Dark stories from the past

Σήμερα λατρεμένοι αναγνώστες θα σας διηγηθώ μια ιστορία πολύ επώδυνη, και συγκεκριμένα πως παρά λίγο να πέσω θύμα βιασμού στην ελληνική ύπαιθρο.
Και όχι δεν επρόκειτο για καυτό νεαρό βοσκό.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Πριν τέσσερα χρόνια είχα πάει εκδρομή στη Βόρειο Ελλάδα. Βασικά με παρέα θα κάναμε το γύρο της Ελλάδας, αλλά εγώ ξεκίνησα πιο νωρίς γιατί είμαι άνθρωπος της διανόησης αλλά και της απομόνωσης, με σκοπό να ρεμβάσω και να φιλοσοφήσω τη ζωή και θα συναντούσα τους υπόλοιπους μετά από τέσσερις μέρες.
Καθώς εξοικειωνόμουν με τις γύρω περιοχές, αποφάσισα να πάω με πουλμαν σε ένα γειτονικό γραφικό χωριό (μισή ώρα από εκεί που θα συναντούσα τους υπόλοιπους). Έφτασα με ένα σάκο και την είδα περιηγητής, έβγαλα φωτογραφίες, έγραψα ποιήματα και μόλις είδα ένα καφενείο, πήγα με χαρά να ξαποστάσω ο διανοούμενος.

Το καφενείο ήταν εντελώς άδειο εκτός από την καφετζού, η οποία ξαφνικά και απροσκάλεστα κάθισε δίπλα μου. Εμφανιασιακά ήταν σαν την Βέτα Μπετίνι αλλά στο πιο παχύ, στο πρόσωπο έφερνε λίγο στον Πασχάλη Τερζή αλλά με πιο πυκνά φρύδια, και το χαμογέλο της θύμιζε τον Γιώργο Γεωργίου αλλά με λιγότερα δόντια.
Προσπάθησα να καταλάβω τι ήθελε, ώσπου ξαφνικά νιώθω το βαρύ της χέρι πάνω στο γόνατο μου.
-Τι θα πιεις, αγοράκη, με ρώτησε.
-Έεε, ένα φραπέ, σκέτο χωρίς…
-Ψιτ αγοράκη, εκτός από καφέ θες να σε κεράσουμε και τίποτε άλλο? Με ρώτησε και μου έκλεισε το μάτι.
-Όχι ευχαριστώ, κάνω δίαιτα, απάντησα τρέμοντας.
-Κλειδώνω το μαγαζί αυτή τη στιγμή και πάμε μέσα στην αποθήκη, είσαι?
-Καλέ προς Θεού, γιατί να κλειδωθούμε? Εγώ έχω κλειστοφοβία, μια χαρά είμαστε και έτσι.
-Βλέπω στα μάτια σου τι θέλεις.
-Βλέπετε στα μάτια μου ότι θέλω να φωνάξω την αστυνομία?
-Όχι βρε πονηρέ. Ξέρεις τι λέω. Δε μου λές, σου αρέσει το φουστάνι μου?
-Δε θα ήθελα να τοποθετηθώ επ’αυτού.
-Έλα γαμιά μου, πάρε μου τσολιά μου!
-Τι λέτε κυρία μου? Είστε καλά? Το ότι φοράω ροζ παντελόνι με στρασάκια δε σας λέει ότι μπορεί και να μην έχω την ψυχολογία του γαμιά? Τώρα για τσολιάς δε ξέρω, γιατί η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει η πιέτα στη φούστα και έχω και ένα ζευγάρι λευκό καλτσόν.
-Μην ανησυχείς, εγώ θα σε κάνω άντρα!
-Τι να με κάνετε άντρα καλέ κυρία? Εσείς πάτε με νταλικιέρηδες και τους κάνετε Κωστέτσο και δε θέλουν να ξαναδούν νινι ζωγραφιστό, εμένα θα κάνετε άντρα?
-Και τι? Απότιστη θα με αφήσεις?
-Γιατί, είχαμε κάνει συμφωνία να σας ποτίζω? Άλλωστε, μόνο εσείς νομίζετε θα είστε απότιστη? Όλη η χώρα έχει λειψυδρία. Πάντως, αν σταματήσετε το κεφαλοκλείδωμα, θα πάρω ένα φίλο μου στο κινητό, πολύ καλό παιδιί και σαβουρογάμης, θα έρθει με το αυτοκίνητο, σε δύο ώρες θα είναι εδώ να σας ποτίσει. Αν έχετε και μια μηχανή του γκαζόν, μπορούμε να κάνουμε και μια αποτριχωσούλα στο εν τω μεταξύ να σουλουπωθείτε.


Είχα πανικοβληθεί και η καφετζού φαινόταν ανένδοτη. Για καλή μου τύχη, μπήκε ξαφνικά μέσα πελάτης, η καφετζού φάνηκε να σκέφτεται για λίγα λεπτά, που εμένα μου φάνηκαν μια αιωνιότητα, σηκώθηκε και πήγε να τον χαιρετήσει. Εγώ μάζεψα τα πράγματα μου με συνοπτικές διαδικασίες και άρχισα να τρέχω σα το Βέγγο. Τρέχοντας, άκουσα τη καφετζού να φωνάζει “έλα εδώ εσύ που πας” αλλά δε γύρισα, δε σταμάτησα ούτε για λεπτό, έτρεξα για είκοσι λεπτά μέχρι τη στάση του λεωφορείου και έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου. Και ακόμη δεν έχω ξεπεράσει το σοκ….