Job

Τους δύσκολους καιρούς αυτούς που ζούμε δεν είναι κανείς να παραπονιέται για τη δουλειά του. Αλλά είναι φανερό ότι αυτό που βιώνω στη δουλειά δεν ταυτίζεται απόλυτα με το ιδανικό όραμα της εργασιακής ζωής που είχα υπόψιν μου. Και σας εξηγώ:

Η δουλειά που θα ήθελα να είχα:
Φτάνω στο γραφείο κατά τις 10μισι. Πηγαίνω κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή μου, του Clive Owen. Εκείνος με βλέπει και μου ζητάει να του φτιάξω καφέ. Με το που σκύβω να πιάσω τα φίλτρα της καφετιέρας, έρχεται από πίσω μου και αρχίζει να με φιλάει. Κάνουμε παθιασμένο, κολασμένο και αδυσώπητο σεξ 2 φορές. Μετά, από εξάντληση, ξαπλώνω στο δερμάτινο καναπέ και εκείνος με σκεπάζει με κουβέρτα. Κοιμάμαι για δυο ωρίτσες. Με ξυπνάει με ένα δίσκο στα χέρια με καφέ και κρουασάν. Καθώς μασουλάω το κρουασάν, μου ανακοινώνει ότι το βράδυ θα βγούμε για επαγγελματικό δείπνο με τον φίλο του το Τζορτζ Κλούνεϊ. Του κάνω μούτρα που δε μου το είπε από την προηγουμένη, να προλάβω να ετοιμαστώ, βγάζει από τη τσέπη του ένα διαμαντένιο κολιέ και ένα στρινγκάκι με Ζβαρόφσκι και μου τα κάνει δώρο. Του δίνω ένα φιλί και του ανακοινώνω ότι φέυγω να πάω σπίτι μου να ετοιμαστώ.

Η δουλειά που έχω:
Φτάνω στο γραφείο στις επτάμισι. Η στρίγγλα είναι ήδη εκεί και ήδη εκνευρισμένη. Έχουμε να ετοιμάσουμε ένα report. Ξεκινάμε με μιτινγκ όπου μας ανακοινώνει ότι όλα πρέπει να είναι έτοιμα μέχρι το απόγευμα αλλιώς θα μας κόψει τα πόδια. Αρχίζω να γράφω σα τρελός ενώ το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα. Η στρίγγλα ξαναεμφανίζεται και μας ουρλιάζει ότι στο λογιστήριο βρήκανε λάθη στο μπάτζετ του πρότζεκτ. Παίρνω τηλέφωνο τη κυρία του λογιστηρίου η οποία είναι δεύτερη εβδομάδα στη δουλειά και προσπαθώ να της εξηγήσω το προυπολογισμό, αλλά εκείνη δε μπορεί να ανοίξει το αρχείο γιατί δεν γίνεται τίποτε όταν πατάει το “little button”. Τη ρωτάω αν έσβησε κάποιες στήλες από τον προυπολογισμό και μου απαντάει ότι ναι, έσβησε τις τελευταίες τρεις στήλες γιατί δε χωρούσαν στην οθόνη της.
Προσπαθώ να πάρω βαθιές αναπνοές για να μη μείνω επι τόπου. Η στρίγγλα εμφανίζεται και μου ανακοινώνει ότι θέλει να της ετοιμάσω παρουσίαση για την επομένη. Της λέω ότι πνίγομαι και μου λέει, δε την νοιάζει, να μη πάω σπίτι μου αν χρειαστεί. Προσπαθώ να προλάβω όλες τις δουλειές γιατί στις 3 έχω μιτινγκ με ένα κύριο από την Οκλαχόμα ο οποίος προσπαθεί να μας πουλήσει κάτι μηχανήματα. Όσο εκείνος παρουσιάζει, η στρίγγλα μου κάνει νοήματα από το τζαμάκι να τον διώξω. Προσπαθώ ευγενικά να του πω ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση και ότι θα τον ειδοποιήσουμε μια άλλη φορά, εκείνος συνεχίζει να μιλάει, η στρίγγλα μπουκάρει μέσα και μας λέει να τελιώνουμε. Ο Οκλαχομιώτης φεύγει με συνοπτικές διαδικασίες, η στρίγγλα μου κάνει παρατήρηση ότι πρέπει να κρατάω τα μιτινγκς με πωλητές μόνο 5 λεπτά και με ρωτάει που είναι η παρουσίαση της. Ακυρώνω σχέδια για κινηματογράφο και κάθομαι στη δουλειά μέχρι τις 10 το βράδυ.


Υ.Γ. Το highlight της ημέρας μου ήταν βέβαια όταν διάβασα στον Perez Hilton για τη Καλομοίρα (αν και την έθαψε τη καημένη) εδώ.