ERT Satellite

Χτες το απόγευμα πήγα βόλτα στα μαγαζιά με τη φίλη μου τη Βαγγέλη. Ψωνίσαμε ένα σωρό πράγματα, μαντίλια, τσάντες, θήκη για κινητό, δυο πεζοναύτες. Ήταν γενικά ένα έντονο βράδυ. Με όλα αυτά δε κοιμήθηκα στο σπίτι μου, αλλά διανυκτέρευσα στο σπίτι της Βαγγέλης που μένει και πιο κοντά στη δουλειά μου. Έτσι το βράδυ έβαλα να δω λίγη τηλεόραση και έπεσα πάνω στην ΕΡΤ Σάτελαιτ που εκπέμπει για εμάς τους καψερούς της ομογένειας και της ξενιτιάς. Εγώ δεν έχω σπίτι μου δορυφορική τηλεόραση οπότε μόνο σε φίλους και γνωστούς βλέπω. Χτες λοιπό η ΕΡΤ έδειχνε ρεπορτάζ για τις ομορφιές της χώρας μας (απ'ότι μαθαίνω συνέχεια αυτά δείχνει η δορυφορική) και εκεί που είχε μια τρελή Ελληνοαμερικάνα να παίρνει συνεντεύξεις από ντόπιους νησιώτες (ψαράδες, φουρνάρηδες κλπ) και η Ελληνοαμερικάνα ρωτούσε "Πείτε μας τι καλό έχει το νησί σας?" βλέπω ξαφνικά ένα παλιό μου συμμαθητή ο οποίος δούλευε τώρα σε νησί και είχε Ίντερνετ καφέ. Ο Νίκος (έτσι τον λένε τον άνθρωπο) εξήγησε ότι ήρθε στο νησί (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιο) πριν τέσσερα χρόνια. Τι παράξενο, ήταν ο διπλανός μου για χρόνια στο σχολείο και τώρα τον έβλεπα στην τηλεόραση, εγώ στην Αμερική και αυτός στο (απροσδιόριστο) νησί.
Αλλά καλύτερα να επιστρέψω στη δουλειά, όχι τίποτε άλλο αλλά είχα και πρωινή συνάντηση με τη στρίγγλα. Ευτυχώς που είναι Παρασκευή!

Περιπέτεια στο ελληνικό προξενείο

-Γεια σας. Τι κάνετε?
-Τι θες?
-Μου είπανε να περάσω από το γραφείο σας για τα χαρτιά ανανέωσης διαβατηρίου.
-Όχι εδώ για αμερικάνους υπηκόους.
-Όχι συγγνώμη, δεν είμαι αμερικάνος υπήκοος. (Μπας και έβαλα καπελάκι, σορτσάκι και μασάω τσίχλα και δε το πήρα χαμπάρι?)
-Μπα? Ελληνική υπηκοότητα?
-Ναι. (γιατί, δε σου γεμίζω το ματί μωρή κατσίκα?)
-Χρειάζομαι έγγραφο Χ, έγγραφο Υ, έγγραφο Ζ
-Ναι τα έφερα όλα, μαζί μου τα έχω.
-Ναι αλλά δε βλέπω βεβαίωση ότι το διαβατήριο είναι γνήσιο.
-Συγγνώμη, δε μου είπανε, τι ακριβώς είναι αυτή η βεβαίωση?
-Α δε γίνεται να τελειώσει η διαδικασία σήμερα, θέλουμε αυτό το χαρτί.
-Ναι αυτό το κατάλαβα, απλά ενημερωτικά για την επόμενη φορά πείτε μου τι ακριβώς…
-Στις πληροφορίες θα στα πουν αυτά
-Μα στις πληροφορίες ρώτησα και ΔΕΝ μου είπανε για μια τέτοια βεβαίωση.
-Η Σούλα?
-Κοιτάξτε δε ξέρω αν τον λέγανε Σούλα τον κύριο, είχε πάντως μουστάκι, αυτός μου έδωσε τις πληροφορίες και…
-Η Σούλα ξέρει για τη βεβαίωση….
-Α ωραία, δε μου λέτε και μένα να μάθω? Θέλετε βεβαίωση από μένα ότι το διαβατήριο μου είναι πραγματικά δικό μου?
-Α κάνουμε και πνεύμα…
(Ναι γιατί αν κάναμε θα το καταλάβαινες μωρή φώκια)
-Όχι προς Θεού. Απλά θέλω τη βοήθεια σας να διεκπεραιώσω αυτή τη διαδικασία.
-Μα εδώ πρέπει να έρχεσαι με όλα τα χαρτιά συμπληρωμένα και έτοιμα. Εδώ τελειώνει η διαδικασία, δεν αρχίζει.
(Εδώ θα γίνει ο τάφος σου)
-Καλά μπορείτε να μου πείτε που θα βρω τη Σούλα να ρωτήσω.
-Α η Σούλα έχει πάρει άδεια.
-Και εκτός από τη Σούλα, άλλο άτομο στο προξενείο δε μπορεί να με ενημερώσει?
-Πάρε τις πληροφορίες.
-Μα αυτές πήρα… πάλι τα ίδια θα λέμε?
-(γυρνάει προς άλλη υπάλληλο) Ελένη, πότε γυρνάει η Σούλα από την άδεια?
-(κυρία Ελένη:) γύρισε πριν δυο εβδομάδες
(πολύ συναδελφικό το κλίμα φαίνεται)
-Που είναι τώρα?
-(κυρία Ελένη:) στο κυλικείο
(ωχ, μασαμπουκιάζει η άλλη και εγώ εδώ περνάω το Γολγοθά)
-Ευχαριστώ, θα πάω να τη βρω στο κυλικείο, να πάρω και κανένα σαντουιτσάκι.

Μη σας τα πολυλογώ πήγα στο κυλικείο, ήταν μια κινέζα και μια μελαχροινή στρουμπουλή, πόνταρα στη στρουμπουλή, της λέω
-κυρία Σούλα?
-ναι καλέ, πως ξέρεις το όνομα μου?
(σιγά μην ήταν η κινέζα η Σούλα)
-μου είπανε να σας βρω

-αααα του Μπάμπη ανήψι είσαι?
-του Μπάμπη? Όχι δε….
-από Σέριφο είσαι?
-όχι ακριβώς, για ένα χαρτί διαβεβαίωσης γνησιότητας διαβατηρίου… μου είπε η κυρία στον πρώτο όροφο να σας μιλήσω
-η Τασία?
-(άντε πάλι με τα ονόματα) Να σας πω την αλήθεια δε τη ρώτησα το όνομα της, είχε μαλλιά μαύρα κορακί με ξανθές ανταύγειες οξυζενέ και προχωρημένου βαθμού στραβισμό
-α η Τασία
-ναι αυτή
-δεν υπάρχει αυτό το έγγραφο
-όταν λέτε δεν υπάρχει, χάσατε τα έντυπα?
-όχι απλά δε χρειάζεται, έχεις έγγραφα Χ,Υ, Ζ?
-ναι μαζί μου τα έχω όλα
-πήγαινε στη Τασία να το τακτοποιήσει
-από τη Τασία έρχομαι, εκείνη με έστειλε στο κυλικείο να σας βρω
-που ήξερε ότι είμαι στο κυλικείο?
-της το είπε μια άλλη κυρία, αυτηνής το όνομα το ξέρω, Ελένη
-α καλά, στάσου να δω τα χαρτιά
-(ναι αλλά τα χέρια σου είναι λαδωμένα από το σάντοιυιτς) Ορίστε.
-ΟΚ, θα τα πάρω μαζί μου και έλα αύριο, το γραφείο μου είναι στο δεύτερο
-δηλαδή τακτοποιήθηκε το θέμα?
-θα τα πούμε αύριο αυτά

Χαίρομαι που η Ελλάδα φροντίζει να μεταφέρει τη κουλτούρα της σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε προξενεία και πρεσβείες. Ι λαβ Γκρικ μενταλιτι.

Turbulence and bears

Αχ χάθηκα πάλι, αλλά έλειπα σε μπιζνες τριπ, άστα να πάνε.
Γύρισα χτες το βράδυ. Είχα πάει σε άλλη πολιτεία της πολυαγαπημένης μας Αμερικής και επέστρεψα με το αεροπλάνο. Όμως στην επιστροφή ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε καταιγίδες και χαλάζι στο Σικάγο και έτσι δεν ήξερε αν μπορούσαμε να προσγειωθούμε και περίμενε να τον ειδοποιήσουν από το κέντρο ελέγχου. Ώσπου να τον ειδοποιήσουν, κάναμε κύκλους πάνω από τη πόλη. Είχε όμως τόσες αναταράξεις που είχαν γίνει τα εντόσθια μας φραπέ. Και πάνω στην όλη κρίση άρχισε η διπλανή μου να κάνει εμετό. (Αχ και την έβλεπα που μασουλούσε κάτι πατατάκια στο αεροδρόμιο, τελικά τα είδα και τα πατατάκια σε μορφή πολτού στο κάθισμα και στο πάτωμα.) Η αεροσυνοδός έτρεξε με σακούλες και χαρτοπετσέτες και σα σωστή επαγγελματίας της λέει της γυναίκας "Καλά από τώρα σας πείραξαν οι αναταράξεις, που να αρχίσουμε να προσγειωνόμαστε που θα γίνεται χαμός." Μπράβο κοπέλα μου, τέτοια λέγε μας γιατί νομίζαμε ότι θα τη γλιτώναμε τη κρίση πανικού, και τώρα που μας το είπες, τι να κάνουμε, να ανοίξουμε την πόρτα να κατέβουμε? Τελικά του έδωσαν άδεια να προσγειωθεί του άμοιρου πιλότου και μας ανακοίνωσε "ας το προσπαθήσουμε". Τι να προσπαθήσουμε, εδώ δεν είναι να απλώσεις φύλλο για τυρόπιτα και να πεις το προσπαθήσαμε αλλά δε πέτυχε. Άρχισε η προσγείωση και το αεροπλάνο άρχισε τις τούμπες, εγώ τις προσευχές, η διπλανή συνέχισε με τους εμετούς και άλλοι απλά φωνάζανε ή κλαίγανε. Όταν άγγιξαν οι ρόδες του αεροπλάνου το έδαφος αρχίσαμε να αγγαλιαζόμαστε και να δοξάσουμε το Μεγαλοδύναμο. Μόνο κεριά που δεν ανάψαμε να πούμε και το "Χριστός Ανέστη".
Έτσι έλειπα αυτές τις μέρες και τώρα μόλις άρχισα να ενημερώνομαι για τα νέα της πατριδας μας.
Λέει η Καθημερινή ότι ύστερα από 60 χρόνια αρκούδα πάτησε στον Oλυμπο . Αρκούδε, ήσουν στον Όλυμπο το γουικέντ και δεν έγραψες στο μπλογκ σου? Και μια και είπα για αρκούδες, μέχρι πρότινος, μόνο δύο αρκούδες είχα σε υπόληψη, το αρκουδάκι του Casoline και τον Αρκούδο. Όμως πήγα στο ζωολογικό κήπο τη Κυριακή (στην άλλη πολιτεία που σας προείπα) και τα έχασα με δυο λευκές πολικές αρκούδες που έκαναν παιχνίδια και νάζια μπροστά σε δεκάδες θεατές πίσω από κάγκελα που χώριζαν το σπίτι τους (φτιαγμένο από πάγο) από τους θεατές με τα παγωτά και τα ποπ κορν στο χέρι που έβγαζαν φωτογραφίες σα τρελλοί.
Ο συγκεκριμένος ζωολογικός κήπος είχε από όλα, πίθηκους, γορίλες, καγκουρό, κότες, πάπιες, δελφίνια, κατσίκες. Για να τα δεις όλα τα ζωντανά θες δυο μέρες. Στο πουλμαν έγινε εντονότατη συζήτηση μεταξύ Αργεντινού τουρίστα και Αμερικανού τουρίστα για τη χρησιμότητα των ζωολογικών κήπων (ο Αργεντινός βέβαια πήγαινε και αυτός στον κήπο, αλλά ισχυριζόταν ότι πρόκειται για βάναυση χρήση των ζώων ως αντικειμένων διασκέδασης, ο Αμερικάνος έλεγε για προστασία ζώων που αλλιώς δε θα έπιβίωναν και για τη δυνατότητα επαφής και μόρφωσης). Εγώ δε πήρα θέση στο καβγά, γιατί δεν ήξερα και τι να πω, αλλά όταν αργότερα ήμασταν στο κλουβί με τους γορίλες και κάποιος σχολίασε την ομοιότητα συγκεκριμένου γορίλα με το Μπους, συμφώνησα απόλυτα με κίνδυνο να με σπάσει στο ξύλο ο συγκεκριμένος Αμερικανός τουρίστας (του καβγά) ο οποίος ήταν Ρεμπουπλικάνος.


Bears 

Sex at the Workplace

Χτες το απόγευμα αργά μετά τη δουλειά το αφεντικό (δε μποσ) είπε σε τρεις άλλους συναδέλφους και σε μένα να βγούμε να συζητήσουμε κάτι σχετικό με τη δουλειά. Επειδή ο καιρός ήταν καλός, πρότεινε να πάμε σε ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο γραφείο που πουλάει παγωτό. Πας, χτυπάς το κουδουνάκι και εμφανίζεται ο κύριος, παίρνει τη παραγγελία, σου δίνει το παγωτό σου και φεύγεις. Μόνο που χτες πήγαμε, χτυπήσαμε το κουδουνάκι μια, δύο, περιμέναμε πέντε λεπτά και εκεί που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, εμφανίστηκε από τη κουζίνα μια κυρία με μαλλιά ξεχτένιστα και το μισό πουκάμισο της έξω από το παντελόνι της και το άλλο μισό μέσα. Από πίσω της εμφανίστηκε ένας κύριος, επίσης ξεχτένιστος, που κούμπωνε το παντελόνι του. Δώσαμε τις παραγγελίες μας, πήραμε τα παγωτά μας και σχολιάσαμε τι νόστιμα που ήτανε. Κανένας δε σχολίασε τίποτε και εγώ φυσικά δε μίλησα να σχολιάσω ότι στη κουζίνα έγινε το αχαλίνωτο σεξ του αιώνα, και ελπίζω να πλύνανε τα χέρια τους προτού μας σερβίρουν. Ενώ ήταν εκεί όλοι και προφανώς όλοι αυτό θα σκέφτηκαν, αν κάοποιος το έλεγε θα φρίκαραν.

Αυτό μου θύμισε μια φορά πριν μερικά χρόνια, που ήμουν στο σπίτι της θείας μου και είχε το ραδιόφωνο ανοικτό. Το ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι του Μητσιά που λέει "ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα". Η θεία μου μέσα στην πόρωση σιγοτραγουδούσε "ποτέ δε θα δω άλλο στόμα", οπότε της λέω "θεία, το τραγούδι δεν είναι για έναν οδοντίατρο, που δε θα ξαναδεχτεί ασθενείς, ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα, λέει το τραγούδι". Οπότε έντρομη η θεία μου λέει "τι λες παιδάκι μου, σιγά μη λέει ο Μητσιάς τέτοιες βρωμιές."

Anyway, ως Greek citizen έχω να κάνω πρόταση για την ονομασία της FYROM. Όλοι μιλάνε για το αν θα είναι διπλή η ονομασία ή θα έχει δύο σύνθετα. Εγώ προτείνω τριπλή ονομασία- Άννα Μαρία Σκόπια.

lover

Το CNN μας δίνει
οδηγίες για ασφαλές μπλόγκινγκ. Εργοδότες, λέει, έχουν βρει τα μπλογκς εργαζομένων που θάβανε το αφεντικό και απολύθηκαν. Σύζυγοι βρήκαν το μπλογκ συζύγων οι οποίοι το πρωί ντύνονταν νταλικιέρηδες και το βράδυ Λολίτες. Γιαυτό λέει προσέξτε τι γράφετε. Καλά κάνω εγώ και τα έχω βγάλει όλα στη φόρα, έτσι αν κάποιος διαβάσει το μπλογκ μου θα του φανώ πιο σοβαρή και με αρχές απ'ότι του φαινόμουν κανονικά.
Ο κίνδυνος να διαβάσουν το μπλογκ μου στη δουλειά είναι όμως μικρός γιατί δε ξέρει κανείς εκεί μέσα ελληνικά. Η στρίγγλα, για την οποία σας έχω μιλήσει σε γενικές γραμμές, είναι μια Αμερικάνα βλαμένη και κακιασμένη, κομπλεξική και υστερική και κουτσομπόλα. Κατά τα άλλα καλό κορίτσι δε λέω. Έχω και ένα αφεντικό ζώον. Γενικά το κλίμα στη δουλειά δεν είναι καλό. Και είχα ξεγελαστεί γιατί εδώ στην Αμερική είναι όλοι στην αρχή πολύ ευγενικοί του στυλ "Wow you are wonderful, we love you, we are a big happy family, everything is great, let's have fun" και μετά από λίγο γίνεται μετάλλαξη σε εωσφόρο. Αλλά όπως σας έχω πει έχουμε στη δουλειά (δυστυχώς όχι μόνιμα) έναν κούκλο, έναν θεό... τον Μπράιαν. Αποφάσισα να του δοθώ ολοκληρωτικά και να γίνω υπηρέτρια του, αλλά δε ξέρω πως να του το θίξω το θέμα. Μήπως να του πάω κουλουράκια να του πω ότι τα έφτιαξα με τα χεράκια μου? Ήρθε για να κάνει τη πρακτική του (δε θέλω σχόλια του τύπου, να δεις πρακτική που θα σου κάνει κλπ, διότι όπως ξέρετε είμαι σοβαρό άτομο και ψάχνω άνδρα με σκοπό το γάμο). Έτσι θα μείνει μαζί μας για λίγους μόνο μήνες, οπότε πρέπει να δράσω άμεσα.

Υ.Γ. Αν έχετε συνταγή για κουλουράκια, περικαλώ στείλτε την (αλλά να είναι επιπέδου, μη γίνω και ρεζίλι στο καυτό αγόρι)

Back home

Επέστρεψε ο Τάκης από Ελλάδα και μαζευτήκαμε όλοι με χαρά και ανυπομονησία. Εδώ στη ξενιτιά (άτιμη κοινωνία) κάθε φορά που κάποιος από εμάς πάει Ελλάδα, όταν γυρνά μαζευόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Όχι πως δε παρακολουθούμε μέσω διαδικτύου και ατελείωτων τηλεφωνικών συνομιλιών με φίλους και συγγενείς, αλλά άλλο είναι να έχεις τον ανταποκριτή μπροστά σου. Έτσι χτες μαζευτήκαμε όλοι σε ελληνικό εστιατόριο και καθήσαμε γύρω από το Τάκη να μας διαφωτίσει.
-Τάκη μου, τι έγινε, πως πέρασες, τι νέα από τη μητέρα πατρίδα?
-Καλά μωρέ, χαμός με διατροφικά σκάνδαλα και άλλα πολλά. αλλά όταν ήμουν κάτω, πρόλαβα και είδα το τελικό του Fame Story.
-Μπαρδον?
-Ναι μωρέ, ο Περικλής νίκησε, ήταν αναμενόμενο.
-Ο... ποιος?
-Καλά δε ξέρεις το Περικλή? Είναι η νούμερο ένα προσωπικότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
-Α πα πα.... δηλαδή είναι κάτι σα τη Καλομοίρα?
-Ναι αλλά με λιγότερο ταλέντο.
-Αυτό πάλι πως γίνεται? Βρε τι πάθαμε με τους τραγουδιστές.
-Είπες τραγουδιστές και θυμήθηκα, έχουμε πιθανότητες φέτος στη Eurovision.
-Έλα...
-You are my lover, undercover
-Τάκη, πονηρούλη, με θες σα κολασμένος βλέπω, κάτι είχα καταλάβει...
-'Οχι εσένα μωρή ηλίθια, το τραγούδι το λέει.
-Το τραγούδι που στέλνουμε στη Eurovision? Ρεζίλι θα γίνουμε καλέ...
-Όχι είναι φοβερό. Τους στίχους τους έγραψε η Ναταλία Γερμανού και ο Δάντης.
-Ήθελε δύο άτομα για να γραφτεί αυτός ο στίχος?
-Ναι ελπίζω να σκίσουμε. Να τους δείξουμε τι αξίζει η Ελλάδα. Number One λέγεται.
-Τώρα για Number δεν έχω αμφιβολία, για το one δε ξέρω.

Τελικά στην Ελλάδα τρώμε χρόνια τώρα χαλασμένα γιαούρτια. Απλά τελευταία τα απέσυρε η ΦΑΓΕ γιατί δε πήγαινε άλλο....

Update

Mas leei to in.gr:

Το γέλιο δεν είναι μια αποκλειστικά ανθρώπινη συμπεριφορά, υποστηρίζει Αμερικανός ζωολόγος. Σύμφωνα με τη μελέτη του, που δημοσιεύεται στο Science, πολλά ζώα έχουν τις δικές τους μορφές γέλιου που επιτελούν την ίδια λειτουργία.

Egw kale to elega apo kairo, afou eixame kai apodeixeis.




P.S. De milisa simera gia sex, dioti exw kai ena alfa epipedo. An kai den einai eykolo. Pou na pas na xehaseis to sex, sto fourno? Se kanena ktima stin Aystralia?

H na miliseis me kamia eidiko?