Church

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως γνωρίζετε τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα ή δυο δυο. Γιαυτό το λόγο αποφάσισα να ενδώσω στα τηλεφωνήματα τα ενοχλητικά και να πάω με την Mrs Petrochilos στην εκκλησία τη Κυριακή παρά την προειδοποίηση του προσωπικού μου συμβούλου (με κληρονομικό χάρισμα) billzoukouli. Αυτή τη φορά με πήρε τηλέφωνο από την προηγουμένη και δεν εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι απρόοπτα. Κανονίσαμε και ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο. Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο της, ξαφνιάστηκα που άκουσα λειτουργία και ψαλμούς από το CD Player του αυτοκινήτου της. Αλλά θα μου πείτε, μπορεί να το κάνει για προθέρμανση, για να μπει στο κατάλληλο mood. Φτάσαμε και με το που μπήκαμε έγινε το κλασσικό σκηνικό όταν μπαίνει καινούργιο πρόσωπο σε ελληνοαμερικανική εκκλησία (αυτό δε ξέρω αν γίνεται και στην εκκλησία στην Ελλάδα, γιατί έχω να πάω κάτι χρόνια)-anyway, με το που μπαίνεις, νιώθεις ότι σου κάνουν ακτινογραφία με το βλέμα τους, υπερηχογράφημα για να μη σου πω και κωλονοσκόπηση. Νιώθεις όλα τα βλέματα πάνω σου όχι όμως το βλέμα που σε γδύνει του στυλ "πω πω τι γατούλα είσαι εσύ" αλλά αυτό το ύφος που έχει περιέργεια, μίσος και ενόχληση. Σκέφτηκα να τους μοιράσω φιλάκια και να φωνάξω "what's up bitches" αλλά λυπήθηκα την Mrs Petrochilos, και απλά χαμογέλασα.

Ύστερα από λίγο άρχισε η λειτουργία. Ααααχ λατρεμένοι αναγνώστες ήταν του ατελίωτου, τα λέγανε και Ελληνικά και Αγγλικά και κράταγε διπλά το όλο θέαμα. Άσε την ορθοστασία, δεν είχα φέρει και το ipod μου να ακούω τα δικά μου, και βασανιζόμουνα από την ορθοστασία και τα Κύριε ελέησον με Αμερικανική προφορά. Ο παππάς είναι γύρω στα 40, προσπάθησα να τον δω με καλό μάτι, μια και ο Billzoukoulis είχε προβλέψει ότι θα τον ερωτευτώ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ερωτεύτηκα ακόμα, αλλά έχει κάποιες πιθανότητες, αν τον συνηθίσω μπορεί και να τον δω έτσι. Όταν τελίωσε η λειτουργία, άρχισα να ευχαριστώ τον Μεγαλοδύναμο, και ενώ έβαζα το παλτό μου για να φύγουμε, μου λέει η Mrs Petrochilos, που πας καλέ, έχουμε να πάμε και για καφέ στη δίπλα αίθουσα. Καφέ? Γιατί καλέ? Σε κηδεία ήρθαμε? Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, η ομογένεια πάει και στην διπλανή αίθουσα για καφέ!!!

Πάμε στη διπλανή αίθουσα που ήταν γεμάτη τραπέζια και κάτι κυρίες σε μια άκρη σέρβιραν καφέ και κουλουράκια. Καθίσαμε με την Mrs Petrochilos σε ένα τραπέζι και αρκετοί ήρθαν να της μιλήσουν και να τη ρωτήσουν τι κάνει. Κάποιοι στην αρχή με χαιρετούσαν με ενθουσιασμό και μου έλεγαν ότι έχουν ανύπαντρη κόρη στην ηλικία μου, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες λίγα μόλις λεπτά αφού αρχίζαμε τη κουβέντα, έφευγαν με ελαφρά πηδηματάκια. Ήρθε και ένας κύριος τριχωτός με καταγωγή από την Ήπειρο (είχε και ένα χρυσό δόντι), ο οποίος με κοίταξε περίεργα για ώρα, και μετά μου είπε "Εσύ δεν είσαι που έκανες παρέα με το Χ?" (όπου Χ είναι ο εστιάτορας ο Έλληνας με τον οποίο νταραβεριζόμουνα πριν δύο χρόνια, για τους παλαιότερους αναγνώστες, αλλά μετά παντρεύτηκε και έληξε έτσι η σχέση μας δίνοντας τέλος και στα ταψιά με τα παστίτσια και τους μουσακάδες). "Ναι εγώ είμαι" απάντησα σεμνά και ντροπαλά!
"πωωωω καλά έχω ακούσει πάρα πολλά για σένα" φώναξε εκείνος
"Αχ αλήθεια?" πετάχτηκε η Mrs Petrochilos (αχ μη πετάγεσαι εσύ καλή μου γυναίκα, γιατί έχω σκοτεινό παρελθόν)
"Λοιπόν να η κάρτα μου, έχω και εγώ εστιατόριο, πέρασε μια μέρα να τα πούμε".
Μου έδωσε όντως την κάρτα του και απομακρύνθηκε.
"Ευγενικός κύριος" σχολίασε η Mrs Petrochilos.
Καθήσαμε λίγο ακόμα και μετά επιτέλους σηκωθήκαμε να φύγουμε, και καθώς βγαίναμε, γύρισα πίσω μου και είδα τον Ηπειρώτη με το χρυσό δόντι να μου χαμογελάει και να μου κλείνει πονηρά το μάτι....

Σε αυτή την πόλη ούτε στην εκκλησία δε μπορεί να αγιάσει κανείς!