Thanksgiving

Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, καλά που υπάρχει και το ετήσιο Thanksgiving σε αυτή τη χώρα, γιατί αλλιώς η αποχή από το σεξ θα ήταν ολοκληρωτική.
Πήγα, όπως σας είπα, στο ζευγάρι των Αμερικάνων που με είχαν καλέσει και πέρσι. Τους πήγα ένα ταψί από τη διάσημη σπανακόπιτα μου, για να μη πάω με άδεια χέρια, αλλά και για να μάθουν τι εστί μαγειρική. Είχαν καλέσει ένα σωρό κόσμο πάλι. Με το που μπήκα, έκανα μια διερευνητική αυτοψία του χώρου για να δω ποιος είχε έρθει, και κυρίως αν ήταν εκεί ο Έλληνας φοιτητής που είχα γνωρίσει πέρσι. Είδα Γιαπωνέζους, Κινέζους, Αμερικάνους, αλλά Έλληνας γιοκ. Γύρισα στην οικοδέσποινα και της είπα ότι έχει μαζέψει πάλι πολυπολιτισμική ομάδα. Και εκείνη μου είπε ότι είχε καλέσει και τον Έλληνα φοιτητή από πέρσι και τον περιμένανε από στιγμή σε στιγμή. Όμως η ώρα περνούσε και ο Έλληνας δεν φαινόταν.

Καθίσαμε στο τραπέζι και άρχισε το ηλίθιο και εξευτελιστικό τελετουργικό να πηγαίνουμε από τον ένα στον άλλο και να λέμε για ποια πράγματα είμαστε ευγνώμονες. Οι Αμερικάνοι άρχισαν πάλι για τη παρέα και τη φιλία, ένας κάτι είπε για τους στρατιώτες στο Ιράκ, δεν άκουσα τι ακριβώς γιατί κοίταζα τη γαλοπούλα, μια Κινέζα είπε για τη καλή βαθμολογία της στο πανεπιστήμιο (μα τι σπασικλάκι) και ένας άλλος για το νέο iphone. Εγώ φυσικά είχα προετοιμάσει τη σύντομη ομιλία μου (ίδια με κάθε χρονιά) και είπα I am thankful for my friends and this special day. Το ξέρω λατρεμένοι αναγνώστες ότι είναι μπλιαχ, αλλά τι να έλεγα, I am thankful that Nontas keratose me with Tsoutsounela, ή I am thankful that Tanila is trying to steal blueprintsouli away from me. Δε γινόταν να τα πω αυτά τα παράπονα μου, γιατί δε ξέρουν και τους πρωταγωνιστές και θα έπαιρνε ώρα να εξηγήσω και θα κρύωνε και η γαλοπούλα. Την γαλοπούλα την έκοψε ο Αμερικάνος οικοδεσπότης ο οποίος μας τόνισε ότι ήταν η μακαρίτισα ελευθέρας βοσκής. Βέβαια έμοιαζε περισσότερο με βούβαλο παρά με γαλοπούλα, καθότι θα ήταν καμιά 30 κιλά. Φάγαμε σα βόδια, και η συζήτηση κύλησε σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος και κουτσομπολιών. Μετά φέρανε και τα γλυκά (pumpkin pie, cherry pie και παγωτό) και φάγαμε και από αυτά και σκάσαμε.

Έπειτα καθήσαμε όλοι γύρω από το τζάκι (εμένα κόντεψε να με πάρει ο ύπνος από το πολύ φαγητό). Και εκεί που έπινα σόδα και βογγούσα, ακούσαμε το κουδούνι. Ήταν ο Έλληνας φοιτητής! Μπήκε μέσα και ζήτησε συγγνώμη για τη καθυστέρηση (μόνο τέσσερις ώρες είχε αργήσει) αλλά είχε λέει στη τηλεόραση το Thanksgiving Parade (μια παρέλαση με μπαλόνια και αερόστατα στη Νέα Υόρκη που ούτε τα μικρά παιδιά δε μπορούν να δουν πάνω από πέντε λεπτά) και κάθησε να το δει. Όταν έγιναν οι συστάσεις, και η οικοδέσποινα τον ρώτησε αν με θυμάται από πέρσι, εκείνος χαμογέλασε και είπε yes of course. Αχ τζέντλεμαν είναι, σκέφτηκα. Όμως μετά από λίγο και ενώ η οικοδέσποινα πήγε να του βάλει κάτι να φάει, εκείνος ήρθε δίπλα μου και στα Ελληνικά μου είπε "Τι κάνεις βρε καριολίτσα? Χαθήκαμε, δεν είχα και το τηλέφωνο σου." Καριολίτσα??? Καριολίτσααααα? Κράτησα τη ψυχραιμία μου, και χαμογελώντας του απάντησα ότι όντως χαθήκαμε. "Καλά, δε το συζητώ, μετά από εδώ θα πάμε σπίτι σου" μου είπε και έκλεισε το μάτι. Φυσικά αναστατώθηκα, δεν ήξερα τι να πω , η οικοδέσποινα του έφερε ένα πιάτο το οποίο εκείνος το καταβρόχθισε (μα γιατί πέφτω πάνω σε πεινασμένους?). Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη Χίλαρυ και αν θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά εγώ δεν είχα την αυτοσυγκέντρωση να συμμετάσχω. Φεύγοντας, η οικοδέσποινα μου έδωσε τάπερ με φαγητό και ο φοιτητής προσφέρθηκε να με πάει με το αυτοκίνητο του, deja-vu δηλαδή του περσινού.
Φτάσαμε σπίτι και ο φοιτητής τώρα με την άνεση του παλιού προσπέρασε τα προκαταρκτικά (του είπα να πιούμε καφέ στο σαλόνι αλλά δε με άκουσε) και με συνοπτικές διαδικασίες με πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Η αλήθεια είναι ότι μου έδωσε λόγο να είμαι και εγώ thankful την ημέρα αυτή. Και ας με ξενέρωσε που μετά με ρώτησε, "δε φέρνεις τίποτε από τα τάπερ που σου δώσανε να τσιμπήσουμε". Αποχωριστήκαμε χωρίς πάλι να ανταλλάξουμε τηλέφωνα. Και έτσι μετά από το σύντομο μουσικό αυτό διάλειμα, ξαναρχίζει η αποχή μου από το σεξ....