Let it snow

Λατρεμένοι αναγνώστες, δε μπορείτε να φανταστείτε τι κρύο και τι χιόνι φάγαμε αυτό το Σαββατοκύριακο.
Και εγώ ζώντας εντελώς στον κόσμο μου (της μοναξιάς και της αποχής από το σεξ) δεν είχα ακούσει κάποιο μετεωρολογικό δελτίο και το Σάββατο το πρωί σηκώθηκα με τσαχπινιά και μπρίο να πάω στο κέντρο για ψώνια. Παρατήρησα ότι είχε ένα κρυουλάκι, αλλά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία. Μπήκα μέσα σε ένα αγοραστικό, πήγα για ρούχα, πήγα για βιβλία, πήγα για καφέ, πήγα γενικώς και ήρθα, και βγαίνοντας έξω μετά από ώρες, τι να δω? Σα να με είχανε κάνει τηλεμεταφορά στη Σιβηρία. Το χιόνι έπεφτε πυκνό. όσες ώρες ήμουν μέσα και δεν έβλεπα και τι γινότανε, το είχε στρώσει κιόλας, γινότανε χαμός από κίνηση και πολλά λεωφορεία είχαν διακόψει τα δρομολόγια. Μη σας τα πολυλογώ με τα χίλια ζόρια έφτασα σπίτι, όπου άναψα καλοριφέρ στο φουλ και προετοιμάστηκα για το παγετό. Και δε μου έφταναν όλα αυτά, χτυπάει το κουδούνι και ήτανε το φίδι το κολοβό, η Τσουτσουνέλα, η οποία ήρθε να δανειστεί κουβέρτες γιατί κρύωνε λέει. Φαίνεται με όσους δεσμευμένους το κάνει, το κάνουνε μόνο σε σεντόνια. Πήγα να της φέρω μια κουβέρτα και φυσικά αυτή βρήκε την ευκαιρία να μπει μέσα και να κάτσει κιόλας στο σαλόνι. Θα φτιάξεις καφέ? μου λέει η τσούχτρα, τι να κάνω της έφτιαξα και καφέ (δεν είχα και ποντικοφάρμακο να ρίξω) και άρχισε πάλι τα κλαψουρίσματα ("μια φιλία σα τη δική μας είναι κρίμα να καταστραφεί" κλπ) Μετά άρχισε ένα δακρύβρεχτο μονόπρακτο για το πως πέρασε μόνη της εντελώς το Thanksgiving και της αξίζει αυτή η τιμωρία γιατί έφταιξε, αλλά θέλει να επανορθώσει....Την είχε πιάσει λογοδιάρροια και δεν είχα δικαιολογία να τη διώξω, τι να της πω, ότι έχω να πάω κάπου μέσα στη χιονοθύελα, ή ότι περιμένω επισκέψεις... Κάθε τόσο κοίταγε από το παράθυρο και έλεγε "πω πω τι πάθαμε, καλέ τι χιόνι είναι αυτό, τι παγωνιά, και δεν έχουμε και έναν άντρα στην πολυκατοικία αν μας τύχει κάτι..." (Στο τσακ ήμουνα να της πω, ναι τι κρίμα δεν έχουμε και κανένα παντρεμένο να του κλείσεις το σπίτι, αλλά κρατήθηκα για να μην αρχίσει πάλι τις κλαψούρες.) Επίσης κάθε τόσο μου έλεγε "έκανα ένα λάθος, αλλά και εσύ δές το ανθρώπινα" (δηλαδή τόσο καιρό το βλέπω κατσικίσια??).
Τη Κυριακή το χιόνι συνεχίστηκε. Από το παράθυρο μου βλέπω ένα πολύ παχύ χαλί από χιόνι στο δρόμο, χιονανθρώπους, τα αυτοκίνητα έχουν κρυφτεί κάτω από τα χιόνια, όλα είναι άσπρα.... Οι γείτονες έχουν βγει με τα φτυάρια και καθαρίζουν. Πήγα και στην υπερήλικη από πάνω (τη διπλανή της Τσουτσουνέλας) να δω μήπως θέλει τίποτε (ελπίζοντας να μη μου πει, ναι πεθύμησα ντολμάδες πχ) αλλά ευτυχώς ήτανε μια χαρά και δε χρειαζότανε τίποτε. Να δω πως θα πάω στη δουλειά... (Η στρίγγλα, η καλή μου, έστειλε email κυριακάτικα να μας πει ότι δουλεύουμε κανονικά τη Δευτέρα.....) Πάω να πλέξω γάντια και πουλόβερ... Φιλάκια!