Επέστρεψε ο Τάκης από Ελλάδα και μαζευτήκαμε όλοι με χαρά και ανυπομονησία. Εδώ στη ξενιτιά (άτιμη κοινωνία) κάθε φορά που κάποιος από εμάς πάει Ελλάδα, όταν γυρνά μαζευόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Όχι πως δε παρακολουθούμε μέσω διαδικτύου και ατελείωτων τηλεφωνικών συνομιλιών με φίλους και συγγενείς, αλλά άλλο είναι να έχεις τον ανταποκριτή μπροστά σου. Έτσι χτες μαζευτήκαμε όλοι σε ελληνικό εστιατόριο και καθήσαμε γύρω από το Τάκη να μας διαφωτίσει.
-Τάκη μου, τι έγινε, πως πέρασες, τι νέα από τη μητέρα πατρίδα?
-Καλά μωρέ, χαμός με διατροφικά σκάνδαλα και άλλα πολλά. αλλά όταν ήμουν κάτω, πρόλαβα και είδα το τελικό του Fame Story.
-Μπαρδον?
-Ναι μωρέ, ο Περικλής νίκησε, ήταν αναμενόμενο.
-Ο... ποιος?
-Καλά δε ξέρεις το Περικλή? Είναι η νούμερο ένα προσωπικότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
-Α πα πα.... δηλαδή είναι κάτι σα τη Καλομοίρα?
-Ναι αλλά με λιγότερο ταλέντο.
-Αυτό πάλι πως γίνεται? Βρε τι πάθαμε με τους τραγουδιστές.
-Είπες τραγουδιστές και θυμήθηκα, έχουμε πιθανότητες φέτος στη Eurovision.
-Έλα...
-You are my lover, undercover
-Τάκη, πονηρούλη, με θες σα κολασμένος βλέπω, κάτι είχα καταλάβει...
-'Οχι εσένα μωρή ηλίθια, το τραγούδι το λέει.
-Το τραγούδι που στέλνουμε στη Eurovision? Ρεζίλι θα γίνουμε καλέ...
-Όχι είναι φοβερό. Τους στίχους τους έγραψε η Ναταλία Γερμανού και ο Δάντης.
-Ήθελε δύο άτομα για να γραφτεί αυτός ο στίχος?
-Ναι ελπίζω να σκίσουμε. Να τους δείξουμε τι αξίζει η Ελλάδα. Number One λέγεται.
-Τώρα για Number δεν έχω αμφιβολία, για το one δε ξέρω.
Τελικά στην Ελλάδα τρώμε χρόνια τώρα χαλασμένα γιαούρτια. Απλά τελευταία τα απέσυρε η ΦΑΓΕ γιατί δε πήγαινε άλλο....
5 comments:
Εχουμε ξεφυγει με τη Eurovision. Ξενοι στιχοι με ποντιακο κεμετζε. Ποσο πιο χαμηλα μπορουμε να πεσουμε; Του χρονου νησιωτικα με Γαλλικο στιχο;
Θα μας παρουν με τα γιαουρτια (τα μουχλιασμενα)
Zavale μακάρι να ήταν κεμετζες αλλά είναι κρητική λύρα έμαθα.
Ελεος με την γιουροβίσιον...δυστυχώς θα πιάσουμε πάτο!!! Τον διαγωνισμό τον βλέπω κάθε χρόνο απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Η σχέση μας με το διαγωνισμό αυτό ως ελληνες είναι σαν την έκφραση που λένε με το γραμματόσημο "οσο το φτύνεις τόσο σου κολλάει". Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα!!! Για αυτό και φέτος το τραγούδι μας λέγεται number one, ακολουθούμε την μέθοδο του γκεμπελισμού, τους το λέμε συνέχεια μπας και το πιστέψουν...
C U ;-)
Α να χαθείτε, τίποτα δεν ξέρετε πια! Το άσμα μας είναι με αγγλικό στίχο, πάνω σε ανατολίτικη μουσική (τσιφτετέλι του κώλου κιόλας) που έχει ως εθνίκ πασπάλισμα μια ωραιότατη λύρα. Τώρα, κρητική είναι η ρημάδα, ποντιακή είναι, θα σας γελάσω διότι είμαι και τύπος άμουσος.
Α, επίσης άδεται από Ελληνίδα της σουηδικής διασποράς με βλαχοαγγλικό αξάν και την κοιλιά απ' όξω.
Κάθε χρόνο πλασάρουμε τραγούδι μάπα. Φέτος στέλνουμε καρσιλαμά στύλ Σερτάμπ. Πάλιωσε. Κρίμα.
Post a Comment