Aνοικτή επιστολή προς billzouk

Είναι να μην πάρω φόρα με τις ανοιχτές επιστολές, θα πω όλη την αλήθεια, γιατί η Συκιά μπορεί να μπουκώνεται, αλλά ΠΟΤΕ δε φιμώνεται.



Αξιότιμε Bill,

Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα τις αντιδράσεις σου για τις διπλές καθημερινές παραστάσεις στην παράσταση το Κοράκι της Θύμησης. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να εκφράσεις τον εντυπωσιασμό σου για την άρτια καλλιτεχνική επιμέλεια της αφίσας και την ευγνωμοσύνη σου που μπήκες πρώτο όνομα, ενώ η συνάδελφος σου Τούλα Κουλουμπή παρ’όλη την τεράστια εισπρακτική επιτυχία της τελευταίας της ταινίας «Σε νιώθω μέσα μου» δέχτηκε να μπει το όνομα της δεύτερο. Και αυτά όλα οφείλονται στις προσπάθειες μου τις επίμονες με όλους τους συντελεστές της παράστασης να σε προωθήσω (και παρά τις σθεναρές αντιδράσεις της συγγραφέως του έργου, που ήθελε να πάρει το ρόλο ένας ανιψιός της). Ίσως έχουν δίκιο λοιπόν ο κύριος Παπαδάκης και ο κύριος Αυτιάς που λένε ότι τα νέα παιδιά θέλουν τον εύκολο δρόμο για την επιτυχία και δεν είναι σα τους παλιούς που τα παλιά τα χρόνια δεν είχαν καφέ να πιουν και βράζανε τις κάλτσες τους για να έχουν ένα ρόφημα να τους ζεσταίνει τα κρύα βράδια.

Δε παίρνει ο ηθοποιός το Όσκαρ από τη μια μέρα στην άλλη, ο άλλος ο δόλιος ο Πήτερ Ο΄τουλ εκατόν πενήντα χρόνια το παλεύει και ακόμα τίποτε. Παραπονέθηκε ο Κλούνει για διπλές παραστάσεις όταν μικρό παιδάκι έπαιζε σε σκοτεινά θέατρα του Σικάγο? Άκουσες εσύ τον Μπραντ Πιτ να παραπονιέται που σκούπιζε ο ίδιος το θέατρο όταν έφευγαν οι θεατές στο θλιβερό Μιζούρι στο ξεκίνημα του? Έχεις επηρεαστεί από ελληνικά φαινόμενα τύπου Στέλλα Μπεζεντάκου και της άλλης που λέει το νινι και το όνομα της μου διαφεύγει, όπου η επιτυχία ήρθε μέσα σε μια νύχτα. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα στην Αμερική, θέλει κόπο και θυσία.

Αρνήθηκες τη διαφήμιση για τα παγωτά, αρνιέσαι να κάνεις διπλές παραστάσεις-δηλαδή τι δουλειά να σου βρω ως μάνατζερ, μοντέλο σε μαγαζί επίπλων που κοιμάται σε κρεβάτι στη βιτρίνα ή μέλος σε πάνελ κουτσομπολίστικης εκπομπής? Εγώ έχω όραμα και χρονοδιάγραμμα.

Και μην ανησυχείς για τη διακοπή της συνεργασίας μας, μη πάθεις αυτά που έπαθε η Σελένα όταν απέλυσε τη μάνατζερ της. Δε πρόκειται να σου εμφανιστώ σε ανύποπτο χρόνο και να σου τραγουδήσω με τη μελωδία του Candid Camera:
Κι αν σας τύχει κάτι/ Κλείστε μάτι/ Λίγο πονηρά/ Smile/ Είναι η psycho η sikia.

Όχι όχι όχι. Επειδή ξέρω ότι είσαι καλό παιδί αλλά απλά έχεις μπλέξει με κακές παρέες (βλέπε Πρόβατος και Τανίλα) σε συγχωρώ.

Μετά τιμής,
sikia