χάπυ νιου γίαρ (και νιαου γίαρ)

Happy New Year (με μια μικρή καθυστέρηση οι ευχές)!

Τα Χριστούγεννα τα πέρασα στην ξενιτιά και στη μοναξιά. Ο Ιρλανδός αποφάσισε να πάει πίσω στο Δουβλίνο για ένα μήνα σχεδόν αφήνοντας με σα τη καλαμιά στον κάμπο. Έτσι πέρασα και ανήμερα Χριστούγεννα και παραμονή Πρωτοχρονιάς με την Mrs Petrochilos και τον εραστή της.
Ο Ιρλανδός (ο οποίος επιστρέφει αύριο) ποιος ξέρει σε τι ακολασίες έχει επιδοθεί στα μπαρ του Δουβλίνου. Βέβαια την Πρωτοχρονιά έστειλε SMS “fireworks in the sky, lets fuck” το οποίο επιβεβαιώνει ότι είναι ένας ποιητής. Όμως μου μπήκαν και ψύλλοι στα αυτιά ότι μπορεί να σκόπευε να το στείλει το μήνυμα αλλού, σε κάποιον άλλο Ιρλανδό φίλο από τα παλιά, συμμαθητή ή συγκρατούμενο στις φυλακές από το παρελθόν. Διότι αν στέλνεις μήνυμα σε κάποιον που είναι 10 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, δε λες “ας το κάνουμε”, λες “αχ μου λείπεις και δε μπορούμε να το κάνουμε”. Αλλά ας το παραβλέψουμε. Με την έναρξη του 2011 έγινα για άλλη μια φορά reborn virgin, και θα ακολουθήσω το δρόμο της αποχής και της αγνότητας. Κυρίως διότι σε μια στιγμή αδυναμίας έκανα ένα μικρό παράπτωμα. Όπως έχω αναφέρει παλαιότερα, συμμετέχω σε ένα book club όπου κάθε μήνα συζητάμε ένα βιβλίο που όλη στην ομάδα έχουμε διαβάσει και αυτός που διαλέγει το βιβλίο φιλοξενεί τους άλλους στο σπίτι του (τι φταίω που είμαι των τεχνών και των γραμμάτων). Τέλη Δεκεμβρίου ήταν η σειρά μου να φιλοξενήσω τους υπόλοιπους. Και επειδή ως Έλλην το θεσμό της φιλοξενίας τον τιμώ, φρόντισα να έχω μέχρι και του πουλιού το γάλα (no pun intended). Αφού το συζητήσαμε το βιβλίο μέχρι θανάτου (το οποίο by the way ήταν το Freedom του Franzen που το συνιστώ ανεπιφύλακτα) και φάγαμε και ήπιαμε, άρχισαν να φεύγουν ένας ένας οι καλεσμένοι. Στο τέλος έμεινε μόνο ένας, που τον γνωρίζω εδώ και καιρό (σοβαρό παιδί και από σπίτι). Τον ρώτησα αν θέλει λίγο καφέ, μου είπε ναι, πήγα μέσα να φτιάξω τον καφέ, γυρνάω με το φλιτζάνι στο χέρι και είναι στον καναπέ με το παντελόνι κατεβασμένο. Αφού όπως προείπα τη φιλοξενία τη θεωρώ ύψιστη αρχή, τι να έκανα ο host(ες). Όμως περασμένα ξεχασμένα, κυρίως διότι έγινα πάλι reborn virgin, και έτσι δε χρειάζεται να μάθει τίποτε ο Ιρλανδός.

Επίσης να σας αναφέρω ότι είδα τόσο χιόνι στις γιορτές όσο δεν έχει δει η πολική η αρκούδα. Χιονοθύελλες η μία πάνω στην άλλη, για να καταλάβετε δεν έκαναν ντελίβερυ στη γειτονιά μας οι πιτσαρίες λόγω χιονιού για τρεις μέρες (κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα μέρη μας). Ευτυχώς έχουν αρχίσει να λιώνουν σιγά σιγά….