Live Report from the Thanksgiving dinner

Επανέρχομαι με την ανταπόκριση που σας υποσχέθηκα.
Το γεύμα ήταν υπέροχο, φάγαμε του σκασμού. Και οι καλεσμένοι ήταν τρεις Έλληνες (εγώ, η φίλη μου η Τσουτσουνέλα και ένας Έλληνας φοιτητής που δεν τον είχα γνωρίσει άλλη φορά, αλλά τον κάλεσε η οικοδέσποινα γιατί δουλεύει στο τμήμα της-είναι καθηγήτρια και όταν έμαθε ότι είναι Έλληνας του είπε να έρθει γιατί θα γνώριζε και άλλους Έλληνες-που να ήξερε ο δόλιος), δυο Γερμανοί (ο Γερμανός από τη δουλειά και η γυναίκα του) και πέντε Αμερικάνοι. Συν ο οικοδεσπότης και η οικοδέσποινα (Αμερικάνοι επίσης). Δυστυχώς πάλι πήγαμε γύρω γύρω στο τραπέζι να πει ο καθένας για ποια πράγματα είμαστε ευγνώμονες (γιατί πέφτω πάντα σε τέτοιες ομάδες). Και εκεί που οι Αμερικάνοι ευχαριστούν για την αγάπη και την συμφιλίωση και τις μικρές στιγμές τρυφερότητας και το ταξίδι της αυτογνωσίας, ο Έλληνας φοιτητής είπε «ehhh I am grateful that I found cheap tickets to Greece”, η Τσουτσουνέλα είπε «I give thanks for all the beautiful friends I made this year” (νομίζω ότι έκανε αναφορά σε κάτι Ρουμάνους που την πήρανε ομαδικά τις προάλλες), ενώ εγώ το είχα προετοιμάσει και είπα “I give thanks for today, for spending this day with dear friends” (ναι το ξέρω είναι εμετικό, but when in Rome do as the Romans do). Η οικοδέσποινα συγκινήθηκε και μου έπιασε το χέρι (αλλά την είχα δει πριν που είχε τσιμπήσει γαλοπούλα με τα χέρια). Ο Γερμανός είπε ότι είναι ευγνώμον για το τζάμπα φαγητό-μα έλεος πια!

Τέλος πάντων, μετά φάγαμε του σκασμού και η κουβέντα ήταν ευχάριστη και δεν είχαμε διαφωνίες ή καβγάδες. Φέυγοντας η οικοδέσποινα μας έδωσε και τάπερ με φαγητό, αλλά και κολοκύθες (οι οποίες μάλλον τις είχαν περισέψει από το Halloween και βαριόταν να τις πετάξει). Εμένα με είχε κατασυμπαθήσει και μου έδωσε δέκα στοίβες τάπερ.

Βγαίνοντας από το σπιτι προθυμοποιήθηκε ένας από τους καλεσμένους, ο Έλληνας φοιτητής, να με πάει με το αυτοκίνητο στο σπίτι μου. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο και κρατώντας τα τάπερ και τις κολοκύθες, μου είπε, άσε που να τα κουβαλάς όλα, θα σου πέσουν, στάσου να σε βοηθήσω, και ήρθε μαζί μου μέσα στο σπίτι. Μα τι τζεντλεμαν, σκέφτηκα και του είπα να κάτσει, τον ρώτησα αν θέλει καφέ, μου είπε ναι και έτσι σε λίγα λεπτά καθόμασταν στο σαλόνι και πίναμε καφέ, ενώ ο Μπάμπης γεμάτος χαρά έτρωγε από το μπολάκι του στην κουίνα δείγματα από τα τάπερ.

-Αχ με πονάει η πλάτη μου.... μου λέει ο φοιτητής και κάνει μια γκριμάτσα λες και τον σφάζανε πισώπλατα.
-Ναι, τώρα που έχει υγρασία ο καιρός...
-Να βρισκόταν κάποιος να μου κάνει μασάζ...
-Νομίζω ότι στη δουλειά κάποιος μου είπε για ένα καλό φυισοθεραπευτή
-Όχι, όχι εγώ εννοώ τώρα, εδώ, κάποιος να μου έκανε μασάζ, τι να το κάνω από βδομάδα...
-Α ναι, έχεις δοκιμάσει αυτά τα μηχανήματα μασάζ που πουλάνε, που μπορείς να τα χρησιμοποιείς για περιοχές που πονάς? Είδα ένα τηλεμάρκετιγκ τις προάλλες και μια κυρία από εκεί που περπατούσε στα γόνατα σα να πήγαινε τάμα στην Τήνο, τόσο πόνο μιλάμε στο αυχενικό, πήρε το Σουπερ Μασαζ Παουερ και τώρα ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο στην ενόργανη.
-Τι να σου κάνουν τα μηχανήματα και οι μπαταρίες, αλλιώς είναι το μασάζ από χέρια. Αχ αχ η πλατούλα μου, αχ να βρισκόταν τώρα κάποιος εδώ να μου έκανε μασάζ.
-Τώρα που είπες Ιράκ, τι θα γίνει βρε παιδί μου με αυτόν τον πόλεμο?
-Μα δεν είπα για Ιράκ, μην αλλάζεις το θέμα, μιλούσαμε για την πλάτη μου που πονάει και ότι κάποιος πρέπει να μου κάνει μασάζ.
-Και εμένα κάποιος πρέπει να μου κάνει δώρο αεροπορικά ειστήρια για Ιαπωνία πρώτη θέση, αλλά είναι βουβός ο πόνος μου.
-Εμένα πάλι όχι, έλα πάμε μέσα να μου κάνεις μασάζ.
-Καλά, αλλά να καταγραφεί στα πρακτικά ότι προέβαλα μια άλφα αντίσταση, δε θέλω να μου βγει το όνομα, καταλαβαίνεις...