Why again

Παραλίγο για άλλη μια φορά να πέσω θύμα βιασμού. Σγκεκριμένα σήμερα το απόγευμα πήγα στο ταχυδρομείο να στείλω κάτι ηλίθια γράματα, και ενώ περίμενα σεμνά και ταπεινά στην ουρά, ο από πίσω μου μου έπιασε την κουβέντα. Μου είπε για το κρύο, για τα χιόνια και για τον Ομπάμα. Εγώ με την ευγένεια που με διακρίνει, χαμογελούσα και χωρίς να ενθαρρύνω τη συζήτηση, απαντούσα με μονοσύλλαβα του τύπου "yes", "aha", "really". Ο τύπος λοιπόν με το που τελίωσε με τη δουλειά του με πρόλαβε στην έξοδο λαχανιασμένος να με ρωτήσει αν θέλω να πάμε για ένα ποτό. Και γενικά επειδή είμαι άτομο κοινωνικό, δε θα έλεγα όχι, αλλά το γεγονός ότι ήταν ήδη μεθυσμένος και μύριζε μπύρα από μίλια μακριά, και μασούσε τα λόγια του και περπατούσε με αστάθεια, με έκανε να απομακρυνθώ με ελαφρά πηδηματάκια, λέγοντας του ότι με περιμένουν έξι φίλοι μου για να πάμε κάπου που μας είχαν καλέσει. Γιατί άραγε τραβάω όλους τους προβληματικούς? Και αφού έφυγα από τα νύχια ενός ακόμα επίδοξου βιαστή, ξαναπήγα στη δουλειά! Ναι, λατρεμένοι μου φίλοι, στη δουλειά ενώ βράδιαζε. Γιατί η στρίγγλα μας έχει πεθάνει στις υπερωρίες! Αύριο θα βγω πάλι με τον Ντόναλντ, για τον οποίο όμως οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι στρέιτ.
Σας αφήνω με ένα τραγούδι ορόσημο, το οποίο αυτό το καιρό ο revqueeroulis και εγώ δουλεύουμε εντατικά για τη διασκευή του και επανακυκλοφόρηση του από ένα συγκρότημα έκπληξη, μην επιμένετε, δε μπορώ να σας πω παραπάνω...