Hmmm

Όταν στη δουλειά έχουμε συσκέψεις ατελίωτες, εγώ επιδίδομαι στη γραφή στίχων, καθώς όπως γνωρίζετε είμαι και στιχουργός. Χθες λοιπόν, και ενώ η στρίγγλα μάς έκανε παρουσίαση των οικονομικών μεγεθών του προηγούμενου χρόνου και το ακροατήριο μόνο που δε ροχάλιζε, εγώ είχα επιδοθεί στην γραφή των στίχων του νέου μου τραγουδιού "Αφήστε με να τραγουδήσω, και το πέος να υμνήσω" (όπως βλέπετε αποφάσισα να κάνω στροφή από το ποπ στο έντεχνο) και σε κάποια στιγμή ένας συνάδελφος μού δίνει ένα χαρτάκι. Εγώ από τη νύστα παραλίγο να το δώσω στο διπλανό χωρίς να το διαβάσω, σα το μεταδοτικό που κάναμε στο σχολείο, αλλά την τελευταία στιγμή το άνοιξα και έλεγε "do you want to go out sometime?". Ο συγκεκριμένος συνάδελφος είναι εμφανίσιμος, αλλά δεν τον είχα ποτέ δει ως αντικείμενο του πόθου. Πρώτον γιατί ήταν αρραβωνιασμένος με μια κοπέλα (αλλά τα χαλάσανε πέρσυ), δεύτερον γιατί είναι πάντα λιγομίλητος και τρίτον γιατί φοράει πάντα γραβάτα και γιλέκο. Του απάντησα γραπτώς στο ίδιο χαρτάκι, "yes I would like that" αλλά με μια επιφύλαξη πάντα, γιατί έτσι την είχε πάθει η φίλη μου η Αντώνης, της είχε πει ένας να πάνε για καφέ και αυτή εκεί που πήγε να του πει "πάρε με κολασμένα" ερμηνεύοντας τη πρόσκληση ως έντονη ερωτική επιθυμία, εκείνος της είπε ότι την είχε καλέσει για να της ζητήσει δανεικά γιατί είχε έξοδα με τον επικείμενο γάμο του. Οπότε και αυτός τώρα μπορεί να θέλει να μου πει να συμμετάσχω σε επιχείρηση δηλητηριασμού της στρίγγλας, και εγώ φυσικά μέσα είμαι, δεν έχω πρόβλημα, αλλά μη ντυθώ και σέξυ προκλητικά γιαυτό. Τέλος πάντων, κανονίσαμε να πάμε για καφέ το Σάββατο αλλά δε μιλήσαμε μετά πολύ, δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω τις προθέσεις του, δε ξέρω τι παίζει.

Αχ και το αυτοκινητάκι μου είναι ακόμα στο συνεργείο....