R-E-S-P-E-C-T

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνδρες με βλέπουν μόνο σαν αντικείμενο του σεξ και όχι σαν άνθρωπο των τεχνών και των γραμμάτων.
Όταν τα είχα με τον εστιάτορα, συχνά πυκνά είχα κάνει προσπάθειες να κάνω συζήτηση επιπέδου μαζί του. Αλλά όποτε πήγαινα να του αναπτύξω άποψη για το στρουκτουραλισμό ή την επίδραση του ρεαλισμού στην ποίηση, με διέκοπτε λέγοντας «Σκάσε και ρούφα». Αλλά και παλαιότερα που τα είχα με τον Δημήτρη το γυμναστή, όταν ένα πρωί τον ξύπνησα με ποιήματα της Σαπφούς (έχοντας στο background το CD «η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Σαπφώ» και αναμένα κεριά) σηκώθηκε και με κυνηγούσε σε όλο το σπίτι με τη παντόφλα γιατί έλεγε ότι σκιάχτηκε πρωί πρωί.
Και ακόμα παλαιότερα που τα είχα με αμερικάνο 30αρη, όταν πήγα να του παρουσιάσω ένα χορευτικό νούμερο interpretative dance φορώντας μια κελεμπία, με θέμα την αποξένωση στην εποχή μας, όταν γύρισε από τη δουλειά, με αποκάλεσε crazy bitch. Και ένας άλλος που είχαμε γνωριστεί σε μουσείο κιόλας, όταν τον έφερα στο σπίτι να δει τα γλυπτά μου και τα κεραμικά που απεικονίζουν τον πόνο της μετανάστευσης, μου έκλεισε το μάτι πονηρά και με ρώτησε αν θέλω να μου τα βάλει όταν θα το κάνουμε.

Γιατί δεν αναγνωρίζεται το κύρος μου ως intellectual? Γιατί, γιατί, γιατί?