American theater

Τη Πέμπτη είχαμε τη γιορτή του Thanksgiving και μαζευτήκαμε Έλληνες, Αμερικάνοι, μια Κινέζα, ένας Γερμανός και ένας Καναδός σε σπίτι να φάμε την παραδοσιακή γαλοπούλα. Είναι η ημέρα που στην Αμερική κλείνουν σχεδόν τα πάντα (μάλλον η μόνη μέρα που συμβαίνει αυτό γιατί και Χριστούγεννα βλέπεις μαγαζιά ανοικτά) και όλοι μαζεύονται σε σπίτια και τρώνε μέχρι να σκάσουν.
Ως σωστοί καλεσμένοι οι Έλληνες φέραμε όλοι από κάτι (ένα γλυκό, μια σαλάτα, κάτιτις). Ο ένας από τους οικοδέσποτες (αμερικάνος) έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν έμαθε ότι στην Ελλάδα, στη Κίνα και στη Γερμανία δε γιορτάζουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών (γιατί θα ήταν λογικό να γιορτάζουμε που οι Αμερικάνοι έσφαξαν τους Ινδιάνους μετά από συμφιλιωτικό τσιμπούσι). Τέλος πάντων, δώσαμε τις κατάλληλες εξηγήσεις (ότι η κάθε χώρα έχει τις δικές της γιορτές και επετείους)-έχω ακούσει τόσα κουφά στην Αμερική (πχ ερωτηήσεις του στυλ, "στην Ελλάδα πιστεύετε στο δωδεκάθεο?", "η Ελλάδα είναι στην Αφρική ή στην Ευρώπη?", "στην Ελλάδα γεννιέστε να μιλάτε Αγγλικά και μετά μαθαίνετε Ελληνικά?") που δε με εξέπληξε και τόσο η ερώτηση για το Thanksgiving. Όταν η γαλοπούλα ψήθηκε, οι πίτες ροδίσανε, οι σαλάτες ετοιμαστήκανε, καθήσαμε επιτέλους στο τραπέζι. Άντε να φάμε, σκέφτομαι, γιατί με έπιασε μεγάλη πείνα. Αλλά αλλοίμονο, οι οικοδεσπότες θέλανε να πιαστούμε χέρι χέρι (τι έγινε παιδιά? θα ρίξουμε κανα τσάμικο?-όχι να προσευχηθούμε λέει). ΄Αρχισε η προσευχή η ατελειώτου (Dear God, thank you for bringing us all together this very special day and allowing us to celebrate with friends in peace and safety...) Η προσευχή κράτησε κανα δωδεκάωρο-ούτε τηλεμαραθώνιος να ήτανε, εγώ έβλεπα τη γαλοπούλα μπροστά μου και με τα ζόρια δεν όρμηξα. Τελειώνουμε, πάμε να πιάσουμε τα μαχαιροπήρουνα, αλλά όχι.... Οι οικοδεσπότες θέλανε να πει ένας ένας για ποια πράγματα είναι ευγνώμονες (give thanks). Ε όχι $^&#*&@*!
Αρχίζει ένας ένας (οι άλλοι Αμερικάνοι λέγανε για ειρήνη και αγάπη, η Κινέζα κάτι είπε για σύσφιξη λαών- τώρα τι ακριβώς θα σας γελάσω γιατί είχα υπογλυκαιμικό σοκ), ο Τάκης είπε για το ότι η Ελλάδα κέρδισε στη Eurovision (το ξεφτίλισες Τάκη) και εγώ είπα κάτι βλακείες για αγάπη και φιλία (ήθελα να πω για δονητές και γόβες, αλλά σκέφτηκα επειδή είναι θρήσκοι μήπως δεν είναι πρέπον). Μετά οι οικοδεσπότες είπανε να προσευχθούμε και για τοως στρατιώτες στο Ιράκ-ο Τάκης και εγώ ήδη τσιμπούσαμε πέτσα από τη γαλοπούλα. Μετά ο οικοδεσπότης είπε με βουρκωμένα μάτια στην οικοδέσποινα "I love you honey, you are the world to me" και η οικοδέσποινα βούρκωσε και αυτή. Και μετά άρχισε το φαγητό, αλλά εμάς μας είχε κοπεί η όρεξη, γιατί όλοι ξέρουμε στη δουλειά ότι ο οικοδεσπότης κερατώνει την οικοδέσποινα με τη Κινέζα και το κάνουν στο γραφείο. Happy Thanksgiving!