History repeats itself

Προχθες είδα στην αμερικανική τηλεόραση να δίνει συνέντευξη ο X και κόντεψα να βάλω τις φωνές από τη χαρά και την έκπληξη μου (δηλαδή τις έβαλα).
Ο X και εγώ τα είχαμε πριν μερικά χρόνια, όταν εγώ άρχιζα τις σπουδές μου στην Αμερική και εκείνος ολοκλήρωνε το μεταπτυχιακού του.
Ακολουθήσαμε πιστά την συμβουλή οι Έλληνες να είναι μονιασμένοι στο εξωτερικό και γιαυτό τα φτιάξαμε και μετακομίσαμε μαζί σε ένα μικρό διαμέρισμα. 'Ηταν (και παραμένει) πολύ όμορφος και γλυκός.
Περνάγαμε καλά μαζί αν και ο X ήθελε πολλά παιχνίδια. Όταν μου είπε αρχικά ότι του αρέσει το roleplaying στο κρεβάτι, χάρηκα πολύ-γιατί ποιος άλλωστε δε θέλει να είναι καμαριέρα του σεξομανή αυταρχικού μαρκησίου, ή εργάτρια στα χέρια στου στυγνού καπιταλιστή εργοδότη, ή νοσοκόμα του ασθενή που εισήχθη στην κλινική για ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορμές.
Αλλά δυστυχώς ο X είχε πάθος με την ιστορία και έβρισκε όλα αυτά τα παραδείγματα "ξενέρα." Αντ'αυτού ήθελε να κάνουμε συγκεκριμένες ιστορικές αναφορές.
"Είναι πολύ κάβλα να είσαι εσύ κινέζα της δυναστείας των Κουινγκ και εγώ στρατιώτης της επανάστασης Ζινχάι." Και στην αρχή πήγαιναν όλα καλά, αλλά σε κάποια στιγμή αντιμετώπισα μεγάλο πρόβλημα λόγω των ελλείψεων μου στην ιστορία.
Και λάθη ο X δεν ανεχόταν, μη τυχόν έκανες αναφορά σε κάτι σύγχρονο την ώρα του παιχνιδιού, του έπεφτε αμέσως και ξενέρωνε. Θα ξεχάσω εγώ που έκανα την αντάρτισσα και εκείνος τον Εγγλέζο και ενώ με ανέκρινε επίμονα, είπα κατά λάθος ότι δε πρόκειται να του δώσω το κινητό του συναγωνιστή μου?
Ή τότε που έμπλεξα τον Τσε με τον Κάστρο και απέτυχα ως Κουβανή αγρότισσα που τύλιγε τα πούρα.
Και δεν είχαμε τότε το wikipedia, να πεταχτώ στα γρήγορα να διαβάσω πέντε πράγματα για την εποχή που καλύπταμε. Ούτε που μου έδινε το θέμα από πριν να ενημερωθώ.
Και πότε δεν ήθελε εύκολα, να τα ξέρω, πχ καμιά Θεοδώρα να το παίξω Ντενίση, καμιά Κλεοπάτρα,... όχι, πάντα του έρχονταν οι πιο τρελές ιδέες...

Σκέφτηκα ότι καλύτερο θα ήταν να μην μιλάω πολύ αν δεν ήξερα την περίοδο που καλύπταμε για να μη δείχνω άγνοια, έτσι έλεγε πχ
"έλα να κάνουμε ότι είμαστε στον εμφύλιο της Φινλανδίας του 1918 και εγώ είμαι ο Hugo Salmela και εσύ η γυναίκα του Mannerheim"
"αχ τέλεια" έλεγα εγώ, και ξεκινούσαμε χωρίς εγώ να έχω ιδέα τι ακριβώς παριστάναμε, έλεγε εκείνος
"πες ανόητη μικροαστή είσαι με τον ερυθρό στρατό ή με τον λευκό "
εγώ απαντούσα "αχ δε σου λέω"
"τι δε μου λες, πες να μη σε σφάξω"
"νιαου νιαου"
"τι νιαου νιαου, λέγε"
"εεεε.....το λευκό που ξεχωρίζει, εσύ με ποιους είσαι"
"έλα ρε μωρό, με ξενέρωσες πάλι, αφού ο Hugo Salmela ήταν ο αρχηγός της ερυθρής ταξιαρχίας"
"καλέ το ήξερα, αλλά η γυναίκα του Μανάρι χαιμ το ήξερε?"
"Mannerheim λέγεται και ήταν αρχηγός του στρατού και μετέπειτα πρόεδρος της χώρας, λες να μην το ήξερε η γυναίκα του"
"α δε ξέρω αν είχαν καλές συζυγικές σχέσεις..."
και με κοιτούσε με ένα ύφος σα να έλεγε, καλά σχολείο δεν έχεις βγάλει....
και έτσι οι ελλείψεις γνώσεων ήταν απειλή για τη σεξουαλική μου ζωή. Και τώρα που η Γιαννάκου-Κουτσίκου κάνει αλλαγές στην παιδεία, για το καλό σας το κάνει. Εγώ με την παπαγαλία στην Ελλάδα είχα πολύ καλούς βαθμούς στην Ιστορία, αλλά στο κρεβάτι δεν απέδιδα.
Ο X δεν σπούδαζε ιστορία (παραδόξως)-τελείωσε το διδακτορικό του και έφυγε για τις δυτικές πολιτείες (έτσι τελίωσε και η σχέση μας-λόγω απόστασης, όχι λόγω ασυμβατότητας ιστορικών χαρακτήρων) είναι τώρα νεός ανερχόμενος επιστήμονας στο χώρο της γενετικής και στη συνέντευξη που έδωσε, μίλησε για έρευνα που όταν αποδώσει καρπούς, θα αλλάξει την ιατρική επιστήμη (ή κάτι τέτοιο-δε πρόσεχα και πολύ τι έλεγε μια και είχα αφοσιωθεί στις αναμνήσεις). Πάντως αν πάρει το Νόμπελ, θεωρητικά πρέπει να μου δώσουν και εμένα τιμητική διάκριση, γιατό όταν γύρναγε κάθε βράδυ τα τελευταία δύο καθοριστικά χρόνια του διδακτορικού του, εγώ τον περίμενα με ένα ζεστό πιάτο φαϊ, και με προθυμία να υποδυθώ χίλιες προσωπικότητες.