A pa pa

Χθες η Τσουτσουνέλα ξεπέρασε κάθε όριο βεβήλωσης μεγαλοβδομαδιάτικα. Την πήρα τηλέφωνο για να δω αν θα βγούμε το βράδυ και μου είπε ότι τελικά δε θα βγει.
-Έχω να φτιάξω φανουρόπιτα, έκανα τάμα στον Άγιο Φανούριο.
-Γιατί, τι έχασες?
-Θυμάσαι εκείνο τον ψηλό, τον μπρατσαρά, που μόλις είχε βγει απ'την φυλακή, που γνώρισα το Σάββατο στο μπαρ?
-Ναι, εκείνον με το τατουαζ που έγραφε Killer στο σβέρκο.
-Ναι μπράβο! Μου έδωσε το τηλέφωνο του και το έβαλα στην τσάντα μου, αλλά τώρα δε το βρίσκω πουθενά. Έχω φάει τον κόσμο. Γιαυτό φτιάχνω φανουρόπιτα να με βοηθήσει ο Άγιος Φανούρης να το βρω...
-Μωρή βέβυλη, πας καλά? Σε λίγο θα κάνεις και φανουρόπιτα για να βρεις το δονητή που έχεις χάσει!
-Α λες, εκείνο τον κορεάτικο που ήθελε τις πολλές τις μπαταρίες? Δε το είχα σκεφτεί! Γίνεται να κάνεις μια πίτα για να βρεις δυο πράγματα ή πρέπει να φτιάξω δύο?

Της έκλεισα το τηλέφωνο καταμούτρως. Πήρα τηλέφωνο τον αρραβωνιαστικό μου τον Ουρφουσλαγκ για να μιλήσουμε για το στρουκτουραλισμό στη νέα τάξη πραγμάτων, αλλά ήταν βιαστικός. «Σε κλείνω, έχω να πάω σε μια ολονυχτία» μου είπε βιαστικά. Μα τι πάθανε όλοι ξαφνικά, βρήκαν το χαμένο εκκλησιαστικό τους αίσθημα?

Αποφάσισα να φορέσω κάτι ελαφρύ και σέξυ και να ανάψω κεριά για να μπω στο κατάλληλο μουντ για να διαβάσω το μπλογκ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αλλά και αυτό ακόμα δε βοήθησε να ανέβω ψυχολογικά (ίσως επειδή σκεφτόμουν το παιδί του ξαδέλφου μου, το Δημητράκη, που σε κάποια εκδήλωση έπαιζε κρυφτό με την αδελφούλα του την Ελενίτσα και ξάπλωσε σε ένα κάθισμα στο πίσω διάζωμα και πήγε και έκατσε επάνω του ο Βενιζέλος κατά λάθος και το τρέχαμε το παιδί με σπασμένα πλευρά στο ΚΑΤ) και έτσι αποφάσισα να πέσω για ύπνο.
Σήμερα όλη μέρα ένιωθα κούραση και εκνευρισμό. Και ήρθε ξαφνικά και ένα email από τον Μπάμπη τον Ζαβό που έλεγε ότι ο Ουρφους δεν είχε πάει χτες σε ολονυχτία και έχει φωτογραφικό υλικό με αποδείξεις για το που ήταν αλλά ζητάει λεφτά για να μου το στείλει....