Merry Xmas

Η μαμά μου (δεσποινίς Συκιά) και εγώ σας ευχόμαστε ευτυχισμένα Χριστουγέννα και χαρούμενο το νέο Έτος. Θα περάσουμε τα πρώτα μου Χριστούγεννα εδώ στην Αμερική γιατί είμαι ακόμα μικρός και δε θέλω να κάνω το υπεραντλαντικό ταξίδι που θα με ταλαιπωρήσει. Πάω να φάω το υπόλοιπο της τσάντας. Πολλά φιλιά.

Snow

Τι κρύο είναι αυτό, τι χιονοθύελλα. Και πως να βγεις με τη γόβα στιλέτο να κάνεις πατινάζ πάνω στα παγωμένα πεζοδρόμια.
Αλλά όταν χτες ο Τζακ (όχι ο αντεροβγάλτης, ο κοινωνικός λειτουργός) είπε να πάμε ραντεβού, αψήφησα το κρύο και το παγετό και δέχτηκα να τον συναντήσω σε ρομαντικό εστιατόριο. Την ώρα που τρώγαμε τα τορτελίνια ο Τζακ άρχισε να μιλάει με πάθος για τον Αραφάτ (ίσως επειδή το τραπεζομάντιλο του θύμισε το φακιόλη που φορούσε ο μακαρίτης) και για το παλαιστινιακό. Μιλούσε με πάθος, έφτυνε σάλτσες και μαρούλια, χτυπούσε το τραπέζι. Δεν είχα ηρεμιστική ένεση να του κάνω, αλλά δεν ήθελα να τον αφήσω και στα κρύα του λουτρού γιατί ήταν ο οδηγός μου το βράδυ εκείνο και δεν μπορούσα να πά σπίτι μου με τα πόδια μέσα στα χιόνια. Που πάω και τους βρίσκω. Με έφερε σπίτι αλλά δε του είπα, έλα επάνω για καφέ γιατί δεν είχα όρεξη να ακούσω άλλα για τον Αραφάτ που ήταν κατά τον Τζακ ο δεύτερος Χίτλερ (ο τρίτος είναι στη δουλειά μου και είναι η στρίγκλα). Η όλη βραδιά με έκανε να εκτιμήσω το λαβερ μου, τον Έλληνα εστιάτορα, ο οποίος είναι κύριος και καυτός εραστής (και φέρνει και μουσακά και κουραμπιέδες που είναι της εποχής). Τι να πεις βρε παιδί μου είναι δύσκολη εποχή για σχέσεις.
Αύριο πάω με τον Μπάμπη μου να του πάρω παλτουδάκι για τις πρωινές του βόλτες τώρα που έχει παγετο. Θα βγάλω φώτο να σας δείξω.

American theater

Τη Πέμπτη είχαμε τη γιορτή του Thanksgiving και μαζευτήκαμε Έλληνες, Αμερικάνοι, μια Κινέζα, ένας Γερμανός και ένας Καναδός σε σπίτι να φάμε την παραδοσιακή γαλοπούλα. Είναι η ημέρα που στην Αμερική κλείνουν σχεδόν τα πάντα (μάλλον η μόνη μέρα που συμβαίνει αυτό γιατί και Χριστούγεννα βλέπεις μαγαζιά ανοικτά) και όλοι μαζεύονται σε σπίτια και τρώνε μέχρι να σκάσουν.
Ως σωστοί καλεσμένοι οι Έλληνες φέραμε όλοι από κάτι (ένα γλυκό, μια σαλάτα, κάτιτις). Ο ένας από τους οικοδέσποτες (αμερικάνος) έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν έμαθε ότι στην Ελλάδα, στη Κίνα και στη Γερμανία δε γιορτάζουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών (γιατί θα ήταν λογικό να γιορτάζουμε που οι Αμερικάνοι έσφαξαν τους Ινδιάνους μετά από συμφιλιωτικό τσιμπούσι). Τέλος πάντων, δώσαμε τις κατάλληλες εξηγήσεις (ότι η κάθε χώρα έχει τις δικές της γιορτές και επετείους)-έχω ακούσει τόσα κουφά στην Αμερική (πχ ερωτηήσεις του στυλ, "στην Ελλάδα πιστεύετε στο δωδεκάθεο?", "η Ελλάδα είναι στην Αφρική ή στην Ευρώπη?", "στην Ελλάδα γεννιέστε να μιλάτε Αγγλικά και μετά μαθαίνετε Ελληνικά?") που δε με εξέπληξε και τόσο η ερώτηση για το Thanksgiving. Όταν η γαλοπούλα ψήθηκε, οι πίτες ροδίσανε, οι σαλάτες ετοιμαστήκανε, καθήσαμε επιτέλους στο τραπέζι. Άντε να φάμε, σκέφτομαι, γιατί με έπιασε μεγάλη πείνα. Αλλά αλλοίμονο, οι οικοδεσπότες θέλανε να πιαστούμε χέρι χέρι (τι έγινε παιδιά? θα ρίξουμε κανα τσάμικο?-όχι να προσευχηθούμε λέει). ΄Αρχισε η προσευχή η ατελειώτου (Dear God, thank you for bringing us all together this very special day and allowing us to celebrate with friends in peace and safety...) Η προσευχή κράτησε κανα δωδεκάωρο-ούτε τηλεμαραθώνιος να ήτανε, εγώ έβλεπα τη γαλοπούλα μπροστά μου και με τα ζόρια δεν όρμηξα. Τελειώνουμε, πάμε να πιάσουμε τα μαχαιροπήρουνα, αλλά όχι.... Οι οικοδεσπότες θέλανε να πει ένας ένας για ποια πράγματα είναι ευγνώμονες (give thanks). Ε όχι $^&#*&@*!
Αρχίζει ένας ένας (οι άλλοι Αμερικάνοι λέγανε για ειρήνη και αγάπη, η Κινέζα κάτι είπε για σύσφιξη λαών- τώρα τι ακριβώς θα σας γελάσω γιατί είχα υπογλυκαιμικό σοκ), ο Τάκης είπε για το ότι η Ελλάδα κέρδισε στη Eurovision (το ξεφτίλισες Τάκη) και εγώ είπα κάτι βλακείες για αγάπη και φιλία (ήθελα να πω για δονητές και γόβες, αλλά σκέφτηκα επειδή είναι θρήσκοι μήπως δεν είναι πρέπον). Μετά οι οικοδεσπότες είπανε να προσευχθούμε και για τοως στρατιώτες στο Ιράκ-ο Τάκης και εγώ ήδη τσιμπούσαμε πέτσα από τη γαλοπούλα. Μετά ο οικοδεσπότης είπε με βουρκωμένα μάτια στην οικοδέσποινα "I love you honey, you are the world to me" και η οικοδέσποινα βούρκωσε και αυτή. Και μετά άρχισε το φαγητό, αλλά εμάς μας είχε κοπεί η όρεξη, γιατί όλοι ξέρουμε στη δουλειά ότι ο οικοδεσπότης κερατώνει την οικοδέσποινα με τη Κινέζα και το κάνουν στο γραφείο. Happy Thanksgiving!

Hey y'all

Γκουχ, γκουχ....
Το κρυολόγημα δεν έχει θεραπευτεί εντελώς, αλλά το παλεύω.
Στη δουλειά σφάζονται, μετράω τις ώρες να γυρίσω σπίτι να πάρω τον Μπάμπη μου να πάμε βόλτα.
Δεν είχα πάρει ιδέα ότι υπάρχουν ελληνικά μπλογκς που επικεντρώνονται στο να επικρίνουν ή επαινούν άλλα μπλογκς (του στυλ, αίσχος το ποστ του Τάκη, βαρετό, μπράβο Σούλα έχεις καλή πένα και σε εκτιμώ). Γουάι? Γουατ ις δε περπος οφ δις? Χου δε φακ αρ δις πιπλ? Αλλά εντάξει, ό καθένας ότι θέλει κάνει. Και διαγωνισμό ποίησης με αντίπαλο τον εαυτό του, όπως ο φίλος μου και θαυμαστής μου Μπακόλας.
Πάω να φάω κάτι ντονατς που φέρανε στη δουλειά να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ελπίζω μόνο να μη πέσω πάνω στη στρίγγλα και τη ξεμαλλιάσω.

Got the bird flu

Αχ πάλι κρύωσα, δε ξέρω αν ήταν γρίππη των πουλερικών (γιατί με έχουν αποκαλέσει κότα) αλλά ήταν γρίππη με βήχα, αντιβιοτικά, σιρόπια, πυρετούς, καυτό σεξ κάτω από τους κοκοφοίνικες κλπ. Το δίδαγμα είναι να αποφεύγουμε γλωσσόφιλα με φαντάρους που έχουν κρυολογήσει (ελπίζω το ΕΣΡ να μην αρχίσει να ελέγχει και τα μπλογκς).
Και μια και λέμε για έλεγχο, ποιότητα, ήθος και σεβασμό, ας παραθέσω ένα αηδιαστικό ανέκδοτο που μου είπαν χτες.
Ρωτάει ο Λαλάκης το μπαμπά του:
-"Μπαμπά, πως είναι το γυναικείο γεννητικό όργανο?"
-"Λαλάκη παιδί μου, εξαρτάται, πριν ή μετά το σεξ?"
-"Πως είναι πριν το σεξ, μπαμπά?"
-"Λαλάκη, πριν το σεξ το γυναικέιο γεννητικό όργανο είναι σαν ένα τριαντάφυλλο με γλυκά ροδοπέταλα, έτοιμο να ανοίξει."
-"Και πως είναι μετά το σεξ, μπαμπά?"
-"Έχεις δει τη μούρη ενός μπουλντογκ πασαλειμένο με μαγιονέζα?"

Muni Wifi

Καλέ τι είναι το Muni Wifi?

Πάντως η ιδέα του δημάρχου στο Σαν Φρανσίσκο να κάνει όλη την πόλη προσιτή σε wireless είναι πολύ καλή. Προτείνω σε δημάρχους και τοπικούς άρχοντες να κάνουν τα νησιά μας (ή έστω ένα) wireless accessible. Ακόμα και αν δεν είναι Muni.

Life goes on

Γεια σας πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες. Έχασε η Εθνική, το πληροφορήθηκα καθώς ήμουν στα μαγαζιά (άτιμη διαφορά ώρας). Χτυπάει το κινητό, βλέπω ότι είναι ο Νίκος και του έχω πει να μου τηλεφωνήσει να μου πει το τελικό αποτέλεσμα.
-Έλα Νίκο, τι έγινε, κερδίσαμε?
-Τι φασαρία είναι αυτή, που είσαι?
-Α είμαι στα μαγαζιά, συγκεκριμένα τώρα είμαι μέσα σε βιβλιοπωλείο, αλλά έχουν και εκδήλωση. Είναι ένας τύπος με φαλάκρα και κοτσίδα-με ρωτάς πως γίνεται αυτό, γίνεται, και υπογράφει το καινούργιο βιβλίο του.
-Τι βιβλίο είναι?
-Δε ξέρω, κάτι για το πως να βρεις την ευτυχία με μακροβιοτική διατροφή.
-Τώρα που είπες διατροφή, απίστευτο το φαγητό χτες στο σπίτι της Κινέζας.
-Ναι δε λέω, αλλά εγώ περίμενα να μας κάνει κινέζικο, καθότι Κινέζα.
-ΟΚ, σεβαστό, αλλά η μακαρονάδα ήταν αχτύπητη.
-Ναι τώρα που το λες πείνασα. Πάω να τσιμπήσω κάτι. Θες να έρθεις?
-ΟΚ, έρχομαι.
-Ωραία, να γιορτάσουμε και τη νίκη της Εθνικής μας.
-Α δε στα'πα, χάσαμε.
-Τιιιιι?

Better luck next time. Ο Μπάμπης μου σας στέλνει τα χαιρετίσματα του και σας ευχαριστεί για τα καλά σας λόγια. More pictures coming soon.

Babis

Μπάμπη μου! (4 weeks old)

Hit me baby one more time

Χτες γνώρισα άνδρα σοβαρό, ευκατάστατο, εμφανίσιμο, με χιούμορ, επαγγελματικά αποκατεστημένο-κατάλληλο για γάμο- δηλαδή ο τύπος που ψάχνω. Το μόνο προβληματάκι είναι ότι είναι λίγο άγριος στο κρεβάτι. Δηλαδή όχι απλά λίγο άγριος (το οποίο θα ήταν και θεμιτό αλλά και επιθυμητό) αλλά πάρα πολύ άγριος, με χέρι πολύ βαρύ. Και είναι δύσκολο να πας στο πρώτο βοηθειών με τη see-through νυχτικιά και να πεις με σάπισε στο ξύλο ο άνδρας της ζωής μου την ώρα που κάναμε σεξ γιατί του αρέσει το ξύλο, αλλά μιλάμε για πολύ ξύλο.
Οπότε βλέπω να διακόπτεται και αυτή η σχέση και είναι κρίμα γιατί έχουμε το ίδιο γούστο στη μουσική και στη λογοτεχνία, απλά μετά το σεξ εκείνος καπνίζει και εσύ μαζεύεις τα δόντια σου και τη μύτη σου από το πάτωμα. Και είναι ένας κούκλος-ίσως πρέπει να το ξανασκεφτώ.
On other news, απέκτησα ένα σκυλάκι!!! His name is Babis και σύντομα θα έχω φωτογραφίες του να σας δείξω.

Rain

Έτρεξα να προλάβω ένα ραντεβού. Έγινα μούσκεμα στη βροχή. Έχωσα γρήγορα το περιοδικό και το ipod στη τσάντα για να τα σώσω. Ομπρέλα φυσικά δεν είχα. Πήγα στο ραντεβού μούσκεμα. Όχι δεν ήταν ρομαντικό ραντεβού, του στυλ, "αχ μούσκεμα έγινα, θα τα βγάλω όλα να στεγνώσω". Ήταν επαγγελματικό το ραντεβού, και ανούσιο, βαρετό, ατελείωτο. Γύρισα στο σπίτι μούσκεμα και με πονοκέφαλο (γιατί φυσικά έβρεχε και στην επιστροφή). Ήρθε ο εστιάτορας αλλά είχε δουλειά και έπρεπε να φύγει οπότε ήθελε παιχνιδάκια τύπου ψεκάστε σκουπίστε τελιώσατε. Δεν είχα όρεξη μετά να βγω, κάθησα και είδα για τη Ρίτα, για την αγωνία στο Τέξας και στη Λουιζιάνα. Και μου φάνηκε φυσικά ασήμαντη η περιπέτεια με τη βροχή. Good night...

In the kitchen

Τι ωραία που περνάμε.... χάλια δηλαδή. Τι να πει κανείς?
Σύντομα θα παραθέσω στο μπλογκ αυτό, συνταγή εύκολη και δοκιμασμένη για ψωμί. Το έχω σερβίρει σε φίλους, εραστές και λοιπούς θαυμαστές με μεγάλη επιτυχία. Άντε η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά. Θα μου πείτε τι μου ήρθε τώρα να μιλάω για ψωμιά και ζυμώματα? Πάνω στο γενικό ντεπρεσιόν είπα να καλέσω φίλους για φαγητό απόψε. Τι το ήθελα η hostess? Βαριέμαι φρικτά να μαγειρέψω, έχω πονοκέφαλο και αντί να καθαρίζω πατάτες, γράφω εδώ. Σε τρεις ώρες έρχονται οι καλεσμένοι. Κάλεσα και τον ομορφούλη από τη δουλειά. Ελπίζω να μείνει μετά (όταν θα φύγουν οι υπόλοιποι) και να κάνουμε κολασμένο σεξ πάνω στη τραπεζαρία-αλλά χλωμό το βλέπω γιατό μας έχει πρήξει να μιλάει για την αρραβωνιαστικιά του. Εγώ άλλωστε δεν είμαι και καμιά αντροχωρίστρα. Αχ πάω, θα μου καεί το φαγητόόό΄....

Looking

Στα σχόλια της προηγούμενης καταχώρησης ευχαρίστησα όλους όσους έδειξαν συμπαράσταση στο Γολγοθά της εύρεσης εργασίας.
Αλήθεια πόσα μπορεί κανείς να ανεχτεί στον εργασιακό χώρο? Τι είναι αυτό που σε κάνει να μένεις σε μια δουλειά ή να θες να φύγεις? Γιατί άψογη δουλειά δεν υπάρχει, παντού υπάρχουν στριμένοι, περίεργες καταστάσεις κλπ. Αλλά άλλοτε τα ανεχόμαστε και άλλοτε όχι. Ας πούμε εγώ, δούλευα όσο σπούδαζα, σε ένα γραφείο που γινόταν της μουρλής, αλλά είχα προϊστάμενο έναν κούκλο, θεό, τεκνό. Τότε βέβαια ήξερα ότι δεν πήγαινα για καριέρα εκεί, και έτσι ότι και να γινόταν εγώ ήμουν στο κόσμο μου, και αν μου έκανε και καμιά παρατήρηση, ένιωθα σα τη Βουγιουκλάκη γραμματέα που της υπαγορεύει αυστηρά ο Παπαμιχαήλ και εκείνη πληκτρογραφεί στη μηχανή και του λέει κάθε τόσο "πιο γρήγορα παρακαλώ". Ή σα τη ταινία Secretary αν και δε το είχαμε προχωρήσει τόσο το πράγμα. Δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα αυτή η εταιρεία.
Έρχεται το Σαββατοκύριακο-κουράγιο λοιπόν.
Επίσης εκτός από δουλειά ψάχνω και κύριο ελεύθερο, σοβαρό και εχέμυθο με σκοπό το γάμο.

Give me a job

Α πα πα δε πάει άλλο. Θέλω να αλλάξω δουλειά. Δε μπορώ το κλίμα εδω πέρα. Αν έχετε κάτι υπόψιν σας περικαλώ ειδοποιήστε με. 'Εχω μόρφωση, τσαχπινιά, μπρίο, ξέρω ξένες γλώσσες, μαγειρεύω πολύ καλά, ξέρω να γράφω αναλυτικές μελέτες για διάφορα θέματα (ε να μη μπω σε λεπτομέρειες τώρα), έχω καλό γούστο στη διακόσμηση (γιαυτό και γέμισα το γραφείο με αφίσες του Μποπ του Σφουγγαράκη) και γενικά δουλεύω σκληρά. Με λίγα λόγια όπως λέμε και εδώ στο άκαρδο αμέρικα, I work hard and party hard. Έχω πτυχία πολλά. Κάνω έκκληση σε ευκατάστατους κυρίους να με προσλάβουν σε υψηλόβαθμη θέση.
Συζήτησα τα επαγγελματικά με τον εστιάτορα-εραστή και μου είπε, κρίμα βρε παιδί μου και προσλάβαμε στο μαγαζί ανθρώπους πριν λίγες εβδομάδες. Τι να κάνει και αυτός ο καημένος. Και βλέπεις οι γνωριμίες μου με τσοντοσκηνοθέτες και πεζοναύτες δε μπορούν να το προωθήσουν το επαγγελματικό, καταλαβαίνετε.

Sad

Άργησα να γράψω γιατί είχα τρεξίματα. Ένας πολύ καλός μου φίλος μένει για κάποιες μέρες μαζί μου. Έμενε στη Νέα Ορλεάνη και έφυγε μία μέρα πριν τη καταστροφή. Δε ξέρει αν τα έχασε όλα, έφυγε με τα κλειδιά, μια μικρή βαλίτσα και τώρα κοιτά τις ειδήσεις μήπως και δείξουν τη γειτονιά του για να δει αν υπάρχει ακόμα το κτίριο και σε ποια κατάσταση. Θα περάσουν τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες πριν αφήσουν κόσμο να γυρίσει σπίτια τους, αν αυτά δηλαδή υπάρχουν ακόμα. Η καταστροφή είναι αφάνταστη. ΄Αραγε υπήρξε αδράνεια για τους άστεγους, που ήταν φτωχοί και μαύροι και δεν είχαν στον ήλιο μοίρα? Και που ακόμα περιμένουν κάποιον να τους φέρει νερό να πιουν ή να τους πάρουν σε άλλη περιοχή. Αυτοί που δε μπόρεσαν να φύγουν, τώρα δίνουν αγώνα να επιβιώσουν σε απίστευτες συνθήκες.

Θα κλείσω τη τηλεόραση για λίγο ώσπου να την ξανανοίξω και δω πάλι δυσάρεστες ειδήσεις.

Ανακοινώσεις

Θα ήθελα να διαβάσω ευχάριστες ειδήσεις. Αν βρείτε κάτι, παρακαλώ ειδοποιήστε με (κυρίως για Ελλάδα). Προσοχή παρακαλώ, δεν αναφέρομαι σε χαριτωμένες ή αστείες ειδήσεις σαν αυτές που έχει σε ειδική στήλη το site της ΕΡΤ, πχ. κύριος έφαγε σε μια μέρα εκατό χάμπουργκερ και μπήκε στο ρεκόρ Γκίνες. Αναφέρομαι σε θετικές ειδήσεις, του στυλ, φτιάχτηκε δρόμος, μειώθηκε η ανεργία, ανακαινίστηκε κτίριο, έδωσαν φαγητό σε άστεγους κλπ. Έχω ανάγκη να πιστέψω ότι δεν βρισκόμαστε σε ένα μόνιμο γκρι τοπίο με μουντό ουρανό.
Επίσης κυκλοφορούν, λέει, γυμνές φωτογραφίες στο Ιντερνετ του Jude Law, ο οποίος άλλαζε εσώρουχο ή έβαζε μαγιό και τον φωτογραφίσανε αδίστακτοι παπαράτσι τσίτσίδο. Αν βρείτε τις φωτογραφίες σε κανένα site, παρακαλώ ειδοποιήστε με.
Thank you beloved readers.

Επιστροφή -The Blues

Γύρισα πίσω στη δουλειά και δεν έχω καμία όρεξη. Βαριέμαι, και έχω πάθει κατάθλιψη. Μου λείπει η Ελλάδα. Οι συνάδελφοι μου με κάνουν να θέλω να κόψω τις γλέβες μου. Αλλά κατά τα άλλα καλά.
Θα βγω απόψε με τον Έλληνα εστιάτορα για φαγητό.


Έλειψα, βλέπετε, στους θαυμαστές μου και πρέπει να τους ξανασυναντήσω όλους γιατί έχουν αρχίσει και παραπονιούνται. Στο τρένο χτες ένας μου έδωσε τη κάρτα του με το τηλέφωνο του, αλλά δεν ήταν για πονηρό, Μορμόνος ήτανε και ήθελε να κάνει προσυλητισμό- αλλά που ξέρεις μπορεί να ήθελε και κάτι παραπάνω. Καλά οι Μορμόνοι δε πίνουν καφέ και κοκα κόλες γιατί η καφεϊνη λέει είναι εθιστική ουσία και αλιώνει τη σκέψη. Έλεος. Είχα και μια γνωστή παλαιότερα που ήτανε Μορμόνα και ήτανε πολύ τσόκαρο.

Telemarketing

Είναι ένας τύπος, Kevin Trudeau τον λένε, που διαφημίζει στη τηλεόραση διάφορα παρασκευάσματα, στυλ βιταμίνες και κρέμες. Όσοι ζουν Αμερική, θα τον ξέρουν από τα νυχτερινά και Σαββατιάτικα informecials. Αυτός έχει δεχτεί μηνύσεις από το FDA (Federal Drug Administration) που είναι κάτι σα τον δικό μας τον ΕΟΦ, για διαφήμιση προϊόντων με ισχυρισμούς για επιπτώσεις στην υγεία των καταναλωτών που δεν έχουν αποδειχτεί ή είναι εντελώς ψευδή (πχ πουλούσε παλιά κάτι βιταμίνες και άφηνε να εννοηθεί ότι θεραπεύουν τον καρκίνο). Του απαγόρευσαν να διαφημίζει στη τηλεόραση τέτοια σκευάσματα οπότε αυτός έγραψε ένα βιβλίο για τα όσα δε θέλει το κράτος να ξέρουμε για φυσικές θεραπείες (δε μπορούν να του απαγορεύσουν να διαφημίζει βιβλία γιατί προστατεύεται από το Σύνταγμα λόγω του δικαιώματος της ελεύθερης γνώμης). Το βιβλίο αυτό έγινε ανάρπαστο και είναι νο 2 στα best seller list του New York Times (μετά το Χάρρυ Πόττερ). Το εξέδωσε μόνος του και κάνει διαφημιστικά για το βιβλίο του το οποίο προβάλλεται όλη την ώρα κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο τύπος αυτός στο παρελθόν είχε κάνει και φυλακή για απάτες με πιστωτικές κάρτες.
Το θέμα μας όμως είναι ότι εμένα με ανάβει πολύ αυτός ο άνδρας, ναι αυτός ο τελεμαρκετας, ο απατεωνούλης, μα δεν είναι πολύ γλυκούλης?
Ιδού και το site του www.naturalcures.com (μη παραγγείλετε κανα βιβλίο, για σεξουαλική απόλαυση το δίνω το λινκ).

TV Suggestion

Μεγάλη επιτυχία έχει λέει στην Ελλάδα το σήριαλ εκ Τουρκίας, Τα Σύνορα της αγάπης, που αναφέρεται στον έρωτα Τουρκάλας και Έλληνα. Η επιτυχία αυτή ακολουθεί αυτήν του φετεινού χειμώνα, Μη μου λες αντίο, που αφορούσε στον έρωτα Ελληνίδας χριστιανής και μουσουλμάνου στη Θράκη, και της περσινής σειράς με θέμα τον έρωτα Ελληνίδας και Αλβανού.

Προτείνω λοιπόν για την επόμενη σεζόν στα κανάλια το εξής σήριαλ, του οποίου το σενάριο έχω ήδη γράψει.
Τίτλος: Η αγάπη δεν έχει διαβατήριο (ούτε ξέρει από συνθήκες Σένγκεν)
Υπόθεση:
Εκείνη, η Σταυρούλα, χριστιανή, λευκή, Ελληνίδα member της Χρυσής Αυγής, μεγαλωμένη σε αστικό περιβάλλον από αυστηρούς γονείς.
Εκείνος, ο Αμπντουλ Τσουτσου, μαύρος, μουσουλμάνος γκει, με πατέρα Αλβανό και μητέρα Τουρκάλα και γιαγιά από τα Σκόπια που αμφισβητεί την ελληνικότητα του Μεγαλέξανδρου.
Γνωρίζονται τυχαία σε εκδήλωση πώλησης τάπερ, και η Σταυρούλα, βλέποντας τα προσπέκτους της εταιρείας στην οποία δουλεύει ο Αμπντουλ Τσουτσου, του δίνει το κινητό της για να της φέρει μασαζοκαλτσον. Ξαναβρίσκονται και ένας έρωτας γεννιέται. Η έλξη είναι πολύ δυνατή και η Σταυρούλα αδιαφορεί που ο Αμπντουλ είναι μαύρος, γκει, μουσουλμάνος, Αλβανοτουρκοσκοπιανός και κτηνοβάτης. Μα και εκέινος αδιαφορεί που η Σταυρούλα είναι χρυσαυγίτισα, θεούσα και με διασυνδέσεις στην ΚουκλουξΚλαν.
Το περιβάλλον τους θα αντιδράσει στον έρωτα τους. Οι οικογένεις αρνιούνται να δεχτούν αυτή τη σχέση. Άραγε, οι προκαταλήψεις και τα μίση που ξεκινούν μέσα από τους αιώνες θα καταφέρουν να κρατήσουν την Σταυρούλα και τον Αμπντουλ Τσουτσου μακριά, ή ο έρωτας τους θα γεφυρώσει το χάσμα? Γιατί η αγάπη δεν έχει διαβατήριο.

In Greece

Στην Ελλάδα για διακοπές...
Όμως και στο καθήκον μου ως μπλογκερ και ανταποκρίτρια σεξουαλικών σκανδάλων συνεχίζω με τις καταχωρήσεις μου. Καταρχάς θα ήθελα να σχολιάσω ότι την ώρα που έφτανα στην Αθήνα με το αεροπλάνο, καιγόταν η Ραφήνα και οι ηλίθιοι τουρίστες στο αεροπλάνο κοίταγαν μέσα στη χαρά τη μισή Αττική να καίγεται και χαμογελούσαν και τραβούσαν φωτογραφίες. Τι να πω, δηλαδή, ή νόμισαν ότι βάλαμε φωτιά για να τους υποδεχτούμε ή είναι εντελώς αναίσθητοι. Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο για ταξί, μύριζε τόσο καμένο που έλεγες ότι όλα πήραν φωτιά. Και οι ταξιτζήδες με ευγένεια σου έλεγαν ότι κάποιοι δρόμοι έχουν κλείσει και αν θες να πας σε συγκεκριμένες περιοχές που είναι αποκλεισμένες, να πας να γαμηθείς.
Κάθησα στην Αθήνα μια μέρα. Τη χαρά της επιστροφής διαδέχεται η κατάθλιψη, δεν μένουν όλα ίδια, αλλάζουν , αλλά προς το χειρότερο. Έφυγα για Σαντορίνη με τρεις φαντάρους (σας γράφω από Σαντορίνη τώρα). Ακόμα και στις διακοπές φροντίζω για τον ελληνικό στρατό. Και για τα φουκαριάρικα τα αδέσποτα που τρέχουν απελπισμένα και ψάχνουν λίγη στοργή.
Μια φορά πριν χρόνια είχα έρθει ξανά Σαντορίνη και είχα γνωρίσει έναν άνδρα πολύ μάτσο και καλά, στυλ νταλικιέρη, γαμάω και δέρνω, στρατιωτικό, παντρεμένο και μάγκα. Τον έτρεμαν όλοι όπως έλεγε, αλλά μια φορά μου ζήτησε να φορέσει τη νυχτικιά μου και να βαφτεί λίγο και αν με πείραζε να τον βιάσω με ένα αγγούρι, και όλο αυτό με ξενέρωσε λιγάκι. Αυτό συμβαίνει συχνά με μάτσο Έλληνες που κρύβουν απωθημένα, και εγώ δεν έχω πρόβλημα να μοιραστώ το άιλάινερ με τον νταλικιέρη και το καλτσόν με τον ιερέα, αλλά βγες βρε κούκλε/α μου και πες το από την αρχή. Μη βγαίνεις προς τα έξω ο γαμίκουλας και με λίγο κρασάκι γίνεσαι η Μενεγάκη και κάνεις γούτσου γούτσου. Τι να πει κανείς πια.
Πάμε για μπάνιο.

Poem, ξανά

Ως γνωστόν, είμαι η ποιήτρια που τολμά να γράψει για τα μέρη του σώματος που άλλοι καλλιτέχνες δεν τόλμησαν να εξυψώσουν. Έτσι μετά από το ποίημα μου για τη μασχάλη, που μου ζητήθηκε και για Γιουροβίζιον (το θέλει η Ελλάδα για τη συμμετοχή μας το 2006 αλλά προσφορά έχω δεχτεί και από Ιρλανδία να παίξει σε μετάφραση) και για Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσαλλονίκης (που αναβιώνεται), ήρθε η ώρα να εξυμνήσω την πατούσα με το νέο μου ποίημα.

Μη με ρωτάς αν είμαι μια θεούσα
όταν πηγαίνω να σου γλείψω την πατούσα
Είμαι ευαίσθητη και με πολλές ανησυχίες
αλλά τα πόδια σου μου φέρνουν αϋπνίες.

Δεν είναι που άφησα τον άντρα μου για σένα
και γράφω το όνομα σου πάνω μου με χένα
Είναι που θα'θελα να ήσουν σαρανταποδαρούσα
για να σου γλείφω κάθε μέρα άλλη πατούσα.

Τι και αν με ώθησες απότομα και στη παρανομία
και με έκανες να γίνω μια τσούλα με τη βία
Κλαίω και οδύρομαι τα βράδια, πόρνη ούσα
παρηγοριά μου μόνο να σου γλείφω τη πατούσα.


Αφιερωμένο στο Νανάκο.

Instructions for the upcoming heatwave

Συμβουλή αντιμετώπισης του καύσωνα- Ανοίγουμε το αιρ κοντισιον και καλούμε φαντάρους για παιχνίδια. Αν δεν έχουμε αιρ κοντισιον φλερτάρουμε επίμονα άτομο με αιρ κοντισιον ώσπου να μας καλέσει σπίτι του. Πίνουμε πολλά υγρά. Φοράμε καπέλο (και μέσα στο σπίτι, δε ξέρεις καμια φορά). Κάνουμε άφθονα ντους με κρύο νερό. Παίρνουμε εισιτήρια για Αυστραλία όπου έχουν τώρα χειμώνα.
Γενικώς ότι μπορεί ο καθένας-σωθείτε, ήρθε καύσωνας!!!!!!

Ζέστη

Ζέστη πολλή έπιασε. Είναι να κρύβεσαι σπίτι με το αιρκοντισιον στο φουλ.

Διάβασα διάφορους έλληνες μπλογκοβλάκες που έγραφαν για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο και τα γνωστά ελληνικά "καλά να πάθουν" και δεν είναι αθώοι γιατί βρίσκονταν στο Λονδίνο, τι δουλειά είχαν να είναι εκεί, κλπ. Και θύμωσα πολύ, ήθελα να γράψω και να αφήσω σχόλια και να ξεκινήσω το διάλογο. Και μετά συνειδητοποίησα ότι άνθρωποι που βλέπουν θύματα, ανθρώπους με αίματα, με πληγές, τρομαγμένους, γονείς να ψάχνουν για τα παιδιά τους και να σπαράζουν, είτε στο Λονδίνο,είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στο Ιράκ, είτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, και χαλαρά, με το φραπεδάκι στο χέρι σου λένε, έλα μωρέ καλά να πάθουν, είναι άνθρωποι χαμένοι από χέρι. Και λυπάμαι που τέτοιοι άνθρωποι-τέρατα είναι τόσο άφθονοι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Αλλά και η ελληνική μπλογκόσφαιρα είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. How sad!

Haiku

Θα σε παρακαλέσω να μη με ξαναποκαλέσεις κότα,
τουλάχιστον όχι μπροστά στα κλωσσόπουλα μας.

Poem

Ως ποιήτρια και άνθρωπος των τεχνών γενικώς, απορώ πως η λογοτεχνία, η ποίηση και η ζωγραφική εξυμνούν σχεδόν όλα τα μέρη του σώματος, π.χ. τα μάτια, τη μύτη, τα χείλη, τα χέρια, πόδια κλπ και ποτέ δεν αναφέρονται στις μασχάλες. Για να αναπληρώσω αυτό το κενό, παραθέτω το παρακάτω ποίημα. Κάνω έκκληση στη Ναταλία Γερμανού να το προωθήσει για Γιουροβίζιον.

Ήρθα γλυκέ μου σπίτι σου και πάλι
για να σου γλείψω τη γλυκιά σου τη μασχάλη

Πλύσου καλά μ'αφρόλουτρο λεβάντα
βάλε το λάστιχο να τρέχει στη βεράντα

Η θεία σου μου είπε βρήκες άλλη
και όταν το έμαθα μου ήρθε μια ζάλη
κι αναρωτιέμαι αν σου γλείφει τη μασχάλη
η σκρόφα όταν χορεύεις πεντοζάλι

I am your lover undercover
και τη μασχάλη σου τη γλείφω like no other

survey

Καλέ βοήθεια, τι ζέστη είναι αυτή. Για όνομα δηλαδή! Και στην Ευρώπη έχει κύμα καύσωνα, οπότε που να πάει κανείς να δροσιστεί? Αυστραλία, που έχουν χειμώνα τώρα? Η ζέστη είναι αφόρητη, με υγρασία, δε μπορείς να αναπνεύσεις (σα να έχει κάτσει η Damsel πάνω σου ένα πράγμα).
Ευτυχώς που έρχεται το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα είναι αργία στην Αμερική (καθότι 4η Ιουλίου).

Και ερωτώ, τι κάνατε αυτή την εβδομάδα που να σας έκανε καλύτερους ανθρώπους?

On other news

Είναι μπροστά οι Γάλλοι, δε το συζητώ...

Sleepy

Έπιασε ζέστη πολλή. Ο ήλιος καίει και έχει και υγρασία. Ευτυχώς που υπάρχει και το αιρ κοντίσιον γιατί δε τις μπορώ τις πολλές τις ζέστες. Είναι Σάββατο και είμαι στη δουλειά. Ααααχ τι να πει κανείς.

Κάθομαι εδώ και χασμουριέμαι. Γιατί το χασμουρητό είναι μεταδοτικό? Και αυτό ισχύει και για ανθρώπους και για χιμπατζήδες. Τι λέω πάλι η επιστημόνισσα. Τα διάβασα
εδώ. (via kottke.org)

Πάω να ξαπλώσω πάνω στο φωτοτυπικό. Αααα και να μη ξεχάσω, από ότι φαίνεται διαπρέπω στη Γαλλία:
http://www.sikia.fr

Anonymous

Διαβάζω όλα αυτά που γράφονται για την ανωνυμία των μπλόγκερς και σχετικό άρθρο που αποκαλούσε με λίγα λόγια θρασείς ή δειλούς τους ανώνουμους μπλόγκερς. Και διάβασα και τις απαντήσεις και τα σχόλια, πχ. εδώ . Μου είναι λίγο δύσκολο να παρακολουθήσω το επιχείρημα της εφημερίδας.
1) Το γεγονός ότι χρησιμοποιεί κάποιος ένα ψευδώνυμο ή user name δε σημαίνει ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία. Δηλαδή ο ΚΥΡ ή ο Αρκάς που κάνει τις γελοιογραφείες είναι ανώνυμοι επειδή δε χρησιμοποιούν το όνομα της ταυτότητας τους? Στο διαδίκτυο το όνομα που δηλώνεις και η γραφή σου, τα κείμενα σου είναι η ταυτότητα σου. Δε βγαίνεις με το πραγματικό σου όνομα γιατί δε παίζεις στα παιχνίδια των μεταγραφών των μεγαλοεκδοτών και γενικών κομπιναδόρων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα να έχεις άποψη και να την εκφράζεις.
2) Πολλοί μπλογκερς έχουν μεγαλύτερη προβολή από "επώνυμους δημοσιογράφους που δε τους διαβάζει κανείς." Το Ιντερνετ είναι άλλο μέσο. Στο Άλτερ βγαίνουν στις ειδήσεις και ουρλίαζουν, στο ΒΒC δε γράφουν το όνομα του παρουσιαστή στις ειδήσεις ενώ στον Άλφα οι ειδήσεις λέγονται "η ώρα του παιδιού με το Νίκο Χατζηνικολάου¨". Ο καθένας με το τρόπο του, το κοινό του, το μέσο που επιλέγει να προβληθεί και για το λόγο που επιλέγει να προβληθεί. Υπάρχουν και μπλόγκερς που δε περιμένουν να έρθει ο διαπλεκόμενος να τους προσλάβει στο κίτρινο κανάλι, απλά εκφράζουν μια άποψη και επικοινωνούν με άλλους. Δεν είναι όλοι οι μπλόγκερς δημοσιογράφοι. Αν θέλω να βγω να πω ότι θα παίξω απόψε με ένα αγγούρι (που θα το πω, και θα το κάνω) δε θα αυτολογοκριθώ με το σκεπτικό ότι ο Τσαγκαρουσιάνος δε θα το ομολογούσε, ή ότι δε θα το τύπωνε το Έθνος ή ότι δε θα αρέσει στο αναγνωστικό κοινό ή ότι θα μου ακυρώσουν το συμβόλαιο. Το λέω και όποιος το ακούσει το άκουσε.
Τα είπα και ησύχασα, πάω λαϊκή.

Για να έρθω Ελλάδα το καλοκαίρι, αναγκάζομαι να πετάξω μέσω Αλάσκας, Μαλαισίας, Νέας Ζηλανδίας. Όχι ύπερβάλλω, αλλά πρέπει να κάνω ένα σωρό στάσεις για να βρω εισιτήριο σε τιμή λογική. Το τελευταίο κομάτι του ταξιδιού πρέπει να γίνει με Ολυμπιακή-τι να κάνουμε θα το υποστούμε και αυτό. Όμως η Ολυμπιακή δε σε χρεώνει και δε σου βγάζει εισιτήριο αν δεν τους πάρεις τηλέφωνο, τους στείλεις φαξ ότι είσαι όντως εσύ και ότι όντως θες να πετάξεις με Ολυμπιακή (σου λέει τρελός είναι ο κόσμος?). Και έτσι σου βγαίνουν όλα σε e-ticket εκτός από το τελευταίο κομάτι προς Αθήνα, όπου πρέπει να κάνεις όλα αυτά που σας είπα. Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο (χθες) στο Σικάγο την Ολυμπιακή να τους επιβεβαιώσω ότι είμαι εγώ.
-Olympic Airlines, hello.
-Hello, τους λέω και εγώ. I am calling to confirm that you can charge my credit card and issue a ticket for part of my trip to Athens.
-Ah yes. OK. No problem.
-Great, my name is...
-Just a minute, just a minute. Πως μπαίνω τώρα σε αυτό το κωλοσύστημα γαμώ την Ολυμπιακή μου.
-(Σκέφτηκα να του πω, ααα μιλάτε Ελληνικά, αλλά λέω άσε μη τον ντροπιάσω, οπότε συνεχίζω στο Αγγλικό). Yes I can wait.
-OK ok, I found it. But you know it is 10 in the morning so I cannot enter the information yet, can you call later when Takis is here?
-When will Takis be there?
-He will come, no problem.
-OK, so should I call in an hour?
-No tomorrow!
Τώρα τι να του πεις! Ευτυχώς σήμερα ο Τάκης δέχτηκε να καταγράψει τα στοιχεία μου και θα μου στείλουν το εισιτήριο λένε με ταχυδρομείο. Στο Expedia μου είπανε ότι προτιμάνε άλλες εταιρείες και είναι δύσκολο το business με Ολυμπιακή. Φαίνεται δε γνωρίζουν τον Τάκη οι κύριοι του Expedia. Πάντως αν κλείσει η Ολυμπιακή πριν τον Αύγουστο που έρχομαι Ελλάδα, θα κάνω απεργία πείνας (ωχ άστο καλύτερα μη ψοθήσουμε και στη πείνα.) Κάτι διάβαζα ότι ενδιαφέρονται κάποιοι αγοραστές, τρελλοί είναι καλέ?
On other news, η εκστρατεία μου για μια καθαρή Ελλάδα συνεχίζεται. Με ειδοποιεί ο αναγνώστης και θαυμαστής Μπακόλας ότι έβαλε τη μαμά του να μαζέψει τα σκουπίδια που είχε κρεμάσει σε δέντρα της γειτονιάς ως Christmas decoration επειδή είχαν γεμίσει οι κάδοι και την βοήθησε να σφουγγαρίσουν το πεζοδρόμιο. Χαίρομαι πολύ! Step by step, we will clean the country.

Friday Morning Fever

Α πα πα, δε ξαναβγαίνω με το ρεμπουπλικάνο που σας έλεγα. Κατ'αρχάς επέμενε να τον φωνάζω Daddy το οποίο λίγο με ξενερώνει (αλλά εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα, πχ μέλος του εκτελεστικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ που επέμενε στο κρεβάτι να λέω "τι μου κάνεις σύντροφε"). Πήγαμε σπίτι του και είχε ένα σωρό καραμπίνες. Αυτό με αγρίεψε λίγο. Άσε που όσα έλεγε θύμιζαν καρτούν συντηρητικού Ρεμπουπλικάνου. Μόνο τη φωτογραφία του Ράμσφελντ που δεν είδα να ξενερώσω μια και καλή να πάω να γίνω καλόγρια. Απα πα, ποτέ ξανά. Καλύτερα με τον Έλληνα τον εστιάτορα, γιατί όπως λέει και η παροιμία, (πα)πούτσα από τον τόπο σου και ας είν' και μπαλωμένη. Και ο άνθρωπος πάντα φιλόξενος, μετά το άγριο σεξ πάντα λέει, "φτιάξαμε τρια ταψιά μουσακά, να σου βάλω να πάρεις στο σπίτι" Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι πρέπει να υφίσταμαι όλα τα χιτς της Άντζελας Δημητρίου κάθε φορά που βρισκόμαστε, και να τον βλέπω να συγκινείται όταν ακούει το "Εξαιρούνται τα μεγάλα σου μάτια" αλλά τι να κάνουμε, κανείς δεν είναι τέλειος.
Πότε θα έρθει το γουικέντ επιτέλους? Μια εβδομάδα κόλασης στη δουλειά. Λες ο Μάικλ Τζάκσον να πάει φυλακή? Γιατί ακόμα να βγάλουν απόφαση? Εμένα τι με νοιάζει? Αχ τι λέω, πάω να τελιώσω κανα report στη δουλειά γιατί με βλέπω να νυχτώνω εδώ μέσα. Kisses xxx

Deep Throat and other News

Η εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ» επιβεβαίωσε, λέει, ότι ο πρώην αξιωματούχος του FBI, Μαρκ Φελτ, ήταν ο περίφημος πληροφοριοδότης με το ψευδώνυμο «Βαθύ Λαρύγγι», ο οποίος έπαιξε ρόλο κλειδί στην αποκάλυψη του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ που οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου Νίξον το 1974. Αχ τι μου θύμισε αυτό το άρθρο, στο λύκειο το παρατσούκλι μου ήταν Βαθύ Λαρύγγι.
Κατά τα άλλα η στρίγγλα στη δουλειά είναι μια κακιασμένη. Σας ερωτώ πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που όχι απλώς έχουν κακία μέσα τους, αλλά θέλουν να καταστρέφουν πράγματα ακόμα και όταν δεν έχουν οι ίδιοι να κερδίσουν κάτι, δηλαδή η καταστροφή και ο πόνος είναι η ηδονή τους. Η στρίγγλα η συγκεκριμένη εκτός από κομπλεξικιά και στριμένη, λέει ψέματα για να καταφέρει να απολύσει κάποιους συναδέλφους.
Τέλος πάντων, αυτό το γουικέντ θα βγω ραντεβού με συντηρητικό Ρεμπουπλικάνο, ο οποίος έχει καταχαρεί με την άρνηση των Γάλλων και Ολλανδών να δεχτούν το Ευρωσύνταγμα, και την αποδυνάμωση της Ευρώπης που όπως λέει αυτό σημαίνει. Και θα ρωτήσετε φυσικά, τι δουλειά έχεις εσύ, η γατούλα του σεξ και βασίλισα της νύχτας, να βγει date με τον βλάκα αυτόν. Το κάνω για δύο λόγους, 1) είναι μπρατσωμένος και παιδαράς και 2) για να έχω να σας πω νέα τη Δεύτερα στο μπλογκ. (Πάλι θυσίες.)
Πολλά φιλιά.

Eurovision

Λυσσάξαnε με τη Eurovision. Μου τη σπάει όταν βγαίνουν τύποι τάχα μου διανοούμενοι και λένε "Ντροπή και αίσχος, γιατί δε πανηγυρίσαμε όταν γράφτηκε το Άξιον Εστί, γιατί δε βγαίνουμε στο δρόμο για τον Ελύτη και το Καβάφη" Για τον απλούστατο λόγο ότι δε βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους επειδή έκανε ανασκόπηση του ελληνικού πολιτισμού και αποφάνθηκε ότι το Number One είναι το καλύτερο δείγμα του πολιτισμού μας, απλά επειδή κερδίσαμε ένα διαγωνισμό (χαζό μεν, αλλά πανευρωπαϊκό πανηγύρι). Δηλαδή όταν πανηγυρίζαμε για το Πανευρωπαικό, υπονοούσαμε ότι ο Ζαγοράκης είναι καλύτερος από τον Σεφέρη?
Βγαίνουν τώρα και σου λέει γιατί τραγούδησε αγγλικά, γιατί είναι όμορφη και όχι κοίτος σα τη Φαραντούρη που είναι κουλτουριάρα, γιατί η μητέρα της είχε σταυρουδάκι που είναι δείγμα της θρησκευόμενης δεξιάς, γιατί πήρε το κλειδί της πόλης στο Κίεβο (δηλαδή τι να έπαιρνε , ένα αδέσποτο από το Κίεβο).
Άσε το άλλο για τα λεφτά που ξοδεύτηκαν! Ήδη όσα λεφτά επένδυσε η ΕΡΤ τα έβγαλε και με το παραπάνω, τα ταξίδια της τραγουδίστριας τα πλήρωναν οι χορηγοί, τη στείλανε σε όλες τις τουριστικές εκθέσεις που είχε η Ελλάδα να πατήσει πόδι από τα χρόνια του όθωνα. Αν θες να δεις πως σου τρώνε τα λεφτά, κοίτα τριγύρω σου, τα λεφτά από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης που έφταναν για να έχεις τη καλύτερη παιδεία, το καλύτερο σύστημα υγείας, τους καλύτερους δρόμους. Πιο πολύ τόπο πιάσανε τα 80000 ευρώ που δώσανε για τη Γιουροβίζιον, παρά τα σχεδόν 300 εκατομύρια ευρώ που έδωσαν για την Πολιτιστική Ολυμπιάδα και ΚΑΝΕΙΣ στον πλανήτη δε πήρε πρέφα. (Είκοσι χιλιάδες ευρώ μόνο δεξίωση που έδωσε ο Βενιζέλος στο προξενείο της Νέας Υόρκης για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού-μα τι έφαγε). Τουλάχιστον γράφτηκε και κάτι καλό για τη χώρα μας, και θα έχουμε να τους δείχνουμε του χρόνου φιλμάκια για την Ελλάδα δωρεάν διαφήμιση σε εκατομύρια τηλεθεατές. Και όσο χαζό και αν ακούγεται, διάβασα ότι η Ιρλανδία είχε δει μεγάλη αύξηση του τουρισμού της μετά από τουριστική προβολή που έκανε στην οργάνωση του διαγωνισμού στη χώρα τους.
Γιαυτό σας λέω, φτάνει η γρκίνια με την Γιουροβίζιον. Και δε τα λέω αυτά επειδή μοιάζω στη Παπαρίζου και είμαστε και οι δυο μας θεές (που είμαστε).

Greek-American Glenti

"Sotiri Bazoukas serenaded with Greek bouzouki music and guests danced the night away to the sounds of Kaitoula Garbi, Annoula Vissi and the divine Despina Vandi brought by Dj Zorba. George Chlapas, owner of GreekSports Inc, donated 100 tsourekia, a greek egg-butter bread-like pastry. Jimmy and Helen Zavos provided guests with ouzo and beer. What a night! Special thanks to Maria and Dimitra Poulos, John and Janna Stamos, the music group Leventes and the funeral home of the Katsoulis family. Great fun was had by all! Opa!"

Campaign progress

Και οι δήμοι και οι κοινότητες στο πλευρό της Συκιάς.

Γράμματα θαυμαστών (Part 2)

κα Πελαγία (Γρεβενά, νοικοκυρά)-"Η εκστρατεία αυτή μου άλλαξε τη ζωή. Ενθουσιάστηκα τόσο που έτρεξα τσίτσιδη να κάνω δουλειές στο σπίτι."

Γράμματα θαυμαστών (Part 1)

κα Ελένη (Ηράκλειο Κρήτης, ιδιωτική υπάλληλος)- "Η εκστρατεία της δεσποινίδος Συκιάς για μια καθαρή Ελλάδα με έχει κατενθουσιάσει. Η καθαριότητα είναι τρόπος ζωής."

Sikia's campaign for a cleaner Greece

Αχ καλέ τι γουικεντ ήταν αυτό και δε μπορώ να κάτσω. Ο εστιάτορας που σας ανέφερα, είναι προικισμένος από τη φύση και έτσι περνώντας μαζί του τόσες μέρες νιώθω σα να πέρασα την εβδομάδα καθισμένη πάνω σε στύλο της ΔΕΗ.
Είπα όμως ΔΕΗ και θυμήθηκα, ξεκινώ μια νέα εκστρατεία εξωραϊσμού της χώρας μας, και καλώ εσάς φίλοι και φίλες της μπλογκόσφαιρας να με στηρίξετε στη προσπάθεια μου αυτή. Σας καλώ να πάρετε μια σφουγγαρίστρα, σκούπα, κουβά με νερό και απορρυπαντικό και να καθαρίσετε το πεζοδρόμιο μπροστά στα σπίτια σας (όλο το τετράγωνο, όχι μονό μπροστά στην είσοδο). Επίσης, αν σας περισσεύει το κατιτις και δε το ξοδέψατε για το αρνί του Πάσχα, βάψτε και τη πρόσοψη του κτιρίου, που είναι το χάλι του το μαύρο. Τι ωραίες που θα ήταν κάποιες συνοικίες στην Ελλάδα αν ήταν λίγο προσεγμένες. Γιατί μπορεί να φταίει η αρχιτεκτονική αλλά και η βρώμα και η δυσωδία καθώς και τα σκουπίδια δε βοηθούν. Γιαυτό καλοί μου φίλοι, πολυαγαπημένοι αναγνώστες και λατρεμένοι εραστές, βάλτε φασίνα.
Σκούπισε τη πόλη σου, μπορείς!

Να ζήσετε

wedding cake


Παντρεύτηκε μια φίλη μου στο Σικάγο. Άντε και στα δικά μας στις λεύθερες.

Πήγα στο γάμο και μετά στη δεξίωση όπου παραλίγο να πέσω θύμα βιασμού από ξάδελφο της νύφης ο οποίος είναι Ελληνοαμερικάνος οργανοπαίχτης. Τι όργανο παίζει (δε θέλω σχόλια)? Παίζει μπουζούκι και τον καλούν σε όλους τους ελληνικούς γάμους και τα πανηγύρια στις Μεσοδυτικές Πολιτείες. Είχε πιει και το κατιτίς και μου υποσχέθηκε να με κάνει βασίλισα του παλκοσένικου. Δεν ενέδωσα, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή είναι παντρεμένος και η γυναίκα του καθόταν παραδίπλα.

Το Σαββατοκύριακο θα πάμε κάποια άτομα από τη δουλειά για εκδρομή. Θα έρθει και ο Μπράιαν που σας έλεγα, ο καυτός εραστής, ο θεικός άνδρας, ο Σάκης Ρουβάς της Αμερικής (βασικά κλητήρας είναι αλλά εννοώ σε βαθμό σεξ απηλ), ο τέλειος άνδρας ο άνδρας ο σωστός (ωχ πέσαμε σε ελληνική βλαχοποπ). Σκέφτομαι λοιπόν τα εξής τρία εναλλακτικά σενάρια,
1) να κάνω ότι πέφτω στη λίμνη και φωνάζω βοήθεια ώσπου να έρθει να με σώσει
(ο κίνδυνος είναι να προσφερθεί η λεσβία συνάδελφος που είναι και μπρατσωμένη)
2) να κάνω ότι λιποθυμώ για να με κρατήσει να μη πέσω
(ο κίνδυνος είναι να μη με κρατήσει και να πέσω)
3) να του ριχτώ στα ίσα και να του πω, έλα πάρε με και πέτα με στα βράχια, βρίσε με και σκίσε με (δε βλέπω κίνδυνο σε αυτό οπότε μάλλον για αυτή την επιλογή με βλέπω).

Ι λαβ χιμ. Αλλά επειδή το Σάββατο αργεί να έρθει, απόψε έχω ραντεβού με έλληνα εστιάτορα. Updates to follow.

ERT Satellite

Χτες το απόγευμα πήγα βόλτα στα μαγαζιά με τη φίλη μου τη Βαγγέλη. Ψωνίσαμε ένα σωρό πράγματα, μαντίλια, τσάντες, θήκη για κινητό, δυο πεζοναύτες. Ήταν γενικά ένα έντονο βράδυ. Με όλα αυτά δε κοιμήθηκα στο σπίτι μου, αλλά διανυκτέρευσα στο σπίτι της Βαγγέλης που μένει και πιο κοντά στη δουλειά μου. Έτσι το βράδυ έβαλα να δω λίγη τηλεόραση και έπεσα πάνω στην ΕΡΤ Σάτελαιτ που εκπέμπει για εμάς τους καψερούς της ομογένειας και της ξενιτιάς. Εγώ δεν έχω σπίτι μου δορυφορική τηλεόραση οπότε μόνο σε φίλους και γνωστούς βλέπω. Χτες λοιπό η ΕΡΤ έδειχνε ρεπορτάζ για τις ομορφιές της χώρας μας (απ'ότι μαθαίνω συνέχεια αυτά δείχνει η δορυφορική) και εκεί που είχε μια τρελή Ελληνοαμερικάνα να παίρνει συνεντεύξεις από ντόπιους νησιώτες (ψαράδες, φουρνάρηδες κλπ) και η Ελληνοαμερικάνα ρωτούσε "Πείτε μας τι καλό έχει το νησί σας?" βλέπω ξαφνικά ένα παλιό μου συμμαθητή ο οποίος δούλευε τώρα σε νησί και είχε Ίντερνετ καφέ. Ο Νίκος (έτσι τον λένε τον άνθρωπο) εξήγησε ότι ήρθε στο νησί (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιο) πριν τέσσερα χρόνια. Τι παράξενο, ήταν ο διπλανός μου για χρόνια στο σχολείο και τώρα τον έβλεπα στην τηλεόραση, εγώ στην Αμερική και αυτός στο (απροσδιόριστο) νησί.
Αλλά καλύτερα να επιστρέψω στη δουλειά, όχι τίποτε άλλο αλλά είχα και πρωινή συνάντηση με τη στρίγγλα. Ευτυχώς που είναι Παρασκευή!

Περιπέτεια στο ελληνικό προξενείο

-Γεια σας. Τι κάνετε?
-Τι θες?
-Μου είπανε να περάσω από το γραφείο σας για τα χαρτιά ανανέωσης διαβατηρίου.
-Όχι εδώ για αμερικάνους υπηκόους.
-Όχι συγγνώμη, δεν είμαι αμερικάνος υπήκοος. (Μπας και έβαλα καπελάκι, σορτσάκι και μασάω τσίχλα και δε το πήρα χαμπάρι?)
-Μπα? Ελληνική υπηκοότητα?
-Ναι. (γιατί, δε σου γεμίζω το ματί μωρή κατσίκα?)
-Χρειάζομαι έγγραφο Χ, έγγραφο Υ, έγγραφο Ζ
-Ναι τα έφερα όλα, μαζί μου τα έχω.
-Ναι αλλά δε βλέπω βεβαίωση ότι το διαβατήριο είναι γνήσιο.
-Συγγνώμη, δε μου είπανε, τι ακριβώς είναι αυτή η βεβαίωση?
-Α δε γίνεται να τελειώσει η διαδικασία σήμερα, θέλουμε αυτό το χαρτί.
-Ναι αυτό το κατάλαβα, απλά ενημερωτικά για την επόμενη φορά πείτε μου τι ακριβώς…
-Στις πληροφορίες θα στα πουν αυτά
-Μα στις πληροφορίες ρώτησα και ΔΕΝ μου είπανε για μια τέτοια βεβαίωση.
-Η Σούλα?
-Κοιτάξτε δε ξέρω αν τον λέγανε Σούλα τον κύριο, είχε πάντως μουστάκι, αυτός μου έδωσε τις πληροφορίες και…
-Η Σούλα ξέρει για τη βεβαίωση….
-Α ωραία, δε μου λέτε και μένα να μάθω? Θέλετε βεβαίωση από μένα ότι το διαβατήριο μου είναι πραγματικά δικό μου?
-Α κάνουμε και πνεύμα…
(Ναι γιατί αν κάναμε θα το καταλάβαινες μωρή φώκια)
-Όχι προς Θεού. Απλά θέλω τη βοήθεια σας να διεκπεραιώσω αυτή τη διαδικασία.
-Μα εδώ πρέπει να έρχεσαι με όλα τα χαρτιά συμπληρωμένα και έτοιμα. Εδώ τελειώνει η διαδικασία, δεν αρχίζει.
(Εδώ θα γίνει ο τάφος σου)
-Καλά μπορείτε να μου πείτε που θα βρω τη Σούλα να ρωτήσω.
-Α η Σούλα έχει πάρει άδεια.
-Και εκτός από τη Σούλα, άλλο άτομο στο προξενείο δε μπορεί να με ενημερώσει?
-Πάρε τις πληροφορίες.
-Μα αυτές πήρα… πάλι τα ίδια θα λέμε?
-(γυρνάει προς άλλη υπάλληλο) Ελένη, πότε γυρνάει η Σούλα από την άδεια?
-(κυρία Ελένη:) γύρισε πριν δυο εβδομάδες
(πολύ συναδελφικό το κλίμα φαίνεται)
-Που είναι τώρα?
-(κυρία Ελένη:) στο κυλικείο
(ωχ, μασαμπουκιάζει η άλλη και εγώ εδώ περνάω το Γολγοθά)
-Ευχαριστώ, θα πάω να τη βρω στο κυλικείο, να πάρω και κανένα σαντουιτσάκι.

Μη σας τα πολυλογώ πήγα στο κυλικείο, ήταν μια κινέζα και μια μελαχροινή στρουμπουλή, πόνταρα στη στρουμπουλή, της λέω
-κυρία Σούλα?
-ναι καλέ, πως ξέρεις το όνομα μου?
(σιγά μην ήταν η κινέζα η Σούλα)
-μου είπανε να σας βρω

-αααα του Μπάμπη ανήψι είσαι?
-του Μπάμπη? Όχι δε….
-από Σέριφο είσαι?
-όχι ακριβώς, για ένα χαρτί διαβεβαίωσης γνησιότητας διαβατηρίου… μου είπε η κυρία στον πρώτο όροφο να σας μιλήσω
-η Τασία?
-(άντε πάλι με τα ονόματα) Να σας πω την αλήθεια δε τη ρώτησα το όνομα της, είχε μαλλιά μαύρα κορακί με ξανθές ανταύγειες οξυζενέ και προχωρημένου βαθμού στραβισμό
-α η Τασία
-ναι αυτή
-δεν υπάρχει αυτό το έγγραφο
-όταν λέτε δεν υπάρχει, χάσατε τα έντυπα?
-όχι απλά δε χρειάζεται, έχεις έγγραφα Χ,Υ, Ζ?
-ναι μαζί μου τα έχω όλα
-πήγαινε στη Τασία να το τακτοποιήσει
-από τη Τασία έρχομαι, εκείνη με έστειλε στο κυλικείο να σας βρω
-που ήξερε ότι είμαι στο κυλικείο?
-της το είπε μια άλλη κυρία, αυτηνής το όνομα το ξέρω, Ελένη
-α καλά, στάσου να δω τα χαρτιά
-(ναι αλλά τα χέρια σου είναι λαδωμένα από το σάντοιυιτς) Ορίστε.
-ΟΚ, θα τα πάρω μαζί μου και έλα αύριο, το γραφείο μου είναι στο δεύτερο
-δηλαδή τακτοποιήθηκε το θέμα?
-θα τα πούμε αύριο αυτά

Χαίρομαι που η Ελλάδα φροντίζει να μεταφέρει τη κουλτούρα της σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε προξενεία και πρεσβείες. Ι λαβ Γκρικ μενταλιτι.

Turbulence and bears

Αχ χάθηκα πάλι, αλλά έλειπα σε μπιζνες τριπ, άστα να πάνε.
Γύρισα χτες το βράδυ. Είχα πάει σε άλλη πολιτεία της πολυαγαπημένης μας Αμερικής και επέστρεψα με το αεροπλάνο. Όμως στην επιστροφή ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε καταιγίδες και χαλάζι στο Σικάγο και έτσι δεν ήξερε αν μπορούσαμε να προσγειωθούμε και περίμενε να τον ειδοποιήσουν από το κέντρο ελέγχου. Ώσπου να τον ειδοποιήσουν, κάναμε κύκλους πάνω από τη πόλη. Είχε όμως τόσες αναταράξεις που είχαν γίνει τα εντόσθια μας φραπέ. Και πάνω στην όλη κρίση άρχισε η διπλανή μου να κάνει εμετό. (Αχ και την έβλεπα που μασουλούσε κάτι πατατάκια στο αεροδρόμιο, τελικά τα είδα και τα πατατάκια σε μορφή πολτού στο κάθισμα και στο πάτωμα.) Η αεροσυνοδός έτρεξε με σακούλες και χαρτοπετσέτες και σα σωστή επαγγελματίας της λέει της γυναίκας "Καλά από τώρα σας πείραξαν οι αναταράξεις, που να αρχίσουμε να προσγειωνόμαστε που θα γίνεται χαμός." Μπράβο κοπέλα μου, τέτοια λέγε μας γιατί νομίζαμε ότι θα τη γλιτώναμε τη κρίση πανικού, και τώρα που μας το είπες, τι να κάνουμε, να ανοίξουμε την πόρτα να κατέβουμε? Τελικά του έδωσαν άδεια να προσγειωθεί του άμοιρου πιλότου και μας ανακοίνωσε "ας το προσπαθήσουμε". Τι να προσπαθήσουμε, εδώ δεν είναι να απλώσεις φύλλο για τυρόπιτα και να πεις το προσπαθήσαμε αλλά δε πέτυχε. Άρχισε η προσγείωση και το αεροπλάνο άρχισε τις τούμπες, εγώ τις προσευχές, η διπλανή συνέχισε με τους εμετούς και άλλοι απλά φωνάζανε ή κλαίγανε. Όταν άγγιξαν οι ρόδες του αεροπλάνου το έδαφος αρχίσαμε να αγγαλιαζόμαστε και να δοξάσουμε το Μεγαλοδύναμο. Μόνο κεριά που δεν ανάψαμε να πούμε και το "Χριστός Ανέστη".
Έτσι έλειπα αυτές τις μέρες και τώρα μόλις άρχισα να ενημερώνομαι για τα νέα της πατριδας μας.
Λέει η Καθημερινή ότι ύστερα από 60 χρόνια αρκούδα πάτησε στον Oλυμπο . Αρκούδε, ήσουν στον Όλυμπο το γουικέντ και δεν έγραψες στο μπλογκ σου? Και μια και είπα για αρκούδες, μέχρι πρότινος, μόνο δύο αρκούδες είχα σε υπόληψη, το αρκουδάκι του Casoline και τον Αρκούδο. Όμως πήγα στο ζωολογικό κήπο τη Κυριακή (στην άλλη πολιτεία που σας προείπα) και τα έχασα με δυο λευκές πολικές αρκούδες που έκαναν παιχνίδια και νάζια μπροστά σε δεκάδες θεατές πίσω από κάγκελα που χώριζαν το σπίτι τους (φτιαγμένο από πάγο) από τους θεατές με τα παγωτά και τα ποπ κορν στο χέρι που έβγαζαν φωτογραφίες σα τρελλοί.
Ο συγκεκριμένος ζωολογικός κήπος είχε από όλα, πίθηκους, γορίλες, καγκουρό, κότες, πάπιες, δελφίνια, κατσίκες. Για να τα δεις όλα τα ζωντανά θες δυο μέρες. Στο πουλμαν έγινε εντονότατη συζήτηση μεταξύ Αργεντινού τουρίστα και Αμερικανού τουρίστα για τη χρησιμότητα των ζωολογικών κήπων (ο Αργεντινός βέβαια πήγαινε και αυτός στον κήπο, αλλά ισχυριζόταν ότι πρόκειται για βάναυση χρήση των ζώων ως αντικειμένων διασκέδασης, ο Αμερικάνος έλεγε για προστασία ζώων που αλλιώς δε θα έπιβίωναν και για τη δυνατότητα επαφής και μόρφωσης). Εγώ δε πήρα θέση στο καβγά, γιατί δεν ήξερα και τι να πω, αλλά όταν αργότερα ήμασταν στο κλουβί με τους γορίλες και κάποιος σχολίασε την ομοιότητα συγκεκριμένου γορίλα με το Μπους, συμφώνησα απόλυτα με κίνδυνο να με σπάσει στο ξύλο ο συγκεκριμένος Αμερικανός τουρίστας (του καβγά) ο οποίος ήταν Ρεμπουπλικάνος.


Bears 

Sex at the Workplace

Χτες το απόγευμα αργά μετά τη δουλειά το αφεντικό (δε μποσ) είπε σε τρεις άλλους συναδέλφους και σε μένα να βγούμε να συζητήσουμε κάτι σχετικό με τη δουλειά. Επειδή ο καιρός ήταν καλός, πρότεινε να πάμε σε ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο γραφείο που πουλάει παγωτό. Πας, χτυπάς το κουδουνάκι και εμφανίζεται ο κύριος, παίρνει τη παραγγελία, σου δίνει το παγωτό σου και φεύγεις. Μόνο που χτες πήγαμε, χτυπήσαμε το κουδουνάκι μια, δύο, περιμέναμε πέντε λεπτά και εκεί που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, εμφανίστηκε από τη κουζίνα μια κυρία με μαλλιά ξεχτένιστα και το μισό πουκάμισο της έξω από το παντελόνι της και το άλλο μισό μέσα. Από πίσω της εμφανίστηκε ένας κύριος, επίσης ξεχτένιστος, που κούμπωνε το παντελόνι του. Δώσαμε τις παραγγελίες μας, πήραμε τα παγωτά μας και σχολιάσαμε τι νόστιμα που ήτανε. Κανένας δε σχολίασε τίποτε και εγώ φυσικά δε μίλησα να σχολιάσω ότι στη κουζίνα έγινε το αχαλίνωτο σεξ του αιώνα, και ελπίζω να πλύνανε τα χέρια τους προτού μας σερβίρουν. Ενώ ήταν εκεί όλοι και προφανώς όλοι αυτό θα σκέφτηκαν, αν κάοποιος το έλεγε θα φρίκαραν.

Αυτό μου θύμισε μια φορά πριν μερικά χρόνια, που ήμουν στο σπίτι της θείας μου και είχε το ραδιόφωνο ανοικτό. Το ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι του Μητσιά που λέει "ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα". Η θεία μου μέσα στην πόρωση σιγοτραγουδούσε "ποτέ δε θα δω άλλο στόμα", οπότε της λέω "θεία, το τραγούδι δεν είναι για έναν οδοντίατρο, που δε θα ξαναδεχτεί ασθενείς, ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα, λέει το τραγούδι". Οπότε έντρομη η θεία μου λέει "τι λες παιδάκι μου, σιγά μη λέει ο Μητσιάς τέτοιες βρωμιές."

Anyway, ως Greek citizen έχω να κάνω πρόταση για την ονομασία της FYROM. Όλοι μιλάνε για το αν θα είναι διπλή η ονομασία ή θα έχει δύο σύνθετα. Εγώ προτείνω τριπλή ονομασία- Άννα Μαρία Σκόπια.

lover

Το CNN μας δίνει
οδηγίες για ασφαλές μπλόγκινγκ. Εργοδότες, λέει, έχουν βρει τα μπλογκς εργαζομένων που θάβανε το αφεντικό και απολύθηκαν. Σύζυγοι βρήκαν το μπλογκ συζύγων οι οποίοι το πρωί ντύνονταν νταλικιέρηδες και το βράδυ Λολίτες. Γιαυτό λέει προσέξτε τι γράφετε. Καλά κάνω εγώ και τα έχω βγάλει όλα στη φόρα, έτσι αν κάποιος διαβάσει το μπλογκ μου θα του φανώ πιο σοβαρή και με αρχές απ'ότι του φαινόμουν κανονικά.
Ο κίνδυνος να διαβάσουν το μπλογκ μου στη δουλειά είναι όμως μικρός γιατί δε ξέρει κανείς εκεί μέσα ελληνικά. Η στρίγγλα, για την οποία σας έχω μιλήσει σε γενικές γραμμές, είναι μια Αμερικάνα βλαμένη και κακιασμένη, κομπλεξική και υστερική και κουτσομπόλα. Κατά τα άλλα καλό κορίτσι δε λέω. Έχω και ένα αφεντικό ζώον. Γενικά το κλίμα στη δουλειά δεν είναι καλό. Και είχα ξεγελαστεί γιατί εδώ στην Αμερική είναι όλοι στην αρχή πολύ ευγενικοί του στυλ "Wow you are wonderful, we love you, we are a big happy family, everything is great, let's have fun" και μετά από λίγο γίνεται μετάλλαξη σε εωσφόρο. Αλλά όπως σας έχω πει έχουμε στη δουλειά (δυστυχώς όχι μόνιμα) έναν κούκλο, έναν θεό... τον Μπράιαν. Αποφάσισα να του δοθώ ολοκληρωτικά και να γίνω υπηρέτρια του, αλλά δε ξέρω πως να του το θίξω το θέμα. Μήπως να του πάω κουλουράκια να του πω ότι τα έφτιαξα με τα χεράκια μου? Ήρθε για να κάνει τη πρακτική του (δε θέλω σχόλια του τύπου, να δεις πρακτική που θα σου κάνει κλπ, διότι όπως ξέρετε είμαι σοβαρό άτομο και ψάχνω άνδρα με σκοπό το γάμο). Έτσι θα μείνει μαζί μας για λίγους μόνο μήνες, οπότε πρέπει να δράσω άμεσα.

Υ.Γ. Αν έχετε συνταγή για κουλουράκια, περικαλώ στείλτε την (αλλά να είναι επιπέδου, μη γίνω και ρεζίλι στο καυτό αγόρι)

Back home

Επέστρεψε ο Τάκης από Ελλάδα και μαζευτήκαμε όλοι με χαρά και ανυπομονησία. Εδώ στη ξενιτιά (άτιμη κοινωνία) κάθε φορά που κάποιος από εμάς πάει Ελλάδα, όταν γυρνά μαζευόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Όχι πως δε παρακολουθούμε μέσω διαδικτύου και ατελείωτων τηλεφωνικών συνομιλιών με φίλους και συγγενείς, αλλά άλλο είναι να έχεις τον ανταποκριτή μπροστά σου. Έτσι χτες μαζευτήκαμε όλοι σε ελληνικό εστιατόριο και καθήσαμε γύρω από το Τάκη να μας διαφωτίσει.
-Τάκη μου, τι έγινε, πως πέρασες, τι νέα από τη μητέρα πατρίδα?
-Καλά μωρέ, χαμός με διατροφικά σκάνδαλα και άλλα πολλά. αλλά όταν ήμουν κάτω, πρόλαβα και είδα το τελικό του Fame Story.
-Μπαρδον?
-Ναι μωρέ, ο Περικλής νίκησε, ήταν αναμενόμενο.
-Ο... ποιος?
-Καλά δε ξέρεις το Περικλή? Είναι η νούμερο ένα προσωπικότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
-Α πα πα.... δηλαδή είναι κάτι σα τη Καλομοίρα?
-Ναι αλλά με λιγότερο ταλέντο.
-Αυτό πάλι πως γίνεται? Βρε τι πάθαμε με τους τραγουδιστές.
-Είπες τραγουδιστές και θυμήθηκα, έχουμε πιθανότητες φέτος στη Eurovision.
-Έλα...
-You are my lover, undercover
-Τάκη, πονηρούλη, με θες σα κολασμένος βλέπω, κάτι είχα καταλάβει...
-'Οχι εσένα μωρή ηλίθια, το τραγούδι το λέει.
-Το τραγούδι που στέλνουμε στη Eurovision? Ρεζίλι θα γίνουμε καλέ...
-Όχι είναι φοβερό. Τους στίχους τους έγραψε η Ναταλία Γερμανού και ο Δάντης.
-Ήθελε δύο άτομα για να γραφτεί αυτός ο στίχος?
-Ναι ελπίζω να σκίσουμε. Να τους δείξουμε τι αξίζει η Ελλάδα. Number One λέγεται.
-Τώρα για Number δεν έχω αμφιβολία, για το one δε ξέρω.

Τελικά στην Ελλάδα τρώμε χρόνια τώρα χαλασμένα γιαούρτια. Απλά τελευταία τα απέσυρε η ΦΑΓΕ γιατί δε πήγαινε άλλο....

Update

Mas leei to in.gr:

Το γέλιο δεν είναι μια αποκλειστικά ανθρώπινη συμπεριφορά, υποστηρίζει Αμερικανός ζωολόγος. Σύμφωνα με τη μελέτη του, που δημοσιεύεται στο Science, πολλά ζώα έχουν τις δικές τους μορφές γέλιου που επιτελούν την ίδια λειτουργία.

Egw kale to elega apo kairo, afou eixame kai apodeixeis.




P.S. De milisa simera gia sex, dioti exw kai ena alfa epipedo. An kai den einai eykolo. Pou na pas na xehaseis to sex, sto fourno? Se kanena ktima stin Aystralia?

H na miliseis me kamia eidiko?

Back to work

Α πα πα, τι έπαθα με αυτό το κρυολόγημα και ακόμη να συνέλθω.. Αλλά που έχουμε ένα σωρό projects και deadlines και ήρθα στη δουλειά με κούτες χαρτομάντιλα και καραμέλες για το λαιμό, θερμόμετρα, κασκόλ και λοιπά αξεσουάρ. Και η στριμένη της δουλειάς με κοίταγε με τη κακία στο μάτι. Τι να πεις...
Έχει έρθει στη δουλειά εδώ και δύο εβδομάδες ένας φοιτητής για πρακτική εργασία για τρεις μήνες. Είναι ένας Θεός, πανέμορφος, κούκλος, τον λένε Μπράιαν (not to be confused with Ryan the porn director), τον θέλω, τον θέλω σα κολασμένη........
Συνεχίζω λοιπόν την καταχώρηση αφού λυποθύμησα σε στιγμή παροξυσμού και δυνατού πόθου. Συνήλθα. Τι έλεγα? Α ναι, ότι είναι super sexy... Μήπως να φέρω κανένα κινητό με κάμερα να τον αποθανατίσω ή να του χακέψω το κινητό μπας και έχει φωτό του γυμνός, αλλά θα μου πείτε τον εαυτό του θα τραβάει, δε ξέρεις καμιά φορά.
Προτού επιστρέψω στη ζάλη του πυρετού και της φαρμακευτικής αγωγής, να στείλω πολλά φιλιά στη Damsel και στον Αρκούδο.
On other news, εδώ στην Αμερική και λόγω της υπόθεσης Schiavo γίνεται τώρα πολύ συζήτηση για το δικαίωμα αφαίρεσης της ζωής ενός ασθενή έπειτα από αίτημα του και της υποστοριζόμενης αυτοκτονίας (assisted suicide). Ένας φίλος μου έλεγε ότι στην Ελλάδα θα αργήσουν να θήξουν τέτοια θέματα λόγω της Εκκλησίας. Στην Ολλανδία όχι μόνο τα θίξανε, αλλά έκαναν και σχετική νομοθεσία.

Το μουσικό link της ημέρας: http://gaydarradio.com (Μπορείτε να το ακούσετε live, ναι και στη δουλειά, αν δε σας πειράζει να σας πουν gay στη δουλειά, που μάλλον σας πειράζει.

Out of the office-got the flu

Polyagapimenoi filoi kai propantws glykytate arkoude,
exw kairo na grapsw post logw tou oti exw the flu, diladi me kollise kapoios kai kryologisa. De xerw an me kollisan mesw blogosphere, giati polloi greek bloggers itan krywmenoi teleytaia, i an me kollise kaytos thaymastis mou sti douleia (kaytos me tin ennoia tou hot, oxi oti eixe pyreto alla gia na itan kryologimenos mallon eixe kai pyreto). Alla twra eimai sto spiti me kotosoupa, xartomantila, xamomilia donites...eee lathos... vitamines ithela na pw. Excuse me for the greeklish, the PC at home does not support greek fonts.
Tha epistrepsw syntomotata. In the mean time, I decided to post something so that you won't have to see the kavli ad every time you check.
Exw na pw kai na deixw polla, molis pesei o pyretos tha sas ta pw ola analytika.

Kisses.

Tasty 

Τι σου 'κανα και χύνεις

Σήμερα που ο ήλιος λάμπει και ζέστανε ο καιρός, αποφάσισα και εγώ να πάω για ψώνια και καφέ. Τι το ήθελα? Είχε τόσο κόσμο στα μαγαζιά και στους δρόμους που καλύτερα να είχα μείνει σπίτι. το Πάσχα των καθολικών και προτεσταντών πέφτει φέτος στις 27 Μαρτίου, οπότε έχουν γεμίσει όλες οι βιτρίνες με λαγουδάκια και αυγά. Το καλό για τους Έλληνες και Ελληνοαμερικάνους είναι ότι μετά το Πάσχα τους τα μαγαζιά πουλάνε τα πασχαλινά όσο όσο μέχρι ενενήντα τοις εκατό έκπτωση για να τα ξεφορτωθούν γιατί τι να το κάνουν το σοκολατένιο αυγό μέχρι του χρόνου ή τον κούνελο με τα σανδάλια. Και εδώ ακριβώς έρχεται το ελληνικό δαιμόνιο. Πας, παίρνεις δέκα κιλά αυγά σοκολατένια και πενήντα κούνελους και το Μάιο που είναι το δικό μας Πάσχα τα πας στο σπίτι που σε καλέσανε και το παίζεις Έλληνας πολιτικός σε καταυλισμό τσιγγάνων τα Χριστούγεννα όταν είναι οι κάμερες μπροστά. Θα μου πείτε βέβαια και αυτοί που τους τα πας το ξέρουν το κόλπο, ή θα το μάθουν τώρα που το έγραψα (διότι ως γνωστόν όλη η ομογένεια διαβάζει το blog μου.)
Χτες βγήκα για φαγητό με το τσοντοσκηνοθέτη. Πήγαμε σε ένα Κινέζικο εστιατόριο (έχω μια μικρή υποψία ότι το ρύζι είχε ένα κομάτι πέτρα ή δόντι μέσα, αλλά καλύτερα να μη το σκέφτομαι, άλλωστε αυτό δεν είναι το θέμα μας) και μετά για ποτό σε ένα μπαρ. Δοκίμασα μαρτίνι σοκολάτα με βατόμουρα (θα μου πείτε δεν έτρωγα καλύτερα μια πάστα) αλλά ήθελα και λίγο αλκοόλ για να μπορέσω να χαλαρώσω. Τελικά ενέδωσα στις πιέσεις του σκηνοθέτη-καυτού εραστή και του δόθηκα ολοκληρωτικά (όχι στις τουαλέτες του μπαρ, αλλά στο σπίτι μου μετά τη βραδινή μας έξοδο).

Το link της ημέρας:

GroupHug-Online Confessions

Είναι, λέει, σχεδιασμένο για εντελώς ανώνυμες εξομολογήσεις. Γράφεις και ομολογείς ότι θες και δε κρατάνε αρχεία για το IP σου ή άλλο τρόπο να βρουν ποιος έγραψε τι. Εξού και βρίσκεις από ομολογία φόνου μέχρι ότι κάποιος έβαλε τσίχλα στη καρέκλα του φίλου του.

Διαβάζω

Πέρασε και το Σαββατοκύριακο και άρχισε μια ακόμα εβδομάδα στον εργασιακό μου χώρο, γνωστό και ως κόλαση επί γης. Μια ημέρα, αγαπημένα μου παιδιά, θα σας διηγηθώ το δράμα μου με τη δουλειά αυτή, αλλά όχι τώρα που είμαι ήδη depressed μόνο που σκέπτομαι τους συναδέλφους μου και τις διάφορες υπηρεσίες μέσα σε αυτή τη δουλειά.
Το Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα και ήρεμα (ναι βγήκα ξανά με το σκηνοθέτη αλλά δε του δόθηκα τελειωτικά) και με βρήκε να διαβάζω προτάσεις για χρηματοδοτήσεις.

Αμφίβολη, λέει, η συνέχεια της έκδοσης του περιοδικού «Διαβάζω». Είναι θλιβερό. Θυμάμαι ακόμα τις μέρες που το αγόραζα στην Ακαδημίας στην Αθήνα περιμένοντας το λεωφορείο και ανυπομονούσα να φτάσω σπίτι να το διαβάσω (είχα φάει κόλλημα να μην αρχίζω να το διαβάζω στο λεωφορείο για να το έχω όλο στο σπίτι).

Επειδή εδώ μας έχουν φάει με τη δίκη του Μιχάλη (καλέ του παιδεραστή, λέω, του Τζάκσον) αποφάσισα να μη βλέπω τηλεόραση και αντ'αυτού να διαβάζω πιο πολύ βιβλία και sites. Ένα από τα sites που μου αρέσει να επισκέπτομαι συχνά, είναι το Lifehacker. Το site αυτό έχει συχνά συμβουλές για λογισμικό, τρόπους για να αυξήσεις τη παραγωγικότητα σου, πως να βρεις συγκεκριμένα προγράμματα, τι να κάνεις σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κλπ. Ανανεώνεται συχνά.

Arkoudos da pimp

Μετά λοιπόν από προτροπή του Αρκούδου, βγήκα χτες το βράδυ με τον Ryan. Τελικά έχει γυρίσει μόνο τέσσερις τσόντες (θα μου πεις, πόσες ήθελα να είχε γυρίσει, αλλά αν σκεφτείς ότι γυρνάει μια ταινία μέσα σε μια εβδομάδα, θα μπορούσε να είχε κάνει και περισσότερες). Φαίνεται όμως ότι είναι ο Στάθης Ψάλτης της τσόντας, δηλαδή τις γυρίζει στο άψε σβήσε αλλά χάλια ποιότητα. Τις γυρνάει λέει σε διαμέρισμα φίλων και σε παραλίες. Ρώτησα ποιος γράφει το σενάριο και μου απάντησε ότι το σενάριο το επιμελείται ο ίδιος σε συνεργασία με τους ηθοποιούς. Να ο σωστός σκηνοθέτης, όχι η καταπίεση του Σκορτσέζε, ούτε ο Γούντυ Άλλεν που τους αφήνει ανεξέλεγκτους. Αυτός σου λέει το επιμελείται πρώτα το σενάριο μόνος του και μετά παίρνει feedback από τους ηθοποιούς, δηλαδή feedback του στυλ, δε μπαίνει, δε βγαίνει, δε χωράει, παραχωράει, χωράει και το κομοδίνο...
Αλλά ας μη μπω σε άλλες λεπτομέρειες. Με κάλεσε σπίτι του για ποτό και μπορώ να πω ότι ήταν καλύτερα από ότι περίμενα, δηλαδή το σπίτι ήταν καλόγουστο και καθαρό (εγώ περίμενα να βρω ενέσεις και προφυλακτικά στο πάτωμα και dildos στη κουζίνα). Αλλά όχι, ήταν μια χαρά. Παίξαμε για λίγο στο καναπέ και μετά έφυγα. Θα βγούμε το Σάββατο, οπότε θα ρωτήσω Αρκούδε για το μικρό straight ρόλο. Βασικά γυρνάει και straight και gay πορνό, δηλαδή ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Μου είπε ότι είναι όνειρο του να γυρίσει ταινία στην Ελλάδα. Του είπα ότι κανονίζεται το θέμα (σκέφτηκα όσα είπε ο Αρκούδος για τις θυσίες για την έβδομη τέχνη, αχ ρε Αρκούδε τι με βάζεις και κάνω)....
Σήμερα στη δουλειά συνάντησα τη γνωστή στρίγγλα συνάδελφο. Δε τη ξεμάλλιασα (ακόμη) αλλά κάθε φορά που τη βλέπω αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι...Δηλαδή άνθρωποι στριμένοι, που είναι πάντα με τη κακία στο στόμα...
Σήμερα το βράδυ με βλέπω να γυρνάω σπίτι και να δουλεύω. Έχει μαζευτεί πολύ δουλειά. Αχ αντί για γλέντια και γιορτές, δουλειά... Κατά βάθος είμαι του σπιτιού, γιατί μπορεί να είμαι ζωηρή αλλά δεν είμαι και της Αρχιεπισκοπής (βλέπε, ανωμαλάρα)

not work safe

Λοιπόν αφού ο Αρκούδος με παροτρύνει, θα ενδόσω στον τσοντοσκηνοθέτη.
Στο ραντεβού όμως θα σιγουρευτώ ότι δεν θα έχει κάμερα, κινητό με κάμερα, φορητή ή αφόρητη κάμερα. Μη πάθουμε και καμιά ζημιά. Είδατε τι έπαθε ο Fred Durst των Limp Bizkit που του χάκεψαν το κινητό και βγάλανε στο Internet φωτογραφίες και φιλμάκια που τράβηξε με το κινητό του κατά τη διάρκεια εχμ... παθιασμένου love making να το πω? Και οι κακές οι γλώσσες λένε ότι τον είχε μικρό, τι κακές γλώσσες δηλαδή που φαίνεται το πράγμα, δηλαδή δε φαίνεται... Μα με τι ασχολούμαι κοτζάμ κυρία. Ααα έλεγα ότι θα πάω στο ραντεβού με το Ryan απόψε. Για εσάς το κάνω βρε κουτά για να έχω να σας διηγηθώ κάτι αύριο.
Σε πολλά ξένα blogs όταν έχουν link σε site με ολίγον ακατάλληλο περιεχόμενο, συχνά έχουν την ένδειξη not work safe. Το σκέφτηκα αυτό όταν προχτές μου είπε μια φίλη μου ότι διάβαζε το blog μου στη δουλειά της και πέρασε προϊστάμενος από μπροστά και της είπε "τι κάθεσαι και βλέπεις? κολαράκια". Επ'αυτού έχω να πω τα εξής¨
1) Ελένη άλλαξε δουλειά. Ο προϊστάμενος είναι βλαχάρα.
2) Μήπως ήθελε να πάρει μάτι και αυτός?
3) Μπορείς να μετακομίσεις το μόνιτορ να βλέπει τοίχο.
Τα links με τον Fred Durst και τη φάση gamiculation δεν είναι work-safe.

Shopping and Fucking

Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με λιακάδα, μετά άρχισε να βρέχει και τελικά να χιονίζει. Είναι και αυτό μέσα στα ατού του να ζεις στην πολιτεία της Αμερικής στην οποία βρίσκομαι. Έχει φυσικά και άλλα πολλά πλεονεκτήματα η ξενιτιά, όπως πχ ότι περνάς δέκα ώρες σε ένα τεράστιο αγοραστικό κέντρο ψάχνοντας να βρείς ένα έξυπνο δώρο για φίλο που έχει γενέθλια αύριο. Και πάω εγώ να κάνω τα ψώνια μου ως άλλη Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, με ταγιέρ και γόβα στιλέτο (by the way, thanks Damsel for the Manolo link)και βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα σε εκατοντάδες στρουμπουλούς γελαδάρηδες να ψωνίζουν με το κιλό, στο ένα χέρι οι σακούλες με ψώνια και στο άλλο το χάρμπουργκερ, οι πατάτες και το βαρέλι Starbucks frappucino moccachino skim milk. Και όλες οι κυρίες με τα παπούτσια του τένις και make-up και κοσμήματα. Που πας κυρά μου έτσι ντυμένη, σε βγάλανε άρον άρον από το γήπεδο και σε βάψανε και σε βάλανε να ψωνίσεις; Άσε τις ατέλιωτες ουρές στον multiplex κινηματογράφο που βρίσκεται μέσα στο τεράστιο αγοραστικό κέντρο-πολιτεία. Για ταινία ήρθατε ή για το τελευταίο συσσίτιο εν καιρώ πολέμου. Και φυσικά δε μιλάμε για αναμονή για ταινία του Κουστουρίτσα, μιλάμε για ταινία με αυτοκίνητα που τρέχουν, εκρήξεις και λοιπές σαχλαμάρες. Και δε μου φτάνανε όλα αυτά, γυρνάω σπίτι και έχω μήνυμα στο τηλεφωνητή από το τσοντοσκηνοθέτη, να πάμε για ποτό λέει. Έχω κάνει πολλές θυσίες για την έβδομη τέχνη, αλλά έχω και τα όρια μου. Έρχομαι το Πάσχα Ελλάδα, αρχίστε να σοθβλίζετε αρνιά από τώρα.

niaou 

Saving Private Ryan

Χτες γνώρισα ένα σκηνοθέτη που το λέγανε Ryan. Τώρα τι ακριβώς σκηνοθετεί θα σας γελάσω. Όσες φορές τον ρώτησα αν έχει γυρίσει ταινίες ή σήριαλ ή ντοκυμαντέρ ή διαφημιστικά, χαμογελούσε και απαντούσε "δε μπορώ να πω". Τελικά αφού ήπιε δέκα σφηνάκια αποκαλύφθηκε ότι σκηνοθετούσε τσόντες. Μάζεψα τη τσάντα μου, τις γόβες μου και όπου φύγει φύγει. Μη γίνω και πορν σταρ, χωρίς καλά καλά να το καταλάβω.

Τα Σόδομα και τα Γόμορα

Και ερωτώ, γιατί οι άνθρωποι έχουν κακία μέσα τους και ζήλια?
Αυτό μου ήρθε τώρα γιατί παρατηρούσα μια στρίγγλα στη δουλειά να φωνάζει και να προσβάλλει μια συνάδελφο της.
Can't we all just get along?

Δεν ασχολούμαι με τα τραγικά σκάνδαλα των παπάδων. Ούτε με τα σκάνδαλα με τους δικαστικούς. Ούτε με το ότι η οικονομία μας δεν ήταν αυτό που νομίζαμε. Ούτε που όλοι στη τηλεόραση ξεκατινιάζονται. Ούτε που βουλιάζουμε αντί της εθνικής εξύψωσης. Ούτε που έχουμε χάσει τα μέτρα και τα σταθμά. Ούτε που είναι όλα κατάθλιψη και ντροπή.
Θέλω όραμα τώρα, με express delivery! Και δίνω μπουρμπουαρ ασύστολα γιατί είμαι μια κιουρία.

Μια από τα ίδια

Να πω ότι χθες ήταν παραγωγική ημέρα, θα σας πώ ψέματα.
Είχαμε ένα σωρό meetings και συζητήσεις επί συζητήσεων. Αλλά δε πρόλαβα να κάνω τίποτε άλλο. Γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα αμέσως. Στις τρεις το πρωί το τηλέφωνο με ξύπνησε αλλά ωσπού να το σηκώσω, το είχανε κλείσει. Ποιος άτιμος ήτανε? Φλογερός εραστής, μεθυσμένος, φίλος από Ελλάδα που ξέχασε τη διαφορά της ώρας? Ποιος ε, ποιος?

Σήμερα το πρωί μια συνάδελφος μου έκανε κήρυγμα για τα hydrogenated oils και ότι πρέπει να ψωνίζουμε μόνο προϊόντα που έχουν την ένδειξη NO HYDROGENATED OILS. Τι είναι πάλι αυτό βρε παιδιά; Μόδα των αμερικανών ή σημαντική πληροφορία που μου διέφυγε καθώς έπαιζα με τις Barbie μου?? Στο τέλος τι πρέπει να τρώμε επιτέλους?

Μια από τις αγαπημένες μου σειρές το Arrested Development δε πάει καλά με τις ακροαματικότητες και παρόλες τις καλές κριτικές και τα βραβεία, υπάρχει κίνδυνος να κοπεί.

Του αγοριού απέναντι

Σήμερα το πρωί έβρεχε και τώρα βγήκε ο ήλιος και κάνει ζέστη.
Τρελός καιρός.
Πήγα το πρωί στη δουλειά (ναι ναι ξέρω είναι Κυριακή, τι δουλειά έχω να είμαι στη δουλειά, αλλά ας όψεται η άτιμη κοινωνία που έχουμε σημαντικό meeting αύριο και εγώ είμαι ένα working girl). Πάω λοιπόν στον πρώτο όροφο να τυπώσω κάτι διαφάνειες και συναντάω ένα παλικάρι από άλλο team που επίσης έχει παρουσίαση με πελάτη αύριο. Αχ και εσύ εδώ Κυριακάτικα του λέω, ναι άστα μου λέει, τι να κάνουμε βρε παιδάκι μου υπομονή, του λέω, I hear you take it up the ass, μου λέει. Παρντόν??? Τι να απαντήσω τώρα, με έπιασαν και οι ντροπές. Τελικά αποδείχτηκε ότι έχουμε ένα κοινό γνωστό, ο οποίος όντως με είχε πάρει up the ass και του τα είχε διηγηθεί με το νι και με το σίγμα. Τελικά κανονίσαμε (με το παιδί στο πρώτο όροφο, όχι το φίλο του) να περάσει το βράδυ να δούμε τηλεόραση. Οπότε γύρισα από τη δουλειά να σιγυρίσω, να ετοιμαστώ και να φτιαχτώ. Τώρα όμως με έπιασε μια νύστα φοβερή, έκανα καφέ και είπα να γράψω εδώ μπας και ξυπνήσω. Και να δούμε πόση ώρα θα "δούμε τηλεόραση" απόψε γιατί το meeting αύριο αρχίζει στισ επτά.

Greek bloggers

Το τελευταίο καιρό βρίσκω όλο και πιο πολλά ελληνικά blogs.
Θυμάμαι πριν τρία χρόνια που τα μετρούσες στα δάχτυλα και τώρα γίνεται χαμός.

Έχει αρκετά και στο blogspot στη γειτονιά μου δηλαδή.

Να ένας ποδοσφαιρόφιλος.
Να ένας αρκούδος.
Να και ένας ομορφούλης.

Η οδύσσεια μιας ξεφωνημένης

Γεια σας,
ξεκινάω σήμερα αυτό το blog. Θα μπορούσε να λέγεται το μπλογκ μιας ξενιτεμένης, ή ακόμα καλύτερα το μπλογκ μιας ξεφωνημένης ξενιτεμένης. Με λένε Γιάννη αλλά μου αρέσει να με λένε Τζούλια. Και αν και είμαι μακριά από την πολυαγαπημένη μου πατρίδα την Ελλάδα, επιστρέφω συχνά. Γιατί η ζωή μακριά από τον ελληνικό αντρικό πληθυσμό είναι αφόρητη.
Επέστρεψα από Ελλάδα πριν μια εβδομάδα και ακόμη τα σημάδια από την επίσκεψη μου είναι έντονα (καλέ δεν εννοώ που δε μπορώ να κάτσω από το ξέσκισμα που μου έριξε ο Σάκης, για τα ψυχολογικά σημάδια εννοώ). Ας ελπίσουμε να μπορέσω να επιστρέψω Ελλάδα μόνιμα κάποια στιγμή.

Τέλος πάντων, πάω να δω φωτογραφίες του τέλειου άνδρα να ηρεμήσω.