Ωδή στην Τσουτσουνέλα

Είσαι πολύ λυσσάρα
αχόρταγη γυναίκα
που ακούστηκε να παίρνεις
τους άντρες δέκα δέκα

Μπροστά σου είναι η Βίσση
καλόγρια παρθένα
εκεί που είχε μπουκάλι
σε σένα μπαίνουν τρένα

δεν άφησες ούτ'ένα
αγόρι και στρατιώτη
καμάκι με καδένα
ναρκομανή και πότη

στο σεξ μόνο προκάνεις
δε ντρέπεσαι λιγάκι
σε λίγο θα το κάνεις
με τον Μπομπ το Σφουγγαράκη


P.S. Η Τσουτσουνέλα μετακόμισε και επίσημα στο κτίριο μου!

Be there for you

Έβλεπα στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για τα ζευγάρια που περνάνε δύσκολες στιγμές όταν ο ένας από τους δύο έχει μια εξάρτηση. Και αναφέρθηκαν σε ζευγάρια που η εξάρτηση του ενός οδήγησε στη διάλυση της σχέσης και άλλες περιπτώσεις όπου ο ένας έμεινε ηρωικά στο πλευρό του άλλου (όπως η Νικόλ Κιντμαν που παντρεύτηκε τον Keith Urban ο οποίος της βγήκε αλκοολικός αλλά αυτή έμεινε στο πλευρό του, ή η Σάρον Όζμπορν που χρόνια τώρα ανεχόταν τα ναρκωτικά και τα μεθύσια του Όζυ). Και θυμήθηκα τα χρόνια που τα είχα με τον Πρόβατο και στάθηκα στο πλευρό του μετά τη διάγνωση του με Pornography Addiction. Ήταν πολύ δύσκολο να μείνω στο πλευρό του όταν περνούσε 15 ώρες μπροστά στο κομπιούτερ κατεβάζοντας χιλιάδες αρχεία πορνό κάθε μέρα. Είχαμε αγοράσει πέντε υπολογιστές και 10 servers για την αποθήκευση των πορνογραφικών αρχείων. Ξημεροβραδιαζόταν μπροστά στο κομπιούτερ με την εξάρτηση του στο υπνοδωμάτιο με τις γρίλιες μόνιμα κατεβασμένες και περπατούσα στις μύτες να του φέρνω καφέ και φαγητό, και έριχνα κλεφτές ματιές στις αηδιαστικές φωτογραφίες στην οθόνη και βούρκωνα, και ενώ όλοι μου έλεγαν να τον χωρίσω, εγώ στάθηκα στο πλευρό του. Και θα μου πείτε, πως τα κατάφερες να δείξεις τέτοιο μεγαλείο ψυχής, είσαι άνθρωπος σπάνιος και ξεχωριστός, και θα σας απαντήσω, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, δεν είμαι ήρωας, ένας απλός άνθρωπος του Θεού είμαι με επίγνωση του καθήκοντος, με πίστη και αφοσίωση..... Τι έλεγα? Α ναι, για τα ζευγάρια όπου ο ένας έχει addiction... Δεν είναι σίγουρο ότι η ανοχή είναι η καλύτερη αντιμετώπιση...

Long weekend

Μου βγήκε η μέση να μαγειρεύω.... Το καλό βέβαια ότι αύριο είναι αργία και στην Αμερική (Memorial Day) και θα πάμε εκδρομή!!!
Details to follow...

BBQ

Το απόγευμα μια και ο καιρός ήταν πολύ καλός, μαζευτήκαμε μια μεγάλη παρέα για μπάρμπεκιου. Ήταν αρκετοί Έλληνες, αλλά και Αμερικάνοι, Κινέζοι. Γερμανοί και μια Ολλανδέζα (όχι η μικρή Ολλανδέζα, μια άλλη). Φυσικά είχα πάρει μαζί μου και το Νώντα και την Τσουτσουνέλα με το κίνδυνο να ξεφτιλιστούμε και να μας πετάξουν με τις κλωτσιές.
Είχα και το φόβο μη χώσει το γκριλ του μπαρμπεκιου σε κανενός τον ποπό ο Νώντας, αλλά ευτυχώς ήταν κόσμιος (εκτός από το δεκάλεπτο μονόλογο του στα Ελληνικά όπου διαμαρτυρόταν σε μια Κινέζα που δε μιλάει Ελληνικά, για την άθλια γεύση της Αμερικάνικης μπύρας-το περίεργο είναι που η Κινέζα κουνούσε το κεφάλι σα να συμφωνεί).
Η Τσουτσουνέλα φλέρταρε με έναν Γερμανό, και του έλεγε συνέχεια Viva Bavaria, δε ξέρω τι ακριβώς εννοούσε, ο άνθρωπος δεν ήταν Βαυαρός και επίσης δεν έδειχνε να το εκτιμάει πολύ το διαρκές επιφώνημα. Βέβαια εγώ μπορώ να πω ότι εξεπλάγην με τις γνώσεις της Τσουτσουνέλας που ήξερε ότι η Βαυαρία είναι στη Γερμανία, και όταν της το είπα, μου είπε "μα γιατί με πέρασες, για καμιά χαζή, έχω δει το Μαμαλάκη που πήγε στη Βαυαρία και ρουφούσε λουκάνικα."
Και στο σημείο αυτό θέλω να σας ρωτήσω, λατρεμένοι αναγνώστες... Γιατί τρώνε πατατοσαλάτα με τα ψητά και οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι, αυτό το παγωμένο μειγμα μαγιονέζας, πατάτας και αυγού? Δε πάει πολύ καλύτερα με το παϊδάκι η πατάτα η τηγανητή? Θα μου πείτε αν είσαι στην εξοχή, πως να τηγανίσεις, ενώ τη σαλάτα τη παγωμένη την έχεις στο τάπερ.... Συμφωνώ αλλά ακόμα και σε σπίτια την βγάζουν... Καλά τι γραφω πάλι ο άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών.... πάω για ύπνο!

What?

Το βραβείο της πιο αηδιαστικής διαφήμισης πάει σίγουρα στους κυρίους και κυρίες που σκέφτηκαν αυτό:

There goes the neighborhood

It is official: Η Τσουτσουνέλα μετακομίζει στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου!! Όπως καταλαβαίνετε, δε θα κλείσει πια μάτι η πολυκατοικία τα βράδυα από τα ουρλιαχτά, τα βογγητά, τα «ένας ένας βρε παιδιά, πήγα κομωτήριο το πρωί» και το CD της Άντζελας Δημητρίου στη διαπασών! Όταν είδαμε μια μέρα ότι υπήρχε διαμέρισμα στο κτίριο ξενοίκιαστο, μου είπε με χαρά η Τσουτσουνέλα «αχ θα μετακομίσω στο κτίριο σου, θα περάσουμε τέλεια» και εγώ χαμογέλασα, για να μη σας πω ότι μου φάνηκε και καλή η ιδέα. Όμως καθώς πλησιάζει η ημερομηνία της μετακόμισης της, άρχισα να αμφιβάλω για το πόσο καλή ιδέα είναι τελικά... Χθες μου έλεγε ότι τα βράδυα δε μπορεί ποτέ να κοιμηθεί και άμα δεν έχει παρέα την πιάνουν τα τρελά της και δε ξέρει τι να κάνει (στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι η Τσουτσουνέλα δεν εργάζεται, υποτίθεται ότι σπουδάζει, αλλά έχει πάει μόνο μια φορά στο πανεπιστήμιο να τακτοποιήσει μια γραφειοκρατική δουλειά αλλά γνώρισε έναν φοιτητή σκέτο λουκούμι-her words- οπότε η δουλειά δεν έγινε).... Και δεν λυπάμαι μόνο εμένα, αλλά και μια γριούλα που μένει επίσης στον επάνω όροφο η οποία θα είναι μάλλον 200 ετών, αλλά κάθε πρωί πάει βόλτα στο πάρκο και κάθε απόγευμα, στις εξήμισι, πάει για ύπνο...

Εντωμεταξύ, έχω και το Νώντα ο οποίος περνάει πια 23 ωρες το 24ωρο σπίτι μου. Με τις λευκές κάλτσες!!

On other news,

εδώ ένα λινκ με έξυπνα γραφικά που παρουσιάζουν στατιστικές πληροφορίες για την παχυσαρκία στον πλανήτη, και δυστυχώς η Ελλαδίτσα στις πρώτες χώρες (με πρώτη πρώτη την Αμερική).

Promo Tour

Το ηρωικό Λιανοκλάδι και ο ένδοξος Urfurslaag μου ζήτησαν να τους εκπροσωπήσω του χρόνου στην Γιουροβίζιον. Είναι μεγάλη η τιμή και δέχτηκα με χαρά και συγκίνηση. Άρχισα ήδη το promo tour (των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν) και θα σας έχω σύντομα φωτογραφικό υλικό.

Ανακωχή

Προβατούκο, προβατάκι, προβατουλίνο,
σου κάνω δημόσια πρόταση να συμφιλιωθούμε και να μη τρέχουμε στα δικαστήρια.
Γιατί παρά τις διαφορές μας περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές τον καιρό της σχέσης μας. Θυμήσου που τρώγαμε παγωτό γυμνοί στο κρεβάτι αργά το βράδυ, ή που σου πασάλειβα το πέος με Μερέντα (δύο ολόκληρες συσκευασίες χρειαζόμουν για την επικάλυψη, μιλάμε για τέτοιο μήκος) ή τότε που μου έφερνες κάθε μέρα λουλούδια γιατί ήταν στο δρόμο σου στο γυρισμό από τη δουλειά ένα νεκροταφείο και τα έκλεβες από τους τάφους... Αχ τι αξέχαστα που είχαμε περάσει...
Γιαυτό σου λέω, ας θυμόμαστε μόνο τις όμορφες στιγμές και ας ξεχάσουμε τα δυσάρεστα. Θα μιλήσω αύριο κιόλας με το επιτελείο των δικηγόρων μου να αποσύρω τη μήνυση, και θα ειδοποιήσω και τη φίλη μου τη Γωγώ Αντζολετάκη που ράβει ταγιέρ ειδικά για τη δίκη.
Προβατάκι, let's kiss and make up.


Στη φωτό ο Πρόβατος και εγώ όταν ήμασταν μικρά παιδάκια ακόμα και δε ξέραμε τα βάσανα που φέρνει η ζωή.

Shoe War

Εδώ στην παγωμένη ξενιτιά συχνά πυκνά σου έρχονται Μορμόνοι και σου αρχίζουν τον προσηλυτισμό. Κάθε Μορμόνος κάνει τουλάχιστον δύο χρόνια αποστολή προσηλυτισμού (πως έχουμε εμείς τη θητεία, ένα τέτοιο πράγμα) και έτσι πολλές φορές είναι νεαροί αυτοί που σε προσεγγίζουν και φοράνε πάντα κουστουμάκια με γραβατούλες ή παπιγιονάκια και στην έχουν στημένοι σε πλατείες, σε υπαίθρια καφενεία ή έξω από πολυκαταστήματα. Μερικές φορές είναι κάτι νοστιμούληδες, και το έχω φαντασίωση, εκεί που με ρωτάνε για το ρόλο της θρησκείας στη ζωή μου, να πάμε στην τουαλέτα να κάνουμε αδυσώπητο σεξ. Άλλες πάλι φορές δεν είναι της αρεσκείας μου τα Μορμονάκια (που πάνε πάντα δυο δυο σα τους Χιώτες ένα πράγμα) οπότε τους λέω κάτι να τους φρικάρω, για να φύγουν με συνοπτικές διαδικασίες.
Χτες εκεί που καθόμουν για καφέ με το Νώντα μας πλησίασαν δυο νεαροί Μορμόνοι με τα κουστουμάκια τους.
-Hi, do you have a few moments to talk about the role of Jesus in your life? μας λέει ο πιο ψηλός με τα γυαλάκια.
-Τι θέλουν αυτοί οι μαλάκες, πες τους ότι θα τους γαμήσω, απάντησε εκνευρισμένος ο Νώντας.
Βρε Νώντα μου, κατά λέξη να το μεταφράσω αυτό?
Οι Μορμόνοι ακάθεκτοι συνέχισαν το βιολί τους, have you heard of the Church of the Latter Day Saints?
Πες τους αν δε φύγουν θα τους χώσω το τραπέζι στον κώλο, φώναξε ο Νώντας.
Βρε Νώντα μου, και εγώ που νόμισα, ότι κάπως το είχαμε μετριάσει αυτό που βάζεις αντικείμενα σε κώλους.
Οι Μορμόνοι μας έδειξαν ένα βιβλίο και άρχισαν αν μας ρωτάνε τι θρήσκευμα έχουμε. Οπότε ο Νώντας έβγαλε το παπούτσι του μπροστά σε όλο τον κόσμο (και ναι φορούσε την άσπρη την κάλτσα) και το πέταξε στον Μορμόνο τον ψηλό, ο οποίος το έβαλε στα πόδια και από πίσω του άρχισε να τρέχει και ο άλλος ο Μορμόνος. Πρώτη φορά βλέπω ενήλικα (λέμε τώρα) να αντιδρά έτσι (να πετάει παπούτσι, για το Νώντα μιλάω).... Ενώ οι Μορμόνοι είχαν φύγει, σηκώθηκε και μάζεψε το παπούτσι-όπλο, από το πεζοδρόμιο, και το ξαναέβαλε.... Ο άντρας αυτός παραμένει ένα μυστήριο.

Sleepy in the office

Λατρεμένοι αναγνώστες, είμαι στο γραφείο και η νύστα μου είναι απίστευτη. Κατέβηκα να πάρω μια κόκα κόλα από το μηχάνημα που έχουμε στο ισόγειο. Το μηχάνημα βρίσκεται σε μια αίθουσα που έχει και καναπέδες, ένα ψυγειάκι και ακόμα και τηλέοραση.
Εδώ στην παγωμένη ξενιτιά έχει χιλιάδες σκουπιδοεκπομπές, μια από τις οποίες, το Maury Show, δείχνει ζευγάρια όπου ο άντρας αμφιβάλλει ότι το παιδί είναι δικό του, ή η γυναίκα είναι πολύ ζωηρή και δε ξέρει ούτε η ίδια ποιανού είναι το παιδί αλλά ελπίζει ότι θα είναι του μόνου άντρα στο χωριό που έχει δικά του δόντια, και οι μεγαλόψυχοι παραγωγοί της εκπομπής κάνουν τεστ πατρότητας και ανακοινώνουν τα αποτελέσματα (που είναι σε χρυσό φάκελο, και πάντα μετά τα διαφημιστικά μηνύματα). Φυσικά όταν μπήκα έπαιζε αυτή την εκπομπή, και με τη νύστα που είχα, κάθησα με την κόκα κόλα στο καναπέ και έβλεπα αυτό το πράγμα.
Και είναι πάντα η ίδια συνταγή στην εκπομπή, η γυναίκα λέει, ναι μπορεί να το έχω κάνει με δύ χιλίαδες άντρες, αλλά μέσα μου γνωρίζω ότι ο Τζίμυ είναι ο πατέρας. Ο Τζίμυ πάλι λέει, όχι δεν είμαι ο πατέρας. Στην οθόνη από πίσω τους βλέπουμε το μωράκι. Τα αποτελέσματα του τεστ πατρότητας ανακοινώνονται, και αν ο Τζίμυ είναι ο πατέρας, η γυναίκα σηκώνεται κλαίγοντας και φωνάζει “I told you so”, αν πάλι ο Τζίμυ δεν είναι ο πατέρας, η γυναίκα σκύβει το κεφάλι και κλαίει, ενώ ο άντρας σηκώνεται και φωνάζει «παλιοπόρνη, παλιοτσούλα» κλπ. Δε μπορώ να καταλάβω πως αυτή η εκπομπή παίζεται τόσα χρόνια με την ίδια συνταγή, δεν βαριούνται να το βλέπουν? Επέστρεψα στο γραφείο μου μετά από λίγο, καθότι έχω και μια στρίγγλα που τα πάντα βλέπει και τα πάντα γνωρίζει. Νυστάζω πολύ..... Νυσταζζζζζζζζζζζζζζ.................

weekend of boredom

Γύρισα από την εκδρομή με τον Νώντα και έχω να σας πω τα εξής λατρεμένοι αναγνώστες...
Ο Νώντας δεν είναι άνθρωπος της εξόδου. Ήθελε να περάσει όλη την ώρα στο κρεβάτι ή στον καναπέ και να βλέπει τηλεόραση. Συγκεκριμένα μπορούσε να απορροφηθεί να βλέπει τα πάντα, διαφημιστικά, τελεμάρκετιγκ, συζητήσεις στο Κοινοβούλιο, συμβουλές για αποτρίχωση.... Και όλα τα έβλεπε με πλήρη αφοσίωση, ανοιχτό στόμα, γουρλωμένα μάτια, εντελώς στον κόσμο του. Που και που, κάθε εικοσάλεπτο, έλεγε ένα "κοίτα ένα μαλάκα" ή "τι κάνει ρε ο μαλάκας" και μετά επέστρεφε στον δικό του ξεχωριστό κόσμο της αποβλάκωσης.

Τον προσκάλεσα να παίξουμε επιτραπέζια, μου είπε ότι αυτά είναι για φλούφληδες, του είπα να πάμε βόλτα, μου είπε αυτά είναι για τους γέρους, του είπα να πάμε για καφέ, μου είπε "αφού έχει καφετιέρα το δωμάτιο". Μόνο για φαγητό βγήκαμε αλλά και αυτό για να πάρουμε φαγητό να το φάμε στο δωμάτιο μπροστά στην τηλεόραση. Τα νεύρα μου είναι τσατάλια. Λίγο ακόμα να είχαμε μείνει εκεί στο ξενοδοχείο, θα είχα κρεμαστεί από τις κίτρινες κουρτίνες του δωματίου....Και επειδή το περίμενα το σαββατοκύριακο γεμάτο δράση, δεν είχα πάρει ούτε ένα βιβλίο μαζί μου, ένα περιοδικό, ένα πλεκτό, κάτι.... Και θα είχα πνίξει και τον Νώντα, αλλά σε κάποια στιγμή ζάπινγκ, κόλλησε στον Μπομπ τον Σφουγγαράκη και τον παρακολούθησε χαμογελώντας οπότε του τα συγχώρεσα όλα (αν και μετά είπε "τι μας λέει ρε ο μαλάκας το σφουγγάρι")....

συνέντευξη του Bruno

Ο Sacha Baron Cohen στην τηλεοπτική του εκπομπή Da Ali G Show εκτός από τον Borat, υποδυόταν και τον Bruno, ένα γκέι Αυστριακό μοντέλο και δημοσιογράφο. Σε αυτό το κλιπ παίρνει συνέντευξη από Αμερικανό ιερέα που οδηγεί τους γκέι στο σωστό το δρόμο....

Reporting from the scene

Λατρεμένοι αναγνώστες, με χαρά σας ανακοινώνω ότι οι έρευνες μου να αποκωδικοποιήσω τον άντρα-μυστήριο Νώντα, προχώρησαν με γοργούς ρθυμούς. Δηλαδή κάναμε σεξ... Ήρθε (πάλι για καφέ, αυτή τη φορά σπίτι) και με συνοπτικές διαδικασίες καταλήξαμε στο κρεβάτι. Και πως ήταν-θα μου πείτε? Βασικά, είμαι πολύ ντροπάλό άτομο και δε μπορώ να μιλήσω με άνεση για αυτά τα πριβέ θέματα, αλλά αφού επιμένετε, θα σας πω. Αν ήταν Γιουροβίζιον, θα του έδινα 10 βαθμούς (Nontas 10 points). Και θα σας εξηγήσω το σκεπτικό μου:
Στα θετικά ήταν το γυμνασμένο του κορμί και η βαρβαρότητα. Επίσης έβριζε πολύ-τι έλεγε ο στόμας του, δε μπορώ να σας πω, αλλά να σκεφτείτε ότι μπροστά του νταλικιέρηδες που είχα γνωρίσει στο παρελθόν γίνονται Σάσα Μανέτα.... Πολύ βρίσιμο!
Στα αρνητικά (τα οποία και στέρησαν το δωδεκάρι) θα αναφέρω τις λευκές αθλητικές κάλτσες που δεν αφαιρέθησαν κατά τις περιπτύξεις. Ήθελα να του βγάλω μετά φωτογραφία, του είπα "σε πειράζει να σε βγάλω μια φωτογραφία να τη βάλω στο μπλογκ μου" και μου απάντησε "ποιο μπλοκ, των επιταγών" αλλά τελικά δε με άφησε, του είπα, "όχι καλέ, είναι κάτι σαν ημερολόγιο στο Ίντερνετ" και μου απάντησε "όχι ρε, άντε μη σου βάλω το Ίντερνετ σου στο κώλο να σου πω εγώ"-γιαυτό αν έχετε τίποτε προβλήματα στη σύνδεση σας, ίσως κάπου κάποτε ο Νώντας να τοποθετεί το Ίντερνετ πουθενά... ας μη μπω σε άλλες λεπτομέρειες....
Θα συνεχίσω όμως τις έρευνες για να έχω εμπεριστατωμένη άποψη, εξού και το Σαββατοκύριακο θα πάμε εκδρομή!

Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά-The Reunion

Proust

Ο γλυκός Αλεξανδρούκος με κάλεσε να παίξω στο καινόύργιο παιχνίδι της μπλογκόσφαιρας και επειδή δε του χαλάω ποτέ χατήρι, ιδού:

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Σεξ με τον Τζάστιν Τιμπερλέικ και τον Τζορτζ Κλουνέι στη βίλα του Τζωρτζ στην Ιταλία

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Οι κλωτσιές και τα χαστούκια αυτουνού που κοιμάται δίπλα μου.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Δεν ξεσπάω σε γέλια

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Η τσαχπινιά και το μπρίο

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Η τσαχπνιά και το μπρίο

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
υπερπροστατευτικότητα

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη

8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Η Τζοβάνα Φραγκούλη και η Γωγώ Αντζολετάκη

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
με τον Αντώνη στη Δανία

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
o null

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Το εντυπωσιακό πέος και τις πατούσες

12.... και σε μια γυναίκα;
την ευγένεια

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
αυτός που έγραψε εκείνο που λέει να να να να... να να

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Είμαι όμορφη πολύ και μου αρέσει το καβλί.

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
ένα 400σελιδο που μου πέταξε ένας πρώην μου στο μπράτσο

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Πάρτυ με πεζοναύτες-νούμερο 2

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
ένας αγιογράφος που γνώρισα στη Μύκονο και έκανε πολύ καλό κρεβάτι

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το κόκινο

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Την τυρόπιτα μου, τα γεμιστά μου και το κέικ με φράουλες και σοκολάτα

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Μιλκσέικ σοκολάτα με μπισκοτάκια

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
που δεν πήρα το αυτόγραφο της Ελένης Φιλίνης στο αεροπλάνο σε πτήση για τη Σάμο

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Τα πισώπλατα μαχαιρώματα

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Το μπαλέτο και ο πεοθηλασμός

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να γίνει πρωθυπουργός ο Κακαουνάκης

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
όταν η αλήθεια πληγώνει

26. Ποιο είναι το μότο σας;
αχ, δεν έχω....

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Αγκαλιά με τον Τζάστιν Τιμπερλέικ

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Φτου να μη σε ματιάσω

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
αναταραχής και αναζήτησης

Mats Mouts

Έπιασε φωτιά η αποθήκη του Σαμ και κινδυνεύει η Ψώλα

Βγήκα λοιπόν για καφέ με τον Νώντα, αλλά αυτή τη φορά πήρα μαζί μου και την Τσουτσουνέλα γιατί είναι ειδική στους άνδρες και χρειαζόμουν μια δεύτερη γνώμη. Εκεί που πίναμε τον καφέ μας, η Τσουτσουνέλα άρχισε να μας αναλύει πως ο ψηλότερος ουρανοξύστης του Σικάγο, το Sears Tower, είναι στην ουσία ένα φαλλικό σύμβολο και θα έπρεπε ο δήμαρχος να διοργανώνει γιορτή μια φορά το χρόνο όπου να ρίχνουν τόνους γιαούρτι από τις ταράτσες του ουρανοξύστη σα να εκσπερματώνει, και θα είναι μια γιορτή της γονιμότητας. Και ενώ φοβόμουνα όσο τα έλεγε αυτά ότι ο Νώντας θα μας βάλει το τραπέζι ξέρετε που και θα σηκωθεί να φύγει, εκείνος κατενθουσιάστηκε με την ιδέα και το προχώρησε το θέμα. "Όχι ρε, καλύτερα να ρίχνουν τόνους λεμονάδα, να λέει δηλαδή ο ουρανοξύστης, σας κατουρώ στη μάπα." "Αχ φοβερό!" αναφώνησε η Τσουτσουνέλα. Τώρα αυτό που η Τσουτσουνέλα και ο Νώντας έχουν κοινό κώδικα επικοινωνίας, είναι καλό?

Στην κουζίνα με τη Συκιά

Σήμερα λατρεμένοι αναγνώστες θα σας δώσω την συνταγή για σπανακόπιτα, που πολλοί θαυμαστές και εραστές μου έχουν κατά καιρούς εκτιμήσει.

Υλικά
Για τη γέμιση
1 κιλό Σπανάκι
300 γρ. φρέσκα ψιλοκομμένα Κρεμμυδάκι
1 ματσάκι ψιλοκομμένος Ανηθος
1 μεγάλο ψιλοκομμένο Πράσο
1,5 φλυτζάνι του καφέ Λάδι
αλάτι
πιπέρι
2 Αυγά

Για το φύλλο
500 γρ. Φύλλο κρούστας

Για παιχνίδι
2 αγγούρια
1 μπανάνα

Οδηγίες
Φοράμε ένα νεγκλιζέ, ένα see-through, κάτι σεξουαλικό τέλος πάντων. Ανάβουμε κεριά και βάζουμε ένα οποιοδήποτε CD της Αμάντα Λιρ (δεν έχει σημασία ποιο, σε όλα ακούγεται σα τον ξάδελφο μου το Βασίλη που φτιάχνει τέντες).
Καθαρίζουμε, πλένουμε και ζεματάμε το σπανάκι. Το στίβουμε πολύ καλά και το κόβουμε. Ζεσταίνουμε το μισό λάδι και σωτάρουμε ελαφρά τα κρεμμυδάκια και το πράσο. Προσθέτουμε τον άνιθο και το σπανάκι και μετά από λίγα λεπτά κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και περιμένουμε να κρυώσει προτού προσθέσουμε τα αυγά χτυπημένα. (Αντί για φρέσκο σπανάκι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κατεψυγμένο, οπότε το ρίχνουμε παγωμένο στην κατσαρόλα όπου τσιγαρίσαμε τα κρεμμυδάκια). Έχει σημασία το μείγμα να έχει κρυώσει προτού ρίξουμε τα χτυπημένα αυγά.
Για το λόγο αυτό, όσο περιμένουμε να κρυώσει το μείγμα μας, παίζουμε με τα αγγούρια και την μπανάνα. Μόλις τελιώσουμε το παιχνίδι πλένουμε τα χέρια μας και συνεχίζουμε την μαγειρική.
Αλοίφουμε ένα ταψί με λάδι και απλώνουμε τα μισά φύλλα ένα ένα, αλειμένα με λάδι. Μπορούμε να τα αλείφουμε με πινέλο, σα να βουρτσίζαμε με αντιηλιακό μυώδη λοκατζή.
Προσθέτουμε τη γέμιση και σκεπάζουμε την πίτα με τα υπόλοιπα φύλλα (όπως σκεπάζουμε τον άγνωστο νταλικιέρη το βράδυ που έχει ψύχρα και κοιμόμαστε στο πίσω μέρος της νταλίκας), πάλι ένα ένα αλειμένα με λάδι. Ψήνουμε την σπανακόπιτα σε μέτριο φούρνο για μια ώρα.

Η σπανακόπιτα βγαίνει πολύ νόστιμη. Όταν έστειλα τη συνταγή και στη Βέφα και στο Μαμαλάκη σε επιστολή, αρνήθηκαν να τη διαβάσουν ή να την παρουσιάσουν στην τηλεόραση.... (κομπλεξικοί παιδί μου, τι περιμένεις)