Intervention

Τον καιρό που τα είχα με τον Πρόβατο (τα δύσκολα εκείνα χρόνια) , με απασχολούσε πολύ το μεγάλο πρόβλημα του Πρόβατου, ο αρρωστημένος θαυμασμός του για την Μπρίτνευ Σπηρς. Και ναι μεν ο λαός μας λέει, δέξου τον επιβήτορα σου με τα ελατώματα του, αλλά δεν είναι δυνατόν εγώ, ένας άνθρωπος της πχιότητας και της διανόησης, να κυκλοφορώ με το θαυμαστή μιας βλάχας ατάλαντης χοντρομπούτας αγελαδάρισας. Και ο Πρόβατος δε περιοριζόταν σε ένα κρυφό πάθος, να έχει δηλαδή κάτω από το στρώμα κρυμένες κάποιες αφίσες της, αλλά είχε και το θράσος να διατυμπανίζει τον θαυμασμό του όπου πηγαίναμε, και να τραγουδάει μέσα στο λεωφορείο Oops I did it again, I am not that innocent.




Ο πόνος μου ήταν μεγάλος και επειδή ήθελα να γίνει καλά ο προβατούκος και να θεραπευτεί από αυτή την ανώμαλη του έλξη, φώναξα τη φίλη μου την Κατερίνα η οποία σα καλή φίλη ήρθε από τη Σουηδία ειδικά για να βοηθήσει, και το Παυλούκο και τον blueprintsouli για να κάνουμε ένα intervention, όπως το λέμε εδώ στο Αμέρικα, όπου μαζεύονται φίλοι και συγγενείς και λένε στον αλκοολικό, ναρκομανή κλπ ότι έχει πρόβλημα και δε θα το ανεχτούν άλλο. Έτσι λοιπόν μαζευτήκαμε ένα απόγευμα όλοι και περιμέναμε τον Πρόβατο να γυρίσει από τη δουλειά. Ακούσαμε τα κλειδιά στην εξώπορτα και τον Πρόβατο να τραγουδάει Hit me baby one more time. Μόλις μπήκε μέσα τα έχασε που μας είδε όλους μαζεμένους, αλλά πίστεψε ότι είχαμε μαζευτεί για μπιρίμπα. Κάθισε στον καναπέ και τον πλησίασα. Πρόβατε, του είπα, έχεις πρόβλημα, έχεις κόλλημα με την Μπρίτνευ τη βλαχάρα. Ένας ένας του είπαμε όλοι πως το άρρωστο πάθος του μας έθλιβε. Όλοι μίλησαν εκτός από το κηπουρό το Χασάν ο οποίος είχε έρθει και αυτός γιατί είναι μπρατσάς και θέλαμε να κάθεται μπροστά στην πόρτα σε περίπτωση που ο Πρόβατος έκανε απόπειρα φυγής.
Και όντως, καθώς του εξηγούσαμε πως η εμμονή του με την Μπρίτνευ μας ντρόπιαζε όλους, σηκώθηκε να το σκάσει όχι από την πόρτα αλλά από τη βεράντα. Ευτυχώς τη τελευταία στιγμή ο Παύλος τον έπιασε από τον αστράγαλο και τον έσυρε πάλι μέσα.
“Άκου Πρόβατε, έχουμε κανονίσει να πας σε Κέντρο Απεξάρτησης Ανωμαλιών και όχι όποιο όποιο, αλλά αυτό της φίλης μου της Τούλας της Κουλουμπή στις Κουκουβάουνες.” του είπα με μάτια βουρκωμένα! Ο Πρόβατος έσκυψε το κεφάλι, απλά ψέλισε ΟΚ, και ο Χασάν έκανε νόημα στους τρεις θεραπευτές με τις λευκές στολές να βγουν από την κουζίνα και να πάρουν τον Πρόβατο με συνοπτικές διαδικασίες. “Μη!” φώναξα, “που τον πάτε! Έφτιαξα γεμιστά σήμερα και σου έβαλα σε ένα τάπερ να πάρεις μαζί σου.” Όταν είδα να τον βάζουν στο αυτοκίνητο, έβαλα τα κλάματα, γνωρίζοντας όμως ότι αυτό γινόταν για το καλό του.
Το ίδιο βράδυ ο Παύλος, ο blueprintsoulis, η Κατερίνα, ο Χασάν και εγώ πήγαμε στα μπουζούκια. Και μη φανταστείτε ότι ήμασταν σε διάθεση να γιορτάσουμε, απλά πήγαμε γιατί ήταν ο πόνος μας βουβός. Και εγώ φορούσα κάτω από το ροζ παντελόνι μου ένα μαύρο στρινγκάκι για να δείξω το πένθος μου. Στο κέντρο που πήγαμε γινόταν χαμός από τον κόσμο και δεν είχε αρκετά καθίσματα, οπότε αναγκάστηκα να κάτσω στα γόνατα του Χασάν. Και εκεί που σπάγαμε τα πιάτα από τη θλίψη μας, χτύπησε το κινητό μου (το είχα σε δόνηση και αρχικά νόμιζα ότι ο Χασάν παρεκτρεπόταν). Ήταν η φίλη μου η Τούλα η Κουλουμπή η οποία σχεδόν κλαίγοντας μου ανακοίνωσε ότι ο Πρόβατος το είχε σκάσει από το ίδρυμα. Ποτέ δεν αποτοξινώθηκε.

Και τώρα, χρόνια μετά, διαβάζω πάλι στο μπλογκ του τα σχόλια του για την Μπρίτνευ και στεναχωριέμαι (μέχρι και οι μάνατζερ της και οι θαυμαστές της στην Αμερική την έχουν παρατήσει και μόνο ο Πρόβατος συνεχίζει με το αρρωστημένο του πάθος). Και λυπάμαι πολύ που δεν πέτυχε το αρχικό intervention. Αλλά σε ανύποπτο χρόνο θα παρουσιαστούμε μπροστά του γιατί θέλουμε το καλό του και θα τον βοηθήσουμε να πολεμήσει αυτό το άρρωστο πάθος.