το κοινό θα ψηφίσει ποιοι θα παραμείνουν στην τελική πεντάδα όπου θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν να ενασχολούνται με τα πολιτικά. Τέλος όσοι πολιτικοί έχουν λογαριασμούς στο εξωτερικό θα πρέπει να επιστρέψουν όλα τα επιχειρησιακά τους στοιχεία στο κράτος και να πάνε να τους φιλοξενήσει η Ζωζώ Σαπουντζάκη στην Κινέτα.

Αλλά ας αφήσουμε τα πολιτικά και ας πιάσουμε τα προσωπικά. Μετακόμισα όπως σας έιχα πει, σε άλλη πόλη αλλά ακόμα εδώ στην παγωμένη ξενιτιά (αν και μετακόμισα σε λιγότερο παγωμένο μέρος, αλλά η ξενιτιά είναι πάντα παγωμένη). Και άφησα πίσω μου συντρίμια αλλά και τον Ιρλανδό, και ήρθα εδώ μέσα στη μοναξιά να αφοσιωθώ στην παρθενία και την πλήρη αποχή από το σεξ. Αν εξαιρέσουμε κάτι περιστασιακό με τους μεταφορείς που έφεραν τα κοβώτια, και ένα φίλο ενός φοιτητή που κάνει πρακτική στη δουλειά, και τον κύριο στο καθαριστήριο, έχω πλήρη αποχή από το σεξ, αφού κοντεύω να ξεχάσω πως γίνεται. Επίσης δεν έχω γνωρίσει εδώ και κανένα Έλληνα και ξέρετε πόσο πολύ αγαπώ το ελληνικό… στοιχείο.


In summary, περνάμε δύσκολους καιρούς αλλά χρειάζεται να κάνουμε υπομονή, να μη το βάζουμε κάτω, Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές πρέπει να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι, να τραγουδάμε “Τράβα μπρος” και να κουνάμε το ποπουλίνο μας ρυθμικά!