Merry Christmas

Λατρεμένοι αναγνώστες, Merry Christmas και Χρόνια Πολλά.
Πολλά φιλιά και ευχές από τη γατούλα του σεξ!
Να περάσετε όμορφα και να θυμάστε: Τα παντζάρια είναι φίλοι μας!

Shame

Αυτή, λατρεμένοι αναγνώστες, είναι η Κάρλα η Μπρούνι, που φημολογείται ότι είναι η καινούργια ερωμένη του Σαρκοζί. Ώστε με αυτή με απατάει το Κοκουλίνι? Πόσες πίκρες ακόμα πρέπει να υποστώ? Πρώτα ο Νώντας με την Τσουτσουνέλα, μετά ο blueprintsoulis με την Τανίλα και τώρα ο Κοκουλίνι με τη στραβοκάνα πρώην μοντέλα και νυν τραγουδίστρια Μπρούνι (τι τραγουδίστρια δηλαδή, το νινί σέρνει καράβι, θα λέει στα Γαλλικά). Πρόσεχε καλά Κοκουλίνι, γιατί θα ειδοποιήσω τις φίλες μου τις Γαλλίδες ιερόδουλες και θα βγουν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν στα σχέδια σου να καταργήσεις το 35ωρο (τις είχες δει να διαμαρτύρονται μέχρι τώρα? όχι βέβαια, γιατί τις είχα παρακαλέσει προσωπικά να μη σου δημιουργήσουν πρόβλημα!)....

Κρίμα και πάλι κρίμα, και τώρα που αποδείχτηκε ότι είσαι και Ελληνικής καταγωγής (γιατί η θεία μου η Μελπομένη είχε τις αντιρήσεις της να παντρευτώ μη Έλληνα).....

Snow

Ξέρει κανείς κάποιο καφέ ή ζαχαροπλαστείο όπου άτομα άνω των 55 μπορούν να βρουν συντροφιά? Η Mrs Petrochilos, όπως ίσως θυμάστε, ετοιμάζεται να έρθει στην Ελλάδα την άνοιξη, και παραπονιέται ότι τα περισότερα καφέ είναι για νέους ενώ εκείνη θέλει ένα μέρος ήσυχο για ώριμους κυρίους και κυρίες. Και θυμόμουνα παλιά ένα ζαχαροπλαστείο στη Πλάκα που είχε και καταπληκτικό ρυζόγαλο και μιλφέιγ, αλλά έχει κλείσει και δεν ήξερα που να τη στείλω. Δεν ήθελα να της πω να πάει και στο Ζόναρς μετά την καταδικαστική κριτική του billzoukouli.

Αλλά τι πάει να ψάξει άντρα και αυτή η δόλια στην Ελλάδα? Άσε που άμα βρει κανένα, θα έχει το άγχος μη της τον φάει η Τανίλα. Εγώ από τότε που αποδέχτηκα την αποχή από το σεξ, ησύχασα. Και ναι μεν μπορεί τώρα να φτιάχνω κάθε βράδυ τέσσερα είδη κέικ και να λιώνω τα πατώματα από τη φασίνα, αλλά δεν έχω την ανησυχία μήπως μου φάει τον άντρα η Τανίλα.... Βέβαια δεν μου το είπε ξεκάθαρα η Mrs Petrochilos ότι ψάχνει για άντρα, αλλά αφού θέλει καφέ για ώριμους πελάτες, και επίσης θα κάνει πλαστικές και Botox πριν έρθει στην Ελλάδα... (γιατί? για να τη δουν στο τελωνείο πιο ανανεωμένη, I don't think so).

Όπως καταλάβατε, περάσαμε μαζί όλη την Κυριακή. Και όχι, δεν πήγα εκκλησία. Αλλά ήρθε μετά την εκκλησία και πήγαμε σε ένα εστιατόριο. Φυσικά με τη χιονοθύελα που είχε, εγώ κόντεψα να λυποθυμήσω από το φόβο μου. Το αυτοκίνητο γλυστρούσε στα χιόνια και η Mrs Petrochilos ενώ μου εξιστορούσε για τη δύναμη της Φιλοκαλίας γυρνούσε να με κοιτάει στα μάτια (κοίτα καλέ μπροστά σου που κάνουμε πατινάζ με το αυτοκίνητο). Όταν φτάσαμε στο εστιατόριο, πάρκαρε στο πάρκινγκ όπου δεν είχαν καθαρίσει παντού και για να μπούμε μέσα ήταν "κράτα με να σε κρατώ, να τσουλίσω με το ποπό" Μπήκαμε μέσα και ενώ θα προτιμούσα να έμενα εκεί (είχε και τζάκι) μέχρι τον Απρίλη, έπρεπε σε κάποια στιγμή να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, και δώστου πάλι πατινάζ και χιόνια και κρύο....

Relationships

Wondering

Thoughts

Στη δουλειά γίνεται πανικός και η στρίγγλα έχει πάλι τα νεύρα της. Σήμερα το πρωί μας ανακοίνωσε ότι το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ φέτος θα είναι μισή ώρα και όχι 2 ώρες όπως παλαιότερα, λόγω φόρτου εργασίας. Λες και είχα όρεξη να στριμωχτώ σε ένα δωματιάκι με όλους τους συναδέλφους και να τρώμε κουλουράκια και να λέμε βεβιασμένα αστεία και όλοι να κοιτάνε τα ρολόγια τους νευρικά. Άσε που φέρνει ο καθένας το κάτιτις του (κουλουράκια, κέικ κλπ) και έχουμε κάτι άτομα στο γραφείο για τα οποία έχω τις αμφιβολίες μου πόσο καθαρές είναι οι κουζίνες τους. Αν κιόλας επιμένει κάποιος να δοκιμάσει η στρίγγλα ειδικά τα κουλουράκια, είναι δεδομένο ότι τα κουλουράκια έχουν ποντικοφάρμακο.
Και θα μου πείτε τώρα τι κάθομαι και σας λέω για κουλουράκια και συνταγές? Μα τι να σας πω λατρεμένοι αναγνώστες? Για την αποχή από το σεξ? Ή για την Mrs Petrochilos η οποία με παίρνει τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά τη μία να πάμε για καφέ, την άλλη για ψώνια.... Δέχτηκα πάλι να βγούμε την Παρασκευή και να πάμε σε μια χορωδία (όχι Τρικάλων) που τραγουδάνε κάτι Χριστουγεννιάτικα, τι να κάνω και εγώ, δε μπορώ να της λέω συνέχεια όχι.. Άσε που στο διαφημιστικό είδα στη χορωδία κάτι καυτά τεκνά, οπότε ίσως πάω μετά μπακστέιτζ και ξεβρακώσω κανένα (τι λέω Θέε μου πάλι με το στερητικό το σύνδρομο)...
Ευτυχώς ξαναγύρισε ο billzoukoulis και έχω και μία ενημέρωση για τα ελληνικά δρώμενα. Και μια και είπα για τα ελληνικά δρώμενα, θέλω να εκφράσω την αγανάκτηση μου. Όντως υπάρχει μεγάλη ακρίβεια στην Ελλάδα και είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα κανείς με ένα χαμηλό μισθό κλπ, αλλά μου τσακίζει τα νεύρα όταν τα κανάλια σε κάθε γιορτή αρχίζουν 2-3 βδομάδες πριν τα ρεπορτάζ για τη τιμή της γαλοπούλας και του αρνιού και τις συνεντεύξεις με ηλικιωμένους που λένε "είναι απλησίαστα, φέτος δε θα φάμε κρέας, θα είναι άδειο το γιορτινό τραπέζι, θα κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι, θα βράσουμε πέτρες κλπ" Ακόμα και το χιούμορ της ελληνικής επιθεώρησης είναι πάντα αυτό του δεν έχουμε να φάμε, άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια. And I repeat, δε λέω ότι δεν υπάρχει εξαθλίωση και φτώχεια, αλλά αυτό το παράπονο του "δεν έχουμε να φάμε" έχει ποτίσει το DNA του Έλληνα και βλέπεις νέα παιδιά να βγαίνουν έξω κάθε βράδυ και να γλεντάνε, και όταν τους λες πως περνάς, σου λένε "άστα φίλε, δύσκολα" (και να σημειώσω περικαλώ ότι για το μέσο Αμερικάνο οι καθημερινές έξοδοι σε καφέ και κλαμπ είναι όνειρο θερινής νυκτός).
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε την κοινωνική ανάλυση... Χθες πέρασα από το παγωτατζίδικο που δούλεύε ο Νώντας και έριξα ένα γρήγορο βλέμα αλλά δεν ήταν μέσα, ίσως να ισχύουν οι φήμες ότι τον έδιωξαν...

Dick Tricks

Τώρα που έρχονται γιορτές δε ξέρει κανείς τι δώρο να πάει σε συγγενείς και γνωστούς. Τι δώρο να πάρει κανείς στη θεία Μαρίκα, ή στο θείο Πελοπίδα, ή στο μικρό Νικολάκη.
Μην αγχώνεστε άλλο λατρεμένοι αναγνώστες, γιατί και γιαυτό σας έχω λύση.
Αγοράστε ένα βιβλίο χρήσιμο που θα τους μείνει αξέχαστο, που θα στολίζει τη βιβλιοθήκη, το σαλόνι αλλά γιατί όχι και την κουζίνα. Ένα βιβλίο για όλη την οικογένεια, το Dick Tricks.

Μάθε και εσύ πως να κάνεις το τσουτσούνι σου να μοιάζει στον πύργο του Άιφελ,


ή να μοιάζει με χάμπουργκερ,


ή με ρολόι


και τόσα άλλα, πχ ελέφαντα, μπαούλο, τσαγιέρα.... Οι οικογενειακές γιορτές δε θα είναι ποτέ πια όπως παλιά....

Oprah (η έλειψη σεξ με βάρεσε κατακέφαλα)

Τον καιρό που τα είχα με τον Πρόβατο, τα δύσκολα εκείνα χρόνια, όπως γνωρίζετε λατρεμένοι αναγνώστες, ο Πρόβατος με κακοποιούσε, ήταν βάναυσος και με κατηγορούσε ότι τάχα μου τον απατούσα (λόγω της παθολογικής του ζήλειας και της νοσηρής φαντασίας του). Μια μέρα λοιπόν, το πρωί που είχε ξυπνήσει και πριν πάει στη δουλειά, ενώ έτρωγε το πρωινό που του είχα ετοιμάσει (δέκα είδη σπιτικής μαρμελάδας, τρία είδη τυριών Μετσόβου και Τρόμσο Νορβηγίας, ψωμί σπιτικό, τσουρέκι σπιτικό, ομελέτα από την κότα του κήπου, πορτοκαλάδα από τα πορτοκάλια του κήπου) αποφάσισα να του διαβάσω κάποια από τα ποιήματα που είχα γράψει (γιατί όπως γνωρίζετε είμαι άνθρωπος των τεχνών και των γραμμάτων). Εκεί λοιπόν που άρχισα να απαγγέλω το ποίημα "Το φιλί του Αιγαίου" ο Πρόβατος σηκώθηκε επάνω και εκνευρισμένος φώναξε "Τι μαλακίες είναι αυτές, κοίταξε όταν θα γυρίσω από τη δουλειά να έχεις σιδερώσει όλα τα πουκάμισα και να έχεις φτιάξει γιουβαρλάκια γιατί αλλιώς θα δεις τον ουρανό σφοντύλι.¨Και με τα λόγια αυτά έκλεισε τη πόρτα δυνατά φεύγοντας. Έμεινα να κοιτάζω το λεύκωμα με τα ποιήματα μου. Λίγο αργότερα και ενώ σιδέρωνα, είδα στην τηλεόραση την Όπρα (είχαμε δορυφορική γιατί παρ'όλες τις στερήσεις η ψυχαγωγία ήταν πάντα νούμερο 1 πράιόριτι). Βλέπω λοιπόν την Όπρα να μιλάει για το σεβασμό στις σχέσεις των ανθρώπων και ξαφνικά διαπιστώνω ότι η Όπρα γυρνάει προς την κάμερα και κοιτώντας με λέει "he doesn't love you girl! He is abusing you!" Ένιωσα ρίγος και συγκίνηση, η Όπρα μου μιλούσε, αποκλειστικά σε μένα, και ενώ εκείνη μού έλεγε αυτό που ήξερα από καιρό, είχα μείνει να τη κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια μπροστά στη σιδερώστρα με τα πουκάμισα ενώ μέσα σιγοβράζανε τα γιουβαρλάκια.

Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που η Όπρα επικοινώνησε μαζί μου. Αλλά όχι η τελευταία. Συχνά πυκνά μου στέλνει μηνύματα μέσω των εκπομπών της. Μερικές φορές είναι απλά μια χειρονομία, ένα κλείσιμο στο μάτι, ένα "yes" σε μια ερώτηση που της απευθύνω μέσα από το γυαλί. Τις προάλλες για παράδειγμα, ήμουνα στο τσακ να πάρω τηλέφωνο τον εστιάτορα, και η Όπρα στο άσχετο και ενώ καλεσμένος της ήταν ένας γερουσιαστής, ξαφνικά είπε "don't do it girl" και έκλεισε το μάτι. Και φυσικά δε πήρα τηλέφωνο. Αυτό είναι ένα μόνο από τα χιλιάδες που θα μπορούσα να σας πω για την Όπρα. I obey as you command, Oprah, Goddess of Love!

Baby talk

Σήμερα έκανα το μεγάλο λάθος να βγω με μια Ελληνίδα που είχα γνωρίσει σε άλλη συνάντηση, και το αγόρι της. Λόγω της νοσταλγίας μου για τη λατρεμένη πατρίδα επιθυμούσα και εγώ την επαφή με τους συμπατριώτες μου. Τι το ήθελα, αφού τώρα που απέχω από το σεξ, τα νεύρα μου δεν είναι και στην καλύτερη των καταστάσεων.
Και πάω στο καφενείο και έρχεται ύστερα από λίγο η κοπέλα. "άργησα, δεν άργησα? Το παπίνι μου ψάχνει να παρκάρει και θα έρθει να μας βρει."
-"Το ποιο?"
-"Το παπίνι μου.... ααα έτσι λέω εγώ το αγόρι μου"
(Έλα Παναγία μου τι άλλο θα ακούσουμε.)
"Πως τον λένε κανονικά?" ρώτησα μπας και είναι το όνομα του Πάπιος, αλλά όχι, Βαγγέλη τον λένε (και το επίθετο επίσης καμία σχέση).
Εμφανίζεται μετά από λίγη ώρα και ο τύπος ο οποίος ήτο σε στυλ παιδοβούβαλο, δύο μέτρα με κοιλίτσα και τριχωτός.
"Αχ έλα παπίνι μου" λέει εκείνη.
Ε όχι, δηλαδή έλεος! Θα κάνω εμετό! Εγώ είμαι υπέρ των υποκοριστικών και των αναφορών σε ζώα, αλλά πριβέ παιδιά! Και εγώ είμαι γατούλα του σεξ αλλά δε πάω στο άσχετο να λέω σε κόσμο "γεια σας είμαι γατούλα" (αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, εκείνο το βράδυ στο τραπέζι με τους φαντάρους..... τέλος πάντων, δεν είναι αυτό τώρα το θέμα μας, αλλά το ότι δε μπορώ να βλέπω τον υπερβούβαλο να λέει, γεια σου είμαι το παπίνι της Ελένης...).
Αλλά δεν έφτανε αυτό. Σε λίγο άρχισε η συζήτηση για το τι θα παραγγείλουν. Και ξαφνικά η κοπέλα άρχισε να μιλάει σα μωρό!
"Αχ ζε ξέρω τι σέλω παπίνι" του έλεγε και αυτός τη φιλούσε!
"Τι έπαθες καλέ, είχες πάει στον οδοντίατρο και έπιασε η ένεση ετεροχρονισμένα και παρέλυσε το σαγόνι σου?"
"Όχι καλέ, γιατί?"
"Μα γιατί μιλάς σα μωρό?"
"Αφού είμαι μωλό, δεν είμαι μωλό παπίνι?
"Καλέ τι μωλό, και ρωτάς και το παπίνι, 36 χρονων γαϊδούρα είσαι!"
"36 είσαι? Αφού μου είπες 31" πετάχτηκε το παπίνι. (Ωχ τους διέλυσα τη σχέση, μου φαίνεται)
"Τι μαλακίες λες μωρή, 31 είμαι" απάντησε εκείνη και παραδόξως της έφυγε το μωρουδιακό στην ομιλία. Αλλά δε κράτησε πολύ.
"Παπίνι, ζε ξέρω τι σέλω, τι να πάρω?"
Η υπόλοιπη συνάντηση μας κύλησε με αυτή να μιλάει μωρουδιακά, το παπίνι να ξύνει τους όρχεις του και να κοιτάει το κινητό του κάθε ένα λεπτό, και εγώ να κόβω φλέβες.
Γύρισα σπίτι με τα νεύρα μου τσατάλια. Ούτε σεξ, ούτε εξόδους, ούτε παρέες! Νηστεία και προσευχή! Τώρα βέβαια για νηστεία δε ξέρω ακόμη, ίσως από την άλλη εβδομάδα γιατί στην επιστροφή πήρα μια τούρτα με φράουλες....

Overtime

Όταν κάποιος κάνει αποχή από το σεξ και είναι στη παγωμένη (κυριολεκτικά αυτή τη φορά) ξενιτιά, περνάει τις ώρες του στο Youtube σα βλάκας.
Στο παρακάτω βίντεο λυπάμαι την κυριούλα η οποία φοβάται τον τηλεθατή....

Show must go on

Η μετακίνηση μου πάνω στους πάγους είναι τέτοια που όταν γυρνάω σπίτι είναι όλοι οι μυς του σώματος μου πιασμένοι (επειδή πρέπει να περπατάς αργά και σταθερά με μικρά βήματα για να μη γλυστρίσεις στα παγωμένα πεζοδρόμια). Τέτοια σωματική κούραση δεν είχα ούτε το καιρό που τα είχα με τον Πρόβατο και με έβαζε να του κεντάω το μονόγραμα στα σώβρακα και να του τα σιδερώνω τρεις φορές πριν τα φορέσει. Αλλά μας λένε οι μετεωρολόγοι ότι θα ζεστάνει λίγο από την Παρασκευή-μακάρι!!!!

Όπως σας είπα πήγα στην εκπομπή του Δόκτωρα Φλάντζα στον Τηλεμπούφο, Καφές με το Φλάντζα. Κατά τη διάρκεια των διαφημιστικών μηνυμάτων έφαγα ένα κομάτι από την πιατέλα με το κέικ που ήταν μπροστά στους καλεσμένους δίπλα στα λουλούδια. Είδα το Δόκτωρα τρομοκρατημένο να με ρωτάει αν έφαγα από το κέικ, και μόλις του είπα "ναι και ήταν νοστιμότατο", απελπισμένος φώναζε "όχι όχι, μα το κέικ ήταν ψεύτικο, ήταν στοιχείο του ντεκόρ". Στο σημείο αυτό ανησύχησα, κυρίως γιατί εκτός από κέικ είχα φάει και ένα κομάτι από τη τούρτα πάνω στο πιάνο και φοβόμουν να ρωτήσω αν και αυτή η τούρτα ήταν ψεύτικη. Τελικά όμως ο Δόκτωρας όντας δόκτωρας σωστός και έμπειρος, μου έδωσε ένα εμετικό και έτσι μετά την εκπομπή έγινα περδίκι. Δόκτωρα σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να μου πάρετε συνέντευξη, αλλά και να μου σώσετε τη ζωή!

More Snow

Τα χιόνια συνεχίζονται, όπως και το τσουχτερό κρύο.
Το πρωί η Τρελοκοτσιδού ήρθε στο γραφείο και μας ανακοίνωσε ότι της κόπηκε το ρεύμα σπίτι της και είχε έρθει στη δουλειά χωρίς να κάνει ντους γιατί δεν είχε ζεστό νερό. Κατά τη διάρκεια της ημέρας προσέγγιζε διάφορους συναδέλφους και κάποια στιγμή και εμένα, και σηκώνοντας το χέρι της έλεγε "δεν έχω κάνει ντους σήμερα, δε ξέρω αν μπορείς να το καταλάβεις" Κάτσε χρυσή μου, πάρε την αμασχάλη σου από μπροστά μου, που θες να κάνουμε και συζήτηση επί της απλυσιάς σου. Η στρίγγλα ήρθε στη δουλειά φορώντας κάτι ακουστικά που κρατάνε τα αυτιά ζεστά, ήταν σα μεταλλαγμένο κουνέλι. Νομίζω ότι οι χιονοθύελλες έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε ήδη βεβαρυμένες περιπτώσεις που αποτελούν το κοινωνικό μου περίγυρο. Τέλος πάντων, με τόση δουλειά, με τόσο κρύο, με τόση αποχή από το σεξ, πόσο να αντέξει κανείς....(λατρεμένοι αναγνώστες, μου γράψατε πόσο ζηλεύετε με τα χιόνια, trust me! δεν είναι να ζηλεέυετε, άλλο να είσαι σε ένα σαλέ στην αγκαλιά του Κρις Μελόνι και να βλέπεις τα χιόνια από το παράθυρο παραμονές Χριστουγέννων, εκεί συμφωνώ, είναι πανέμορφα, αλλά άλλο να τρέμει το φυλοκάρδι σου μη γλυστρίσεις στο πάγο και στη γλίντζα, να περιμένεις μπας και εμφανιστεί ποτέ το λεωφορείο μετά από ώρες, να γίνεται χαμός στους δρόμους από τα αυτοκίνητα που γλυστράνε, να έχει παντού λάσπες, να είναι τα ψώνια βάσανο, χάλια, χάλια, χάλια.....
Πάω να συνεχίσω να πλέκω και μετά θα βγω έξω να παίξω με το χιονοπέος....

Υ.Γ. Την Τετάρτη ο λατρεμένος Δόκτωρας Φλάντζας με κάλεσε και θα πάω για συνέντευξη στην εκπομπή του "Καφές με το Φλάντζα" στον Τηλεμπούφο-stay tuned!

Let it snow

Λατρεμένοι αναγνώστες, δε μπορείτε να φανταστείτε τι κρύο και τι χιόνι φάγαμε αυτό το Σαββατοκύριακο.
Και εγώ ζώντας εντελώς στον κόσμο μου (της μοναξιάς και της αποχής από το σεξ) δεν είχα ακούσει κάποιο μετεωρολογικό δελτίο και το Σάββατο το πρωί σηκώθηκα με τσαχπινιά και μπρίο να πάω στο κέντρο για ψώνια. Παρατήρησα ότι είχε ένα κρυουλάκι, αλλά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία. Μπήκα μέσα σε ένα αγοραστικό, πήγα για ρούχα, πήγα για βιβλία, πήγα για καφέ, πήγα γενικώς και ήρθα, και βγαίνοντας έξω μετά από ώρες, τι να δω? Σα να με είχανε κάνει τηλεμεταφορά στη Σιβηρία. Το χιόνι έπεφτε πυκνό. όσες ώρες ήμουν μέσα και δεν έβλεπα και τι γινότανε, το είχε στρώσει κιόλας, γινότανε χαμός από κίνηση και πολλά λεωφορεία είχαν διακόψει τα δρομολόγια. Μη σας τα πολυλογώ με τα χίλια ζόρια έφτασα σπίτι, όπου άναψα καλοριφέρ στο φουλ και προετοιμάστηκα για το παγετό. Και δε μου έφταναν όλα αυτά, χτυπάει το κουδούνι και ήτανε το φίδι το κολοβό, η Τσουτσουνέλα, η οποία ήρθε να δανειστεί κουβέρτες γιατί κρύωνε λέει. Φαίνεται με όσους δεσμευμένους το κάνει, το κάνουνε μόνο σε σεντόνια. Πήγα να της φέρω μια κουβέρτα και φυσικά αυτή βρήκε την ευκαιρία να μπει μέσα και να κάτσει κιόλας στο σαλόνι. Θα φτιάξεις καφέ? μου λέει η τσούχτρα, τι να κάνω της έφτιαξα και καφέ (δεν είχα και ποντικοφάρμακο να ρίξω) και άρχισε πάλι τα κλαψουρίσματα ("μια φιλία σα τη δική μας είναι κρίμα να καταστραφεί" κλπ) Μετά άρχισε ένα δακρύβρεχτο μονόπρακτο για το πως πέρασε μόνη της εντελώς το Thanksgiving και της αξίζει αυτή η τιμωρία γιατί έφταιξε, αλλά θέλει να επανορθώσει....Την είχε πιάσει λογοδιάρροια και δεν είχα δικαιολογία να τη διώξω, τι να της πω, ότι έχω να πάω κάπου μέσα στη χιονοθύελα, ή ότι περιμένω επισκέψεις... Κάθε τόσο κοίταγε από το παράθυρο και έλεγε "πω πω τι πάθαμε, καλέ τι χιόνι είναι αυτό, τι παγωνιά, και δεν έχουμε και έναν άντρα στην πολυκατοικία αν μας τύχει κάτι..." (Στο τσακ ήμουνα να της πω, ναι τι κρίμα δεν έχουμε και κανένα παντρεμένο να του κλείσεις το σπίτι, αλλά κρατήθηκα για να μην αρχίσει πάλι τις κλαψούρες.) Επίσης κάθε τόσο μου έλεγε "έκανα ένα λάθος, αλλά και εσύ δές το ανθρώπινα" (δηλαδή τόσο καιρό το βλέπω κατσικίσια??).
Τη Κυριακή το χιόνι συνεχίστηκε. Από το παράθυρο μου βλέπω ένα πολύ παχύ χαλί από χιόνι στο δρόμο, χιονανθρώπους, τα αυτοκίνητα έχουν κρυφτεί κάτω από τα χιόνια, όλα είναι άσπρα.... Οι γείτονες έχουν βγει με τα φτυάρια και καθαρίζουν. Πήγα και στην υπερήλικη από πάνω (τη διπλανή της Τσουτσουνέλας) να δω μήπως θέλει τίποτε (ελπίζοντας να μη μου πει, ναι πεθύμησα ντολμάδες πχ) αλλά ευτυχώς ήτανε μια χαρά και δε χρειαζότανε τίποτε. Να δω πως θα πάω στη δουλειά... (Η στρίγγλα, η καλή μου, έστειλε email κυριακάτικα να μας πει ότι δουλεύουμε κανονικά τη Δευτέρα.....) Πάω να πλέξω γάντια και πουλόβερ... Φιλάκια!

say what?

Έχω βαρεθεί να ακούω ότι οι Αμερικάνοι είναι χαζοί ή αγεωγράφητοι, πήγε η Kellie Pickler που είχε συμμετάσχει στο προπέρσινο American Idol σε τηλεπαιχνίδι, και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι όλα είναι συκοφαντίες....

Yes again

Λοιπόν η Mrs Petrochilos δε θέλει τελικά να μάθει κλαρίνο. μάλλον νιώθει μοναξιά και βρήκε στο πρόσωπο μου μια αδελφή ψυχή (no jokes please)! Μου είπε κιόλας πόσο χάρηκε που βγήκαμε για καφέ, και πως ανυπομονεί να πάει στην Ελλάδα το καλοκαίρι μετά από 12 χρόνια! Η καημένη έχει κανονίσει και να κάνει το τρίτο της λίφτιγκ την άνοιξη για να πάει ανανεωμένη (τώρα βέβαια μπορεί να της πάει το χαμόγελο στο σβέρκο και το ρουθούνι στο κούτελο έτσι όπως έχει τραβηχτεί αλλά τέλος πάντων).
Εγώ προτιμώ να μιλάμε αγγλικά γιατί τα ελληνικά της είναι λίγο περίεργα και δε ξέρω αν καταλαβαίνει πάντα τι της λέω (και ούτε εγώ καταλαβαίνω πάντα τι μου λέει). Εκείνη όμως επιμένει ότι πρέπει να μιλάμε Ελληνικά να τιμάμε την πατρίδα μας. Έτσι έμαθα ότι με τον άντρα της το μακαρίτη είχανε "μουνογαμική" σχέση, ότι όλοι αγαπούσαν τον παπά της εκκλησίας που πέθανε πριν τρία χρόνια γιατί ήταν καλουτσυνάτος (sic) και παρδαλός (αυτό τώρα να το σχολιάσω?) και ότι η ελληνική κοινότητα είναι πολύ χαριστική (όπως λέμε χαριστική βολή).
Μου εξήγησε ότι έχει δουλέψει σκληρά στη ζωή της τονίζοντας "αυτά τα πόδια που βλέπεις έχουν φάει πολλές κλωτσιές" (τώρα τι δουλειά έκανε, ποδοσφαιριστής ήτανε?)....


Τέλος πάντων, γύρισα στο άδειο σπίτι και έφτιαξα τσάι και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση να κάνω ζάπινγκ. Η αποχή από το σεξ μού παρουσιάζει μια νέα πραγματικότητα, αυτή της τρίτης ηλικίας....

Crisis Prevention

Στη δουλειά εδώ και δύο μήνες έχει έρθει μια κοπέλα, την οποία θα ονομάσουμε τρελοκοτσιδού. Ο λόγος φυσικά ότι παρόλο που είναι 35 χρονών, έχει τα μαλλιά της μαζεμένα σε δύο κοτσίδες (μία δεξιά και μια αριστερά) και όλο αυτό το καιρό κανείς δεν την έχει δει με τα μαλλιά ελεύθερα. Η τρελοκοτσιδού λοιπόν σήμερα σε ένα μίτινγκ που είχαμε στη δουλειά, ούσα αφελής (κουτό κορίτσι) ρώτησε τη στρίγγλα αν είναι παντρεμένη. Η στρίγγλα όμως έχει πάρει διαζύγιο και μιλάει με τα χειρότερα για τον άντρα της. Επίσης δε επιτρέπεται να τον αναφέρουμε ποτέ. Η στρίγγλα λοιπόν με το που ακούει την ερώτηση αρχίζει ένα τικ σα του Μητσοτάκη με τον ώμο, και απαντάει "όχι, χωρισμένη." Η τρελοκοτσιδού συνεχίζει "ααα κρίμα, πόσο καιρό χωρισμένη". Στο σημείο αυτό η στρίγγλα άρχισε να έχει σπασμούς, να αφρίζει και το μάτι της να ανοιγοκλείνει. Βγήκα από την αίθουσα γρήγορα ότι τάχα μου πάω στην τουαλέτα και πήρα τηλέφωνο τη ρεσεψιονίστ του επάνω ορόφου και στα γρήγορα της είπα να κατέβει (houston we have a problem). Η ρεσεψιονίστ κατέβηκε αμέσως και μπήκε στην αίθουσα του μίτινγκ τάχα μου να δει μήπως ξέχασε τη τσάντα της εκεί και γυρνώντας στη στρίγγλα της είπε "καλά ε, από τότε που άρχισες τη διαίτα (χάπια παίρνει αλλά τέλος πάντων) έχεις γίνει ένα τοπ μόντελ". Είχε ξεπεραστεί η κρίση, η στρίγγλα άρχισε να παίρνει πάλι χρώμα, οι σπασμοί αραιώσανε, η τρελοκοτσιδού γύρισε πίσω στο γραφείο της και αποφεύχθηκε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση μου μια αιματοχυσία.
Lesson Learned: Το κλειδί αντιμετώπισης καταστροφών: Πρόληψη και άμεση επέμβαση!

On other news, κανόνισα με την Mrs Petrochilos να πάμε στα μαγαζιά αύριο που θέλει να τη βοηθήσω να πάρει δώρο στην ανιψιά της (αισθάνθηκα άσχημα να της λέω συνέχεια όχι, επίσης θα μου δοθεί και η ευκαιρία να δω τι θέλει πια, αν και πιστεύω ότι απλά νιώθει μοναξιά, εκτός αν έχει μάθει το ταλέντο μου στο κλαρίνο και θέλει να της μάθω τα μυστικά της δουλειάς τώρα που είναι χήρα).

Μουσικο διαλειμμα κουλτουρας και πχιοτητας

Όταν σας πιάνει μια κατάθλιψη, μια μελαγχολία, μια απόγνωση, μη βάζετε κάτω το κεφάλι. Δείτε πχιοτικά ελληνικά βίντεο κλιπ από τραγούδια μπριόζικα αλλά και βαθυστόχαστα (viewer discretion advised):

Yes

Στο site Flocks μπορείς να παραγγείλεις ένα πουλόβερ, μια φλοκάτη και άλλα προϊόντα από αγνό παρθένο μαλλί και σου στέλνουν και ένα ¨διαβατήριο" με τη φωτογραφία του προβάτου (ή των προβάτων) που έδωσαν το μαλλί για να πλεχτεί αυτό που παρήγγειλες. Είναι, λέει, ένας τρόπος να δείξεις σεβασμό στη φύση και στις πρώτες ύλες της. Έτσι πριν χρόνια είδα για πρώτη φορά φωτογραφία του Πρόβατου όταν είχα αγοράσει μια κουβέρτα.



Και μια και είπα για τον Πρόβατο, αυτό το Σαββατοκύριακο είδα τις δύο ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει ο Πρόβατος τη δεκαετία του 80,
το Ζιγκολό της Αθήνας (παραγωγή του 1982)

και το Σαλονικιό (1985)

Αχ, αξέχαστες επιτυχίες! Κρίμα που εγκατέλειψε τον κινηματογράφο....

On other news: Η Mrs Petrochilos έφερε και αυτή τάπερ με φαγητά από το δίκο της δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών. Όχι άλλη γαλοπούλα!!! Ευτυχώς έφτιαξε και μπακλαβά και μηλόπιτα οπότε έχουμε μια ποικιλία στα επιδόρπια. Μου είπε πάλι να πάμε εκκλησία τη Κυριακή, και της είπα όχι και πήρε μια έκφραση σα να την έσφαζα. Νομίζω ότι έχει βαλθεί να με εντάξει στους κόλπους της εκκλησίας.....

Thanksgiving

Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, καλά που υπάρχει και το ετήσιο Thanksgiving σε αυτή τη χώρα, γιατί αλλιώς η αποχή από το σεξ θα ήταν ολοκληρωτική.
Πήγα, όπως σας είπα, στο ζευγάρι των Αμερικάνων που με είχαν καλέσει και πέρσι. Τους πήγα ένα ταψί από τη διάσημη σπανακόπιτα μου, για να μη πάω με άδεια χέρια, αλλά και για να μάθουν τι εστί μαγειρική. Είχαν καλέσει ένα σωρό κόσμο πάλι. Με το που μπήκα, έκανα μια διερευνητική αυτοψία του χώρου για να δω ποιος είχε έρθει, και κυρίως αν ήταν εκεί ο Έλληνας φοιτητής που είχα γνωρίσει πέρσι. Είδα Γιαπωνέζους, Κινέζους, Αμερικάνους, αλλά Έλληνας γιοκ. Γύρισα στην οικοδέσποινα και της είπα ότι έχει μαζέψει πάλι πολυπολιτισμική ομάδα. Και εκείνη μου είπε ότι είχε καλέσει και τον Έλληνα φοιτητή από πέρσι και τον περιμένανε από στιγμή σε στιγμή. Όμως η ώρα περνούσε και ο Έλληνας δεν φαινόταν.

Καθίσαμε στο τραπέζι και άρχισε το ηλίθιο και εξευτελιστικό τελετουργικό να πηγαίνουμε από τον ένα στον άλλο και να λέμε για ποια πράγματα είμαστε ευγνώμονες. Οι Αμερικάνοι άρχισαν πάλι για τη παρέα και τη φιλία, ένας κάτι είπε για τους στρατιώτες στο Ιράκ, δεν άκουσα τι ακριβώς γιατί κοίταζα τη γαλοπούλα, μια Κινέζα είπε για τη καλή βαθμολογία της στο πανεπιστήμιο (μα τι σπασικλάκι) και ένας άλλος για το νέο iphone. Εγώ φυσικά είχα προετοιμάσει τη σύντομη ομιλία μου (ίδια με κάθε χρονιά) και είπα I am thankful for my friends and this special day. Το ξέρω λατρεμένοι αναγνώστες ότι είναι μπλιαχ, αλλά τι να έλεγα, I am thankful that Nontas keratose me with Tsoutsounela, ή I am thankful that Tanila is trying to steal blueprintsouli away from me. Δε γινόταν να τα πω αυτά τα παράπονα μου, γιατί δε ξέρουν και τους πρωταγωνιστές και θα έπαιρνε ώρα να εξηγήσω και θα κρύωνε και η γαλοπούλα. Την γαλοπούλα την έκοψε ο Αμερικάνος οικοδεσπότης ο οποίος μας τόνισε ότι ήταν η μακαρίτισα ελευθέρας βοσκής. Βέβαια έμοιαζε περισσότερο με βούβαλο παρά με γαλοπούλα, καθότι θα ήταν καμιά 30 κιλά. Φάγαμε σα βόδια, και η συζήτηση κύλησε σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος και κουτσομπολιών. Μετά φέρανε και τα γλυκά (pumpkin pie, cherry pie και παγωτό) και φάγαμε και από αυτά και σκάσαμε.

Έπειτα καθήσαμε όλοι γύρω από το τζάκι (εμένα κόντεψε να με πάρει ο ύπνος από το πολύ φαγητό). Και εκεί που έπινα σόδα και βογγούσα, ακούσαμε το κουδούνι. Ήταν ο Έλληνας φοιτητής! Μπήκε μέσα και ζήτησε συγγνώμη για τη καθυστέρηση (μόνο τέσσερις ώρες είχε αργήσει) αλλά είχε λέει στη τηλεόραση το Thanksgiving Parade (μια παρέλαση με μπαλόνια και αερόστατα στη Νέα Υόρκη που ούτε τα μικρά παιδιά δε μπορούν να δουν πάνω από πέντε λεπτά) και κάθησε να το δει. Όταν έγιναν οι συστάσεις, και η οικοδέσποινα τον ρώτησε αν με θυμάται από πέρσι, εκείνος χαμογέλασε και είπε yes of course. Αχ τζέντλεμαν είναι, σκέφτηκα. Όμως μετά από λίγο και ενώ η οικοδέσποινα πήγε να του βάλει κάτι να φάει, εκείνος ήρθε δίπλα μου και στα Ελληνικά μου είπε "Τι κάνεις βρε καριολίτσα? Χαθήκαμε, δεν είχα και το τηλέφωνο σου." Καριολίτσα??? Καριολίτσααααα? Κράτησα τη ψυχραιμία μου, και χαμογελώντας του απάντησα ότι όντως χαθήκαμε. "Καλά, δε το συζητώ, μετά από εδώ θα πάμε σπίτι σου" μου είπε και έκλεισε το μάτι. Φυσικά αναστατώθηκα, δεν ήξερα τι να πω , η οικοδέσποινα του έφερε ένα πιάτο το οποίο εκείνος το καταβρόχθισε (μα γιατί πέφτω πάνω σε πεινασμένους?). Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη Χίλαρυ και αν θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά εγώ δεν είχα την αυτοσυγκέντρωση να συμμετάσχω. Φεύγοντας, η οικοδέσποινα μου έδωσε τάπερ με φαγητό και ο φοιτητής προσφέρθηκε να με πάει με το αυτοκίνητο του, deja-vu δηλαδή του περσινού.
Φτάσαμε σπίτι και ο φοιτητής τώρα με την άνεση του παλιού προσπέρασε τα προκαταρκτικά (του είπα να πιούμε καφέ στο σαλόνι αλλά δε με άκουσε) και με συνοπτικές διαδικασίες με πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Η αλήθεια είναι ότι μου έδωσε λόγο να είμαι και εγώ thankful την ημέρα αυτή. Και ας με ξενέρωσε που μετά με ρώτησε, "δε φέρνεις τίποτε από τα τάπερ που σου δώσανε να τσιμπήσουμε". Αποχωριστήκαμε χωρίς πάλι να ανταλλάξουμε τηλέφωνα. Και έτσι μετά από το σύντομο μουσικό αυτό διάλειμα, ξαναρχίζει η αποχή μου από το σεξ....

I am back

Λατρεμένοι αναγνώστες, χάθηκα για λίγες μέρες λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας, αλλά και απειλών που δέχτηκα από τον blueprintsouli να σταματήσω να κάνω έκκληση στο ελληνικό κράτος να συλλάβει την Τανίλα του, αλλά και από τον Πρόβατο που συνειδητοποιεί την επώδυνη ήττα του στη δίκη του αιώνα που πλησιάζει. Όμως γύρισα δριμύτερος! Οι απειλές δε θα περάσουν! Και όπως έχω πει και παλαιότερα, η γατούλα του σεξ μπουκώνεται αλλά ποτέ δε φιμώνεται!!

Αύριο Πέμπτη είναι εδώ στην παγωμένη ξενιτιά Thanksgiving και θα πάω στο σπίτι των περσινών μετά από τη συμβουλή του billzoukouli οπότε θα σας πω τα καθέκαστα μόλις γυρίσω.

Η αποχή μου από το σεξ συνεχίζεται και τα νεύρα μου δεν είναι καθόλου καλά....

Υ.Γ. ΜΑΝΤΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΤΑΝΙΛΑ ΤΩΡΑ!

Νο

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως σας έχω πει, γίνεται χαμός στη δουλειά με προθεσμίες κλπ και η στρίγγλα έχει αποτρελαθεί εντελώς πια. Και η αποχή μου από το σεξ συνεχίζεται το δύσκολο αυτό φθινόπωρο/ χειμώνα. Μόνη παραβίαση της αποχής ήταν που ενέδωσα και πήρα τηλέφωνο τον εστιάτορα που γνώρισα στην εκκλησία. Τον πήρα τηλέφωνο στο νούμερο που είχε στην κάρτα που μου έδωσε, και μόλις άρχισα να του μιλάω, με διέκοψε αμέσως λέγοντας "έλα βρε παιδί μου, άργησες να με πάρεις. Λοιπόν, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Έχω ακούσει ότι παίζεις καλό κλαρίνο. Είμαστε 4-5 παλληκάρια, έλα να μας περιποιηθείς."
"Σας παρακαλώ πάρα πολύ!!! Για ποιον με περάσατε! Έλεος! .... Όταν λέμε παλληκάρια δηλαδή, για τι ηλικίες μιλάμε? Όχι όχι, μη μου πείτε, δεν θέλω να ξέρω, ντροπή και μόνο που το σκεφτήκατε!" και του έκλεισα το τηλέφωνο καταμούτρως του αγροίκου. Και μετά σου λέει να πας στην εκκλησία να εξαγνιστείς. Αλλά ας όψεται που είμαι καλόπιστος. (Έτσι και όταν τα είχα με τον ποταπό Πρόβατο και τον έπιασα στη κρεβατοκάμαρα με ένα κοκινοτρίχη, μου είπε ότι δεν είναι αυτό που νομίζω και ότι το παιδί είναι Σκωτσέζος και απλά ήθελε να δει αν όντως οι Σκωτσέζοι δε φοράνε εσώρουχα κάτω από τη φούστα. Και φυσικά εγώ τον πίστεψα.) Αλλά NO MORE, μάι φρέντς! Όπως λέει και ένας φίλος μου (που λέει ότι είναι από το Πουέρτο Ρίκο, δε ξέρω για το Πουέρτο Ρίκο αλλά από το Πουστρο Ρίκο κατάγεται σίγουρα) Men are like..... Mascara, they usually run at the first sign of emotion.

Υ.Γ. Πολλά χαιρετίσματα από τον Gitonga:

Update

Λάτρεμένοι αναγνώστες τρέχω και δεν προλαβαίνω. Συνεχίζω, εννοείται, την ανακοινωθήσα αποχή από το σεξ. Απέφυγα με πολύπλοκους μηχανισμούς τη Mrs Petrochilos η οποία με έπαιρνε τηλέφωνο ασταμάτητα το Σάββατο για να πάμε εκκλησία τη Κυριακή. Χθες πήγα να ψωνίσω κάτι στο κέντρο και πέρασα μπροστά από το παγωτατζίδικο στο οποίο εργάζεται ο Νώντας. Έριξα μια βιαστική ματιά αλλά δεν τον είδα. Μπορεί να μην ήταν η βάρδια του, ή να τον έχουν απολύσει γιατί θα έβαλε κανένα βαρέλι παγωτό στο ποπό πελάτη, ή θα βούτηξε το πόδι του με την άσπρη κάλτσα μέσα στο παγωτό... Who knows...
Την επόμενη εβδομάδα έχουμε Thanksgiving και με κάλεσε ήδη η Mrs Petrochilos να πάω σπίτι της που θα έχει και άλλους ομογενείς, αλλά και το ζευγάρι που με είχε καλέσει πέρσυ. Δε ξέρω που να πάω, παρακαλείται ο προσωπικός μου σύμβουλος (με κληρονομικό χάρισμα) billzoukoulis να με συμβουλεύσει.

Sto'na hand tobacco

Βγήκε λέει επιτέλους το Google Translate και για Ελληνικά (εδώ).
Και λέω ας το δοκιμάσω. Βάζω ελληνικό κείμενο το εξής-

Είμαι γυναίκα του γλεντιού
και δεν υπολογίζω
έτσι τον βρίσκω τον καιρό
έτσι τον αρμενίζω

Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.

Είμαι γυναίκα του γλεντιού
τα θέλω όλα δικά μου
και μοναχά ο έρωτας
γεμίζει την καρδιά μου.

και μου βγάζει

My wife feast
And do not count
So find the time
Thus the armenizo

I do not care, do not ask
Or what life will bring me
Sto'na hand tobacco
F begleri the other hand.

My wife feast
I want all the mine
And only love
It filled my heart.

Μήπως θέλει λίγο ακόμη δουλειά? Λέω εγώ τώρα, γιατί από εκεί που η άλλη λέει ότι είναι γυναίκα του γλεντιού, τη βγάζει παντρεμένη με γυναίκα γλέντι (μήπως κάτι υπονοεί το Γκουγκλ?), thus the armenizo.

Yes

Δουλειά, κούραση και έλλειψη σεξ (λόγω της αναγκαστικής μου αποχής).

Με βλέπω το γουικεντ να παραληρώ και να παίρνω τηλέφωνο τον χρυσοδόντη! Αλλά όχι, λατρεμένοι αναγνώστες, δε θα υποκύψω! Εντωμεταξύ η Mrs Petrochilos με ξαναπήρε τηλέφωνο για να πάμε, λέει, την Κυριακή πάλι εκκλησία, καθότι περάσαμε τόσο καλά την προηγούμενη φορά.....

Anyway, on other news:
Τις προάλλες ο apsoylis είχε θέσει το ερώτημα που πάνε οι γκέι άντρες όταν γεράσουν.
Και ιδού η απάντηση, γκέι μπλογκερς σε οίκο ευγηρίας έτοιμοι για Lemon Party:

ΥΠΟΜΟΝΗ

Λατρεμένοι αναγνώστες,
τρέχω και δε προλαβαίνω. Στη δουλειά γίνεται πάλι το έλα να δεις. Η στρίγγλα έχει τα νεύρα της (θα μου πείτε και πότε δε τα έχει), οι υπερωρίες και οι φωνές είναι πια καθημερινή κατάσταση.
Μια και δε προέκυψε τίποτις σεξουαλικό (ούτε στο κουβανέζικο εστιατόριο πρόλαβα να ξαναπάω, ούτε τον εστιάτορα με το χρυσό δόντι πήρα τηλέφωνο) αποφάσισα να αποκηρύξω το σεξ και να ανακτήσω τη χαμένη αθωότητα, αγνότητα και παρθενία. Στο δύσκολο αυτό αγώνα μου, για να πολεμάω τους πειρασμούς, περνώ πολλές ώρες στο διαδίκτυο και κάθε αξιοσημείωτο το μοιράζομαι μαζί σας. Έχουμε και λέμε:

Επιτέλους και ένα βραβείο για το οποίο με περηφάνεια μπορώ να δηλώσω υποψηφιότητα, είναι κάτι σα το Νόμπελ, είναι Νορβηγικό βρα;βείο, λεπτομέρειες εδώ

Ένα από τα προβλήματα των Αμερικανικών καλλιστείων είναι ότι βάζουν τις κοπέλες να διαγωνίζονται όχι μόνο σε βραδυνό φόρεμα, μαγιώ και συνέντευξη, αλλά και ειδικό ταλέντο. Εκεί λοιπόν βλέπεις άλλες να χορεύουν κλακέτες, άλλες να παίζουν κουτσά στραβά βιολί, άλλες γράφουν ποιηματάκια, η κοπελία στο βίντεο είναι από τα καλλιστεία για Μις Αριζόνα του 1993 και το ταλέντο της είναι Star Wars τρομπέτα:


Τέλος να δηλώσω τη θλίψη μου που η νυμφομανής Τανίλα παρά τις εκκλήσεις μου προς τις ελληνικές αρχές, επιτέθηκε πάλι και αυτή τη φορά καπάρωσε τον blueprintsouli. Και ερωτώ, το κράτος τι κάνει, γιατί αδρανεί η πολιτεία απέναντι στα προβλήματα των πολιτών? Ποιος θα τη συλλάβει τη Τανίλα? Τρέξανε όλοι στα Ζωνιανά και αφήσανε την Τανίλα να κυκλοφορεί ελεύθερη???

Και μια και άρχισα να τα χώνω, θα πω και άλλα. ΟΧΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΑΓΑ. Τι θα γίνει λατρεμένοι αναγνώστες με τα μπλογκς που παίζουν μουσική που δε μπορεί κανείς να τη κλείσει? Δε θα αναφερθώ στο e-snip που πολλοί χρησιμοποιείτε (όπως ο Παυλούκος που έχει πάντα σωστές επιλογές), γιατί αυτό τουλάχιστον κλείνει αν και δε κλείνει πάντα στο Μάκιντος, και θα μου πείτε γιατί έχεις Μακ, ποιος σου είπε να ξενιτευτείς κλπ. Αλλά σε αυτά τα μπλογκς που δε σου δίνει καν την επιλογή να το κλείσεις, τι θα γίνει? Και βάζουν μερικές φορές και βίντεο και λένε, δείτε το και απολαύστε, μα πως να το δω βρε μανίτσα μου αφού έχεις από πάνω την Κοκκίνου ως μόνιμη μουσική του μπλογκ σου και δε μπορώ να τη κλείσω! Άσε το μπλογκ του πρόβατου που τα βάζει και στη διαπασών, και τις προάλλες είχε μια κλαψομούνα, και δεν ήταν μόνο που θα σε απολύσουν στο γραφείο, αλλά είχε και μια φωνή που σου έγδερνε τα σωθικά, σα μοιρολογίστρα σε κηδεία στη Μάνη που δεν είχανε το μπάτζετ να πάρουν τις σωστές μοιρολογίστρες και βάλανε μια που ήταν ακόμη σε τρέινιγκ. Και πάει αυτό πέρασε, ηρεμήσαμε, τώρα έβαλε χριστουγεννιάτικα! Πας σε άλλο μπλογκ και σου λέει, "αχ θα αυτοκτονήσω, δε τη μπορώ τη ζωή" και έχει μουσική υπόκρουση τα παπάκια!Χάλια τα νεύρα μου, χάλια!

Church

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως γνωρίζετε τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα ή δυο δυο. Γιαυτό το λόγο αποφάσισα να ενδώσω στα τηλεφωνήματα τα ενοχλητικά και να πάω με την Mrs Petrochilos στην εκκλησία τη Κυριακή παρά την προειδοποίηση του προσωπικού μου συμβούλου (με κληρονομικό χάρισμα) billzoukouli. Αυτή τη φορά με πήρε τηλέφωνο από την προηγουμένη και δεν εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι απρόοπτα. Κανονίσαμε και ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο. Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο της, ξαφνιάστηκα που άκουσα λειτουργία και ψαλμούς από το CD Player του αυτοκινήτου της. Αλλά θα μου πείτε, μπορεί να το κάνει για προθέρμανση, για να μπει στο κατάλληλο mood. Φτάσαμε και με το που μπήκαμε έγινε το κλασσικό σκηνικό όταν μπαίνει καινούργιο πρόσωπο σε ελληνοαμερικανική εκκλησία (αυτό δε ξέρω αν γίνεται και στην εκκλησία στην Ελλάδα, γιατί έχω να πάω κάτι χρόνια)-anyway, με το που μπαίνεις, νιώθεις ότι σου κάνουν ακτινογραφία με το βλέμα τους, υπερηχογράφημα για να μη σου πω και κωλονοσκόπηση. Νιώθεις όλα τα βλέματα πάνω σου όχι όμως το βλέμα που σε γδύνει του στυλ "πω πω τι γατούλα είσαι εσύ" αλλά αυτό το ύφος που έχει περιέργεια, μίσος και ενόχληση. Σκέφτηκα να τους μοιράσω φιλάκια και να φωνάξω "what's up bitches" αλλά λυπήθηκα την Mrs Petrochilos, και απλά χαμογέλασα.

Ύστερα από λίγο άρχισε η λειτουργία. Ααααχ λατρεμένοι αναγνώστες ήταν του ατελίωτου, τα λέγανε και Ελληνικά και Αγγλικά και κράταγε διπλά το όλο θέαμα. Άσε την ορθοστασία, δεν είχα φέρει και το ipod μου να ακούω τα δικά μου, και βασανιζόμουνα από την ορθοστασία και τα Κύριε ελέησον με Αμερικανική προφορά. Ο παππάς είναι γύρω στα 40, προσπάθησα να τον δω με καλό μάτι, μια και ο Billzoukoulis είχε προβλέψει ότι θα τον ερωτευτώ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ερωτεύτηκα ακόμα, αλλά έχει κάποιες πιθανότητες, αν τον συνηθίσω μπορεί και να τον δω έτσι. Όταν τελίωσε η λειτουργία, άρχισα να ευχαριστώ τον Μεγαλοδύναμο, και ενώ έβαζα το παλτό μου για να φύγουμε, μου λέει η Mrs Petrochilos, που πας καλέ, έχουμε να πάμε και για καφέ στη δίπλα αίθουσα. Καφέ? Γιατί καλέ? Σε κηδεία ήρθαμε? Αχ λατρεμένοι αναγνώστες, η ομογένεια πάει και στην διπλανή αίθουσα για καφέ!!!

Πάμε στη διπλανή αίθουσα που ήταν γεμάτη τραπέζια και κάτι κυρίες σε μια άκρη σέρβιραν καφέ και κουλουράκια. Καθίσαμε με την Mrs Petrochilos σε ένα τραπέζι και αρκετοί ήρθαν να της μιλήσουν και να τη ρωτήσουν τι κάνει. Κάποιοι στην αρχή με χαιρετούσαν με ενθουσιασμό και μου έλεγαν ότι έχουν ανύπαντρη κόρη στην ηλικία μου, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες λίγα μόλις λεπτά αφού αρχίζαμε τη κουβέντα, έφευγαν με ελαφρά πηδηματάκια. Ήρθε και ένας κύριος τριχωτός με καταγωγή από την Ήπειρο (είχε και ένα χρυσό δόντι), ο οποίος με κοίταξε περίεργα για ώρα, και μετά μου είπε "Εσύ δεν είσαι που έκανες παρέα με το Χ?" (όπου Χ είναι ο εστιάτορας ο Έλληνας με τον οποίο νταραβεριζόμουνα πριν δύο χρόνια, για τους παλαιότερους αναγνώστες, αλλά μετά παντρεύτηκε και έληξε έτσι η σχέση μας δίνοντας τέλος και στα ταψιά με τα παστίτσια και τους μουσακάδες). "Ναι εγώ είμαι" απάντησα σεμνά και ντροπαλά!
"πωωωω καλά έχω ακούσει πάρα πολλά για σένα" φώναξε εκείνος
"Αχ αλήθεια?" πετάχτηκε η Mrs Petrochilos (αχ μη πετάγεσαι εσύ καλή μου γυναίκα, γιατί έχω σκοτεινό παρελθόν)
"Λοιπόν να η κάρτα μου, έχω και εγώ εστιατόριο, πέρασε μια μέρα να τα πούμε".
Μου έδωσε όντως την κάρτα του και απομακρύνθηκε.
"Ευγενικός κύριος" σχολίασε η Mrs Petrochilos.
Καθήσαμε λίγο ακόμα και μετά επιτέλους σηκωθήκαμε να φύγουμε, και καθώς βγαίναμε, γύρισα πίσω μου και είδα τον Ηπειρώτη με το χρυσό δόντι να μου χαμογελάει και να μου κλείνει πονηρά το μάτι....

Σε αυτή την πόλη ούτε στην εκκλησία δε μπορεί να αγιάσει κανείς!

ΙΕΚ Colaricos

Λατρεμένοι αναγνώστες τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να σκέφτομαι να γυρίσω πίσω μόνιμα στην Ελλάδα και να συμβάλω στην εκπαιδευτική αναβάθμιση της λατρεμένης μου πατρίδας με εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα ιδρύσω σε όλη τη χώρα. Έχω ήδη φτιάξει το διαφημιστικό υλικό, και μου μένει να βρω το κεφάλαιο για τις κτιριακές υποδομές.




Διανύοντας μία καταξιωμένη πορεία από το 2004, τα ΙΕΚ Colaricos παρέχουν πρότυπη, ποιοτική εκπαίδευση σε χιλιάδες νέους και τους εφοδιάζουν σωστά για την επαγγελματική τους επιτυχία.
Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Colaricos, παρακολουθώντας στενά τις ραγδαίες εξελίξεις στον εκπαιδευτικό χώρο και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, δομεί ανάλογα τις εκπαιδευτικές παροχές προς τους ενδιαφερόμενους έτσι ώστε να ανταποκρίνεται, στις απαιτήσεις των σύγχρονων εργασιακών δεδομένων. Έως σήμερα, χιλιάδες απόφοιτοί μας είναι ιέρειες του έρωτα, παλλακίδες και περφόρμερ και κατέχουν σημαντικές θέσεις, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο Δημόσιο τομέα.
Το μοναδικό έργο του ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ Colaricos - εδώ και 3 πλέον χρόνια - έχει αναγνωριστεί σε πανελλαδική και διεθνή βάση συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας .

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ Colaricos συνεχίζει να αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών και να εργάζεται ακούραστα για την επίτευξη του στόχου του:
την παροχή πρότυπης ολοκληρωμένης εκπαίδευσης, σε κάθε Έλληνα και αλλοδαπό σπουδαστή.


Γιατί να γραφτώ στα ΙΕΚ Colaricos?

ΤΑ ΙΕΚ Colaricos ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΟΥ !

• Γιατί σπουδάζεις αυτό που θέλεις μέσα από 3 τομείς σπουδών και 29 σύγχρονες ειδικότητες, πάντα στα πλαίσια των νέων εξελίξεων και νέων τεχνολογιών.

-Γιατί έχεις εξαιρετική πχιότητα σπουδών βάση της οποίας είναι οι επιλεγμένοι καθηγητές, καταξιωμένοι επαγγελματίες στην ειδικότητά τους και μπλόγκερς, που διαθέτουν πολύχρονη εκπαιδευτική εμπειρία και νοιάζονται προσωπικά για σένα (με το παραπάνω, θα έλεγα). Με άμεση, ζωντανή διδασκαλία με σύγχρονα εποπτικά μέσα και υπερσύγχρονα, πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια και κρεβατοκάμαρες που σου παρέχουν άρτια πρακτική κατάρτιση.

-Γιατί οι ως απόφοιτος των ΙΕΚ Colaricos αποκτάς δίπλωμα αναγνωρισμένο από το Δημόσιο στο Ελληνικό Κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ύστερα από τις εξετάσεις του Ο.Ε.Ε.Κ. σε Εθνικό Επίπεδο), το οποίο σε κατοχυρώνει ουσιαστικά και τυπικά έναντι των άλλων εργαζομένων σε ομοειδή επαγγέλματα, και σου δίνει το τσαμπουκά να τις ξεμαλλιάσεις που πάνε να μας χαλάσουν την πιάτσα.

-Γιατί ως απόφοιτος των ΙΕΚ Colaricos ασκείς το επάγγελμα που έχεις σπουδάσει απολαμβάνοντας όλα τα δικαιώματα όπως αυτά καθορίζονται με τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα.

-Γιατί κάνεις ουσιαστική πρακτική εξάσκηση στις μεγαλύτερες και αναγνωρισμένες εταιρίες (λέμε τώρα) κάθε κλάδου ανάλογα με την ειδικότητά σου, με τις οποίες συνεργάζονται τα ΙΕΚ Colaricos.

-Γιατί βρίσκεις εύκολα δουλειά χάρη στην αμέριστη βοήθεια του Γραφείου Εργασίας Αποφοίτων & Σπουδαστών (ΓΕΑΣ Colaricos), που φροντίζει για την άμεση επαγγελματική σου αποκατάσταση. Με την δύναμη του σωστού, εξειδικευμένου επαγγελματία εντάσσεσαι δυναμικά στη σύγχρονη αγορά εργασίας αφού όλα τα προγράμματα κατάρτισης των ΙΕΚ Colaricos είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας. (Με άλλα λόγια είμαστε δικτυωμένες)

-Γιατί συνεχίζεις Πανεπιστημιακές Σπουδές στο Cunnilingus Academy, που συνεργάζεται με κορυφαία Βρετανικά Πανεπιστήμια και σε 3 ή 4 εξάμηνα αποκτάς BACHELOR'S DEGREE και συνεχίζεις αν θέλεις και για Master (ή και Master-Slave)

-Γιατί στα ΙΕΚ Colaricos, η σπουδαστική ζωή θα σου μείνει αξέχαστη. Αυτό γιατί τα ΙΕΚ Colaricos φροντίζουν για την πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την ψυχαγωγία σου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών σου, ο ελεύθερος χρόνος σου είναι ευχάριστος, γεμάτος προσωπικά ενδιαφέροντα όπως: θέατρο, μουσική, ζωγραφική, internet, πεοθηλασμό, εκδρομές και πλήθος άλλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, όπου μπορείς να συμμετέχεις ενεργά, παράλληλα με τις σπουδές σου. Έτσι, αποκτάς χόμπι και ζεις – τα πιο δημιουργικά σου χρόνια – με δράση, περιπέτεια, παρτούζα και διασκέδαση, απολαμβάνοντας μία πλούσια και έντονη κοινωνική ζωή.

-Γιατί οι άντρες φοιτητές μας δεν παίρνουν μόνο αναβολή στρατού αλλά και απαλλαγή!

ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΣΤΑ ΙΕΚ COLARICOS , ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ !

Gay or European?

Bloggers' story

Το γλυκουλίνι το xipaki ανέβασε την ιστορία που έγραψαν σα παιχνίδι οκτώ μπλογκερς εδώ.

Book Club

Έχει παραγίνει πια με τα παιχνίδια από την Κίνα που δε τηρούν τις προδιαγραφές και αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά μας. Τώρα η κυβέρνηση προχώρησε στην απόσυρση τσουλήθρας από Κίνα που αποδείχτηκε επικίνδυνη για τα μικρά παιδιά.


On other news, με τον Κουβανό σερβιτόρο δε προέκυψε τίποτε ακόμη, δε ξαναπήγα ακόμη γιατί έμπλεξα με δουλειές. Ελπίζω το Σαββατοκύριακο να πάω, αν και μπορεί να μην έχει βάρδια τότε. Ίσως για σιγουριά να πρέπει να πάω την ίδια μέρα της εβδομάδας που τον πρωτογνώρισα.

Στο εν τω μεταξύ στο book club που πηγαίνω, κοντέψανε να σφαχτούνε προχθές. Λατρεμένοι αναγνώστες, εδώ στην παγωμένη ξενιτιά συνηθίζεται πολύ το book club, μαζεύεται μια ομάδα και διαβάζουν ένα βιβλίο το οποίο μετά συζητάνε σαν ομάδα. Άλλοτε διαλέγουν τα βιβλία που προτείνει για το μήνα η δημοτική βιβλιοθήκη, κάποιο συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο ή η Όπρα στην τηλεόραση. Εγώ ανήκω σε ένα μπουκ κλαμπ από τη δουλειά όπου κάθε φορά ένας από εμάς διαλέγει ποιο βιβλίο θα διαβάσουμε για τον επόμενο μήνα. Στην ομάδα μας έρχονται κατά καιρούς διάφορα άτομα, αλλά ο πυρήνας αποτελείται από ένα πενηντάρη αριστερό (σπάνιο για τα αμερικανικά δεδομένα), ένα τύπο λίγο κοιμισμένο και την κοπέλα του, μια 35αρα με ταγιεράκια, έναν φοιτητή και μια Γιαπωνέζα που έχει το καφενείο στο χώρο της δουλειάς και τη γατούλα του σεξ (that would be me, beloved reader! Pay attention!). Όλα αυτά τα άτομα δουλεύουν στο ίδιο κτίριο (όχι για να μη νομίσετε ότι τους γνώρισα στο δρόμο). Το βιβλίο που είχε διαλέξει για τον Οκτώβριο ο αριστερός πενηντάρης ήταν το The God Delusion του Richard Dawkins το οποίο είναι βασικά ο ύμνος του αθεϊσμού. Η συζήτηση ξεκίνησε ομαλά και πολιτισμένα, αλλά σε κάποιο σημείο ο κοιμισμένος τύπος που είναι πολύ Χριστιανός, άρχισε να βρίζει και το βιβλίο και τον 50αρη και τη κοινωνία γενικότερα. Οι τόνοι ανέβηκαν, εγώ προσπαθούσα να ηρεμήσω τα πνεύματα προσφέροντας καφέ και κουλουράκια (ξέχασα να πω ότι η συνάντηση γίνεται κάθε φορά στο σπίτι αυτουνού που έχει διαλέξει το βιβλίο, αλλά επειδή ο 50αρης κάνει ανακαίνιση στο σπίτι του, λέει, έκανα εγώ τον οικοδεσπότη). Στο τέλος παραλίγο να πλακωθούν, οπότε η Γιαπωνέζα σηκώθηκε, μας παρακάλεσε να ηρεμήσουμε, να κλείσουμε τα μάτια και να φανταστούμε ένα ήρεμο μέρος με ησυχία και αρμονία, αυτό κράτησε δέκα λεπτά, εγώ στο εντωμεταξύ άνοιξα τα μάτια μου για να σιγουρευτώ ότι είχα κλείσει το μάτι της κουζίνας και με τσάκωσε η Γιαπωνέζα. Τα πνεύματα ηρέμησαν και η συζήτηση συνέχισε ώσπου να ξεκουμπιστούν όλοι και να μείνω επιτέλους μόνος με τον λούτρινο αρκούδο μου στο κρεβάτι μου.

Five Objects

Η λατρεμένη fevis μού έριξε το μπαλάκι να μιλήσω για πέντε αγαπημένα μου αντικείμενα της καθημερινότητας. Ιδού λοιπόν:


Το B και το C είναι απαραίτητα, διότι ποτέ δε ξέρεις πότε μπορεί να χρειαστείς περούκα και γυαλιά για να φυγαδευτείς από τη χώρα, καλό είναι να βρίσκονται. Και όχι μόνο για φυγάδευση, καλό είναι να τα έχει κανείς πάντα μαζί του, αν τύχει και δει από μακριά εκεί που πίνει το καφέ του να έρχεται κάποιος πρώην, ή ακόμα χειρότερα να είσαι για καφέ με τον ένα εραστή και να βλέπεις από μακριά να πλησιάζει ο άλλος εραστής. Το D είναι η ατζέντα φωτιά με όλα τα τηλέφωνα και διευθύνσεις καυτών αντρών Ευρώπης, Αμερικής και Αφρικής. Στην Αμερική τα ονόματα είναι οργανωμένα κατά πολιτεία, στην Ευρώπη με βάση πως μας ψηφίζουν στη Γιουροβίζιον. Το Ε είναι η αφίσα του σουπερ χοτ Chris Meloni, του μέλλοντα σύζυγου μου.
Υ.Γ. Το Α είναι διακοσμητικό για το σαλόνι, I beg your pardon!

Cuban lover

Λατρεμένοι αναγνώστες, σήμερα στο γραφείο μετά τη δουλειά αποφασίσαμε να πάμε σε ένα καινούργιο εστιατόριο που άνοιξε. Το εστιατόριο είναι Κουβανέζικο. Αλλά δε μας ενδιαφέρει το φαγητό αυτή τη στιγμή, αλλά το ένα το γκαρσόνι που είναι ο απόλυτος Θεός, το απόλυτο λουκούμι, ο άντρας ο τέλειος, ο πρόστυχος, ο σωστός. I am in love!
Είναι μπρατσωμένος και τσαμπουκαλής, με ξυρισμένο κεφάλι, αξύριστα γένια, έχω βάσιμες πληροφορίες ότι έχει κάνει φυλακή (δηλαδή το τατουάζ με τα νούμερα με κάνει να το πιστεύω αυτό) και έχει το πιο σέξυ χαμόγελο. Εγώ βασικά του χαμογελούσα συνέχεια, και προσπαθούσα να τον υπνωτίσω με κρυφά μηνύματα "You want me, you want me bad". Του μετέδωσα ταντρική ενέργεια και μόρια θετικής έλξης. Αλλά επειδή δε ξέρω αν αυτά πιάνουν, του άφησα και το κινητό μου σε ένα χαρτάκι που του έδωσα φεύγοντας.

Από εδώ και πέρα θα τρώω κουβανέζικο κάθε μέρα!

Υ.Γ.1) Αναβάλω τον εγκλεισμό μου σε μοναστήρι ώσπου να δω τι θα γίνει με τον σερβιτόρο.

Υ.Γ.2) Οι φωτό δεν είναι του σερβιτόρου, αλλά ενός άλλου χοτ μπλόγκερ, του jonno:

video time

Σήμερα λατρεμένοι αναγνώστες θα ασχοληθούμε με βίντεο εκπαιδευτικού χαρακτήρα.

Εδώ βλέπουμε πως τρομάζουν δημοσιογράφοι στο στούντιο από Χαλοουίν μασκαράδες (μόνο τα πρώτα δευτερόλεπτα αξίζουν όπου τα παίζουν, μετά για κάποιο λόγο αναλύονται σε απίστευτη φλυαρία για το πόσο φοβήθηκαν).


Και εδώ βλέπουμε την ηλίθια Αμερικάνα δημσιογράφο η οποία σύγχυσε τον εραστή μου Κοκουλίνι, ο οποίος είναι άντρας σωστός και έχει και βαρύ χέρι και δεν ανέχεται τη καθεμία ηλικιωμένη να τον ρωτάει για το γάμο του που διαλύθηκε και για το κολασμένο σεξ που κάνει μαζί μου.


Go Tyra! Tell it Girl!


Και εδώ η Τάιρα μάς δίνει πολύ χρήσιμες συμβουλές που όλοι πρέπει να ακολουθήσουμε....

Τι θελει απο τη ζωη μου η Mrs Petrochilos

Λατρεμένοι αναγνώστες, ενώ την Κυριακή το πρωί ξύπνησα και με ένα φλιτζάνι αχνιστό καφέ άρχισα να κάνω σημειώσεις για να ετοιμαστώ για τη βραδιά πάθους με τον Παυλούκο και έβαλα στο DVD για να εμπνευστώ, την αισθησιακή ταινία Βραδιές Ακολασίας, χτυπάει το κουδούνι. Αρχικά σκέφτηκα μήπως ήταν η Τσουτσουνέλα, αλλά εννέα το πρωί δε ξυπνάει ποτέ το βόδι....Ανοίγω την πόρτα και ποιον βλέπω, την Mrs Petrochilos.
-Αααα γεια σας, τι θέλετε?
-Σε ξύπνησα, δε σε ξύπνησα ε? Έλα βρε, ντύσου καλέ να πάμε εκκλησία!
-Αχ Mrs Petrochilos μου, δε γίνεται, ξύπνησα πριν από λίγο και έχω πολλές δουλειές.
-Έλα βρε τι δουλειές, Κυριακάτικα! Άλλωστε αμαρτία είναι, πόσα χρόνια έχεις να πας εκκλησία?
-Βρε καλή μου Mrs Petrochilos δεν είπαμε να το κανονίσουμε από πριν, τώρα με αιφνιδιάζετε!
-Έλα έλα, ντύσου και πάμε, θα δεις θα σου αρέσει.
Κανονικά είμαι πολύ υποτακτικό άτομο και δε φέρνω πολλές αντιρήσεις, αλλά καθώς έλεγε έλα έλα, κούναγε το χέρι της και ο ήχος που έκαναν τα βραχιόλια της, ήταν το τελιωτικό χτύπημα.
-Καλή μου Mrs Petrochilos μου, που να χτυπιέσαι κάτω, σήμερα δεν έρχομαι! Αν θέλετε, το κανονίζουμε τηλεφωνικώς από πριν, σήμερα έχω δουλειές όπως προείπα και αποκλείεται, I repeat, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να έρθω μαζί σας.
-Αχχχ κοίτα πείσμα. Τέλος πάντων, να περάσω μετά να σου φέρω αντίδωρο?
-(όχι αντίδωρο, δώρο έπρεπε να μου φέρει κανονικά, και συγκεκριμένα το iPhone) Όχι γιατί περιμένω κόσμο, έχω δουλειές. Θα τα πούμε όμως τηλεφωνικά (άρχισα να κλείνω σιγά σιγά την πόρτα).
-Καλά. όπως θες, God bless you!
-Νιαου και φιλάκια! (Άστο διάολο μωρή ηλίθια).
Και σας ερωτώ λατρεμένοι αναγνώστες, και κυρίως εσένα billzoukouli με το κληρονομικό χάρισμα, γιατί τραβάω όλους τους τρελλούς?

Victory

Ελληνίδες και Έλληνες,

θέλω να σας ευχαριστήσω που με τις ψήφους σας με εκλέξατε νικητή της ψηφοφορίας για την καλύτερη συνταγή που διεξήγαγε ο Παυλούκος! Με την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, δώσατε το στίγμα για να συνεχίσω το μεταρρυθμιστικό μου έργο! Όμως η ψηφοφορία αυτή δεν είναι μόνο ευκαιρία για πανηγυρισμούς, είναι και αίσθημα ευθύνης και ένα μήνυμα να προχωρήσω με πιο γοργούς ρυθμούς το έργο μου, να γυρίσουμε σελίδα, να φτιάξουμε μαζί μια νέα Ελλάδα, μια Ελλάδα σύγχρονη, μια Ελλάδα δημοκρατική!

Όπως γνωρίζετε, το έπαθλο είναι μια βραδιά με τον καυτό και σέξυ Παυλούκο. Ελληνίδες, Έλληνες, πιστέψτε με ότι για μένα η βραδιά αυτή δεν είναι μόνο βραδιά αχαλίνωτου σεξ και κολασμένων οργίων, αλλά και μια νύχτα αγάπης και ευθύνης, αλληλεγγύης και αλλεπάλληλων οργασμών.


Στη φωτό αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελέσματων καθ'οδόν προς το Προεδρικό Μέγαρο για να κάνω δηλώσεις.


Στη φωτό πλήθη που ξεχύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν τη μεγάλη νίκη.

Κάποιοι αντίπαλοι έπαιξαν βρώμικο παιχνίδι (δε θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα, να πω μόνο ότι το όνομα τους αρχίζει από προβα και τελιώνει σε το). Ο λαός όμως ξέρει να ξεχωρίζει τον ειλικρινή ηγέτη από τον δόλιο και τον ποταπό. Ας είναι, Ελληνίδες και Έλληνες, τον συγχωρώ! Δεύτερος στην αναμέτρηση αυτή ήρθε ο blueprintsoulis, και εγώ στο πνεύμα της εθνικής συμφιλίωσης του απλώνω το χέρι και τον προσκαλώ να συνεργαστούμε.

Μαζί για μια Ελλάδα νέα!
Σας φιλώ,
Συκιά.

Υ.Γ.1) Παυλούκο, θα κανονίσουμε πριβέ τα ντιτέιλς για το έπαθλο μου, καταλαβαίνεις....
Υ.Γ.2) Δώστε λέμον πάι στο λαό! Θα φτιάξω πίτες για όλους!

Urban Camouflage

Στην Ιαπωνία, σου λέει, είναι της μόδας τα ρούχα urban camouflage με τα οποία ανετότατα προσαρμόζεσαι στο αστικό τοπίο. Είναι λέει ασφάλεια όταν είσαι σε απομονωμένο δρόμο το βράδυ και δεις ξαφνικά κάποιον να πλησιάζει (φτάνει να προλάβεις να μεταμφιεστείς).


Το θέμα είναι όμως αν πείσεις τον άλλο ότι είσαι όντως μηχάνημα με αναψυκτικά και ο άλλος προσπαθεί να σου βάλει το νόμισμα στο ποπό, και εσύ δε του βγάζεις το αναψυκτικό και σε πάρει με τις κλωτσιές, τι θα κάνεις?


Για περισσότερες λεπτομέρειες, υπάρχει και slideshow.

Χθες βγήκα για δείπνο με τον οδοντίατρο. Έτσι όπως πάμε, αυτό το μπλογκ από "Τσούζει αλλά μου αρέσει" πρέπει να μετανομαστεί σε "Αποτυχημένα δείπνα." Ο οδοντίατρος είπε ότι ξαφνιάστηκε που άργησα να απαντήσω στα μηνύματα του, γιατί είχε την εντύπωση ότι το πρώτο μας δείπνο είχε πάει πολύ καλά (δηλαδή είναι και βλάκας)... Κατά τη διάρκεια της βραδιάς του είπα ότι τον είχα εκτιμήσει και συμπαθήσει πολύ, αλλά δεν έβλεπα να προχωράει η σχέση. Με ρώτησε γιατί και του είπα ότι δεν ένιωθα ότι μπορούσα να προχωρήσω σε σχέση (τα έκανα λίγο σαλάτα, το ξεκίνησα ως Βίρνα Δράκου που λέει ότι δε μπορεί να τα φτιάξει με το γιο του άντρα της, μετά το πήγα προς Brokeback Mountain, το έφερα σε βιντεοταινία των 80ς και τη τελευταία στιγμή το έσωσα με ατάκες που λέει ο Δρ. Φιλ, ο παιδοβούβαλος "ψυχολόγος" που επέβαλε στην Αμερική η Όπρα). Τέλος πάντων, ο οδοντίατρος ήθελε να το αναλύσουμε και άλλο, οπότε αναφέρθηκα και στο πως δεν έχω ξεπεράσει τη προηγούμενη σχέση μου. Με ρώτησε αν ήταν κάποιος ώριμος άντρας σαν και εκείνος, του είπα ότι όχι δεν είχα ποτέ σχέσεις με άντρα τρίτης ηλικίας, και μετά του μιλήσα για το Νώντα σε γενικές γραμμές (δεν έκανα αναφορά στις λευκές κάλτσες, ούτε στην Τσουτσουνέλα, και δεν του είπα ότι δουλεύει σε παγωτατζίδικο, του είπα ότι είναι καθηγητής πανεπιστημίου). Το δείπνο τελίωσε γρήγορα (είχαμε πάει σε ένα από αυτά τα εστιατόρια που σου φέρνουν ένα τεράστιο πιάτο σαν αποβάθρα αλλά ψάχνεις το φαγητό σε μέγεθος μπιζελιού με το φακό) και γύρισα σπίτι (όπου ευτυχώς είχα κάτι πατατάκια γιατί λύσσαξα στην πείνα). Και σκέφτηκα πως θα μπορούσα να αξιολογήσω το concept του urban camouflage για τη λατρεμένη πατρίδα, όπου δε συνηθίζονται τόσο πολύ τα μηχανήματα με αναψυκτικά τόσο πολύ, και είχα τη φαεινή ιδέα να είναι το κοστούμι περίπτερο! Παρακαλώ να καταχωρηθεί η ιδέα μου μη μου κλέψει κανείς την πατέντα!

Pizza Dinner

Σήμερα πήγα για δείπνο στο σπίτι της Τσουτσουνέλας. Και όταν λέμε δείπνο, εννοούμε ότι παρήγγειλε απέξω πίτσες, μη νομίζετε ότι η άχρηστη θα μαγείρευε και τίποτε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ νευρική, νομίζω ότι φοβόταν μήπως οπλοφορούσα ή είχα μαζί μου κανένα κουζινομάχαιρο, γιατί όταν της είπα, πάω να φέρω ένα μαχαίρι από τη κουζίνα να κόψουμε την πίτσα πιο εύκολα, πετάχτηκε επάνω και φώναξε, όχι όχι εντάξει, θα το φέρω εγώ!

Η συζήτηση δε κυλούσε ομαλά, υπήρχαν μεγάλα διαστήματα σιωπής με κάποια διαλείματα για να σχολιάσουμε τον καιρό και την πίτσα.
Σε κάποια στιγμή η Τσουτσουνέλα, με τη σεμνότητα που τη διακρίνει, έκανε το εξής σχόλιο:
-καλά σήμερα πήγα για ψώνια στο κέντρο και φορούσα το στενό ασημένιο παντελόνι και τρελάθηκαν όλοι οι άντρες
-ναι πρόσεχε μη δημιουργήσεις επεισόδια
-καλέ με ειρωνεύεσαι? Ε τι τώρα? Αμφισβητείς ότι έχω σουξέ στους άντρες?
-όχι προς Θεού. Όταν πας σε οικοδομές, στρατόπεδα και φυλακές και σαν άλλη Έφη Σαρρή απλώνεις τα χέρια και φωνάζεις "Γαμήστε με, γαμήστε με και απ'τον κώλο σκίστε με" όλο και ένας στους 100 με ψυχολογικά προβλήματα θα δεχτεί
-έλα καλέ τώρα, με πειράζεις? Τι είναι αυτά που λες? Αφού ξέρεις ότι έχω σουξέ στους άντρες!
-ναι καλέ, σε άτομα χαμηλής αισθητικής
-α, οκ, είπα και εγώ (δηλαδή αυτή η τοποθέτηση την ικανοποίησε).
Όμως μετά από δέκα λεπτά σα να το ξανασκέφτηκε και άρχισε πάλι να λέει "πάντως δε πιστεύω να σοβαρολογούσες πριν ότι δεν έχω σουξέ στους άντρες"
Έπαθα κατάθλιψη, αυτή δεν την ένοιαζε η συγχώρεση και η συμφιλίωση, αλλά η ανασφάλεια της αν έχει σουξέ με τους άντρες. Έφυγα μετά ενώ και οι δύο είχαμε επίγνωση ότι δεν πρόκειται να ξαναφτιαχτεί η φιλία μας.

Κατέβηκα στο δικό μου διαμέρισμα (διότι δυστυχώς η βλαμένη μένει και από πάνω) . Πήρα την κιθάρα μου και κάθισα κοντά στο παράθυρο, κοιτώντας το χλωμό φεγγάρι και σιγοτραγούδησα παλιές επιτυχίες μου, το μελαγχολικό "δεν είσαι μόνο ρήτορας, αλλά και επιβήτορας", και το αισθησιακό "έλα να πάμε στο κιμπούτς, μπας και αρπάξω κανά πουτς". Αύριο βγαίνω με τον οδοντίατρο για άλλη μια αποτυχημένη βραδιά, άντε να τελιώνουμε να πάω να κλειστώ σε μοναστήρι...

Προδοσια

Λατρεμένοι αναγνώστες, τον τελευταίο καιρό βιώνω καθημερινά την προδοσία.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην προδοσία της Τσουτσουνέλας, του Νώντα, της ρεσεψιονίστ και της κοινωνίας γενικότερα, αλλά και των πρόσφατων διαδικτυακών δημοψηφισμάτων.

Ο Αλεξανδρούκος έκανε δημοψήφισμα για να αποφασίσει αν θα έρθει να με επισκεφτεί στη παγωμένη ξενιτιά, και ενώ η συντρηπτική πλειοψηφία αποφάσισε να έρθει, εκείνος δέχτηκε απειλές και αποφάσισε να μην έρθει.
Για να μην αναφερθώ στο δημοψήφισμα του Παυλούκου ο οποίος κάλεσε τον κόσμο να ψηφίσει την καλύτερη συνταγή. Και μέχρι στιγμής που γράφω αυτές τις γραμμές, προηγείται ο Πρόβατος!!! Του οποίου η συνταγή ήταν "παίρνουμε ένα κοτόπουλο, του χώνουμε ένα λεμόνι στο κώλο και το ψήνουμε!" Αν είναι ποτέ δυνατόν! Δηλαδή η συνταγή αυτή συγκίνησε το πανελλήνιο? Τόσες και τόσες λιχουδιές και νοστιμιές συμμετείχαν (για να μην αναφερθώ στη δικιά μου λέμον πάι, τη συνταγή της οποίας κρατούσα επτασφράγιστο μυστικό και ας με παρακαλούσαν εραστές και θαυμαστές, και δέχτηκα να την αποκαλύψω μόνο για χάρη του Παυλούκου) και προηγείται το γκέι κοτόπουλο! Ε όχι! Θα μου πεις βέβαια, εδώ ο κόσμος είχε ψηφίσει τότε τον Περικλή να κερδίσει το Φέιμ Στόρυ...

Αλλά έχω ήδη επικοινωνήσει με το δικηγόρο μου τον κύριο Partsoles για να σιγουρευτούμε ότι ο διαγωνισμός δεν ήταν σικέ (και ουχί sike, γιατί δε μας τα λέει καλά ο Παυλούκος). Βέβαια οι κάλπες δεν έχουν ακόμα κλείσει, οπότε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία....

Forgiveness

Άλλο ένα Σαββατοκύριακο πέρασε! Το Σάββατο το πρωί μού χτύπησε το κουδούνι το φίδι το κολοβό (aka Τσουτσουνέλα) η οποία μετά από μερικά μηνύματα που άφησε στον τηλεφωνητή, αποφάσισε να περάσει η ίδια για να μου μιλήσει.
Την έβαλα μέσα γιατί δε μπορούσα να σκεφτώ γρήγορα δικαιολογία για να της κλείσω την πόρτα καταμούτρως. Κάθησε και μου είπε ότι δε μπορούσε άλλο να βλέπει τη φιλία μας να καταστρέφεται (αυτή τη φιλία που ΑΥΤΗ κατέστρεψε). Τέλος πάντων, άρχισε να λέει ότι έφταιξε, ότι δεν ξέρει τι την έπιασε, ότι είναι ένα σκουλίκι (no arguments from this corner) και έβαλε τα κλάματα. Εγώ λατρεμένοι αναγνώστες, έχω πρόβλημα να βλέπω ανθρώπους να κλαίνε, με πιάνει πανικός. Εκείνη λοιπόν άρχισε να κλαίει και να μουγκρίζει "έφταιξα, αλλά σε ικετεύω συγχώρεσε με" που μου έσπασε την καρδιά και σε μια στιγμή αδυναμίας της χάιδεψα το κακοχτενισμένο κεφάλι της με τις αποτυχημένες ανταύγειες και με τα χίλια ζόρια της είπα "καλά ηρέμησε, σε συγχωρώ". Εκείνη πετάχτηκε και άρχισε να φωνάζει "αχ τι καλά, θα είμαστε όπως πριν, τέλεια, δε ξέρεις πόσο χαίρομαι, πάμε για ψώνια, αχ θα βάλω τις φωνές από τη χαρά μου!"
Της είπα ότι είχα κανονίσει κάτι άλλο και εκείνη επέμενε να πάμε για καφέ την Κυριακή ή σινεμά. Αρνήθηκα επίμονα, της είπα ότι το Σαββατοκύριακο πνιγόμουν, και μου είπε να πάω την Τρίτη να μου κάνει το τραπέζι (δέχτηκα, αν και φοβάμαι μη βάλει ποντικοφάρμακο στο φαγητό).
Ξέρω ότι δεν έπρεπε να τη συγχωρέσω, αλλά δε μπόρεσα να σταθώ βράχος απέναντι στις ικεσίες και τα παρακαλετά.

Στη φωτό βλέπουμε την Τσουτσουνέλα με το Νώντα σε παλαιότερες ευτυχισμένες στιγμές...



Και επειδή είμαι αδύναμο άτομο (το ομολογώ) ενέδωσα και θα πάω για φαγητό με τον οδοντίατρο την Τετάρτη (αυτή την εβδομάδα θα πηγαίνω για δείπνο με βλαμένα, δηλαδή)....

Αχ που έχω μπλέξει η γατούλα του σεξ....



Υ.Γ. Προς Νικολά Σαρκοζί-Δεν είχα πρόθεση να σου διαλύσω το γάμο Κοκουλίνι (εγώ τον βάφτισα με αυτό το υποκοριστικό ), δε φαντάστηκα ότι θα με ερωτευόσουν τόσο κολασμένα....

DIVORCED PRESIDENT

Open letter

Ανοιχτή επιστολή προς Υπουργό Δημοσίας Τάξης


Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Θέλω να σας επιστήσω την προσοχή σε μια κατάσταση που πολύ με ανησυχεί, και φυσικά αναφέρομαι στην μπλόγκερ Τανίλα η οποία μας κλέβει όλους τους άντρες. Επιτίθεται σε ελεύθερους και παντρεμένους και κλείνει σπίτια. Για να σας δώσω να καταλάβετε, τα είχα με έναν τύπο που φορούσε λευκές κάλτσες, και η Τανίλα έκανε διερευνητικές ερωτήσεις για να μου τον φάει (τελικά μου τον έφαγε μια άλλη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Μετά ήθελε να μου φάει έναν οδοντίατρο με τον οποίο επρόκειτο να νταραβεριστώ (τώρα της τον χαρίζω αλλά δεν τον παίρνει, αλλά πάλι δεν είναι αυτό το θέμα μας). Ακόμα και τον πρώην εραστή μου Πρόβατο ήθελε να αποπλανήσει (ξέρετε, αυτόν με το 41ποντο πέος, τι να σας τα λέω δηλαδή, αφού τον παρακολουθείτε και τον έχετε στα αρχεία σας γιατί θεωρείται το πέος του εθνικό σύμβολο και φοβάστε μη πέσει σε λάθος κώλο). Η Τανίλα η συγκεκριμένη μέχρι και τον blueprintsouli με τον οποίο ετοιμαζόμουν να μετακομίσω σε μοναστήρι, πήγε να μου φάει.
Και σας ερωτώ, τι κάνει το κράτος επ’αυτού? Γιατί το κράτος δεν ακουμπάει στα προβλήματα του λαού (προσέξτε με, ακουμπάει είπα, όχι τον ακουμπάει).
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι τις επιπτώσεις του φαινομένου Τανίλα για τη χώρα μας. Με την υπογεννητικότητα που έχουμε ως έθνος, αν μας φάει όλους τους άντρες, πως θα κάνει ο κόσμος παιδιά? Και δε το λέω για μένα, γιατί εγώ δε νομίζω να γεννήσω, έχω στενή λεκάνη, αλλά η μέση Ελληνίδα τι θα κάνει?
Γιαυτό σας περικαλώ κάντε της μια σύσταση για να μη πω και σύλληψη δηλαδή. Δε μπορώ να σας την περιγράψω, τα μόνα στοιχεία που έχω είναι ότι είναι ομορφούλα και … δε ξέρω πως να το πω με τον πολιτικώς ορθό τρόπο, είναι άτομο με υψομετρικές ιδιαιτερότητες. Επίσης της αρέσει να τριγυρνάει σε νοσοκομεία, άλλοτε ως ασθενής και άλλοτε ως επισκέπτης και αξιολογεί τις εγκαταστάσεις (πως πάει ο Μαμαλάκης στην Ελβετία και στη Γαλλία να δει πως φτιάχνουν το σαλάμι, έτσι και εκείνη κάνει τουρνέ στα νοσοκομεία μας-κάνει μάλιστα και αρνητική κριτική, σας το λέω μήπως μπορείτε να την κατηγορήσετε και για ανθελληνισμό και προδοσία). Πιάστε την, μην αργείτε!!!


Με σεβασμό,
Συκιά

Υ.Γ. Υπουργουλίνι μου, μια και σας βρήκα για να μη γράφω και άλλη επιστολή, όταν είμαι Ελλάδα, έχω εντοπίσει έναν αστυνομικό σε αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής που φοράει στενό παντελόνι και φαίνεται το πέος του, και είναι πολύ χοτ, Τάκη τον λένε, και έχει ρινγκτόουν στο κινητό του το “Αχ κορίτσι μου” του Πλούταρχου, μήπως θα μπορούσατε να μου δώσετε το τηλέφωνο του?

Hair

Λατρεμένοι αναγνώστες, τη Δευτέρα πήγα στη δουλειά και πέρασα 2-3 φορές από τον επάνω όροφο αλλά η ρεσεψιονιστ έλειπε. Φοβήθηκε φαίνεται. Το απόγευμα όμως την πέτυχα και εκείνη με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, με πλησίασε, και με ρώτησε πως πήγε το ραντεβού. Κρατήθηκα να μην τη ξεμαλλιάσω αρχικώς, της είπα ότι ήταν πολύ όμορφα και ότι έμαθα πολλά πράγματα για εκείνον. "Αααα ναι?" έκανε και πως δεν ήξερε. Ήθελα να της πω "ναι, ότι έχει ξύλινο πόδι" να την κουφάνω, αλλ'α αντ'αυτού προτίμησα να της πω ότι και καλά έμαθα περισότερα για εκείνον σαν άνθρωπο. "Α ωραία" μου λέει, "ναι γλυκιά μου, αλλά και εσύ ξέχασες να μου πεις ότι ήταν χωρισμένος"
-Ε δε το θεώρησα σημαντικό, μου διέφυγε.
-Και ότι είναι 54 και αυτό δεν είναι σημαντικό? Και ότι έχει δυο παιδιά???
Τα έλεγα και ήμουν στο τσακ να πιάσω τα εξτενσιονς να της τα ξεκολλήσω, αλλά δυστυχώς εμφανίστηκε η στρίγγλα η οποία σπανίως ανεβαίνει σε αυτό τον όροφο, αλλά με έψαχνε για κάτι στη δουλειά. Έτσι της χαμογέλασα και της είπα ότι θα τα ξαναπούμε.
Στο εντωμεταξύ ο οδοντίατρος πήρε δύο ακόμα φορές τηλέφωνο και άφησε μήνυμα για να ξαναβρεθούμε.

Επειδή λοιπόν τα περιθώρια στενεύουν, καλούνται σέξυ άντρες αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί μου πάραυτα με σκοπό το γάμο και το γαμικουλασιόν. Ευχαριστώ...

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η λατρεμένη Μουριά μου έστειλε αυτό το βίντεο-κλιπ της επίσης λατρεμένης Μυλέν Φάρμερ, στο οποίο στην αρχή όπως βλέπετε, έχω μια γκεστ εμφάνιση...

Και μια και λέμε για λατρεμένες εμφανίσεις, μπράβο και πάλι μπράβο στη Varla!

Why

Λατρεμένοι αναγνώστες με βλέπω να πηγαίνω σε μοναστήρι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από τη σειρά. Την Παρασκευή κανονίσαμε ότι θα ερχόταν ο οδοντίατρος να με πάρει από τη δουλειά για να κάνει τις συστάσεις η ρεσεψιονίστ και μετά να πάμε για φαγητό (εγώ και ο οδοντίατρος χωρίς τη ρεσεψιονίστ).
Ανέβηκα λοιπόν στον επάνω όροφο να περιμένω με τη ρεσεψιονίστ κατά τις πεντέμισι το απόγευμα. Εκείνη την ώρα κόσμος έφευγε και το ασανσέρ ανοιγόκλεινε συνέχεια. Εγώ είχα αγωνία και το βλέμα καρφωμένο στα δύο ασανσέρ απ’όπου θα εμφανιζόταν σαν ιππότης ο οδοντίατρος. Είχα ντυθεί διακριτικά και σεμνά (ροζ πουκάμισο με γκρι ρίγες, μαύρο παντελόνι και μπότες).
“Α νατος” είπε η ρεσεψιονίστ και γυρνάω προς το ασανσέρ, και τι να δω, ένας ψηλός, μελαχροινός κούκλος.
“Αυτός είναι?? Πάρτε τηλέφωνο το παπα-Γιούργκεν στο Αμστερνταμ, ερχόμαστε να μας παντρέψει αμέσως!”
“Όχι καλέ, που κοιτάς, στο άλλο ασανσέρ”
“Που καλέ? Από εκεί βγήκε ένας μεστωμένος.”
“Αυτός είναι.”
Και πριν προλάβω να αντιδράσω, η ρεσεψιονίστ έκανε τις συστάσεις.

Πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ καλό εστιατόριο. Και με συνοπτικές διαδικασίες ενημερώθηκα ότι ο οδοντίατρος είναι 54 χρονών και χωρισμένος!
“Πέρσυ χώρισα, η πρώην γυναίκα μου και εγώ έχουμε ακόμα καλές σχέσεις. Όλα αυτά τα χρόνια ψαχνόμουν και τώρα που χώρισα, μπορώ να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω.”
-Α ωραία. (Πολύ καιρό σε πήρε βρε μανίτσα μου, 54 χρόνια για να βρεις τι πραγματικά θέλεις.)
-Έχω και δύο παιδιά.
-Α και παιδιά? Όχι που δε θα είχες…
-Ναι στάσου να σου δείξω και φωτογραφίες.
Βγάζει το πορτοφόλι του, το ανοίγει και μου δείχνει τις φωτογραφίες ενός αγοριού με καπελάκι, σαν αυτόν που έκανε το μακελειό στο Columbine High School, και μια κοπελίτσα η οποία είχε ένα ύφος “είμαι ανήλικη αλλά πουτάνα, έλα πάρε με”
-Είναι ο Στηβ που είναι 13 και η Τζέσσυ, που είναι 16.
-Αχ τι χαριτωμένα! Μπράβο!
-Τα αγαπάς τα παιδιά?
-Ναι πολύ! (Τα προτιμώ όμως γύρω στα 21 και σε πιο μπρατσωμένα, κατά προτίμηση από το πρώην Ανατολικό Μπλοκ)
-Ζουν με τη μητέρα τους, αλλά τα βλέπω κάθε Σαββατοκύριακο.
(Αχ μωρή ρεψιονίστ θα σε ξεμαλλιάσω… Δεν είναι ότι έχω πρόβλημα per se που είναι διαζευγμένος, ή που έχει παιδιά, ή που είναι 54, αλλά όταν σε ρώταγα μωρή ηλίθια να μου πεις κάτι για αυτόν, εκτός από he is great, he is nice, θα μπορούσες να μου πεις και he is nice, he is divorced, he has two moulika, he is with one podi in the tafo, τα λένε αυτά γλυκιά μου, αλλά έννοια σου τη Δευτέρα δε θα σε πετύχω στο γραφείο?, θα σου ξυρίσω το κεφάλι σα της Μπρίτνευ, και θα λες gimme more).

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο οδοντίατρος είναι γοητευτικός και εμφανίσιμος. Τα δόντια του ήταν ολόλευκα, νομίζω ότι φωσφορίζανε κιόλας στο σκοτεινό εστιατόριο. Το μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς μού ανέλυε πως βγήκε από τη ντουλάπα, πως ανακοίνωσε στα παιδιά ότι θα χώριζε με τη μαμά τους γιατί είναι γκέι, πως το ανακοίνωσε στη δουλειά και στη γειτονιά, πως όλοι έδειξαν πολύ κατανόηση, ακόμα και οι γονείς του (ναι ζούνε) και πως έπρεπε να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα (ναι ίσως πχ πριν παντρευτεί την κακομοίρα τη γυναίκα του). Μετά το δείπνο με ρώτησε αν ήθελα να πάμε για ποτό αλλά του είπα ότι είχα κουραστεί πολύ στη δουλειά όλη μέρα και ήθελα να πάω για ύπνο. Με πήγε σπίτι και το πρωί του Σαββάτου μού άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή ότι πέρασε πολύ όμορφα και θέλει να με ξαναδεί. Κάτι μου λέει ότι η σχέση αυτή δε θα προχωρήσει….

Countdown

Σε 24 ώρες από τώρα βγαίνω με τον οδοντίατρο, όχι ότι μετράω τις ώρες δηλαδή. Αλλά έχω υψηλές προσδοκίες για αυτό το ραντεβού, αν και με φόβισαν τα προαισθήματα κάποιων από εσάς λατρεμένοι αναγνώστες, και κυρίως του billzoukouli, ο οποίος ήταν ο πρώτος που είχε προβλέψει και το κεράτωμα Νώντα-Τσουτσουνέλας (τι να πω, κληρονομικό χάρισμα έχει αυτό το παιδί?).

Και μια και είπα billzoukouli, διαβάζω με τρόμο ότι η Τανίλα πάει να τυλίξει σε γάμο τον blueprintsouli. Τανίλα, πες σε περικαλώ χρυσή μου, ότι κάνεις πλάκα, άλλωστε με τον Μπιλζουκουλι δεν ήταν να παντρευτείτε? Blueprintsouli, μην ενδώσεις!!!


Αλλά ας επιστρέψω στον οδοντίατρο. Ελπίζω ο κύριος αυτός να μην είναι για δέσιμο, και να μην είναι κανένας εγωιστής και αχάριστος που να μην αναγνωρίζει τις θυσίες μου. 'Οταν τα είχα με τον Πρόβατο, ποτέ δεν αναγνώριζε τις θυσίες μου και την προσφορά μου. Μια νύχτα έμεινα ξύπνιος να του κάνω κοτσιδάκια το τρίχωμα της ήβης του όσο κοιμόταν, για να του κάνω έκπληξη, και εκείνος όταν ξύπνησε, αντί να με φιλήσει και να με ευχαριστήσει, άρχιζε να με βρίζει ότι του έκανα τον πούτσο Μπομπ Μάρλευ και πως τόλμησα και πως θα βάλει τώρα το σώβρακο του κλπ. Είναι φοβερό πράγμα η αχαριστία. Γιαυτό ελπίζω ότι ο οδοντίατρος θα είναι λογικός και θα δείχνει σεβασμό. Βέβαια η ρεσεψιονίστ (με τα εξτενσιονς) δε μου δίνει πολλές λεπτομέρειες, όλο μου λέει ότι είναι καλός άνθρωπος και πολύ γλυκός....

Δε ξέρω αν ο Τζος (ο τύπος στον επάνω όροφο στο γραφείο) είναι όντως χριστιανός εξτρεμιστής, αλλά το πρωί στη δουλειά φορούσε ένα ροζ κασκόλ....

Scotch

Μη τους βλέπετε τους Σκωτσέζους μέσα στην καλή χαρά και νομίζετε ότι δεν έχουν και αυτοί τα προβλήματα τους. Χθες στη δουλειά μάς έλεγε ένας συνάδελφος που μόλις επέστρεψε από Σκωτία, ότι σε μερικές περιοχές έχουν μεγάλη θνησιμότητα και μέσο όρο ζωής ανάλογο χωρών του Τρίτου Κόσμου. Μήπως φταίει η διατροφή τους, ο καιρός, το gender confusion με τις φούστες, ποιος ξέρει. Θα μάθαινα και άλλες λεπτομέρειες για τη Σκωτία, αλλά πάνω που μας τα έλεγε ο συνάδελφος στην κουζίνα, μπήκε μέσα η στρίγγλα και ρώτησε "έχουμε μιτινγκ και δε το ξέρω? Πηγαίντε στα γραφεία σας." Εσένα, αγάπη μου, όταν είχαν μήτιγκ για τρόπους συμπεριφοράς και συμπόνοιας και ανθρωπιάς, δε το ήξερες και δε πήγες. Παλιοστρίγγλα! Η στρίγγλα πριν πολλά χρόνια είχε παντρευτεί έναν κύριο για τρία χρόνια και χωρίσανε. Ο κύριος αυτός τι θα τράβηξε ο δόλιος.... Αυτή η βλαμένη έχει τη φωτογραφία του πίσω από την πόρτα του γραφείου της πάνω σε ένα στόχο από αυτόν που πετάς βελάκια. Η ίδια νομίζει ότι και καλά είναι χαριτωμένο και αστείο, αλλά αυτός ο καημένος στη φωτογραφία (η οποία είναι από την ημέρα του γάμου τους) έχει ένα ύφος του στυλ "Σώστε με" με βουρκωμένα μάτια. Πως άντεξε μαζί της για τρία χρόνια....

Ον άδερ νιουζ, άρχισα τις ετοιμασίες για το ραντεβού με τον οδοντίατρο. Πήρα οδοντόπαστα που γυαλίζει, τονώνει, παστώνει, αναζωγονεί και ανακαινίζει τα δόντια. Πήρα οδοντικό νήμα με γέυση βανίλια. Πήρα στοματικό διάλυμα με γεύση μπριζόλα (ή μέντα, δε θυμάμαι). Τι άλλο πια να κάνω? Ρώτησα τη ρεσεψιονίστ λεπτομέρειες για το πως είναι, αλλά εκείνη μου έλεγε αμερικανιές γενικόλογα "he is great, he is cute, he is handsome, he is really nice". We will see..... τη Δευτέρα ή που θα αγκαλιάζω τη ρεσεψιονίστ και θα της πάω ένα ταψί μπακλαβά, ή που θα τη ξεμαλλιάσω (και έχει και εξτένσιονς)...

TV news

Το πρωί με πήρε τηλέφωνο ο οδοντίατρος. Η ρεσεψιονίστ του έδωσε το τηλέφωνο μου και εκείνος στο καπάκι πήρε. Ακούγεται σοβαρός και ντροπαλός, αν και δε μπορώ να πω με σιγουριά γιατί έπαιρνε από δρόμο και είχε κίνηση οπότε δεν άκουγα καλά (πάλι καλά που δε πήρε από τοι ιατρείο να ακούω κανένα στο βάθος να μουγγρίζει από το πόνο ή τον φρικτό ήχο του τροχού). Κανονίσαμε να βγούμε την Παρασκευή, μου είπε ότι θα πάμε για φαγητό (η αλήθεια είναι ότι εγώ ήθελα να το επιβεβαιώσει γιατί φοβόμουν μη μου πει να πάμε να μου εξετάσει τα δόντια).

Το απόγευμα μετά τη δουλειά πήγα σε ένα ζευγάρι Ελλήνων να δούμε τηλεόραση (έχουν δορυφορική τηλεόραση και έτσι βλέπουμε ελληνικά κανάλια από τη λατρεμένη πατρίδα καθώς και σειρές που γράφουν από όλη την εβδομάδα). Το ζευγάρι αυτό είναι μια χαρά παιδιά εκτός από ένα πολύ μεγάλο ελάττωμα, ότι χρησιμοποιούν βρισίες όταν μιλάει ο ένας για τον άλλο (στους άλλους είναι ευγενικοί). Το είχα παρατηρήσει και παλαιότερα (και μάλιστα η Τσουτσουνέλα έλεγε ότι έτσι φτιάχνονται αυτοί) αλλά απόψε η κατάσταση είχε επιδεινωθεί.
Μπήκα στο σπίτι και κάθησα και μου λέει η κοπέλα "Έλα κάθησε, στάσου να πούμε στο μουνόπανο να φέρει το τασάκι."
-Στο ποιο?
-Στο μουνόπανο το Βασίλη. Ρε Βασίλη καριόλη, φέρε το τασάκι.
-Δίπλα σου είναι μωρή ξεκολιάρα, στο τραπεζάκι, δε το βλέπεις?
-ε... παιδιά, μήπως ήρθα σε ακατάλληλη στιγμή? Μήπως να περάσω αργότερα?
-όχι καλέ, προς Θεού, γιατί? Ίσα ίσα που σε περιμέναμε να περάσουμε τέλεια, ρε μαλακοπίτουρα έλα κάτσε αρχίζουν οι ειδήσεις.
-Σκάσε μωρή φακλάνα, έρχομαι.
Τι να πω? Ετοιμάζονται και να παντρευτούν το καλοκαίρι.... Φανταστείτε τι θα ακούσουν στο γάμο οι καλεσμένοι.

Βλέποντας λοιπόν τηλεόραση από τη λατρεμένη πατρίδα, έχω τις εξής απορίες,

1) το 2007 στο ΠΑΣΟΚ ακόμα αποκαλούνται σύντροφοι μεταξύ τους? Και μάλιστα οι ομιλητές λέγανε και "σύντροφοι και συντρόφισσες".... Μήπως μένουν κιόλας όλοι μαζί σε Kabutz?
2) στο σήριαλ με τη κόρη της Βίσση όταν λένε fuck, γιατί το μεταφράζουν διάολο, πχ
who the fuck is Tania-μετάφραση, ποιος στο διάολο είναι η Τάνια?
Όχι λοιπόν, η σωστή μετάφραση είναι, ποιος στο πήδουκλα είναι η Τάνια?
3) επειδή βλέπει και η νέα γενιά και επηρεάζεται, αν έρθετε στην Αμερική και σας κλέψουν το πορτοφόλι, τα λεφτά, το διαβατήριο, μη πείτε, άσε βρε ας μη πάω αστυνομία, ας πάω σε κανένα πάρτυ να ξεκωλιαστώ... διότι χωρίς διαβατήριο και αίτηση στο προξενείο να βγάλετε καινούργιο, είστε πια παράνομοι στη χώρα (καθότι η βίζα παραμονής είναι στο διαβατήριο) οπότε μετά δε μπορείς να πιάσεις δουλειά, ούτε να βγάλεις πιστωτική,. ούτε τίποτε.... αχ δε με ρώτησαν οι σεναριογράφοι να τους ενημερώσω για τα καθέκαστα
4) στο σήριαλ αυτό κάποιοι ηθοποιοί δε μιλάνε καλά ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά, είναι από τρίτη χώρα?
5) δε μπορώ να πιστέψω ότι παράγουν σαχλά σήριαλ βασισμένα σε κλεμένες ιδέες (ή και εντελώς αντιγραφή σεναρίου) αλλά αρνούνται τα κανάλια να γυρίσουν το δικό μου σενάριο που έχω γράψει ειδικά για τηλεοπτικό σήριαλ με τίτλο "τα μονοπάτια του πέους" που διαδραματίζεται σε χρηματιστηριακό γραφείο και παρακολουθεί τη ζωή ενός χρηματιστή και ενός θηριοδαμαστή που η χρηματιστηριακή κρίση τους αναγκάζει να μοιραστούν μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου...

This weekend

Λατρεμένοι αναγνώστες άλλο ένα Σαββατοκύριακο πέρασε και τώρα που είμαι single, συνειδητοποιώ πόσο ατέλιωτα μπορεί να είναι τα Σαββατοκύριακα.
Το Σάββατο το απόγευμα γυρνώντας από ψώνια έπεσα στην είσοδο της πολυκατοικίας στο φίδι το κολοβό (formerly known as Τσουτσουνέλα) η οποία με το που με είδε, έτρεξε να με αγκαλιάσει και άρχισε να κλαίει (με κροκοδείλια δάκρυα). "Αχ σε παρακαλώ, πρέπει να μιλήσουμε, δεν είναι σωστό να χαλάσει η φιλία μας" μοιρολογούσε. Αυτό έπρεπε να το σκεφτεί πριν το κάνει ΔΥΟ φορές με το γουρούνι, αλλά φυσικά δεν ήθελα να ξεμαλλιαστούμε εκεί στην είσοδο και να μας ακούσει όλο το κτίριο, οπότε της απάντησα ότι με πλήγωσε και δε θέλω να της μιλήσω. Εκείνη επέμενε να πάμε για καφέ να μιλήσουμε, της είπα ότι θα το σκεφτώ (ναι σιγά....) και μου είπε ότι θα με πάρει τηλέφωνο μέσα στην εβδομάδα να το κανονίσουμε...Καθώς προχώρησα προς τη πόρτα του διαμερίσματος μου, μου είπε κιόλας "Αχ πήγες και για ψώνια βλέπω, τι αγόρασες?" Άκου θράσος!!! Της χαμογέλασα σα να την οικτίρω, μπήκα στο διαμέρισμα και έκλεισα με δύναμη την πόρτα.

Τη Κυριακή το πρωί πέρασε η Mrs Petrochilos εντελώς απροειδοποίητα να με πάρει, λέει, να πάμε στην Εκκλησία! Καλά το έλεγε ο Νώντας ότι αυτή πρέπει να είναι psycho . Της είπα ότι ήθελα να ξεκουραστώ, εκείνη επέμενε ότι πρέπει να πάω μαζί της, της χαμογέλασα και αυτής και της είπα ότι περίμενα κάποιον, αλλά μια άλλη φορά, αν με πάρει ΠΡΙΝ τηλέφωνο, θα το κανονίσουμε. Γιατί όλοι οι βλαμένοι σε μένα? Γιατί?

Επίσης αυτό το Σαββατοκύριακο, συγκινήθηκα πολύ με τα ποιήματα που μου αφιέρωσε ο καυτός εραστής Πρόβατος. Και θα ήθελα να σας παρακαλέσω, όταν τον συναντάτε να μην είστε αναίσθητοι και του ζητάτε να ξεβρακωθεί να σας δείξει το πεός του για να το βγάλετε φωτογραφία. Ο άνθρωπος έχει μια πάθηση, που επιστημονικά ονομάζεται γιγαντοπεουκλίαση, ή και πάθηση Pferdschwanz από τον γνωστό Γερμανό ζωγράφο Fritz Pferdschwanz ο οποίος είναι η πρώτη επίσημα καταγεγραμένη περίπτωση ανδρός με πέος μήκους άνω των 35 εκατοστών. Όπως θα γνωρίζετε, η σύζυγος του, Gudrun Pferdschwanz, βρήκε τραγικό θάνατο από λιθοβολισμό όταν οι συγχωριανές της δεν άντεχαν άλλο το μόνιμο χαμόγελο της στο πρόσωπο της και την πετροβόλισαν στην πλατεία του χωριού. Δεν είναι σωστό λοιπόν με το που τον βλέπετε τον Προβατάκο να θέλετε να του τον πιάσετε ή να τον φωτογραφίσετε, είναι ευαίσθητος άνθρωπος (ή πρόβατο τέλος πάντων) και τον πληγώνετε όταν τον βλέπετε μόνο ως σκεύος ηδονής....

Office 2

Λατρεμένοι αναγνώστες, όπως σας έχω πει, στη δουλειά έχουμε μια στρίγγλα η οποία όταν η ίδια περνάει έστω και το παραμικρό πρόβλημα, απαιτεί να ασχολείται όλο το γραφείο με το πρόβλημα της. Όταν όμως άλλοι έχουν πρόβλημα, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά δε διστάζει και να απολύσει άνθρωπο μόλις επέστρεψε από το νοσοκομείο. Σήμερα ήρθε στη δουλειά και βογγούσε και παρίστανε ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Φορούσε και ένα φακιόλι στο κεφάλι σα Σαουδάραβας πετρελαιοπαραγωγός. Είχε λέει ωτίτιδα, και όταν της απαντούσαμε, φώναζε, What? What? I can't hear you, I have an ear infection. Καλά χρυσή μου, μη μας ξεκουφάνεις κιόλας. Όλη την ημέρα όποιος ερχόταν να της μιλήσει, για να προκαλέσει δραματικό εφέ, φώναζε αχ τι μου λέτε, δεν ακούω... Το μεσημέρι έβαλε ένα σημείωμα στην πόρτα της που έλεγε Please speak loudly, I have an ear infection, I cannot hear you. Τι θεατρινισμοί! Το απόγευμα την ακούσαμε να ουρλιάζει Who did this, who did this. Τρέξαμε όλοι νομίζοντας ότι ή κάποιος την είχε σφάξει ή βρήκε κάποιο πτώμα μπροστά από την πόρτα της. Όμως αντ'αυτού είδαμε ότι κάποιος είχε μουτζουρώσει το ear στο σημείωμα και είχε γράψει από πάνω yeast, όπου yeast infection έχει να κάνει με το νινι, ας μη πούμε σε λεπτομέρειες... Άρχισε να φωνάζει, ποιος το έγραψε αυτός, κανείς δεν απαντούσε, οπότε για μισή ώρα ακούσαμε πως θα βρεθεί αυτός που το έκανε, και θα τον κάψει ζωντανό.... Βασικά με τρώει η περιέργεια να μάθω ποιος το έκανε (όχι λατρεμένοι αναγνώστες δεν ήμουν εγώ...)

On other news, η ιστορία με τον Τζος δε βλέπω να προχωράει. Η ρεσεψιονίστ του επάνω ορόφου μού είπε ότι είναι πολύ θρήσκος από αυτούς τους τρελούς Αμερικάνους που πάνε έξω από κλινικές που κάνουν εκτρώσεις με πανό και μόλις δουν γυναίκα να μπαίνει μέσα, ουρλιάζουν Φόνισα! Βασικά δε ξέρουμε σίγουρα ότι ο Τζος είναι τέτοιο βλήμα, αλλά ένας συνάδελφος του είπε σε έναν άλλο συνάδελφο με τον οποίο η ρεσεψιονίστ πήγε για ποτό, ότι είναι πολύ θρήσκος και η οικογένεια του τα κάνει αυτά.... Οπότε κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι ανοιχτός για γκέι σχέση... Μπορεί όμως και να είναι λάθος η πληροφόρηση που έχουμε. Η ρεσεψιονίστ όμως μου είπε ότι έχει ένα φίλο οδοντίατρο που ψάχνεται αυτό το καιρό, και μου είπε ότι θα του δώσει το τηλέφωνο μου (όχι για σφράγισμα, για να βγούμε για ποτό)...