Merry Christmas

Τα δύσκολα χρόνια που ζούσα με τον Πρόβατο, δύο ήταν οι επίμονες φήμες που κυκλοφορούσαν στη γειτονιά μας, στη Δραπετσώνα. Η πρώτη φήμη ήταν ότι είχα κερδίσει την πρώτη θέση στα καλλιστεία Miss Pipa με μέσο (το οποίο ήταν αισχρή συκοφαντία που διέδιδαν οι δύο αναπληρωματικές, η Ελένη η κομώτρια και ο Τάκης ο φοροτεχνικός). Η δεύτερη φήμη ήταν ότι ο Πρόβατος ήταν μέλος της ρωσικής μαφίας (ακόμα παραμένει αδιευκρίνιστο-don’t ask, don’t tell). Η αλήθεια είναι ότι στη γειτονιά με ζηλεύανε γιατί ήμουν τρέντυ και μπροστά από την εποχή μου (εγώ διοργάνωσα το πρώτο red carpet event στη Δραπετσώνα, και είχα πληρώσει το περιπτερά να κάνει τον paparazzi στην αυλή μας, αλλά δε τα καταλαβαίνανε αυτά και έλεγαν ότι είμαι για δέσιμο). Τα Χριστούγεννα όμως έρχονταν όλοι να δοκιμάσουν τα μελομακάρονα μου και τους κουραμπιέδες μου, και να θαυμάσουν το σεμνό και λιτό χριστουγεννιάτικο στολισμό που έκανα στο σαλόνι μας. Και διαπίστωνα ότι οι μέρες των Χριστουγέννων είναι όντως μέρες αγάπης και φιλίας. Αφού όλοι οι γείτονες, αυτοί οι ίδιοι που δε δίσταζαν να σχολιάζουν και να κουτσομπολεύουν, τις μέρες αυτές έρχονταν για να ευχηθούν, και ενώ όλο το χρόνο με εκνεύριζαν, όταν τους έβλεπα όλους μαζεμένους γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να πίνουν κρασί και να τραγουδούν γυμνοί, ένιωθα ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων σε κάνει να συγχωρείς και να αγαπάς. Μπορεί να μη κρατάει πολύ η διάθεση αυτή (ίσως όσο κρατάνε οι γιορτές) αλλά όσο είναι κανείς σε πνεύμα συγχώρεσης νιώθει πιο ελεύθερος (και αυτές τις γιορτινές μέρες κατάφερνα μέχρι και τον Πρόβατο να συγχωρέσω που ενώ του ζητούσα συγκεκριμένο δώρο για τα Χριστούγεννα (πχ γούνα, διαμάντι, σεμνό κολιέ) εκείνος μου αγόραζε άσχετα (πχ συνδετήρες, ένα δαγκωμένο κρουασάν, ξηρούς καρπούς). Τέλος πάντων, ας μη τα θυμάμαι και συγχίζομαι, είπαμε τις γιορτές τα συγχωρούμε (σχεδόν) όλα. Merry Christmas everybody!