Easter

Χρόνια Πολλά λατρεμένοι και καυτοί μου φίλοι! Την Κυριακή του Πάσχα πήγα στην ελληνική εκκλησία για να γιορτάσω το Πάσχα με την ομογένεια. Και πήρα μαζί μου και τον Ιρλανδό για να μάθει πως γιορτάζουν το Πάσχα οι Έλληνες και για να συνεισφέρω στη σύσφιξη των λαών (γιατί αν δε συσφίξω εγώ τους λαούς, ποιος θα τους συσφίξει?). Πήγαμε λοιπόν στο πικνικ που οργάνωσε η εκκλησία μας, σε γειτονικό πάρκο. Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και είχανε σούβλες με αρνιά, σχάρες για λουκάνικα και χάμπουργκερ, ελληνικά και ελληνικοαμερικανικά φαγητά, πολλά ταψιά, και τεράστια ηχεία που έπαιζαν ασταμάτητα δημοτικά και νησιώτικα.

Πιστοί στην παράδοση οι ομογενείς, προσπάθησαν ένας κύριος και δύο κυρίες να μου κάνουν προξενιό τις κόρες τους. Σκέψου δηλαδή, και είχα πάει με τον Ιρλανδό αγκαζέ, δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνω, να πάω με φούστα μπλούζα και γόβες? (που θα τις φορούσα δηλαδή, δε το συζητώ, αλλά είχε ψύχρα το πρωί και είπα να βάλω κάτι πιο ζεστό). Αλλά έτσι είναι, η λαχτάρα του Έλληνα να δει τα παιδιά του να παντρεύονται ομοεθνείς, ομογενείς και ομόθρησκους (και ας είναι εκτός από ομόφυλοι, και ομοφυλόφιλοι)! Και άλλες φορές είχα τις προσφορές μου, ένας κύριος που μου είχε πει να κάνω παρέα με την κόρη του (σωσία της Βέτας Μπετίνι) είχε τέσσερα παρακαλώ εστιατόρια! Και αντί τώρα να παιδεύομαι με την στρίγκλα στο μετερίζι της αδίστακτης εκμετάλλευσης, θα είχα τα δουλικά να ψήνουν μπιφτέκια και λουκάνικα και εγώ θα έβλεπα Αντ1 σάτελαιτ στο κρεβάτι.

Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι ο Ιρλανδός ήταν αρχικά μέσα στη γκρίνια. Και γιατί το σουβλίζουν το αρνί, και γιατί τρώνε τη μαγειρίτσα που του φαινόταν αηδιαστική, και γιατί η μουσική είναι τόσο χάλια, και γιατί χορεύουν, γκρίνια γκρίνια γκρίνια. Αλλά σιγά σιγά και αφού ντερλίκωσε κάτι μουσακάδες, αρνιά και τυρόπιτες και ήπιε 2-3 μπυρίτσες, ήρθε στο τσακίρ το κέφι. Και εκεί που μίλαγα με την Mrs Petrochilos και τον απαίσιο εραστή της, γυρνάω και βλέπω τον Ιρλανδό να χορεύει κάτι σα τσάμικο με Έλληνες και Ελληνίδες ομογενείς στο ρυθμό του "έλα να πάμε σε ένα μέρος." Περιττό να σας πω ότι κατέληξε να χορεύει για μισή ώρα, και Κονιτοπούλου και Βανδή. Επίσης για ανεξήγητους λόγους, έβγαλε και τα παπούτσια του και τις κάλτσες και χόρευε ξυπόλητος (ωσάν ο νέος Νουρέγιεφ). Όταν έβαλαν Καλομοίρα, σταμάτησε να χορεύει και πήγε να φάει μπακλαβά (ευτυχώς γιατί γίναμε ρεζίλι). Και με μπουκωμένο στόμα, με το μισό μπακλαβά να κρέμεται από το στόμα του, είπε "fuck, this is great!" που ως γνωστόν είναι seal of approval!

Πήραμε τα κόκινα αβγά μας να τα τσουγκρίσουμε, και όταν ο εραστής της Mrs Petrochilos μου έσπασε το αβγό μου, είπε "στον διέλυσα το κώλο" (πράγμα που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι με θέλει κολασμένα, και φοβάμαι ότι θέλει να με βιάσει-αχ δόλια Mrs Petrochilos τι σου έμελε να πάθεις, σα τη Σάντρα τη Μπούλοκ, αθώα και αγνή, έμπλεξες με μπερμπάντη)

Ο παπάς της εκκλησίας ήρθε στο τραπέζι μας και μας χαιρέτησε και μου είπε "καλά έκανες και έφερες και το συμμαθητή σου" δείχνοντας προς τον Ιρλανδό. Κάτι που με χαροποίησε πολύ, γιατί δεν είπε καν συμφοιτητή, αλλά συμμαθητή, που σημαίνει ότι με κόβει γύρω στα 16-17! (Ή δε ξέρει καλά ελληνικά, που επίσης μπορεί να ισχύει, γιατί έχει μεγαλώσει στην Αμερική.)

Ήταν εκεί και όλοι οι μαθητές μου από το Greek School. Ήλπιζα να μαζευτούν και να μου φέρουν λουλούδια (σα σκηνή από το To Sir with love, ή τη δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά-ή μάτια? ποτέ δε μπορούσα να θυμηθώ τι χρυσό είχε αυτή η δασκάλα, μάλλον μαλλιά, γιατί χρυσά μάτια είναι spooky) αλλά αυτά τα σκασμένα ούτε μια χειρονομία ευγνωμοσύνης!

Και έτσι πέρασε και το Πάσχα, και πιστεύω ότι με τον Ιρλανδό ήρθαμε πιο κοντά, μας ένωσε για άλλη μια φορά η ελληνική κουζίνα και κουλτούρα.