why

Στη δουλειά η στρίγγλα σήμερα το πρωί σε σύσκεψη μάς έβαλε να μαντέψουμε πόσα κιλά έχει χάσει (εδώ και καιρό κάνει μια δίαιτα με κάτι χάπια που την αναγκάζουν να έχει ευκοίλια συνέχεια-τώρα που το σκέφτομαι, περιτριγυρίζομαι από άτομα με εντερικές διαταραχές). Η τρελοκοτσιδού-κουτό κορίτσι της είπε "εεε... ξέρω εγώ, εγώ είμαι και σχετικά καινούργια, να πω καμιά 2-3?" Εγώ φυσικά όντας χρόνια στο κουρμπέτι και έχοντας πολλαπλά πτυχία στο γλείψιμο απάντησα "τουλάχιστον 20! έχεις γίνει μοντέλο, δε σηκώνω κουβέντα, μοντέλο έγινες!" Η στρίγγλα χαμογέλασε αλλά το χαμόγελο της πάγωσε όταν ένας άλλος βλάκας (ο Μάρτιν) πρόσθεσε "εγώ πάντως δε κατάλαβα ότι έκανες δίαιτα, δε βλέπω διαφορά". Μάρτιν χρυσό μου, αποχαιρέτα την την αύξηση που προσδοκούσες, όσο για τη προαγωγή, ζωή σε λόγου μας. Η στρίγγλα τον κοίταξε άγρια και τον ρώτησε "τι κάνει η γυναίκα σου? ακόμα άνεργη είναι?" (η γυναίκα του προσπαθεί να βρει δουλειά εδώ και οκτώ μήνες). Εγώ ως ιεραπόστολος, παιδί των λουλουδιών και γατούλα του σεξ, για να αλλάξω το θέμα και να προσφέρω μια νότα χαράς και αισιοδοξίας στη συζήτηση άλλαξα αμέσως το θέμα αναφέροντας τη Χίλαρυ και τον Ομπάμα. Η στρίγγλα όμως παρέμεινε κατσούφα και με εκνευρισμό ρώτησε "τώρα που κολλάει αυτό?" και ο Μάρτιν απάντησε "επειδή και η Χίλαρυ το παλεύει με την εμφάνιση της αλλά δε της βγαίνει, είναι γερασμένη και αντιπαθητική" Ε όχι και να με εμπλέξεις και εμένα στην επικείμενη σου απόλυση και το μπουνίδι που θα φας, ηλίθιε. "Όχι όχι, το είπα γιατί η γυναίκα σου είναι άνεργη, και πιστεύω ότι η πορεία της οικονομίας θα κριθεί από τον επόμενο πρόεδρο." Η στρίγγλα με εκνευρισμό είπε "αφήστε τις φλυαρίες, να γυρίσουμε στη δουλειά!" Ποια φλυαρία μωρή κότα, εσύ μας ρώτησες για το πάχος σου. Τέλος πάντων, αργότερα με πήρανε τηλέφωνο να μου πουν ότι το αμάξι έχει μεγάλο πρόβλημα και θα χρειαστεί πολλά λεφτά για να το φτιάξουν. Άσε που στο συνεργείο δεν είναι χοτ σέξυ κύριοι όπως στις ταινίες, αλλά ο Πάγκαλος με φόρμα. Και η αποχή από το σεξ συνεχίζεται, τα νεύρα μου!



Υ.Γ. Σε αυτή τη διαφήμιση είχαν προσλάβει τον Πρόβατο για να τους βοηθήσει:

No sex

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ακόμα και ο Θεός δε θέλει να σταματήσει η αποχή μου από το σεξ. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Χθες το πρωί αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο το Νώντα να του πω να περάσει για φαγητό το βράδυ. Ναι, το ξέρω, δεν ήταν η σωστή κίνηση, αλλά τι να κάνω, δεν άντεχα άλλο τη καλογερική, έβλεπα και όλες τις διαφημίσεις για του Αγίου Βαλεντίνου και λύγισα η γατούλα. Είχα αποφασίσει να γίνει το γαμικουλασιόν το βράδυ και δεν ήθελα να το πολυσκέφτομαι για να μην αλλάξω γνώμη.
Ο Νώντας ήρθε στην ώρα του (ναι φορούσε άσπρες κάλτσες) και φάγαμε. Μετά του είπα να πάμε στο υπνοδωμάτιο να δούμε τηλεόραση και εκείνος κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, μου είπε ότι πάει στην τουαλέτα και έρχεται (κλείνοντας μου πονηρά το μάτι).

Εγώ έτρεξα στη κρεβατοκάμαρα, άναψα όλα τα κεράκια, και ξάπλωσα στο κρεβάτι, ανοίγοντας την τηλεόραση (τάχα μου ότι παρακολουθώ). Μετά από λίγη ώρα άρχισα το ζάπινγκ. Μετά από πολύ ώρα άρχισα να ανησυχώ μια και τα κεριά κοντεύανε να λιώσουνε εντελώς και με το φόβο ότι ο Νώντας είχε πέσει στη λεκάνη, ρώτησα "Νώντα, είσαι εντάξει?"
"Ναι ναι" μου απάντησε αγχωμένος. Ύστερα από λίγο άκουσα το καζανάκι, και με χαρά διαπίστωσα ότι σε λίγα λεπτά θα ξαναέχανα την recently reestablished virginity μου. Μετά από κανένα δεκάλεπτο ακόμα ο Νώντας βγήκε επιτέλους ιδρωμένος και αγχωμένος "Δε μου λες, έχεις μια κρεμάστρα?"
"Κρεμάστρα? Τι να τη κάνεις καλέ? Να κρεμάσεις το παντελόνι σου?"
"Όχι βούλωσε η λεκάνη και δε κατεβαίνουν κάτω..."
"Χριστέ μου..... πως βούλωσε, ποια δε κατεβαίνουν και το κυριότερο η κρεμάστρα τι θα προσφέρει στη φάση αυτή?"
"Θα τα σπρώξω με τη κρεμάστρα"
Σε αυτό το σημείο κόντεψα να κάνω εμετό. Του έδωσα μια βεντούζα από την αποθήκη (γιατί με έπιασε πανικός ότι με τη κρεμάστρα θα έσπαγε κανένα σωλήνα). Όσο εκείνος μοχθούσε μέσα στο μπάνιο και βλαστημούσε "γαμώ τις αμερικάνικες ψωροκατασκευές, ούτε να χέσει δε μπορεί κανείς σε αυτή τη χώρα") εγώ έσβηνα τα κεριά, άναβα τα φώτα, κούμπωνα το πουκάμισο, άνοιγα το κομπιούτερ και όταν εκείνος θριαμβευτικά επέστρεψε ανακοινώνοντας με περηφάνεια "εντάξει, κατέβηκαν!" εγώ με παγερό ύφος του ζήτησα να φύγει γιατί είχα πονοκέφαλο... Τον παρακάλεσα να ανοίξει το παράθυρο του μπάνιου και να βάλει μέσα ένα αποσμητικό που είχα σε κάποιο συρτάρι, ώστε σε καμιά εβδομάδα να μπορέσω να μπω... Άκουσα να κλείνει την εξώπορτα και έσβησα τα φώτα.

Μετά και από αυτό το σοκ νομίζω ότι πρέπει πια να αποδεχτώ ότι η αγαμία είναι τρόπος ζωής και πεπρωμένο....

See you in Court, Sheep!

Όπως γνωρίζετε, με τον Πρόβατο βρίσκομαι σε μια αδυσώπητη δικαστική διαμάχη. Και ενώ η δίκη είχε οριστεί να γίνει ανήμερα των Φώτων, ο δικηγόρος μου ζήτησε μια μικρή αναβολή καθώς εκείνη την ημέρα είχε γύρισμα ως γκεστ σταρ σε βίντεο κλιπ της Ζωζώς Σαπουντζάκη. Κάτι που φυσικά ο Πρόβατος πήγε να το χλευάσει, λές και καθένας μας δε θα ανέβαλε τα πάντα για μια τέτοια ευκαιρία. (Άσε που το δικό του δικηγόρο το Χάρυ καλέ το Χάμλιν που έχει μείνει στα αζήτητα ούτε η Ρούλα η Βροχοπούλου δε θα τον φώναζε για βίντεο κλιπ.) Τέλος πάντων, η μεγάλη του ήττα πήρε απλά μια μικρή αναβολή, καθώς η νέα ημερομηνία της δίκης ορίστηκε για τις 20 Μαρτίου. Και στο δικαστήριο θα αποκαλυφτούν πολλά, έχουν οι δικηγόροι μου στα χέρια τους και DVD όχι ακριβώς ροζ, προς το πορτοκαλί θα το έλεγα, που αποκαλύπτει την κακομεταχείριση που υπέστην στα χέρια του Πρόβατου κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, καθώς και μαγνητοφωνημένες του συνομιλίες με άλλους μπλόγκερς όπου παραδέχεται ότι με συκοφαντούσε, αλλά και μια αποκάλυψη σοκ ότι κατά βάθος είναι θαυμαστής της Ισμήνης Καλέση!

Υ.Γ. Εδώ και ένα βίντεο της Ζωζώς από το 1953 (τρομάζεις να την αναγνωρίσεις, αλλά τουλάχιστον αυτό θα κλείσει τα στόματα όσων λένε ότι τάχα μου είναι μεγάλης ηλικίας, γιατί στο βίντεο αυτό δε τη λες πάνω από 30, και τώρα 55 χρόνια μετά, άντε να είναι.....ωχ!!!! τελικά είναι μαθουσάλας η Ζωζώ!)

Tea ceremony

Πήγα τη Κυριακή το πρωί σε μια τελετή τσαγιού στο ιαπωνικό προξενείο. Μου είχε δώσει πρόσκληση φίλος ενός φίλου ενός ξαδέλφου μιας συναδέλφισας. Πήγα και διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι κάθονταν σε καρέκλες, αλλά εγώ μαζί με άλλους έξι καθόμασταν μπροστά φάτσα φόρα στην οικοδεσπότισα που ήταν η τελετάρχης, πάνω στα γόνατα μας (ως μέρος της τελετής). Περιττό να σας πω ότι έπαθα κράμπα όσο καθόμουν και κρατιόμουν με νύχια και με δόντια να μη σηκωθώ επάνω. Όταν τελείωσε η τελετή (που τολμώ να πω είχε τον ατελείωτο), αναγκάστηκα να ακουμπήσω στο διπλανό μου για να σηκωθώ (και όχι πονηρέ αναγνώστη, δεν ήταν επειδή ήταν ομορφούλης, που ήτανε, αλλά δε μπορούσα να περπατήσω). Και ψάχναμε μετά τα παπούτσια μας που τα είχαμε βγάλει (ένας κυριούλης είχε λευκές κάλτσες και μου θύμισε τον καημενούλη το Νώντα). Τι την ήθελα την ιαπωνική τέχνη, θα μου πείτε, που κόντευα να κουτσαθώ. Αλλά εγώ φταίω που είμαι άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών (και επίσης μου είχαν πει για τον ομορφούλη, ο οποίος όμως δυστυχώς είναι τελικά παντρεμένος και με μωρό).

Τέλος πάντων, όσο παιδεύομαι εδώ στη ξενιτιά, εργάζομαι παράλληλα σκληρά για το καινούργιο μου δίσκο που θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα σύντομα και πιστεύω ότι θα γίνει μεγάλο σουξέ (όπως και οι προηγούμενοι μου, το "Εσείς οι εφέτες που θέλετε ξεπέτες" και το "Τα μπούτια μου δε γνώρισαν τη λήθη" που έγιναν τρεις φορές πλατινένιοι) . Ήδη ολοκληρώθηκε η ηχογράφηση του πρώτου μου τραγουδιού που πιστεύω θα βγει και ως πρώτο CD single γιατί είναι δυνατό κομάτι, και ευελπιστώ ότι θα καταλάβει την πρώτη θέση στα ελληνικά τσαρτς. Είναι το:
Ποδολάγνε εραστή
με το πέος σα μαρκούτσι
δε κυλλάει η σχέση αυτή
φέρε πίσω το παπούτσι

Σύντομα θα ανεβάσω και το βίντεο κλιπ.

Not again

Πριν από λίγο έφυγε ο Νώντας που είχε έρθει για το δείπνο. Ήρθε (με άδεια χέρια να σημειώσω). Φορούσε λευκές κάλτσες (γιατί υπάρχουν και σταθερές αξίες) αλλά και ένα μπλε σκούφο με ροζ και κίτρινα λουλουδάκια ο οποίος όπως μου εξήγησε, ήταν της σπιτονοικοκυράς του και του τον δάνεισε λόγω του μεγάλου κρύου που έχουμε. Καθίσαμε στο καναπέ και στην ερώτηση μου να μου πει τα νέα του απάντησε με ένα δίωρο μοιρολόι. Τον έδιωξαν από το παγωτατζίδικο, τον έδιωξαν από το συνεργείο, πέρασε τα Χριστούγεννα ολομόναχος, έχασε οκτώ κιλά, δεν είχε έναν άνθρωπο να πει μια κουβέντα, δεν ξέρει πως θα πληρώσει το νοίκι, τσακώθηκε με το ξάδελφο του (για αδιευκρίνιστους λόγους), κρύωσε και δεν είχε ούτε μια ασπιρίνη, την έβγαζε με το χάμπουργκερ του ενός δολλαρίου στα Μακντόναλτς, και γενικότερα τα είχε βάψει μαύρα (εκτός από τις κάλτσες που όπως προείπα, παραμένουν λευκές). Μετά τη δακρύβρεχτη εξιστόρηση και πριν προλάβω να σχολιάσω, μου είπε "δε τρώμε, λέω εγώ, περασμένα ξεχασμένα". Καθήσαμε να φάμε, τελικά δεν έφτιαξα ούτε παστίτσιο ούτε μουσακά, αλλά κρέας με μακαρόνια. Περιττό να πω ότι ο Νώντας έτρωγε ασταμάτητα και μούγκριζε. Σε κάποια στιγμή όταν είπε ότι έχει να πάει για συνέντευξη σε ένα καθαριστήριο για δουλειά και ότι αν δεν του δώσουν τη δουλειά "θα τους βάλω τα ρούχα με τις κρεμάστρες στο κώλο." Οπότε εγώ αμέσως απάντησα "Σε παρακαλώ Νώντα, δεν θα ήθελα να χρησιμοποιείς τέτοιες εκφράσεις στο σπίτι μου." Με κοίταξε σα να του είπα ότι ήρθαν εξωγήινοι και είναι στη τουαλέτα. Μετά το φαγητό τού είπα ότι έχω να ξυπνήσω νωρίς αύριο για τη δουλειά και έπρεπε να φύγει. Με ρώτησε έκπληκτος "δηλαδή δε θα μείνω εδώ το βράδυ" και εγώ με την αξιοπρέπεια και σεμνότητα που με διακρίνει απάντησα "εδώ? πως σου ήρθε αυτό?¨, πράγμα που μάλλον τον κούφανε διότι είχε ένα βλέμα απορίας σα να τα είχε χάσει (μπορεί βέβαια να ήταν που του έπεσαν βαριά τα τρία πιάτα φαγητό). Δε με ρώτησε πως πέρασα στην Ελλάδα (είχα ετοιμάσει να του πω ότι έκανα αδυσώπητο και κολασμένο σεξ με Κολομβιανό για να ζηλέψει, αλλά δε μου δόθηκε το βήμα)... Γενικά δε μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω και πολύ, αλλά τουλάχιστον δεν ενέδωσα και με περηφάνεια συνεχίζω την αποχή από το σεξ!

What

Νορβηγική διαφήμιση για γυμναστήριο:


Αύριο τραπεζώνω το Νώντα, και ενώ αρχικά σκέφτηκα να φτιάξω κάτι πιο εκλεπτυσμένο, μετά φαντάστηκα ότι δε θα του αρέσουν τα εκλεπτυσμένα, και έτσι λέω να κάνω κάτι πιο παραδοσιακό να τιμήσουμε και τη λατρεμένη πατρίδα, πχ μουσακά. Εντωμεταξύ έχει και απίστευτο κρύο, έχουμε ξεπαγιάσει. Στο γραφείο το πρωί η στρίγγλα ήρθε με ένα καπέλο γούνινο που καλύπτει τα αυτιά, αυτά που φοράνε στη Ρωσία (σας παραθέτω και φωτογραφία), τρομάξαμε όταν την είδαμε γιατί όσο κρύο και να έχει δεν επιτρέπεται τέτοια εμφάνιση...



Είχε νευρά φοβερά γιατί είχε φάει και μια γλίστρα στο πάρκινγκ, οπότε μας ανακοίνωσε ότι δουλεύουμε και το Σάββατο για ένα ηλίθιο πρότζεκτ που έχει καθυστερήσει, και φταίει αυτή για την καθυστέρηση. Περάσαμε όλο το απόγευμα ονειροπολώντας που θα της βάζαμε το καπέλο ή πως θα τη θάβαμε με το καπέλο. Τέλος πάντων, πάω να βάλω καμιά σκούπα, έχω και καλεσμένο αύριο.

Shame

Τον καιρό που έκανα παρέα με τη Τσουτσουνέλα, πριν γνωρίσω το Νώντα και πριν μάθω τι φίδι κολοβό ήταν αυτή που νόμιζα φίλη μου, είχαμε αναπτύξει ένα κώδικα επικοινωνίας για να μπορούμε να συνεννοηθούμε εύκολα και με ακρίβεια για θέματα μέγιστης σημασίας όταν πηγαίναμε σε γκέι κλαμπ και καφέ, χωρίς να μας καταλαβαίνουν οι τριγύρω μας. Όταν λοιπόν βλέπαμε κάποιον που πιστεύαμε ότι ήταν ενεργητικός, τραγουδούσαμε τη μελωδία του "νόστιμο ξύδι για το φαγητό, είναι μονάχα το ξύδι ΤΟΠ". Όταν πάλι συναντούσαμε κάποιον που μας φαινόταν σίγουρα παθητικός, τραγουδούσαμε το "είναι κεφάτη, ψωνίζει απ'του Βερόπουλου". Συνήθως μουρμουρίζαμε τη μελωδία χωρίς τους στίχους. Καμαρώναμε που είχαμε βρει τρόπο να επικοινωνούμε χωρίς να μας καταλαβαίνουν, και να μας θεωρούν και χαριτωμένα παιδιά και κεφάτα!
Σήμερα συνάντησα στο λεωφορείο έναν Αμερικάνο που συναντούσαμε πολύ συχνά εκείνες τις ημέρες, και εκείνος μέσα στην καλή χαρά με πλησίασε, με ρώτησε τι κάνω και μετά χαμογελώντας συμπλήρωσε "τι κάνει και η φίλη σου? έχετε χαθεί... θυμάμαι που καθόσασταν σε μια γωνία και όταν περνούσε κάποιος άνδρας βγάζατε κάτι ήχους σα να μουγκρίζατε, και έλεγα πάντα ότι είστε πολύ horny".....
Για άλλη μια φορά έγινα ρόμπα εξαιτιάς αυτής της απαίσιας φίδης!

question

Μετά από πόσο καιρό αποχής από το σεξ ανακηρύσεται κάποιος ως όσιος?
Που μπορώ να υποβάλω αίτηση?
Παρακαλώ ενημερώστε με.



Υ.Γ. 22 Ιανουαρίου βγήκε επιτέλους το άλμπουμ της Adele (στην Αμερική θα βγει αρχές Φεβρουαρίου). Τρέξτε όλοι να το πάρετε!

Don't look back

Ως γνωστόν, η νοσταλγία μου για τη λατρεμένη μου πατρίδα με κάνει συχνά πυκνά να αναζητώ τη συντροφιά της τοπικής ελληνικής κοινότητας εδώ στη παγωμένη ξενιτιά. Έτσι και τη Κυριακή ενέδωσα στη νοσταλγία και πήγα στο ελληνικό καφενείο για καφέ με ένα σωρό Έλληνες. Η συζήτηση φυσικά είχε επικεντρωθεί στα ροζ ντιβιντι, αλλά και στις αμερικανικές εκλογές. Και εκεί που έλεγα ότι δε μπορούσαν να πάνε τα πράγματα χειρότερα καθώς όλοι φωνάζανε και βριζόνταν, μπήκε μέσα ο Νώντας. Χαιρετηθήκαμε τυπικά και εκείνος κάθησε από την άλλη πλευρά της παρέας. Κάθε τόσο τον έπιανα να με κοιτάει επίμονα σα να ήθελε να με σφάξει. Σκιάχτηκα! Σε κάποια στιγμή ανακοίνωσα ότι είχα να κάνω κάτι δουλειές και σηκώθηκα να φύγω χαιρετώντας την παρέα (οι περισσότεροι δεν απάντησαν γιατί εκείνη τη στιγμή ανέλυαν αν το βυζί της Τσέκου δε φαίνεται στις φωτογραφίες γιατί είναι πεσμένο ή γιατί είναι μικρό). Λίγα μέτρα έξω από το καφενείο, ο Νώντας ο οποίος με ακολούθησε, μου είπε (άγρια τολμώ να πω) "πρέπει να μιλήσουμε."
"Δεν έχουμε τίποτε να πούμε, νομίζω" απάντησα με την αξιοπρέπεια μου ως άνθρωπος των τεχνών και των γραμμάτων.
"Έχουμε! δε φέρθηκες σωστά!"
"Εγώ δε φέρθηκα σωστά?? Θα μας τρελάνεις!" Το έβλεπα το πράγμα ότι θα γινόταν καβγάς μέσα στη μέση του δρόμου και δεν ήθελα να δυσφημήσω την Ελλάδα και τους Έλληνες, γιαυτό δέχτηκα να πάμε να μιλήσουμε πιο ήσυχα, σε ένα μαγαζί εκεί κοντά με ντόνατς. Αχ πήρα εκείνο με τη σοκολάτα που έχει τη γέμιση φουντούκι, πωπω τέλειο... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, το θέμα μας είναι ότι πήγαμε, φάγαμε τα ντόνατς μας, ο Νώντας μου είπε ότι είναι άνεργος, τον δίωξανε από το παγωτατζίδικο αλλά και από ένα συνεργείο που είχε πάει μετά, ήταν μοναχούλης ο καημενούλης, και έδειχνε θλιμένος πολύ καθώς έτρωγε τρία ντόνατς και ρούφαγε το καφέ του. Του είπα να έρθει για φαγητό την Πέμπτη σε μια προσπάθεια να παραμείνουμε φίλοι....

ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΟ

Βγήκα σήμερα για καφέ με την Mrs Petrochilos η οποία ήθελε να μάθει με το νι και με τό σίγμα πως ήταν στην Ελλάδα, καθώς προετοιμάζεται και η ίδια να έρθει Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια στο τέλος της άνοιξης. Σε όποιον ή όποια μπλόγκερ αρέσουν 60αρες Ελληνοαμερικάνες χήρες με παράξενα Ελληνικά, (η συγκεκριμένη πολύ ευκατάστατη, με Botox και χωρίς παιδιά ή σκυλιά), παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου για να κάνω κονέ. Παρακαλείστε να μη της αποκαλύψετε ότι ο Χιώτης έχει πεθάνει, ή ότι η φράση "Χιώτη Μάμπο" δεν είναι πια τρέντυ έκφραση που λες μετά από ένα χορευτικό τραγούδι ή ότι από τις αδελφές Καλουτά έμεινε μόνο μία, γιατί θα στεναχωρηθεί πολύ.
Αααα ξέχασα να αναφέρω ότι έχει και ένα εξοχικό στην αγαπημένη μου πολιτεία, το Κολο-ράντο.



Υστερόγραφα:
1) Παυλούκο , τι πρέπει να κάνω για να με συγχωρέσεις που δε βρεθήκαμε? Θες να έρθω Ελλάδα να σε δω στο Ελ Βενιζέλο και να ξαναφύγω? Θες να σου φτιάξω τη διάσημη μου σπανακόπιτα και να στη στείλω με κούριερ? Θες να σου στείλω ένα πίνακα ζωγραφικής μου που έχω ονομάσει Το μπούτι της ηδονής? Θες να σου στείλω το τραπεζομάντιλο Μπομπ Σφουγγαράκη? Τι να κάνω, πες μου! Μην αφήνεις τον ποταπό να σε επηρεάζει.
2) Speak of the devil, ποταπέ Πρόβατε, η φίλη μου η Γωγώ Αντζολετάκη είναι έξαλλη μαζί σου, μου είπε να σου πω ότι αν σε πετύχει στο δρόμο, θα σου επιτεθεί με τις βάτες της.

Poem

αφιερωμένο στον Πρόβατο...


Δεν είσαι μόνο ποταπός και σαδιστής
αλλά αποδείχθηκες και βιντεοκομιστής

γιατί τα βράδια που μου έπιανες μπουτάκι
είχες την κάμερα κρυμένη μες στο τζάκι

καλά να πάθεις που δεν πέτυχες τη λήψη
μια και το πέος σου το πλάνο είχε καλύψει

Origami

Ώρα για χειροτεχνία!

Πως πέρασα στην Ελλάδα-Part 3

Οι μέρες κυλούσαν αργά στο ονειρικό Πήλιο και εγώ χωρίς κινητό και με πρόσβαση στο Ίντερνετ μόνο όταν πήγαινα σε ένα νετ καφε, ένιωθα τις παρενέργειες της απομόνωσης. Το αρχικό σχέδιο ήταν να επιστρέψουμε Αθήνα πριν τη Πρωτοχρονιά. Όμως ο Κολομβιανός έπαθε ίωση και έκανε παράκληση να αναβάλουμε το ταξίδι της επιστροφής ώσπου να νιώσει λίγο καλύτερα. Εγώ προσπαθούσα να τον πείσω ότι το ταξίδι της επιστροφής θα του έκανε καλό, αλλά νομίζω ότι κατά βάθος φοβόταν ότι στην Αθήνα δε θα μπορούσε να πιάσει το κανάλι που έβλεπε τη Μενεγάκη. Και οι υπόλοιποι της παρέας καλοπερνούσαν και δε θέλανε να φύγουν, ο Παντελής που το έκανε με τον Κολομβιανό, ο ξάδελφος με μια συμφοιτήτρια του και γενικότερα όλοι εκτός εμού, έκαναν κολασμένο σεξ. Έτσι έβλεπα τις μέρες να κυλούν και τα σχέδια μου για τρελά πάρτυ στην Αθήνα να σβήνουν. Και φυσικά δεν έχω κινητό στην Ελλάδα, και δε μπορούσα να ειδοποιήσω τηλεφωνικά....

Στην Αθήνα τελικά έμεινα μόνο μισή μέρα. Και έτσι δε μπόρεσα να βρεθώ με τον Παυλούκο για να πάρω το έπαθλο μου (μια καυτή βραδιά μαζί του που κέρδισα στο διαγωνισμό συνταγών) και τον blueprintsouliνα κανονίσουμε τα περί μοναστηριού. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο Πρόβατος ο ποταπός άρχισε να διαδίδει ότι στην Αθήνα συναντήθηκα, λέει, με κάποιο μπλόγκερ. Ποιον καλέ? Δε μας λέει να μάθουμε και εμείς? Γιατί στην Αθήνα μόνο τη θεία μου την Ελπινίκη πρόλαβα να δω, λες να είναι κρυφή μπλόγκερ και να μη μου το έχει πει?
Πρόβατε εμείς οι δύο θα τα πούμε στα δικαστήρια! Και να μην επηρεάζεις τον Παυλούκο και τον blueprintsouli, που είναι καλά παιδιά αλλά έμπλεξαν με λάθος παρέες (δηλαδή εσένα).

Παυλούκο, blueprintsouli, x-oyranouli, fevis και λοιποί λατρεμένοι φίλοι και φίλες, συγχωρείστε με. I am guilty, το παραδέχομαι (και ιδού το ανάλογο μουσικοχορευτικό):

Πως πέρασα στην Ελλάδα- Part 2

Φτάντοντας στη λατρεμένη πατρίδα και μετά από εντονότατες πιέσεις του ξαδέλφου μου αποφάσισα να τον ακολουθήσω εκείνον και την παρέα του στο Πήλιο για τα Χριστούγεννα. Έμαθα μάλιστα ότι στην παρέα θα ήταν και ένας φοιτητής από την Κολομβία ο οποίος περνάει έξι μήνες στην Ελλάδα. Και το επόμενο πρωί μετά την άφιξη μου μπήκαμε σε δύο αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε το ταξίδι. Φτάσαμε στο σπίτι που θα μέναμε, το οποίο καθότι κλειστό πριν την άφιξη μας, ήταν σα παγόβουνο. Μέσα στο σαλόνι που μιλούσαμε, βλέπαμε καπνό να βγαίνει από τα στόματα μας, και είχαμε παγωμένες μύτες. Ανάψαμε θέρμανση και τζάκι ώστε μετά από πάρα πολλές ώρες οι πιο θαρραλέοι άρχισαν να βγάζουν τους σκούφους και τα γάντια, και στο τσακίρ κέφι βγάλανε και τα μπουφάν. Ο Κολομβιανός φοιτητής ήταν νοστιμούλης, δε μπορώ να πω, αλλά λίγο δύσκολος στα γούστα του, δεν έτρωγε κρέας, δεν έπινε γάλα, δεν ήθελε καρότα, δεν του άρεσε το ψωμί και τα όσπρια, δε ξέρω τι ακριβώς έτρωγε γενικώς. Αλλά είχαν όλοι αγχωθεί γιατί τα γύρω εστιατόρια δε θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα γούστα τους, και αναγκαστήκαμε να ψωνίσουμε διάφορα που μετά από πολλές διαπραγματεύσεις τα ενέκρινε προς κατανάλωση. Ήταν λίγο περίεργο άτομο, καθόταν μπροστά στην τηλεόραση και έβλεπε ελληνικά κανάλια (δε μιλάει ελληνικά όμως). Το επόμενο πρωί ξύπνησα και τον βρήκα στο καναπέ να βλέπει Μενεγάκη, Το περίεργο όμως ήταν ότι σε διάφορα σημεία γέλαγε (χωρίς να γελάνε στην τηλεόραση) και μετά σοβάρευε πάλι, σα να άκουσε ένα ανέκδοτο και μετά του πέρασε. Από τη πρώτη στιγμή έπαθε κόλλημα με τη Μενεγάκη, δε μπορούσες να αλλάξεις το κανάλι. Εν τω μεταξή αυτή ήταν έγκυος στον 2340 μήνα, οπότε υποψιάστηκα ότι ο Κολομβιανός είναι βιτσιόζος και του άρεσουν οι έγκυες. Αλλά μάλλον είναι γκέι, γιατί μετά από τρεις βραδιές έκανε άγριο σεξ με τον Παντελή, ένα παιδί από την παρέα μας. Μπορεί βέβαια να είναι και μπάι-σεξουαλ. Πάντως ο Παντελής φατσικώς δε φέρνει στη Μενεγάκη, πιο πολύ στο Κάρολο Παπούλια φέρνει.

Στο επόμενο μου ποστ θα σας διηγηθώ πως ο Κολομβιανός στάθηκε αιτία παρά λίγο να μείνω για πάντα στο Πήλιο.

Ως τότε όμως, να σας ενημερώσω πως η ποιητική μου συλλογή "Αραχνούφαντες καπότες" θα κυκλοφορήσει από τον αγαπημένο μου εκδοτικό οίκο, εκδόσεις Πουστραντώνη, σε 2-3 μήνες. Η συλλογή αυτή είναι μια ελεγεία του έρωτα και μια γροθιά στο κατεστημένο. Σας παραθέτω ένα μικρό δείγμα.

Τα έφτιαξα με ένα τρέντυ
το γαμίκουλα Λαυρέντη
μα πως τιμή να του απονείμω
που κατά βάθος είμαι emo

Πως πέρασα στην Ελλάδα- Part 1

Λατρεμένοι αναγνώστες όπως σας υποσχέθηκα θα σας διηγηθώ πως πέρασα στην πολυαγαπημένη μας πατρίδα αυτά τα Χριστούγεννα. Και θα ξεκινήσω από το μετρό που πήρα από το αεροδρόμιο. Στο Μετρό ο κόσμος δε περιμένει να βγουν πρώτα αυτοί που κατεβαίνουν στη στάση, αλλά σπρώχνουν να μπουν την ώρα που οι άλλοι οι άμοιροι παλεύουν να βγουν. Άλλοι πάλι μιλάνε στο κινητό και σταματάνε να περπατάνε μπροστά από τις κυλιόμενες σκάλες ή στην έξοδο και από πίσω τους πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Απαιτώ μαθήματα διαπαιδαγώγησης και πολιτισμού για εκμάθηση συμπεριφοράς σε πολσύχναστα κομβικά σημεία πάραυτα! Που είναι το κράτος?

Έφτασα στην Ελλάδα λίγες μόλις μέρες αφού ο Ζαχόπουλος είχε πέσει από το μπαλκόνι. Οπότε κάθε φορά που έβαζα ειδήσεις έβλεπα αυτές τις ατελίωτες συζητήσεις και καβγάδες και εικασίες. Μου άρεσαν οι εκπομπές όπου ο δημοσιογράφος τόνιζε "εμάς δε μας ενδιαφέρει η ροζ πλευρά αυτής της ιστορίας και δεν ασχολούμαστε με τις προσωπικές αδυναμίες του καθενός, το εξετάζουμε το θέμα από την πολιτική του διάσταση, πάμε τώρα να δούμε τι ακριβώς περιέχει το DVD και τι πιθανολογείται ότι είναι ο διάλογος των εμπλεκομένων την ώρα της ερωτικής τους συνεύρεσης..." Σκέψου δηλαδή να τους ενδιέφερε η ροζ πλευρά, θα μας δείχνανε τρισδιάσταση αναπαράσταση από νινί και πέος.... Βέβαια η ιστορία αυτή μου έδωσε κάποιες ιδέες, επικοινώνησα αμέσως με τους δικηγόρους μου για τη δικαστική διαμάχη με τον Πρόβατο και τους ρώτησα αν θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε κάποια ροζ DVD που έχω που δείχνουν εμένα και τον Πρόβατο και ίσως να τα προωθήσουμε προς το Μαξίμου. Οι δικηγόροι ενθουσιάστηκαν και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Νατάσα και ο Κώστας πιθανόν να βλέπουν για εικοστή φορά το βίντεο από τις διακοπές μου με τον Πρόβατο στο Πόρτο Κατσίκι.

Στην Αθήνα έμεινα την πρώτη βραδιά. Στο επόμενο ποστ θα σας διηγηθώ πως με απήγαγαν Κολομβιανοί και την αγωγή που έκανα στον Πρόβατο για τεστ DNA.

Happy New Year!

Λατρεμένοι αναγνώστες, καλή και ευτυχισμένη χρονιά! Επέστρεψα πάλι στην ξενιτιά μετά από μια πολύ σύντομη και περιπετειώδη διαμονή στα πάτρια εδάφη (θα σας τα εξιστορήσω αναλυτικά σε επόμενα ποστ).
Εγώ είχα άλλα σχέδια για τη διαμονή μου, αλλά κατέληξα να βρίσκομαι σε απομονωμένη τοποθεσία μακριά από τις τέχνες και τα γράμματα (αλλά παρόλα αυτά ενημερώθηκα για όλα τα καυτά οικονομικοπολιτικά ζητήματα της χώρας, πχ ροζ DVD, τεστ DNA για το Πασχάλη κλπ).

Μη μένοντας Αθήνα δε μου δόθηκε η ευκαιρία να πάρω το έπαθλο μου του διαγωνισμού μαγειρικής, δηλαδή μια καυτή βραδιά πάθους και ηδονής με τον Παυλούκο, ούτε να συζητήσω τις λεπτομέρειες για το μοναστήρι με τον blueprintsouli. Χίλια συγγνώμη καλά μου παιδιά, θα έρθω όμως Αθήνα ξανά συντομότατα για να σας δω και φυσικά να πάρω το έπαθλο μου!!!

Παρόλη την αποχή μου από τα μπλογκς, σας είχα όλους στο μυαλό μου. Στο αεροπλάνο πχ, στο ταξίδι της επιστροφής κάθησα δίπλα σε μια κυρία η οποία μου διηγήθηκε πως ο γιος της είχε μπλέξει με μια γυναίκα αντροχωρίστρα, προσπάθησα να μάθω λεπτομέρειες γιατί υποψιάζομαι ότι η γυναίκα αυτή είναι η Τανίλα, αλλά η κυρία μόλις είδε το έντονο ενδιαφέρον μου φοβήθηκε ότι είμαι του FBI, και μου το γύρισε σε συνταγές της Βέφας Αλεξειάδου. Για να μη σας πω για τον σέξυ αεροσυνοδό που έμοιαζε στο Νανάκο.

Anyway, τρέχω να ξεπακετάρω και να πάω στη δουλειά να ξαναδώ τη στρίγγλα!