Ιρλανδός αγνοείται

Ζω άλλο ένα δράμα αισθηματικό. Ο Ιρλανδός πήρε πριν τρεις εβδομάδες ένα ipad το οποίο δε το αποχωριζόταν ποτέ, στην τουαλέτα, στο κρεβάτι, στο φαγητό, στο αυτοκίνητο, πάντα μαζί του είχε το ipad. Χτες το βράδυ μετά από ώρες ταλαιπωρίας στην κουζίνα, πήγα να κάτσω στον καναπέ δίπλα του που έβλεπε στην τηλεόραση ένα σήριαλ με εξωγήινους. Εκεί που κάθισα με ορμή, μπρίο, τσαχπινιά αλλά και φινέτσα, άκουσα ένα κρακ σα να σπάει μια γυάλινη επιφάνεια. Σηκώθηκα απότομα και διαπίστωσα ότι το ipad είχε σπάσει (το οποίο όμως δεν το είχα δει καν εκεί ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ που το είχε χώσει). Ο Ιρλανδός άφησε κάτω το μπούτι κοτόπουλο που έτρωγε και άρχισε να φωνάζει έντρομος ότι έσπασα το ipad του. Άκουσα όλες τις ιρλανδικές βρισιές που υπάρχουν στο λεξιλόγιο, ενώ ο Ιρλανδός χτυπιόταν πάνω κάτω, είχε γυρίσει το μάτι του, νομίζω ότι άφριζε και το στόμα του. Προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντας του να μη φωνάζει και ότι θα του έφτιαχνα κέικ με παγωτό. Αλλά αυτό δεν τον ηρέμησε, αντ'αυτού άρχισε να πετάει ποτήρια, μαξιλάρια και να κλωτσάει τις καρέκλες. Τελικά έφυγε κοπανώντας την πόρτα, αφήνοντας πίσω του συντρίμια (το ipad), το μπούτι κοτόπουλο, αλλά και το μπουφάν του. Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί του, δε το σηκώνει το κινητό, δεν απαντάει στα μηνύματα μου (ούτε καν σε αυτό με το φιλοσοφικό νόημα για το πως ο σύγχρονος άνθρωπος εξαρτάται σε ανησυχητικό βαθμό από την τεχνολογία) και γενικώς αγνοείται για σχεδόν 24 ώρες. Προσπάθησα να κολλήσω την οθόνη με σελοτέιπ, αλλά δεν βοήθησε και πολύ. Θα περάσω από το σπίτι του να δω αν είναι εκεί (θα πάρω και την Τσουτσουνέλα μαζί μου ως bodyguard).