Friday, March 30, 2007
At the Museum
Σήμερα μετά την δουλειά πήγα στο Μουσείο Ερωτισμού, που είναι downtown, γιατί είμαι άνθρωπος των τεχνών και των γραμμάτων, και τράβηξα μερικές φωτογραφίες και σας τις παραθέτω:
Thursday, March 29, 2007
Sweat
Η φίλη μου η Τσουτσουνέλα λέει ότι την ανάβει ένας άνδρας όταν ιδρώνει. Επ'αυτού θα ήθελα να τονίσω ότι διαφωνώ διότι σημασία έχει για ποιον άνδρα πρόκειται, if you know what I mean...
Personality Test
Αχ Λίλη μου γλυκιά, τα τεστ τα έκανα μια και μου έριξες το μπαλάκι, αλλά νομίζω ότι είναι λάθος, άκου εκεί να βγάλει τη γατούλα του σεξ Γκάντι!!!
Wednesday, March 28, 2007
Virgin Mega Stores
Λοιπόν λατρεμένοι αναγνώστες, εδώ στην Αμερική που βρίσκομαι συμβαίνουν όλα τα παλαβά.
Ένας συνάδελφος στο γραφείο μας (ο οποίος είναι γνωστός για τις επισκέψεις του στα μπαρ αλλά και τις τύψεις του λόγω αυστηρής καθολικής ανατροφής) ανακοίνωσε την ώρα του μεσημεριανού γεύματος ότι αποφάσισε να ξαναγίνει παρθένος. Στην Αμερική αρχίζει και αποκτά μεγάλη διάδοση το κίνημα των ξαναγεννημένων παρθένων (re-born virgins), δηλαδή αφού έχεις παρθεί με το μισό πληθυσμό της χώρας σου (και αν η χώρα σου είναι η Κίνα, θα έχεις σίγουρο ανατομικό πρόβλημα), λες λοιπόν κάποια στιγμή, βαρέθηκα πια να παίρνομαι από εδώ και από εκεί, θα ξαναβρω την παρθενιά μου!
Παίρνεις τον όρκο του ξαναγεννημένου παρθένου, ακολουθείς τα δέκα βήματα απόκτησης της παρθενίας σου και τσουπ, προτού το καταλάβεις ξαναφοράς λευκά και έχεις αγγελική αθωότητα (και απ’τα κόκινα φανάρια έχεις μετακομήσει στη παιδική χαρά).
Υ.Γ. Τα ακούς πρόβατε, για σένα τα γράφω μπας και ξεκινήσεις τα τεν στεπς να γίνεις ριμπορν βερτζιν γιατί παράγινε πια με το αχαλίνωτο σεξ!!!! Α και μη ξεχάσεις να αγοράσεις τα δύο βιβλία, το σημαντικό If You Wanna Be Happy, Keep Yer Pants Zipped! και το ανυπέρβλητο Reborn Virgin Wisdom: A Premarital Sexual Abstinent Workbook for Adults.
Monday, March 26, 2007
Greek Business
Ένας Έλληνας γνωστός μου εδώ στην ξενιτιά επιστρέφει με τη γυναίκα του πίσω στα λατρεμένα πάτρια εδάφη μετά από πολυετή διαμονή στην Αμερική. Η Τσουτσουνέλα και εγώ κάνουμε το πατριωτικό μας καθήκον και βοηθάμε το ταλαίπωρο ζεύγος τις δύσκολες αυτές μέρες της μετακόμισης. Και πακετάρουμε, και σφουγγαρίζουμε, αλλά και συμμετέχουμε στις συνομιλίες που έχει το ζεύγος με δύο Ελληνικές εταιρίες μεταφορών για τη μεταφορά της οικοσυσκευής τους στην Ελλάδα. Ήρθαν λοιπόν Έλληνες υπάλληλοι της εταιρείας για να κάνουν εκτίμηση. Η Τσουτσουνέλα και εγώ ήμασταν στην πρώτη γραμμή (η Τσουτσουνέλα γιατί λέει κάνουν καλό κρεβάτι οι φορτηγατζήδες, εγώ πάλι για να ενημερωθώ). Περιληπτικά σας λέω ότι και οι δύο εταιρείες έχουν κάτι εκπροσώπους μαφιόζους και μόνο που τους βλέπεις προσεύχεσαι μη σε μαχαιρώσουν. Από τις συνομιλίες και τις διαφωνίες λοιπόν έχω αρχίσει σιγά σιγά να αναπτύσω γνώσεις για να μεταφράζω τους ιδιωματισμούς που είναι αναπόσπαστο κομάτι των εμπορικών συνδιαλαγών. Για παράδειγμα:
Σου λέει αυτός:
Είμαι από (insert τοποθεσία, πχ Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Καβάλα κλπ) και εμείς εκεί πάνω/κάτω, έχουμε μάθει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Μετάφραση: Δεν έχω πει ποτέ την αλήθεια στη ζωή μου. Το ψέμα είναι πια μέρος του είναι μου.
Σε συμπάθησα, γιαυτό θα σου κάνω καλύτερη τιμή.
Μετάφραση: Φαίνεσαι καλό κορόιδο, θα σε γαμήσω πατόκορφα.
Αν πας αλλού, θα σου ζητήσουν τα διπλά. Μη βλέπεις που εγώ είμαι σωστός και θα με φάει εμένα η ντομπροσύνη μου.
Μετάφραση: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κλέφτης από μένα. Αν πας αλλού θα το διαπιστώσεις και εσύ.
Δε βγαίνω μάνα μου, δε βγάινω....
Μετάφραση: Τι μαλακίες λέω πάλι ο Παρτσαλάκης....
Το πιο ντροπιαστικό όμως στην υπόθεση είναι ότι ο ένας από τους δύο αυτούς κυρίους, με αλυσίδα και τριχωτό στήθος, δύο κινητά στη ζώνη του παντελονιού, που κάθε γυναικα την αποκαλεί «μανίτσα» και κάθε άντρα «ξάδερφε», γυάλισε στην Τσουτσουνέλα η οποία του έδωσε και το τηλέφωνο της. Καθόμασταν σε καφενείο όταν ο κύριος αυτός την πήρε τελικά τηλέφωνο, και εγώ το μόνο που άκουγα ήταν την Τσουτσουνέλα να χασκογελάει και να του λέει «ναι, γεια σας, ναι, αχ ναι, ναι, πολύ χάρηκα που πήρατε, ναι, αχ ναι, ναι θα το ήθελα πολύ, ναι , αχ ναι, γαμήστε με, αξίζει.» Κόντεψα να πνιγώ ακούγοντας αυτό το τελευταίο, αν και η Τσουτσουνέλα ορκίζεται ότι του είπε «γνωρίστε με, αξίζει» το οποίο όμως είναι εξίσου ντροπιαστικό. Σήμερα βγήκαν για το πρώτο τους date. I will keep you posted….
Σου λέει αυτός:
Είμαι από (insert τοποθεσία, πχ Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Καβάλα κλπ) και εμείς εκεί πάνω/κάτω, έχουμε μάθει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Μετάφραση: Δεν έχω πει ποτέ την αλήθεια στη ζωή μου. Το ψέμα είναι πια μέρος του είναι μου.
Σε συμπάθησα, γιαυτό θα σου κάνω καλύτερη τιμή.
Μετάφραση: Φαίνεσαι καλό κορόιδο, θα σε γαμήσω πατόκορφα.
Αν πας αλλού, θα σου ζητήσουν τα διπλά. Μη βλέπεις που εγώ είμαι σωστός και θα με φάει εμένα η ντομπροσύνη μου.
Μετάφραση: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κλέφτης από μένα. Αν πας αλλού θα το διαπιστώσεις και εσύ.
Δε βγαίνω μάνα μου, δε βγάινω....
Μετάφραση: Τι μαλακίες λέω πάλι ο Παρτσαλάκης....
Το πιο ντροπιαστικό όμως στην υπόθεση είναι ότι ο ένας από τους δύο αυτούς κυρίους, με αλυσίδα και τριχωτό στήθος, δύο κινητά στη ζώνη του παντελονιού, που κάθε γυναικα την αποκαλεί «μανίτσα» και κάθε άντρα «ξάδερφε», γυάλισε στην Τσουτσουνέλα η οποία του έδωσε και το τηλέφωνο της. Καθόμασταν σε καφενείο όταν ο κύριος αυτός την πήρε τελικά τηλέφωνο, και εγώ το μόνο που άκουγα ήταν την Τσουτσουνέλα να χασκογελάει και να του λέει «ναι, γεια σας, ναι, αχ ναι, ναι, πολύ χάρηκα που πήρατε, ναι, αχ ναι, ναι θα το ήθελα πολύ, ναι , αχ ναι, γαμήστε με, αξίζει.» Κόντεψα να πνιγώ ακούγοντας αυτό το τελευταίο, αν και η Τσουτσουνέλα ορκίζεται ότι του είπε «γνωρίστε με, αξίζει» το οποίο όμως είναι εξίσου ντροπιαστικό. Σήμερα βγήκαν για το πρώτο τους date. I will keep you posted….
Sunday, March 25, 2007
And the Winner Is...
Ο νικητής του διαγωνισμού είναι ο Urfurslaag ο οποίος και κερδίζει εκτός από την εκτίμηση και το σεβασμό μου, δωρεάν ταξίδι και διαμονή στην Αμερική. Μου είπε ότι σκέπτεται να φέρει μαζί του και τους προσωπικούς του φωτογράφους yellow kid και Μπαμπη Ζαβό.
Friday, March 23, 2007
Taverna
Έχει πάει κανείς σας λατρεμένοι μου αναγνώστες σε αυτήν την ταβέρνα? Αξίζει ή να τους κάνω μήνυση για δυσφήμηση? Αν είναι της προκοπής, προτείνω να γίνει εκεί η σεμνή δεξίωση μετά την τελετή γλυκέ μου Ουρφουσλααγκ....
Thursday, March 22, 2007
Pictorial
Μετά την απόπειρα δηλητηρίασης μου από κάποιον...
έμεινα χωρίς φαγητό 3 μέρες και λύσσαξα στην πείνα, οπότε τώρα σκούπισα τα δάκρυα μου,
και έφαγα ότι βρήκα μπροστά μου.
Πρέπει όμως κανείς να προσέχει και να μην κάνει υπερβολές στην διατροφή.
έμεινα χωρίς φαγητό 3 μέρες και λύσσαξα στην πείνα, οπότε τώρα σκούπισα τα δάκρυα μου,
και έφαγα ότι βρήκα μπροστά μου.
Πρέπει όμως κανείς να προσέχει και να μην κάνει υπερβολές στην διατροφή.
Wednesday, March 21, 2007
assassination
Αχ λατρεμένοι αναγνώστες μου! Τη Δευτέρα ήρθε συστημένο πακέτο (το έφερε ένας πολύ γλυκούλης courier ξανθός... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) και ήταν από τον Πρόβατο. Το άνοιξα και ήταν ένα κουτί σοκολάτες με μια κάρτα που έγραφε "ελπίζω αυτό να είναι η αρχή του τέλους της διαφωνίας μας." Συγκινήθηκα πολύ και βούρκωσα, τολμώ να πω. Κάθισα στον καναπέ και άρχισα να τρώω τις σοκολάτες ενώ σκούπιζα τα δάκρυα της συγκίνησης και σκεφτόμουν ότι μπορεί να τον είχα παρεξηγήσει τον προβατάκο. Μετά από λίγες ώρες άρχισα να έχω προβλήματα και λέγοντας προβλήματα εννοώ εμετό, διάρροια, ρίγη, κομάρες, πόνους στο στομάχι, πόνους στο κεφάλι, πόνους στις γόβες, παντού....(αχ που είσαι Τανίλα που περιγράφεις bodily fluids με λεπτομέρειες) Και το βράδυ ήταν, όπως θα έλεγε και η Νικολούλη, "μια πολύ δύσκολη νύχτα". Σήμερα επέστρεψαν τα αποτελέσματα από το εργαστήριο, οι σοκολάτες είχαν ποντικοφάρμακο. Είμαι καλά αν και νιώθω ακόμα εξάντληση-δε πήγα στη δουλειά δυο μέρες και την έχω βγάλει μόνο με τσάι.
Σας αγαπώ!
Sunday, March 18, 2007
See you in Court
Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως είδατε ετοιμάζομαι για δικαστικό αγώνα εναντίον του Πρόβατου ο οποίος μου κάνει συκο-φαντική δυσφήμιση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ με τον Πρόβατο στα δικαστήρια. Πριν χρόνια μετά το άδοξο τέλος της σχέσης μας, είχα υποβάλει μήνυση για την κακοποίηση που είχα δεχτεί και για τα ψυχολογικά τραύματα που μου είχε προκαλέσει. Σα σήμερα θυμάμαι την μέρα της δίκης. Είχα μεγάλη αγωνία. Είχα ντυθεί σεμνά και διακριτικά για την περίσταση με ένα σεμνό ροζ πουκάμισο και ένα σεμνό κίτρινο παντελόνι. Στο δικαστήριο ήμουν με το δικηγόρο μου τον κύριο Μπακόλα, ο οποίος όμως από την πρώτη στιγμή είχε επιστήσει όλη του την προσοχή στο κινητό του και έστελνε ή διάβαζε μηνύματα με ευλάβεια (τον είχα βρει στη Χρυσές Αγγελίες και είχα αρχίσει να αμφιβάλω για τις ικανότητες του όταν με ρώτησε το πρωί αν πρόκειται για την υπόθεση των κλεμένων αρχαίων, και έπρεπε να του ξαναθυμίσω γιατί ήμασταν εκεί). Δε με κοίταζε καθόλου, μόνο που και που χαμογελούσε και μου έλεγε, «μην ανησυχείτε, είμαι πολύ αισιόδοξος, είμαστε σε καλό δρόμο.» Κάθησα δίπλα του και σκούπισα δύο σταγόνες ιδρώτα που κυλούσαν στο μέτωπο μου. Δίπλα μας κάθησε μια μοναχή. Μου χαμογέλασε ευγενικά και συστήθηκε ως Ηγουμένη Χαρίκλεια. Τη ρώτησα αν ήταν εκεί για την υπόθεση μας, αλλά μου είπε ότι είχε ξεμείνει από προηγούμενη δίκη ενός ιεροκάπηλου.
Η δίκη άρχισε. Όταν άκουσα τον Πρόεδρο να φωνάζει τον Νανάκο να καταθέσει, ένιωσα ανακούφιση. Ο Νανάκος ήξερε πολύ καλά τι είχα περάσει με τον Πρόβατο. Ένιωσα αισιοδοξία. Ο Νανάκος με πλησίασε καθώς πορευόταν προς την έδρα, και με βουρκωμένα μάτια μου είπε ψιθυριστά, «συγχώρεσε με για αυτά που θα πω, αλλά με εκβιάζει.... δε μπορώ να πω κάτι παραπάνω.» Και όντως όταν κατέθεσε είπε ότι ο Πρόβατος ήταν η Μητέρα Τερέζα και εγώ για δέσιμο, και ισχυρίστηκε ότι δεν είχε ποτέ δει τον Πρόβατο να μου φέρεται άσχημα. Όσο κατέθετε, ο Πρόβατος τον κοίταζε με επίμονο βλέμα και που και που έκανε με το χέρι του μια κίνηση σα να κόβει το λαρύγγι. Ο Νανάκος κάθε φορά που το έβλεπε, άρχιζε να τραυλίζει...
Γύρισα το κεφάλι για να μην τον βλέπω και να πνίξω τα δάκρυα μου. Και εκεί αντίκρυσα την Κατερίνα να κάθεται στις πίσω θέσεις. «Αχ ευτυχώς ήρθες Κατερινάκι μου Ελλάδα να καταθέσεις τι μου έκανε ο Παλιοπρόβατος» είπα με χαρά και προσδοκία. «Τι λες καλέ τρελάθηκες, ήρθα να βγάλω φωτογραφίες για να σχολιάσω αν ακολουθείτε τις τάσεις της μόδας στο Σάκο με μπιφτέκια. Άλλωστε δε μπορώ να καταθέσω εναντίον του, έχει μέσο στη Σουηδική κυβέρνηση και απείλησε ότι αν μιλήσω θα με απελάσουν με συνοπτικές διαδικασίες.»
Και εκεί που κάναμε αυτή την κουβέντα, ακούω τον δικηγόρο του Πρόβατου να λέει, ποιος θα μπορούσε να μην είναι ευχαριστημένος με πέος 40 εκατοστών.
«Αλήθεια έχετε πέος 40 εκατοστών?» ρώτησε ο πρόεδρος με έντονο ενδιαφέρον.
«Ναι θέλετε να σας το δείξω?» είπε ο Πρόβατος και άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
«Μα τι κάνει εκεί» φώναξα «σεβασμό στο δικαστήριο επιτέλους, πείτε και εσείς κάτι κύριε Μπακόλα!»
Αλλά ο δικηγόρος έγραφε τα απομνημονεύματα του στο κινητό και ο Πρόεδρος φώναξε, αφήστε το παιδί να μας δείξει.
Και μόλις ο Πρόβατος ξεβρακώθηκε, επικράτησε νεκρική σιγή στην αίθουσα του δικαστηρίου.
«Μα πως κάνετε έτσι πια?» ξαναφώναξα, «δεν έχετε ξαναδεί πέος σαράντα εκατοστά?»
«Που να το δούμε, παιδάκι μου», πετάχτηκε η ηγουμένη, «του Πάτερ Θεόκλητου με το ζόρι δέκα εκατοστά το λες.»
Διάφοροι άρχισαν να τραβάνε φωτογραφίες με το κινητό, άλλοι να σταυροκοποιούνται. Ο Πρόεδρος είχε μείνει με ανοικτό το στόμα και ψέλιζε, πω πω πω.....
Είχαν πια χαθεί όλα. Ήξερα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Είχα όμως ακόμη την ελπίδα ότι με την κατάθεση μου θα μπορούσα να εξηγήσω το δράμα που πέρασα. Πήρα μια βαθιά ανάσα όταν ο πρόεδρος φώναξε το όνομα μου και με αγωνία πλησίασα.
Άρχισα να λέω το δράμα μου.
«Αχ κύριε πρόεδρε, δε ξέρετε τι μου έχει κάνει ο άνθρωπος αυτός!»
«Για το γλυκό σέξυ αγόρι λέτε?»
«Έλεος κύριε Πρόεδρε! Ούτε μια προσπάθεια δε κάνετε να κρύψετε την μεροληψία σας. Πείτε και εσείς κάτι κύριε Μπακόλα μου!»
«Πως?» ρώτησε ξαφνιασμένος ο δικηγόρος.
«Συγγνώμη που σας ξύπνησα, αλλά εδώ κοντεύουν να με στείλουν στο Γκουαντάναμο Μπεϊ.»
«Συνεχίστε» φώναξε αυστηρά ο Πρόεδρος.
«Λοιπόν αυτός ο σατράπης, κύριε Πρόεδρε μου...»
«Έ όχι και σατράπης, το γλυκό αυτό παιδί. Άχου το μου, άχου το. Πλησίασε αγόρι μου στην έδρα να σου τσιμπήσω το μαγουλάκι» είπε ο Πρόεδρος απευθυνόμενος στον Πρόβατο.
Τα νεύρα μου ήταν κρόσια.
«Έλεος! Που είναι οι δημοσιογράφοι να καταγγείλω την διαφθορά της ελληνικής δικαιοσύνης!» κραύγασα.
«Κάτσε κάτω μωρή» φώναξε ο Πρόεδρος και έτσι τελίωσε η κατάθεση μου άδοξα και χωρίς να μου δοθεί η ευκαιρία να πω τον πόνο μου.
Ο κύριος Μπακόλας σήκωσε το κεφάλι από το κινητό, μου χαμογέλασε αλλά πριν προλάβει να μιλήσει τον διέκοψα «Ξέρω, ξέρω, είμαστε σε καλό δρόμο!»
Φυσικά η απόφαση ήταν αθωωτική για τον Πρόβατο. Ήταν τέτοια η πίκρα μου, που εκείνη την περίοδο έγραψα τους στίχους που αργότερα διασκεύασε ο Φοίβος για τη Βανδή:
Τι σόι άντρας είσαι εσύ ρωτώ
Που με κερνάς μονάχα πόνο
Και δε σε νοιάζει που για σένα εγώ
Στο κλάμα πάλι βαλαντώνω
Το ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου
Και έκανες ξανά να κλαίει το πουστράκι σου
Δε μ'αγαπάς πια όπως στις αρχές
Και πάνω μου ξεσπάς πολλές φορές
Και λόγια λες που χαρακώνουνε και ανεπανόρθωτα πληγώνουνε
‘Ομως αυτή τη φορά ο νέος μου δικηγόρος με διαβεβαιώνει ότι έχουμε πολλές πιθανότητες για θριαμβευτική νίκη!
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ με τον Πρόβατο στα δικαστήρια. Πριν χρόνια μετά το άδοξο τέλος της σχέσης μας, είχα υποβάλει μήνυση για την κακοποίηση που είχα δεχτεί και για τα ψυχολογικά τραύματα που μου είχε προκαλέσει. Σα σήμερα θυμάμαι την μέρα της δίκης. Είχα μεγάλη αγωνία. Είχα ντυθεί σεμνά και διακριτικά για την περίσταση με ένα σεμνό ροζ πουκάμισο και ένα σεμνό κίτρινο παντελόνι. Στο δικαστήριο ήμουν με το δικηγόρο μου τον κύριο Μπακόλα, ο οποίος όμως από την πρώτη στιγμή είχε επιστήσει όλη του την προσοχή στο κινητό του και έστελνε ή διάβαζε μηνύματα με ευλάβεια (τον είχα βρει στη Χρυσές Αγγελίες και είχα αρχίσει να αμφιβάλω για τις ικανότητες του όταν με ρώτησε το πρωί αν πρόκειται για την υπόθεση των κλεμένων αρχαίων, και έπρεπε να του ξαναθυμίσω γιατί ήμασταν εκεί). Δε με κοίταζε καθόλου, μόνο που και που χαμογελούσε και μου έλεγε, «μην ανησυχείτε, είμαι πολύ αισιόδοξος, είμαστε σε καλό δρόμο.» Κάθησα δίπλα του και σκούπισα δύο σταγόνες ιδρώτα που κυλούσαν στο μέτωπο μου. Δίπλα μας κάθησε μια μοναχή. Μου χαμογέλασε ευγενικά και συστήθηκε ως Ηγουμένη Χαρίκλεια. Τη ρώτησα αν ήταν εκεί για την υπόθεση μας, αλλά μου είπε ότι είχε ξεμείνει από προηγούμενη δίκη ενός ιεροκάπηλου.
Η δίκη άρχισε. Όταν άκουσα τον Πρόεδρο να φωνάζει τον Νανάκο να καταθέσει, ένιωσα ανακούφιση. Ο Νανάκος ήξερε πολύ καλά τι είχα περάσει με τον Πρόβατο. Ένιωσα αισιοδοξία. Ο Νανάκος με πλησίασε καθώς πορευόταν προς την έδρα, και με βουρκωμένα μάτια μου είπε ψιθυριστά, «συγχώρεσε με για αυτά που θα πω, αλλά με εκβιάζει.... δε μπορώ να πω κάτι παραπάνω.» Και όντως όταν κατέθεσε είπε ότι ο Πρόβατος ήταν η Μητέρα Τερέζα και εγώ για δέσιμο, και ισχυρίστηκε ότι δεν είχε ποτέ δει τον Πρόβατο να μου φέρεται άσχημα. Όσο κατέθετε, ο Πρόβατος τον κοίταζε με επίμονο βλέμα και που και που έκανε με το χέρι του μια κίνηση σα να κόβει το λαρύγγι. Ο Νανάκος κάθε φορά που το έβλεπε, άρχιζε να τραυλίζει...
Γύρισα το κεφάλι για να μην τον βλέπω και να πνίξω τα δάκρυα μου. Και εκεί αντίκρυσα την Κατερίνα να κάθεται στις πίσω θέσεις. «Αχ ευτυχώς ήρθες Κατερινάκι μου Ελλάδα να καταθέσεις τι μου έκανε ο Παλιοπρόβατος» είπα με χαρά και προσδοκία. «Τι λες καλέ τρελάθηκες, ήρθα να βγάλω φωτογραφίες για να σχολιάσω αν ακολουθείτε τις τάσεις της μόδας στο Σάκο με μπιφτέκια. Άλλωστε δε μπορώ να καταθέσω εναντίον του, έχει μέσο στη Σουηδική κυβέρνηση και απείλησε ότι αν μιλήσω θα με απελάσουν με συνοπτικές διαδικασίες.»
Και εκεί που κάναμε αυτή την κουβέντα, ακούω τον δικηγόρο του Πρόβατου να λέει, ποιος θα μπορούσε να μην είναι ευχαριστημένος με πέος 40 εκατοστών.
«Αλήθεια έχετε πέος 40 εκατοστών?» ρώτησε ο πρόεδρος με έντονο ενδιαφέρον.
«Ναι θέλετε να σας το δείξω?» είπε ο Πρόβατος και άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
«Μα τι κάνει εκεί» φώναξα «σεβασμό στο δικαστήριο επιτέλους, πείτε και εσείς κάτι κύριε Μπακόλα!»
Αλλά ο δικηγόρος έγραφε τα απομνημονεύματα του στο κινητό και ο Πρόεδρος φώναξε, αφήστε το παιδί να μας δείξει.
Και μόλις ο Πρόβατος ξεβρακώθηκε, επικράτησε νεκρική σιγή στην αίθουσα του δικαστηρίου.
«Μα πως κάνετε έτσι πια?» ξαναφώναξα, «δεν έχετε ξαναδεί πέος σαράντα εκατοστά?»
«Που να το δούμε, παιδάκι μου», πετάχτηκε η ηγουμένη, «του Πάτερ Θεόκλητου με το ζόρι δέκα εκατοστά το λες.»
Διάφοροι άρχισαν να τραβάνε φωτογραφίες με το κινητό, άλλοι να σταυροκοποιούνται. Ο Πρόεδρος είχε μείνει με ανοικτό το στόμα και ψέλιζε, πω πω πω.....
Είχαν πια χαθεί όλα. Ήξερα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Είχα όμως ακόμη την ελπίδα ότι με την κατάθεση μου θα μπορούσα να εξηγήσω το δράμα που πέρασα. Πήρα μια βαθιά ανάσα όταν ο πρόεδρος φώναξε το όνομα μου και με αγωνία πλησίασα.
Άρχισα να λέω το δράμα μου.
«Αχ κύριε πρόεδρε, δε ξέρετε τι μου έχει κάνει ο άνθρωπος αυτός!»
«Για το γλυκό σέξυ αγόρι λέτε?»
«Έλεος κύριε Πρόεδρε! Ούτε μια προσπάθεια δε κάνετε να κρύψετε την μεροληψία σας. Πείτε και εσείς κάτι κύριε Μπακόλα μου!»
«Πως?» ρώτησε ξαφνιασμένος ο δικηγόρος.
«Συγγνώμη που σας ξύπνησα, αλλά εδώ κοντεύουν να με στείλουν στο Γκουαντάναμο Μπεϊ.»
«Συνεχίστε» φώναξε αυστηρά ο Πρόεδρος.
«Λοιπόν αυτός ο σατράπης, κύριε Πρόεδρε μου...»
«Έ όχι και σατράπης, το γλυκό αυτό παιδί. Άχου το μου, άχου το. Πλησίασε αγόρι μου στην έδρα να σου τσιμπήσω το μαγουλάκι» είπε ο Πρόεδρος απευθυνόμενος στον Πρόβατο.
Τα νεύρα μου ήταν κρόσια.
«Έλεος! Που είναι οι δημοσιογράφοι να καταγγείλω την διαφθορά της ελληνικής δικαιοσύνης!» κραύγασα.
«Κάτσε κάτω μωρή» φώναξε ο Πρόεδρος και έτσι τελίωσε η κατάθεση μου άδοξα και χωρίς να μου δοθεί η ευκαιρία να πω τον πόνο μου.
Ο κύριος Μπακόλας σήκωσε το κεφάλι από το κινητό, μου χαμογέλασε αλλά πριν προλάβει να μιλήσει τον διέκοψα «Ξέρω, ξέρω, είμαστε σε καλό δρόμο!»
Φυσικά η απόφαση ήταν αθωωτική για τον Πρόβατο. Ήταν τέτοια η πίκρα μου, που εκείνη την περίοδο έγραψα τους στίχους που αργότερα διασκεύασε ο Φοίβος για τη Βανδή:
Τι σόι άντρας είσαι εσύ ρωτώ
Που με κερνάς μονάχα πόνο
Και δε σε νοιάζει που για σένα εγώ
Στο κλάμα πάλι βαλαντώνω
Το ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου
Και έκανες ξανά να κλαίει το πουστράκι σου
Δε μ'αγαπάς πια όπως στις αρχές
Και πάνω μου ξεσπάς πολλές φορές
Και λόγια λες που χαρακώνουνε και ανεπανόρθωτα πληγώνουνε
‘Ομως αυτή τη φορά ο νέος μου δικηγόρος με διαβεβαιώνει ότι έχουμε πολλές πιθανότητες για θριαμβευτική νίκη!
Thursday, March 15, 2007
More stories
Λατρεμένοι αναγνώστες, κάνω έκκληση: Ζητείται νέος σέξυ φιλόδοξος δικηγόρος να αναλάβει την μήνυση κατά του Πρόβατου για συκοφαντική δυσφήμιση μια και ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι έκανα απιστίες στη σχέση μας. Ο δικηγόρος πρέπει να είναι εξοικιωμένος με τα τηλεοπτικά μέσα σε περίπτωση που χρειαστεί να βγούμε στα παράθυρα.
On other news, Ο γλυκουλίνις ο null έριξε και εκείνος μπαλάκι (δε περίμενα ποτέ ότι θα ξεστομίσω αυτές τις λέξεις, αλλά όχι άλλα μπαλάκια!) για ιστορία με πέντε λέξεις (και τι λέξεις, που τις βρήκες βρε παιδάκι μου) και επειδή και εκείνου δε του χαλάω χατίρι ιδού η ιστορία:
Ο Τάκης ο Καβλίδης γύρισε από το ταξίδι του στα Ιμαλάια κουρασμένος. Μπήκε στο σπίτι και ακούμπησε τις βαλίτσες του στο πάτωμα. Σκύβοντας διαπίστωσε ότι η σπιτονοικοκυρά του του είχε αφήσει μια φωτοτυπία από τα πρακτικά της συνέλευσης που είχε γίνει στην πολυκατοικία. Όλοι οι ένοικοι διαμαρτύρονταν για τη φασαρία που έκανε τα βράδια που ήταν σπίτι και ήθελαν να τον διώξουν. Φυσικά δεν είχαν κατανόηση για τις πνευματικές αναζητήσεις ενός διανοούμενου σα και εκείνον που ένιωθε την ανάγκη να συνομιλεί δυνατά με τον εαυτό του τα βράδυα και γιατί όχι, να διαφωνεί μαζί του και να καβγαδίζει. Αλλά που να καταλάβουν οι δόλιοι οι ένοικοι ότι ανάμεσα τους ζούσε ένας άνθρωπος του πνεύματος, ένας ρηξικέλευθος φιλόσοφος, ένας οραματιστής που άκουγε φωνές και έβλεπε οπτασίες. Έβαλε νερό στη τσαγιέρα με το έμβολο, άνοιξε μια κονσέρβα καλαμπόκι και την άδειασε σε ένα πιάτο, τα έβαλε όλα σε ένα δίσκο και κάθησε στην πολυθρόνα να φάει. Προτού προλάβει να βάλει την πρώτη μπουκιά στο στόμα του, είδε μπροστά του τη σπιτονοικοκυρά του και τρείς άνδρες με λευκές μπλούζες-ο ένας κρατούσε μια ένεση, και οι άλλοι δύο ένα λευκό πουκάμισο με μακριά μανίκια που δένουν
On other news, Ο γλυκουλίνις ο null έριξε και εκείνος μπαλάκι (δε περίμενα ποτέ ότι θα ξεστομίσω αυτές τις λέξεις, αλλά όχι άλλα μπαλάκια!) για ιστορία με πέντε λέξεις (και τι λέξεις, που τις βρήκες βρε παιδάκι μου) και επειδή και εκείνου δε του χαλάω χατίρι ιδού η ιστορία:
Ο Τάκης ο Καβλίδης γύρισε από το ταξίδι του στα Ιμαλάια κουρασμένος. Μπήκε στο σπίτι και ακούμπησε τις βαλίτσες του στο πάτωμα. Σκύβοντας διαπίστωσε ότι η σπιτονοικοκυρά του του είχε αφήσει μια φωτοτυπία από τα πρακτικά της συνέλευσης που είχε γίνει στην πολυκατοικία. Όλοι οι ένοικοι διαμαρτύρονταν για τη φασαρία που έκανε τα βράδια που ήταν σπίτι και ήθελαν να τον διώξουν. Φυσικά δεν είχαν κατανόηση για τις πνευματικές αναζητήσεις ενός διανοούμενου σα και εκείνον που ένιωθε την ανάγκη να συνομιλεί δυνατά με τον εαυτό του τα βράδυα και γιατί όχι, να διαφωνεί μαζί του και να καβγαδίζει. Αλλά που να καταλάβουν οι δόλιοι οι ένοικοι ότι ανάμεσα τους ζούσε ένας άνθρωπος του πνεύματος, ένας ρηξικέλευθος φιλόσοφος, ένας οραματιστής που άκουγε φωνές και έβλεπε οπτασίες. Έβαλε νερό στη τσαγιέρα με το έμβολο, άνοιξε μια κονσέρβα καλαμπόκι και την άδειασε σε ένα πιάτο, τα έβαλε όλα σε ένα δίσκο και κάθησε στην πολυθρόνα να φάει. Προτού προλάβει να βάλει την πρώτη μπουκιά στο στόμα του, είδε μπροστά του τη σπιτονοικοκυρά του και τρείς άνδρες με λευκές μπλούζες-ο ένας κρατούσε μια ένεση, και οι άλλοι δύο ένα λευκό πουκάμισο με μακριά μανίκια που δένουν
Wednesday, March 14, 2007
Back from Colorado
Επέστρεψα από το Κολοράντο και με μεγάλη μου λύπη σας αναφέρω ότι δε γνώρισα τον διανοούμενο των τεχνών και των γραμμάτων. Και ενώ η Τσουτσουνέλα έκανε τρελίτσες με τα τρία τέταρτα του ανδρικού πληθυσμού στο χιονοδρομικό κέντρο (για να μη πω για την πολιτεία του Κολοράντο ολόκληρη), εγώ το έριξα στις μοναχικές λογοτεχνικές βραδιές. Στο πούλμαν της επιστροφής η Τσουτσουνέλα αποφάσισε να κάτσει δίπλα σε έναν κύριο που είχε γνωρίσει το προηγούμενο βράδυ και έτσι εγώ βρέθηκα δίπλα σε έναν άλλο κύριο ο οποίος αποφάσισε να μου εξηγήσει κατά τη διάρκεια της διαδρομής γιατί δεν πρέπει να αποσυρθούν τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ. Μου προέβαλε διάφορα επιχειρήματα, αλλά το πιο ισχυρό ήταν ότι όταν ο ίδιος είχε αρχίσει να αμφιβάλει για τα στρατεύματα, είδε όραμα όπου ο Χριστός ο ίδιος τον διαβεβαίωσε ότι τα στρατεύματα πρέπει να παραμείνουν στο Ιράκ. Φυσικά εμένα άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας γιατί δεν ήξερα αν ο κύριος αυτός είχε και κανένα όπλο μαζί του. Με διαβεβαίωσε βέβαια ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που επικοινωνούσε με τον Κύριο. Δεν ήθελα να τον αναστατώσω και μια και άκουγε φωνές και είχε οράματα, τον πήρα με το μαλακό, και ναι δίκιο έχετε, και μεγάλη η χάρη του Ιησού μας του έλεγα, και έριχνα κλεφτές ματιές στην Τσουτσουνέλα να έχει το κινητό έτοιμο να πάρει την αστυνομία. Αλλά αυτή βέβαια ήταν στον κόσμο της, και σε κάποια στιγμή στην διαδρομή αποφάσισε να κάτσει στα γόνατα του διπλανού της, την είδε ο οδηγός και της είπε ότι δεν επιτρέπεται αυτό που κάνει για λόγους ασφαλείας (ευτυχώς η Τσουτσουνέλα υπάκουσε, γιατί είχα και μια φοβία μήπως αρχίσει να του τραγουδάει, αν είναι η αγάπη αμαρτία, θα βγω να το φωνάξω με λατρεία....)
Τέλος πάντων, φτάσαμε στο αεροδρόμιο, είπα στην Τσουτσουνέλα ότι κάθισα δίπλα στον κύριο που ήταν για δέσιμο, αλλά εκείνη με καθησύχασε ότι είναι άκακος, και ότι έχει τατουάζ την Παναγία στην πλάτη....(δεν μπήκα στον κόπο να ρωτήσω που το ξέρει...)
Τέλος πάντων, φτάσαμε στο αεροδρόμιο, είπα στην Τσουτσουνέλα ότι κάθισα δίπλα στον κύριο που ήταν για δέσιμο, αλλά εκείνη με καθησύχασε ότι είναι άκακος, και ότι έχει τατουάζ την Παναγία στην πλάτη....(δεν μπήκα στον κόπο να ρωτήσω που το ξέρει...)
Tuesday, March 13, 2007
Chain reactions
Προτού συνεχίσω την ανταπόκριση από το χιονισμένο Κολοράντο, πρέπει να ανταπεξέλθω στις προσκλήσεις για αλυσίδες παιχνίδια που δέχτηκα.
Ο γλυκουλίνης ο Yellow Kid μου είπε να γράψω για 10 ταινίες που θά ήθελα να υπάρχουν! (+10 πιθανούς σκηνοθέτες) και επειδή δε χαλάω χατήρι ποτέ στον γιελλουκιντινουλι (γούτσου γούτσου), ορίστε:
1) Αφδώδης πυρετός το Σαββατόβραδο (Δαλιανίδης)
2) Αμάρτησα για το πουλί μου (Πρόβατος)
3) Γοργόνες και γοργόνες-ένα λεσβιακό δράμα (Παπακαλιάτης)
4) Μάγκες και μάγκες-ένα γκει οδοιπορικό (Σπηλμπεργκ)
5) Οι μάγισσες της Νέας Σμύρνης (Σκορτσέζε)
6) Η Παναγία της Πατησίων (Άλλεν)
7) Η οδύσσεια μιας ξεφωνημένης (Φώσκολος)
8) Η γατούλα του σεξ (Συκιά)
9) Πάρτυ με ούζα στο Αιγαίο (Αγγελόπουλος)
10) Η αιωνιότητα και ένα κιλό φέτα (Ταραντίνο)
Και επειδή το Μαράκι μου ζήτησε να φτιάξω ιστορία με πέντε συγκεκριμένες λέξεις και εκείνης επίσης δε της χαλάω χατήρι, ιδού:
Η Τζοβάνα Φραγκούλη ένιωσε μια αδιαθεσία εκείνη την ημέρα. Δεν είχε όρεξη να κυνηγήσει τον Τάκη με το μαστίγιο όπως εκείνος της ζητούσε κάθε φορά. Ούτε ήθελε να βάλει φωτιά στα μαλλιά του, όπως την εκλιπαρούσε ο αμετανόητος μαζοχιστής. Η Τζοβάνα είχε πια βαρεθεί να κάνει την αφέντρα, να δέρνει αλύπητα, να κλωτσάει και να πετάει κόσμο στο ποτάμι. Ήθελε μια ήσυχη ζωή στο χωριό να φροντίζει το κτήμα της και να ταϊζει τις κοτούλες της. Δεν είχε όμως τη δύναμη να τα παρατήσει, είχε ανάγκη τα χρήματα και είχε μάθει πια να ζει με ανέσεις. Έτσι προσπάθησε να διώξει την κούραση από πάνω της, ακούμπησε με το χέρι της τον τοίχο, πήρε μια βαθιά ανάσα, σκούπισε το δάκρυ που κυλούσε στο πρόσωπο της, ίσιωσε τις δερμάτινες μπότες της, και φώναξε «Τάκη, γουρούνι, έρχομαι και κρατάω σούβλα».
Ο γλυκουλίνης ο Yellow Kid μου είπε να γράψω για 10 ταινίες που θά ήθελα να υπάρχουν! (+10 πιθανούς σκηνοθέτες) και επειδή δε χαλάω χατήρι ποτέ στον γιελλουκιντινουλι (γούτσου γούτσου), ορίστε:
1) Αφδώδης πυρετός το Σαββατόβραδο (Δαλιανίδης)
2) Αμάρτησα για το πουλί μου (Πρόβατος)
3) Γοργόνες και γοργόνες-ένα λεσβιακό δράμα (Παπακαλιάτης)
4) Μάγκες και μάγκες-ένα γκει οδοιπορικό (Σπηλμπεργκ)
5) Οι μάγισσες της Νέας Σμύρνης (Σκορτσέζε)
6) Η Παναγία της Πατησίων (Άλλεν)
7) Η οδύσσεια μιας ξεφωνημένης (Φώσκολος)
8) Η γατούλα του σεξ (Συκιά)
9) Πάρτυ με ούζα στο Αιγαίο (Αγγελόπουλος)
10) Η αιωνιότητα και ένα κιλό φέτα (Ταραντίνο)
Και επειδή το Μαράκι μου ζήτησε να φτιάξω ιστορία με πέντε συγκεκριμένες λέξεις και εκείνης επίσης δε της χαλάω χατήρι, ιδού:
Η Τζοβάνα Φραγκούλη ένιωσε μια αδιαθεσία εκείνη την ημέρα. Δεν είχε όρεξη να κυνηγήσει τον Τάκη με το μαστίγιο όπως εκείνος της ζητούσε κάθε φορά. Ούτε ήθελε να βάλει φωτιά στα μαλλιά του, όπως την εκλιπαρούσε ο αμετανόητος μαζοχιστής. Η Τζοβάνα είχε πια βαρεθεί να κάνει την αφέντρα, να δέρνει αλύπητα, να κλωτσάει και να πετάει κόσμο στο ποτάμι. Ήθελε μια ήσυχη ζωή στο χωριό να φροντίζει το κτήμα της και να ταϊζει τις κοτούλες της. Δεν είχε όμως τη δύναμη να τα παρατήσει, είχε ανάγκη τα χρήματα και είχε μάθει πια να ζει με ανέσεις. Έτσι προσπάθησε να διώξει την κούραση από πάνω της, ακούμπησε με το χέρι της τον τοίχο, πήρε μια βαθιά ανάσα, σκούπισε το δάκρυ που κυλούσε στο πρόσωπο της, ίσιωσε τις δερμάτινες μπότες της, και φώναξε «Τάκη, γουρούνι, έρχομαι και κρατάω σούβλα».
Sunday, March 11, 2007
Ανταπόκριση από Colorado-Part II
Λατρεμένοι αναγνώστες, συνεχίζω την ανταπόκριση μου από το εξωτικό Κολοράντο.
Όλο το πρωί η Τσουτσουνέλα πάλευε με τα αξεσουάρ του σκι, εγώ την έβλεπα από το καφενείο να πέφτει στα χιόνια και να ξανασηκώνεται και να το παλεύει, καθώς έπινα το καπουτσίνο μου από το απέναντι καφενείο. Διότι δε τρελάθηκα να πάω να ξεποδαριαστώ με το σκι και να τσουβαλιάζομαι σα γιουβαρλάκι στις βουνοπλαγιές. Εκεί στο καφενείο όπου έπινα τον καπουτσίνο, όπως προείπαμε, συνάντησα και μια παρέα φοιτητών αρχιτεκτονικής από τη Νότια Ντακότα. Με κάλεσαν για φαγητό, εγώ όμως επειδή είμαι άτομο σεμνό και ντροπαλό δέχτηκα μόνο μετά από κάποια παρακάλια. Το εστιατόριο του χιονοδρομικού κέντρου σερβίρει χαμπουγκερς και πατάτες και κροκέτες αλλά σε περιβάλλον με χλιδή και πλούτο. Παθαίνεις δηλαδή μια σύγχυση, λες είμαι στα ΜακΝτόναλτς ή σε χλιδάτο εστιατόριο? Οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής ήσαν καλά μεν παιδιά αλλά δυστυχώς λίγο αγεωγράφητα, και με ρωτούσαν που ακριβώς είναι η Ελλάδα και τι γλώσσα μιλάμε εκεί και με ξενέρωσαν (αυτό μου συμβαίνει δυστυχώς συχνά στην Αμερική.)
Επιτέλους κατά το απόγευμα η Τσουτσουνέλα αποφάσισε να σταματήσει τα μαθήματα σκι και έτσι πήραμε το πουλμαν να πάμε σε γειτονικό αγοραστικό κέντρο να κάνουμε ψώνια. Μπαίνοντας στο πουλμαν την έσπρωξε ένας κύριος κατά λάθος και μετά προθυμοποιήθηκε να της κρατήσει και τη τσάντα και την πόρτα λέγοντας “Let me be a cavalier” και η Τσουτσουνέλα, μετά από τρία χρόνια στην Αμερική αλλά με ελειπείς ακόμα γνώσεις Αγγλικών, γύρισε και με ρώτησε «Τι μου λέει αυτός καλέ? ότι είναι καβλιάρης?»
Χτες το βράδυ η Τσουτσουνέλα πέρασε μια «βραδυά τζαζ» (που είναι η συντόμευση του «μια βραδυά που την πήραν δέκα πεζοναύτες που ήταν όλοι τους εντελώς τζαζ»).
Εγώ πάλι είχα κουραστεί από το ταξίδι, τις βόλτες και τα ψώνια και πέρασα ήσυχα το βράδυ διαβάζοντας «Διαχρονία και συνεργεία: μία πολιτική πολιτισμού» του Ευάγγελου Βενιζέλου, βιβλίο άκρως διεγερτικό, κάτω από το φως των κεριών. (Δεν έκανα εγώ τρέλες, σε αντίθεση με τις κακοήθειες που διαδίδει ο παλιοπρόβατος που θέλει να με παρουσιάσει εξώλης και προώλης.
Σε δύο μέρες φεύγουμε. Ελπίζω αύριο να γνωρίσω κανένα άνθρωπο της διανόησης και του πολιτισμού, του επιπέδου μου δηλαδή, γιατί έχω αρχίσει και βαριέμαι μέσα στα χιόνια.
Όλο το πρωί η Τσουτσουνέλα πάλευε με τα αξεσουάρ του σκι, εγώ την έβλεπα από το καφενείο να πέφτει στα χιόνια και να ξανασηκώνεται και να το παλεύει, καθώς έπινα το καπουτσίνο μου από το απέναντι καφενείο. Διότι δε τρελάθηκα να πάω να ξεποδαριαστώ με το σκι και να τσουβαλιάζομαι σα γιουβαρλάκι στις βουνοπλαγιές. Εκεί στο καφενείο όπου έπινα τον καπουτσίνο, όπως προείπαμε, συνάντησα και μια παρέα φοιτητών αρχιτεκτονικής από τη Νότια Ντακότα. Με κάλεσαν για φαγητό, εγώ όμως επειδή είμαι άτομο σεμνό και ντροπαλό δέχτηκα μόνο μετά από κάποια παρακάλια. Το εστιατόριο του χιονοδρομικού κέντρου σερβίρει χαμπουγκερς και πατάτες και κροκέτες αλλά σε περιβάλλον με χλιδή και πλούτο. Παθαίνεις δηλαδή μια σύγχυση, λες είμαι στα ΜακΝτόναλτς ή σε χλιδάτο εστιατόριο? Οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής ήσαν καλά μεν παιδιά αλλά δυστυχώς λίγο αγεωγράφητα, και με ρωτούσαν που ακριβώς είναι η Ελλάδα και τι γλώσσα μιλάμε εκεί και με ξενέρωσαν (αυτό μου συμβαίνει δυστυχώς συχνά στην Αμερική.)
Επιτέλους κατά το απόγευμα η Τσουτσουνέλα αποφάσισε να σταματήσει τα μαθήματα σκι και έτσι πήραμε το πουλμαν να πάμε σε γειτονικό αγοραστικό κέντρο να κάνουμε ψώνια. Μπαίνοντας στο πουλμαν την έσπρωξε ένας κύριος κατά λάθος και μετά προθυμοποιήθηκε να της κρατήσει και τη τσάντα και την πόρτα λέγοντας “Let me be a cavalier” και η Τσουτσουνέλα, μετά από τρία χρόνια στην Αμερική αλλά με ελειπείς ακόμα γνώσεις Αγγλικών, γύρισε και με ρώτησε «Τι μου λέει αυτός καλέ? ότι είναι καβλιάρης?»
Χτες το βράδυ η Τσουτσουνέλα πέρασε μια «βραδυά τζαζ» (που είναι η συντόμευση του «μια βραδυά που την πήραν δέκα πεζοναύτες που ήταν όλοι τους εντελώς τζαζ»).
Εγώ πάλι είχα κουραστεί από το ταξίδι, τις βόλτες και τα ψώνια και πέρασα ήσυχα το βράδυ διαβάζοντας «Διαχρονία και συνεργεία: μία πολιτική πολιτισμού» του Ευάγγελου Βενιζέλου, βιβλίο άκρως διεγερτικό, κάτω από το φως των κεριών. (Δεν έκανα εγώ τρέλες, σε αντίθεση με τις κακοήθειες που διαδίδει ο παλιοπρόβατος που θέλει να με παρουσιάσει εξώλης και προώλης.
Σε δύο μέρες φεύγουμε. Ελπίζω αύριο να γνωρίσω κανένα άνθρωπο της διανόησης και του πολιτισμού, του επιπέδου μου δηλαδή, γιατί έχω αρχίσει και βαριέμαι μέσα στα χιόνια.
Thursday, March 08, 2007
Ανταπόκριση από το Colorado-Part 1
Λατρεμένοι αναγνώστες, σας γράφω από το Colorado, όπου έχω έρθει με την Τσουτσουνέλα για τετραήμερες διακοπές και σκι. Το ταξίδι ξεκίνησε με ταλαιπωρία μια και μας έβαλαν στο αεροπλάνο για Ντένβερ, αλλά είχαμε καθυστέρηση δυόμισι ωρών και καθόμασταν όλη αυτή την ώρα μέσα στο αεροπλάνο. Η Τσουτσουνέλα έχασε την ψυχραιμία της και φώναζε "μα σε ποιον πρέπει να πάρω πίπα εδώ πέρα επιτέλους για να απογειωθεί αυτό το αεροπλάνο?". Εγώ προσπαθούσα να την καθησυχάσω για να μη μας πετάξουν από το αεροπλάνο. Τελικά ευτυχώς απογειωθήκαμε και φτάσαμε και στο Ντένβερ. Διαπιστώσαμε ότι το πολιτειακό πανεπιστήμιο το University of Colorado το λένε για συντομία Colo University (είχε αφίσες στο αεροδρόμιο). Που ήταν αυτό το πανεπιστήμιο όταν έψαχνα για σχολές, θα είχα διαπρέψει. Όχι για να με λέτε ότι μόνο τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι του κώλου.
Φτάνοντας στο Ντένβερ, ήθελα να πάμε στο κέντρο της πόλης να δούμε τον ουρανοξύστη που στέγαζε τα γραφεία της Κολμπικο της αδίστακτης Alexis Colby στη Δυναστεία, αλλά η Τσουτσουνέλα επέμενε να πάρουμε το πουλμαν για το χιονοδρομικό κέντρο. Φτάσαμε στη βουνοπλαγιά τη χιονισμένη και τώρα σας γράφω από το ξενοδοχείο. Η Τσουτσουνέλα έχει κατέβει στο μπαρ και την πέφτει σε όποιον βρει. Αύριο θα αρχίσουν και τα μαθήματα σκι (αν και εγώ μάλλον θα παρακολουθώ μόνο γιατί δε μου αρέσουν και πολύ οι τούμπες). I will write more soon, from wonderful Colorado to all my friends, kisses, sikia....
Φτάνοντας στο Ντένβερ, ήθελα να πάμε στο κέντρο της πόλης να δούμε τον ουρανοξύστη που στέγαζε τα γραφεία της Κολμπικο της αδίστακτης Alexis Colby στη Δυναστεία, αλλά η Τσουτσουνέλα επέμενε να πάρουμε το πουλμαν για το χιονοδρομικό κέντρο. Φτάσαμε στη βουνοπλαγιά τη χιονισμένη και τώρα σας γράφω από το ξενοδοχείο. Η Τσουτσουνέλα έχει κατέβει στο μπαρ και την πέφτει σε όποιον βρει. Αύριο θα αρχίσουν και τα μαθήματα σκι (αν και εγώ μάλλον θα παρακολουθώ μόνο γιατί δε μου αρέσουν και πολύ οι τούμπες). I will write more soon, from wonderful Colorado to all my friends, kisses, sikia....
Wednesday, March 07, 2007
Ανοικτή επιστολή προς blueprints
Αξιότιμε blueprints,
Όπως σου έχω δηλώσει και στο παρελθόν, η φωτογραφία σου με εξιτάρει. Έχεις αυτό το σέξυ άγριο βλέμα που λέει «Σκάσε μωρή ηλίθια» και σε φαντάζομαι να με πλακώνεις στα χαστούκια και μετά να κάνουμε κολασμένο σεξ στα πλακάκια της κουζίνας δίπλα στον κάδο με τα σκουπίδια και το τσουβάλι με τις πατάτες. Και η Τσουτσουνέλα είδε τη φωτο σου και αναστατώθηκε. Σε παρακαλώ λοιπόν να μου στείλεις και άλλες φώτο σου, και ολόσωμες αλλά και ολόγυμνες, στις ζητά η ομογένεια της Αμερικής (και να μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες της Αμερικής είναι δύο φορές Έλληνες και κρατάνε ζωντανή την Ελλάδα, το έχει πει και ο Χριστόδουλος και η Βανδή αλλά και η Μπέσυ Αργυράκη).
Μην απογοητεύσεις την ομογένεια!
Μετά τιμής
sikia
Όπως σου έχω δηλώσει και στο παρελθόν, η φωτογραφία σου με εξιτάρει. Έχεις αυτό το σέξυ άγριο βλέμα που λέει «Σκάσε μωρή ηλίθια» και σε φαντάζομαι να με πλακώνεις στα χαστούκια και μετά να κάνουμε κολασμένο σεξ στα πλακάκια της κουζίνας δίπλα στον κάδο με τα σκουπίδια και το τσουβάλι με τις πατάτες. Και η Τσουτσουνέλα είδε τη φωτο σου και αναστατώθηκε. Σε παρακαλώ λοιπόν να μου στείλεις και άλλες φώτο σου, και ολόσωμες αλλά και ολόγυμνες, στις ζητά η ομογένεια της Αμερικής (και να μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες της Αμερικής είναι δύο φορές Έλληνες και κρατάνε ζωντανή την Ελλάδα, το έχει πει και ο Χριστόδουλος και η Βανδή αλλά και η Μπέσυ Αργυράκη).
Μην απογοητεύσεις την ομογένεια!
Μετά τιμής
sikia
Tuesday, March 06, 2007
Latest News
Πριν ακόμα κοπάσει το σοκ του ταξίαρχου που φοράει στρινγκ, σάλο έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο η αποκάλυψη ότι ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού του Σαρμπέλ για τη Γιουροβίζιον ήταν Yassou Antoni. Χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των αρχών, της εκκλησίας και ειδικής ομάδας αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων, οι στίχοι άλλαξαν προτού το τραγούδι παρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό και έτσι αποφεύχθησαν τα χειρότερα.
Και μια και λέω για τραγούδια, έχω μεγάλη αγωνία σήμερα γιατί το βράδυ θα συναντηθώ με τον Jim Katsos, ο οποίος είναι Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας και θεσμός στην ελληνική ομογένεια του Σικάγο. Ο κύριος Katsos ασχολείται και με τις τέχνες και υπάρχει πιθανότητα να με υποστηρίξει και να κυκλοφορήσει σε CD single το σουξέ μου «Αχ καλέ αυτοί οι άνδρες, που έχουν πέη σα σαλαμάνδρες». Το έχει πιστέψει το τραγούδι και είναι βέβαιος ότι το καλοκαίρι σε Αμερική και Ελλάδα θα το τραγουδούν σε όλα τα μαγαζιά. Ίσως λοιπόν αυτό να είναι το ξεκίνημα μιας διεθνούς καριέρας. Άλλωστε ήδη με αποκαλούν Μαντόνα της ομογένειας και νομίζω ότι έχει ωριμάσει ο καιρός για το πρώτο μου δισκογραφικό βήμα.
Και μια και είπα ομογένεια, έχει γίνει σάλος με την ομιλία της νεαρής Πυθαγόρας Πυθίας Άννας Μαρίας κλπ και τις αντιχριστιανικές της δηλώσεις σε εκδήλωση της εκκλησίας στο Σικάγο (για περισσότερα εδώ. Εγώ δεν ήμουν μπροστά στα γεγονότα, έχω να πάω σε εκκλησία αιώνες, μια φορά παλαιότερα είχα πάει σε ελληνορθόδοξη εκκλησία του Σικάγο και ο παπάς μου έκανε παρατήρηση για τον τρόπο που είχα ντυθεί (επειδή είχα ντυθεί απλά φαντάζομαι, με ένα ροζ μπλουζάκι με στρασάκια, ένα τζιν με σκισίματα και σαγιονάρες hello kitty-αλλά δείξτε και εσείς μια κατανόηση πάτερ, σπούδαζα τότε ακόμα, που να το βρω το ταγιέρ?)
Και μια και λέω για τραγούδια, έχω μεγάλη αγωνία σήμερα γιατί το βράδυ θα συναντηθώ με τον Jim Katsos, ο οποίος είναι Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας και θεσμός στην ελληνική ομογένεια του Σικάγο. Ο κύριος Katsos ασχολείται και με τις τέχνες και υπάρχει πιθανότητα να με υποστηρίξει και να κυκλοφορήσει σε CD single το σουξέ μου «Αχ καλέ αυτοί οι άνδρες, που έχουν πέη σα σαλαμάνδρες». Το έχει πιστέψει το τραγούδι και είναι βέβαιος ότι το καλοκαίρι σε Αμερική και Ελλάδα θα το τραγουδούν σε όλα τα μαγαζιά. Ίσως λοιπόν αυτό να είναι το ξεκίνημα μιας διεθνούς καριέρας. Άλλωστε ήδη με αποκαλούν Μαντόνα της ομογένειας και νομίζω ότι έχει ωριμάσει ο καιρός για το πρώτο μου δισκογραφικό βήμα.
Και μια και είπα ομογένεια, έχει γίνει σάλος με την ομιλία της νεαρής Πυθαγόρας Πυθίας Άννας Μαρίας κλπ και τις αντιχριστιανικές της δηλώσεις σε εκδήλωση της εκκλησίας στο Σικάγο (για περισσότερα εδώ. Εγώ δεν ήμουν μπροστά στα γεγονότα, έχω να πάω σε εκκλησία αιώνες, μια φορά παλαιότερα είχα πάει σε ελληνορθόδοξη εκκλησία του Σικάγο και ο παπάς μου έκανε παρατήρηση για τον τρόπο που είχα ντυθεί (επειδή είχα ντυθεί απλά φαντάζομαι, με ένα ροζ μπλουζάκι με στρασάκια, ένα τζιν με σκισίματα και σαγιονάρες hello kitty-αλλά δείξτε και εσείς μια κατανόηση πάτερ, σπούδαζα τότε ακόμα, που να το βρω το ταγιέρ?)
Monday, March 05, 2007
Aνοικτή επιστολή προς billzouk
Είναι να μην πάρω φόρα με τις ανοιχτές επιστολές, θα πω όλη την αλήθεια, γιατί η Συκιά μπορεί να μπουκώνεται, αλλά ΠΟΤΕ δε φιμώνεται.
Αξιότιμε Bill,
Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα τις αντιδράσεις σου για τις διπλές καθημερινές παραστάσεις στην παράσταση το Κοράκι της Θύμησης. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να εκφράσεις τον εντυπωσιασμό σου για την άρτια καλλιτεχνική επιμέλεια της αφίσας και την ευγνωμοσύνη σου που μπήκες πρώτο όνομα, ενώ η συνάδελφος σου Τούλα Κουλουμπή παρ’όλη την τεράστια εισπρακτική επιτυχία της τελευταίας της ταινίας «Σε νιώθω μέσα μου» δέχτηκε να μπει το όνομα της δεύτερο. Και αυτά όλα οφείλονται στις προσπάθειες μου τις επίμονες με όλους τους συντελεστές της παράστασης να σε προωθήσω (και παρά τις σθεναρές αντιδράσεις της συγγραφέως του έργου, που ήθελε να πάρει το ρόλο ένας ανιψιός της). Ίσως έχουν δίκιο λοιπόν ο κύριος Παπαδάκης και ο κύριος Αυτιάς που λένε ότι τα νέα παιδιά θέλουν τον εύκολο δρόμο για την επιτυχία και δεν είναι σα τους παλιούς που τα παλιά τα χρόνια δεν είχαν καφέ να πιουν και βράζανε τις κάλτσες τους για να έχουν ένα ρόφημα να τους ζεσταίνει τα κρύα βράδια.
Δε παίρνει ο ηθοποιός το Όσκαρ από τη μια μέρα στην άλλη, ο άλλος ο δόλιος ο Πήτερ Ο΄τουλ εκατόν πενήντα χρόνια το παλεύει και ακόμα τίποτε. Παραπονέθηκε ο Κλούνει για διπλές παραστάσεις όταν μικρό παιδάκι έπαιζε σε σκοτεινά θέατρα του Σικάγο? Άκουσες εσύ τον Μπραντ Πιτ να παραπονιέται που σκούπιζε ο ίδιος το θέατρο όταν έφευγαν οι θεατές στο θλιβερό Μιζούρι στο ξεκίνημα του? Έχεις επηρεαστεί από ελληνικά φαινόμενα τύπου Στέλλα Μπεζεντάκου και της άλλης που λέει το νινι και το όνομα της μου διαφεύγει, όπου η επιτυχία ήρθε μέσα σε μια νύχτα. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα στην Αμερική, θέλει κόπο και θυσία.
Αρνήθηκες τη διαφήμιση για τα παγωτά, αρνιέσαι να κάνεις διπλές παραστάσεις-δηλαδή τι δουλειά να σου βρω ως μάνατζερ, μοντέλο σε μαγαζί επίπλων που κοιμάται σε κρεβάτι στη βιτρίνα ή μέλος σε πάνελ κουτσομπολίστικης εκπομπής? Εγώ έχω όραμα και χρονοδιάγραμμα.
Και μην ανησυχείς για τη διακοπή της συνεργασίας μας, μη πάθεις αυτά που έπαθε η Σελένα όταν απέλυσε τη μάνατζερ της. Δε πρόκειται να σου εμφανιστώ σε ανύποπτο χρόνο και να σου τραγουδήσω με τη μελωδία του Candid Camera:
Κι αν σας τύχει κάτι/ Κλείστε μάτι/ Λίγο πονηρά/ Smile/ Είναι η psycho η sikia.
Όχι όχι όχι. Επειδή ξέρω ότι είσαι καλό παιδί αλλά απλά έχεις μπλέξει με κακές παρέες (βλέπε Πρόβατος και Τανίλα) σε συγχωρώ.
Μετά τιμής,
sikia
Pictures from the Past
Μια φωτογραφία από τα παλιά.....
Ο Πρόβατος σε μια φωτογραφία μας από την εκδρομή στο Πόρτο Κατσίκι (είχε μουστάκι τότε). Τι ωραία που είχαμε περάσει....
Στη φωτο είναι λίγο θυμωμένος γιατί τον είχα ξυπνήσει να του απαγγείλω ένα ποίημα που μόλις είχα γράψει.
Ο Πρόβατος σε μια φωτογραφία μας από την εκδρομή στο Πόρτο Κατσίκι (είχε μουστάκι τότε). Τι ωραία που είχαμε περάσει....
Στη φωτο είναι λίγο θυμωμένος γιατί τον είχα ξυπνήσει να του απαγγείλω ένα ποίημα που μόλις είχα γράψει.
Thursday, March 01, 2007
Ανοιχτή επιστολή προς Πρόβατο
Αξιότιμε Πρόβατε,
Συχνά πυκνά έχεις υπονοήσει με σχόλια σου ή και ξεκάθαρα κατηγορήσει ότι κατά τη διάρκεια της σχέσης μας σε απατούσα με άλλους άνδρες. Αυτό είναι ψέμα! Ποτέ δε πήγα με άλλο άνδρα όσο τα είχαμε. Χωρίσαμε εκείνο το βροχερό βράδυ της Τρίτης και ενώ εγώ έπλενα τα πιάτα, έφυγες παίρνοντας μαζί σου το ταψί με την τυρόπιτα Κιχι που είχα φτιάξει (εκείνη που έχει το τραγανιστό φύλλο, που κάνει κρίτσι κρίτσι και έχει και κασέρι μέσα), μια σακούλα Πακοτίνια και 14 ευρώ από το πορτοφόλι μου. Από τότε δε σε ξαναείδα….
Δε ξέρω τους λόγους για τους οποίους με εγκατέλειψες (αν και έχω κάποιες υπόνοιες, μια και το προηγούμενο βράδυ διάβασα κρυφά στο κινητό σου ένα μήνυμα που σου είχε στείλει κάποιος Μπομπ και έλεγε να περάσεις από το μαγαζί να φάτε καβουροπάττυ).
Έπρεπε να είχα ακούσει τη φίλη μου τη Γωγώ Αντζολετάκη, η οποία από την αρχή μου έλεγε ότι θα με πληγώσεις και πάντα αγανακτούσε με τον βάρβαρο και άδικο τρόπο με τον οποίο μου συμπεριφερόσουν. Μετά το χωρισμό ξενιτεύτηκα για να σε ξεχάσω, αλλά δε τα κατάφερα ούτε και εδώ, μακριά σου, στα παγωμένα αφιλόξενα χώματα.
Όμως σε παρακαλώ μη ψεύδεσαι και λες ότι σε απατούσα, γιατί βάζεις ψύλλους στα αυτιά αναγνωστών-θαυμαστών μου, στους οποίους έχω τάξει απόλυτο μονογαμικό έρωτα και αρχίζουν και με υποψιάζονται για απιστία. Και αυτό δεν είναι σωστό!
Μετά τιμής
sikia
Συχνά πυκνά έχεις υπονοήσει με σχόλια σου ή και ξεκάθαρα κατηγορήσει ότι κατά τη διάρκεια της σχέσης μας σε απατούσα με άλλους άνδρες. Αυτό είναι ψέμα! Ποτέ δε πήγα με άλλο άνδρα όσο τα είχαμε. Χωρίσαμε εκείνο το βροχερό βράδυ της Τρίτης και ενώ εγώ έπλενα τα πιάτα, έφυγες παίρνοντας μαζί σου το ταψί με την τυρόπιτα Κιχι που είχα φτιάξει (εκείνη που έχει το τραγανιστό φύλλο, που κάνει κρίτσι κρίτσι και έχει και κασέρι μέσα), μια σακούλα Πακοτίνια και 14 ευρώ από το πορτοφόλι μου. Από τότε δε σε ξαναείδα….
Δε ξέρω τους λόγους για τους οποίους με εγκατέλειψες (αν και έχω κάποιες υπόνοιες, μια και το προηγούμενο βράδυ διάβασα κρυφά στο κινητό σου ένα μήνυμα που σου είχε στείλει κάποιος Μπομπ και έλεγε να περάσεις από το μαγαζί να φάτε καβουροπάττυ).
Έπρεπε να είχα ακούσει τη φίλη μου τη Γωγώ Αντζολετάκη, η οποία από την αρχή μου έλεγε ότι θα με πληγώσεις και πάντα αγανακτούσε με τον βάρβαρο και άδικο τρόπο με τον οποίο μου συμπεριφερόσουν. Μετά το χωρισμό ξενιτεύτηκα για να σε ξεχάσω, αλλά δε τα κατάφερα ούτε και εδώ, μακριά σου, στα παγωμένα αφιλόξενα χώματα.
Όμως σε παρακαλώ μη ψεύδεσαι και λες ότι σε απατούσα, γιατί βάζεις ψύλλους στα αυτιά αναγνωστών-θαυμαστών μου, στους οποίους έχω τάξει απόλυτο μονογαμικό έρωτα και αρχίζουν και με υποψιάζονται για απιστία. Και αυτό δεν είναι σωστό!
Μετά τιμής
sikia
Subscribe to:
Posts (Atom)
