Τι σου 'κανα και χύνεις

Σήμερα που ο ήλιος λάμπει και ζέστανε ο καιρός, αποφάσισα και εγώ να πάω για ψώνια και καφέ. Τι το ήθελα? Είχε τόσο κόσμο στα μαγαζιά και στους δρόμους που καλύτερα να είχα μείνει σπίτι. το Πάσχα των καθολικών και προτεσταντών πέφτει φέτος στις 27 Μαρτίου, οπότε έχουν γεμίσει όλες οι βιτρίνες με λαγουδάκια και αυγά. Το καλό για τους Έλληνες και Ελληνοαμερικάνους είναι ότι μετά το Πάσχα τους τα μαγαζιά πουλάνε τα πασχαλινά όσο όσο μέχρι ενενήντα τοις εκατό έκπτωση για να τα ξεφορτωθούν γιατί τι να το κάνουν το σοκολατένιο αυγό μέχρι του χρόνου ή τον κούνελο με τα σανδάλια. Και εδώ ακριβώς έρχεται το ελληνικό δαιμόνιο. Πας, παίρνεις δέκα κιλά αυγά σοκολατένια και πενήντα κούνελους και το Μάιο που είναι το δικό μας Πάσχα τα πας στο σπίτι που σε καλέσανε και το παίζεις Έλληνας πολιτικός σε καταυλισμό τσιγγάνων τα Χριστούγεννα όταν είναι οι κάμερες μπροστά. Θα μου πείτε βέβαια και αυτοί που τους τα πας το ξέρουν το κόλπο, ή θα το μάθουν τώρα που το έγραψα (διότι ως γνωστόν όλη η ομογένεια διαβάζει το blog μου.)
Χτες βγήκα για φαγητό με το τσοντοσκηνοθέτη. Πήγαμε σε ένα Κινέζικο εστιατόριο (έχω μια μικρή υποψία ότι το ρύζι είχε ένα κομάτι πέτρα ή δόντι μέσα, αλλά καλύτερα να μη το σκέφτομαι, άλλωστε αυτό δεν είναι το θέμα μας) και μετά για ποτό σε ένα μπαρ. Δοκίμασα μαρτίνι σοκολάτα με βατόμουρα (θα μου πείτε δεν έτρωγα καλύτερα μια πάστα) αλλά ήθελα και λίγο αλκοόλ για να μπορέσω να χαλαρώσω. Τελικά ενέδωσα στις πιέσεις του σκηνοθέτη-καυτού εραστή και του δόθηκα ολοκληρωτικά (όχι στις τουαλέτες του μπαρ, αλλά στο σπίτι μου μετά τη βραδινή μας έξοδο).

Το link της ημέρας:

GroupHug-Online Confessions

Είναι, λέει, σχεδιασμένο για εντελώς ανώνυμες εξομολογήσεις. Γράφεις και ομολογείς ότι θες και δε κρατάνε αρχεία για το IP σου ή άλλο τρόπο να βρουν ποιος έγραψε τι. Εξού και βρίσκεις από ομολογία φόνου μέχρι ότι κάποιος έβαλε τσίχλα στη καρέκλα του φίλου του.