Troubling

Ανησυχώ πολύ για τη σχέση μου με τον Ιρλανδό.
Προχθές είχε έρθει σπίτι μου και αφού φάγαμε, του πρότεινα να μείνει το βράδυ μια και είχε πάει αργά και έξω έβρεχε (greek hospitality γαρ). Εγώ είχα να ξυπνήσω πολύ νωρίς την επόμενη μέρα για να πάω στη δουλειά σε άκρως επείγον μίτινγκ. Αφού αναλύσαμε την οικονομική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης του ανακοίνωσα ότι πάω για ύπνο, εκείνος μου είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν και εκείνος.

Ακούμπησα το κεφαλάκι μου στο μαλακό μαξιλάρι και κοιμήθηκα αμέσως. Ξαφνικά πετάγομαι επάνω ακούγοντας κάτι ουρλιαχτά από την τηλεόραση και τον Ιρλανδό να φωνάζει oh fuck, oh yeah. Κοιτάω το ρολόι και ήταν 3 το πρωί. Με ανησυχία ρωτάω τι συμβαίνει (βλέποντας τον να είναι σε απόσταση δύο εκατοστών από την οθόνη της τηλεόρασης αρχικά υπέθεσα ότι έβλεπε τσόντα), και μου απαντάει ότι βλέπει τα Lost Tapes στο American Planet (ένα καλωδιακό κανάλι που όλη την ώρα βάζει ντοκιμαντέρ και εκπομπές με ζώα). Μένει με ανοιχτό το στόμα όταν του λέω ότι δεν έχω δει ποτέ Lost Tapes και μου εξηγεί ότι είναι μια σειρά που δείχνει ανθρώπους που έχουν μαζί τους βιντεοκάμαρες και καταγράφουν τις τελευταίες στιγμές τους πριν τους φάνε άγρια ζώα. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο ένα ανακόντα έτρωγε έναν κύριο.
Προσπάθησα με προσποιητό ευγενικό ύφος να του εξηγήσω ότι ήταν μαύρη νύχτα και έπρεπε να κοιμηθώ. Έδειξε κατανόηση και είπε ότι θα δει ως το τέλος το ανακόντα και μετά θα κλείσει την τηλεόραση. Ξαναέπεσα στο κρεβάτι βλαστημώντας το ανακόντα και τη σύσφιξη των λαών. Έβαλα ένα μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου για να μην ακούω τα ουρλιαχτά του κυρίου που του έτρωγε το τριχωτό μπούτι το ανακόντα, και τα επιφωνήματα του Ιρλανδού οποίος έκανε σα να βλέπει ποδοσφαιρικό αγώνα. Δε ξέρω πόση ώρα πέρασε αλλά ένα καινούργιο ουρλιαχτό με ξύπνησε πάλι. Με λιγότερο ευγενικό ύφος (αλλά πάντα με ευγένεια, τσαχπινιά και μπρίο) ρωτώ τον Ιρλανδό αν ακόμη το ανακόντα τρώει τον κύριο, και μου εξηγεί ότι το επεισόδιο εκείνο τέλιωσε αλλά τώρα έχει ένα με το τσουπακάμπρα (μη ρωτάτε τι είναι αυτό, κάτι σα σαύρα που το έχουν δει λέει στο Μεξικό και στο Πουέρτο Ρίκο αλλά δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει πραγματικά). Το συγκεκριμένο το τσουπακάμπρα ρουφούσε το αίμα μιας κυρίας μπροστά στο σύζυγο και το παιδί της. Του εξήγησα ότι έχω να ξυπνήσω πολύ νωρίς αλλά εκείνος μου διευκρίνισε ότι το κανάλι είχε μαραθώνιο με όλα τα επεισόδια και μου είπε να κάτσουμε να δούμε τα υπόλοιπα επεισόδια μαζί (με ρώτησε και αν έχω παγωτό). Αποφάσισα να μην απαντήσω για να μη πλακωθούμε μέσα στη νύχτα και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ με ωτασπίδες (αν και συνέχεια άκουγα και τον Ιρλανδό να φωνάζει και διάφορους να ουρλιάζουν καθώς τους κριτσινίζανε τα θηρία.)

Και σας ερωτώ, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος βλέπει μέσα στη μαύρη νύχτα ανθρώπους να τους τρώνε τα ανακόντα και τα τσουπακάμπρα και το ευχαριστιέται και θέλει και παγωτό και ποπ κορν? Περιττό να σας πω ότι τα νεύρα μου την επόμενη μέρα στη δουλειά ήταν κρόσια. Και απ’ ό,τι μου εξήγησε η τρελοκοτσιδού τα Lost Tapes είναι mockumentary, δηλαδή στημένα. Όταν το είπα στον Ιρλανδό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά, δεν ήθελε να το πιστέψει επουδενί. Του είπα ότι δε μπορεί να είναι τόσο αφελής, και ότι μάλλον θα πιστεύει και στον Άγιο Βασίλη, μου απάντησε no I don’t believe in fucking Santa Claus, του είπα να μη βρίζει τον Άγιο, και μου είπε ότι θα βρίζει όποιον θέλει. Τελικά συμφιλιωθήκαμε (αλλά όπως καταλαβαίνεται έχω τις επιφυλάξεις μου για το αν έχει σώας τα φρένας).