Thanksgiving 09

Αχ χάθηκα πάλι το ξέρω! Αλλά ήταν που είχαμε γιορτές και πανηγύρια.
Τις προάλλες είχαμε Thanksgiving και ως παράδοση αυτού του μπλογκ οφείλω να σας αναφέρω πως τα πέρασα.
Καταρχάς να δώσω λίγο μπάγκραουντ ινφορμάσιον. Ο Ιρλανδός ο οποίος γνώρισα, με κυνηγούσε έμμονα. Τι να κάνω και εγώ, δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα, δέχτηκα να βγούμε. Την ημέρα που θα βγαίναμε, μου έστελνε συνέχεια μηνύματα στο κινητό. Αλλά πολύ ρομαντικά, του στυλ "tonight i will fuck you like there is no tomorrow" και μετά "get ready for my dick" -αχ είναι ποιητής πάντως, δε μπορείς να πεις, αφού προς στιγμήν νόμισα ότι μου έστελνε μηνύματα στο κινητό στα Αγγλικά η Κική Δημουλά. Εκείνο λοιπόν το βράδυ πήγαμε, σε ένα περίεργο εστιατόριο μπαρ, που ο κόσμος έπινε μπύρες και έπαιζε μπιλιάρδο, βελάκια και άλλα κουφά, νομίζω ότι το 60% εκεί μέσα είχε κάνει σίγουρα φυλακή, και οι υπόλοιποι 40% ήταν καταζητούμενοι ή δραπέτες. Η συζήτηση δε κυλούσε και πολύ ομαλά, βασικά ο Ιρλανδός μου έλεγε για μηχανάκια, και για συνεργεία και άλλα βαρετά, μετά κάτι έλεγε για τη κρίση στο Ντουμπάι και για το χρηματιστήριο, αλλά εγώ προσπαθούσα να αποφασίσω να φάω όλες τις τηγανητές πατάτες, ή να το παίξω σεμνός και να τσιμπήσω μόνο μια δυο. Όλη την ώρα που μιλάγε χρησιμοποιούσε όσες βρισιές ξέρω στα αγγλικά (και μερικές που δεν ήξερα). Κανονικά σε άλλο εστιατόριο θα είχα φρικάρει μήπως μας ακούνε, αλλά μια και ο σερβιτόρος στο συγκεκριμένο πήρε την παραγγελία μας λέγοντας "what the fuck do you want" δεν ανησυχούσα και τόσο. Μετά το δείπνο πήγαμε σπίτι μου για να συνεχίσουμε τη συζήτηση για την οικονομική κρίση. Μετά κάναμε κολασμένο σεξ, αλλά επειδή είμαι άτομο σεμνό και ντροπαλό δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. Μια λοιπόν και επήλθε η Ελληνοιρλανδική αυτή συμμαχία, αποφάσισα να περάσω Thanksgiving μαζί του, και με τη Τσουτσουνέλα και την τρελοκοτσιδού στο σπίτι μου.

Και έφαγα όλο το πρωινό να παλεύω με μια γαλοπούλα μισού τόνου-μιλάμε αυτή η γαλοπούλα ήταν σαν ένας κοντούλης χοντρός άνθρωπος, αν σου έπεφτε στο πόδι σίγουρα στο έλιωνε. Τη γέμισα κιόλας, μπορώ να πω ότι η γαλοπούλα δε πρέπει να ήταν virgin, γιατί χωρούσε όλο το χέρι μέσα. Έφτιαξα και γλυκά και σαλάτες, τι να σας λέω, πέρασα ώρες στην κουζίνα! Η Τσουτσουνέλα ήρθε και έφερε πατατάκια (!!!) και σοκολατάκια, μάλλον το πέρασε για μούβι νάιτ. Η τρελοκοτσιδού ήρθε με το καινούργιο της μπόιφρεντ, και έφερε ένα κέικ με οργανικά υλικά, σόγια, χόρτα, γρασίδι, κλπ. Ο Ιρλανδός ήρθε τελευταίος και με μεγάλη καθυστέρηση (είχαμε λυσάξει στην πείνα ώσπου να έρθει). Μαζευτήκαμε λοιπόν όλοι γύρω από το τραπέζι και η τρελοκοτσιδού και ο φίλος της άρχισαν να ευχαριστούν που είμαστε όλοι μαζί απόψε κλπ κλπ. Η Τσουτσουνέλα και ο Ιρλανδός ήδη τσίμπαγαν τη γαλοπούλα όσο οι άλλοι με πάθος έδιναν ευχαριστίες, οπότε η διαδικασία ολοκληρώθηκε με γοργά βήματα. Φάγαμε, ήπιαμε, και γενικώς περάσαμε πολύ ωραία, αν εξαιρέσει κανείς ότι δε μπορούσαμε να βρούμε θέμα συζήτησης που να ενδιαφέρει όλους και να μας κρατάει σε συζήτηση πάνω από πέντε λεπτά. Η τρελοκοτσιδού έκανε το μοιραίο λάθος να ρωτήσει πως γιορτάζουμε το Thanksgiving στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Ο Ιρλανδός της απάντησε "we don't celebrate fucking Thanksgiving" (λιτός αλλά επί της ουσίας) ενώ η ηλίθια η Τσουτσουνέλα άρχισε μια διατριβή για λαγάνες και χαρταετούς μια και προφανώς πίστεψε ότι η Καθαρή Δευτέρα είναι το Thanksgiving της Ελλάδας. Όταν η τρελοκοτσιδού είπε "δηλαδή δε τρώτε γαλοπούλα?" η Τσουτσουνέλα απάντησε με έμφαση "no for Thanksgiving we eat fish and stuffed wine leaves".

Ο φίλος της τρελοκοτσιδούς μάλλον είχε κάνει λοβοτομή. Ότι και να λέγαμε έλεγε ή κουλ ή γάου. Επίσης να τονίσω ότι έφαγε τη μισή γαλοπούλα, όχι ότι του μέτραγα τις μπουκιές του ανθρώπου, αλλά η εικόνα που είδα γυρνώντας από την κουζίνα και τον είδα να είναι μπουκωμένος και να βγαίνουν από το στόμα του δύο κόκαλα ποδιών γαλοπούλας, με σόκαρε. Φάγαμε και pumpkin pies και παγωτά και άλλα πολλά, γενικά τον περίδρομο!

Πάω τώρα γιατί βρήκα μια συνταγή για irish soda bread, που εμείς οι Ιρλανδοί τρώμε πολύ, και θα τη δοκιμάσω. Αν πετύχει θα σας δώσω και τη συνταγή! Επίσης να τονίσω ότι η Ιρλανδία ήταν παράδειγμα προς μίμηση για το οικονομικό τους θαύμα και την ευμάρεια που είχαν στα 90ς, και τώρα περνάνε μεγάλη κρίση οικονιμική (άτιμο timing, πως να πάω εκεί τώρα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά με τον Ιρλανδό που δεν έχει δουλειές!)....

Irish

Επειδή στηρίζω την Ευρωπαϊκή Ένωση και είμαι οπαδός της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, δέχτηκα να βγω για date με έναν Ιρλανδό με τον οποίο γνωρίστηκα στη δουλειά (είναι αντιπρόσωπος κάποιων υλικών που χρησιμοποιεί η στρίγγλα στους δονητές της ..εεε... στο εργαστήριο, ήθελα να πω). Ο Ιρλανδός είναι πολύ τσαμπουκάς, δηλαδή με το καλημέρα μπορεί να σε πλακώσει στο ξύλο, και τσαντίζεται με το παραμικρό. Έκανα το σφάλμα να του δώσω το κινητό μου, και μετά από αλλεπάλληλα μηνύματα επίμονα, δέχτηκα να βγω για ποτό μαζί του (όχι για να δείτε μέχρι που μπορώ να φτάσω κυνηγώντας το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης). Βγήκα λοιπόν για ποτό το Σάββατο, και η συζήτηση ήταν στη τσίτα. Ξεκινήσαμε από την αρχή δηλαδή, καθόμαστε και εγώ για να πω κάτι λέω "this bar looks nice!" (είχα ξαναπάει 4 φορές, αλλά έκανα και καλά ότι το έβλεπα για πρώτη φορά) και μου απαντάει "It's a fucking bar, what do you mean it looks nice?."
Ααα λέω δεν αρχίσαμε καλά, I meant the decoration, και αρχίζει ξαφνικά να μου λέει μια ιστορία ότι δούλευε σε επιπλάδικο παλιά και το αφεντικό του είχε να τον πληρώσει δύο μήνες, ώσπου ένα βράδυ πήγε με ένα φίλο του και με ένα φορτηγάκι πήρανε τα έπιπλα που τους αρέσανε, και μετά την επομένη το πρωί πήγε κανονικά στη δουλειά και το αφεντικό τον κατηγόρησε για τη ληστεία, και ο Ιρλανδός τον έσπασε στο ξύλο και σηκώθηκε και έφυγε. Κατά τη διάρκεια της διήγησης, άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας και να ψάχνω το κινητό ώστε κάτω από το τραπέζι να στείλω μήνυμα στη Τσουτσουνέλα να φωνάξει τον αστυνομικό με τον οποίο νταραβερίζεται και να έρθουν να με σώσουν. Μετά την ιστορία αυτή, ο Ιρλανδός με ρώτησε αν μου αρέσουν τα έπιπλα! (φοβήθηκα ότι θα μου έλεγε ότι είχε μαζί του το φορτηγάκι να πάμε να κάνουμε καμιά ληστεία σε επιπλάδικο, και του είπα πως όχι ιδιαίτερα). Και τότε μου είπε ότι εκείνος πάντως θα ήθελε να έβλεπε την κρεβατοκάμαρα μου! How romantic! Και παρόλο που είναι αγροίκος, είναι πολύ cute, πρέπει να το πω αυτό, γιατί πρέπει να είμαστε σωστοί και δίκαιοι. Οπότε προς στιγμήν σκέφτηκα να του πω να πάμε σπίτι μου να τη δει την κρεβατοκάμαρα (αφού έχει πάθος με τα έπιπλα τι να κάνω) αλλά τελικά είπα να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα, του είπα ότι έπρεπε να πάω σπίτι, αλλά θα ήθελα να τον ξαναδώ. Τον είδα να σφίγγει τη γροθιά του, αλλά είπε οκ, και κανονίσαμε για φαγητό μέσα στην εβδομάδα. Γύρισα σπίτι και μου είχε στείλει μήνυμα "had fun tonight, i will take u to places u haven't been before." Αυτό τώρα τι εννοεί? Τα κυπαρρίσια ανάποδα? Ή μήπως εννοεί οργασμικές εμπειρίες? Γιατί πάντα μπλέκω με προβληματικούς?

Plane sex

Λοιπόν για τον Εγγλέζο έχω κάποιες επιφυλάξεις. Είναι μεσήλικας και παντρεμένος με παιδιά. Σήμερα πήγαμε για μίτιγκ στο απέναντι κτίριο και μετά από ένα πολύωρο και εξαντλητικό μίτιγκ, η τρελοκοτσιδού, ο Εγγλέζος και εγώ είπαμε να πάμε στη καφετέρια να φάμε στα γρήγορα ένα γεύμα. Εκεί λοιπόν που με το δίσκο στο χέρι βλέπαμε τι είχαν πίσω από τα τζαμάκια, φτάνουμε και στα γλυκά όπου είχαν τοποθετήσει λιμπιστερά τολμώ να ομολογήσω εκλεράκια, κομάτια τούρτας, πουτίγκες, μηλόπιτες και ντόνατς. Ο Εγγλέζος με φωνή Γωγουλίνι λέει "Mmmm they all look so yummy, but I really shouldn't. No I shouldn't. A girl has got to watch her figure!" και άρχισε να χαμογελάει. Ο τρόπος που το είπε και κυρίως που χάιδεψε τους γοφούς του, με κάνουν να πιστεύω ότι ο Εγγλέζος παρά τη γυναίκα και τα παιδιά είναι ξεφωνημένη. Η τρελοκοτσιδού όμως με την οποία το συζήτησα μετά μου είπε ότι υπερβάλω, απλά έκανε χιούμορ και ότι τα γλυκά ήταν όντως δελεαστικά (το οποίο δε το αμφισβητώ, αλλά δε θα ήταν αυτό λόγο ένας στρέιτ να χώσει και αγγούρι στο ποπουλίνο του για να δείξει πόσο πολύ του αρέσουν τα γλυκά). Δε καταλήξαμε σε συμπέρασμα, αλλά I am watching him closely. Είναι θέμα ημερών να τον δω να βάφει τα νύχια των ποδιών του στο γραφείο, τώρα που είναι μακριά από τη γυναίκα του πιστεύω θα ξεσαλώσει. Η στρίγγλα θα βγει μαζί του για δείπνο, νομίζω ότι του την πέφτει, οπότε και να μην είναι γκέι ακόμα ο Εγγλέζος, θα γίνει.

Και μια και λέμε για σεξουαλικά, έχουν λυσσάξει εδώ στην Αμερική στα μέσα ενημέρωσης για τους πιλότους που πήρανε το αεροπλάνο της Delta/ Northwest και περάσανε το αεροδρόμιο της Μιννεάπολης που ήταν να προσγειωθούν και συνέχισαν να πετάνε για 150 μίλια μέχρι να απαντήσουν στα ραντάρ που για σχεδόν μία ώρα προσπαθούσαν απεγνωσμένα να επικοινωνήσουν μαζί τους. Πρώτα μας είπαν ότι τους είχε πάρει ο ύπνος, μετά ότι τσακωνόντουσαν, τώρα λένε ότι είχαν βγάλει τα λάπτοπ τους και χαζεύανε. Το να κάνανε κολασμένο και αδυσώπητο σεξ στο πιλοτήριο γιατί δε το σκέφτεται κανείς? Και το οποίο θα εξηγούσε γιατί μπορεί να ήταν μπουκωμένοι και δε μπορούσαν να απαντήσουν. Όταν ανέφερα αυτή την εκδοχή στο γραφείο με βρίσανε ότι έχω πρόστυχο μυαλό και όλο εκεί πάει ο νους μου, όμως εμένα γιατί αυτό μου φαίνεται η μόνη λογική εκδοχή?!? Γίνεται να κοιμόντουσαν τόσο βαθιά ΚΑΙ οι δύο και δεν ξυπνούσαν με τίποτε και μετά ξύπνησαν την ίδια στιγμή? Ή γίνεται να τσακώνονταν τόσο έντονα που ξεχάσανε ότι είναι σε αεροπλάνο (η θέα με τα σύννεφα μπροστά τους δε τους έλεγε κάτι)??? Ή ότι κοιτάζανε στο λάπτοπ, τι κοιτάζανε δηλαδή, είχαν κατεβάσει το σήριαλ του Παπακαλιάτη και πάθανε αποβλάκωση? Ε όχι, σεξ σίγουρα, σεξ δαγκωτό!!!!!

work

Σήμερα στο γραφείο πέρασα ώρα να κοιτάζω φωτογραφίες από το People of Walmart.
Τα Walmart είναι μεγάλες αλυσίδες εδώ στην Αμερική που έχουν είδη σουπερμάρκετ (τρόφιμα, καλλυντικά κλπ) αλλά και ρούχα, έπιπλα και άλλα πολλά. Είναι πάρα πολύ φτηνά και καταθλιπτικά, και υποτίθεται ότι σε αυτά συχνάζουν καταναλωτές κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Δεν είναι σωστό να βγάζουν φωτογραφίες από ανυποψίαστους πελάτες, και είναι απαράδεκτο και αισχρό, αλλά κολλάς η αλήθεια είναι. Σας παραθέτω τις αγαπημένες μου:





Στο γραφείο έχει έρθει για ένα μήνα ένας κύριος από το Λονδίνο για να εκπαιδευτεί σε ένα συγκεκριμένο λογισμικό που χρησιμοποιούμε. Σήμερα η στρίγγλα έκανε τις συστάσεις και μας είπε μετέπειτα ότι θέλει να δείξουμε τον καλύτερο μας εαυτό (δηλαδή πρέπει να βάλω το στρινγάκι και να πάω στη δουλειά?)... Αύριο θα τον βγάλουμε και για δείπνο με συναδέλφους (και τη στρίγγλα δυστυχώς) και μετά θα του κάνουμε μια ξενάγηση της πόλης μας. Την επόμενη εβδομάδα θα τον πάμε και σε άλλη πόλη, Οπότε όσο τον περιμέναμε, είχα φανταστεί κάτι σε σέξυ Εγγλέζο (αν και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω και πολλούς σέξυ Εγγλέζους, αλλά πχ αν ήταν σαν τον Jason Isaacs από το State Within, δε θα είχα πρόβλημα) αλλά δυστυχώς δε το λες σεξ σύμπλ (είναι και παντρεμένος και με παιδιά). Η τρελοκοτσιδού σήμερα του έφερε κουλουράκια που τα έψησε η ίδια (how sweet) και η στρίγγλα στραβομουτσούνιασε γιατί φοβήθηκε μήπως η άσχετη τον δηλητηριάσει ακόμα δεν ήρθε.

Εν τω μεταξύ έχουμε ξεπαγιάσει, τι κρύο είναι αυτό!

News

Το Σικάγο έχασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ τις τελευταίες μέρες είχε δημιουργηθεί ελπίδα ότι ήταν φαβορί. Η Τσουτσουνέλα στην αρχή το είχε δει με αδιαφορία του στυλ και καλά "τι με νοιάζει εμένα", όταν όμως της εξήγησα ότι θα γεννήσει η πόλη με αθλητές μπρατσωμένους του πόλο, της άρσης βαρών κλπ, βγήκε στους δρόμους να υποστηρίξει την υποψηφιότητα, και μετά να βυθιστεί σε πένθος όταν ανακοινώθηκε ότι το Σικάγο αποκλείστηκε από τον πρώτο κιόλας γύρο. Και τώρα που είπα γύρο, πήγα σε ένα καινούργιο ελληνικό εστιατόριο που άνοιξε εδώ κοντά μας, (γιατί όπως γνωρίζετε, στηρίζω την ομογένεια, οι Έλληνες του εξωτερικού είναι δυο φορές Έλληνες κλπ κλπ) αλλά δυστυχώς όλο το προσωπικό ήταν Κινέζοι!! Και είχαν μεγάλο πρόβλημα να προφέρουν τον μουσακά, το παστίτσιο και τη σπανακόπιτα. Και ναι μεν τα είπα με τους Κινέζους, η ελπίδα μου να γνωριστώ με Έλληνες σερβιτόρους και μάγειρες και να κάνουμε ένα μουσικοχορευτικό του στυλ "Diamonds are a girl's best friends" όπου αντί για περιδέραια και βραχιόλια, να μου δίνουν σουβλάκια και κοψίδια, ήταν μάταιη...

Έμαθα ότι η Άντζελα Γκερέκου είναι υφυπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης... Πόσα ακόμα χαστούκια θα δώσει η μοίρα σε αυτή τη χώρα? Έχω ήδη προτείνει ιδέα στον ΕΟΤ για διαφημιστική καμπάνια, να εμφανίζεται η ιδία η υφυπουργός και να τραγουδάει με το Βοσκόπουλο το Αυτοκολλητάκι περπατώντας στην Ακρόπολη, στο Σούνιο κλπ. Στο τέλος η κάμερα δείχνει το ζευγάρι στο βράχο της Ακρόπολης, η υφυπουργός πάει να πέσει από το βράχο, η κάμερα να ζουμάρει στο Βοσκόπουλο που κρατάει ελληνική σημαία και φωνάζει "μηηηη, που πας ξανθή αγαπημένη Παναγιά" και η υφυπουργός πέφτοντας φωνάζει "Live your myth in Greece".

Γυρνώντας από τη δουλειά σήμερα στο λεωφορείο μου έκλεισε το μάτι ένας άστεγος που καθόταν στη γωνία και του έλειπαν τα περισότερα δόντια. Νέο target group...

Τρέχω, έχω να περάσω και από το Φώντα.

My nerves

Νηστεία και προσευχή λατρεμένοι μου φίλοι. Και σα να μη μας έφτανε αυτό, μπαίνω στο λεωφορείο μετά τη δουλειά τη Παρασκευή και κάθομαι σε ένα κάθισμα κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Ύστερα από λίγο ακούω κάτι φωνές, κάτι βρισιές κάτι μπουνιές και γυρνάω και βλέπω δύο κυρίους να πλακώνονται στο ξύλο. Και όμως, δεν είχαν έρθει στα χέρια δύο άντρες για χάρη μου όπως ίσως θα φαντάζεστε (και πολύ δικαιολογημένα) αλλά γιατί ο ένας δεν έκανε πέρα να περάσει ο άλλος να κατέβει. Οι μπουνιές και οι βρισιές έπεφταν σύννεφο, οι δύο κύριοι πέφτανε πάνω στους επιβάτες και στο πάτωμα. Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και ειδοποίησε την αστυνομία. Οι περισότεροι επιβάτες προσπάθησαν να βγουν αλλά ο οδηγός είπε ότι έπρεπε να περιμένουμε να έρθει η αστυνομία. Πλακώνουν τα περιπολικά και μπαίνουν μέσα στο λεωφορείο τρεις αστυνομικοί. Στην αρχή τους περίμενα με ανυπομονησία γιατί έχω μια προτίμηση στους ένστολους, αλλά όταν μπήκαν και ο ένας ήταν σα τον Έβερτ, ο άλλος σα το Πάγκαλο και ο τρίτος σα την Αλέκα την Παπαρήγα με μουστάκι, κάπως τολμώ να ομολογήσω ότι ξενέρωσα. Αρχίσαν τις ερωτήσεις, πήρανε τον ένα έξω να του μιλήσουν και τον άλλο στην άλλη άκρη να του μιλήσουν και αυτουνού. Μη σας τα πολυλογώ, κράτησε μισή ώρα αυτό το πράγμα, και τελικά ο Έβερτ ξαναμπήκε στο λεωφορείο, ρώτησε ποιος είδε τι συνέβη, κανείς δε μίλησε, ξαναβγήκε από το λεωφορείο και μετά από άλλο ένα μισάωρο, το λεωφορείο πήρε επιτέλους μπρος. Και έφτασα σπίτι μου μέσα στη μαύρη νύχτα. Πέφτω για ύπνο και πάνω που ονειρευόμουν ότι είμαι με τον Τζορτζ τον Κλούνευ και κανονίζουμε τα του γάμου μας, χτυπάει το τηλέφωνο μέσα στη μαύρη νύχτα. Είναι η Τσουτσουνέλα η οποία χώρισε με τους τρεις Σέρβους (και με τους τρεις) και ήταν απελπισμένη, χτυπιότανε και έλεγε ότι δε θα το αντέξει αυτό. Ευτυχώς είχε και την τηλεόραση ανοιχτή όσο έκλαιγε και κάποια στιγμή είδε διαφήμιση για πίτσα, θυμήθηκε ότι πείναγε και το έκλεισε για να παραγγείλει.


Υ.Γ. Η Mrs Petrochilos εδώ και μήνες ανακαινίζει το πίσω μέρος του σπιτιού της το οποίο το χρησιμοποιούσε ως δεύτερο γκαράζ, αλλά τελικά πούλησε το δεύτερο αυτοκίνητο και αποφάσισε να το μετατρέψει σε δωμάτιο για χόμπυ. Μου είχε πει ότι ήθελε να του δώσει απόλυτο ελληνικό χαρακτήρα. Φώναξε μάλιστα και έναν καλλιτέχνη ο οποίος έχει κάνει τοιχογραφίες σε εστιατόρια της περιοχής και είναι ελληνικής καταγωγής για να τις ζωγραφίσει τον ένα τοίχο. Οι εργασίες της ανακαίνισης κράτησαν μεγάλο διάστημα, αλλά επιτέλους η Mrs Petrochilos έκανε τα αποκαλυπτήρια. Σας παραθέτω δύο φωτογραφίες που τράβηξα με μεγάλη συγκίνηση με το κινητό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να της πω ότι η σημαία για το Αθήνα 2004 είναι τόσο παλιά που έχει το παλιό λογότυπο που δεν χρησιμοποιήθηκε μετά.

Color

Ólafur Arnalds - Ljósið (Official Music Video) from Erased Tapes on Vimeo.

Politics

Τελικά τι θέλω και μπλέκω με τις συνεστιάσεις της ομογένειας? Σήμερα μετά τη δουλειά έκανα το λάθος να περάσω από ελληνικό καφενείο στο Greektown, όπου η Τσουτσουνέλα με ενημέρωσε ότι θα είχαν συζήτηση για τις εκλογές στην Ελλάδα. Μου είπε ότι θα είχε μεγάλο χαβαλέ, και ότι θα μαζεύονταν διάφοροι χοτ συμπατριώτες μας. Εγώ, επειδή τα δίνω όλα για την πατρίδα μου, δέχτηκα να πάω αν και φοβόμουν ότι θα ήταν χάλια, γιατί έχω και ανάλογες εμπειρίες από το παρελθόν.
Με το που έφτασα διαπίστωσα έντρομος ότι το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Είχαν μια μεγάλη οθόνη όπου έδειχναν ειδήσεις από το Μέγκα Σάτελαϊτ. Αφού η Τρέμη και διάφοροι γλυώδεις τύποι έκαναν το σχολιασμό τους, ένας κύριος σηκώθηκε επάνω και μας ανακοίνωσε ότι το να βγει ο Παπανδρέου πρωθυπουργός θα είναι σωτήριο για την ομογένεια (το γνωστό κώλυμα ότι ο Παπανδρέου γεννήθηκε στην Αμερική και έχει διπλή υπηκοότητα και ως Αμερικάνος καταλαβαίνει την ομογένεια κλπ κλπ). Μετά ένας άλλος κύριος του φώναξε "What are you saying re malaka?" και μετά μας εξήγησε ότι ο Παπανδρέου είναι ανεγκέφαλος και ενάντια στο να ψηφίζουν οι ομογενείς στις ελληνικές εκλογές. Μετά απάντησε ο πρώτος κύριος, ότι ο Καραμανλής τα έκανε πλακάκια με τους Ρώσους και δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Ολοκλήρωσε λέγοντας "and that's that, karagiozi e karagiozi". Ύστερα κάποιοι άλλοι άρχισαν να φωνάζουν, μερικοί έλεγαν "guys we are all Greeks, let's not fight", κάποιος άλλος έλεγε ότι η μάνα κάποιου άλλου ήτο πουτάνα, ένας τρίτος φώναζε ότι ξέρουμε πολύ καλά που τραβιέται η γυναίκα σου, και μέσα στις φωνές και τις χειρονομίες, η Τσουτσουνέλα προσπαθούσε να επεξεργαστεί την πληροφορία ότι η Πέμυ Ζούνη θα κατέβει στην πρώτη Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο διπλανός μας δεν ήξερε ποια είναι, και η Τσουτσουνέλα του εξήγησε ότι είναι αυτή που έπαιζε τη μάνα του Παπακαλιάτη (που δεν ήταν μάνα του στο σήριαλ, αλλά τέλος πάντων, τέτοια ώρα τέτοια λόγια). Με έπιασε ημικρανία με τις φωνές και έφυγα άρον άρον (πήρα ένα μικρό κομάτι μπακλαβά, και ένα ακόμα για το δρόμο, αα και δύο κομάτια τσουρέκι).
Τώρα όμως θα κάνω τον πολιτικό μου σχολιασμό, γιατί το μπλογκ αυτό είναι της κουλτούρας, της διανόησης και του πολιτικού προβληματισμού.
1) η Τρέμη πως είναι έτσι? Σα να τις τσίμπησαν το στόμα μέλισες.... χμμμμ, λίφτινγκ έκανε, μπότοξ? Μήνυση στον γιατρό της ΤΩΡΑ!
2) μια κυρία παχουλή στο κάτω παράθυρο δεξιά, έλεγε ότι το ψηφοδέλτιο θα είναι "cut and paste" από το προηγούμενο, ένας σχεδιασμός με δύο υποψηφίους θα είναι "win-win situation" και το ψηφοδέλτιο ακόμα είναι "black box". Κάθε φορά που χρησιμοποιούσε τις αγγλικές εκφράσεις έλεγε πρώτα "για να το πούμε και πιο απλά" ή "όπως λέμε στην καθομιλουμένη". Σκέψου πόσο καιρό λείπω από τη λατρεμένη χώρα, που αυτές οι εκφράσεις είναι πια λαϊκές εκφράσεις του απλού λαού.
3) σε κάποια στιγμή ανοίξανε οκτώ παράθυρα, άκουγες μια φωνή και μάντευες ποιο παράθυρο μιλάει
4) ο Παπανδρέου έδωσε μια ομιλία στη Ξάνθη, και σε κάποια στιγμή είπε "εμείς στηρίζουμε Θράκη". Το άρθρο το παρέλειψε, όπως λέμε, "αγαπώ Άντζελα"
5) ο Καραμανλής χρειάζεται καινούργιο ράφτη πάραυτα! Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι, χμμμ πως να το πω, θα το εξηγήσω με μια μαγειρική αναφορά, να καταλάβουν οι μάγειρες και οι μαγείρισες ανάμεσα μας (και όχι οι ακαμάτρες κόρες).-πως όταν τυλίγουμε το ντολμά και έχουμε βάλει παραπάνω γέμιση από όσο έπρεπε, και σε άλλο σημείο το φύλλο τρυπάει, αλλού κοντεύει να σκάσει, αλλού περισσεύει, έτσι ακριβώς!
6) η Τζούλια Παπαδημητρίου θα κατέβει με το ΛΑΟΣ?!? Όχι δε θα το σχολιάσω....
7) δεν υπάρχει ούτε ένας σέξυ χοτ πολιτικός, αίσχος και ντροπή!

Ελπίζω η ανάλυση μου αυτή να σας βοήθησε να δείτε τα πράγματα πιο καθαρά τώρα που η χώρα μας βρίσκεται σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι.

Υ.Γ. Άσχετο βίντεο....

Spank the popoulino

Ότι χάθηκα, χάθηκα. Αλλά που να προλάβω ο ξενιτεμένος, με τόση δουλειά, ταξίδια για δουλειά, καύσωνες, φωτιές, πλημύρες και βροχές….
Και ευχαριστώ όλους όσους μου στέλνανε μηνύματα να μάθουν τα νέα μου ή να μου πουν να μου γράψω στο μπλογκ και όσους μου άφησαν κάποια γλυκά ανώνυμα comments (ακόμη και τον Πρόβατο που με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο και με απειλούσε να μη ξαναγράψω).

Γύρισα όμως. Γιατί αν δε πω σε εσάς τον πόνο μου σε ποιον θα τον πω?
Καταρχάς να ξεκινήσουμε από τα επαγγελματικά… Η στρίγγλα έχει γίνει 100 φορές πιο στρίγγλα από παλιά (ναι, ποιος θα φανταζόταν ότι θα ήτο δυνατόν να γίνει ακόμα πιο bitchy).

Στα προσωπικά τώρα, δηλαδή στα αισθηματικά… θα σας κάνω το update μου με ένα απλό βίντεο για να μη πολυλογούμε κιόλας…


Αε είμαστε ρεαλιστές, έτσι όπως έχω μπλέξει με τη δουλειά και τις αποτυχημένες σχέσεις με ομογενείς, πως να βρεθώ σε ουσιαστική σχέση? Ε? Εεεεε?


Επειδή συγχύστηκα, ας πούμε κάτι πιο χαρωπό.Σάλος προέκυψε με τα καινούργια μαγιό που είναι ειδικά σχεδιασμένα για να επιφέρουν καλύτερες επιδόσεις στους αθλητές και πολλοί λένε ότι πρέπει να απαγορευτούν. Ο αμερικάνος κολυμβητής Ricky Berens στο διεθνές πρωτάθλημα κολύμβησης στη Ρώμη φοροιύσε το καινούργιο αυτό μαγιό που είναι λέει σα δεύτερο δέρμα πάνω σου και με το τράβηγμα του άνοιξε, και κολύμπησε ο αθλητής με το ποπουλίνο έξω και πήρε και το χρυσό. Μπράβο και πάλι μπράβο στους σχεδιαστές!



Σας αφήνω γιατί έχω να ξυπνήσω το πρωί να πάω δουλειά (στη φωτό παίρνω το πρωινό μου πριν τη δουλειά)

Update one more time

Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, δεν έχω λόγια να απολογηθώ που χάθηκα πάλι... Αλλά δε φταίω εγώ, ας όψεται η στρίγγλα που μας έχει τρελάνει στη δουλειά. Ένα καφέ δεν έχω πάει να πιω τόσο καιρό να φανταστείτε, έχω χρόνια και ζαμάνια να πάω σε πάρτυ με ούζα και οι παλιές συναθροίσεις γυμνιστών ζογκλέρ αποτελούν μακρινό παρελθόν. Τώρα όλο δουλειά, νηστεία και προσευχή. Έχω γίνει και reborn virgin για να μη σου πω και καλόγερος....

Η σχέση μου με τον Ντόναλντ βαδίζει προς την καταστροφή. Όπως ίσως θυμάστε, ο Ντόναλντ λέει πως είναι στρέιτ, γιαυτό θέλει η σχέση μας να βασίζεται μόνο στο σεξ. Αφού βρήκα το κουράγιο και τη ψυχική δύναμη να τον συγχωρήσω που μου ατίμασε το κρεβάτι με κεφτεδάκι, μου ανέφερε ότι στην Ελλάδα έχει αρραβωνιαστικιά την οποία σύντομα θα φέρει στην Αμερική για το γάμο. Αυτό ήταν και το τελιωτικό χτύπημα, γιατί έτσι όπως πάει θα μου πεί να είμαι και κουμπάρος στο γάμο. Α τώρα που είπα κουμπάρος, η Mrs Petrochilos σκέφτεται να παντρευτεί τον αηδιαστικό λάβερ της από την Μοντάνα. Δεν είναι ακόμα επίσημο, αλλά μου το ανέφερε όταν ήμουν σπίτι της το βράδυ των ευροεκλογών. Το ίδιο εκείνο βράδυ γνώρισα και ένα χοτ κύριο που είναι ανιψιός της και ζει στο Μιλγουόκι το οποίο δεν είναι και πολύ μακριά από εδώ, γύρω στις 3-4 ώρες με το αυτοκίνητο, ότι πρέπει δηλαδή για κολασμένο και αχαλίνωτο γουίκεντ σεξ. Ο κύριος αυτός ήταν πολύ σοβαρός και κουστουμαρισμένος αλλά κατάλαβα στον τρόπο με τον οποίο πατούσε το τηλεκοντρόλ ότι με θέλει κολασμένα. Δε ξέρω γιατί μας τον έκρυβε τόσο καιρό η Mrs Petrochilos. Να τονίσω ότι τον λένε και εκείνο Petrochilos, οπότε αν παντρευτούμε θα είμαι και εγώ Mrs Petrochilos.


Υ.Γ. Μέσα σε όλη αυτό το πήξιμο είχα να πάω και σε συνέδριο στη Σκωτία, όπου τουλάχιστον πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο μου, δηλαδή να κάνω σεξ με Σκωτσέζο. Ήθελα βέβαια να φοράει και τη σκωτσέζικη φούστα αλλά δε προέκυψε. Ένα άλλο απραγματοποίητο μέχρι στιγμής όνειρο μου είναι να κάνω σεξ με τσολιά. Αν γνωρίζετε κάποιον, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου (αλλά να έχει και τη στολή)...
Υ.Γ. 2) Συνειδητοποιώ ότι με αυτά που γράφω δεν φαίνεται σα να έχω πήξει στη δουλειά και στην καλογερική, όμως είναι αλήθεια, πιστέψτε με, εξού και οι ασυναρτησίες που γράφω... έχω πάθει σύγχυση....

Logo

Εξαφανίστηκα, το ξέρω... αλλά ας όψεται η δουλειά... πολύ τρέξιμο...Θα σας τα πω αναλυτικά σε επόμενα ποστ, αν και τι να πω δηλαδή, δουλειά, σπίτι, δουλειά...και φυσικά αποχή από το σεξ (με ελάχιστες αναλαμπές). But now I am back!

Διάβασα στο in.gr:
"Την προκήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού για την επιλογή του νέου σήματος και λογοτύπου της Ολυμπιακής, -που θα μετονομαστεί σε Olympic Air-, ανακοίνωσε η MIG. Στην τελική επιλογή θα συμμετέχει και το κοινό, ψηφίζοντας το λογότυπο που προτιμά από το Διαδίκτυο. Η προθεσμία υποβολής προτάσεων είναι η Παρασκευή, 29 Μαϊου 2009.
Συγκεκριμένα, στο διαγωνισμό μπορούν να υποβάλουν προτάσεις σχεδιαστές, διαφημιστικές εταιρείες, εταιρείες design και άλλες συναφείς με το αντικείμενο εταιρείες.
Οι προτάσεις που θα παραληφθούν από την Επιτροπή Διαγωνισμού θα θεωρηθούν εμπιστευτικές και τα ονόματα των συμμετεχόντων στο διαγωνισμό δε θα δοθούν στη δημοσιότητα."

Ιδού η συμμετοχή μου, σας παρακαλώ μη μου κλέψετε την ιδέα, γιατί θέλω να πάρω το χρηματικό έπαθλο του νικητή...

Πως περασα το Πασχα

Χριστός Ανέστη!

Έτρεχα με τις δουλειές νύχτα μέρα αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο αποφάσισα να τιμήσω τις παραδόσεις του τόπου μας. Έτσι πήγα με την Mrs Petrochilos το βράδυ του Σαββάτου στην εκκλησία. Εδώ στην παγωμένη ξενιτιά γιορτάζουμε την Ανάσταση, αλλά δεν έχει πυροτεχνήματα και πανικό στο δρόμο καθότι οι περισσότεροι Αμερικάνοι το έχουν ήδη γιορτάσει το Πάσχα τους, άσε που άμα ακούσουν πυροτεχνήματα μέσα στη νύχτα θα νομίζουν ότι πέφτουν θύμα τρομοκρατικής επίθεσης και θα γίνει χαμός. Έτσι εορτάζουμε σεμνά μέσα στο ναό. Η Mrs Petrochilos έφερε και τον αντιπαθέσταστο εραστή της ο οποίος πάλι ήρθε να γιορτάσει μαζί της το Πάσχα. Στην εκκλησία μέσα γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο. Ο εραστής της Mrs Petrochilos με την λαμπάδα του μου ακουμπούσε τον ποπό και κάθε τόσο πεταγόμουνα ενοχλημένος και γύριζα πίσω και τον κοίταζα, αλλά αυτός έκανε ότι ψέλνει. Κάποια στιγμή η Mrs Petrochilos με ρώτησε γιατί πετάγομαι συνέχεια, και της είπα "your boyfriend's λαμπάδα is touching my ποπουλίνο".
Kαι εκείνη μου απάντησε "ε καλά, αφού δεν είναι αναμένη η λαμπάδα τι σε ενοχλεί..."
Δηλαδή θες να γίνω παρανάλωμα πρώτα για να διαμαρτυρηθώ? Αχ Mrs Petrochilos μου, έπεσες σε παλιάνθρωπο και ο έρωτας σε έχει τυφλώσει, φταίει ο έρωτας για ότι σου συμβαίνει. Μετά τη λειτουργία πήγαμε σπίτι της για μαγειρίτσα η οποία ήταν όμως σα κοτόσουπα, ίσως γιατί δεν είχε βάλει εντόσθια και τα σχετικά αλλά μόνο κύβους κοτοζομού....

Ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα πήγα στο μεγάλο glenti που οργανώνει η εκκλησία στο διπλανό πάρκο όπου και είχαν στήσει σκηνές και είχε άφθονο φαγητό. Μουσική επιμέλεια είχε ο Dj Kostas.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός, λιακάδα και ζέστη. Έτσι αποφάσισαν κάποιοι μετά το φαγητό να παίξουν ποδόσφαιρο. Και σας ανακοινώνω με μεγάλη χαρά ότι εγώ έκανα το διαιτητή! Μάλιστα, και να φανταστείτε ότι δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο (αλλά δε το ανέφερα αυτό όταν προσφέρθηκα εθελοντικά). Αλλά όταν ήταν να χωριστούμε σε ομάδες, τους υπέδειξα η μία ομάδα να βγάλει τις μπλούζες και να παίζουν ημίγυμνοι για να ξέρουμε ποιοι είναι ποιοι. Διάλεξα τους πιο χοτ και είπα τάχα μου τυχαία, εσείς εκεί να τα βγάλετε. Κατά τη διάρκεια του αγώνα σφύριζα σε ανυποψίαστες στιγμές (μου είχαν δώσει και μια σφυρίχτρα) και με βρίζανε και με μουτζώνανε... Δυστυχώς μετά από κανα τέταρτο μου αφαίρεσαν την ιδιότητα του διαιτητή και ένας κύριος παχουλός με μούσια φώναζε "που τον βρήκαμε αυτό τον άσχετο" δίπλα μου λες και δεν τον άκουγα. "Εχε χάρη που δε σφύριξα όταν ήσουν οφσάιντ" του απάντησα για να τον ρεζιλέψω και εκείνος με μούτζωσε.
Κάθησα να δω το τέλος του αγώνα με την ελπίδα να κερδίσουν οι ημίγυμνοι, το οποίο και έγινε. Επωφελήθηκα και όρμηξα στους πανηγυρισμούς και άρχισα να τους αγκαλιάζω όλους, και νά σου τον πάλι ο παχουλός ο κύριος με τα μούσια να φωνάζει ότι αυτό ήταν απόδειξη ότι ήμουν μεροληπτικός. Του είπα, "τι κρίμα εμάς τους Έλληνες να μας τρώει πάντα η διχόνοια" και αυτός με ξαναμούντζωσε.

Γύρισα σπίτι εξουθενωμένος και είχα και την Τσουτσουνέλα μετά να έρχεται να μου λέει πως πέρασε Πάσχα στη σερβική εκκλησία με τους τρεις Σέρβους. Και από αύριο πάλι δουλειά.....

Update

Όπως ίσως γνωρίζετε, δε δουλεύω σε κανονική δουλειά αλλά στις πύλες της κολάσεως.... Τέλος πάντων, ας μη τα θυμάμαι πάλι και συγχίζομαι. Τη Κυριακή βγήκα για καφέ με την Τσουτσουνέλα και συζήτησαμε εναλλακτικές επαγγελματικές προτάσεις. Σκεφτήκαμε πολλές ιδέες, πχ να ανοίξουμε ένα κοσμηματοπωλείο, αλλά ένα που να πουλάει μόνο cock rings. Και να έρχονται οι πελάτες να τα δοκιμάζουν και εμείς να τους λέμε "ααα σας πάει πολύ, σας το μακρύνει πολύ" ή "το ασημί θα φορεθεί πολύ φέτος στο πέος" ή "και βέβαια μπορούμε να σας το στενέψουμε για να μη σας φεύγει" και άλλα τέτοια.
Μια άλλη ιδέα είναι να ανοίξουμε ζαχαροπλαστείο που να πουλάει αρτοειδή με Βιάγκρα. Έτσι θα έχουμε μπλε κουλουράκια, μπλε μπαγκέτες για ψωμί, μπλε μάφινς κλπ Θα δίνουμε βέβαια και οδηγίες στους πελάτες του στυλ "καλοφάγωτο, αλλά μη το φάτε όλο με μιας, και θυμηθείτε, αν έχετε στύση για πάνω από 4 συνεχόμενες ώρες, να πάτε στα επείγοντα περιστατικά..."
Τώρα που είπα στύση, η σχέση μου με τον Ντόναλντ έχει δοκιμαστεί πολύ κυρίως μετά από ένα περιστατικό που ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι. Πριν δύο εβδομάδες ήρθε ένα Σάββατο βράδυ. Εγώ ως γατούλα του σεξ αλλά και της κουζίνας είχα ετοιμάσει βραδυνό. Αλλά ο Ντόναλντ δεν ήθελε να φάει σαν άνθρωπος στο τραπέζι, αντ'αυτού προτίμησε να φάει στο κρεβάτι γιατί στην κρεβατοκάμαρα έχω μια μεγάλη τηλεόραση. Εμένα η ιδέα του φαγητού στο κρεβάτι με ανατριχιάζει, αλλά δεν είπα τίποτε γιατί σε μια σχέση κάνουμε υποχωρήσεις για να μη μας λένε στριμένους και γκρινιάριδες. Κάθησε λοιπόν στο κρεβάτι με ένα πιάτο κεφτεδάκια και πατάτες και έβλεπε μια βλακεία έργο με κάτι αστυνομικούς που ήταν ταυτόχρονα και έμποροι ναρκωτικών. Το βράδυ κοιμηθήκαμε και την επομένη, εκεί που έστρωνα το κρεβάτι τι ανακάλυψα??? Τι???? Θα λυποθυμήσω μόνο που το σκέφτομαι... Εκεί που σήκωσα το πάπλωμα είδα ένα κεφτεδάκι πάνω στο στρώμα!!! Ναι, όλο το βράδυ το συγκεκριμένο κεφτεδάκι ήταν στο στρώμα και προφανώς πότιζε με λάδι το σεντόνι, το στρώμα, τη μοκέτα, την πολυκατοικία, τα πάντα. Που σημαίνει ότι κοιμήθηκα στο ίδιο κρεβάτι με το κεφτεδάκι!!! Έπαθα μια σεμνή υστερία που ίσως να επέφερε πλήγμα στις σχέσεις μου με τον Ντόναλντ. Έβαλα όλα τα σεντόνια στο πλυντήριο αλλά σκέφτομαι να τα κάψω και αυτά και το στρώμα (και όχι τίποτε άλλο αλλά έχω και king size bed). Το σοκ μου είναι μεγάλο και δε γνωρίζω αν θα το ξεπεράσω.... Πρέπει να ελέγξω τα ζώδια δίότι περνώ δύσκολα και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά....

Μπακ σουν!

Χάθηκα το ξέρω, αλλά τρέχω με δουλειές. Σύντομα όμως και πάλι κοντά σας! Νιαου!

busy busy all time busy

Πάλι τρέχω στη δουλειά και πίνω καφέδες για να μείνω ξύπνιος. Τι αδικία, ενώ θα μπορούσα να είμαι σε δουλειά που να εκφράζω τα τόσα μου ταλέντα, κάθομαι εδώ και χαραμίζομαι με τη στρίγγλα! Θα μπορούσα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο (όχι με τις τσόντες, κακοήθη!). Έχω πάρα πολλές ιδέες για ταινίες, και αν κάποιος μπορεί να με φέρει σε επαφή με έλληνες ή ξένους παραγωγούς, περικαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου γιατί έχω πολλά σενάρια και ιδέες. Πχ, σκέφτομαι τι τέλειο που θα ήταν να γινόταν το ριμέικ της ταινίας "Πουλιά" του Χίτσκοκ, μόνο που στο σίκουελ τα πουλιά δε θα ήταν πτηνά αλλά πέη. Δηλαδή μια ολόκληρη πόλη θα έπεφτε θύμα από επίθεση πολλών πέων, ώσπου εμφανίζεται μια ομάδα από γκέι μαζορέτους και σώζει την πόλη προβάλλοντας τα οπίσθια τους.
Μια άλλη ιδέα είναι το σίκουελ του "Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας." Στο συγκεκριμένο, ο τίτλος θα αναφέρεται πάλι σε πέη. Θα βλέπουμε λοιπόν σε ένα οίκο ευγηρίας διάφορους και ξαφνικά μέσα στην ησυχία θα ακούγεται μια άρια από όπερα, και θα λένε όλοι "Α το πουλί του Τάκη, πεθαίνει τραγουδώντας" που σημαίνει ότι ο Τάκης δε μπορεί πια να έχει στύξη. Μετά θα ακολουθεί ησυχία και μετά από πολλή ώρα θα ακούγεται κάποιο βαρυλαϊκό και θα ξέρουν όλοι ότι αλλουνού το πέος έπεσε για πάντα. Μια μέρα εμφανίζεται ένας πλασιέ-πωλητής Βιάγκρα ο οποίος μοιράζει χάπια σε όλους και από εκείνη την μέρα δε ξανακούγεται τραγούδι στον οίκο ευγηρίας, ώσπου κάποια μέρα ο πλασιέ δεν ξαναπερνά, και εκείνη την ημέρα ακούγονται δεκάδες διαφορετικά άσματα από όλα τα πουλιά που πεθαίνουν τραγουδώντας. Η ιστορία έχει πολλαπλά επίπεδα, δε μπορώ να σας τα εξηγήσω τώρα, αλλά είναι προφανώς μια ελεγεία στον έρωτα και στις αξίες που χάνονται. Μήπως δεν έπρεπε να πιω τις δύο κανάτες καφέ?

Αγγουροσαλάτα

Σήμερα δε θα ασχοληθούμε με το σεξ γιατί δε βγάζει κανείς άκρη με το θέμα αυτό στις μέρες μας. Αντ'αυτού θα ασχοληθούμε με τη μαγειρική και θα σας παρουσιάσω μια γρήγορη και εύκολη συνταγή για αγγουροσαλάτα.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι
-1 μεγάλο αγγούρι (όσο πιο μεγάλο γίνεται, αν ψωνίζεται στο κέντρο, μπορείτε να το συζήτησετε και ως μαντζαφλάρι του πρόβατου, για να καταλάβουν το μέγεθος, ξέρουν αυτοί)
-2 κουτ σούπας ζάχαρη
-2 κουτ σούπας άνηθο ψιλοκομμένο
-1 κουτ σούπας ελαιόλαδο
-3 κουτ σούπας λεμόνι
-200 γρ σουρωτό γιαούρτι
-αλάτι

Πλένουμε και σκουπίζουμε το αγγούρι με αργές κινήσεις γλείφοντας τα χείλη μας. Μετά με μανία και στη θύμηση παλιών και αποτυχημένων σχέσεων, το κόβουμε σε μικρές ροδέλες πάχους 2 χιλιοστών. Μετά βάζουμε το κομένο αγγούρι σε ένα μπολ και του ρίχνουμε άφθονο αλάτι και τις 2 κουταλιές ζάχαρη. Το αφήνουμε να μαριναριστεί για 15 λεπτά μέχρι να βγάλει τα υγρά του (στο διάστημα αυτό μπορούμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, πχ phone sex). Μετά το ξεπλένουμε με άφθονο κρύο νερό και το σκουπίζουμε καλά με απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Το βάζουμε μέσα σε ένα καθαρό μπολ.

Σε ένα άλλο μπολ ρίχνουμε το γιαούρτι, το λεμόνι, το ελαιόλαδο και το ψιλοκομμένο άνηθο. Τα χτυπάμε με λύσσα μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μίγμα. Το αδειάζουμε μέσα στα λεπτοκομμένα αγγούρια και ανακατεύουμε.

Η σαλάτα είναι πολύ δροσιστική και ταιριάζει με τηγανητά αλλά και ψαρικά γενικότερα ή και παϊδάκια. Εκτός από δροσιστική είναι και αισθησιακή. Τρώγεται στο τραπέζι ή και στο κρεβάτι....

Weekend Update

Τη Κυριακή το πρωί έφτιαξα μια θεϊκή μηλόπιτα. Η Mrs Petrochilos ήρθε για καφέ, της έδωσα να δοκιμάσει και άρχισε να μουγκρίζει σα να είναι ρινόκερος που φτάνει σε οργασμό (εντάξει, δεν έχω δει, αλλά λέμε τώρα) και με ικέτεψε για τη συνταγή. Μετά ήρθε και η Τσουτσουνέλα η οποία είπε ότι η μηλόπιτα είναι οργασμικιά! Όποτε σκέφτομαι να παρατήσω τη στρίγγλα και το γραφείο και να το ρίξω στις πίτες (περικαλώ, όχι λογοπαίγνια με την ομοιοκαταληξία με πίπες). Η σωστή μηλόπιτα θέλει και βανίλια παγωτό. Ααα μια και είπα Τσουτσουνέλα, αυτή είναι τώρα σε σχέση κουαρτέτο, τα έχει δηλαδή και με τους τρεις Σέρβους που γνώρισε. Την εκνευρίζει λέει που μιλάνε συνέχεια μεταξύ τους σέρβικα, αλλά κάνουν καλό κρεβάτι (δε μ,πορώ να φανταστώ ακριβώς τις στάσεις που κάνει με 3, ή μάλλον.... μπορώ να φανταστώ και ένα έχω να πω-ντροπή και αίσχος!)... Η δύναμη της αγάπης πάντως ξεπερνάει όλα τα εμπόδια, οι Σέρβοι δε μιλάνε ελληνικά, η Τσουτσουνέλα δε μιλάει Σέρβικα και τα Αγγλικά της είναι χάλια, οι Σέρβοι μιλάνε πολύ λίγα Αγγλικά, αλλά παρόλα αυτά η Τσουτσουνέλα μου λέει κάτι κουλά του στυλ "είναι πολύ καλά παιδιά και δε τους αρέσει που στην Αμερική έχει χαθεί ο ρομαντισμός και γίνονται όλα για τα λεφτά." Τώρα αυτό πως της το μετέφεραν και το κατάλαβε? Επίσης να τονίσω ότι και οι 3 Σέρβοι είναι γομάρια και κοντά στα 2 μέτρα ο καθένας, και όταν ήρθαν να την πάρουν το Σάββατο και ανέβηκαν τις σκάλες, νόμιζα ότι θα γκρεμιζόταν το κτίριο....


Υ.Γ. Το παρακάτω βίντεο τραβήχτηκε στο σαλόνι μου σε ένα πρόσφατο πάρτυ που έκανα:

Job

Τους δύσκολους καιρούς αυτούς που ζούμε δεν είναι κανείς να παραπονιέται για τη δουλειά του. Αλλά είναι φανερό ότι αυτό που βιώνω στη δουλειά δεν ταυτίζεται απόλυτα με το ιδανικό όραμα της εργασιακής ζωής που είχα υπόψιν μου. Και σας εξηγώ:

Η δουλειά που θα ήθελα να είχα:
Φτάνω στο γραφείο κατά τις 10μισι. Πηγαίνω κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή μου, του Clive Owen. Εκείνος με βλέπει και μου ζητάει να του φτιάξω καφέ. Με το που σκύβω να πιάσω τα φίλτρα της καφετιέρας, έρχεται από πίσω μου και αρχίζει να με φιλάει. Κάνουμε παθιασμένο, κολασμένο και αδυσώπητο σεξ 2 φορές. Μετά, από εξάντληση, ξαπλώνω στο δερμάτινο καναπέ και εκείνος με σκεπάζει με κουβέρτα. Κοιμάμαι για δυο ωρίτσες. Με ξυπνάει με ένα δίσκο στα χέρια με καφέ και κρουασάν. Καθώς μασουλάω το κρουασάν, μου ανακοινώνει ότι το βράδυ θα βγούμε για επαγγελματικό δείπνο με τον φίλο του το Τζορτζ Κλούνεϊ. Του κάνω μούτρα που δε μου το είπε από την προηγουμένη, να προλάβω να ετοιμαστώ, βγάζει από τη τσέπη του ένα διαμαντένιο κολιέ και ένα στρινγκάκι με Ζβαρόφσκι και μου τα κάνει δώρο. Του δίνω ένα φιλί και του ανακοινώνω ότι φέυγω να πάω σπίτι μου να ετοιμαστώ.

Η δουλειά που έχω:
Φτάνω στο γραφείο στις επτάμισι. Η στρίγγλα είναι ήδη εκεί και ήδη εκνευρισμένη. Έχουμε να ετοιμάσουμε ένα report. Ξεκινάμε με μιτινγκ όπου μας ανακοινώνει ότι όλα πρέπει να είναι έτοιμα μέχρι το απόγευμα αλλιώς θα μας κόψει τα πόδια. Αρχίζω να γράφω σα τρελός ενώ το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα. Η στρίγγλα ξαναεμφανίζεται και μας ουρλιάζει ότι στο λογιστήριο βρήκανε λάθη στο μπάτζετ του πρότζεκτ. Παίρνω τηλέφωνο τη κυρία του λογιστηρίου η οποία είναι δεύτερη εβδομάδα στη δουλειά και προσπαθώ να της εξηγήσω το προυπολογισμό, αλλά εκείνη δε μπορεί να ανοίξει το αρχείο γιατί δεν γίνεται τίποτε όταν πατάει το “little button”. Τη ρωτάω αν έσβησε κάποιες στήλες από τον προυπολογισμό και μου απαντάει ότι ναι, έσβησε τις τελευταίες τρεις στήλες γιατί δε χωρούσαν στην οθόνη της.
Προσπαθώ να πάρω βαθιές αναπνοές για να μη μείνω επι τόπου. Η στρίγγλα εμφανίζεται και μου ανακοινώνει ότι θέλει να της ετοιμάσω παρουσίαση για την επομένη. Της λέω ότι πνίγομαι και μου λέει, δε την νοιάζει, να μη πάω σπίτι μου αν χρειαστεί. Προσπαθώ να προλάβω όλες τις δουλειές γιατί στις 3 έχω μιτινγκ με ένα κύριο από την Οκλαχόμα ο οποίος προσπαθεί να μας πουλήσει κάτι μηχανήματα. Όσο εκείνος παρουσιάζει, η στρίγγλα μου κάνει νοήματα από το τζαμάκι να τον διώξω. Προσπαθώ ευγενικά να του πω ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση και ότι θα τον ειδοποιήσουμε μια άλλη φορά, εκείνος συνεχίζει να μιλάει, η στρίγγλα μπουκάρει μέσα και μας λέει να τελιώνουμε. Ο Οκλαχομιώτης φεύγει με συνοπτικές διαδικασίες, η στρίγγλα μου κάνει παρατήρηση ότι πρέπει να κρατάω τα μιτινγκς με πωλητές μόνο 5 λεπτά και με ρωτάει που είναι η παρουσίαση της. Ακυρώνω σχέδια για κινηματογράφο και κάθομαι στη δουλειά μέχρι τις 10 το βράδυ.


Υ.Γ. Το highlight της ημέρας μου ήταν βέβαια όταν διάβασα στον Perez Hilton για τη Καλομοίρα (αν και την έθαψε τη καημένη) εδώ.

Yes

Βγήκα με το Ντόναλντ το Σάββατο για καφέ αλλά δεν έκανε καμία αναφορά στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ούτε φυσικά δώρο μου έκανε. Μετά συνάντησα την Τσουτσουνέλα η οποία γνώρισε τρία γκαρσόνια από τη Σερβία με τους οποίους θα πήγαινε το βράδυ για κλάμπινγκ. Τη Κυριακή ξύπνησα, ήπια καφέ και αφού ετοιμάστηκα να βγω, έπεσα στην εξώπορτα πάνω της την ώρα που εκείνη γύρναγε (στις 10 το πρωί!)!! Μου είπε ότι πέρασε τέλεια και θα με έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει λεπτομέρειες αφού ξυπνούσε. Ακόμα κοιμάται.... Αχ άλλοι κάνουν όργια και άλλοι (εγώ δηλαδή) ζουν με ένα τσαγάκι και τη Βίβλο σα καλόγεροι..νηστεία και προσευχή.....

busy busy all time busy

Update

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε ένα βαγόνι του μετρό στο Τόκυο όπου από το στριμωξίδι δε ξέρεις ποιος τον φορμάρει σε ποιον...Κάτι παρόμοιο έζησα και εγώ σήμερα όταν έκανα το μεγάλο λάθος να πάω σε ένα πολυκατάστημα όπου γίνονταν εκπτώσεις και είχαν και κάτι τοπικά σελέμπριτυ που έκαναν εκπομπή μέσα από το πολυκατάστημα (αυτό το τελευταίο δε το ήξερα). Γινόταν πατείς με πατώ σε εκεί μέσα, περπατούσες και ένιωθες μια γροθιά στα πλευρά, ένα γόνατο στο ποπουλίνο, ένα πέος στη μύτη, χαμός με λίγα λόγια...
Αφού βγήκα από εκεί μέσα και με άδεια χέρια να το τονίσουμε αυτό, πήρα τηλέφωνο τον Ντόναλντ να τον ρωτήσω αν ήθελε να πάμε για ένα ποτό. Μου είπε ότι δεν είχε φάει και να πηγαίναμε πρώτα για φαγητό (μα γιατί πάντα τραβάω επάνω μου πεινασμένους?)... Πήγαμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο όπου το επιδόρπιο που μας έφεραν μετά το φαγητό είχε μπαλάκια παγωτό και κάτι μπισκότι μακρουλά, ήταν το πιο πορνό γλυκό που έχω δει ποτέ, και δεν είχα και μια φωτογραφική μηχανή μαζί μου να σας το δείξω. Μετά από όλο το γλέντι και το φαγητό, γύρισα σπίτι για να δουλέψω! ΝΑΙ μάλιστα! Γιατί η στρίγγλα μας έχει βάλει πάλι τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, πάλι ημερομηνίες και προθεσμίες και φωνές και πανικός!
Άκουσα βέβαια σήμερα ένα κουτσομπολιό στο γραφείο ότι είδαν τη στρίγγλα σε εστιατόριο να τρώει με ηλικιωμένο ο οποίος σύμφωνα με τις φήμες δεν είναι αδελφός της, ο νεκροθάφτης της ή ο ξάδελφος της, αλλά φλερτ! Αν πράγματι υπάρχει άντρας που βγαίνει με τη στρίγγλα, υπάρχει ταίρι για όλους....

?

Βγήκα το Σάββατο το βράδυ με τον Ντόναλντ. Πήγαμε για φαγητό και ποτό. Μιλήσαμε για την οικονομία, για τη γρίππη των πουλερικών και τον Ομπάμα. Στο τέλος της βραδιάς τον ρώτησα αν θέλει να ανέβει επάνω στο διαμέρισμα μου (αποφεύγοντας το κλισέ του καφέ γιατί μου έχει χαλάσει και η καφετιέρα). Με συνοπτικές διαδικασίες βρεθήκαμε στο κρεβάτι όχι όμως πριν από το λογύδριο του Ντόναλντ, το οποίο ήταν "βασικά, δεν είμαι γκέι, δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι, και θα ήθελα να προχωρήσουμε, ως πειραματισμό και μια και είμαστε στη ξενιτιά, αλλά βέβαια να τονίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι δεν είμαι γκέι, αλλά εντελώς απόλυτα και ξεκάθαρα στρέιτ".
Αυτό το έχω ξαναζήσει πολλές φορές οπότε έδωσα τόπο στην οργή και τον διαβεβαίωσα ότι είναι απολύτως στρέιτ. Στο σεξ επάνω όμως έδειξε τέτοια οικειότητα και τσαχπινιά που είναι 10000000% σίγουρο ότι δεν ήταν η πρώτη του φορά. Μα πως τραβάω πάντα τους closeted που επιμένουν να επισημάνουν πριν και μετά το σεξ ότι είναι στρέιτ. Δηλαδή με γκέι σπανίως να κάνω κατάσταση, όλοι στρέιτ είναι, τι να πω.....
Τέλος πάντων, φάγαμε και πρωινό μαζί από τα χεράκια μου, γιατί ή είσαι χόστες ή δεν είσαι.
Μετά ξεκουμπίστηκε και πήγα με τη Τσουτσουνέλα την αγελάδα για καφέ.
Ααα και τώρα που είπα αγελάδα, ιδού οι τέλειες μπότες:


και για μια ακόμη φορά Κοκουλίνι:

No Title

Economy

Ο Ντόναλντ επιτέλους πήρε τηλέφωνο. Είχε πολύ καιρό να εμφανιστεί και είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου ότι κάτι θα γινόταν. Μου είπε ότι είχε δουλειές αλλά θέλει πολύ να βγούμε. Κανονίσαμε για το Σαββατοκύριακο. Του δίνω μια τελευταία ευκαιρία, γιατί αυτή η αβεβαιότητα πολύ με έχει κουράσει. Τώρα που είπα αβεβαιότητα, όπως ίσως γνωρίζετε, η οικονομία στη λατρεμένη Αμερική πάει κατά διαόλου. Στη δουλειά έχουμε συνεχώς συσκέψεις για τις περικοπές που πρέπει να γίνουν στο προυπολογισμό και η στρίγγλα συνεχώς μας απειλεί ότι θα μείνουμε όλοι στο δρόμο. Πως έφτασαν εδώ τα πράγματα? Και να φανταστείς ότι εγώ συναναστρεφόμουν με τις κορυφαίες πολιτικές φυσιογνωμίες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, και κανείς δεν είχε ψιλιαστεί τίποτε.




Ο Κλάιβ δεν είναι πολιτικός, αλλά ναι είχα και με αυτόν κολασμένη και αδυσώπητη σχέση!

(no) social life

Η κοινωνική ζωή μου τις τελευταίες μέρες έχει πέσει σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο που η μόνη μου διασκέδαση είναι να βάζω συναδέλφους Αμερικανούς να λένε "ποπουλίνο" και να γελάω με το πως το λένε με αμερικανική προφορά και να βγαίνω με την Τσουτσουνέλα για καφέ. Γιατί αποφάσισα να δώσω τόπο στην οργή και να τη συγχωρέσω το φίδι το κολοβό. Η καημένη όμως έχει τελευταία προβλήματα. Οι γονείς της βαρέθηκαν να της στέλνουν λεφτά και εκείνη να χαζολογεί (υποτίθεται ότι σπουδάζει εδώ, αλλά έχει πάει δυο φορές τα τελευταία τρία χρόνια στο πανεπιστήμιο). Ο πατέρας της της πέταξε σπόντα ότι δε περιμένει προκοπή και αρκετά ανέχτηκε κάτι που το θεώρησε βίτσιο, άντε μη τα πάρει και τα γράψει όλα στην αδελφή της Τσουτσουνέλας. Και φυσικά η σπόντα αυτή είναι γιατί ο πατέρας της Τσουτσουνέλας δε δέχτηκε ότι ο γιος του ο Μανώλης θα έκανε καριέρα στο Σικιάγο ως Τσουτσουνέλα. Πίστευε, απ'ότι μου εξήγησε η Τσουτσουνέλα, ότι ήταν κάτι προσωρινό (δηλαδή και αυτός ο δόλιος, δε κατάλαβε όταν ο Μανώλης στο αεροδρόμιο στο πρώτο ταξίδι για Αμερική φορούσε μέικ-απ και ψεύτικες βλεφαρίδες ότι μάλλον δεν ήταν κάτι προσωρινό?).
Η Τσουτσουνέλα έχει αναστατωθεί γιατί είναι από πολύ ευκατάστατη οικογένεια και ήλπιζε να μπορέσει να ξεκοκαλίσει... ε... να επενδύσει, ήθελα να πω, τη μεγάλη περιουσία χωρίς να χρειάζεται να δουλέψει ποτέ. Σκέφτηκε η Τσουτσουνέλα λοιπόν, ότι πρέπει να δράσει άμεσα, συγκεκριμένα είπε "θα τους δείξω εγώ, θα πάω το καλοκαίρι και θα έχω δίπλα μου καμιά κουλή και θα κάνω τη στρέιτ".
"Τη λεσβία θες να πεις?"
"Αχ ναι, και δε μπορώ καθόλου να το παίζω λεσβία."
Εγώ όμως που είμαι άνθρωπος που θέλει να βοηθήσει, της έδειξα μια φωτογραφία της κοπέλας της Σύνθια Νίξον και της είπα ότι αν το παλέψει και τη φανταστεί με πλαστικό πέος μπορεί και να της είναι πιο εύκολο να φανταστεί ότι είναι ζευγάρι.

Στην αρχή χάρηκε, γιατί είπε ότι θα μπορούσε για λίγες μέρες να παριστάνει τη λεσβία αν η άλλη είναι τόσο αντρουά, αλλά μετά σκέφτηκε ότι οι γονείς της θα καταλάβαιναν ότι κάτι δε πάει καλά με τη νύφη. Αμ δε γίνεται εύκολα από Τσουτσουνέλα Τσουτσουνέλος, θέλει θυσία και δουλειά.
Το σχέδιο Β' που έχω σκεφτεί είναι να ζητήσουμε από την Τανίλα να το παίξει γκόμενα για λίγες μέρες όσο κρατήσει η επίσκεψη στους γονείς. Και φυσικά θα πληρωθείς Τανίλα για το κόπο σου, μη γκρινιάζεις. Κάνε και εσύ ένα ψυχικό!

It's in the news

Η ώρα της τέχνης

Θα ήθελα να παρακολουθήσετε το εξής κοινωνικό 9λεπτο σπαρακτικού ρεαλισμού και ρεσιτάλ ηθοποιίας....


Το απόσπασμα είναι από την ταινία χαστούκι στο κοινωνικό κατεστημένο "Οι Ομοφυλόφιλοι" με πρωταγωνίστρια την ιέρεια του ελληνικού θεάτρου Βάνα Μπάρμπα. Εδώ, αν αντέχετε, είναι και τα πρώτα επτά λεπτά της ταινίας. Αν δεν αντέχετε να το δείτε όλο, δείτε από το 3:50 μέχρι το 6:00....

Inauguration

Σήμερα το πρωί στη δουλειά είχαν ανοίξει την τηλεόραση στην αίθουσα συσκέψεων και η στρίγγλα μας επέτρεψε να δούμε την ορκομωσία του Ομπάμα. Είχαμε μαζευτεί όλοι και επικρατούσε μεγάλη συγκίνηση. Είχαν όλοι βουρκώσει ακούγοντας τις διάφορες ομιλίες και αναμένοντας την ομιλία του Ομπάμα, βλέποντας τα 2 εκατομύρια κόσμο που είχαν μαζευτεί. Ευτυχώς που εμφανίστηκε η Αρίθα Φράνκλιν με ένα καπέλο σαν αεροπλάνο Μπόινγκ και μπορέσαμε να το διακωμοδήσουμε. Εκεί που ο Ομπάμα μιλούσε και όλοι άκουγαν βουρκωμένοι (μέχρι και η στρίγγλα είχε δακρύσει), πλησιάζοντας προς τον τοίχο, ένιωσα πίσω μου κάτι να με ακουμπάει στον ποπουλίνο και σκέφτηκα "ποιος βέβυλος έχει το μυαλό του στο σεξ την ιστορική αυτή στιγμή, ελπίζω να μην είναι αυτός του οικονομικού, ελπίζω να είναι ο φοιτητής που κάνει την πρακτική του" αλλά γύρισα και διαπίστωσα ότι ήταν το λάπτοπ κάποιου που το είχε αφήσει ανοικτό στην άκρη του τραπεζιού.
Κοίταζα τους Αμερικάνους με ανάμικτα αισθήματα. Παρόλο που είχα επίγνωση της ιστορικής σημασίας της στιγμής αυτής, δεν είχα την έντονη συγκίνηση και συναισθηματική φόρτιση (η οποία πιστεύω είχε να κάνει και με την ολοκλήρωση-επιτέλους-της χειρότερης προεδρίας στην ιστορία τους, 8 χρόνια με τον Μπους ήταν κόλαση). Αλλά τους ζήλεψα που έχουν τόσες ελπίδες και πιστεύουν σε μια καινούργια εποχή (δε νομίζω ότι αυτή την ελπίδα και την αισιοδοξία την έχω νιώσει ποτέ με την ελληνική πολιτική σκηνή). Αφού είδαμε την ορκομωσία, και οι πιο πχιοτικοί σχολίασαν την ομιλία, και οι πιο επιφανειακοί το φουστάνι της Μισέλ Ομπάμα, η στρίγγλα μας είπε να πάμε στα γραφεία μας, και να μη χαζεύουμε. We can't spend the whole day watching TV, φώναξε, και ήμουν έτοιμος να της πω, Yes we can!, που είναι και το σύνθημα του Ομπάμα, αλλά επειδή ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, αποφάσισα να μην το πω....

Sissy?

Fake

Τα δύσκολα εκείνα χρόνια που τα είχα με τον Πρόβατο, και αφού είχαμε κλείσει πέντε χρόνια μαζί, του υπενθύμισα ότι η επέτειος αυτή είναι πολύ σημαντική και ότι καλό θα ήταν να μου έκανε κάποιο δώρο αντίστοιχο της σοβαρότητας της κατάστασης. Δεν είμαι βέβαια καμιά κατίνα να αρχίσω να ζητάω το ένα ή το άλλο, απλά με πολύ διακριτικότητα υπέδειξα τι θα άρμοζε στην περίσταση, με το να βάλω κάποια διακριτικά σημειώματα στα παπούτσια του, στις τσέπες όλων των παντελονιών του, στο καθρέφτη του μπάνιου και στο ψυγείο με φωτογραφία από το μαργαριταρένιο περιδέραιο Mikimoto που θα επιθυμούσα με την ένδειξη "Αυτό να μου πάρεις."
Το βράδυ λοιπόν που κλείσαμε ακριβώς πέντε χρόνια και κατά τη διάρκεια του ρομαντικού δείπνου που είχα ετοιμάσει, ο Πρόβατος έβγαλε από την τσέπη του κάτι και μου το έδωσε. Στην αρχή δάκρυα συγκίνησης γέμισαν τα μάτια μου. Κοιτώντας όμως καλύτερα, είδα τυλιγμένο σε χαρτοπετσέτα ένα κολιέ με πλαστικά κουμπιά δεμένα σε μια κλωστή. Η χαρτοπετσέτα ήταν λαδωμένη, και μύριζε τζατζίκι και κρεμύδι. Το δε κολιέ ήταν από τα μηχανήματα με τις τσίχλες που αγοράζει κανείς με λίγα σεντς (ή μάλλον δραχμές γιατί για τόσο παλιά μιλάμε). Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη. "Τι είναι αυτό?" ρώτησα και εκείνος μου απάντησε "α δεν είχαν κουτί να το βάλουν γιαυτό το τύλιξαν σε χαρτοπετσέτα, αλλά μη στεναχωριέσαι, είναι Μικιμότο." Δεν έδειξα το θυμό μου γιατί είμαι άνθρωπος σεμνός και διακριτικός, απλά αντέδρασα με σεμνά ουρλιαχτά και ταπεινό σπάσιμο δύο βάζων και τριων μπιμπελό.
Ο Πρόβατος την επόμενη μέρα γύρισε στο σπίτι και μου έδωσε ένα κουτί. Αυτή τη φορά έχοντας βάσιμες υποψίες κοίταξα το κουτί που είχε όντως την επιγραφή αθηναϊκού κοσμηματοπωλείου. Ανοίγοντας το αντίκρυσα κάτι που έμοιαζε αρκετά με Mikimoto και είχε το λογότυπο. Αφού το εξέτασα στο φως και υπό τη μουσική υπόκρουση της γκρίνιας του Πρόβατου "γιατί δε με πιστεύεις? μια περιουσία έκανε" πείστηκα ότι το κόσμημα ήταν αληθινό και από τότε το διαφύλαξα ως κόρη οφθαλμού.
Επειδή όμως τώρα με την οικονομική κρίση τα πράγματα έχουν αλλάξει και αφού μετά από τόσα χρόνια έχουμε φτάσει στα δικαστήρια, αποφάσισα ότι ήρθε ο καιρός να το πουλήσω για να καλύψω άμεσες ανάγκες (που έχω να πάω εκδρομή με παίκτες της τοπικής ομάδας ice hockey). Πήγα σήμερα στον κοσμηματοπώλη ο οποίος μετά από αναλυτική και εξονυχιστική εξέταση, αποφάνθηκε ότι το κολιέ είναι ντιπ για ντιπ ψεύτικο και μου είπε να μου δώσει ένα δολάριο γιατί του άρεσε το κουτί. Ήταν μια γροθιά στο στομάχι, ένα χαστούκι, μια κλωτσιά (you get the picture, it was shocking and painful). Φυσικά και θα διεκδικήσω οικονομική αποζημίωση δια της δικαστικής οδού. Γιατί ως εδώ πια ο εμπαιγμός! Το μήνυμα της ιστορίας αυτής είναι ότι πολλές φορές αυτά που κρατάμε και φυλάμε με πείσμα και άγχος, αποδεικνύονται ότι δεν έδιναν στη ζωή μας την αξία που νομίζαμε. Επίσης, το άλλο μήνυμα είναι ότι ο Πρόβατος είναι μπαγαπόντης και ποταπός.

Why again

Παραλίγο για άλλη μια φορά να πέσω θύμα βιασμού. Σγκεκριμένα σήμερα το απόγευμα πήγα στο ταχυδρομείο να στείλω κάτι ηλίθια γράματα, και ενώ περίμενα σεμνά και ταπεινά στην ουρά, ο από πίσω μου μου έπιασε την κουβέντα. Μου είπε για το κρύο, για τα χιόνια και για τον Ομπάμα. Εγώ με την ευγένεια που με διακρίνει, χαμογελούσα και χωρίς να ενθαρρύνω τη συζήτηση, απαντούσα με μονοσύλλαβα του τύπου "yes", "aha", "really". Ο τύπος λοιπόν με το που τελίωσε με τη δουλειά του με πρόλαβε στην έξοδο λαχανιασμένος να με ρωτήσει αν θέλω να πάμε για ένα ποτό. Και γενικά επειδή είμαι άτομο κοινωνικό, δε θα έλεγα όχι, αλλά το γεγονός ότι ήταν ήδη μεθυσμένος και μύριζε μπύρα από μίλια μακριά, και μασούσε τα λόγια του και περπατούσε με αστάθεια, με έκανε να απομακρυνθώ με ελαφρά πηδηματάκια, λέγοντας του ότι με περιμένουν έξι φίλοι μου για να πάμε κάπου που μας είχαν καλέσει. Γιατί άραγε τραβάω όλους τους προβληματικούς? Και αφού έφυγα από τα νύχια ενός ακόμα επίδοξου βιαστή, ξαναπήγα στη δουλειά! Ναι, λατρεμένοι μου φίλοι, στη δουλειά ενώ βράδιαζε. Γιατί η στρίγγλα μας έχει πεθάνει στις υπερωρίες! Αύριο θα βγω πάλι με τον Ντόναλντ, για τον οποίο όμως οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι στρέιτ.
Σας αφήνω με ένα τραγούδι ορόσημο, το οποίο αυτό το καιρό ο revqueeroulis και εγώ δουλεύουμε εντατικά για τη διασκευή του και επανακυκλοφόρηση του από ένα συγκρότημα έκπληξη, μην επιμένετε, δε μπορώ να σας πω παραπάνω...

I am back

Πήγα σε ελληνικό εστιατόριο εδώ στην παγωμένη ξενιτιά για να βρεθώ έστω και νοητά κοντά στη λατρεμένη μου πατρίδα (επίσης μου είχαν δώσει από το Greek School της εκκλησίας παραγγελία να πάω να πάρω κάτι κουτιά από το συγκεκριμένο εστιατόριο για πάρτυ που θα γίνει σε λίγες μέρες). Πήγα λοιπόν και όσο περίμενα να μου φέρουν τα κουτιά από την κουζίνα κάθησα στο πάγκο του μπαρ και ύστερα από λίγο ήρθε και κάθησε δίπλα μου ένας κύριος που αποδείχτηκε στη μετέπειτα συζήτηση ότι ήταν από την Ελλάδα και ζούσε στην Αμερική εδώ και 3 χρόνια. Μου είπε ότι είναι συγγραφέας αν και δουλεύει ως μηχανικός και ότι έχει γράψει ένα βιβλίο που δε δέχεται κανένας στην Ελλάδα να το εκδώσει γιατί το σύστημα δεν δέχεται την αντίδραση, και το βιβλίο αυτό λέγεται "Ο κλόουν που δε κάπνιζε." Του είπα ότι πολύ το εγκρίνω ότι ο συγκεκριμένος ο κλόουν είναι του αντικαπνιστικού και από το 2010 θα απαγορεύεται το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους στην Ελλάδα. Εκείνος μου είπε ότι δεν έχει σχέση με αυτά το βιβλίο, και ότι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που το σύστημα τους φτύνει σα τσόφλια αυγών.... (πότε ακριβώς φτύνεις τσόφλια αυγών, όταν πας να τα φας ωμά και με τα τσόφλια?). Τέλος πάντων, θα μου πείτε τι θέλω να πω με αυτή την ιστορία... Θέλω να σας πω ότι όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει. Αλλά εγώ δε σταματώ να ψάχνω για Έλληνα σύζυγο, γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός μας "Πα-πούτσα από τον τόπο σου, κιας είν' και στραβωμένη".
Όλοι ψάχνουμε ένα ταίρι για να τα φτιάξουμε και να τραγουδήσουμε μαζί...