Run Sikia Run

Προτού σας πω τα καθέκαστα για το ραντεβού μου, πρέπει να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου καθότι λατρεμένοι μπλογκερς μού πέταξαν το μπαλάκι για συμμετοχή σε δύο μπλογκοπαίχνιδα.
Ο amvrosioulis και ο x- oyranoulis μου πέταξαν το μπαλάκι να συμμετάσχω στο παιχνίδι, όπου πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή, το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες), βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
 και αντιγράφουμε τις επόμενες τρείς. Φυσικά εγώ εδώ στο τραπέζι δεν είχα κανένα πικάντικο βιβλίο του στυλ “εγώ και οι πεζοναύτες” που θα ταίριαζε και με το χαρακτήρα αυτού εδώ του μπλογκ, αντ’αυτού είχα το The Wind-up Bird Chronicle του Haruki Murakami (το οποίο είναι ατελείωτου και πρέπει να το τελιώσω μέχρι το τέλος της εβδομάδας για το book club κλαμπ). Ορίστε λοιπόν, τι καταλάβατε:

The elder brother of Kumiko’s father had spent four or five terms in the Lower House, representing that electoral district in Niigata. While not exactly a heavyweight, he had compiled a fairly impressive record, rising at one point to a minor cabinet post. Now however, advanced age and heart disease would make it impossible for him to enter the next election, which meant that someone would have to succeed to his constituency.

Ο γλυκουλίνις μου ο δόκτωρας Flantzoulinis μου έκανε πρόσκληση να απαγγείλω ένα αγαπημένο παλιό ποίημα, και έτσι παραθέτω τους στίχους του μεγάλου Γερμανού ποιητή του 19ου αιώνα, Fritz Schwulsang:

Είμαι o γκέι του γλεντιού
και δεν υπολογίζω
έτσι το βρίσκω το τεκνό
έτσι το ξεζουμίζω

Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
το τεκνό τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.

Είμαι ο γκέι του γλεντιού
τα θέλω όλα δικά μου
και μοναχά ο λόχος μου
γεμίζει την καρδιά μου.


Και τώρα στις εξελίξεις (or should I say, the lack thereof).
Η αποχή από το σεξ καλά κρατεί….Βγήκα με το παιδί από τη δουλειά και πήγαμε για καφέ. Πήγαμε σε ένα καφενείο συμπαθητικό και εκείνος παρήγγειλε πράσινο τσάι χωρίς καφεϊνη γιατί δε πίνει καφέ και τον πειράζει η καφεϊνη (red flag number 1).
Η συζήτηση κυλούσε ομαλά. Δεν ήθελα να τον τρομάξω και έτσι δε ρώτησα αν είναι σινγκλ, γιατί τα χάλασε με τη κοπέλα του, αν είναι γκέι, αν είναι στρέιτ, αν είναι μπάι, αν του την έχει πέσει η Τανίλα κλπ. Σε κάποια στιγμή μού ανέφερε ότι κάθε πρωί πάει για τρέξιμο και μια και μένουμε κοντά, με ρώτησε αν θέλω να πηγαίνω μαζί του (red flag number 2). Εγώ φυσικά αυτό το εξέλαβα ως απόδειξη ότι με θέλει κολασμένα οπότε μέσα στον ενθουσιασμό και για να μη χαλάσω την κατάσταση, απάντησα πως ναι, θα το ήθελα πάρα πολύ και πως μου αρέσει πολύ το τρέξιμο.
Η συζήτηση μετά πέρασε στα εκλογικά, στη Χίλαρυ, στον Ομπάμα κλπ. Προσπάθησα να κάνω κάποιες αναγνωριστικές ερωτήσεις του στυλ, ακούς Μαντόνα, ακούς Κάιλι, τι εσώρουχα φοράς, αλλά έπεσαν όλες στο κενό. Από ότι φαίνεται, το παιδί αυτό κάνει γυμναστική, τρέξιμο, γιόγκα, και υγιεινή διατροφή (red flag number 3). Σε κάποια στιγμή κοίταξε το ρολόι του και μου είπε ότι πέρασε η ώρα και έπρεπε να γυρίσει σπίτι του να ετοιμαστεί γιατί το βράδυ θα έβγαινε με κάτι φίλους του (οπότε και με ξενέρωσε, και όχι τίποτις άλλο αλλά μου βγήκε η μέση να κάνω φασίνα στο σπίτι και να βάζω κεράκια και λουλούδια σε περίπτωση που ήθελε να έρθει σπίτι για καφέ, αλλά είπαμε, καφέ δε πίνει). Φεύγοντας μού είπε “λοιπόν ξεκινάμε τρέξιμο κάθε πρωί, θα έρθω έξω από το σπίτι σου τη Δευτέρα το πρωί στις 5μισι και πάμε τζόγκινγκ στο γειτονικό πάρκο…”
Πως είπατε? Τι ώρα? Που? Δεν είμαστε καλά! Δεν αντέδρασα (είχε παγώσει το πρόσωπο μου). Όχι πείτε μου εσείς τώρα δηλαδή, αξίζει για μια αχνή (αλλά πολύ αχνή) ελπίδα να διακοπεί η αποχή από το σεξ, να ξυπνήσω στην μαύρη νύχτα και μέσα στο ψωφόκρυο, να τρέχω σα το κατσίκι??? Και για πόσο καιρό, μια μέρα, δύο, πέντε μήνες? Δηλαδή πόσες θυσίες πρέπει να κάνω πια? Έλεος!!! Σας αφήνω γιατί πρέπει να πέσω για ύπνο, είναι ήδη επτά το απόγευμα της Κυριακής και δεν μου μένει και πολύς χρόνος να κοιμηθώ ως τις 5μισι το πρωί….