say what?

Έχω βαρεθεί να ακούω ότι οι Αμερικάνοι είναι χαζοί ή αγεωγράφητοι, πήγε η Kellie Pickler που είχε συμμετάσχει στο προπέρσινο American Idol σε τηλεπαιχνίδι, και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι όλα είναι συκοφαντίες....

Yes again

Λοιπόν η Mrs Petrochilos δε θέλει τελικά να μάθει κλαρίνο. μάλλον νιώθει μοναξιά και βρήκε στο πρόσωπο μου μια αδελφή ψυχή (no jokes please)! Μου είπε κιόλας πόσο χάρηκε που βγήκαμε για καφέ, και πως ανυπομονεί να πάει στην Ελλάδα το καλοκαίρι μετά από 12 χρόνια! Η καημένη έχει κανονίσει και να κάνει το τρίτο της λίφτιγκ την άνοιξη για να πάει ανανεωμένη (τώρα βέβαια μπορεί να της πάει το χαμόγελο στο σβέρκο και το ρουθούνι στο κούτελο έτσι όπως έχει τραβηχτεί αλλά τέλος πάντων).
Εγώ προτιμώ να μιλάμε αγγλικά γιατί τα ελληνικά της είναι λίγο περίεργα και δε ξέρω αν καταλαβαίνει πάντα τι της λέω (και ούτε εγώ καταλαβαίνω πάντα τι μου λέει). Εκείνη όμως επιμένει ότι πρέπει να μιλάμε Ελληνικά να τιμάμε την πατρίδα μας. Έτσι έμαθα ότι με τον άντρα της το μακαρίτη είχανε "μουνογαμική" σχέση, ότι όλοι αγαπούσαν τον παπά της εκκλησίας που πέθανε πριν τρία χρόνια γιατί ήταν καλουτσυνάτος (sic) και παρδαλός (αυτό τώρα να το σχολιάσω?) και ότι η ελληνική κοινότητα είναι πολύ χαριστική (όπως λέμε χαριστική βολή).
Μου εξήγησε ότι έχει δουλέψει σκληρά στη ζωή της τονίζοντας "αυτά τα πόδια που βλέπεις έχουν φάει πολλές κλωτσιές" (τώρα τι δουλειά έκανε, ποδοσφαιριστής ήτανε?)....


Τέλος πάντων, γύρισα στο άδειο σπίτι και έφτιαξα τσάι και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση να κάνω ζάπινγκ. Η αποχή από το σεξ μού παρουσιάζει μια νέα πραγματικότητα, αυτή της τρίτης ηλικίας....

Crisis Prevention

Στη δουλειά εδώ και δύο μήνες έχει έρθει μια κοπέλα, την οποία θα ονομάσουμε τρελοκοτσιδού. Ο λόγος φυσικά ότι παρόλο που είναι 35 χρονών, έχει τα μαλλιά της μαζεμένα σε δύο κοτσίδες (μία δεξιά και μια αριστερά) και όλο αυτό το καιρό κανείς δεν την έχει δει με τα μαλλιά ελεύθερα. Η τρελοκοτσιδού λοιπόν σήμερα σε ένα μίτινγκ που είχαμε στη δουλειά, ούσα αφελής (κουτό κορίτσι) ρώτησε τη στρίγγλα αν είναι παντρεμένη. Η στρίγγλα όμως έχει πάρει διαζύγιο και μιλάει με τα χειρότερα για τον άντρα της. Επίσης δε επιτρέπεται να τον αναφέρουμε ποτέ. Η στρίγγλα λοιπόν με το που ακούει την ερώτηση αρχίζει ένα τικ σα του Μητσοτάκη με τον ώμο, και απαντάει "όχι, χωρισμένη." Η τρελοκοτσιδού συνεχίζει "ααα κρίμα, πόσο καιρό χωρισμένη". Στο σημείο αυτό η στρίγγλα άρχισε να έχει σπασμούς, να αφρίζει και το μάτι της να ανοιγοκλείνει. Βγήκα από την αίθουσα γρήγορα ότι τάχα μου πάω στην τουαλέτα και πήρα τηλέφωνο τη ρεσεψιονίστ του επάνω ορόφου και στα γρήγορα της είπα να κατέβει (houston we have a problem). Η ρεσεψιονίστ κατέβηκε αμέσως και μπήκε στην αίθουσα του μίτινγκ τάχα μου να δει μήπως ξέχασε τη τσάντα της εκεί και γυρνώντας στη στρίγγλα της είπε "καλά ε, από τότε που άρχισες τη διαίτα (χάπια παίρνει αλλά τέλος πάντων) έχεις γίνει ένα τοπ μόντελ". Είχε ξεπεραστεί η κρίση, η στρίγγλα άρχισε να παίρνει πάλι χρώμα, οι σπασμοί αραιώσανε, η τρελοκοτσιδού γύρισε πίσω στο γραφείο της και αποφεύχθηκε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση μου μια αιματοχυσία.
Lesson Learned: Το κλειδί αντιμετώπισης καταστροφών: Πρόληψη και άμεση επέμβαση!

On other news, κανόνισα με την Mrs Petrochilos να πάμε στα μαγαζιά αύριο που θέλει να τη βοηθήσω να πάρει δώρο στην ανιψιά της (αισθάνθηκα άσχημα να της λέω συνέχεια όχι, επίσης θα μου δοθεί και η ευκαιρία να δω τι θέλει πια, αν και πιστεύω ότι απλά νιώθει μοναξιά, εκτός αν έχει μάθει το ταλέντο μου στο κλαρίνο και θέλει να της μάθω τα μυστικά της δουλειάς τώρα που είναι χήρα).

Μουσικο διαλειμμα κουλτουρας και πχιοτητας

Όταν σας πιάνει μια κατάθλιψη, μια μελαγχολία, μια απόγνωση, μη βάζετε κάτω το κεφάλι. Δείτε πχιοτικά ελληνικά βίντεο κλιπ από τραγούδια μπριόζικα αλλά και βαθυστόχαστα (viewer discretion advised):

Yes

Στο site Flocks μπορείς να παραγγείλεις ένα πουλόβερ, μια φλοκάτη και άλλα προϊόντα από αγνό παρθένο μαλλί και σου στέλνουν και ένα ¨διαβατήριο" με τη φωτογραφία του προβάτου (ή των προβάτων) που έδωσαν το μαλλί για να πλεχτεί αυτό που παρήγγειλες. Είναι, λέει, ένας τρόπος να δείξεις σεβασμό στη φύση και στις πρώτες ύλες της. Έτσι πριν χρόνια είδα για πρώτη φορά φωτογραφία του Πρόβατου όταν είχα αγοράσει μια κουβέρτα.



Και μια και είπα για τον Πρόβατο, αυτό το Σαββατοκύριακο είδα τις δύο ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει ο Πρόβατος τη δεκαετία του 80,
το Ζιγκολό της Αθήνας (παραγωγή του 1982)

και το Σαλονικιό (1985)

Αχ, αξέχαστες επιτυχίες! Κρίμα που εγκατέλειψε τον κινηματογράφο....

On other news: Η Mrs Petrochilos έφερε και αυτή τάπερ με φαγητά από το δίκο της δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών. Όχι άλλη γαλοπούλα!!! Ευτυχώς έφτιαξε και μπακλαβά και μηλόπιτα οπότε έχουμε μια ποικιλία στα επιδόρπια. Μου είπε πάλι να πάμε εκκλησία τη Κυριακή, και της είπα όχι και πήρε μια έκφραση σα να την έσφαζα. Νομίζω ότι έχει βαλθεί να με εντάξει στους κόλπους της εκκλησίας.....

Thanksgiving

Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, καλά που υπάρχει και το ετήσιο Thanksgiving σε αυτή τη χώρα, γιατί αλλιώς η αποχή από το σεξ θα ήταν ολοκληρωτική.
Πήγα, όπως σας είπα, στο ζευγάρι των Αμερικάνων που με είχαν καλέσει και πέρσι. Τους πήγα ένα ταψί από τη διάσημη σπανακόπιτα μου, για να μη πάω με άδεια χέρια, αλλά και για να μάθουν τι εστί μαγειρική. Είχαν καλέσει ένα σωρό κόσμο πάλι. Με το που μπήκα, έκανα μια διερευνητική αυτοψία του χώρου για να δω ποιος είχε έρθει, και κυρίως αν ήταν εκεί ο Έλληνας φοιτητής που είχα γνωρίσει πέρσι. Είδα Γιαπωνέζους, Κινέζους, Αμερικάνους, αλλά Έλληνας γιοκ. Γύρισα στην οικοδέσποινα και της είπα ότι έχει μαζέψει πάλι πολυπολιτισμική ομάδα. Και εκείνη μου είπε ότι είχε καλέσει και τον Έλληνα φοιτητή από πέρσι και τον περιμένανε από στιγμή σε στιγμή. Όμως η ώρα περνούσε και ο Έλληνας δεν φαινόταν.

Καθίσαμε στο τραπέζι και άρχισε το ηλίθιο και εξευτελιστικό τελετουργικό να πηγαίνουμε από τον ένα στον άλλο και να λέμε για ποια πράγματα είμαστε ευγνώμονες. Οι Αμερικάνοι άρχισαν πάλι για τη παρέα και τη φιλία, ένας κάτι είπε για τους στρατιώτες στο Ιράκ, δεν άκουσα τι ακριβώς γιατί κοίταζα τη γαλοπούλα, μια Κινέζα είπε για τη καλή βαθμολογία της στο πανεπιστήμιο (μα τι σπασικλάκι) και ένας άλλος για το νέο iphone. Εγώ φυσικά είχα προετοιμάσει τη σύντομη ομιλία μου (ίδια με κάθε χρονιά) και είπα I am thankful for my friends and this special day. Το ξέρω λατρεμένοι αναγνώστες ότι είναι μπλιαχ, αλλά τι να έλεγα, I am thankful that Nontas keratose me with Tsoutsounela, ή I am thankful that Tanila is trying to steal blueprintsouli away from me. Δε γινόταν να τα πω αυτά τα παράπονα μου, γιατί δε ξέρουν και τους πρωταγωνιστές και θα έπαιρνε ώρα να εξηγήσω και θα κρύωνε και η γαλοπούλα. Την γαλοπούλα την έκοψε ο Αμερικάνος οικοδεσπότης ο οποίος μας τόνισε ότι ήταν η μακαρίτισα ελευθέρας βοσκής. Βέβαια έμοιαζε περισσότερο με βούβαλο παρά με γαλοπούλα, καθότι θα ήταν καμιά 30 κιλά. Φάγαμε σα βόδια, και η συζήτηση κύλησε σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος και κουτσομπολιών. Μετά φέρανε και τα γλυκά (pumpkin pie, cherry pie και παγωτό) και φάγαμε και από αυτά και σκάσαμε.

Έπειτα καθήσαμε όλοι γύρω από το τζάκι (εμένα κόντεψε να με πάρει ο ύπνος από το πολύ φαγητό). Και εκεί που έπινα σόδα και βογγούσα, ακούσαμε το κουδούνι. Ήταν ο Έλληνας φοιτητής! Μπήκε μέσα και ζήτησε συγγνώμη για τη καθυστέρηση (μόνο τέσσερις ώρες είχε αργήσει) αλλά είχε λέει στη τηλεόραση το Thanksgiving Parade (μια παρέλαση με μπαλόνια και αερόστατα στη Νέα Υόρκη που ούτε τα μικρά παιδιά δε μπορούν να δουν πάνω από πέντε λεπτά) και κάθησε να το δει. Όταν έγιναν οι συστάσεις, και η οικοδέσποινα τον ρώτησε αν με θυμάται από πέρσι, εκείνος χαμογέλασε και είπε yes of course. Αχ τζέντλεμαν είναι, σκέφτηκα. Όμως μετά από λίγο και ενώ η οικοδέσποινα πήγε να του βάλει κάτι να φάει, εκείνος ήρθε δίπλα μου και στα Ελληνικά μου είπε "Τι κάνεις βρε καριολίτσα? Χαθήκαμε, δεν είχα και το τηλέφωνο σου." Καριολίτσα??? Καριολίτσααααα? Κράτησα τη ψυχραιμία μου, και χαμογελώντας του απάντησα ότι όντως χαθήκαμε. "Καλά, δε το συζητώ, μετά από εδώ θα πάμε σπίτι σου" μου είπε και έκλεισε το μάτι. Φυσικά αναστατώθηκα, δεν ήξερα τι να πω , η οικοδέσποινα του έφερε ένα πιάτο το οποίο εκείνος το καταβρόχθισε (μα γιατί πέφτω πάνω σε πεινασμένους?). Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη Χίλαρυ και αν θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά εγώ δεν είχα την αυτοσυγκέντρωση να συμμετάσχω. Φεύγοντας, η οικοδέσποινα μου έδωσε τάπερ με φαγητό και ο φοιτητής προσφέρθηκε να με πάει με το αυτοκίνητο του, deja-vu δηλαδή του περσινού.
Φτάσαμε σπίτι και ο φοιτητής τώρα με την άνεση του παλιού προσπέρασε τα προκαταρκτικά (του είπα να πιούμε καφέ στο σαλόνι αλλά δε με άκουσε) και με συνοπτικές διαδικασίες με πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Η αλήθεια είναι ότι μου έδωσε λόγο να είμαι και εγώ thankful την ημέρα αυτή. Και ας με ξενέρωσε που μετά με ρώτησε, "δε φέρνεις τίποτε από τα τάπερ που σου δώσανε να τσιμπήσουμε". Αποχωριστήκαμε χωρίς πάλι να ανταλλάξουμε τηλέφωνα. Και έτσι μετά από το σύντομο μουσικό αυτό διάλειμα, ξαναρχίζει η αποχή μου από το σεξ....

I am back

Λατρεμένοι αναγνώστες, χάθηκα για λίγες μέρες λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας, αλλά και απειλών που δέχτηκα από τον blueprintsouli να σταματήσω να κάνω έκκληση στο ελληνικό κράτος να συλλάβει την Τανίλα του, αλλά και από τον Πρόβατο που συνειδητοποιεί την επώδυνη ήττα του στη δίκη του αιώνα που πλησιάζει. Όμως γύρισα δριμύτερος! Οι απειλές δε θα περάσουν! Και όπως έχω πει και παλαιότερα, η γατούλα του σεξ μπουκώνεται αλλά ποτέ δε φιμώνεται!!

Αύριο Πέμπτη είναι εδώ στην παγωμένη ξενιτιά Thanksgiving και θα πάω στο σπίτι των περσινών μετά από τη συμβουλή του billzoukouli οπότε θα σας πω τα καθέκαστα μόλις γυρίσω.

Η αποχή μου από το σεξ συνεχίζεται και τα νεύρα μου δεν είναι καθόλου καλά....

Υ.Γ. ΜΑΝΤΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΤΑΝΙΛΑ ΤΩΡΑ!

Νο

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως σας έχω πει, γίνεται χαμός στη δουλειά με προθεσμίες κλπ και η στρίγγλα έχει αποτρελαθεί εντελώς πια. Και η αποχή μου από το σεξ συνεχίζεται το δύσκολο αυτό φθινόπωρο/ χειμώνα. Μόνη παραβίαση της αποχής ήταν που ενέδωσα και πήρα τηλέφωνο τον εστιάτορα που γνώρισα στην εκκλησία. Τον πήρα τηλέφωνο στο νούμερο που είχε στην κάρτα που μου έδωσε, και μόλις άρχισα να του μιλάω, με διέκοψε αμέσως λέγοντας "έλα βρε παιδί μου, άργησες να με πάρεις. Λοιπόν, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Έχω ακούσει ότι παίζεις καλό κλαρίνο. Είμαστε 4-5 παλληκάρια, έλα να μας περιποιηθείς."
"Σας παρακαλώ πάρα πολύ!!! Για ποιον με περάσατε! Έλεος! .... Όταν λέμε παλληκάρια δηλαδή, για τι ηλικίες μιλάμε? Όχι όχι, μη μου πείτε, δεν θέλω να ξέρω, ντροπή και μόνο που το σκεφτήκατε!" και του έκλεισα το τηλέφωνο καταμούτρως του αγροίκου. Και μετά σου λέει να πας στην εκκλησία να εξαγνιστείς. Αλλά ας όψεται που είμαι καλόπιστος. (Έτσι και όταν τα είχα με τον ποταπό Πρόβατο και τον έπιασα στη κρεβατοκάμαρα με ένα κοκινοτρίχη, μου είπε ότι δεν είναι αυτό που νομίζω και ότι το παιδί είναι Σκωτσέζος και απλά ήθελε να δει αν όντως οι Σκωτσέζοι δε φοράνε εσώρουχα κάτω από τη φούστα. Και φυσικά εγώ τον πίστεψα.) Αλλά NO MORE, μάι φρέντς! Όπως λέει και ένας φίλος μου (που λέει ότι είναι από το Πουέρτο Ρίκο, δε ξέρω για το Πουέρτο Ρίκο αλλά από το Πουστρο Ρίκο κατάγεται σίγουρα) Men are like..... Mascara, they usually run at the first sign of emotion.

Υ.Γ. Πολλά χαιρετίσματα από τον Gitonga:

Update

Λάτρεμένοι αναγνώστες τρέχω και δεν προλαβαίνω. Συνεχίζω, εννοείται, την ανακοινωθήσα αποχή από το σεξ. Απέφυγα με πολύπλοκους μηχανισμούς τη Mrs Petrochilos η οποία με έπαιρνε τηλέφωνο ασταμάτητα το Σάββατο για να πάμε εκκλησία τη Κυριακή. Χθες πήγα να ψωνίσω κάτι στο κέντρο και πέρασα μπροστά από το παγωτατζίδικο στο οποίο εργάζεται ο Νώντας. Έριξα μια βιαστική ματιά αλλά δεν τον είδα. Μπορεί να μην ήταν η βάρδια του, ή να τον έχουν απολύσει γιατί θα έβαλε κανένα βαρέλι παγωτό στο ποπό πελάτη, ή θα βούτηξε το πόδι του με την άσπρη κάλτσα μέσα στο παγωτό... Who knows...
Την επόμενη εβδομάδα έχουμε Thanksgiving και με κάλεσε ήδη η Mrs Petrochilos να πάω σπίτι της που θα έχει και άλλους ομογενείς, αλλά και το ζευγάρι που με είχε καλέσει πέρσυ. Δε ξέρω που να πάω, παρακαλείται ο προσωπικός μου σύμβουλος (με κληρονομικό χάρισμα) billzoukoulis να με συμβουλεύσει.

Sto'na hand tobacco

Βγήκε λέει επιτέλους το Google Translate και για Ελληνικά (εδώ).
Και λέω ας το δοκιμάσω. Βάζω ελληνικό κείμενο το εξής-

Είμαι γυναίκα του γλεντιού
και δεν υπολογίζω
έτσι τον βρίσκω τον καιρό
έτσι τον αρμενίζω

Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.

Είμαι γυναίκα του γλεντιού
τα θέλω όλα δικά μου
και μοναχά ο έρωτας
γεμίζει την καρδιά μου.

και μου βγάζει

My wife feast
And do not count
So find the time
Thus the armenizo

I do not care, do not ask
Or what life will bring me
Sto'na hand tobacco
F begleri the other hand.

My wife feast
I want all the mine
And only love
It filled my heart.

Μήπως θέλει λίγο ακόμη δουλειά? Λέω εγώ τώρα, γιατί από εκεί που η άλλη λέει ότι είναι γυναίκα του γλεντιού, τη βγάζει παντρεμένη με γυναίκα γλέντι (μήπως κάτι υπονοεί το Γκουγκλ?), thus the armenizo.

Yes

Δουλειά, κούραση και έλλειψη σεξ (λόγω της αναγκαστικής μου αποχής).

Με βλέπω το γουικεντ να παραληρώ και να παίρνω τηλέφωνο τον χρυσοδόντη! Αλλά όχι, λατρεμένοι αναγνώστες, δε θα υποκύψω! Εντωμεταξύ η Mrs Petrochilos με ξαναπήρε τηλέφωνο για να πάμε, λέει, την Κυριακή πάλι εκκλησία, καθότι περάσαμε τόσο καλά την προηγούμενη φορά.....

Anyway, on other news:
Τις προάλλες ο apsoylis είχε θέσει το ερώτημα που πάνε οι γκέι άντρες όταν γεράσουν.
Και ιδού η απάντηση, γκέι μπλογκερς σε οίκο ευγηρίας έτοιμοι για Lemon Party:

ΥΠΟΜΟΝΗ

Λατρεμένοι αναγνώστες,
τρέχω και δε προλαβαίνω. Στη δουλειά γίνεται πάλι το έλα να δεις. Η στρίγγλα έχει τα νεύρα της (θα μου πείτε και πότε δε τα έχει), οι υπερωρίες και οι φωνές είναι πια καθημερινή κατάσταση.
Μια και δε προέκυψε τίποτις σεξουαλικό (ούτε στο κουβανέζικο εστιατόριο πρόλαβα να ξαναπάω, ούτε τον εστιάτορα με το χρυσό δόντι πήρα τηλέφωνο) αποφάσισα να αποκηρύξω το σεξ και να ανακτήσω τη χαμένη αθωότητα, αγνότητα και παρθενία. Στο δύσκολο αυτό αγώνα μου, για να πολεμάω τους πειρασμούς, περνώ πολλές ώρες στο διαδίκτυο και κάθε αξιοσημείωτο το μοιράζομαι μαζί σας. Έχουμε και λέμε:

Επιτέλους και ένα βραβείο για το οποίο με περηφάνεια μπορώ να δηλώσω υποψηφιότητα, είναι κάτι σα το Νόμπελ, είναι Νορβηγικό βρα;βείο, λεπτομέρειες εδώ

Ένα από τα προβλήματα των Αμερικανικών καλλιστείων είναι ότι βάζουν τις κοπέλες να διαγωνίζονται όχι μόνο σε βραδυνό φόρεμα, μαγιώ και συνέντευξη, αλλά και ειδικό ταλέντο. Εκεί λοιπόν βλέπεις άλλες να χορεύουν κλακέτες, άλλες να παίζουν κουτσά στραβά βιολί, άλλες γράφουν ποιηματάκια, η κοπελία στο βίντεο είναι από τα καλλιστεία για Μις Αριζόνα του 1993 και το ταλέντο της είναι Star Wars τρομπέτα:


Τέλος να δηλώσω τη θλίψη μου που η νυμφομανής Τανίλα παρά τις εκκλήσεις μου προς τις ελληνικές αρχές, επιτέθηκε πάλι και αυτή τη φορά καπάρωσε τον blueprintsouli. Και ερωτώ, το κράτος τι κάνει, γιατί αδρανεί η πολιτεία απέναντι στα προβλήματα των πολιτών? Ποιος θα τη συλλάβει τη Τανίλα? Τρέξανε όλοι στα Ζωνιανά και αφήσανε την Τανίλα να κυκλοφορεί ελεύθερη???

Και μια και άρχισα να τα χώνω, θα πω και άλλα. ΟΧΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΑΓΑ. Τι θα γίνει λατρεμένοι αναγνώστες με τα μπλογκς που παίζουν μουσική που δε μπορεί κανείς να τη κλείσει? Δε θα αναφερθώ στο e-snip που πολλοί χρησιμοποιείτε (όπως ο Παυλούκος που έχει πάντα σωστές επιλογές), γιατί αυτό τουλάχιστον κλείνει αν και δε κλείνει πάντα στο Μάκιντος, και θα μου πείτε γιατί έχεις Μακ, ποιος σου είπε να ξενιτευτείς κλπ. Αλλά σε αυτά τα μπλογκς που δε σου δίνει καν την επιλογή να το κλείσεις, τι θα γίνει? Και βάζουν μερικές φορές και βίντεο και λένε, δείτε το και απολαύστε, μα πως να το δω βρε μανίτσα μου αφού έχεις από πάνω την Κοκκίνου ως μόνιμη μουσική του μπλογκ σου και δε μπορώ να τη κλείσω! Άσε το μπλογκ του πρόβατου που τα βάζει και στη διαπασών, και τις προάλλες είχε μια κλαψομούνα, και δεν ήταν μόνο που θα σε απολύσουν στο γραφείο, αλλά είχε και μια φωνή που σου έγδερνε τα σωθικά, σα μοιρολογίστρα σε κηδεία στη Μάνη που δεν είχανε το μπάτζετ να πάρουν τις σωστές μοιρολογίστρες και βάλανε μια που ήταν ακόμη σε τρέινιγκ. Και πάει αυτό πέρασε, ηρεμήσαμε, τώρα έβαλε χριστουγεννιάτικα! Πας σε άλλο μπλογκ και σου λέει, "αχ θα αυτοκτονήσω, δε τη μπορώ τη ζωή" και έχει μουσική υπόκρουση τα παπάκια!Χάλια τα νεύρα μου, χάλια!

Church

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως γνωρίζετε τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα ή δυο δυο. Γιαυτό το λόγο αποφάσισα να ενδώσω στα τηλεφωνήματα τα ενοχλητικά και να πάω με την Mrs Petrochilos στην εκκλησία τη Κυριακή παρά την προειδοποίηση του προσωπικού μου συμβούλου (με κληρονομικό χάρισμα) billzoukouli. Αυτή τη φορά με πήρε τηλέφωνο από την προηγουμένη και δεν εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι απρόοπτα. Κανονίσαμε και ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο. Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο της, ξαφνιάστηκα που άκουσα λειτουργία και ψαλμούς από το CD Player του αυτοκινήτου της. Αλλά θα μου πείτε, μπορεί να το κάνει για προθέρμανση, για να μπει στο κατάλληλο mood. Φτάσαμε και με το που μπήκαμε έγινε το κλασσικό σκηνικό όταν μπαίνει καινούργιο πρόσωπο σε ελληνοαμερικανική εκκλησία (αυτό δε ξέρω αν γίνεται και στην εκκλησία στην Ελλάδα, γιατί έχω να πάω κάτι χρόνια)-anyway, με το που μπαίνεις, νιώθεις ότι σου κάνουν ακτινογραφία με το βλέμα τους, υπερηχογράφημα για να μη σου πω και κωλονοσκόπηση. Νιώθεις όλα τα βλέματα πάνω σου όχι όμως το βλέμα που σε γδύνει του στυλ "πω πω τι γατούλα είσαι εσύ" αλλά αυτό το ύφος που έχει περιέργεια, μίσος και ενόχληση. Σκέφτηκα να τους μοιράσω φιλάκια και να φωνάξω "what's up bitches" αλλά λυπήθηκα την Mrs Petrochilos, και απλά χαμογέλασα.

Ύστερα από λίγο άρχισε η λειτουργία. Ααααχ λατρεμένοι αναγνώστες ήταν του ατελίωτου, τα λέγανε και Ελληνικά και Αγγλικά και κράταγε διπλά το όλο θέαμα. Άσε την ορθοστασία, δεν είχα φέρει και το ipod μου να ακούω τα δικά μου, και βασανιζόμουνα από την ορθοστασία και τα Κύριε ελέησον με Αμερικανική προφορά. Ο παππάς είναι γύρω στα 40, προσπάθησα να τον δω με καλό μάτι, μια και ο Billzoukoulis είχε προβλέψει ότι θα τον ερωτευτώ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ερωτεύτηκα ακόμα, αλλά έχει κάποιες πιθανότητες, αν τον συνηθίσω μπορεί και να τον δω έτσι. Όταν τελίωσε η λειτουργία, άρχισα να ευχαριστώ τον Μεγαλοδύναμο, και ενώ έβαζα το παλτό μου για να φύγουμε, μου λέει η Mrs Petrochilos, που πας καλέ, έχουμε να πάμε και για καφέ στη δίπλα αίθουσα. Καφέ? Γιατί καλέ? Σε κηδεία ήρθαμε? Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, η ομογένεια πάει και στην διπλανή αίθουσα για καφέ!!!

Πάμε στη διπλανή αίθουσα που ήταν γεμάτη τραπέζια και κάτι κυρίες σε μια άκρη σέρβιραν καφέ και κουλουράκια. Καθίσαμε με την Mrs Petrochilos σε ένα τραπέζι και αρκετοί ήρθαν να της μιλήσουν και να τη ρωτήσουν τι κάνει. Κάποιοι στην αρχή με χαιρετούσαν με ενθουσιασμό και μου έλεγαν ότι έχουν ανύπαντρη κόρη στην ηλικία μου, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες λίγα μόλις λεπτά αφού αρχίζαμε τη κουβέντα, έφευγαν με ελαφρά πηδηματάκια. Ήρθε και ένας κύριος τριχωτός με καταγωγή από την Ήπειρο (είχε και ένα χρυσό δόντι), ο οποίος με κοίταξε περίεργα για ώρα, και μετά μου είπε "Εσύ δεν είσαι που έκανες παρέα με το Χ?" (όπου Χ είναι ο εστιάτορας ο Έλληνας με τον οποίο νταραβεριζόμουνα πριν δύο χρόνια, για τους παλαιότερους αναγνώστες, αλλά μετά παντρεύτηκε και έληξε έτσι η σχέση μας δίνοντας τέλος και στα ταψιά με τα παστίτσια και τους μουσακάδες). "Ναι εγώ είμαι" απάντησα σεμνά και ντροπαλά!
"πωωωω καλά έχω ακούσει πάρα πολλά για σένα" φώναξε εκείνος
"Αχ αλήθεια?" πετάχτηκε η Mrs Petrochilos (αχ μη πετάγεσαι εσύ καλή μου γυναίκα, γιατί έχω σκοτεινό παρελθόν)
"Λοιπόν να η κάρτα μου, έχω και εγώ εστιατόριο, πέρασε μια μέρα να τα πούμε".
Μου έδωσε όντως την κάρτα του και απομακρύνθηκε.
"Ευγενικός κύριος" σχολίασε η Mrs Petrochilos.
Καθήσαμε λίγο ακόμα και μετά επιτέλους σηκωθήκαμε να φύγουμε, και καθώς βγαίναμε, γύρισα πίσω μου και είδα τον Ηπειρώτη με το χρυσό δόντι να μου χαμογελάει και να μου κλείνει πονηρά το μάτι....

Σε αυτή την πόλη ούτε στην εκκλησία δε μπορεί να αγιάσει κανείς!

ΙΕΚ Colaricos

Λατρεμένοι αναγνώστες τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να σκέφτομαι να γυρίσω πίσω μόνιμα στην Ελλάδα και να συμβάλω στην εκπαιδευτική αναβάθμιση της λατρεμένης μου πατρίδας με εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα ιδρύσω σε όλη τη χώρα. Έχω ήδη φτιάξει το διαφημιστικό υλικό, και μου μένει να βρω το κεφάλαιο για τις κτιριακές υποδομές.




Διανύοντας μία καταξιωμένη πορεία από το 2004, τα ΙΕΚ Colaricos παρέχουν πρότυπη, ποιοτική εκπαίδευση σε χιλιάδες νέους και τους εφοδιάζουν σωστά για την επαγγελματική τους επιτυχία.
Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Colaricos, παρακολουθώντας στενά τις ραγδαίες εξελίξεις στον εκπαιδευτικό χώρο και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, δομεί ανάλογα τις εκπαιδευτικές παροχές προς τους ενδιαφερόμενους έτσι ώστε να ανταποκρίνεται, στις απαιτήσεις των σύγχρονων εργασιακών δεδομένων. Έως σήμερα, χιλιάδες απόφοιτοί μας είναι ιέρειες του έρωτα, παλλακίδες και περφόρμερ και κατέχουν σημαντικές θέσεις, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο Δημόσιο τομέα.
Το μοναδικό έργο του ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ Colaricos - εδώ και 3 πλέον χρόνια - έχει αναγνωριστεί σε πανελλαδική και διεθνή βάση συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας .

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ Colaricos συνεχίζει να αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών και να εργάζεται ακούραστα για την επίτευξη του στόχου του:
την παροχή πρότυπης ολοκληρωμένης εκπαίδευσης, σε κάθε Έλληνα και αλλοδαπό σπουδαστή.


Γιατί να γραφτώ στα ΙΕΚ Colaricos?

ΤΑ ΙΕΚ Colaricos ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΟΥ !

• Γιατί σπουδάζεις αυτό που θέλεις μέσα από 3 τομείς σπουδών και 29 σύγχρονες ειδικότητες, πάντα στα πλαίσια των νέων εξελίξεων και νέων τεχνολογιών.

-Γιατί έχεις εξαιρετική πχιότητα σπουδών βάση της οποίας είναι οι επιλεγμένοι καθηγητές, καταξιωμένοι επαγγελματίες στην ειδικότητά τους και μπλόγκερς, που διαθέτουν πολύχρονη εκπαιδευτική εμπειρία και νοιάζονται προσωπικά για σένα (με το παραπάνω, θα έλεγα). Με άμεση, ζωντανή διδασκαλία με σύγχρονα εποπτικά μέσα και υπερσύγχρονα, πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια και κρεβατοκάμαρες που σου παρέχουν άρτια πρακτική κατάρτιση.

-Γιατί οι ως απόφοιτος των ΙΕΚ Colaricos αποκτάς δίπλωμα αναγνωρισμένο από το Δημόσιο στο Ελληνικό Κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ύστερα από τις εξετάσεις του Ο.Ε.Ε.Κ. σε Εθνικό Επίπεδο), το οποίο σε κατοχυρώνει ουσιαστικά και τυπικά έναντι των άλλων εργαζομένων σε ομοειδή επαγγέλματα, και σου δίνει το τσαμπουκά να τις ξεμαλλιάσεις που πάνε να μας χαλάσουν την πιάτσα.

-Γιατί ως απόφοιτος των ΙΕΚ Colaricos ασκείς το επάγγελμα που έχεις σπουδάσει απολαμβάνοντας όλα τα δικαιώματα όπως αυτά καθορίζονται με τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα.

-Γιατί κάνεις ουσιαστική πρακτική εξάσκηση στις μεγαλύτερες και αναγνωρισμένες εταιρίες (λέμε τώρα) κάθε κλάδου ανάλογα με την ειδικότητά σου, με τις οποίες συνεργάζονται τα ΙΕΚ Colaricos.

-Γιατί βρίσκεις εύκολα δουλειά χάρη στην αμέριστη βοήθεια του Γραφείου Εργασίας Αποφοίτων & Σπουδαστών (ΓΕΑΣ Colaricos), που φροντίζει για την άμεση επαγγελματική σου αποκατάσταση. Με την δύναμη του σωστού, εξειδικευμένου επαγγελματία εντάσσεσαι δυναμικά στη σύγχρονη αγορά εργασίας αφού όλα τα προγράμματα κατάρτισης των ΙΕΚ Colaricos είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας. (Με άλλα λόγια είμαστε δικτυωμένες)

-Γιατί συνεχίζεις Πανεπιστημιακές Σπουδές στο Cunnilingus Academy, που συνεργάζεται με κορυφαία Βρετανικά Πανεπιστήμια και σε 3 ή 4 εξάμηνα αποκτάς BACHELOR'S DEGREE και συνεχίζεις αν θέλεις και για Master (ή και Master-Slave)

-Γιατί στα ΙΕΚ Colaricos, η σπουδαστική ζωή θα σου μείνει αξέχαστη. Αυτό γιατί τα ΙΕΚ Colaricos φροντίζουν για την πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την ψυχαγωγία σου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών σου, ο ελεύθερος χρόνος σου είναι ευχάριστος, γεμάτος προσωπικά ενδιαφέροντα όπως: θέατρο, μουσική, ζωγραφική, internet, πεοθηλασμό, εκδρομές και πλήθος άλλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, όπου μπορείς να συμμετέχεις ενεργά, παράλληλα με τις σπουδές σου. Έτσι, αποκτάς χόμπι και ζεις – τα πιο δημιουργικά σου χρόνια – με δράση, περιπέτεια, παρτούζα και διασκέδαση, απολαμβάνοντας μία πλούσια και έντονη κοινωνική ζωή.

-Γιατί οι άντρες φοιτητές μας δεν παίρνουν μόνο αναβολή στρατού αλλά και απαλλαγή!

ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΣΤΑ ΙΕΚ COLARICOS , ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ !

Gay or European?

Bloggers' story

Το γλυκουλίνι το xipaki ανέβασε την ιστορία που έγραψαν σα παιχνίδι οκτώ μπλογκερς εδώ.

Book Club

Έχει παραγίνει πια με τα παιχνίδια από την Κίνα που δε τηρούν τις προδιαγραφές και αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά μας. Τώρα η κυβέρνηση προχώρησε στην απόσυρση τσουλήθρας από Κίνα που αποδείχτηκε επικίνδυνη για τα μικρά παιδιά.


On other news, με τον Κουβανό σερβιτόρο δε προέκυψε τίποτε ακόμη, δε ξαναπήγα ακόμη γιατί έμπλεξα με δουλειές. Ελπίζω το Σαββατοκύριακο να πάω, αν και μπορεί να μην έχει βάρδια τότε. Ίσως για σιγουριά να πρέπει να πάω την ίδια μέρα της εβδομάδας που τον πρωτογνώρισα.

Στο εν τω μεταξύ στο book club που πηγαίνω, κοντέψανε να σφαχτούνε προχθές. Λατρεμένοι αναγνώστες, εδώ στην παγωμένη ξενιτιά συνηθίζεται πολύ το book club, μαζεύεται μια ομάδα και διαβάζουν ένα βιβλίο το οποίο μετά συζητάνε σαν ομάδα. Άλλοτε διαλέγουν τα βιβλία που προτείνει για το μήνα η δημοτική βιβλιοθήκη, κάποιο συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο ή η Όπρα στην τηλεόραση. Εγώ ανήκω σε ένα μπουκ κλαμπ από τη δουλειά όπου κάθε φορά ένας από εμάς διαλέγει ποιο βιβλίο θα διαβάσουμε για τον επόμενο μήνα. Στην ομάδα μας έρχονται κατά καιρούς διάφορα άτομα, αλλά ο πυρήνας αποτελείται από ένα πενηντάρη αριστερό (σπάνιο για τα αμερικανικά δεδομένα), ένα τύπο λίγο κοιμισμένο και την κοπέλα του, μια 35αρα με ταγιεράκια, έναν φοιτητή και μια Γιαπωνέζα που έχει το καφενείο στο χώρο της δουλειάς και τη γατούλα του σεξ (that would be me, beloved reader! Pay attention!). Όλα αυτά τα άτομα δουλεύουν στο ίδιο κτίριο (όχι για να μη νομίσετε ότι τους γνώρισα στο δρόμο). Το βιβλίο που είχε διαλέξει για τον Οκτώβριο ο αριστερός πενηντάρης ήταν το The God Delusion του Richard Dawkins το οποίο είναι βασικά ο ύμνος του αθεϊσμού. Η συζήτηση ξεκίνησε ομαλά και πολιτισμένα, αλλά σε κάποιο σημείο ο κοιμισμένος τύπος που είναι πολύ Χριστιανός, άρχισε να βρίζει και το βιβλίο και τον 50αρη και τη κοινωνία γενικότερα. Οι τόνοι ανέβηκαν, εγώ προσπαθούσα να ηρεμήσω τα πνεύματα προσφέροντας καφέ και κουλουράκια (ξέχασα να πω ότι η συνάντηση γίνεται κάθε φορά στο σπίτι αυτουνού που έχει διαλέξει το βιβλίο, αλλά επειδή ο 50αρης κάνει ανακαίνιση στο σπίτι του, λέει, έκανα εγώ τον οικοδεσπότη). Στο τέλος παραλίγο να πλακωθούν, οπότε η Γιαπωνέζα σηκώθηκε, μας παρακάλεσε να ηρεμήσουμε, να κλείσουμε τα μάτια και να φανταστούμε ένα ήρεμο μέρος με ησυχία και αρμονία, αυτό κράτησε δέκα λεπτά, εγώ στο εντωμεταξύ άνοιξα τα μάτια μου για να σιγουρευτώ ότι είχα κλείσει το μάτι της κουζίνας και με τσάκωσε η Γιαπωνέζα. Τα πνεύματα ηρέμησαν και η συζήτηση συνέχισε ώσπου να ξεκουμπιστούν όλοι και να μείνω επιτέλους μόνος με τον λούτρινο αρκούδο μου στο κρεβάτι μου.